Kokostaartkoek

Getooid met een recept van Carola ga ik met de twee puppies S. en J. aan de slag in de keuken. We gaan bakken, en dit keer eens geen koekjes, maar "een taart". En omdat het wel een beetje een alles-in-een-kom-en-mengen-maar taart moet zijn, blijf ik na een kleine online zoektocht hangen bij dit recept.

Recept

De oven voorverwarmen op 200 graden Celsius en een ronde springvorm van 20-22cm met bakpapier bekleden (en invetten). Meng 125g roomboter op kamertemperatuur met 250g fijne kristalsuiker, een zakje vanillesuiker, 2 eieren, 100g geraspte kokos, een snuf zout en 125g zelfrijzend bakmeel. Schep het mengsel in de springvorm en bak de kokoskoek in 25-30 minuten goudbruin in het midden van de hete oven.

Hij neigt tot inzakken. Op zich maakt dit niet uit wat betreft de smaak, maar het ziet er iets minder mooi uit. Laat de koek een paar uur afkoelen, anders valt hij uit elkaar. De boter is namelijk nog warm en moet kouder worden om steviger te zijn.

In het recept wordt erg aangedrongen op het maken van deze kokoskoek (of is het toch een kokostaart) en het is al direct na de eerste hap duidelijk waarom... dit smaakt naar boterkoek met kokosmakroon erop geplakt. De onderkant van de koek is smeuïg en boterig en romig en onweerstaanbaar. En de bovenkant is knapperig en luchtig en kokos. Maken! Maar let op; voor je het weet heb je een hele koek opgegeten. Dus goddank voor huisgenoten (huisgenootjes) die zo enthousiast mee happen.

Mariëtte van Tuyl's 'Gezonde Ontbijtkoek'

De kindjes zijn wat groter (2 en 1 jaar oud nu) en dus kom ik wel weer eens ergens. Zoals in een boekenwinkel om met mijn neus in de kookboeken te gaan hangen. Kook-en bakboeken zijn er veel en veel te veel; niet bij te houden zoveel. Dus er valt altijd wel iets nieuws te bekijken. Maar dit ene boek sprong er uit en heeft ook daarna mijn aandacht vastgehouden: 'Puur Zoet' van Mariëtte van Tuyl. Want feitelijk kan ik niet meer wegkomen met "ik ben net bevallen" en het is hoog hóóg tijd om een gezonder lijf in balans te 'krijgen'.

En jazeker. Ik sta een foto te maken, ín de boekenwinkel, van een recept in dat boek dat me wel wat lijkt. Een kruidige ontbijtkoek zonder ei, zonder vet, zonder geraffineerde suiker. Thuis kom ik er achter dat mw van Tuyl ook een keurige website heeft: yes! Direct toevoegd aan mijn bladwijzers. En nu ook (net) de koek gebakken. Het is een heel makkelijk pureer-en-meng-recept, waar je nog geen kwartiertje voor nodig hebt. Inclusief het daadwerkelijke bakken (wanneer je het boodschappen doen niet meetelt), heb je dus een eindresultaat een uur na start.

Recept

Week 200g ontpitte dadels 5 minuten in kokendheet water. Giet af. Maal de dadels samen met 4el (100g) appelstroop en 250ml (amandel)melk fijn in de blender. Meng in een andere kom 300g volkorenmeel met 2tl speculaaskruiden, 1el kaneel, 2tl bakpoeder en een snuf zout. Roer hier met een spatel het dadenmengsel doorheen tot alles goed gemengd is. Stort het deeg in een ingevette vorm en bak 40 tot 45 minuten in een voorverwarmde oven van 160 graden Celsius.

Nee natuurlijk. De koek is niet echt zoet. En ja natuurlijk, zoals verwacht is de kruidigheid van de overdaad kaneel en speculaaskruiden (ik had iets meer toegevoegd dan voorgeschreven) minder in de gebakken versie van het deeg. Maar de cake of ontbijtkoek of hoe je het wil noemen, is wel erg lekker. Smeuïg. Zacht van structuur en zacht van smaak. En - afgezien van de koolhydraten - zonder schuldgevoel. Maar ik heb wel spelt in plaats van tarwebloem gebruikt, dus dat verteert iets beter. Darmen ook tevreden. Dank, mw van Tuyl. Wat zal ik nu eens maken?

