Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

28 februari 2010

.... van ver en dichtbij

In het discountschap van DeSlegte liggen deze verrassend goede kookboekjes voor €4 per stuk te koop (Bol.com verkoopt voor elf euro tweedehands exemplaren). Naast Zuivel, van ver & dichtbij; Brood, van v&d en Desserts, zou er volgens de achterkant ook nog een Kleine broodjes in dezelfde serie moeten zijn en wie weet zijn/ komen er nog meer...
De boekjes zijn allemaal 21x21cm groot en tellen elk zo'n 72 pagi- na's met ongeveer veertig recepten. De eerste bladzijden zijn vol- geschreven met informatie over het te behandelen onderwerp. Dat betekent voor de aflevering Brood: de historie en oorsprong van brood; standaardrecepten met uitgebreide beschrijvingen van de respectievelijke werkwijzen (gistdeeg, zuurdesem); tips en trucs; toelichting op het nodige materieel voor thuisbakkers en een uit- gebreide beschrijving van de gebruikte ingrediënten. In Zuivel wordt hier verteld over de zoogdieren, de manieren om zelf melk- producten te maken (zoals: dikmelk, zure room, yoghurt, boter, zaan, kaas) en ook een uitgebreide toelichting op het benodigde materieel en de gebruikte ingrediënten.

Allemaal handig, maar het gróte pluspunt van deze reeks boekjes is, naast de verleidelijke foto's, de bizarre uiteenlopendheid van de gepubliceerde recepten. Met slechts veertig recepten is elk boekje toch nog completer dan veel andere dikkere kookboeken. Met de duidelijke stap-voor-stap instructies kun je meteen zelf aan de slag en maak je naast oude, regionale streekgerechten (krentenwegge, duivekater, roomboterbabbelaars, hangop, watergruwel) ook veel exotische varianten, die door immigranten in de Lage Landen zijn geïntroduceerd (pide, tiramisu, panir, quinoabrood). De uitspraak "Voor elk wat wils" was nog nooit zó wel van toepassing op een se- rie kookboeken.

Kortom, zéér inspirerend, uiterst praktisch bruikbaar en boven- dien dat alles voor een schijntje. Aánwinst! Of laat ik het zo zeggen: áánrader!

27 februari 2010

DB: Savoiardi (langevingers) worden Tiramisu

The February '10 Daring Bakers' challenge was hosted by Aparna of My diverse kitchen and Deeba of Passionate about baking. They chose tiramisu as the challenge for the month. Their challenge is based on recipes from newspaper The Washington Post, "Cordon Bleu at Home" and "Baking Obsession".

Het is wat mij betreft een enigszins discutabele uitdaging voor ons Daring Bakers, deze maand. Is niet immers enige maanden geleden het bestaan van de Daring Cooks in het leven geroepen, om te kó- ken (sateh, beef Wellington, sushi), daar waar wíj bákken?! En toch ligt hier die uitdaging 'tiramisu'... Hoewel, de feitelijke uitdaging is het zelf maken van mascarpone (kàn dat dan?) en Italiaanse savoi- ardi (luchtige, knapperige eierbiscuitjes met krokant suikerlaagje, aka 'lady fingers', aka 'langevingers')! Ik denk dat ik maar eens met die koekjes begin en dan zie ik wel wat ik met rest ga doen...

This is an interesting challenge. And I'm a bit confused. Aren't we bakers. And aren't there cooks. And isn't making tiramisu in fact cóoking?! But then again, the challenge is more to make your own savoiardi (lady fingers) and so I guess I'll just start by doing that and see what this path leads me to...

