Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

20 juni 2013

Route Finland: Kauppahalli

Zo'n eerste dag in een onbekende stad loop je je voeten volledig aan gort (ik, tenminste), maar één van de beste dingen van zo'n verkenning zijn de onbekende lekkernijen die onderweg gevonden worden. Zo komen we in Helsinki onverwacht uit bij Kauppahalli Saluhall (ma-vr 8-18; za 8-16 en op zomerse zondagen 10-16u). Hoewel, er staat wel 'kauppahalli saluhall' op het gebouw, maar feitelijk heet het Hietalahti Kauppahalli. In het stijlvolle, 110-jaar oude gebouw (anno 1903 dus) is een fijne foodcourt gevestigd met verschillende zogenaamde pop-up stores; 22 in totaal. Trouwens, dit is Finland's eerste organische markthal.

Wij leren het vismeneertje van hadden-we-die-maar-thuis-om-de- hoek Fish Shop E. Erikson, wel het Japanse woord voor coquille, maar hij ons niet het Finse.... De hotate worden desalniettemin gekocht, voor lunchinhetpark. Als ware theeliefhebbers lopen we barista Robert's Coffee straal voorbij, maar aan de andere kant van de markthal (nummer 14 op de kaart) blijkt het schier onmogelijk de lonkende Finse pulla te negeren die als zoete broodjes (wat het ook zijn) verkocht worden. Er is pulla met vanillecustard, met suiker, met amandelkruim, met lingonberries (rode bosbessen) en met gekarameliseerde witte chocolade. Doe mij er daar maar één van, alstublieft.

En zo eet je dan eclectisch Finse lunch: verse coquilles, chocolade-rozijntjes, pulla met lingonberries en de pulla met witte chocolade een 'poro'(rendier)pasteitje én een chocoladereep met een kern van vloeibare salmiakdrop. Haha :). Het rendierhapje is een soort pizzaatje met rijstvulling, waarbij de vleesjes een speksmaak heb- ben, soort van. Een pulla smaakt naar kwarkbrioche en is héérlijk! En die kruimelige verrukkelijke knapperige gekarameliseerde witte chocola: OMG!

Over die met drop gevulde chocoladereep heb ik het hier verder niet.. (maar ik ben fan!) Overigens, deze kauppahalli is nog niet eens de bekendste van Helsinki. Grenzend aan het havenlijke marktplein, Kauppatori, staat de oude markthal Eteläranta. Maar die wordt momenteel gerenoveerd en is dus gesloten.

Up, up (and away?)

Tomtidomtidom. Eerste dag wandelen door Helsinki en wát is het eerste dat je ziet? Iets met eten. Toeval, bias of anderszins; het intrigeert. Want deze tafel met dinergasten gaat de lucht in: Dinner in the Sky.

Nodeloos te vermelden dat ik met beide voeten op de grond ben gebleven, maar dat heeft níet aan mij gelegen..

Finse supermarkten

Voorafgaand aan elk bezoek aan een nieuw buitenland, komt mijn gedegen voorbereiding(e). Want aldaar wil ik in ieder geval naar de grootste de beste supermarkt die er te vinden is, en dus moet ik weten welke supermarkten er zijn. Voor Finland zijn dat (en ik heb mijn eigen internetbevindingen keurig geverifieerd bij de aardige taxichauffeur ter plaatse):
hypermarktketen Prisma; K-(super)market; Alepa; sinds kort: Lidl en verder M-market en vele kioski's. Meer niet. Níet te vergelijken met de moordende concurrentie qua supermarktketens alhier.

16 juni 2013

Route Finland: Café Engel

Helsinki toont zich vooral vanaf het water bijzonder mooi, met de Dom die boven het geheel uittorent als letterlijk en figuurlijk hoog- tepunt. En omdat het aangrenzende Senaatsplein als pronkjuweel van het land en het eigenlijke centrum van de stad geldt, wordt er logischerwijs gestart met het ontdekken van de charmante Finse hoofdstad. 
Langs de gehele noordzijde van het plein loopt een brede trap van graniet, die zich op zonnige dagen zoals vandaag prima als tribune leent. Daarboven verheft zich dan de dominerende, lutherse Dom (Tuomiokirkko); schijnbaar het meest gefotografeerde bouwwerk van het land. Daar loop je natuurlijk naartoe (maar hoef je niet in) en zittend op de trap valt míjn oog op Café Engel (Aleksanterinkatu 26). Thee tan?

