Pancake Cake (pannenkoekentaart)

Al een hele tijd weet ik dat ik deze geweldig indrukwekkende taart wil maken. En zoals gebruikelijk vormt mijn verjaardagstraktatie op het werk de perfecte gelegenheid om met een werkelijk belachelijke taart aan te komen zetten (die mijn collegae doet uitroepen dat ze "geen brood mee hadden moeten nemen"):

Een pannenkoekentaart met een erboven 'zwevende' schenkstroopfles. En dat het dan een taart is zonder ook maar één pannenkoek er in. Het is namelijk geen pannenkoektaart! Hoe leuk!! Daarvoor heb ik dus in ieder geval een ballonstokje nodig. Een fles schenkstroop heb ik al leeg laten lopen. Maar anders dan de Amerikaanse Hershey's stroop zit onze schenkstroop in een doorzichtige fles. Dus je kunt zien dat de fles leeg is. Op zich zou dat nog wel kunnen omdat alle 'stroop' zogenaamd over de taart is uitgelopen, maar ik besluit de binnenkant te willen verven. Ik kom al snel bij Pipoos terecht waar ik alles vind wat ik nodig heb (ze verkopen ook fondant). Met acrylverf in de juiste schenkstroopkleur weet ik (primerloos) de fles te kleuren. Alleen stevig ijzerdraad voor in het ballonstokje hebben ze niet meer, maar daarvoor kan ik bij Pijper op de Oudegracht terecht. Bij Xenos koop ik relatief zachte (lees: erg makkelijk te bewerken) 'ready to roll' icing met chocolade smaak. In precies de juiste pannenkoek crèmekleur. Want wit zou te wit zijn:

Maar eerst dus een héle lekkere cake bakken. Ik kan natuurlijk wel een gewone (vanille)cake maken, maar daar zie ik eerlijk gezegd bepaald geen uitdaging in (en ik maak het mezelf schijnbaar graag moeilijk). Als ik nou de hoeveelheid beslag voor de pindakaascupcakes verdubbel en dan de pannenkoektaart maak van twee lagen chocoladecake met daar tussen één laag pindakaascake?! Dát lijkt me dus wel wat. En daarvoor maak ik dan deze mississippi mud cake:

Recept chocolade'mud'cake

Smelt 230g boter en 170g grofgehakte pure chocolade au-bain-marie. Vermeng 400g suiker met 2 eieren (L), 1 el(!) vanille-extract en 60ml bourbon (of 'by default': Frangelico hazelnootlikeur) in een grote kom met elkaar. Roer er 400ml sterke koffie doorheen. Meng de gesmolten chocoladeboter erdoor. Zeef dan 30g cacaopoeder, 260g bloem, 1½tl dubbelkoolzure soda en ½tl zout boven het mengsel en vermeng alles tot een homogeen beslag. Giet dit in een ingevette (spring)vorm en bak de cake 55 tot 70 minuten in een voorverwarmde oven van 180°C (of tot een erin gestoken satéprikker er schoon weer uit komt).

Het chocoladecakebeslag ziet er uit als gesmolten chocolade maar dan nóg dunner. De cake zelf wordt supersmeuïg maar zakt uit de oven wel in. Het is daarom wel wat moeilijker om de cake netjes doormidden te snijden in twee lagen. Maar wát een lekkere taart is dit!! Oké, volgende stap.

Het ballonstokje moet ik met botercrème ondersteboven in het midden van een groot bord plakken (groter dan de cake zelf natuurlijk). Oh ja. Ik moet ook nog botercrème maken. De beste botercrème die ik ken is een vrij bewerkelijke variant waarbij banketbakkersroom met boter en gesmolten chocolade wordt verrijkt maar daar heb ik nu dus even geen tijd voor. Vele medebakkers kloppen boter luchtig met poedersuiker maar dat vind ik dan weer té simpel. Ik ga een crème maken waarbij chocoladeganache (chocola gesmolten in hete room) wordt opgeklopt. Want dat schijnt te kunnen...

Ik verwarm 125ml slagroom tot dit net aan de kook is en hak intussen 200g witte chocolade fijn. De warme room over de chocolade gieten en even laten staan zodat de chocolade kan smelten. Dan door elkaar roeren tot een glanzende homogene massa en vervolgens weer af laten koelen. En dan opkloppen.

