Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

30 september 2007

Basis voor bouillon

Bouillon kun je zelf maken (maar om eerlijk te zijn: wie heeft daar altijd tijd voor?!), in pasta-of tabletvorm kopen, of zelfs verkrijgen als blokjes met een vloeibare vulling. In België is ook deze vloeibare straffe bouillonbasis verkrijgbaar, van het wereldberoemde merk "Oxo" (bekend van de mooie, bijna antieke bekers). In Groot-Brittanië zag ik deze Oxo bouillon ook als blokjes... Als niet gewild voor de goede smaak en het lage zoutgehalte, dan toch zeker voor de esthetische waarde.

Aardappel Idee

De aardappel is door de Spanjaarden gejat uit Zuid-Amerika en in Europa populair geworden als goedkoop voer voor de allerarmsten. Toen ons menu nog voornamelijk uit aardappelen, kool en bier bestond, aten we per persoon meer dan 250 kilo van de knol op een jaar tijd. Nu ligt dat aantal rond de 68 kilo gemiddeld per persoon per jaar; wat nog steeds behoorlijk veel is.
Een aardappel is multi-inzetbaar en kan op bijna alle denkbare manieren worden bereid: koken, bakken, frituren (patat en chips), stomen, pureren,... Zelf ben ik nogal verzot geraakt op deze kruidenmix van Honig:

Bij voorkeur krieltjes gebruiken, maar je kan ook gewone aardappels in stukken ('wedges') snijden. Ik kook de aardappelen altijd kort, ookal meldt de fabrikant dat dit niet nodig is. De aardappelen afgieten en direct daarna in de meegeleverde zak doen, kruidenmix erbij en de zak als een ballon iets opblazen. De zak dichtgehouden heen en weer schudden, zodat de kruiden zich over de knollen verdelen. Op het meegeleverde bakpapier op een rooster in de oven bakken tot de verrukkellijke (!!) heerlijkheid ontstaat, die zowel warm als koud gegeten kan worden.

Dillebrood

Omdat de gekochte verse dille ligt te verpieteren op het aanrecht en er nog hüttenkäse in de koelkast staat, sla ik drie vliegen in één klap door een lekker vers brood te gaan bakken met -dus- dille en hüttenkäse. Mijn lief is zo lief (what's in a name?) om het kneden voor zijn rekening te nemen (10 minuten! en hoe langer, hoe soepeler het deeg, hoe fijner het brood). Mijn excuus is het feit dat ik laatst in mijn duim heb gesneden (tot in de nagel, yak, en om scheuren tot ver in het nagelbed te voorkomen, draag ik nu permanent een pleister) en we willen geen van beiden een brood met pleistersmaak.
Gek recept blijkt het zijn. Ik heb nog nooit eerder hüttenkäse op moeten warmen en het heeft bijna iets tegennatuurlijks. De hüttenkäse'fondue' gaat bij de gistsuikeroplossing en hier worden de overige ingrediënten doorheen geroerd. En gekneed (entrez het musculaire vertoon van mijn lief). En dan maar rijzen: eerst een uur als bal onder een natte doek, weer even doorkneden, en dan dik een uur in de vorm (weer onder een natte doek om uitdrogen te voorkomen). Driekwartiertjes bakken (de gesmolten boter smeer ik vóór het bakken over de bovenkant uit, voor een knapperig bruin korstje).

Ondanks de rijkelijke toevoeging van kruiden, is het brood geen geurexplosie. Het ruikt gewoon wel naar vers brood en een beetje naar gist, maar ik ruik niks van dille. Was de hüttenkäse in het deeg nog verantwoordelijk voor een zeer korrelige structuur, in de oven blijken de bolletjes weggesmolten. Het enige wat herinnert aan de aanwezigheid van cottagecheese is de licht zurige smaak. Heel zacht brood verder, wat wel enig beleg nodig heeft (plakje zalm?!)

