Dit is té leuk om niet te doen. En omdat zíjn familie op visite komt (en het bijna Pasen is, blablabla, lente, eieren) mag het beetje meer zijn. Bij het standaard kopje koffie mag een koekje (of twee) geserveerd worden. Maar ik zou mezelf niet zijn, als ik dat standaard zou doen. Al is koffie hier sowieso niet in huis. Dus bij de ruime selectie theëen of het kopje oploswienermelange serveer ik 'een gekookt eitje'. En wijselijk bied ik schoonbroertje de eerste aan. Die pakt zonder blikken of blozen een ei uit de eierdoos. En dus volgen stiefschoonvader, schoonmoeder en schoontante. "Waar is dit gat voor" vragen ze nog, waarna al snel blijkt dat ín het ei een perfect paarsgroen cakeje zit. Hihihi!
Om het mezelf makkelijk te maken gebruik ik voor de verandering eens een cakemix (Honig blijkt beter dan Koopmans of huismerk AH). Veel sneller heb je dan een cakebeslag dat heel ermee door kan. De helft van het beslag kleuren we paars en de andere helft groen. Want M. en ik maken de cakejes samen!
Er komen vier mensen op bezoek. Plus wij twee maakt zes. Omdat het wel even een werkje is een gat onderin elk ei te prikken (kan best wat groter) en het ei leeg te schudden (lamme! arm!). De eieren worden goed uit-en afgespoeld en mogen even weken in heet water. Er is geen tijd om de eierschalen aan de lucht te drogen. Maar zo gebruik ik mijn föhn ook weer eens ;) Een klein (!) scheutje zonnebloemolie in elk ei moet ervoor zorgen dat de schaal niet aan het cakeje plakt (en ook de uitgebakken cake niet aan de schaal). Met behulp van twee spuitzakjes verdelen we het cakebeslag over de schalen; hij spuit groen, ik paars. En bakken maar.
Het gekleurde cakeje is qua smaak niets bijzonders (voor erg verwende eters zoals wij). Maar het grote wow-effect komt natuurlijk dan ook van de bijzondere verpakking. Vooral door het cakeje te serveren alsof het een daadwerkelijk gewoon ei is, in een eierdoos (of in een eierdopje), maakt de verrassing compleet. En het formaat bevalt me ook; niet zo'n cupcake met een belachelijk hoge toef botercrème; maar gewoon een klein cakeje. Wat is Pasen opeens weer leuk!
Op de biologische markt (elke vrijdag te Vredenburg Utrecht) ligt een paaseierenkleurpakket in de kraam. Met een rode biet, een rood kooltje en verse kurkuma. Wat een logisch idee! En het foldertje over hoe je dat dan moet doen, zit er natuurlijk bij.
Al een hele tijd weet ik dat ik deze geweldig indrukwekkende taart wil maken. En zoals gebruikelijk vormt mijn verjaardagstraktatie op het werk de perfecte gelegenheid om met een werkelijk belachelijke taart aan te komen zetten (die mijn collegae doet uitroepen dat ze "geen brood mee hadden moeten nemen"):
Een pannenkoekentaart met een erboven 'zwevende' schenkstroopfles. En dat het dan een taart is zonder ook maar één pannenkoek er in. Het is namelijk geen pannenkoektaart! Hoe leuk!! Daarvoor heb ik dus in ieder geval een ballonstokje nodig. Een fles schenkstroop heb ik al leeg laten lopen. Maar anders dan de Amerikaanse Hershey's stroop zit onze schenkstroop in een doorzichtige fles. Dus je kunt zien dat de fles leeg is. Op zich zou dat nog wel kunnen omdat alle 'stroop' zogenaamd over de taart is uitgelopen, maar ik besluit de binnenkant te willen verven. Ik kom al snel bij Pipoos terecht waar ik alles vind wat ik nodig heb (ze verkopen ook fondant). Met acrylverf in de juiste schenkstroopkleur weet ik (primerloos) de fles te kleuren. Alleen stevig ijzerdraad voor in het ballonstokje hebben ze niet meer, maar daarvoor kan ik bij Pijper op de Oudegracht terecht. Bij Xenos koop ik relatief zachte (lees: erg makkelijk te bewerken) 'ready to roll' icing met chocolade smaak. In precies de juiste pannenkoek crèmekleur. Want wit zou te wit zijn:
Maar eerst dus een héle lekkere cake bakken. Ik kan natuurlijk wel een gewone (vanille)cake maken, maar daar zie ik eerlijk gezegd bepaald geen uitdaging in (en ik maak het mezelf schijnbaar graag moeilijk). Als ik nou de hoeveelheid beslag voor de pindakaascupcakes verdubbel en dan de pannenkoektaart maak van twee lagen chocoladecake met daar tussen één laag pindakaascake?! Dát lijkt me dus wel wat. En daarvoor maak ik dan deze mississippi mud cake:
Recept chocolade'mud'cake
Smelt 230g boter en 170g grofgehakte pure chocolade au-bain-marie. Vermeng 400g suiker met 2 eieren (L), 1 el(!) vanille-extract en 60ml bourbon (of 'by default': Frangelico hazelnootlikeur) in een grote kom met elkaar. Roer er 400ml sterke koffie doorheen. Meng de gesmolten chocoladeboter erdoor. Zeef dan 30g cacaopoeder, 260g bloem, 1½tl dubbelkoolzure soda en ½tl zout boven het mengsel en vermeng alles tot een homogeen beslag. Giet dit in een ingevette (spring)vorm en bak de cake 55 tot 70 minuten in een voorverwarmde oven van 180°C (of tot een erin gestoken satéprikker er schoon weer uit komt).