Recept savoiardi=langevingers
Verwarm de oven voor op 175°C, bekleed twee bakplaten met bakpapier en vet deze dun in met een kwastje zonnebloemolie (of een beetje boter).
Splits 3 eieren. Klop de eiwitten stijf. Voeg stap voor stap 75g fijne kristalsuiker toe en blijf kloppen tot stijve, glanzende pieken ontstaan. Klop de dooiers in een bakje los met een vork en vouw dit voorzichtig door de eiwitmeringue. Zeef 100g cakemeel boven het mengsel. Vouw het meel voorzichtig er doorheen. Meng niet te lang. Spuit het koekjesdeeg streeps- gewijs, op geruime afstand van elkaar, op de bakplaten. Bestrooi de strepen met 25g poedersuiker en laat 5 minuten rusten; de sui- ker zal een parelende, glanzende laag achterlaten. Bestrooi weer met 25g poedersuiker; dit zal de langevingers hun kenmerkende krokante beet geven. Verwijder het teveel aan poedersuiker (bak- papier vasthouden en bakplaat schuin) en bak de koekjes in het midden van de oven ca. 10 minuten. Draai indien nodig en bak nog 5 minuten tot de langevingers opgezwollen, goudbruin maar toch nog enigszins zacht zijn. Laat 5 minuten op de plaat afkoelen en laat dan verder afkoelen op een rooster.

Mjam. Luchtige koekjes, die nèt (!) zo smaken als de langevingers uit de winkel (maar minder suikerig zijn). Erg lekker dus en die eerste dag verdwijnen er heel wat in onze buikjes. Teveel zelfs, blijkt achteraf, want ik maak tóch die tiramisu en ik kom daarbij ernstig koekjes tekort. In dit recept voor tiramisu mag je er dus geenéén opsnoepen, maar gelukkig zit de supermarkt bij ons om de hoek, dus extra koekjes zijn in geen tijd in huis.

Those cookies are just delicious. And taste pretty much like the ones you get in the store, but luckily less sugary. Some of them disappear immediately (in our stomachs) and it turns out after wards, for I ám making this tiramisu, there is a bit of a shortage in cookies. We probably ate a few too much, but no sweat since there is a supermarket right around the corner. Extra cookies: check.

Echter. Mascarpone maak ik niet zelf. Hoewel iedereen op het DB forum zegt dat het qua moeilijkheidsgraad enorm meevalt, met verrassend goede resultaten. Dat zal best, maar ik wel eens gepro- beerd ricotta te maken (hier) en ik heb er gewoon even geen zin in. Dat mag best, af en toe, vind ik en dus kóóp ik mascarpone. Die wordt vermengd met zelfgemaakte (héérlijke dikke) zabaglione, zelfgemaakte (ook góedgelukte) vanille-banketbakkersroom en stijfgeklopte slagroom. De hele crème wordt om-en-om met in espresso/tiamaria geweekte langevingers in een grote schaal tot tiramisu getransformeerd. Een nacht in de koelkast en de volgende dag afpoederen met coca.. cacaopoeder. Finito. E mangare.

I'm not doing the mascarpone. I once made my own ricotta and I just don't feel like doing it again. I think, every once in a while, not feeling like doing things is allowed and so I mix up my storebought mascarpone with my homemade zabaglione (júst lovely and tasty and creamy; mjum), homemade pastry cream (very lucious too) and whipped cream. This is the complete recipe, including photos from other DB'ers.

In de uiteindelijke tiramisu proef ík het verschil niet tussen mijn eigen savoiardi en de gekochte langevingers. Al die moeite voor hét perfecte luchtige koekje zou je dus kunnen bewaren voor de koekjes bij de thee/koffie; voor het Italiaanse kaascrèmedessert mogen het best fabriekskoekjes zijn die doorweekt raken. Onze bak tiramisu ging een hele week mee en vulde dus menig maal onze mondjes met overdadig lekkers. En achteraf bezien, met gekochte koekjes en gekochte mascarpone, nog niet eens zo héél veel werk..

In the final end product there appears to be very little difference between my own delicate savoiardi and the lady fingers that I bought. The perfect cookies I made should therefor be saved for afternoon tea (or coffee) and in the Italian cheesy dessert it's okay if cookies from the factory get soaked. Our whole dish of tiramisu lasted a week, filling our (and guests') tummies with scrumptious goodness many a time. Maybe with storebought cookies and dito storebought mascarpone, making your own tiramisu is not the hassle you would think it is....