Aubade aan deeg

Ik ben DOL op deeg, koolhydraten, deegwaren, brood en andersoortige beslagbaksels. Ik weet niet wat dat is, maar ik kan rustig een kom gekookte rijst opeten, zonder enige toevoegingen (zelfs geen zout!). Wanneer we hier pasta met saus eten, ben ik steevast degene met de grotere hoeveelheid pasta op het bord (en een beetje saus) en eet mijn lief het overschot aan saus (met een beetje pasta). Brood? Dol op! Geen grotere verrukking voor mij dan vers brood met een knapperig korstje en luchtig, nog warm kruim. Mmm. Er hoeft van mij niet eens beleg op (terwijl voor veel mensen de boterham toch een beetje het excuus is om het beleg óp te mogen eten!)
Dus als ik eens restjes uit de koelkast op moet maken, mag ik graag enkele tortilla's gebruiken om het gewokte groentespul (met wát er dan ook op moet) tot een smakelijke hap om te toveren. Simpel zat om al wat niet meer helemáál vers is, in stukken te snijden, te wokken met een uitje en een knoflookje, scheutje saus naar keuze erbij (ketjap, oestersaus, zoete chili of desnoods een laagje roomkaas op de tortilla smeren), in een opgewarmde tortilla rollen en presto: "diner".
Tortilla's zijn niet zo moeilijk zelf te maken, maar je kan ze natuurlijk ook gewoon kopen:

Druiventaartje

Mijn liefste had van zijn werk een enórme zak druiven meegekregen: witte en rode. Lekker hoor, maar wat moet je in godesnaam met zo'n enórme zak druiven? Cakejes van bakken, natuurlijk (en dan nóg is de hoeveelheid druiven in de zak enórm!)
Ik kies ervoor geen conventioneel cakebeslag in elkaar te flansen, maar opteer voor dit luchtige eierbeslag. Wat nog een hele toer is om te maken, aangezien onze elektrische handmixer nog altijd niet vervangen is en we dus met de hand (arme 19e-eeuwers! goddank leef ik nú!!) eieren met suiker tot een dik wit luchtig schuim moeten zien te kloppen. Beetje bloem erdoor en een beetje mascarpone (met karnemelk i.p.v. melk vantevoren losgeklopt), over de druiven in de vormpjes uitgieten en klein half uurtje de oven in.

Het eierbeslag rijst nog iets in de oven; maar zodra de cakejes de oven uit zijn, zakken ze als plumpuddingen weer in. Prachtig goudbruin gekleurd zijn de cakejes wel en smakelijk ook, al zijn ze mij iets te zompig (onhandig om op picknick mee te nemen, maar ideaal op de brunchtafel).

28 september 2007

Riz d'Or

Zo goed als tegenover ons huis, bevindt zich een restaurantje. Het is het soort restaurant dat niet opvalt. In de eerste plaats omdat het nét buiten het centrum is, ookal is dé SintMichielsbrug op een minuut lopen afstand. Het restaurant zit naast het gebouw van de christelijke mutualiteit (NL: ziektekostenverzekering) en geef toe, daar is rond etenstijd weinig volk te bekennen. Aan de andere zijde wordt het restaurant van Vietnamese origine, begrensd door een alternatief kledingwinkeltje, dat onlangs ter ziele is gegaan. Ook bij gebrek aan voetvolk, dunkt me. Ten tweede toont het restaurant géén aantrekkelijke fysiek. Tijdens het jaarlijks verlof in de zomervakantie zijn de ramen met kranten afgeplakt en bovendien ziet het geheel er enigszins verlopen uit. Het uithangbord kan een likje verf gebruiken en het sjofele gordijntje achter de toegangsdeur ziet er uit alsof het beter vervangen, of liever: weggelaten, kan worden. Feitelijk is de enige reden dat we hier überhaupt ooit naar binnen zijn gestapt, de lage prijs op de menukaart.
De naam is Riz D'Or en het betreft een Vietnamees restaurant. Met een verrassend interessante kaart: kip met bamboe en woudpaddestoelen (€8,10); suikerriet met scampikleedje (€10,50); rundvlees met gember (€8,50); eend met ananas (€9,60); scampis met curry en vietnamese kokosnootjes (€12,20); gestoomde zalm op bananenblad (€12,20).