Het chocoladecakebeslag ziet er uit als gesmolten chocolade maar dan nóg dunner. De cake zelf wordt supersmeuïg maar zakt uit de oven wel in. Het is daarom wel wat moeilijker om de cake netjes doormidden te snijden in twee lagen. Maar wát een lekkere taart is dit!! Oké, volgende stap.
Het ballonstokje moet ik met botercrème ondersteboven in het midden van een groot bord plakken (groter dan de cake zelf natuurlijk). Oh ja. Ik moet ook nog botercrème maken. De beste botercrème die ik ken is een vrij bewerkelijke variant waarbij banketbakkersroom met boter en gesmolten chocolade wordt verrijkt maar daar heb ik nu dus even geen tijd voor. Vele medebakkers kloppen boter luchtig met poedersuiker maar dat vind ik dan weer té simpel. Ik ga een crème maken waarbij chocoladeganache (chocola gesmolten in hete room) wordt opgeklopt. Want dat schijnt te kunnen...
Ik verwarm 125ml slagroom tot dit net aan de kook is en hak intussen 200g witte chocolade fijn. De warme room over de chocolade gieten en even laten staan zodat de chocolade kan smelten. Dan door elkaar roeren tot een glanzende homogene massa en vervolgens weer af laten koelen. En dan opkloppen.
Oh mjammie! Deze witte chocolade room is verrukkelijk! Alleen het klopt niet echt (echt niet!) op. Ook niet als ik de kom in een bak koud water zet en ook niet als ik de electrische mixer op de hoogste stand zet en lang klop ("oh please, please, word alstublieft géén boter! ik wil niet opnieuw beginnen"). Maar kijk nou. Minuten nadat ik het maar heb opgegeven en gestopt ben met opkloppen, blijkt de massa dikker en dikker te worden. Zelfs dikker dan de bedoeling was, maar ik verklaar de 'crème' werkbaar en begin met stapelen van chocolade-pindakaas-chocoladecake met botercrème ertussen en er helemaal omheen.
Nu hoef ik 'alleen nog maar' (véél) strengetjes fondant te rollen, deze te pletten en (echt maar) aan één kant met verdunde kleurstof (oker met wat bruin) te kleuren om streng voor streng rondom de taart te leggen. Alsof het op elkaar gestapelde pannenkoeken zijn. Bovenop komt een ronde lap fondant die ook bruin gekleurd is. Zachte fudge karamels om het ballonstokje draperen en dikke fudgestroop (gesmolten karamels vermengd met schenkstroop) over de 'pannenkoeken' uitgieten. Daar ben ik in totaal dik drie uur mee bezig. En natuurlijk lijkt het er even weer op dat ik niet genoeg fondant ga hebben (wáárom voer ik dit soort projecten altijd de avond van te voren uit zodat ik voor mezelf altijd dezelfde 'oh nee ik heb niet genoeg' stress creëer?!)
Ik moet met de auto naar het werk. Er is geen enkele manier waarop ik deze pannenkoekenstapel met fles de trein in krijg (lees: wil nemen). Ik breng eerst mijn spullen en de (óók fantastische) cheetah cheesecake naar binnen. En vraag of ze zo de voordeur voor mij open willen doen als ik met 'taart twee' aan zal komen lopen. Mijn collegae kennen mij natuurlijk en staan al voor het raam. Maar wie verwacht er nou een taart als dít?! Nog voordat ik zit staan de vele foto's al op hun facebook pagina's. Fijn als je je eigen grenzen weet te verleggen. En de taart is (zonder de dikke laag suikerfondant; die leg ik fijn aan de kant) ook nog eens écht heel erg lekker. Chocola met pinda: helemaal niets mis mee! Hiermee kan ik wel een 'pannenkoekenrestaurant' beginnen.... (uhmmm).
Mijn derde verjaardagstraktatie is een cheesecake. Vooral omdat een goede cheesecake zo goed als onweerstaanbaar is (voor M.). En dan kan ik wel heel moeilijk gaan zitten doen met het maken van een overdetop uitziende feestcreatietaart (zoals deze), maar ik kan ook gewoon een héle lekkere (relatief simpele) taart maken. Op YouTube vind ik een interessant (nieuw) recept voor een gebakken cheesecake waarbij op geniale wijze een blikje gecondenseerde melk wordt ingezet. Feitelijk twee keer: één keer als gecondenseerde melk en één keer als dulce de leche..
Recept
Verkruimel 2 rollen Oreo koekjes (met crème en al) door de koekjes in een stevige plastic (Ziploc) zak met bijvoorbeeld een deegroller kapot te slaan. Vermeng de koekkruimels met 130g gesmolten boter. Verdeel het mengsel over een met bakpapier beklede (spring)vorm en bak de koekbodem 5 minuten voor in een oven van 175°C.