23 februari 2010

Glamorgan worstjes II

Nadat hier iedereen vorige maand voor een ingezonden streekge- recht door Silke werd beloond met een Antwerpse goodiebag (oh, waarom heb ik niet meegedaan? wat dom, wat dom! en ik ben nota bene groot fan van streekgerechten, óók mijn eigen Utrechtse... eh ...Gentse... eh...Nijmeegse... eh...welke streek telt eigenlijk?), heeft iedereen die mee wil doen deze maand de culinaire uitdaging een vega gerecht in te sturen naar de gelegenheidsgastvrouwen: Ivonne en Femke.

Nou hoef ík niet echt lang na te denken over mijn favoriete vegeta- rische gerecht: Glamorgan worstjes. Knapperige kaasbaksels met 'n kruidige korst en smeuïge vulling, die verrassend méér zijn dan gewoon gebakken kaas met paneerlaag uit de pan. Al is het maar omdat de kaas er niet vloeibaar uitloopt en dus ook niet zo over- heerst à la kaassoufflé. Er is echter wel een ander probleempje: ik heb er al over geblogd en uit principe doe ik dat dus niet nog een keer. Daarom dit keer een simpele verwijzing naar die eerste keer, vlak voor Kerstmis vorig jaar:

22 februari 2010

Gevuld maïsbrood

Het is wel niet helemaal het hooggerezen luchtige maïsbrood met zacht kruim en knapperige korst geworden, dat ik 's ochtends voor ogen zag; maar ik ben dan ook (nog?) slechts een beginnend gist- deegbegrijper en er zal nog heel wat oefening nodig zijn voordat mijn eigen broden de gekochte alternatieven naar de kroon zullen steken. Bovendien heb ik het nijpende gevoel dat zonder brood- verbeteraar het thuisgebakken brood nóóit langdurig lekker zal zijn. Vers uit de oven en nog een beetje warm is het allemaal even heerlijk, maar eenmaal afgekoeld na een paar uur overheerst een compacte gistsmaak en wordt het brood in rap tempo droger en droger.
Dít brood echter, een goudbruin maïsbrood met korrelige gries- korst en vulling van maïskorrels, zonnebloempitten, lijnzaad en ringetjes verse bosui, is in beginsel een heel goed idee (héérlijk met gerookte zalm en perféct met onze favoriet frijoles):

Recept
Verbrokkel 15g verse gist boven 150ml lauwwarm water en roer dit door elkaar tot alle gist is opgelost. Doe 200g bloem met 40g volkorenmeel, 100g fijn maïsmeel en 1tl zout in een kom en maak een kuiltje in het midden. Giet het gistmengsel met 1 losgeklopt ei en 1el honing in dit kuiltje, werk het door de bloem en kneed het deeg 10 minuten stevig door tot een gladde, luchtige en soepele bal. Laat de deegbal afgedekt 1 uur op een warme, tochtvrije plek rijzen tot het volume verdubbeld is.
Voeg 2 in ringetjes gesneden bosui, 100g volledig uitgelekte en drooggedepte maïskorrels (uit blik), 50g zonnebloempitten en een handvol lijnzaad aan het deeg toe en kneed alles door elkaar. Vorm luchtig een worst van het deeg en leg deze in een met boter ingevette rechthoekige broodbakvorm. Dek weer af met plastic en laat nogmaals 1 uur rijzen. Bestrooi met grofgemalen maïs.
Verwarm de oven voor op 200°C en bak het brood in het midden van de oven in minimaal 30 minuten gaar en goudbruin. Het is klaar, als het bij beklopping aan de onderkant, hol klinkt.