Bananenbrood, een gezondere versie

Met twee kleintjes in huis, moeten er eigenlijk ook altijd bananen zijn. Die zijn snel (geprakt en) opgegeten. Echter, in een aankoopbevlieging van mezelf ('dan heb ik er maar genoeg') liggen er nu toch drie bananen te verbruinen op de fruitschaal. Dát wordt dan dus bananen'brood'. Ik google een gezondere versie (zonder boter en zonder suiker) en sla weer eens aan het (sporadische) bakken.

Recept
Maal 50g havermout fijn in een keukenmachine tot 'meel'. Pureer 3 (over)rijpe bananen met 50g ontpitte dadels in een keukenmachine (of met een staafmixer). Klop hier 3 eieren en een snufje zout doorheen. Voeg 100g amandelmeel (of tarwebloem) en 1,5tl bakpoeder toe en meng tot een homogeen beslag. Voeg een handjevol ongebrande noten (of rozijnen of chipzaad of...) toe en giet het mengsel in een ingevette bakvorm. Bak in een voorverwarmde oven van 175 C in ca 30 tot 45 minuten gaar. Controleer of het bananenbrood gaar is, door een er een satéprikker in te prikken. Laat afkoelen en ontvorm.

In het recept staat ruim 45 minuten in de oven, maar dat is met de harde brander van ons niet nodig. Binnen een klein half uur komt mijn satéprikker er al droog en schoon uit. Het brood is dan niet echt smeuïg meer; ik zou zelfs zeggen aan de droge kant. Maar verder wel heel goed. Niet te zoet. Of is dat, niet zoet genoeg? Zelfs met (ongezoete) slagroom erop, wil kind 1 (S.) het niet opeten. Werk in wording dus. Ik weet nog niet zeker of dat laatste voor het kind of het bananenbrood geldt...

Eitjes kleuren

Op de biologische markt (elke vrijdag te Vredenburg Utrecht) ligt een paaseierenkleurpakket in de kraam. Met een rode biet, een rood kooltje en verse kurkuma. Wat een logisch idee! En het foldertje over hoe je dat dan moet doen, zit er natuurlijk bij.

Kroepoek

Kroepoek is een bijgerecht uit de Indische keuken en heet in Indonesië 'kerupuk'. Men kent daar circa 30 verschillende soorten kroepoek met verschillende ingrediënten per soort. Hier in Nederland is de bekendste soort degene die is gemaakt van meel en garnalen (kroepoek oedang) en deze wordt veelal als 'naturel' aangegeven ;)

Voor de bereiding van kerupuk worden garnalen schoongemaakt, zodat alleen het vlees overblijft. Dat wordt gemalen en vermengd met meel. Dit wordt tot een deeg gekneed en dan in de vorm van een brood of rol bijna twee uur gestoomd. Vervolgens worden er plakken van gesneden en deze worden kort gefrituurd. 

De gedroogde (ongebakken) kroepoek (rondjes of visjes of kleurige vormpjes of kronkeltjes) worden verkocht bij Aziatische toko's (zoals Oriental). Thuis hoef je dan alleen een half pannetje (zonnebloem-of arachide)olie te verwarmen op laag vuur tot de olie heet is. Om daar dan de gedroogde kroepoek in af te bakken. Dat is overigens hartstikke leuk, want de plakjes bruisen in de hete olie en ontvouwen zich tot ze bijna in volume verdubbeld zijn. Zodra de randjes lichtbruin kleuren de kroepoek eruit vissen en uit laten lekken op een stuk keukenpapier.

Vet ja. Maar lekker ook. En vers, dus knapperig. En omdat er zoveel keus is in verschillende soorten ongebakken kroepoek (bv 1kg cassave crackers €4,50) kun je nog eens experimenteren. Met olie op de juiste temperatuur kan een kind de was doen. En absoluut leuk voor die kids om naar het hele proces te kijken. Mijn ene zakje 'krupuk udang sido- ardjo' (250g €1,99) voedt zes hongerige houthakkers en drie toekijkers.

Berenpootkoekjes

(wat jammer dat chocola temperen toch moeilijker is dan gedacht)

Geweldige 'bear paw cookies' die gemaakt werden door de lekkere cashewnootkoekjes in gesmolten chocolade onder te dompelen en er per koekje vier klauwen van cashews aan te bevestigen (voordat de chocola hard is). Smaakt naar luxe chocoprince!! De chocolade overheerst natuurlijk wel enigszins over de subtiel nootachtige smaak van cashewnoten en het koekje zelf is eenmaal omhuld met chocolade niet zo knapperig meer. Maar mjam-mjam-mjam-mjam. Hadden berenpoten maar vijftien nagels in plaats van vier. Hoewel je dan feitelijk dus zonnebloemen kunt maken...