Klop 450g roomkaas (MonChou) zacht en luchtig. Mix hier gedurende 2 à 3 minuten 1 blikje (397g) gecondenseerde melk doorheen. Voeg één voor één 3 eieren toe en klop tussendoor (op hoge snelheid). Breng het roomkaasmengsel (eventueel) op smaak met 1tl vanille-extract plus de zest en het sap van 1 (biologische) citroen. Verdeel het mengsel over de koekbodem en bak de cheesecake ongeveer 35 tot 40 minuten in de hete oven.
(vervolg recept)
Klop 1 blikje (400g) dulce de leche met 300ml crème fraîche los. Schep 4 eetlepels van dit mengsel in een apart bakje en kleur dit bruin. Schep nogmaals 4 eetlepels van het mengsel in een apart bakje en kleur dit vervolgens zwart (met levensmiddelenkleurstof). Verdeel de rest over de gebakken cheesecake en strijk de bovenkant glad. Doe het bruine en zwarte mengsel elk in een apart (Ziploc) zakje, knip een klein puntje af en spuit een luipaardpatroon bovenop de taart. Bak de cheesecake nog 10 minuten. Laat in de vorm op een rooster afkoelen.
Jeetje. Kijk nou! En dat was niet eens moeilijk. Het recept is redelijk rechttoe rechtaan. En zo'n luipaardprint is veel makkelijker te maken dan je zou denken. Feitelijk is het niet meer dan zwarte hoefijzers in verschillende grootte spuiten en deze vullen met bruin. En met andere kleuren (oranje en bruin; alleen zwart) kun je net zo eenvoudig andere dierenprints maken (respectievelijk giraf of zebra). En door de dulce de leche bovenlaag scheurt de cheesecake niet open, ook al wordt 'ie niet in een warmwaterbad gebakken.
OMG!! De oreokoekjesbodem en de roomkaasvulling en de heerlijke zachte, romige dulce de leche karamellaag zijn zóó verrukkelijk dat ik de aan de springvormrand vastplakkende taartresten in een bakje schraap om morgen als toetje te kunnen eten. Deze taart is werkelijk geváárlijk lekker. En wat zie 'ie er goed uit!!
Dulce de leche!! Voor zij die het weten, zijn die woorden al genoeg. En anders zeg ik: máken! Deze cheesecake is een absolute (shows)tópper!
Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa-rig! En dus zoek ik met veel voorpret de taarten uit die ik mijn collegae dit jaar wil trakteren. Nou heb ik twee banen en véél collegae dus maak ik traditiegetrouw vier taarten (voor elk werk twee). Maar één van die vier taarten is al maanden bekend: ik wil een (mijn eigen) grensverleggende Rubik's Cube taart maken. Eigenlijk vooral om te kijken of me dat lukt.
De inspiratie (uit bovenstaande video) is zowel van binnen als buiten geblokt en dát vind ik wel bijzonder geinig. Alleen is deze te klein. Dus ik probeer ambitieus of mij dit ook lukt maar dan een slagje groter. Ik had bedacht gekleurde cakes te bakken en daar dan negen even grote repen uit te snijden. Maar mijn hoeveelheid deeg blijkt ontoereikend daarvoor. Feitelijk omdat ik in de voorbereiding op wiskundig vlak de luie 'ik zie wel' route had gekozen ;)
Eigenlijk ben ik al blij dat ik drie (bijna even grote en bijna even hoge) vierkante cakes heb weten te bakken. Deze worden per stuk besmeerd met botercrème en ingepakt in zwarte fondant (ook de onderkant). Met botercrème plak ik er twee recht op elkaar. En de derde komt gedraaid daar weer bovenop. Ik ben heel tevreden dat ik niet één rechte toren heb maar dat de drie lagen van elkaar gescheiden zijn. Dat maakt het idee dat deze 'Rubik's Cube' draaibaar is, tot een bijna-werkelijkheid.
Gelukkig blijk ik in het bezit van een koeksteker met precies het juiste formaat. Want ik was al enthousiast begonnen met (groen, wit, rood, geel, blauw en oranje) fondant uitrollen en evengrote hokjes afmeten en uitsnijden; maar dat is een hels karwei. Het simpelweg uitsteken gaat een stuk vlotter. En dan hoef ik alleen nog maar (met een klein beetje water) de gekleurde blokjes op het zwart te plakken in een door mij gekozen patroon. Dit is daarmee overigens de enige keer óóit dat het me gelukt is een Rubik's Cube te krijgen zoals ik hem wou. Want met een echte Rubik's Cube kan ik (zoals de meesten) niet veel..
Het decoreren van cake tot taart neemt in totaal zo'n drie uur in beslag. Mijn enige probleem met fondant is namelijk, dat ik altijd meer nodig heb
dan er in huis is. De 1,5kg zwarte fondant blijkt net net (krap aan)
genoeg. Maar de eerdere vraag 'of het me gaat lukken', kan ik in ieder geval volmondig met "ja" beantwoorden. Ziet: de eetbare Rubik's Cube!
De Rubik's Berg is genoeg voor twee volle dagen volgegeten collegae.
