Fruitbedrijf Westeneng

Als je zelf geen tuin hebt - laat staan een boerderij - kun je ook verse oogst gaan kopen bij de (lokale) boer. Voor stadse Utrechters met een neus voor seizoensproducten (zoals ik), is het bijvoorbeeld slechts een klein ommetje om vanaf de Uithof over de smalle plattelandsweggetjes te toeren. Daar, op de grens van gemeente Zeist, De Bilt, Utrecht en Bunnik, vind je op de Tolakkerlaan (nummer 15) het fruitbedrijf van de familie Westeneng. Een echt familie(fruit)bedrijf waar nu de zesde generatie de boel bestiert.

In eigen boomgaard worden tien soorten appels, zes soorten peren en zes soorten pruimen geteeld. En logischerwijs zijn er (dus) ook eigen bijen. Bovendien komen hier de aardbeien 'van eigen bodem' (maar eigenlijk: uit eigen lucht).

De winkel is elke zaterdag geopend van 8.00 tot 17.00u. Hier koop je mooi seizoensfruit, fruitsappen, verse eieren (graag de dozen weer mee terug nemen) en er is ook een kleine selectie groenten. Met enig geluk word je geholpen door de meer dan capabele zoon des huizes, een jonge tiener die zich bij mij al direct onsterfelijk heeft gemaakt met de wijze uitspraak "perensap heb ik in de koeling staan".

Pijnboompittenoogst?

In een Duitse supermarkt kocht ik voor €1,99 deze Turkse dennenappel (Nutwork Hamburg). Ik zat me al af te vragen hoe ik die in godesnaam open moest krijgen, toen ik de tekst onder op de verpakking las: "Nach einigen Wochen an einem warmen Ort öffnet sich der Zapfen knisternd und verströmt den typischen Duft von Pinien. Die freigelegten Kerne (es können über 100 sein) sind eingehüllt in schwarzen Schalen. Die lassen sich mit einen Nußknacker leicht öffnen." Hmmm, interessant. Nog even wachten dus...

PS Mocht de appel zich na zes weken nog niet geopend hebben, was hem dan grondig met warm water en zet hem in de buurt van de cv.

Eitje

Verse eitjes van de enige overlevende kip van mijn goede vriendin E. Anders dan haar advies begin ik met nr.'30' (eitje van gisteren), want ik denk niet dat ik er ooit eentje zó vers heb gegeten!

Route Nederland: Land en Boschzigt

Land en Boschzigt is de oudste biologisch-dynamische tuinderij van ons land. Op slechts een half uurtje van Utrecht (met de auto althans), verscholen tussen de bossen, worden hier sinds 1947 verschillende groenten, fruit en kruiden geteeld. Aanpalend aan een Hilversumse villawijk liggen de uitgestrekte gronden van L&B. Op het smalle zandpad, net niet breed genoeg voor twee auto's (zeker niet de Gooische 4x4 vehikels), is het even zoeken naar een parkeerplek. De eerste is vol, maar even rechtdoor blijkt nog een tweede gelegenheid om de auto achter te laten. Ik loop langs de mestvaalt, waar bovenop een enorme plant met gele courgettes welig tiert. Daarachter liggen de (zelfpluk)velden. Het is zaterdag en het is druk.

De tuinderij draait om groenten, bloemen, boomgaard, winkel, serre, kas, terras en dat alles omzoomd door een singel van oude bomen. Het is hier uiterst sfeervol. En als je het leuk vindt; L&B zoekt altijd vrijwilligers om een biologisch handje mee te helpen: "speciale vaardigheden zijn niet nodig, alleen een zekere mate van waterdichtheid". In het restaurant (de oude kas) is één keer per maand een zaterdagavonddiner, waarvoor gereserveerd dient te worden. Het menu staat vast en je wordt voor €39,95 vier gangen lang gefêteerd. Maar los daarvan kun je van maart tot Kerst (woe tm zo 10-17u) terecht in de Serre voor koffie, thee, taart en lunch (pizza uit de houtoven op reservering).

