Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

22 april 2015

Avocado-ijs

Toen ik voor het eerst ijs van 'Professor Grünschnabel' (spreek uit op je állerduitst) zag liggen, dacht ik: "hoe kan dat nou?" Én plantaardig én halal én koosjer én geschikt voor veganisten én glutenvrij én sojavrij én lactosevrij? Dat kàn niet meer lekker zijn. Inmiddels weet ik dat het op basis van kokos is en dat dat dan wel kan. Maar kan ik het zelf ook??? Dus toen ik deze onderstaande video zag, móest ik het uitproberen. Of met andere woorden: hoe maak je je eigen Professor Grünschnabel?!



Het is om te beginnen al heel makkelijk om dit ijs te maken. Je pureert het vruchtvlees van één avocado (ca. 150g) met een vork. Het hoeft niet heel fijn, meer om alvast 'een beginnetje' te hebben. Daar roer je dan 40ml kokosmelk en 30g honing door. Het komt niet eens zozeer op de hoeveelheden aan; het mag ook naar smaak. Officieel zegt men in de video: 250g avocado met 60ml kokosmelk en 60-80ml honing. Het mengsel vervolgens met de staafmixer bewerken tot een gladde massa, dit in een afsluitbaar bakje scheppen en in de vriezer zetten. Het is een kwestie van prak-mix-diepvries.

Het is niet (echt) nodig om het avocadomengsel tussentijds even door te roeren om ijskristallen te voorkomen. Redelijk vanzelf bevriest het tot een mooi smeuïg ijs. Met een van nature stemmige groene kleur. En ondanks de avocado, 'oxideert' dit ijs bij blootstelling aan de lucht niet tot een naargeestig bruin kleurtje. Ook al omdat het ijs voordat dat kan gebeuren, al weg en opgegeten is.

Het is een rómig (nee, dat mag best met een hoofdletter: Romig) ijs. Natuurlijk smaakt het wel wat naar avocado en als je daar niet van houdt, hou je waarschijnlijk ook niet van dit ijs. Maar het is vooral romig en het smaakt ook naar kokos en óók naar honing. Ik geef het aan mijn liefste met de woorden dat het niet echt naar avocado smaakt en dat vind ik dan ook met volle overtuiging. Maar hij houdt niet van avocado en hij zegt het ijs niet te lusten. Dus dat van die "je proeft de avocado niet" is schijnbaar niet waar. Maar ik vind het een prachtige pure smaak in mijn mond en als ik me niet vergis bevat het een boel essentiële vetten en goede onverzadigde vetzuren. Dus als voedsel komt dit redelijk in de buurt van perfectie. Nu alleen ook nog: fairtrade, van lokale producenten, biologisch en in het seizoen.

12 april 2015

Niet te verwarren met speculoos

Hasseltse speculaas is destijds geboren uit de berg restproducten die bleven liggen bij de vele jeneverstokerijen in deze leuke Vlaamse stad: verbrande suiker. Bakkers voegden hier bloem, specerijen en vetstof aan toe en zo ontstond deze koek. In de loop der jaren werden er steeds meer andere ingrediënten toegevoegd en dus kwamen er verschillende varianten. Dé echte Hasseltse speculaas is nog te vinden bij 'Hasselts speculaasatelier' dePaifve aan de Demerstraat nummer 47. Of zo zegt men. NB: speculaas is géén speculoos

De speculaas is van origine een rechthoekig stuk. Waar inmiddels op gevarieerd wordt met stukjes noot. Of stukjes chocolade (wit of melk). Maar misschien de beste variant is de ronde speculaas waarbij het deeg is opgerold met marsepein. Een 'zakje gemengd' met alle soorten koop je bij dePaifve voor €10 (serieus?!)

Deze Hasseltse speculaas is heel anders dan de speculaas(brokken) en (amandel)speculaasjes die in Nederland bekend zijn. Deze speculaas is dikker, bevat minder specerijen en is duidelijk droger. Om heel eerlijk te zijn, vind ikzelf hem stiekem niet zo heel erg bijzonder. En om nóg eerlijker te zijn, vind ik tien euro voor een zak koekjes belachelijk. Maar de stad houdt zelfs speculaasfeesten (én jeneverfeest) en dan moet je het toch op z'n minst geprobeerd hebben. Of probeer het zelf, met het authentieke recept...

Is dan de verpakking heel kostbaar ofzo?

Deze week is het aspergeseizoen van start gegaan en men had het over de hoge kiloprijs van bijna €20. Haha; dat is natuurlijk helemaal níets vergeleken met de prijs voor een kilo verse kruiden. Bij vriendelijke grutters die op de kleintjes blijven letten (van hunzelf waarschijnlijk) gaat verse tijm bijvoorbeeld voor €74,50 per kilo. Nou, dan haal ik mijn verse munt wel bij de toko; een héle bos (waar ik een week mee doe) krijg ik mee voor €0,50. En wanneer je munt thuis in de tuin of in een bak plant, woekert het als onkruid.

06 april 2015

Gecondenseerde Melktaartjes

Eén cakeje is geen cakeje. Zéker niet met Pasen. Twee cakejes is een half cakeje (en drie cake is een Paascake). Dus behalve yoghurtcakejes maak ik ook 'gecondenseerde melk cakejes' voor het GoLive Weekend van M.