Onze recensie:
Komen twee Vietnamezen aan met de boot, zegt de één tegen de ander: "Hoe moeten we nou geld verdienen?" Zegt de ander: "Restaurant?!" Zo gezegd, zo gedickiedickiedaan! 'Onze' Vietnamezen zijn geen echte klussers (een triplexplaat op pootjes dient als scheidingsmuur tussen dames- en herenwc) en zéker geen interieurontwerpers. Het servies is waarschijnlijk uit Vietnam meegekomen en de ecospoelknop op de toiletten is onbruikbaar want afgeplakt, maar alles is schoon en het eten is gewoon lekker eetbaar (en ook in afhaalvariant beschikbaar). Een fijne afwisseling van al het voorspelbare Chinese eten. De voortdurende aanvulling met theewater is een welkome verrassing. "Simpel en snel, we lusten het wel" moest de slogan maar worden.

27 september 2007

Spaghetti met snappelsaus

Wanneer ik thuis kom van werken, ben ik gewoon moe! Ik wil zitten, verstand op nul, meestal iets onderhoudends op tv kijken en lekker eten. En hoezeer het lichaam ook altijd lijkt te snakken naar vet en suiker; rationeel geef ik de voorkeur aan vitaminen en vezels. Maar de hoeveelheid bruikbare energie voor koken is gewoonlijk tot een minimum beperkt, dus moet het doordeweekse diner snel, simpel en tóch gezond zijn. En voedzaam, zodat je de rest van de avond niets anders meer nodig hebt dan een paar koppen hete thee...

Deze lekkere lichte spaghetti schotel is simpel genoeg in elkaar te prutsen, áls je maar een oven hebt! Schil een pastinaak, een zoete aardappel en snijd in stukken. Verdeel deze met gesneden tenen knoflook (2 of 3) en ringetjes (rode) ui over een ovenschaal en besprenkel met olijfolie, balsamico azijn en basterdsuiker. Beetje door elkaar husselen en bedekt met aluminiumfolie een half uurtje de oven in. Ik heb nog wortels en prei liggen, dus die gaan er ook bij.

Uit de oven komen heerlijk geurende, lichtgezoete groenten, die met wat gekookte volkoren (!) spaghetti en rucola al een prima diner vormen. Een handje (geroosterde) pijnboompitten erover, wat blaadjes munt of basilicum en een sausje van ingekookte sinaasappelsap (1 sinaasappel uitpersen en evt. met vruchtvlees op laag vuur inkoken met een eetlepel gedroogde oregano of munt). Superlekker!! En vooral tjokvol groente.

Ik heb altijd al gevonden dat 'sinaasappel' gewoon een véél te lang woord is. Wanneer je deze citrusvrucht een 'snappel' zou noemen, begrijpt toch ook iedereen waar je het over hebt?!

24 september 2007

Picknick aan de "Barrage du Ry de Rome"

Zondag beloofde het een mooi dag te worden met bijna zomerse temperatuur en een stralend zonnetje. Dus togen mijn lief en ik met een goede vriendin naar Couvin in de Ardennen (nogal een eindje vanaf Gent -105 minuten!- maar wie stoort zich aan zoiets triviaals als afstand in de najaging van Het Grote Avontuur?!) Het schilderachtige dorpje (inclusief rommelmarkt op de plaatselijke school) bood ons niet dát wat we zochten, dus reden we verder naar het nabijgelegen stuwmeer. Midden in de bossen!! Om aan het water te genieten van absolute stilte (op ons geschreeuw na, dan).

In de picknickmand:
* rava idli
* gestoomde vispakketjes (fleurs de poisson)
* koude rijstsalade (ananasrijst, zie onder)
* cornbread
* rode bietendip (zie onder)
* geschrapte wortels (waren in de auto al op)
* bleekselder
* physalisbonbons
* koude erwtenmuntsoep (in een thermosflesje)
* en de verrúkkelijke lekkere balletjes...

De sleutel voor een geslaagde picknick is "knoeivrij" en daarom moet het eten ordentelijk ingepakt worden. Ik gebruik een kleine koelbox en heb bij de Hema vierkante opbergdoosjes gevonden die précies in de box passen. Maar ook schone boterkuipjes en zelfs de bakjes waarin tomaten worden verkocht, kunnen goed gebruikt worden (hier met rava idli):

Het cornbread ging mee in de vorm waarin het gebakken was, maar was thuis al wel vast in handzame plakken gesneden (want je hebt gewoon geen zin om te veel spul mee te slepen, en alleen de koelbox is al een heel gewicht)