Het grindterras van de Serre wordt geflankeerd door appelbomen met rijpend fruit. Wat een heerlijkheid om hier rond te struinen. Maar goed, daar kwam ik niet voor. Ik kom winkelen (het is niet voor niks 't Gooij, toch?!). De uitgebreide natuurvoedingswinkel (di tm za 9-17u) is gevestigd in de sfeervolle tuinschuur. De grote trekpleisters zijn de vers van het land geoogste groenten. En ook zonnebloemen, want die zijn schijnbaar in seizoen. Buiten staan palletbakken met verse kruiden. Die zijn ook te koop (de prijs is onduidelijk, maar ik betaal €0,75 voor een klein bosje citroen- melisse en een tiental takjes van twee soorten tijm); je hoeft alleen even een schaar te vragen bij de kassa.

De landwinkel heeft hetzelfde uitgebreide assortiment als een goed gesorteerde andere natuurvoedingswinkel. Je kunt hier voor alle boodschappen terecht (binnen het genre 'bio-dynamisch' dan): pasta's, oliën, specerijen, granen, noten, thee, snoep, reiniging, brood, eieren, wijn, frisdrank en 35 soorten kaas. Ik ben verrukt over de aanwezigheid van fenegriekkaas, zowel koe als geit. In de diepvries wildvlees (en zalm). Verder zie ik cranberryproducten van Terschelling (gedroogde bessen en sap, thee, jam, compôte) en potten van de Heerlijkheid Mariënwaerdt (die kom ik overal tegen; misschien moet ik daar ook eens naartoe).

Ik koop ongelooflijke komkommers van L&B land (€1,25 per stuk), die tot de langste en kromste behoren die ik ooit heb gezien. Maar ze zijn heerlijk, smaakvol en knapperig, zoals ik al meteen ontdek in de auto terug. Verder ga ik weg met kaasjes en suikermaïs (in blad). Omdat de boer himself (of zo kwam hij op mij over) zei dat hij érg blij was met de suikermaïs dit jaar. En nee, ik vroeg niet waarom. Tevens koop ik ook de kleinste en duurste bloemkool ooit (€2,95), maar ik eet zo'n ding rauw en eigenlijk is het belachelijk dat ik goedkope maar bespoten bloemkool bij de buurtsuper haal. Buiten de winkel word ik aangenaam verrast door de zandbak en driewielertjes voor de kleintjes. Te klein voor mij, helaas, maar het is hier desondanks genieten. En mocht je door willen 'oogsten'... als je twintig minuutjes doorrijdt (wel de goede kant op), ben je zo bij de Lindenhoff, waar je je zuurverdiende geld verder op kunt maken aan heerlijkheden!

De Olmenhorst

Een collega heeft een appelboom. Niet in de eigen hoofdstedelijke achtertuin natuurlijk, maar een geadopteerde boom op landgoed De Olmenhorst (Lisserweg 481, Lisserbroek). Dat kost €23,75 per jaar, plus éénmalig €7,25 inschrijfkosten. Maar er blijken tevens plukdagen te zijn, wanneer enthousiaste appeleters zelf hun fruit mogen komen plukken. Op de website is tijdens de oogstperiode (september, oktober) een schema te vinden. Op zaterdagen loopt 'Jos het trekpaard' met de huifkar rondjes en er zou soms zelfs een heuse champagnelounge zijn. Score! Wij zijn vertrokken.

Maar wie had verwacht dat het zo druk zou zijn? Parkeren is al een hele heisa en er zijn vier heuse parkeervelden (P1-P4). Dat kost geld maar het parkeerbonnetje kan ingeleverd worden voor een consumptie. Het landgoed zelf is gróót! En huisvest onder andere een heuse chocolatier (Urban Cacao), een fotokamer (waar je je dierbare kroost op de foto kan laten zetten) en er staat een bakker speltbroden te verkopen. Het oogt aanvankelijk allemaal vreselijk verantwoord en weinig authentiek, met een flinke snuf commercie. Een ogenschijnlijke plek waar de pretentieuze Amsterdammers ecologisch komen doen, maar dan wel op een 'van alle gemakken voorziene' manier. Dat het stiekem toch met je schoenen in de modder is, blijkt in de boomgaard zelf. Had ik nog tòch maar mijn laarzen aangetrokken.