New Year's Rocking Eve Confetti Cookies

Een tijdje geleden kwam ik op internet deze zogenaamde 'piñata' koekjes tegen, die qua leukigheid wel redelijk aan het oneindige grenzen. Dus stopte ik onderstaande foto in mijn ideeënmapje. Voor - je weet wel - later; veel later; ooit een keer.

Maar ergens was het concept blijkbaar in mijn achterhoofd blijven hangen, want vanuit het niets kwam opeens een vlaag van een idee om iets soortgelijks voor oudjaar te maken. En dit idee nam al heel snel concrete vormen aan nadat ik 'cookies clock' had opgezocht op Google. De inspiratie zijnde:

Dus: '5-voor-12 Oudjaarskoekjes', gevuld met (eetbare) confetti. Leuk, leuk, leuk. En je moet de lat een beetje hoog leggen. Toch (of juist niet)?

Het recept voor de koekjes komt mee met een levering koekste- kers van WarpzonePrints. Dit is het uitdehandgelopen bedrijf van een echtpaar met een 3d-printer thuis. Zéker leuk om eens een kijkje op hun site te nemen. Deze informatie heb ik trouwens ook weer gejat, van NerdyNummies. Maar dat mag, als je maar naar de bron linkt:

Dit koekjesdeeg blijkt fantastisch. Er is wel even paniek tijdens het kneden, of dit niet te veel bloem gaat zijn (stomme amerikaanse 'cups'systeem; zo onnauwkeurig), maar het komt goed. En het deeg blijkt onscheurbaar uitrolbaar, herhaaldelijk. In de oven lopen de koekjes nauwelijks uit, waardoor ze goed hun vorm behouden (en bijvoorbeeld ook ingedrukt reliëf behouden blijft). Ook de smaak is goed. Ik heb de mijne ìets minder zoet gemaakt, omdat er nog een hele laag glazuur overheen gaat. Maar ze zijn knapperig en licht kruimelig van smeuïg boterdeeg.

Ik steek met behulp van serveerringen die ik ooit bij de Xenos heb gekocht, ronde koeken van 7cm doorsnede met een gecentreerd gat van 5,5cm doorsnede. Het idee is om op één rond koekje een koekjesring te plakken en daar weer een rond koekje op. Met spul ertussen.

Omdat ik al wel verwacht had dat het maken van deze blikvangers enig werk zou vereisen - en omdat ik weinig ervaring heb met het decoreren van koekjes - dacht ik 'gebaksglazuur' (van Dr.Oetker) te kunnen gebruiken voor het witte uurwerk. Dit fabrieksspul bleek niet meer dan nat suikerglazuur dat zich niet fraai over de koekjes liet verdelen en ook nog doorschijnend mat opdroogde. Dan maar 'royal icing' maken.

Recept 'royal icing'

Klop 1 eiwit met 1tl citroensap schuimig en voeg, al kloppend, in gedeeltes 230g poedersuiker toe. Klop tot een stevig glazuur. Als de icing te stijf is, een paar theelepels (warm) water toevoegen. Eventueel kleuren met enkele druppels levensmiddelenkleurstof (pasta). De icing overdoen in een plastic (wegwerp)spuitzak met een spuitmond met ronde tip (nr.2) en naar wens opspuiten. Deze icing is ook prima te gebruiken als 'lijm', bijvoorbeeld om koekjes op elkaar te plakken.

Dusss. Op een rond koekje met royal icing een koekring plakken. Daar suikerparels of suikermuisjes indoen (er gaat nog best veel in) en met wederom royal icing een tweede rond koekje bovenop de ring plakken. Laten drogen. Bovenop elke koekjesstapel een cirkel van witte icing spuiten. Laten drogen. Met gekleurde royal icing een sierlijke rand langs het uurwerk spuiten (bolletjes naast elkaar bleek het best haalbare). Mijn recent aangekochte Wilton set decoratieglazuur (zwart) werd ingezet (met een spuittip nr.2) om eerst een '12' te schrijven, dan de grote en vervolgens de kleine wijzer, en tenslotte drie welgeplaatste stippen voor de '3', '6' en '9'.