Voor de koude rijstsalade heb je niet meer nodig dan rijst (ik gebruik zilvervlies), een ananas, wat kokosrasp, cashewnoten (of andere noten desnoods) en rozijnen en wat grofgehakte verse groene kruiden (liefst munt of anders koriander) en lente-ui (of gewone ui):

De rijst simpelweg gaar koken zoals gebruikelijk en vervolgens in een wok of koekenpan opbakken met de genoemde ingrediënten. De cayennepeper is essentieel voor een zekere pit en door de peper eerst in olie aan te fruiten, geeft 'ie nog meer scherpte af. Zoet door de kokos en de ananas en heel goed zowel warm als koud te eten (of de dag erna). In het geval van een picknick zoals deze, wordt het uiteraard een "koude" rijstsalade. Is snel klaar ook, dus deze heb ik 's ochtends nog staan maken. Lekker!!


Gestoomde vispakketjes zijn een kleine variatie op het feestelijke "fleur de poissons" maar door het gebruik van verse vis (in dit geval de goedkoopste visfilet die ik op de versafdeling kon vinden) in combinatie met een ware overdaad aan Hollandse garnalen uit de Noordzee en verse dille (niet té veel) een lichte, niet te versmaden versnapering na de lange reis heen. De dillesaus is voor de picknick natuurlijk thuis gebleven (lees: nooit gemaakt), maar ík heb in ieder geval geen saus gemist.

In de eerste plaats heb je, om de pakketjes te kúnnen stomen mousseline (gaasdoek) of een ander fijnmazige stof nodig. Ik had kaasdoek in huis en dat is weliswaar gewoon katoen, maar het belangrijkste is dat de hete stoom erdoorheen dringt (en dat deed het).
Vismousse gemaakt door in een steelpannetje een uitje te fruiten met de in stukjes gesneden visfilet. Volgens het recept moet je dit pureren, maar ik heb eerst de andere ingrediënten toegevoegd, zodat het meer vloeibaar was en dus eenvoudig met de staafmixer te bewerken. Daarna de garnalen erbij, zodat deze niet kapot werden gepureerd en dus herkenbaar in het pakketje zaten. Verse dille erbij, leek mij onontbeerlijk!!

Voor het daadwerkelijke stomen had ik nog een wok met water opstaan, met een vergiet erin geplaatst. Deksel erop en klaar is je zelfgeknutselde stoompan. Ik heb ook een handiger stoommandje, maar die is nogal aan de ronde kant en ik was bezig rava idli te stomen in muffinvorms en als je díe in hun instabiele vormpje op iets ronds zet, staan ze scheef en kunnen ze dus overlopen. De vispakketjes heb ik direct na de rava idli gestoomd, omdat ik dan toch al alles voor het stomen klaar had staan, vandaar de omslachtige aanpak.

De gemaakte garnalenmousse moet keurig in plakjes zalm verpakt worden, maar in de verpakking die ik uit de supermarkt had meegenomen, zat niet genoeg zalm, dus heb ik me tot de prei gewend die ik nog had liggen. Daartoe de buitenste bladeren in hun geheel verwijderen (per pakketje had ik maar één preiblad nodig), even blancheren in kokend water en daarop zalm en vismousse verdelen. De poging om het zo strak mogelijk op te vouwen is natuurlijk danig mislukt, maar goed. Kaasdoek er stak omheen gewikkeld en stevig vast laten binden door mijn lief (ik had zelf niet genoeg handen).
Kwartiertje in de hete stoom en klaar. Lekker vissig hapje, maar helaas waren de jonge preibladeren niet afhapbaar...

En tenslotte, voor op het cornbread en om de bleekselder te verheerlijken: rode bietendip. Simpel genoeg zo in elkaar geflanst met gekookte biet, blauwschimmelkaas, een lente-uitje en een beetje magere room.

Áls je van rode bieten houdt, dan is deze dip een gezonde aanrader. En in combinatie met het cornbread in mijn optiek een zeer geslaagde hap. Beetje tuinkers erop ter contrast.





Cornbread

Daar zit je dan met je restjes polenta. Want hoewel het een goed idee is in theorie, is polenta nou eenmaal niet zo multidivers inzetbaar als de fantasie doet vermoeden. Tenminste, ík ben bijzonder begrensd door mijn fantasie op het vlak van polenta; maar de 200g die ik nog heb liggen, zal een nieuw leven ingeblazen worden in de vorm van maïsbrood!