Wij zijn wat later in het seizoen. Alle plukperen zijn al weg, helaas. Van de verschillende appels hangen er alleen nog Topaz, Santana, Elstar en Jonagored aan de boom. Eerst kom je langs een kraampje waar de verschillende rassen te proeven zijn. En daarna word je keurig bewegwijzerd naar de appels van je plukkeuze. Alle appels worden ter plekke gewogen en rekenen voor €1,99 per kilo af. Het plukken is erg leuk, voor een beperkte duur. Want hoeveel appels heeft één mens nou nodig? Dus na een stuk of vijftien exemplaren af- gedraaid te hebben, is het plukken gedaan. Slenteren door de boomgaarden heeft natuurlijk ook zo zijn charme. En 'ze van De Olmenhorst' doen daar niet moeilijk over. Want het landgoed is sowieso tussen zonsopgang en -ondergang vrij toegankelijk voor publiek. Zelfs honden zijn welkom, mits aangelijnd. Er worden doorheen het jaar diverse activiteiten en interessante workshops georganiseerd. En er is natuurlijk een landgoedwinkel (open ma t/m vrij 10-18; za 9-17; zo (mrt t/m dec) 11-17). Waar producten van eigen makelij en overige natuurvoedingswinkelartikelen te koop zijn. Bovendien kun je hier een gevulde picknickmand of leuke knapzak aanschaffen om ergens mee te verpozen.

Naast mijn appels ga ik uiteindelijk weg met twee flessen perensap (€1,99 per literfles, exclusief €0,30 statiegeld), gerookte knoflook (per bol €2) en een pot 'Olmenhorst Boomgaard honing' (€4,99). Thuis zie ik pas dat deze honing geen appelbloesemhoning is, zoals ik eigenlijk vanuit gegaan was. Maar honing is honing is lekker. En inderdaad, A, op dat hele landgoed geen druppel cider te vinden. Daar moeten ze duidelijk nog aan wat aan doen!

Lindenhoff

Door een simpel roquefortworstje op een terrassige hapjesplank, kwam ik gisteren terecht in één van mijn tegenwoordig schaarse 'culinaire strooptochten'. A2 afslag 3 richting Abcoude en na de éénautotegelijkbrug in het centrum, rechtsaf de Molenweg op. Dan langs de Vecht tot aan de linkerkant Rijksstraatweg nummer 21 opdoemt. Hek door, oprit door bomen omzoomd, over het erf en tenslotte achter de Marché parkeren. Waar het opeens druk blijkt. Ik ben bij Lindenhoff.

Lindenhoff is een familiebedrijf, dat momenteel door de vierde generatie bestierd wordt. Op de boerderij lopen 260 Gasconne runderen, 160 Tarrasconaise schapen, 140 Baambrugse varkens; paarden en kippen. Die ik overigens niet zie. Wél spot ik een heuse (hooiloze) hooimijt, een blauwe lucht met ook schapenwolkjes en een loods vol versproducten met één ding gemeen: "authentieke smaak".

De gegoede burgers van Amsterdam verdrukken zich om de verse berlotti bonen en rode bosuien. En er is inderdaad goed lekkers te vinden. Bij de ingang een open koelkast met (duur) zachtfruit. Er staan diverse stellages met kisten groente en fruit (gele en ronde courgettes; diverse pruimen; verse knoflook; mooie aardappelen; knollen van citroenen; snijbiet en watniet) en er is zelfs een rek met oliën, verse hazelnoten en (o.a. cranberry) azijn. Links aan de wand wijnen, enkele kookboeken, chocolades (uit Laren), koffie en thee (met een uitgestreken gezicht antwoordt het kassameisje op mijn verbaasde vraag, dat de pakjes Løv Organic Thee à 20 zakjes inderdaad €9,95 per pakje kosten, WTF!) en Hollandse cider. Maar de wáre trekpleisters zijn de koelkamers met kazen (achterin) en vlees (rechts). Op de groene knop drukken en je kunt naar binnen.

Holy cow (letterlijk ;) Dát is nog eens vlees! Uiteraard staat men er dik voor in de rij. Naast de kotelletten van lam en rund, hammen en ribstukken, liggen vleeswaren, spek, patés en worsten (bv. van Brandt&Levie). Twee lange slingers roquefortworst gaan in 'mijn' rieten boodschappenmand (€9,85; €33,40/kg) plus een gekookte Baambrugse bigworst (van Robert) à €2,50. En ik hap natuurlijk stukjes worst weg, want die liggen voor de proef op een schaaltje. Héérlijk!

