Vorige week vrijdag was het Uur U. Of 'Uur B' eigenlijk, met de B van bruiloft, broertje en bruidstaart. Het kostte wat vrije dagen, maar het leverde een uniek en zeer persoonlijk huwelijkscadeau op. Mijn aubade aan W, mijn lieve broertje (die helemaal geen 'tje' meer is) en A, mijn fantastische nu (schoon)zus. X
Gelukkig heb ik alleen maar steeds ideeën aangedragen en hebben W&A elke beslissing genomen. Maar dat hun silhouetten in groen marsepein midden op de taart moesten prijken, dát stond als een paal boven water. Sil en Sis maakte van de profielfoto's prachtige silhouetten. Die zó geslaagd waren dat ze door het bruidspaar ook ingezet werden op de petit fourtjes en de bedankkaartjes. Wat als extraatje opleverde dat iedereen dacht dat ik die petit fourtjes dan ook wel zou hebben gemaakt. Dat dus niet, maar wél mijn idee.
De bruidstaart werd uiteindelijk een opeenstapeling van: smeuïge (bijna natte) citroencake met (gemalen!) maanzaad botercrème 'lemonpoppyseed' (28cm) / red velvet cake (24cm) met een hart van witte chocolade botercrème / dubbele chocoladecake (20cm) met gróte stukken witte chocolade (en toch maar zonder chili ;) en limoenbotercrèmevulling / en een extraatje bovenop (18cm) van het resterende redvelvetdeeg.
De rozen rondom in pastelroze en pastelpaars moesten eigenlijk wat meer twotoned zijn (met meer wit dus). En dat zou ook gelukt zijn, ware het niet dat ik ze kleiner heb gespoten dan de grote tip (Wilton 2d) feitelijk toeliet. Alle cakes heb ik, om uitdrogen te voorkomen, met een simpele suikersiroop (één deel suiker op laten lossen in één deel water) bestreken. En héél belangrijk: de steunpilaarstokjes in de taartstapeling niet vergeten, anders zakt de hele taart door zijn eigen gewicht in elkaar. Sowieso heb ik alle 'hoe-maak-je-eigenlijk-een-bruidstaart' tips van YouTube geplukt:
(Lori ain't got nothing on me)
Maar hoe mooi de taart ook was. Hij was vooral érg lekker. Ruim genoeg voor de vijftig gasten (wat feitelijk een mazzeltje was, want dáár had ik verder geen rekening mee gehouden) en de meeste van hen aten dubbele porties. Een dankbare maar ware monsterklus die ik trouwens maar één keer doe. Voor het geval er bestellinge binnenkomen...