Oei, ik heb 250g polenta nodig. Ik besluit het tekort gewoon aan te vullen met 50g fijn maïsmeel (en dat blijkt achteraf een prima oplossing, want polenta geeft natuurlijk een licht korrelig eindresultaat en je moet zoiets ook niet overdrijven!) Simpel recept: alle ingrediënten in een kom doen (de maïsolie laat ik achterwege), een beetje doorroeren tot het geheel vermengd is, in een ingevette vorm en half uurtje de oven in.
Uit de oven komt een licht gerezen, luchtig cakebrood met verfijnde zoetige maïssmaak (die mij wel bevalt). Zeker goed om te beleggen met kaas (en appelstroop) of met alleen een beetje boter.

Physalisbonbons

Physalis (of "Kaapse bessen", zoals ze ook wel genoemd worden) zijn van zichzelf een tikkeltje zurig. Precies het soort van zuur, waar ik niet zo van houd. Ik ben een duidelijke zoetekauw!
Nou is het niet moeilijk om er toch nog een behoorlijk zoet eetdingetje van te maken én de prachtige physalis tegelijkertijd in zijn volle esthetische glorie een plek te geven als ornament bij een kopje koffie of thee. Smelt daarvoor een weinig (melk- of zelfs witte) chocolade au-bain-marie in een kommetje. Belangrijk hierbij is dat de kom hierbij de steelpan met een laagje kokend water geheel afsluit (zodat er geen verdampt water bij de chocolade kan komen, want dat mengt níet goed) én dat het kokende water de bodem van de kom niet omvat of zelfs maar raakt. Zet de steelpan op een laag vuurtje en laat de chocolade zachtjes smelten. Leg een stukje bakpapier (of een schoon bordje) klaar.

Dan de blaadjes van de physalis terugvouwen, weg van de bes, en deze als houvast gebruiken. De bessen eventueel even afspoelen en voorzichtig drogen, om vervolgens de bessen voorzichtig door de gesmolten chocolade te halen. Natuurlijk kun je de op deze manier gechocolateerde Kaapse bessen blijven vasthouden tot de chocolade gestold is (voor het meest 'ronde' resultaat), maar handiger is het om ze op het bakpapiertje te laten drogen (er ontstaat dan wél een 'plat' stukje).
Voilà.
Physalisbonbons.
Decoratief op taarten en bij nagerechten, fijn als indrukwekkende vervanging van een 'koekje bij de thee' en lekker als zoet hapje op een picknick.

Rava idli

Ergens in een toko vond ik deze instantmix voor "rava idli", schijnbaar een (Oost-) Indiase gestoomde granencake (met linzen) Volgens de ingrediëntenlijst achterop de verpakking bevatten de idli: griesmeel, linzen, cashewnoten, groene chili, currybladeren, mosterdzaadjes, gember, fenegriek en asafoetida (en verder de gebruikelijke toevoegingen als zout, citroenzuur, anti-oxidanten, bicarbonaat).

Het deeg is makkelijk genoeg gemaakt, want het mengsel uit het pakje is kant-en-klaar en er hoeft alleen nog maar water te worden toegevoegd (en een handjevol verse gehakte koriander). Een heel dun beslag ontstaat, wat na een kwartiertje rusten echter al wat indikt. Ik vul siliconenvormpjes voor muffins met het beslag en plaats die 15 minuten in een voorbereide stoompan (in de vorm van een wok met daarin een laag water en een vergiet; regelmatig met kokend water aanvullen, zodat de pan niet droogkookt).

De cakejes zijn hartig met een behoorlijk scherpe nasmaak (indeed, it DOES "make your mouth water in minutes", but not in a good way). Ik vind ze een beetje flauw en eigenlijk niet zo lekker. Met een flinke dip zoete chilisaus gaat het nog. Beter misschien eens in India 'the real thing' proberen (als ik daar ooit ben...)