De fijne proeverijtjes gaan in de kaaskamer stug door. Elke ware kaasliefhebber zal hier een kleine hartverzakking krijgen. Wat een keuze en wat een bijzondere kazen. Wit-, blauw-en roodschimmels. Harde kazen. Brokkelkazen. En vele schapen-en geitenkaasjes. Uit Nederland (er is messenklever! €29/kg, en Nederlandse cheddar, €23,41/kg: een bijzondere kaas met een aanvankelijk zachte smaak die daarna zouter en vervolgens uitgesproken pittig is, bijna bran- dend) en natuurlijk uit Frankrijk en Italië (Provolone Mandarone 26/28 mesi, €39,95/kg). En voor bijna elke kaas staat een klein bakje met stukjes voor de proef. Walhalla!

Naast kaas is er ook verse room, buffelmozzarella, (Franse) crème fraîche, (Engelse) double cream en (Geurnsey) boter in papieren rol (€5,99/250g). Het glazen potje 'petit pot de pistache' met wit plastic wipdeksel herbergt een groen pistachepuddinkje (€2,40) en is er ook in de smaken praline en karamel.

Maar bij de kassa is het pas écht slikken! Het kleine zakje gebrande pecannoten met chocolade dat ik mezelf als verwennerij had toe- gestaan, blijk ik voor €7,09 te hebben gekocht (rechtsonderaan op de foto). Wát?! Hadden ze deze niet even in het vak kunnen prijzen. Het schoolbordje met €49,95 per kilo verraadt dit namelijk niet. Ik ben genept. Ook omdat de ene citroen €1,94 aanslaat en de zes kleine komkommertjes pas in ruil voor €4 mee mogen. Pinnen en vergeten. Maar ik voel me wel een beetje genomen. Blablablabla "authentieke smaak" helemaal mee eens, maar die hele over-de-prijs-doen-wij-niet-moeilijk-dus-moet-jij-t-ook-niet-doen-houding is er wel over. De andere bezoekers, type grachtengordel, doen ook net alsof hun neus bloedt, maar bij deze. Een gewaarschuwd mens telt voor twee: neem geld mee, en een boodschappenlijstje.

Over twee weken (14.09.2013) is er open "fine food farm" dag. En de website heeft ook een webwinkel (bestellingen vanaf €45, maar met vijf zakjes chocolade en wat worst ben je daar al aan, haha).

(update 16.08.2014)

Ja, ik ben verrukt van de kazen en worst op de Lindenhoff. En ja, het groentemeneertje weet alles van wat er aan groenten (en fruit) te koop ligt. Maar als het kassameisje doodleuk €8,50 rekent voor 120g paarse sperziebonen, ben ik er wel weer even klaar mee. Pas wanneer ik er iets van zeg ("dat is volgens mij de kiloprijs"), krijg ik geld terug. Schijnbaar vindt zij het normaal, bijna negen euro voor een paar boontjes. Sjonge. Maar goed, ik heb mijn kaasjes; ik ben ermee weg.

Plantje met sterk 'after eight' gehalte

Ik werd meegenomen voor een middagje 'vertier ende vermaeck'. Om te beginnen al een zeer welkome afleiding van opleidingsstress en werkdruk(te). Dán bleek de bestemming (Schloß Moyland) een erg interessant stemmig museum en ook nog eens een waar klim- en klauterparadijs (de galmkamer, de torentop, de stempelzaal en vooral de zwemgang naar de 'totally naked' room)! En als kers op de spreekwoordelijke taart stonden een aantal interessante pot- kruiden in de verkoop. Recht gestekt uit de slottuin: snij-knoflook, ananasmunt, sinaasappelmunt en jawel: chocomunt (€2,90).

Chocomunt; dat connoteerd in mijn gehoor sterk aan 'after eight'. En dan is het natuurlijk maar een kleine stap naar daadwerkelijk (stérk) munt en (in de verte) chocolade ruiken wanneer ik mijn reukorgaan tussen de groene blaadjes van de plant steek. De takjes waar al dat groen uit ontspringt hebben alvast een chocobruine kleur, waarmee het in ieder geval een móói plantje is. De smaak is tintelfris, veel meer mentholmint dan de gebruikelijke munt. Erg intrigerend! Nou eens kijken hoe lang ik deze plant in leven weet te houden, met mijn ongroene vingers.