Recept
Klop 50g boter zacht en romig. Voeg hier 4 eieren en 1 blikje (397g) gecondenseerde melk aan toe en klop dit door elkaar. Meng tenslotte 150g bloem en ½tl bakpoeder door het beslag. Verdeel de massa over cupcakevormpjes of een grote (ingevette) vorm en bak de taart(jes) in het midden van een voorverwarmde oven van 175°C tot een erin gestoken satéprikker er schoon weer uit komt. Laat op een rooster afkoelen en serveer met jam of bv dulce de leche.

De bereiding van dit recept is een mákkie! Feitelijk is het een kwestie van alle ingrediënten in een bak doen en goed door elkaar mengen. Alleen merk ik dat de boter eerst even moet worden losgeroerd om klontjes te voorkomen. De cakejes rijzen mooi op maar zakken ook weer in.

De kuipjes met (Abedul) dulce de leche heeft M. zelf uit Zuid-Amerika meegenomen. En voor de liefhebber blijkt dit een goede begeleider van de lichtzoete cakejes die een beetje naar zoete eierkoek (of Indische roti kukus) smaken. Ik denk dat ze ook lekker zullen zijn met een plak kaas (want zo heb ik roti kukus ooit leren eten!) Eindconclusie: echt héél erg makkelijk te maken en lekker genoeg om dat nog eens te doen.

Yoghurtcakejes

Gisteren was het 'Go Live' weekend. Niet voor mij, maar voor mijn liefste M. Dat is natuurlijk zielig, dat al die mannen op Eerste Paasdag moesten werken aan het overzetten van een software systeem. Of iets (ik heb niet ècht goed opgelet wat hij precies moest gaan doen). Maar wat ik wél had bedacht, dat het voor mij weer een gelegenheid was om een (te? gek) recept uit te proberen. Van een cake zonder boter. Hmmm; interessant...



Ik volg de video tot de letter. Behalve dat ik met ruime hand piment door het beslag meng (ik denk wel een volle eetlepel). En wanneer ik als laatste de bloem door het deeg heb gemengd, ziet dit er uit als dik oliebollenbeslag.

De cakejes komen als zoete broodjes uit de oven. Letterlijk. Want niks aan deze cake is luchtig. De cakejes ogen droog maar blijken door het opengebarsten fruit (blauwe bessen en frambozen) toch  lekker sappig van binnen. Wat gek; in de video zag het er wél lekker 'cakerig' uit... (of ze hebben er een flinke spotlight op gezet). Deze textuur doet me een beetje denken aan de visvlagen waar mijn broertje (zeer) korte tijd door bevangen werd. Dan kneedde hij bolletjes witbroodkruim en gebruikte die als visaas. Dáár lijkt deze 'cake' op ;) En in de verte doet het aan (ongerezen) bapao denken zonder vulling. De smaak is subtiel zoet met friszuur fruit en lekkere piment. Hee; dat is nog best lekker. Maar het deeg klopt niet.

04 april 2015

Paarse Paaseieren

Dit is té leuk om niet te doen. En omdat zíjn familie op visite komt (en het bijna Pasen is, blablabla, lente, eieren) mag het beetje meer zijn. Bij het standaard kopje koffie mag een koekje (of twee) geserveerd worden. Maar ik zou mezelf niet zijn, als ik dat standaard zou doen. Al is koffie hier sowieso niet in huis. Dus bij de ruime selectie theëen of het kopje oploswienermelange serveer ik 'een gekookt eitje'. En wijselijk bied ik schoonbroertje de eerste aan. Die pakt zonder blikken of blozen een ei uit de eierdoos. En dus volgen stiefschoonvader, schoonmoeder en schoontante. "Waar is dit gat voor" vragen ze nog, waarna al snel blijkt dat ín het ei een perfect paarsgroen cakeje zit. Hihihi!



Om het mezelf makkelijk te maken gebruik ik voor de verandering eens een cakemix (Honig blijkt beter dan Koopmans of huismerk AH). Veel sneller heb je dan een cakebeslag dat heel ermee door kan. De helft van het beslag kleuren we paars en de andere helft groen. Want M. en ik maken de cakejes samen!

Er komen vier mensen op bezoek. Plus wij twee maakt zes. Omdat het wel even een werkje is een gat onderin elk ei te prikken (kan best wat groter) en het ei leeg te schudden (lamme! arm!). De eieren worden goed uit-en afgespoeld en mogen even weken in heet water. Er is geen tijd om de eierschalen aan de lucht te drogen. Maar zo gebruik ik mijn föhn ook weer eens ;) Een klein (!) scheutje zonnebloemolie in elk ei moet ervoor zorgen dat de schaal niet aan het cakeje plakt (en ook de uitgebakken cake niet aan de schaal). Met behulp van twee spuitzakjes verdelen we het cakebeslag over de schalen; hij spuit groen, ik paars. En bakken maar.

Het gekleurde cakeje is qua smaak niets bijzonders (voor erg verwende eters zoals wij). Maar het grote wow-effect komt natuurlijk dan ook van de bijzondere verpakking. Vooral door het cakeje te serveren alsof het een daadwerkelijk gewoon ei is, in een eierdoos (of in een eierdopje), maakt de verrassing compleet. En het formaat bevalt me ook; niet zo'n cupcake met een belachelijk hoge toef botercrème; maar gewoon een klein cakeje. Wat is Pasen opeens weer leuk!

03 april 2015

Eitjes kleuren

Op de biologische markt (elke vrijdag te Vredenburg Utrecht) ligt een paaseierenkleurpakket in de kraam. Met een rode biet, een rood kooltje en verse kurkuma. Wat een logisch idee! En het foldertje over hoe je dat dan moet doen, zit er natuurlijk bij.