Sinds ik een Maastrichtse familie heb, heb ik de smakelijke geneugten van het verre zuiden mogen leren kennen en omarmen. De Flammkuchen van Tapijn Kazerne is favoriete snack en daarvoor maak ik een pitstop wanneer maar mogelijk. En ik heb dus sinds een aantal jaar een favoriete 'vla'bakker: Bakkerij Mathieu Hermans.
Hier sta je in de rij. En hier kom je soms (aan het eind van de dag) voor noppes, want de serie versgebakken Limburgse vlaaien gaan gewoon óp. En dat wil wat zeggen, want op zaterdag bijvoorbeeld is de speciale plankenkast over de hele achterwand van de bakkerij gevuld met vlaaien klein middel en groot in een overmaat aan smaken. Ze zijn wel duur (vergeleken met zo'n kartonnen gebakgeval uit de supermarkt). Ze zijn ook verrukkelijk. Niet te weerstaan. De 'krummele' (kruimel) met pudding koop ik hier gewoon niet, want die zou ik zó helemaal in mijn eentje opeten.
En alsof dat nog niet erg genoeg is... niet alleen de vlaaien zijn heerlijk. Ook de (mini)suikerbroodjes, de roomboter en brioche broodjes en de - oh mijn god - worstenbroodjes. "Nostalgie is het sleutelwoord"
Ik heb in mijn eigen buurt nog niet zo'n bakker weten te vinden. Nee, ik zou er niet voor naar Maastricht verhuizen. Maar ja, ik rijd er wel voor om (openingstijden)
Ze bestaan (met groot succes) sinds 1936. Gaat dat zien!
22 april 2019
Abonneren op:
Posts (Atom)