Bij (Jac.) Bostelaar (Steenweg 21-23 te Utrecht) vond ik een schattig formaat Christmas Pudding en als KooKaDo voor mijn schoonfamilie besloot ik deze mooi op te tuigen. Met gouden sterren bijvoorbeeld.
De cake, uitgepakt, werd (weer) ingepakt in een dikke laag marsepein en daarna zwarte fondant. Dat zou ik zelf niet verzonnen hebben, zo'n dubbele suikerbekleding, maar het schijnt iets heel Engels te zijn. En de Christmas Pudding is natuurlijk érg Brits dus ik schik me. Witte fondant had ik niet (en het zou toch geen witte kerst worden), maar zwarte wel. Ook het taartkarton waar ik de cake op gezet had, kreeg een rand van fondant. En glittersuiker, maar die had ik misschien beter weg kunnen laten..
Een tweede plak fondant werd met eetbaar goudpoeder bepoederd (nog een heel gepruts om het echt mooi glad te krijgen; uiteindelijk lukte dat het best met een fondantstrijker - en dus niet met een kwastje, een mes, een stokje of mijn vingers). Daaruit stak ik sterren van divers formaat (al dan niet op een stokje geprikt - hoewel ik beter droge spaghetti had moeten nemen dan zou de fondant misschien wat minder gescheurd zijn). En die sterren plakte ik vanochtend (eerst met water maar daarna toch met tylose) op mijn zwarte 'hoed'.
Het kerstige taartje liet zich in een lege ovenschaal prima met de auto vervoeren. En zonder beschadigingen werd het aan schoon'memke' afgeleverd. Die verbaasd vroeg of ik dat dan zelf had gemaakt.... Ze kent me nog niet zo goed, natuurlijk :)
Gisteren was de laatste vergadering (AV) van het jaar en die sluiten we traditiegetrouw af met een door ons allen gemaakt kerstbuffet. Feitelijk is het zelfs zo dat de werkelijke vergadertijd gehalveerd wordt, zodat we langer kunnen tafelen en kletsen. Iedereen neemt iets lekkers mee en dus hebben we een overdaad aan hapjes om ons aan te laven. Vorig jaar kwam ik aanzetten met red velvet cupcakes en croûte. En omdat ik daar weer verzoeken voor kreeg, moest ik even creatief aan de slag. Want ik ben mijn lieve collega's graag ter harte, maar twee keer hetzelfde; dat kan niet, vind ik!
Nou had ik van de BBQ taart (de wát?! nou, de dit!) nog red velvet cake over (en netjes in de diepvries bewaard). De cake, verkruimeld en ver- mengd met roomkaas (of frosting uit een import blik) tot een werkbare cake'klei', vormde ik tot ballen. Die gingen de diepvries in tot ze lekker stevig (maar niet helemaal bevroren) waren. Om vervolgens te worden gedipt in gesmolten 'candy melts'. Overigens houd ik sindsdien niet van deze candy melts. Het is het waar dat je het niet, zoals chocola, hoeft te temperen. En dat het tóch mooi hard glimmend stolt. Maar het duurt een eeuwigheid (zonder magnetron iig) voordat het spul gesmolten is. En daarna wordt het veel te snel hard (om netjes te kunnen decoreren). Dus ik moest een paar ballen weggooien (lees: in mijn mond stoppen). Maar nadat ik mijn overdreven perfectionisme iets (iets! niet veel....) had laten varen, hield ik uiteindelijk toch nog elf goeie over.
De karakteristieke houder die een kerstbal bovenop heeft (waardoor je ze überhaupt kunt ophangen) werd gemaakt van een stukje dropveter in een 'mini reese's pieces' (1 zakje "met meer dan genoeg voor vijftien kerstballen", €2,99 Jamin of andere winkel met import, bv. America Today, Delicatessen Jac Bostelaar te Utrecht, of dat ene winkel in de Mariastraat te Utrecht). Dat was even priegelen met een satéprikkertje (waarbij een paar chocoladecupjes sneuvelden), maar dat ding maakte de kerstbal uiteindelijk wel hélemaal af! Wanneer je de kerstballen groot genoeg hebt gemaakt, zou je ook een rolo (eventueel gewikkeld in goud/zilver folie) kunnen gebruiken:
De toplaag is zoet suikerig en breekt lekker knapperig tussen de tanden doormidden. Daaronder zit de smeuïge rode cake verstopt. Het cupje chocola gevuld met pindacrème is een kleine bonus. Natuurlijk smaakt de drop er voor geen kanten bij, maar dat dient dan ook met name een esthetisch doel.
Goed idee om de kerstballen te serveren op een dennentak.
Een kleine traktatie die makkelijk te maken is en gróót effect sorteert:
Nou zijn de 'family size kitkats' niet te vinden hier, dus moet ik het met de 'gewone' doen. En daarvan breken de topjes inderdaad makkelijk af, bij doorsnijden in één beweging. Uit tien kitkats (bij AH, €3,40) weet ik uiteindelijk vijf grote en zes klein boompjes over te houden. Maar dan moet ik wel zagend snijden. Omdat ik nu een hartgrondige hekel heb (gekregen) aan 'candy melts' (aangezien deze au-bain-marie na een half uur nòg niet volledig gesmolten zijn en daarna juist véél te snel stollen), smelt ik witte chocolade en meng ik daar groene kleurstof doorheen. In een Ziploc zakje, puntje eraf gesneden, en dan maar over mijn kitkat bomen heenknoeien. Snel allerlei suikerstrooisels erop en laten drogen. De bomen plak ik op een rolo 'boomstam'. Waarna het hele bos op een kartonnen bord wordt geplakt (met gesmolten chocolade).
