'Gheestige Willem' deelt rake grappen uit

Dinsdagavond vergadering. Dit keer op mijn andere werk. Nou vind ik goed samen vergaderen heel belangrijk hoor, maar wat vergaderen in Rotterdam extra goed maakt zijn de broodjes die door mijn werkgever worden voorzien. Van oudsher liggen er voor de vermoeide collegae broodjes van De Snor klaar (mjam, mjam, filet américain speciaal; met uitjes, plakjes gekookt ei en een lik mayo). Maar nu ontdekken we een anderskleurige doos met daarin een heel ander assortiment. Er zijn broodjes besteld bij Gheestige Willem (what's in a name)... eh... wie??

Nou, Gheestige Willem (Maaskade 35, Rotterdam) is de vegetarische cateraar voor Rotterdam en omstreken. Die (bijna) geheel biologisch is gaan koken. Bestellingen voor diverse belegde broodjes, soepen en bijvoorbeeld 'vergadermaaltijden' (à €13 pp) kunnen online geplaatst worden (kleinere bestellingen drie dagen van tevoren; grotere een week).

Er zijn broodjes met smeuïge roomkaas, halfgedroogde tomaatjes en veldsla. Broodjes met (hummus achtige) 'homemade' sandwichspread met rucola en dunne plakjes paprika. Maar de absolute showstopper. Het broodje dat het snelst op. Hét broodje dat de reden is dat ik dit hele verhaal überhaupt opschrijf. De Notenburger. Ik denk eerst nog dat het een gebraden gehakt is en knijp mosterd tussen de gebakken uien en plakjes komkommer. Deze mosterd zal in smaak volledig het onderspit gaan delven. De eerste hap doet mij verbaasd naar het broodje kijken. Saté (sateh)? Hûh?! Hap, hap. Oh, wat ontzettend lekker. Notenburger van Gheestige Willem. Ik zou zeggen, bestel er zes (het minimum; per stuk €3,75) nodig vrienden uit en geniet met grote G. En wij gaan snel weer vergaderen, hoop ik!!

Börek (à la H.); een aubade!

Mijn lieve collega H. (haar naam dient uitgesproken te worden met een vrij forse Turkse tongval, dus om haar niet tekort te doen noem ik haar liefdevol bij haar initiaal; maar goed, mijn collega H. dus) maakt een killing goede börek. Niet de sigarenbörek (hoewel ze dat ongetwijfeld ook fantastisch kan), maar de lasagnebörek. Bij vele werkgerelateerde evenementen is zij niet te beroerd om haar gehaktbörek én vaak ook haar vegetarische fetabörek voor ons te maken. (En als we écht mazzel hebben, komt er ook linzensoep op tafel.) En ik heb haar recept! Ik heb het recept voor "börek à la H." SCORE! Let's do it:

Eerder dit jaar maakte ik al börek met feta en véél groenten. Die was al zeer geslaagd. En voor het recente Nieuwjaar(hangdag)buffet besloot ik dit keer börek met gehaktvulling te maken. Dit recept is voor een flinke ovenschaal vol (24 x 33 cm) en dat is meer dan genoeg om een heleboel mensen mee te voeden. De perfecte versnapering op een buffettafel. Of als feesthapje. Als picknicksnack. Ik ben enthousiast!

Feitelijk wordt de börek gestapeld van lagen yufka (pak à 3 stuks circa €1,99 bij Turkse toko) met eiersaus en vulling. De saus wordt gemaakt door 5 eieren met 500ml roeryoghurt, 220ml (zonnebloem)olie en twee zakjes bakpoeder los te roeren. Een gekke saus die schuimt en zich het allerbest met een kwastje laat verdelen (een kleine juslepel per keer). De saus zit aanvankelijk vol met bakpoederklonten, maar dat blijkt later helemaal goed te komen. De yufka's hebben een doorsnede van 40cm. Maar het maakt niet uit of ze gescheurd en gekreukeld worden aangebracht. Het is een kwestie van een beetje 'yufka puzzelen'; zolang je er op let dat het bakpapier niet tussen de yufka's wordt gevouwen ;)

Voor de vegetarische variant kan 400g feta (40%) worden losgeroerd met een bos fijngehake verse peterselie en 2tl gemalen peper. Dit is natuurlijk wel érg zout, dus wel rekening mee houden met de andere ingrediënten. De gehaktvulling (zoals in het recept hierboven) wordt van tevoren bereid van 1kg rundergehakt, 3 groene paprika's, 3 grote uien en verse peterselie. De hoeveelheden uit het recept blijken prima te kloppen, zelfs wanneer ik 'ruim gesausd' heb.