21 februari 2010

Raasdonders

Elke donderdag komt een vriend eten, waarna hij en het lief naar de voetbal- training afreizen. En elke donderdag ben ík vrij, dus is het meestal aan mij om een voedzame maaltijd op tafel te zetten, die bij voorkeur niet te zwaar op de maag ligt. Hoewel ik aan dat laatste meer en meer maling heb, aangezien er zoveel interessante en verrassende mogelijkheden zijn om buiten de lijntjes te koken. En koken voor drie is toch nèt iets meer koken, dan koken voor twee.
Afgelopen week kwamen in ieder geval een soort Nederlandse tapas tevoorschijn uit de keuken. Uit dit kookboek met traditionele vaderlandse recepten stuitte ik op 'raasdon- ders'. Feitelijk een doodsimpele schotel met kapucijners, spekjes, ui en stroop; maar dan in overtreffende trap. Die overtreffing zit 'm in de veelheid aan bakjes met bijgerechten: naast uitgebakken spekjes, snippers rauwe ui en een lik rinse appelstroop óók nog augurk- jes, zilveruitjes, piccalilly, gekookte rijst, kaantjes, pekelvlees, mosterdsaus, gestoofde uienringen en zongedroogde tomaten. Féés- telijke Hollandse pot, waarbij ieder naar zijn goesting pakt! En de rest is lunchsalade.

Het lief kwam overigens thuis met een blessure, naar eigen zeggen omdat hij te zwaar beladen was. Volgende week dus maar een ge- stoomd visje met wat broccoli...

(update 23-02-2010)
Hûh? Mijn oude kookboek ten spijt, blijken dit helemaal geen raas- donders te zijn. Bovenstaande anekdote beschrijft een gerecht dat schijnbaar bekendheid geniet als 'Kapiteinsmaaltijd'. Raasdonders bestaan uit enkel de kapucijners met spek en ui. Of toch niet? Deze internetencyclopedie zegt dan weer dat raasdonders "kapucijners, geserveerd met garnituur" zijn, zie ook 'Zeeuwse rijsttafel'. Naar de daadwerkelijke juiste benaming blijft het vooralsnog gissen!

Provinciale pot

Zo op het eerste oog maken deze boekjes van Uitgeverij Verba een beetje een amateuristische indruk. Slechts hier en daar een enkele zwartwittekening tussen de pagina's met recepten en op de laatste bladzijden reclames voor aanverwante uitgaven als "Westfriese wijsheden" en "Oma's gezondheidstips".
Maar die sneue oubolligheid is eigenlijk wel precies raak als het op de beschreven gerechten aankomt. Immers, de bezitter van deze boekjes heeft bijna altijd een diepverankerd enthousiasme voor het regionale product en daarmee ook voor de welhaast vergeten streekgerechten. Met welluidende namen als sipelsop; bolbuisjes; luilakbollen; knorhanen; pannegies; klont; potstrou en stip in 't gat. Je verzint het niet. En juist daarom is het prettig een klein naslagwerkje achter de hand te heb- ben, waarin zonder poespas en op alfabeti- sche volgorde de receptuur van (vergeten) traditionele gerechten wordt beschreven.

Elke provincie heeft zijn eigen boekje en er zijn acht boekjes in to- taal; met helaaspindakaas voor Drenthe, Overijssel, Zuid-Holland en Flevoland.

H(a)H(a)beurs

Dezer dagen is de A'damse Rai het strijdterrein van een doldwaze mensenmenigte met feitelijk maar één doel: jagen. Op spul. Het heet de huishoudbeurs. En het is stiekem, als observatiemogelijk- heid, dé perfecte manier om de tijd te doden tussen de ene vrijdag- namiddagborrel en de andere vrijdagnachtborrel; in ieder geval voor een in de hoofdstad aanwezige yup die blogt.

Het aan de kassa bemachtigde avondkaartje geeft mij toegang tot onder andere proefwalhalla hal8, waar de nieuwste Duyvis pinda's en Vitaday sappen door met microfoon gewapende bijbeunstuden -ten lyrisch worden aangeprezen. In de strijd om een gratis, met nieuw Maggi wokblokje gekruid kippenpootje, blijkt een elleboog in je zij wel de minste opoffering. De vele volle shoppers en plastic tassen die men hier met zich meesjouwt worden door vrijgevige fabrikanten in stands weggeven bij aankoop van hun 'beursaanbie- dingen' (5 pakken Verkadekoekjes €4; 3 blikken Struiksoep €2,50). Veel blijkt weg te gaan voor één euro en vanuit praktisch oogpunt is het handig daarmee alvast een jaszak vol te stoppen. Onderzoek heeft aangetoond dat de gemiddelde bezoeker met 7,5kg spul de beurs weer verlaat. Een ervaring!