Dit café wat met recht een grand café is, is na een grote renovatie in 2011 weer geopend en er worden zowel zoetigheden als hartige hapjes geserveerd (ma-vr 8-22; za 9-22; zo 10-22u). Een 'talon tee' (€3,30) en een punt bananen-chocoladetaart (€7,40) alstublieft. Volgens mijn anwb-gids is deze banaani-suklaakakkua namelijk "legendarisch". Dus de keuze is snel gemaakt. En dat is maar goed ook, want als je van de kaart zou moeten bestellen (omenatorttua ja kermavaahtoa of: porkkanakakkua - varkenspoeptaart?) is het maar afwachten wat je krijgt.. Gelukkig komen hier meer toeristen, spreekt men in Finland fantastisch Engels én is hier een vitrine waarin finlectici de gewenste taart simpelweg kunnen aanwijzen.

De banaanchocoladeverleiding bestaat uit drie lagen erg luchtige cacaobiscuit (met kirsch) waarop lagen verse banaan en (te veel) slagroom, met slierten karamel afgetopt. Het woord "legendarisch" is misschien een beetje overdreven voor de taart, maar de fijnige ambiance binnen is ook wat waard. Een chique tearoom, met een keurige bediening die dan weer behoorlijk 'hard rock hallelujah' is, inclusief de in Finland gebruikelijke tatoeages. Water en koffie zijn hier à volonté voor de zelfpak, maar waarom de thee dan niet?! Natuurlijk is het wat aan de prijs, zoals het meeste in Finland, maar de gelukkigen die een plekje aan het raam bemachtigen, zitten he- lemaal gebakken met een onbetaalbaar uitzicht.

15 juni 2013

Salmiakki

Dat je dan zomaar opeens in Finland kan zijn.. en het blijkt een waar dropwalhalla!

02 juni 2013

Basilicumcake (met gesuikerde besjes)

De wekker gaat om 8.00u en dan heb ik nog net vier uur de tijd om a.wakker te worden, b.te douchen en aan te kleden, en c.nog even een taartje te bakken voor de familieBBQ van vandaag. En dàt gaat makkelijk lukken omdat dit receptje voor een buitengewone basili- cumcake zich eenvoudig in elkaar laat flansen en ik de boodschap- pen ervoor al in huis heb.

Van een pot verse basilicum (bij Lidl, €0,99) scheur ik de blaadjes van de helft van alle takjes en maal deze met suiker - hop - fijn. Met dank aan mijn onmisbare staafmixer. Deze basilicumsuiker romig kloppen met zachte boter (met dank aan de onmisbare elektrische mixer), daar eieren, een scheut melk en bloem doorheen. Moeilijk hoeft het niet te zijn. Terwijl de cake in een grote boterkoekvorm die ik met aluminiumfolie heb afgedekt, niet-bruin maar wel gaar bakt, rol ik gewassen blauwe bessen door fijne kristalsuiker. Het is namelijk niet het seizoen voor de voorgeschreven aalbessen; en die vind ik sowieso veel te zuur - zelfs met suiker ;) De extra 'saus' van ingekookte slagroom laat ik achterwege. Ik bedoel; we gaan al barbequen; laten we niet overdrijven.

De cake ruikt heerlijk naar basilicum en dus je zou er bijna plakjes mozzarella en rijpe tomaatjes bij serveren. Maar de zoete blauwe bessen passen er qua kleur en smaak evenzo prima bij. Mijns en broers inziens is de cake nog niet 'basilicum' genoeg; een volgende keer méér blaadjes! Het stemmig platte cakeje smaakt welhaast hartig, op een subtiel zoete manier, en ik krijg een wonderbaarlijk visioen van deze cake als meerkruidencake met begeleidend kaas- plateau.

Gember drogen

Bij gebrek aan een overdaad zon, zet ik mijn oven in. Niet om zelf in te gaan liggen natuurlijk, maar wel heel handig om verse gember te drogen. Schillen, snijden (plakjes - reepjes - blokjes) en een paar uur later (je kan zelf gewoon iets anders gaan doen) is er gedroog- de gember. Goed voor mijn eigen theemélange bijvoorbeeld. Op deze manier kun je trouwens van alles drogen; overige specerijen, kruiden of tomaatjes.. Zo'n oven is nog eens ergens goed voor!