In de oven rijst de börek onheilspellend omhoog, maar bij afkoelen zakt 'ie weer keurig in. Het duurt bijna een uur, maar dan is mijn börek goudbruin. En gaar van onder tot boven. Het duurt ook een hele tijd voordat de börek is afgekoeld en ik 'm kan vervoeren naar daar-waar-het-is.

De iets te hoog gestapelde börek is niet zo gemakkelijk te happen. Het zijn dan ook niet minder dan zeventien lagen yufka, saus, yufka, saus, yufka, saus, yufka, saus, vulling, yufka, saus, yufka, saus, yufka, vulling, etc. Minder lagen had best gekund, maar dan hadden het twee böreks (börka ;) moeten worden. En net zoals H, maak ik flink de blits! Mijn börek is dé grote trekpleister op de buffettafel. En gaat er tevens als middernachtelijke antikater hap en ochtendlijk ontbijt met genoegen in. De "bürk" blijkt prima met een dot "zaziki". En met (rode) wijn. En met, tja, met van alles eigenlijk. Héérlijk. Met een hoofdletter H. ;)

AH Quinoasalade (met groene groenten, noten en zaden)

Albert Heijn (en AH-to-go) verkopen een bak "rauwkostsalade op basis van quinoa" (205g €2,99). De quinoa met sojaboontjes, tuinerwten, (zeer zéér fijngesneden) broccoli, pompoenpitten, hennepzaad en wortel komt met een zakje amandelen en pistachenoten. Het bakje dressing (soja-gember) maakt de vezelrijke superfood snack éxtra lekker. Bevat per bakje: 420kcal, 10g eiwit, 32g koolhydraten, 26g vet (waarvan 3g verzadigde vetten).

Griekse pita

Onder de rook van de Utrechtse Dom (stel dat die zou roken) vind je tegenover Sirtaki Grieks Restaurant (dat is geen toeval; de twee horen bij elkaar): Dimitri Petit. Mocht dát Dimitri zijn, die achter de bakplaat verse groenten staat te grillen, dan is hij niet bepaald 'petit'. Maar gúl is hij wel. Buiten op de tafels staat altijd wel wat te happen (dampende gyrosvleesjes voor de pak; olijven; pepertjes). De vegetarische pita die je voor €5 bij Dimitri koopt, bestaat uit een warm pitabroodje met gegrillde groenten, een flinke schep tzatziki, halloumi (!), aardappels, een dolma, een stukje 'hartige baklava met spinazie en feta' (hoe heet dat ook alweer?) én rauwkost (komkommer, tomaat, gele paprika). Voor maar €5. Met lekker veel groenten. Of zoals ze bij Dimitri zeggen: "very much, very nice, very cheap and super fast".

Groenteroostaart

Omdat broer en (schoon)zus een vorkje komen meeprikken, dook ik de keuken in om een passende avondmaaltijd op tafel te kunnen zetten. Bij voorkeur iets indrukwekkends, wat niet al te veel tijd zou kosten om in elkaar te zetten. Als een soort driegangen-effect in één gerecht, want een mens moet het zichzelf nou ook weer niet té moeilijk maken. Maar dat daarbij best grenzen mogen worden verlegd, staat voor mij buiten kijf. En gelukkig geeft Rudolph (van Veen) mij de juiste inspiratie met zijn groenteroostaart.

Dit 'deeg voor hartige taart' is sowieso een recept om te onthouden (instructievideo op de hierboven gelinkte website van 24Kitchen). Ik vermenig de hoeveelheden met 1,5 en heb (ruim) genoeg deeg voor twee grote (20cm) en twee kleine (15cm) hartige taartjes. Het is een prachtig soepel en lekker elastisch deeg dat zich plakkerig laat kneden, maar erg goed uit te rollen is en zonder scheuren net- jes de bakvorm bekleedt. Na het bakken is het deeg licht opgebold, prettig knapperig goudbruin (óók op de bodem) en erg lekker.

Recept

Klop 210g zachte boter en 200g roomkaas (Monchou) luchtig. Kneed dit met 430g bloem, 1½tl bakpoeder, 1 snuf zout, 7½tl koud water en 2el (appel)azijn tot een soepel deeg. Vorm het deeg tot een ronde schijf en laat deze, verpakt in plasticfolie, een uur in de koelkast rusten. Rol het deeg vervolgens uit op een be- bloemd werkvlak en bekleed er een ingevette (spring)vorm mee. Snijd het overtollige deeg van de rand weg en prik gaatjes in de bodem. De taart zal met vulling ca. 40 minuten moeten bakken in een voorverwarmde oven van 180 ºC.