Mijn persoonlijke toppers: mijn eigen gezicht op het etiket van een fles Carbonell olijfolie; bon voor een gratis glas inclusief thee in een DEshop (ook hier te downloaden); Kanzi appels en zakjes sui- kervrije Klene drop. Én allesproeven-avondmaaltijd.

18 februari 2010

(warme) Bitterkoekjespudding

Recept nummer 967 in het standaard naslagwerk van de Amster- damse Huishoudschool, hierna te noemen Wannée, is een warme bitterkoekjespudding. Die toevoeging 'warme' snap ik niet zo, want in het hele boek is geen andere bitterkoekjespudding te vinden! Maar ik heb nu eenmaal zin in zelfgemaakte bitterkoekjespudding en deze warme zal het dan dus zijn!

Want het donkerbruine vermoeden bestaat dat pudding van eigen makelij héél anders smaakt dan de fabrieksvariant uit de winkel. En een dergelijke proef-op-de-som levert meteen een toetje op de voor de komende (drie) dagen, dus dat pakt in alle opzichten goed uit.
Wannée ziet het alvast helemaal zitten met 100g bitterkoekjes (nee, niet zelf- gemaakt, na vijf eerdere pogingen in die richting heb ik het voorlopig opgege- ven) en 200g oud witbrood. En aange- zien ik, als culinaire grootheid (auteur schraapt haar keel) schijnbaar het recht heb om een meer dan 100 jaar oud kookboek in twijfel te trekken, draai ík die hoeveelheden om. Ik wil geen oudbroodpudding, nee, het moet wél flink naar bit- terkoekjes smaken. En ik zie het ook niet zo zitten met paneermeel om de vorm te bestrooien; amandelpoeder lijkt mij in dit geval véél geschikter. Bovendien voeg ik enkele druppels amandelex- tract toe aan het beslag. Maar verder volg ik braaf het recept...

Meteen aansnijden natuurlijk. Conclusie: veel te warm om íets te proeven! Eenmaal afgekoeld blijkt de pudding stevig en elastisch van structuur, níet zo schuimig en luchtig zoals de versie die ik meestal in de Aldi scoor. Wit is mijn pudding ook niet, maar wél héél erg lekker! Smeuïg. Subtiel. Zacht. En vullend.

Het Koekemannetje

De zogenaamde "Gouden boekjes" zijn al net zulk klassiek voorlees- voer als de bekende PIXIboekjes van weleer. Die eerste reeks is in Amerika ontstaan na W.O.II, wanneer er gebrek is aan alles. Oók aan betaalbare voorleesboekjes.
En dus verschijnen in 1942 de eerste twaalf Golden Books; boekjes van beperkte omvang met daarin pedagogisch verantwoorde (mo- ralistische), maar vermakelijke en herkenbare verhaaltjes. In 1953 verschijnt het eerste deel in Nederland, Pietepaf het Circushondje, uitgebracht door de DeBezigeBij. Onder redactie van wijlen Annie M.G. Schmidt en Han G. Hoekstra werden de leukste uitgezocht en vertaald. De boekjes zijn relatief goedkoop, práchtig geïllustreerd en hebben door de frisse sfeertekeningen een enorme uitstraling.
Voor het 50-jarig jubileum maakt de VPRO zelfs een televisieserie gebaseerd op zeven GoudenBoekjes, getiteld Gebakken Mannetjes (waarvan ook weer een GoudenBoekje verschijnt). De boekjes be- klijven door de heerlijk nostalgische sfeer en zijn bovendien snel herkenbaar aan de 'gouden' rug. Bekende titels: De kladderkatjes; Christoffel en de Columbus; Sloffie Sleepboot; Vijf brandweerman- netjes en Het Koekemannetje.