De koekjes zijn natuurlijk ware 'eye catchers'. En worden spontaan even voor twaalf rondgedeeld, want "ze hebben een tijdcode". Ik maak nog het (flauwe) grapje dat het 'self destruct' koekjes zijn die om vijf voor twaalf zullen ontploffen, waarna iemand denkt dat "de confetti er dan uit zal springen'. Je kunt trouwens niet bepaald van koekjès spreken; door hun formaat en driedubbele gelaagdheid zijn het eerder koekén! Maar ze rammelen wel geinig (als een nog ingepakt doosje playmobil) en de zichtbare plak-icing langs de opstaande randen stoort niet eens.

Het is wel een kunst om de koek rechtop te houden en voorzichtig te happen, zodat de glitterende vulling niet knoeit over de gehele (dans)vloer. De koekjes zijn zoet, uiteraard; die fraaie toplaag doet niet veel voor de verfijnde smaak. En de planning (deeg maken - laten rusten - koekjes bakken - afkoelen - op elkaar plakken - laten drogen - in fases decoreren inclusief tussentijdse wachttijd) zorgt ervoor dat het niet de meest verse koekjes allertijden zijn (ik hoor: "een beetje taai"). Maar who cares. Deze eet je niet voor de lekker (hoewel best goed eetbaar), maar voor de gelegenheid. En omdat het kan! Feitelijk zijn het nauwelijks nog koekjes; het zijn decora- tiestukken, klaar voor de verkoop ;).

Sneeuwpoppen (van gekookte eieren)

Vorige week had ik met vrienden een Sinterkerstdobbelspelavond gepland, gelardeerd met alcohol. Dûh. Door dat laatste, én omdat iedereen uit een andere windstreek tevoorschijn komt; draaide dit logischerwijs uit op een gezamenlijke logeerpartij. Uiteraard werd het geheel opgeleukt met erg lekker eten. De gastvrouw zou zorg dragen voor het avondlijke driegangen diner, iemand verzorgde de alcoholische versnaperingen, een ander was verantwoordelijk voor de zoete en zoute snacks. En ik had aangeboden het ontbijt te doen. Can you say: 'over the top'?

De inspiratie vond ik op, uiteraard, internet:

Gekookte eieren. Prima ontbijt. Iedereen lust het (naar ik weet) en het vult goed. Maar wel een beetje saai. Dus natuurlijk sta je dan 's ochtends in andervrouws keuken sneeuwpoppen te knutselen. Van eieren die je thuis al had gekookt. Ik gebruikte 'kanjers' (XL) met henne-eitjes (S, Jumbo).

Twee gestapelde plakjes wortel vormden het perfecte hoedje (op een onzichtbaar verstopt satéprikkertje wat meteen ook de twee eieren op elkaar hield). Gitzwarte peperkorrels waren de ogen en knopen. Takjes verse tijm en een ruitje wortel (puntig aan de ene kant om makkelijk in het ei te kunnen steken; en puntig aan de andere kant om overduidelijke esthetische redenen) maakten de sneeuwpop af. Ik had nog een sjaal kunnen verzinnen, maar kwam niet verder dan een in de lengte doorgesneden 'zuur matje' en dat vieze snoepje vond ik nou niet echt bij een eierpop passen.

Elke pop stond op zijn eigen podium van zalmmedaillon, omringd door een het-is-negen-graden-buiten! groen veld van rucola. Een dressinkje erbij (van uit andervrouws keukenkasten gegapte witte wijnazijn, olijfolie, gembersiroop en mosterd) en verder helemaal goed. Het leek wel Pasen. Maar dan anders.

Spookaardbeien

Het is natuurlijk niet voor niets dat 'spookaardbeien' zo geschikt zijn om met Halloween te maken. En niet halverwege december; als er geen aardbeien te krijgen zijn, of in ieder geval geen lekkere aardbeien die enigszins houdbaar zijn. Ik koop ze voor bijna €3 bij de Jumbo, heb nog net tijd om ze (klieder, klieder, gedoe, gedoe!) van gesmolten witte chocolade te voorzien en te beschilderen met een chocoladestift van Dr.Oetker. Maar een dag later blijken ze te lekken en de dag dáárna vind ik de resterende aardbeien beschim- meld in de koelkast. Tja. Het idee was leuk, zullen we maar zeggen.

Maar de killer druivenrupsen lusten er wél pap van. Háp!