Ik zou een regenboog groenteroostaart hebben overwogen (rood, oranje, geel, wit, groen, blauw, paars) als ik bijpassende groenten zou hebben gevonden in de kleuren rood en blauw. Maar ik was al behoorlijk in mijn nopjes met de gele en paarse wortelen (van toko Persepolis) en de gele courgette die ik bij 'de boer' had gescoord. Samen met een pastinaak en 'gewone' courgette en wortel was dat toch ook al een mooi kleurenschema.

Op de deegbodem een mengsel van Monchou roomkaas, dooiers en (veel) verse dragon (2x de hoeveelheid uit het originele recept) en daarna hoefde ik 'alleen maar' de groenterepen in roosvorm te schikken. En nee, ik heb geen mandoline; maar met een kaasschaaf ging het ook goed. Het enige wat ik jammer vind, is dat sommige repen daardoor hoger uit de vorm komen dan andere. De stroken groente zijn makkelijker te plaatsen  als je ze tussendoor met het roomkaasmengsel bestrijkt. Zodat ze aan elkaar plakken en niet steeds omvallen.

Zo hé. Dat is een mooi taartje. En het serveert idd indrukwekkend, zéér indrukwekkend zelfs. Na aansnijden valt het alleen allemaal een beetje uit elkaar; dat is jammer van het rooseffect maar maakt het prikken wel makkelijker. Maar je zou bijvoorbeeld ieder zijn eigen éénpersoonstaartje kunnen serveren. Het deeg is neutraal van smaak (en heeft volgens mijn smaakpapillen meer zout nodig - maar dat was natuurlijk zo opgelost). De verse dragon met prettige anijssmaak is erg lekker, maar op zich niet genoeg om volop smaak te geven. Méér kruiden dus. Of een volgende keer zou ik in plaats van Monchou waarschijnlijk Boursin gebruiken.

En het toetje was óók erg geslaagd!

Telor kecap

Zaterdag was het niet te harden; met een gevoelstemperatuur van 35 graden en een buikloop die bijna net zo hard ging, heb ik de dag rustig binnen doorgebracht. Maar zondag was het in alle opzichten aangenamer. Buiten af en aan bewolking met een windje, maar nog wel warm. Dus weer picknickweer. Of strandweer misschien zelfs, maar dat staat gelijk aan picknick (achtig iets). Omdat elk uitje in mijn boek bij voorkeur gelijk staat aan picknick. Ik kan nauwelijks iets fijnigers verzinnen dan therapeutisch kokkerellen en er dan (met koelbox of picknicktas) op uit trekken om ergens in 'de vrije natuur' gezamenlijk voedsel te nuttigen. Love it, love it, love it. En voor de warmte van het zonovergoten strand (tussen Schoorl en Groet) kies ik eieren voor mijn geld. Letterlijk dan. En koekjes.

Ik wil mijn herstellende lijf natuurlijk niet tarten, dus de receptuur mag lekker aan de gemakkelijke kant zijn. Maar dan wel uitermate smakelijk, wat mij dus doet bladeren door De authentiek Indische Keuken. De eieren kook ik in mijn elektrische eierkoker (aanrader!) en het sausje is snel gemaakt van gefruite ui, knoflook (een beetje trassi), een rode peper, wat additioneel sambal, ketjap manis en (vloeibare) goela djawa. Die deciliter water die ik volgens Lonny moet toevoegen, had ik beter weg kunnen laten. Dat zou langdurig inkoken hebben gescheeld..

Er passen precies zes eieren in een plastic bakje. En toegegeven: ze zien er werkelijk niet uit. Viesbruinig, van buiten én van binnen. De saus wordt niet zo heet (als in: pittig) gegeten als toen ze nog warm was. Het zijn vooral zoetpittige eieren met een uitgesproken ketjap smaak. Maar het is precies dát waar je behoefte aan hebt als je met een legende maag op het zand een boek ligt te lezen. Deze eitjes smaken veel meer 'kecap' dan de pindang telor kecap (2007) maar zijn misschien net iets minder geslaagd dan deze opor telor (van vorig jaar)

Het diner nuttigen M. en ik aan het imposante Klimduin in Schoorl. De onheuse berg zand, met aan de voet diverse etablissementen in kringvorm opgesteld, spreekt jong en oud tot de verbeelding en is zowel voor sporters als zandbakliefhebbers de perfecte uitdaging. Bijna heb ik de friet met mayonaise er al weer afgetraind. Waarmee we wel een ijsje hebben verdiend (van ijssalon Pinocchio)...