Kookboek Het koekemannetje en andere recepten, wat voor €6,99 (inclusief dvd) in de kinderboekenwinkel (Een boek van Auke, Van Welderenstraat 29, Nijmegen) ligt, blijkt een kijkje in de Gouden Keuken. Want er wordt heel wat gegeten in de boekjes en net zoals Roald Dahl al deed voor zijn eigen boeken (de werkelijk briljánte Griezelkookboeken!), werd een bundeling gemaakt van de recep- ten hiervan.

Niet dat het zulke hoogdravende gerechten betreft, maar met een kolossale roze taart (cake met glazuur), een chocolademilkshake, lolly's met grappige gezichtjes (er zelf opgetekend), wentelteefjes, koekemannetjes en tijgerpannenkoeken maak je misschien toch de blits bij de kinderen. Zéker als voorafgaand het bijbehorende ver- haal wordt (voor)gelezen. Misschien wel dat daarom dit kookboek zo'n lage prijs heeft, omdat je bij gebruik automatisch nóg dertien boekjes aanschaft.

15 februari 2010

Zalm met een kruidig kerriekorstje

Ik ben voor het zaterdagdiner toch in 100Calorieën aan het blade- ren en daarom besluit ik dit recep met vis te maken bij de gevulde courgettes. Omdat het er op het plaatje uitziet als een verantwoor- der en bovendien knapperiger variant op (Iglo)VisCuisine, je weet wel, zo'n plak koolvis met kruidentopping. Én, omdat er al zó lang een potje gele currypasta in de kast staat, dat het echt belachelijk begint te worden. Dus scoor ik een flinke moot zalmfilet (op de markt of desnoods in voordeelverpakking bij de AH) en begin te lezen:

Ik doe het zo: in een kommetje vermeng ik twee eetlepels curry- pasta met een mespunt mosterd, fijngeknipte verse koriander, flink panko (=Japans paneermeel), scheutje zonnebloemolie, wat kokosrasp en wat amandelpoeder. Je ziet ik grijp gewoon wat ik tegenkom en smeer de hele smurrie vervolgens op de zalmmoten. Die gaan in aluminiumfolie de oven in en worden volgens recept afgebakken.

Hit! Dit is lekker. Sowieso voor wie van zalm houdt. De vis is sappig en mals; de korst is kruidig (met deze hoeveelheid koriander blijkt zout nauwelijks nodig) en de combinatie is góed! Dat er zo'n dikke laag curryspul op de zalm zit, stoort allerminst. En omdat wij de volgende dag nóg een keer zalm op deze manier klaarmaken, is dat potje met currypasta nu ook bijna op.

14 februari 2010

Gevulde courgettes

Er kwam iemand eten. En die heeft diabetes. Zowel hij, als het lief als ik, kunnen hier en daar wel wat kilootjes missen (ik zou eens moeten stoppen met... ach nee, ik ga gewoon meer geníeten van minder grote porties) en daarom eens geen uitzinnig veelgangen menu. Gewoon, een lekker visje en veel, héél veel groente. Naast de grote bak met salade is er voor elk een gevulde courgette:

Lekker snel en simpel te maken (of daags voor te bereiden) door courgettes te halveren en uit te lepelen; het vruchtvlees met ui, knoflook, chilibonen, wortel, ketchup en verse koriander in de keukenmachine tot smurrie te hakken; hiermee de courgettes te vullen en het geheel in een ovenschaal met een bodempje water in 30 tot 45 minuten gaar te stomen. En in plaats van volvette kaas- gratin wordt de vulling afgedekt met plakjes tomaat. In het geheel niet onsmakelijk!
Uit 100 Calorieën.

Boterham met hamburger

De met boodschappen doen en marktdwalingen gevulde drukke zaterdagen werden vroeger bij mijn ouders steevast afgesloten met thuis 'iets warms op brood'. Mijn moeder deed dan even niet aan koken en we belegden elk naar eigen goesting een stapeltje boterhammen. Soms waren er worstenbroodjes, soms werd een tomatenprutje gemaakt en soms bakte ik een hamburger. Altijd met gefruite uiringen en een flinke kneep Heinz ketchup. En dat laatste doorweekte het zachte verse brood altijd volledig, maar dat maakt het in mijn ogen alleen maar tot een smeuïger boter- ham. Háp!