Vergeleken met de video zijn de belangrijkste tips volgens mij: op de juiste manier snijden; goed gesmolten chocola (zodat de kerstballen ook op de zijkanten komen); en even een stapje meer doen om de juiste versieringen te vinden. Zo vind ik mijn sterpieken achteraf te klein (en te wit).
Achteraf zat ik te bedenken dat ik ook nog 'eetbare lijm' (tylose) had
kunnen gebruiken om meer kokossneeuw op de bomen zelf te krijgen (en de
lelijkere snijranden weg te werken), maar nu ziet het er ook al erg schattig
uit. De kerstmannetjes (AH) maken het af. En zo simpel te maken, dat het bijna beschamend is hoeveel complimenten je er voor krijgt!
Oh oh oh (in plaats van 'ho ho ho'); ik heb dringend afleiding nodig. En daar waar normale mensen een avondje banken achter de tv verkiezen, opteer ik voor de keuken. Ik ga een kerstboom maken!
Dus ik maak een kerstboom van koekjes. Vooral omdat ik bij de Albert Heijn (voor €4,99 met ook nog €2 bonuskorting) een serie sterstekers in verschillende grootte vond. Dus toen was het makkelijk (kerstgroen!) koekjesdeeg maken en veel sterren uitsteken. Ik 'steek' al het deeg op en heb alle sterren dubbel, driedubbel, vierdubbel. Dat maakt niet uit; het mag een hoge toren worden.
Recept
Klop 225g boter op kamertemperatuur met 150g poedersuiker tot een romige crème. Roer 1 ei (M) in een apart kommetje met 2tl amandel- of vanille-extract los (en in dit geval 1tl groene levensmiddelkleurstof in gelvorm, bv Americolor of 'gewoon dat spul wat bij Xenos wordt verkocht'). Voeg het ei aan het botermengsel toe en vermeng tot het volledig is opgenomen. Voeg 320g bloem met een snuf zout toe, en meng tot het deeg bij elkaar begint te komen. Vorm het deeg tot een ronde schijf en laat deze verpakt in plasticfolie zo'n 30 minuten in de koelkast rusten. Rol het deeg uit op een bebloemd werkvlak en steek koekjes. Bak de koekjes op een met bakpapier beklede bakplaat in het midden van een voorverwarmde oven op 180°C circa 8 minuten tot de randen net beginnen te kleuren. Laat op een rooster afkoelen.
Dit koekjesrecept gebruikte ik al eerder voor coole kiezenkoekjes. Voor deze kerstboomkoekjes voegde ik tegelijk met de bloem ook nog 2tl gemalen gember, 1tl kaneel, ¾tl steranijs-en ½tl kruidnagelpoeder toe. Het zijn kerstkoekjes immers!
Nou was er eigenlijk niks mis met het idee om de groene sterkoekjes op elkaar te plakken (met gesmolten chocolade). Maar terwijl ik daarvoor de boodschappen deed, zag ik 'Lange Nekken' (Verkade Kids&Co) in het koekjesschap. En twee van die 'nekken' tegen elkaar geplakt (ook weer met gesmolten chocolade) leken mij de perfecte boomstam voor een koekjeskerstboom. Dus ging ik moeilijk doen met ronde gaten uit de koekjes steken. Allemaal erg onnodig, want uiteindelijk zag je niet veel van die hele boomstam. En omdat een aantal koekjes braken, had ik er ook niet genoeg. Dus moesten de laatste sterren rechtop op de stapel. Bijna had ik het ding toen weggegooid, maar gelukkig zag het er na versieren met 'kerstballen' (chocolade lentilles groen rood zilver, 175g €2,69 Jumbo), 'slingers' (Haribo Brazil zuur in groen blauw en geel) en 'een piek' (in een metalen stervorm gesmolten Schuttelaar roomboterwafeltjes, zie video hierboven) toch wel weer erg geinig uit.
Een klein chocolade Kerstmannetje mocht niet ontbreken natuurlijk (of twee of drie). Plus mini LED lampjes als 'kerstverlichting'. En sneeuw van kokosrasp. Ik had de boom op een zilver kartonnen bordje geplakt, zodat 'ie veilig meekon naar het werk (zonder te sneuvelen onderweg). Collega's deden zelfs de lampen uit, zodat de koekjesboom in al zijn sereniteit de personeelsruimte met kerstlicht kon vullen ;) Misschien volgend jaar nog een keer maar dan met een kerststalletje van koek erbij?! Haha.