Gebakken sla met ansjovisvulling

Soms zijn er van die momenten. Zoals toen ik laatst op een nogal gek nieuw recept stuitte, besloot dat ik dit wilde gaan maken en er toen achterkwam dat ik alle ingrediënten ervoor stiekem al in huis had. Toeval? Of kosmisch gestuurd? Of toch gewoon toeval?

Mooie lange pijnboompitten (uit deze Duitse supermarkt) rooster ik lichtbruin (nee, ècht niet weglopen; erbij blijven!). Een romig geitenkaasje 'bettine blanc' (met honing) wordt losgeroerd en ver- mengd met fijngesneden gedroogde tomaten op olie (potje bij de Nettorama kost slechts een schamele €1,09), verse peterselie en koriander (toko; meestal nog geen €0,50 per bosje), ansjovisfilets, citroenrasp, knoflook en de geurige pijnboompitten. Bij gebrek aan een kropje little gem rol ik het mengsel in ijsbergslablaadjes. Die vervolgens in de oven gebakken worden. Want dat is natuurlijk het logische ding om te doen met sla..

De vulling is lekker zoutig (voor ècht vegetarisch grof zeezout in plaats van ansjovis), tomatig crèmig. De geitenkaas is letterlijk nogal weggesmolten. Lekkere vulling die ook niet zou misstaan in een uitgeholde courgette ofzo. Gebakken sla is trouwens iets raars. Enigszins knapperig, ja, maar langs de randen net verbrand papier. De dunne uiteinden zijn verkoold en zodra een zuchtje wind er vat op krijgt (lees: ik blaas om te kijken wat er gebeurt) dwarrelen de flinters van het bord af.

Paddenstoelenlasagne, en 'plenty' of it!

Het weekend blijft hét uitgelezen moment voor lekker 'in het voor- uit koken'. Vooruitkoken dus (niet te verwarren met 'fruitkoken'). Zaterdag rustig wakker worden en dan lekker boodschappen doen bij toko's en de betere detailhandel (Morty's); en met al snel volle tas over de markt struinen. Dit keer had ik een hele lading padden- stoelen nodig (kastanje- en 'gewone' champignons, shiitake en por- cini), verse kruiden (peterselie, dragon) en goede kazen (Gruyère, buffelmozzarella, Parmezaanse kaas). Zaterdagavond is dan voor bijkomen met lekkers en film (of alcohol en goed gezelschap) en zondag, na een warme douche die meestal uitmondt in uitgebreid badderen, komt dan het therapeutische gedeelte in de vorm van uitgebreid kokkerellen. Met als groot bijkomend voordeel dat er voor de aankomende (werk)dagen diner in huis is, al dan niet met hulp van koelkast en diepvries. Met deze week: Yotam Ottolenghi's paddenstoelenlasagne(s). Uit Plenty:

Een hele pan vol gebakken paddenstoelen doet de keuken alvast herfstig naar beregend bos ruiken. Lekker veel kruiden erdoor; dat belooft wat. Dan béchamelsaus maken en de kaas raspen. Het vul- len van de ovenschalen met paddenstoelen, vellen pasta, kaas en saus heeft iets rustgevends, bijna als spelen met lego. Waarbij je ook van losse onderdelen iets moet bouwen; dus dat klopt wel.

Een bruingebakken kaaskorst op eender welk gerecht is in mijn optiek altíjd geslaagd. En dat ik smul van mijn avondeten zat er dan ook dik in met zoveel kaas. De paddenstoelen blijkt een vaste koek die zeer goed snijdbaar is. De rucola erbij is onontbeerlijk. Goed recept van Ottolenghi, speciaal voor "voedsel nerds" als wij.

Indiaase "dahl"

Ik heb soep nodig. Vegetarische soep met veel gezonde dingen, die prettig vullend zal zijn. Linzensoep dus. Met meer rode pepertjes dan aangeraden.

Citaat van de mede-eter: "Een zachte zoete zoep (:)) die makkelijk weghapt. De combi van zoet (pompoen?) pittig (peper) en kruidig (koriander) maakt dat elke hap naar de volgende doet verlangen (ik heb het nog steeds over de soep). De verschillende smaken komen om beurten naar boven om zo een waar zoetheetkruid- concert te vormen. Het had nòg iets pittiger gemogen, maar dat is persoonlijk."