Bijna-wijlen de Yucca moest ook al gered worden, immers...

Schijnbaar is één welgeplaatste boom genoeg!

En hoewel ik me voor het gewilde kleinood tevergeefs in het bos heb begeven, blijk ik de tamme kastanjes tijdens mijn verblijf bij een vriendin, al die tijd al met mijn autobanden te pletten. Maar gelukkig kan ik er nog ruim voldoende uit de berm vissen om even vooruit te kunnen!

Slecht kastanjejaar

Opgetogen toog ik richting favoriete kastanjeraapplaats (tàmme kastanjes, welteverstaan), maar eenmaal daar moest ik duidelijk concluderen dat het dit jaar niet gaat gebeuren. Voze hulsters en weinig raapsels. Véél paddestoelen; dát dan weer wel...

H(a)H(a)beurs

Dezer dagen is de A'damse Rai het strijdterrein van een doldwaze mensenmenigte met feitelijk maar één doel: jagen. Op spul. Het heet de huishoudbeurs. En het is stiekem, als observatiemogelijk- heid, dé perfecte manier om de tijd te doden tussen de ene vrijdag- namiddagborrel en de andere vrijdagnachtborrel; in ieder geval voor een in de hoofdstad aanwezige yup die blogt.

Het aan de kassa bemachtigde avondkaartje geeft mij toegang tot onder andere proefwalhalla hal8, waar de nieuwste Duyvis pinda's en Vitaday sappen door met microfoon gewapende bijbeunstuden -ten lyrisch worden aangeprezen. In de strijd om een gratis, met nieuw Maggi wokblokje gekruid kippenpootje, blijkt een elleboog in je zij wel de minste opoffering. De vele volle shoppers en plastic tassen die men hier met zich meesjouwt worden door vrijgevige fabrikanten in stands weggeven bij aankoop van hun 'beursaanbie- dingen' (5 pakken Verkadekoekjes €4; 3 blikken Struiksoep €2,50). Veel blijkt weg te gaan voor één euro en vanuit praktisch oogpunt is het handig daarmee alvast een jaszak vol te stoppen. Onderzoek heeft aangetoond dat de gemiddelde bezoeker met 7,5kg spul de beurs weer verlaat. Een ervaring!

Mijn persoonlijke toppers: mijn eigen gezicht op het etiket van een fles Carbonell olijfolie; bon voor een gratis glas inclusief thee in een DEshop (ook hier te downloaden); Kanzi appels en zakjes sui- kervrije Klene drop. Én allesproeven-avondmaaltijd.

En nou staat ze weer in de krant...

In de PZC, uit Zeeland, dus. Omdat ik mijn vondsten uit de natuur (zoals dé walnoten) op de wildplukwijzer van MeneerWatEetOns heb gezet. Een initiatief wat niet genoeg publiciteit kan krijgen, wat míj betreft, zèlfs ik daarvoor in de krant kom te staan... Het is wel een heel leuk artikel, overigens. Oogstfeest!

Pompoenbruscetta

Langs de kant van de weg stikt het de laatste tijd van de kalebassen en pompoenen. Vooral als je over een Nweg rijdt, zie je de oprit van een (over)ijverige amateurtuinder nogal eens vol liggen met die oranje (en groene en gele) reuzen. Die kalebassen interesseren me niet zo (lees: niet!), maar zo'n grote megapompoen wil ik best nog eens mee naar huis slepen. En dus prijkt er in onze keuken (op het krukje waarmee ik normaal in de bovenste kastjes kom) sinds enige tijd een oranje rakker van een kilo of - wat zal het zijn - zes.
Nou is het toevallig Halloween, maar de pompoen is dus vandaag aangesneden. Omdat we geen kelder hebben en 'ie vreselijk in de weg staat. En dus sta ik pompoensoep te koken (met fenegriek en nootmuskaat), terwijl stukken pompoen in de oven worden ge- roosterd voor het diner en ik pompoen schil voor een pompoen- bruscetta:

Recept
Schil 300g pompoen en snijd in blokjes. Kook de blokjes in circa 10 minuten met wat zout gaar en giet ze af. Pel 1 teentje knoflook. Pureer de afgekoelde pompoen (niet te) fijn met de knoflook, 50g geraspte Parmezaanse kaas, 50g geroosterde pijnboompitten en een scheut olijfolie. Roer 1el basilicumpesto erdoor en breng de spread op smaak met zout en peper.