Wat leuk dat ik twee dagen later nog een whatsapp kreeg van een lieve collega die zei "nog even te willen laten weten onder de indruk te zijn van mijn spectaculaire boom" (ysc). En mogelijk heb ik twee anderen aangezet tot het maken van óók zo'n boom thuis. Leuk idee! Tip: laat die boomstam maar gewoon zitten ;)
In het Rijksmuseum hangt het 17e eeuwse schilderij 'Sint Nikolaasfeest' (door Jan Steen). En geïnspireerd daardoor heeft Albert Heijn dit jaar snoepgoed ontwikkeld naar origineel recept.
De kruidnoten "met steranijs" (200g €1,49 in een wel héél erg stijlvol doosje) "werden pepernoten genoemd omdat het woord peper vroeger gebruikt werd voor allerlei sterk smakende specerijen. De pepernoot was dus een Oudhollandsch 'gepeperd' gebak en werd gemaakt van fijn roggemeel, boter, suiker, honing, ei en steranijs." Deze 'authentieke kruidnoten' zijn meer koekjes (4x4,5cm) dan de kruidnoten zoals wij die nu kennen. Een hard knapperige zoetigheid met een héél subtiele smaak. Die ene procent steranijs haalt het niet bij de goed gekruide kruidnoten zoals die aan de andere kant van de winkel liggen.
"Taai taai was van oudsher een alternatief voor speculaas. Alle ingre- diënten zijn hetzelfde, alleen de structuur is anders. Toen boter erg duur was, gebruikten de bakkers namelijk roggemeel, stroop, honing en anijs. Dit deeg kon zonder boter gebakken worden, maar werd met suikerstroop gekookt. Daarom is taai taai niet zo heel knapperig maar eigenlijk... eh... taai. Taai taai werd gemaakt in vele vormen, zoals in de vorm van een ruit op het schilderij van Jan Steen." De taai taai "met honing" (4,6%) in het doosje bij AH (200g €1,49) heeft ook die leuke ruitvorm, met ronde top. Door het deeg zie je de anijszaadjes zitten. En de smaak is ook prima. Een véél geslaagdere variant dan de kruidnoten van hierboven. Alleen jammer dat deze taai taai vooral gemaakt is met glucose-fructosestroop, want dat is natuurlijk zeker niet 'authentiek'.
Hij is jarig en gaat dat groots vieren met zijn traditionele, jaarlijkse barbecue. En ik ga daar dan zijn twintig beste vrienden (met aanhang) allemaal in één klap tegelijk ontmoeten. Van wie ik er precies een en een half al ken. Ik heb dringend een bliksemafleider nodig en ik dacht aan zoiets:
Artisan Cake Company by Michelle Honeman
Dat moet haalbaar zijn. Toch? Uhmmm... Nou, ik weet in ieder geval al hoe ik 'hamburgers' moet maken. Dus bak ik een brownie (uit een pak). Daar hoef ik alleen maar burgers uit te steken (met mijn ringsteker van 7cm), die ik daarna met een satéstokje en zwarte levensmiddelenkleur- stof bewerk. De resterende brownie wordt verkruimeld, met roomkaas vermengd en bekleed met marsepein. Beetje verven (rood, bruin en zwart) en levensechte worstjes zijn geboren. Na lang wikken en wegen kies ik chocoladekaramels als shaslicks. Waar ik zelf (van witte fondant en een zwarte 'edible marker') champignons bij maak. Een dun reepje gekonfijte zoete aardappel doet dienst als paprika.
Houtskool heb ik ook al uitgedokterd. Aangezien (gedroogde) pruimen helemaal op kooltjes lijken. Op een zacht bedje van gele, oranje en rode marsepein zijn de pruimen (afgestoft met poedersuiker) nauwelijks van roodgloeiende briquetten te onderscheiden. En wie wist dat maanzaad het perfecte barbecue as is?
De taart is red velvet cake (recept keer drie; dat is een soeppan beslag, gebakken in drie keer een grote vierkante springvorm) met daartussen witte chocolade botercrème. De bovenkant uitgehold en bekleed met grijze fondant (Xenos €2,99 500g). Voor de barbecue zelf kies ik groen. Voor de zekerheid steek ik stokjes (satéprikkers) in de grijze fondant voor extra stevigheid van het rooster. Want dat ding moet natuurlijk niet doormidden buigen. Helaas net even misgerekend qua afmetingen, maar goed. De handvaten van de barbecue blijven stevig op hun plaats ook door satéprikkers (die dwars door de taart heen worden gestoken). Handiger was het geweest als ik (ongekookte) spaghetti in plaats van satéprikkers had gebruikt...
Voor de totale over-de-top maak ik nog geeloranje karamel (zo). Die als puntige vlammen tussen het barbecuerooster omhoog komt. Aangezien de brownie al klaar was en ik de avond tevoren de cakes heb gebakken, is iets eerder opstaan genoeg om de hele BBQ om 15u af te hebben. Net op tijd voor het feestje. Ik moet wel met de bus, maar mijn taart komt heelhuids aan. Trots ben ik. En nu weet iedereen meteen dat ik taarten bak. Inderdaad de ideale bliksemafleider en een goede binnenkomer. Wil de echte barbecue nú opstaan?!