Paddenstoelensalade

Zondag is de uitgelezen dag (na een ochtendje in bed luieren met een boekje..) voor het afstruinen van één of meer rommelmarkten. Helemaal als de zon daarbij schijnt en het dakraam van de wagen dus open kan. Met een klapkrat in de achterbak voor de nieuwe aanwinsten en  een pint thee binnen handbereik, waag ik me 'en route'.

Afgezien van de lange slenteringe(n) langs kramen en kleedjes en de duidelijke bicepstraining van het sjouwen, is zo'n dag een dag van relatieve inactiviteit en dus wil ik me niet ook nog eens laven aan hamburgers en overige vette hap. Ik eet picknick, zoals (in een eerder geval) deze paddenstoelensalade:

Op p.58 van Plenty staat het recept voor een wel heel bijzonder gerecht. Rauwe (!) paddenstoelen, gemarineerd in citroensap en olijfolie, in een saus van tahin en yoghurt met tuinbonen, komijn, walnoten, oregano en ahornsiroop. Ik marineer de paddenstoelen langer dan aangegeven (een nacht in plaats van 1 uur) maar dan nog zijn ze een beetje eng om weg te happen. Lafjes dan toch maar even aanbakken. Verder houd ik me 'natuurlijk' braaf aan de letter (schraapt keel), behalve dat ik bv. sesamzaad toevoeg. En erwtjes overweeg. En meer tahin gebruik. En veel meer tuinbonen (een diepvrieszak van 400g). En 1 citroen achterwege laat.

Een smeuïge zeer romige 'chunky' salade met een aardse smaak. Naar mijn bescheiden mening beter met meer ahornsiroop en minder citroensap, maar verder vind ik 'm goed! Ik begin dit kookboek steeds meer te waarderen.. Doen.

Gevulde uien

Een illuster recept uit de archieven. Inmiddels in de annalen (uit de analen) bijgeschreven:

Gevulde uien, oftewel: hoe hol je een glibberige uit elkaar vallende ui uit? Lees: niet. Zo gekookt, zijn het net bovenmaatse zilveruien. Ik besluit de krengen eerst volledig af te laten koelen, waarna ze nog steeds uit elkaar vallen overigens.

Zoals verwacht heb ik veel te veel vulling (van pesto, gedroogde tomaten, pijnboompitten en slagroom) en helaas moet ik conclu- deren dat de (goedkope, gekochte) pesto eigenlijk veel te zurig is voor mijn smaak. De gevulde uien worden in een ovenschaal afgetopt met mozzarella en geraspte kaas. Vraag is of je ooit te scheutig kunt zijn met kaas, natuurlijk.

De zachte (nog steeds uit elkaar vallende) uien zijn uit de oven slecht snijdbaar. De vulling druipt er uit en blijkt qua smaak te overheersen. De uien zelf hebben op zich een prettige zoetigheid en het gerecht is (dankzij de veelheid aan kaas) lekker vullend. Maar meer ui (of courgette) en minder vulling had best gemogen.

Vegetarische chili (sin carne, dus)

Omdat iedereen natuurlijk wel weet hoe een bordje chili eruit ziet (als 'brokkenpap', nietwaar), dit keer geen fotootje. Maar natuurlijk wél de recensie van de 97kcal-tellende vegetarische chili uit 100 calorieën, in een notendop: "al die gezondheid op het bord snakt naar nacho's en kaasgratin". Het fijne van een pan chili is dat je alle restjes groenten erin kwijt kunt. En als de groenten in huis op zijn, dan móet ik morgen wel kaasfondue eten ;)

Jamie's "filo pie"

Op televisie wordt het kookprogramma "Jamie Oliver's 30 minuten maaltijden" uitgezonden (uiteraard behorend bij een gelijk getiteld kookboek) en terwijl ik in de fitnesshal op zo'n crosscountry ding stond, mocht ik toekijken hoe de beste man 'even' een vegetarische maaltijdtaart van filodeeg met spinazie en feta in elkaar bakte. En dat leek mij ook wel wat, dus kocht ik een paar dagen later dezelfde ingrediënten en zocht op internet het recept erbij:

Recept filotaart
Rooster 100g pijnboompitten (of walnoten!) in een droge koeken- pan (met ovenbestendig handvat) lichtbruin. Voeg hier 2el olijf- olie aan toe en fruit 1 gesnipperde ui in de pan. Laat 300g verse (gewassen!) spinazie in de hete pan slinken en breng op smaak met (10 raspjes) versgemalen nootmuskaat, de rasp van 1 (bio) citroen en een klein klontje boter. Laat dit mengsel afkoelen.
Klop 5 eieren (M) los in een kom en meng hier met een vork 200g grof in blokjes gesneden feta, 50g geraspte oude kaas, ruim vers- gemalen peper, wat zout en 1tl gedroogde oregano doorheen. Roer het spinaziemengsel door de eieren.
Kneed een stuk bakpapier tot een bal en maak deze nat. Spreid het bakpapier uit en besprenkel met olijfolie. Wrijf de olie uit over het hele papier. Schik 4 blaadjes (ontdooid) filodeeg 'dakpansgewijs' tot een rechthoek (dus een blaadje linksboven, een linksonder, een rechtsboven en een rechtsonder) en wrijf weer licht in met olie. Bestrooi het deeg met cayennepeper en schik hier opnieuw 4 blaadjes filodeeg overheen. Het hoeft niet te netjes. Weer olijfolie, 4 blaadjes filodeeg, olijfolie, cayennepeper en filodeeg (in 1 pak filodeeg zitten 2x8blaadjes). Bekleed de pan met het bakpapier met daarop de deeglaag, verdeel hier de spinazie-eiervulling over, bestrooi eventueel met extra kaas en vouw de taart dicht. Bak de onderkant van de taart 2 minuten op hoog vuur lichtbruin en plaats de taart (met pan en al) 15 tot 20 minuten in een voorverwarmde oven van 200˚C.

Uit de oven komt een knapperige taart die vier personen vult. Het is wat moeilijker om te snijden want het gebakken filodeeg "is net chippies" maar de taart ziet er feestelijk uit (en is beremakkelijk om te maken). Anders dan bij bladerdeegtaarten is dit deeg meer een jasje om de lekkere vulling. Blijkt alleen dat je Jamie's "ruim peper" niet te letterlijk moet nemen, haha. Verder heel goed.

Lekker met zoetzure komkommersalade:
Één flinke eetlepel honing in een metalen kom op een laag vuurtje al roerend in enkele minuten in 100ml witte wijnazijn oplossen. De kom van het vuur nemen en 1el gedroogde dille en een ½ zeer fijn gehakt rood pepertje aan de dressing toevoegen. Naar smaak poedersuiker of juist meer azijn toevoegen. Twee komkommers met een kaasschaaf (of dunschiller) raspen en in ongelijke plakjes snijden (of schaven). In de nog warme dressing laten afkoelen.

Gevulde courgette

Eigenlijk is voor dit zomerse gerecht een smeulende barbecue nodig, maar gezien het seizoen zal de hete oven moeten volstaan. Gezond diner voor één:

Een mooie courgette wassen, doormidden snijden en uithollen. Vullen met het mengsel van een gefruit uitje, het aangebakken courgette-vruchtvlees, geroosterde amandelen, ricotta, pesto en wat tomatenstukjes. Bij de Jumbo was de (groene!) pestokaas in de aanbieding en dus wordt het courgettegratin met flink geraspte kaas eroverheen. Oven in en na een kwartiertje is het smullen.

Best een oké maaltje.

Griekse pastei

In de categorie 'snelle maaltijd, lekker veel' ontdek ik dit keer een vegetarische pastei met op Griekenland geïnspireerde vulling.

De pastei is gemaakt van supercroissantdeeg (blikje), wat de hel blijkt om uit te rollen aangezien het elastisch is en steeds terug zijn oude vorm aanneemt. Maar eenmaal in de oven zwelt het prachtig goudbruin op en, ja, één blik deeg is echt genoeg, ookal lijkt dat tijdens het bekleden van het bakblik niet zo. Het deeg is voorge- perforeerd in zes stukken; vier daarvan bedekken bodem en wand; twee vormen het taartdeksel.

In de hartige taart voorgegaarde aubergine, courgette, rode papri- ka en feta; op smaak gebracht met knoflook, ui, ruim peper, kerrie, oregano en nog een klein beetje zout. En zodat de pastei zéker vult; op de bodem aardappelschijfjes.

Natuurlijk is de deegbodem ondanks alle voorzorgsmaatregelen zompig, maar de rest van het deeg is fijn krokant met een lekker 'zondagsontbijt'smaakje. De sesamtopping combineert wonderwel met de vulling, waarin vlees niet wordt gemist. Veel smaakvolle groenten met prettig zoute feta doen de rest. Prima.