22 september 2007

Weekenddiner met DVD

We willen gezond vanavond! Dus halen we veel groente in huis!! En nu moeten we met al dat goeds nog even enkele gerechten verzinnen, anders is het natuurlijk geen behoorlijk diner. Want het eten moet wel vúllen, anders ga je je na een uurtje of anderhalf weer zitten volproppen met vet en/of suiker (... zoals dat dan gaat).
Van de laatste rode bieten (uit de moestuin van een collega) en nog enkele gedopte walnoten brouwt mijn liefste een fijne salade. Volgens recept, maar dat was achteraf feitelijk niet nodig geweest, want sla+ingrediënten=salade, hoe je het ook went of keert. In een dergelijk geval is een recept eigenlijk bijna een belediging voor je eigen creativiteit en fantasie.

Het is best een lekkere salade, hoor. De bieten werden rauw, in plakjes gesneden toegevoegd. Een smaakvolle toets is afkomstig van de sappige sinaasappel en de walnootoliedressing.

In ons weekenddiner:
* bietensalade met waterkers
* gebakken 'little gem'
* tomatensalsa
* spruitjes met banaan en kokos
* graanburger
Ik denk dat we qua vezels wel goed zitten! En die twee ons groente en twee stuks fruit zijn ook 'check'!

Aangename verrassing waren deze "zoete spruitjes". Natuurlijk wordt met appelsap, banaan en kokosrasp bijna álles wel lekker, maar deze combinatie met spruitjes is wel een héle grote aanrader!! Spruitjes zouden op deze manier ook gemakkelijk als dessert gegeten kunnen worden. Ik ben benieuwd of kinderen ze dan wél lekker vinden (het blijft echter essentieel om de spruiten KORT te blancheren, want aan te lange gekookte spruitjes kan zelfs een banaan weinig eer meer behalen!). Spruitjes combineren sowieso goed, ook met meer hartige dingen:

Zo, dvd'tje erin. Onderuit zakken en genieten!

Vers of gedroogd? Je vindt het bij de kerk!!

Rondom de StJacobs Kerk te Gent is het sowieso natuurlijk al goed boodschappen doen bij Van Landschoot op nr. 21, waar je nog net niet álles (maar al wel echt héél veel) op het gebied van verse groenten en fruit kunt vinden. In de grutterswinkel van Vits-Staelens (Bij StJacobs 14) vind je dan weer bíjna alles in de categorie "gedroogd": zowel kruiden, als theeën, als pasta, als zuidvruchten. De voor mij meest interessante kruidenzakjes die er liggen, zijn rijkelijk gevuld met bv. vlooienkruid, paardebloem, bitterkruid, goudsbloemblaadjes, schildpadkruid (en natuurlijk de gebruikelijke overvloed aan kruiden en specerijen). Niet al te duur, maar wel even letten op de houdbaarheid misschien?!

Maar het meest opwerkelijke in deze winkel is natuurlijk het aloude kruidenierssfeertje. Zo kun je zonder pardon het magazijn (of de trap omhoog naar de ongetwijfelde privévertrekken) inlopen, omdat ze hier gewoon nog niet doen aan bordjes "verboden toegang". De patron zit achter een weegschaaltje (niks digitaal) en verkoopt zoetigheden als zoethoutstokjes of dropstaven aan de liefhebbers. Ik denk zelfs dat als je hier de volgende keer met een bruinpapieren puntzakje afkomt om 50 gram gemalen peper te kopen, de mogelijkheid bestaat dat je daadwerkelijk geholpen gaat worden. Dag van de klant? Een extra lach kun je krijgen!

21 september 2007

Superbuffet

Eén van mijn meest favoriete restaurants áller tijden, bevindt zich weliswaar in Istanbul (Turkije), maar biedt een ware beleving aan smaken. Aangeboden in de vorm van drie uitgebreide buffetten (koud, warm, zoet), waar "a volonté" (= "naar believen") van kan worden genoten. Nog nooit zulke romige verrukkelijke kazandibi gegeten als daar, of zo vriendelijk bediend. Gaat dat zien, gaat dat zien:
KANAAT Lokantasi!!

19 september 2007

Gekruid fruit

Fruit is van zichzelf al lekker genoeg, zéker wanneer je het hebt over papaya, mango en ananas. Maar er is niks tegen een beetje variatie, dus fruit ik gemberpoeder, kardemom, koriander en komijn in boter (mét een beetje suiker; ik ben zelf niet zo van het zuur) en bak daarin exotisch fruit. Niet té lang, want vooral met banaan in de pan wordt het al snel papperig, maar net genoeg om door-en-door warm te worden (en dus sappiger). Mjam.