Volgens mij ook héél geschikt als pastasaus.
HIER nog meer van mijn recepten met pompoen.

De ene 'pepper' is de andere niet

De paprikaplant uit de tuin heeft dapper zijn best gedaan en had er een hele zomer voor nodig om uiteindelijk een negental groene paprikaatjes te produceren. Die hadden misschien nog wat groter kunnen groeien en ze waren misschien nog rood geworden, maar ik vond het wel mooi geweest; en ik had er duídelijk geen zin meer in om steeds met gietertjes water op en neer te lopen.

Zomer-en heidehoning

Honing. Dat is één van die dingen die ècht goed moeten zijn. Niet van die met suiker- water aangelengde rotzooi en óók niet een mengeling van verschillende soorten (hoe verleidelijk ook, koop níet de goedkopere budgetpot!) Omdat échte púre honing van zichzelf goddelijk lekker is. En dus moet je zo je adresjes hebben...
Je kan natuurlijk naar de supermarkt gaan voor dure merkhoning (Langnese), maar als je geluk hebt zie je soms zo'n zelfgeknutseld bordje langs de weg staan: "Honing te koop". Ik koop mijn honing (als ik in de gelegenheid ben)bij nummer 42 op de Zutphenseweg, tussen Laren en Almen. Voor €3 heb je een potje zomer- honing (fris) en voor 2 euro meer loop je weg met een pot verrukkelijke, kruidige heidehoning.

Wist je trouwens dat honing alléén door bijen gemaakt kan worden en níet door mensen. En dat honing níet vergaat of beschimmelt; het kristalliseert alleen. Au-bain-marie verwarmen lost dit laatste probleem overigens zó weer op!

Inmaakmania: groene tomaten

Onze (na)zomervakantie staat voor de deur, maar in de 'tuin' groeien nog volop tomaten. Superzonde als die over twee weken een beetje aan de plant hangen weg te kwijnen, maar wat moet je nou in vredes- naam met groene tomaten? Hugh heb ik er ooit chutney mee zien maken, maar in het kader van het foodblogevent, laat ik er míjn favoriete inmaakrecept op los en kook:

Pel 3 uien en snijd deze in ringetjes. Snijd de tomaten doormidden (prik in hèle kleine exemplaren een aantal gaatjes met een speld) en bestrooi de vruchten laagsgewijs met ca. 100g keukenzout. Laat de tomaten en uien zeker 2 uur dehydrateren.
Kook een siroop van 250ml appelazijn, (evt.) 50ml tomatenazijn, 400g suiker, 5tl kurkuma, 3tl gele mosterdzaadjes, 2tl bruine mosterdzaadjes, 1tl gemalen fenegriek en 'n handvol fijngesneden selderieblad. Laat een aantal minuten doorkoken. Spoel de uien en tomaten góed af en voeg toe aan de siroop. Het geheel mini- maal een nacht laten staan.
Kook de siroop mét vruchten op en laat 5 minuten doorkoken. Doe de tomaten over in gesteriliseerde (jam)potjes, vul af met hete siroop en sluit de potten hermetisch. Laat ondersteboven afkoelen (de inhoud trekt dan vacuüm).

Zoetzuur van groene (en gele) tomaten!
Ik kan je vast zeggen dat mijn aanvulling van winkelgekochte rijpe rode geen goede was; uiteraard kookten deze kapot. De groene to- maatjes echter blijken een feest op de tong: kleine smaakbommet- jes van zoet en zuur. De kleine exemplaren die ik niet had doorgesneden (maar 'geperforeerd') hebben een bittertje. Lekker! Deze inmaakactie werkt in ieder geval óók prima met courgettes!! De kurkuma geeft een aromatisch aards aroma (en een geel kleur- tje); de mosterdzaadjes en uienslierten zien er gewoon mooi uit (en geven diepte in smaak).