Druivenrupsen

De inspiratie:

En deze 'druivenrupsen' blijken een eitje om te maken. Alleen voor de oogjes is het wel even prutsen met gesmolten chocolade en een cocktailprikkertje. Ik ben begonnen met aan de achterkant van een satéprikker een (grote) druif te prikken, zó dat het stokje er niet doorheen komt. Daarna de (steeds kleinere) druiven via het puntje aanrijgen en eindigen met een druif die de hele prikker doet verdwijnen.

Kleine moeite en, eerlijk is eerlijk, relatief klein plezier. Uiteinde- lijk komt het neer op druiven afhappen van een stokje. Maar wel heel leuk als speelse verrassing op de ontbijttafel dit weekend.

Nerdy Nummies

Zoals al eerder gezegd, ik vermaak me laat op de avond meer dan uitstekend met mijn smartphone en draadloos internet, liggend in mijn bed. Mijn favoriete nog-even-voor-het-slapen entertainment is Nerdy Nummies. In deze prijswinnende "geeky cooking show" bakt de Amerikaanse Rosanna Pansino op verzoek bizarre koekjes, cakes en taarten die geïnspireerd zijn op diverse (teken)films en computerspelletjes.

Je zou bijna opstaan om zelf te gaan bakken (bijna..). Maar wat zou ik dan eerst maken? Een regenboogtaart met eenhoorn, de Indiana Jones 'monkey brain' cake, een heuse schaakbord taart (inclusief zelfgemaakte chocolade schaakstukken), Breaking Bad snoepglas, Teenage Mutant Ninja Turtles cakepops, wookiee cookies (of een onmogelijke Star Wars taart), legocakes of 3d brilkoekjes? Zó leuk!

Elke dinsdag komt een nieuwe aflevering uit en er zijn er inmiddels 97.

Overigens vind ik het idee van de Kolonisten van Catan Cupcakes bríljant! En je zou ze nog écht kunnen gebruiken om mee te spelen ook.

AardbeienClaus (met mascarpone)

Ik heb een nieuw woord geleerd: pareidolie wat zoveel wil zeggen als zijnde een vorm van illusie waarbij onduidelijke of willekeurige waarnemingen worden geïnterpreteerd als herkenbare dingen. En zoals dat dan gaat met dat wat je nieuw geleerd hebt (zoals ik ooit als eerste had met 'jam'), "opeens kom je het overal tegen" (het was natuurlijk altijd al alom aanwezig, maar nu heb je er oog voor). Zo zou ik zweren dat ik kleine Kerstmannetjes in deze aardbeien zie...

Cheesecake-tosti's

Jamie Oliver bakt tosti's voor zijn jongste dochter (met ook weer een belachelijke naam: 'bloemblaadje'), belegd met een geïmprovi- seerd cheesecakemengsel. Maar klinkt goed.

Japanse eieren

Uit Japan nam ik deze 'eivormers' mee. Het zijn bento egg molds, maar ik had niet zo moeilijk hoeven doen want ik zie ze hier ook wel eens in Aziatische toko's te koop liggen. Sowieso een hele leuke traditie om van je kinds lunch iets bijzonders te maken. Die twee bruine boterhammetjes met kaas is toch wat heel anders dan dit.

Maar hoe moet het? Uit de (Japanse) gebruiksaanwijzing word ik, afgezien van de drie plaatjes, niet veel wijzer. Gelukkig is er voor dergelijke problemen tegenwoordig het internet! Dat zegt: "een ei koken tot het op z'n minst pelbaar is - het gepelde ei in de eivorm plaatsen en de vorm dichtklikken - minimaal 10 minuten in een bak koud water laten afkoelen - openen en de randjes wegsnijden". Elke vorm heeft aan de buitenkant een soortgelijke uitstulping die als uitsteker dienst doet. Zo kan je eierauto begeleid worden door een uit een plakje (kaas, brood) gestoken autootje. Wat geinig!

Het is even uitproberen (met verschillende afmetingen eieren) maar zelfs de meest onhandige klungel zou deze bentokunst kun- nen meesteren. En volgens mij is dit helemáál leuk zo rond Pasen, wanneer gekleurde eieren tot vis of konijn kunnen worden omge- vormd.

Cookiemonster Cupcakes

En het begon hiermee:

Of nee, feitelijk begon het hiermee; met de taart die D. koos voor zijn verjaardag. Hoewel hij eigenlijk eigenlijk ei-gen-lijk het aller-allerliefste cookiemonster cupcakes wilde. Die hij had gezien op het internet. Plaatje zie boven. Of dat ook kon? Please! Appeltje, eitje (toch?)