11 februari 2010

Oerzonne

Sinds jaar en dag een persoonlijke favoriet als het op brood aan- komt. Een voorliefde, ontstaan in een tijdperk (de jaren '90) dat de keuze in de supermarkt bestond uit Allison volkoren en maïsbrood van de Aldi, althans dat dacht ik. Het kwam niet in mijn naïeve stu- dentenhoofdje op dat je voor brood ook naar een bákker kon; dat leek een zondagse luxe. Hoewel mijn ouders overigens zwéren bij bakkersbrood, maar op de één of andere manier had ik dat toen in het geheel niet door... Mijn lunchgenoten en ik ontdekten opeens oerzonne. En oermaïs. En oervolkoren. Maar vooral oerzonne (bij de Coop of de C1000 of wat was het?) Een onpraktisch want ovaal- rond brood, maar zo heerlijk voor de versbelegde boterham. Kro- kante korst, boterzacht kruim en naast érg veel zonnebloempitten tjokvol lijn-en sesamzaad. Oerzonne is eigenlijk nog het lekkerst met alleen een beetje boter besmeerd.

10 februari 2010

Ayam kalio

Potdikkie. Dát was een heftig maaltje kip! Vlam in de pan, zullen we maar zeggen, maar dan in je mond, van de lomboks en rawits. Ten- minste, dat is míjn mening. Het lief vond de ayam kalio "gewoon, lekker kruidig". Maar ik heb het dan ook gemaakt om mezelf meer te trainen, chilipepertjestechnisch.
Vreemd genoeg bij opnieuw opwarmen minder héét (maar nog al- tijd smeuïg). Prettige kip in kruidige kokossaus met (facultatief veel) rode pepers.

09 februari 2010

Groentebouillon van kaasfonduerestjes

En om van kaasfondue naar groentebouillon te gaan, is niet zo'n grote truc als het klinkt, hoor. Gewoon het toonbare GFTafval (de stronken bloemkool en broccoli, de gewssen wortelschraapsels, de paprikazaadlijsten en champignonafsnijdsels) onder water zetten met een complete bol knoflook (in de breedte doorgesneden), gro- ve stukken ui (mét schil voor een bruine bouillon), stukje foelie, laurierblaadjes, jeneverbessen, verse peterselie, takjes tijm, flink grof zeezout, twee van die vierkante maggiblokjes en een stukje prei. Uurtje of anderhalf laten pruttelen en goed zeven. Desnoods klaren (met eiwit), de volgende dag vermicelli en soepgroente erin gooien, opnieuw verwarmen en voilà! Diner wordt lunch.

Kaasfondue

Hét perfecte verwendiner, bestaat in één woord uit káásfondue! Lekker simpel uit een pakje, áltijd goed. En om naar opkomend schuldgevoel over een pan vet als avondeten dirèct de kop in te drukken: enkel dippen met groente. Geblancheerde bloemkool, broccoli, worteltjes; rauwe sugarsnaps of zelfs peultjes; stukjes rode paprika; bakje ijsbergsla en wat gebakken champignons erbij (voor het lief) en het is weer (fictief) uitgebalanceerd. Alleen is brood met druipende kaas zó lekker, dat stukjes pide feitelijk niet mogen ontbreken.
Overigens is het nut van een rechaud bij deze verworpen. Het is beter om de hele (steel)pan opnieuw een paar minuutjes op het fornuis te zetten.

De aller-aller-allerfijnste scrublotion

Anders dan van die peelingcrèmes waar je nauwelijks een dode huidcel mee verwijdert, maakt deze Hema bodyscrub met bamboe (150ml €3,50) je huid écht zacht (en doet meteen resten make-up verdwijnen). Daarbij ruikt het spul ook nog eens heerlijk! Het is alleen altijd sneller op dan wenselijk, maar wanneer je de 'lege' tube op éénderde van de dop doorknipt, haal je er meestal nog net genoeg uit voor een beurt of twee-drie (deze truc is tevens toe- pasbaar op tandpastatubes en dergelijke)!