Gisteren won NL met 2-1 van Mexico in de achtste finale. Eén van de beste gelegenheidsproducten van dit WK zijn wat mij betreft de- ze witte voetbal bolletjes van de Albert Heijn. Broodjes, zo rond als voetballen, die je thuis af mag bakken. Bijvoorbeeld als 'ze' zaterdag tegen Costa Rica uitkomen.
Toch nog maar eens een regenboogcake proberen. Vorig jaar (ook rond deze tijd, hihi) had ik er al wel hoge ogen mee gescoord (waar het mij uiteraard stiekem om te doen is), maar hélemaal tevreden, nee, dat was ik niet. Want hoewel de collega's zich nu alweer weken verheugen op mijn traditionele over-de-top taartentraktatie, me- de naar aanleiding van die eerdere regenboogtaart; vond ik dus de kleuren toen niet spetterend genoeg. Wat wel zou moeten. Maar nu heb ik de bron gevonden van het mooiste plaatje dat ik op Google Images kon vinden. En het is één van mijn favoriete YouTube Foodies: Cookies Cupcakes and Cardio:
En ik ga precíes dezelfde levensmiddelenkleurstoffen gebruiken als zij in haar recept. AmeriColor dus: regal purple (130); royal blue (102); forest green (109); lemon yellow (107); orange (113) en super red (120). En dat kun je voor zo'n €2 per flesje (21g) gewoon thuis laten bezorgen. Volgens mij heeft Miss CC&C trouwens leaf green (111) gebruikt.
Wijs geworden, bak ik de (zes!) gekleurde cakes in kleinere (20cm) bakvormen. Dan zijn ze namelijk veel sneller gaar en wie heeft er tegenwoordig tijd om úren te wachten tot zes cakes gebakken zijn? Ik niet (want ik doe dit 's avonds na mijn werk)! Heel netjes recht afsnijden ('levellen') zit er niet in, maar een beetje platdrukken lukt wel (als de cakes nog enigszins warm zijn). Regenboog stapelen met citroenbotercrème ertussen, een zogenaamde 'crumbcoat' aanbrengen en bedekken met fondant (of marsepein). Ik vind het zelf wel leuk dat het een 'gewone' witte (of zwarte) taart is en dat de regenboog er dan pas bij aansnijden uit knalt. BAF! Verrassinge!!
Lang gedacht, stil gezwegen. Nooit verwacht, toch gekregen. Of, nou ja, gekregen. Gemaakt. Zelf! Zebracake. Ik probeerde het al eens eerder, maar toen had ik van doen met gewoon cakebeslag wat natuurlijk veel te dik was om te stromen zoals zou moeten. Dit keer volgde ik de instructies van Cookies, Cupcakes & Cardio met haar recept voor een vloeibaar deeg (met olie in plaats van boter en verder een kwart liter melk).
Het blijkt een eitje. Het recept maakt een lekker snelklaar roerdeeg (ik maak twee keer de hoeveelheid), maar achteraf had ik duidelijk beter eerst alle 'natte' ingrediënten (olie, melk, eieren, vanille) met elkaar kunnen mengen om daar vervolgens de 'droge' ingrediënten (suiker en bloem) doorheen te roeren. Dan had het makkelijk met een garde gekund. Het beslag wordt over drie bakken verdeeld en gekleurd; twee delen wit, één deel roze en één deel zwart. Die roze gestreepte zebra staat mij wel aan en ik ga ervoor! Ervaring heeft mij geleerd kwalitatief goede kleurstof te gebruiken, voor mooie, levendige kleuren. Dus niet het spul dat je bij de Xenos kunt kopen, maar het via internet te bestellen Americolor bijvoorbeeld. Ook ik kleur het 'witte' beslag wit en dat werkt ook nog. Who knew?
AmeriColor super black (101); bright white (126); fuchsia (127)
Het allerállerleukste aan deze cake is het om en om scheppen van gekleurd beslag in de vorm. Het is een knoeipartij en het blijkt met een paar handvaten te komen (geen bakpapier in de springvorm 'spannen', want dan loopt het papier scheef af; de vorm niet oliën want dat mengt ongunstig met het beslag; en flínk volle lepels gieten want anders is de vorm bij lange na niet genoeg - voor 2/3 - gevuld), maar het is absoluut een klus met een hoog hihi-gehalte. Omdat ik mijn vormen niet genoeg vul, zit ik uiteindelijk met vier zebracakes waarvan ik er maar twee daadwerkelijk gebruik. Ze zijn te dun om netjes te 'levellen' dus ik stapel de twee rechtste. Met een laagje botercrème ertussen. En erover. Mentale notitie aan mezelf: twee gelijke vormen tegelijk vullen was makkelijk geweest, qua deegverdeling. Door de cakes langzamer (langer op een lagere temperatuur) te bakken, rijzen ze minder (de pan uit).
Nadat zwarte fondant is uitgerold (één pakje van 200g is genoeg, €1,49, Jumbo), snijd ik dit met mijn nieuwe pizzasnijder (echt véél handiger dan een mesje) kriskras in stroken. Die ik gewoon over de botercrème drapeer. Wauw! Hoe mooi!! En het ging zó makkelijk. Ik ben werkelijk héél benieuwd hoe deze taart er van binnen uitziet en kan niet wachten hem morgen op mijn werk (ik was jarig) aan te snijden.