Na enig speurwerk had ik besloten gewoon cakejes te bakken (van dit supercakerecept, maar dan met blauwe kleurstof), deze te be- smeren met blauwe botercrème en ze dan door de blauwe kokos te wentelen. Oogjes erop, koekje erin, makkie (toch?).

Maar oogjes heb je schijnbaar niet zomaar. Toen wist ik nog niet dat ze bij de V&D (dure) witte chocoladepaletjes verkopen, dus ik maakte mijn eigen oogjes door dotjes gesmolten witte chocolade tussen twee vellen bakpapier hard te laten worden, om daar dan vervolgens met gesmolten melkchocolade pupillen op te maken. Niet te veel in het midden natuurlijk, want cookiemonster kijkt scheel!

En botercrème, dat weet ik al (van deze en deze poging) heb je ook niet zomaar. Gelukkig heb ik dit keer het boek van Cees Holtkamp bij de hand en ik volg zijn recept. Daarvoor boter en suiker door dooiergele, smeuïge banketbakkersroom kloppen. Lukt wonder- wel. Nog een flesje blauwe levensmiddelenkleurstof erdoorheen (knoei) en dat is dat.

Kokosrasp (100g) laat zich blijkbaar het best met veel vloeibare kleurstof kleuren (twee hele flesjes blauw uit de toko gaan er in totaal doorheen). Het stappenplan is dan als volgt: de rand van de blauwe cakejes afsnijden (cookiemonster eet wel veel koekjes maar heeft -nog- geen onderkin); de cakejes besmeren met blauwe botercrème; en bedekken met blauwe kokosrasp; een diepe snee voor de mond maken; en daar een chocolate chip cookie (een kleintje!) of een mini-stroopwafeltje in stoppen; twee oogjes op hun plek en tadáá:

Cookiemonster doet het goed. Ziet er goed uit en smaakt héérlijk.

Cookiemonsters nemen en masse de koelkast over!

En wat helemáál grappig is, is dat cookiemonster gemaakt is met flink blauwe kleurstof. Dat betekent dat vanaf hap één tong, mond én tanden blauw tot donkerblauw zijn. Genoeg om mijn collegae met tongschrapers in de weer te doen gaan. Hahaha. Maar de vriendjes van D. kan dat weinig schelen. Gróte hit!!

Griezelkookboek

Wát een onvertogen talent is toch wijlen Roald Dahl (1916-1990), geboren in Wales uit Noorse ouders. Niet alleen zijn schier onein- dige fantasie, maar vooral de meeslepende, treffende wijze waarop hij deze weet te verwoorden, dwingt respect af. Boeken als "Sjakie en de chocoladefabriek" (1964) en "de GVR" (1982) blijven voor al- tijd in ons geheugen gegrift en ikzelf dweep daarbij met zijn keuken -kwaliteiten. Want de man was óók nog eens een karakteristieke keukenprins! Naast Roald Dahl's kookboek (staat nog altijd hóóg op mijn verlanglijstje!) kwamen ook zijn Griezelkookboeken (deel 1 en deel 2; gebundeld in "Het Grote Griezelkookboek") op de markt.

Dat eerste deel werd een jaar na zijn dood uitgegeven en is een in- terpretatie van de fantastische, verrukkelijke en (schijnbaar) wal- gelijke dingen die in Roald's boeken voorkomen (Luizenderrie?!) Meteen bij doorbladeren is de opzet duidelijk. Elk recept heeft een enthousiasmerende titel met daarbij de bronvermelding (uit welk RD boek het afkomstig is). Denk daarbij aan Snoskommers (uit 'De GVR'), Meneer Griezels Baardhapjes (uit 'De Griezels'), aflikbaar behang, geconfijte potloden om op school op te sabbelen, Frops- kottel en Stinkhommeleieren. Uiteraard wordt de foto van elk gerecht, traditiegetrouw begeleid door de schandelijk grappige illustraties van Quentin Blake, die veel van de Dahlboeken van bijpassende tekeningen voorzag.
Met de bijzonder chocoladerige Chocoladecake van Bram Bokkepoot (uit 'Mathilda') bijvoorbeeld, als traktatie, heb ik al menigmaal hoge ogen gegooid en ik vermoed met aan zekerheid grenzende waarschijnlijk- heid dat niet alleen kinderen een kinderlijk blije gelukzaligheid zullen voelen bij koken uit dit kookboek. Zo wordt eten en koken een fééstje!