Huizense hazelnoten

Het werkt! Ik was vanochtend in de buurt van Huizen en ik had van tevoren op de Wildplukwijzer gezien dat daar diverse okkernoten en enkele hazelaars te vinden waren. En inderdaad; precies op de aangegeven plek kon ik de bosjes induiken om met twee jaszakken vol hazelnoten er weer uit te kruipen (de walnoten waren nog niet rijp)! Want ik had het dan wel goed voorbereid, maar een handig bakje was ik mooi vergeten...

Vulling voor de diepvries

Tot vanmiddag vier uur (16u) is het fijn speksnijbonen plukken op Hoeve Hazerswoude (Hoofdweg 152) te Lijnden. Voor €1,60 p.kg pluk je zoveel lange groene rijpe bonen als je wilt; 't wegen gebeurt na afloop (wél contant geld meenemen, natuurlijk). Grote zakken en evt. een kruiwagen worden door de familie Gijzenberg aangele- verd. Op het erf staan vier jongens het parkeren in goede banen te leiden, want als wij om 8.35u aankomen is het al drúk!
Behalve bonen zijn er ook suikermaïs en suikerbieten (en bieten- blad) voor de pluk. Misschien als je doordeweeks komt (ma tm vrij 12-17u), dat er ook nog snijbonen aanwezig zijn. Ik zou zeggen dat het veld bonen groot genoeg is (denk voetbalveld), maar zoals de jongen in de plattelandswinkel zegt: "Ja, dát zeggen wij ook elk jaar, maar toch gaat het altijd hard."
Overigens kun je al vanaf 1980 zelf appels komen plukken op de hoeve; en dat zal voorlopig ook wel zo blijven. Op 12, 19 en 26 september, plus 3, 10 en 17 oktober kun je voor €0,70 per kilo de boomgaard in voor Sweet Caroline, Cox's, Elstar, Goudreinette, Red Prince, Golden Delicious en Jonagold. Alleen de laatste pluk- dag vorig jaar ging niet door, omdat alle appels al op waren. Dus een gewaarschuwd mens...

PS Plastic zakken om je schoenen/laarzen binden is géén overbo- dige luxe; hoe suf het er ook uitziet. Modderwalhalla!!!

Samen bramen

Dankzij M. de meest fántastische bramenpluksite gevonden en dan blijkt het té mooi weer te zijn geweest: bijna alle bramen afgelopen week in de schroeiende hitte verdroogd. Bovendien werden we op de open vlakte levend geroosterd. Gelukkig vonden we op 'n meer schaduwrijk plekje nog wel een paar zwartpaarse rakkers.
Opbrengst: 600 gram bramen + een héleboel schrammen.

Wijzer Wild Plukken

Meneer Wateetons is een fántástische Wildplukwijzer gestart, waar iedereen zijn eigen zelfpluktips in kwijt kan. Zodat je op díe plaat- sen voortaan tenminste tevergeefs komt opdraven met je lege em- mertje of tupperwarebakje. Maar hé; dan hebben anderen wél lol gehad. En daar gaat het misschien wel om in tijden van economi- sche misère, dat we niet meer voor onze culinaire geneugten naar de supermarkt hoeven terug te grijpen (ookal heerst daar momen- teel een ware prijzenoorlog!), maar onze behoefte terug in de vrije natuur vinden. Samen!

De rapen zijn gaar! Of nee: de bramen zijn rijp!

Ik heb een hekel aan rennen. Ik heb een hartgróndige hekel aan rennen. Ik heb nog nooit, nóóit, al rennend, het moment bereikt dat mijn lichaam endorfinen aan gaat maken en het afzien 'lekker' wordt. Sterker nog; ik háát ren- nen. En omdat ik met al dat culi- bloggen uiteraard wèl lekker uitdij, ga ik fietsen (als het maar geen rennen is). Soms alleen een paar uurtjes, vaker nog met het lief een rondje door het groen (natuur) en grijs (stad) van Utrecht.
En joehoe: dat levert óók weer leuk blogmateriaal op, want zo kwamen we mooi terecht in een walhalla aan bramen. Paars en sappig en zoet (en soms met een beestje, maar hé, het is wel bio).

Al fietsend vanaf de Laan van Maarschalkerweerd de Mytylweg oprijden en vervolgens afstappen voor de afslag naar de Blauwe Vogelweg. Neem wel een tupperwarebakje mee!