De dag nadien blijkt de zwarte fondant wel wat gesmolten. Terwijl de zebrataart toch keurig de godganse nacht in de koelkast heeft doorgebracht. Collega's vragen zich af of het een droptaart is. Nee dus, maar het lijkt inderdaad wel zo. Eigenlijk is dit gewoon lekkere cake, met veel (verrassings)effect. L zegt dat ze nog nooit een roze zebra heeft gezien "en ik kan het weten want ik woon naast Artis". En J hoopt dat hij van chocola (zwart) naar kersen (roze) zal gaan. Dat was misschien wel een heel leuk idee geweest, een zebra-eske Sachertorte, maar deze zebra smaakt door-en-door naar vanille. Prachtig als hij dan ook is (en zó vreselijk leuk om te maken)!!
Joepie, het is weer maart. Tijd voor de Grote Jaarlijkse Taartenbak Onewomanshow. Aangezien ik op de bewuste 11e uit principe al niet ga werken maar er natuurlijk nooit de godganse dag gefêteerd kan worden, is de therapeutische taartentraktatiebak (voor mij) dé manier om een verjaar-dag genoeglijk door te brengen. Met de radio hárd. En wat dat betreft heb ik dit jaar bijzonder veel geluk, want op Radio 10 Gold is het de hele week de Top 810 van de jaren '80.
Uit de vele mogelijkheden (een kast met vele véle kookboeken en een heel internet vol ideeën) kies ik als traktatie nummer één deze 'caramel cupcakes' (van How To Cook That), die gemaakt zijn met witte chocolade en basterdsuiker. Daarop moet dan een toef dulce de leche botercrème komen. Ohh, mjam, klinkt nú al goed! I heart dulce de leche. 'Hi, I'm Ann Reardon' maakt haar eigen (zo), maar ik verkies het simpele kook-een-gesloten-blikje-gecondenseerde- melk-drie-uur-in-(nietdroog-)kokend-water (op deze manier).
Recept
Smelt 300g grofgehakte witte chocolade met 200g boter op laag vuur au-bain-marie in een grote (metalen) kom. Meng hier (van het vuur af) 165g bruine basterdsuiker, 250ml melk en 2tl vanille-extract doorheen. Roer één voor één twee eieren door het beslag. En vervolgens 110g zelfrijzend bakmeel en 165g bloem. Vul dan cakevormpjes (in een muffinvorm) voor tweederde met het deeg en bak de cakejes in een voorverwarmde oven van 160°C tot ze gaar zijn, en terugveren bij indrukken.
Volgens de video zou het recept een dun vloeibaar beslag geven, maar in mijn kom met deeg blijft een lepel zonder moeite rechtop staan. Ik heb tijdens bereiding even gewacht tot de witte chocola en boter minder warm waren, misschien wel iets te lang, maar mij is het op zich prima zo. Het deeg laat zich opscheppen als zacht mokkaroomijs van Roberto's. Verder heb ik 120g palmsuiker en 45g donkere basterd gebruikt, in plaats van alleen basterdsuiker. Ik zeg: 'meer palmsuiker in gebak'; hemel, zó lekker.
Sowieso heb ik de lekkerheidsfactor van dit cakedeeg zwaar zwáár onderschat. Grote griebels; dit deeg is héérlijk!! Alleen kleuren de cakejes wel érg donker'goud' in de oven. En zijn ze na 20 minuten nog niet gaar, trouwens, terwijl de bovenkant al superknapperig is. De cakejes blijken erg luchtig van binnen, bijna als sponsjes, en ze storten al afkoelend alleen "een beetje" in. Misschien doet dit deeg het beter als een grote cake dan als cupcakejes.
Eigenwijs als ik dan schijnbaar ben, vermeng ik zo'n blikje (380g) zelfingekookte dulce de leche 2:1 met Holtkamp botercrème. Maar de prachtige rozetten die ik daarvan op de (uiteraard afgekoelde) cupcakes spuit (ik heb veel geoefend en ik ben inmiddels best wel goed in het opspuiten van rozen ;), lopen dun uit. En ondanks de smaak (mjam-mjam, hoe! ongelooflijk! lekker!) en de decoratieve 'sneeuwamandel', vind ik dit er eigenlijk niet uitzien (niet dat de cakejes niet worden getrakteerd, maar toch). Dus gebruik ik ook het restje koffiebotercrème (gluten-en lactosevrij) dat ik nog over had van de koffie petit fourtjes die ik voor een gluten-en lactose-intolerante vriend maakte.
Gemaakt van zabaglione (au-bain-marie opgeklopte eieren met suiker), oploskoffie, crisco en een flinke scheut Tia Maria. Dat oogt beter. En ik vind dat die sneeuwamandel nu ook meer tot zijn recht komt:
De dulce de leche 'crème' wordt ondanks de plakkerige knoeiboel erg lekker gevonden: "bijna nog beter dan de cake". En ik ontvang hartelijke felicitaties en gelukwensen "dat je maar vaak jarig mag zijn dit jaar", wat volgens mij ook een beetje eigenbelang van mijn collega's is. En dus het grootste compliment!
.jpg)
.jpg)
.jpg)