(update 11.08.2014)
De scrubcrème met amandel is óók fijn (Hema, €2,50)

08 februari 2010

Oefenen voor augustus (Deventer)

Boekenmarkt in Helwijk! Een heel jaar lang zijn bij particulieren in de omgeving boeken opgehaald en die werden gisteren verkocht, ten behoeve van de speeltuinvereniging. Nou heb ik natuurlijk ei- gen-lijk geen boeken nodig (en al helemaal geen kóókboeken; laat ik eerst maar eens koken uit wat ik al heb, voordat ik nog meer ga verzamelen), maar ik was tòch in de buurt (omdat ik er vroeg voor was opgestaan en in de auto ernaartoe zat...) en deze boekenmarkt heeft mijn zondag gemáákt! Daarom in de volgende zes posts de nieuwe aanwinsten:

Van Soeter Cokene

Op de boekenmarkt is het een beetje een dure, maar in mijn ogen is dit boek, al was het alleen maar als intrigerend en verhelderend leesboek, zijn €3 wel waard. "Van soeter cokene" uit 1976 (hé, net zo oud als ik!) schotelt ons westerlingen een koekje van eigen deeg voor. Van héél oud eigen deeg, welteverstaan, want na diepgaand historisch onderzoek hebben Mevrouw van Winter en haar staf meer dan vijftig gerechten uit de verre oudheid vertaald, bereid en goedgekeurd. En deze 52 recepten staan in dit boek; allen met de originele tekst, de vertaling en een begeleidende beschrijving van de auteur.

Natuurlijk zijn voorgestelde gerechten datgene wat uit de Middel- eeuwen en het Romeinse Rijk is overgeleverd en het betreft dus géén representatieve voorstelling van de dagelijkse pot. De gemid- delde burger immers kon helemaal niet lezen of schrijven en had heel wat minder ingrediënten voorhanden dan bijvoorbeeld voor het wél gepubliceerde kroningsmenu van Koning Hendrik IV van Engeland (30 september 1399) nodig waren. Van de gewone man weten we feitelijk niks, maar met dit interessante kookboek zou de moderne thuiskok zich wel kunnen wagen aan de vervaardiging van 'raffyolys'. Of 'pullus tractogalatus' (kip in melkdeeg). Uitda- gend!

Een culinaire wereldreis

Zonder twijfel reken ik €1,50 af voor bovenstaand internationaal kookboek uit 1984. Opengeklapt, in onpraktisch A3 formaat, maar evenwel intrigerend. In dit boek wordt, op alfabetische volgorde, een representatieve selectie geboden uit 36 landen wereldwijd. Duidelijk beschreven en aangevuld met plaatselijke culinaire (w)e- tenswaardigheden, keukengeheimen en eetgewoonten. Deze vullen bij elk land de eerste twee pagina's, steeds in dezelfde lay-out en gelardeerd met foto's. Op de volgende twee bladzijdes twéé menu's met in totaal tien tot vijftien recepten (een aantal gerechten van de daarvoor gedrukte foto worden beschreven en wat er niet meer bij past, staat helemaal achterin).

Het geheel is niet onaardig. De inleidende anekdotes lijken uiter- mate geschikt om een '36 verhaaltjes voor het slapengaan - voor volwassenen' mee samen te stellen. En de voorgestelde menu's zijn een uitdaging voor elke thuiskok. Juist doordat zoveel recepten gegeven worden, zijn diverse variaties mogelijk en kan een ieder datgene maken wat qua moeilijkheidsgraad en smaak het best bij de eigen eettafel past. En stiekem staan er heel wat klassiekers ver- stopt: bstilla, kotleki, teradot, pide.

Ja, fijne aanwinst. Feitelijk heb ik voorlopig geen ander kookboek nodig!