Oh mjammie! Deze witte chocolade room is verrukkelijk! Alleen het klopt niet echt (echt niet!) op. Ook niet als ik de kom in een bak koud water zet en ook niet als ik de electrische mixer op de hoogste stand zet en lang klop ("oh please, please, word alstublieft géén boter! ik wil niet opnieuw beginnen"). Maar kijk nou. Minuten nadat ik het maar heb opgegeven en gestopt ben met opkloppen, blijkt de massa dikker en dikker te worden. Zelfs dikker dan de bedoeling was, maar ik verklaar de 'crème' werkbaar en begin met stapelen van chocolade-pindakaas-chocoladecake met botercrème ertussen en er helemaal omheen.

Nu hoef ik 'alleen nog maar' (véél) strengetjes fondant te rollen, deze te pletten en (echt maar) aan één kant met verdunde kleurstof (oker met wat bruin) te kleuren om streng voor streng rondom de taart te leggen. Alsof het op elkaar gestapelde pannenkoeken zijn. Bovenop komt een ronde lap fondant die ook bruin gekleurd is. Zachte fudge karamels om het ballonstokje draperen en dikke fudgestroop (gesmolten karamels vermengd met schenkstroop) over de 'pannenkoeken' uitgieten. Daar ben ik in totaal dik drie uur mee bezig. En natuurlijk lijkt het er even weer op dat ik niet genoeg fondant ga hebben (wáárom voer ik dit soort projecten altijd de avond van te voren uit zodat ik voor mezelf altijd dezelfde 'oh nee ik heb niet genoeg' stress creëer?!)

Ik moet met de auto naar het werk. Er is geen enkele manier waarop ik deze pannenkoekenstapel met fles de trein in krijg (lees: wil nemen). Ik breng eerst mijn spullen en de (óók fantastische) cheetah cheesecake naar binnen. En vraag of ze zo de voordeur voor mij open willen doen als ik met 'taart twee' aan zal komen lopen. Mijn collegae kennen mij natuurlijk en staan al voor het raam. Maar wie verwacht er nou een taart als dít?! Nog voordat ik zit staan de vele foto's al op hun facebook pagina's. Fijn als je je eigen grenzen weet te verleggen. En de taart is (zonder de dikke laag suikerfondant; die leg ik fijn aan de kant) ook nog eens écht heel erg lekker. Chocola met pinda: helemaal niets mis mee! Hiermee kan ik wel een 'pannenkoekenrestaurant' beginnen.... (uhmmm).

Ampelmännchencake (groen)

Sommige ideeën zijn zowel briljant als eenvoudig. Zoals bovenstaande methode om een patroon in een cake te krijgen. Oh natuurlijk: zo kun je dat doen! En aangezien levensmiddelkleurstof verkrijgbaar is in alle kleuren van de regenboog (and then some) - plus dat er koekjesstekers zijn in alle vormen en maten - zijn de mogelijkheden eindeloos. Zoals een groene Ampelmännchencake (met mijn nieuwe Ausstechformen).

Ik dacht "even snel" zo'n cake te bakken. Met al mijn ervaring (kuchte zij) moest dat kunnen, vond ik. Voor de 'inderdaad even snel' dit keer een cake uit een kant-en-klaar pak van Honig. Alleen nog even 150g boter, 4 eieren en 50ml melk toevoegen. De cake is heerlijk. Maar de hoeveelheid was dus niet genoeg. Dat heb je dan met "even snel"... Vandaar dat het arme Ampelmännchen met zijn kop boven het maaiveld uitsteekt. En in sommige plakken eerder lijkt te zwemmen dan te lopen. Maar het effect is er eigenlijk niet minder om. En ik hoef het alleen nog maar een keer te herhalen met genoeg cakebeslag.

Kerstcake (met sterrenstapel)

Bij (Jac.) Bostelaar (Steenweg 21-23 te Utrecht) vond ik een schattig formaat Christmas Pudding en als KooKaDo voor mijn schoonfamilie besloot ik deze mooi op te tuigen. Met gouden sterren bijvoorbeeld.

De cake, uitgepakt, werd (weer) ingepakt in een dikke laag marsepein en daarna zwarte fondant. Dat zou ik zelf niet verzonnen hebben, zo'n dubbele suikerbekleding, maar het schijnt iets heel Engels te zijn. En de Christmas Pudding is natuurlijk érg Brits dus ik schik me. Witte fondant had ik niet (en het zou toch geen witte kerst worden), maar zwarte wel. Ook het taartkarton waar ik de cake op gezet had, kreeg een rand van fondant. En glittersuiker, maar die had ik misschien beter weg kunnen laten..

Een tweede plak fondant werd met eetbaar goudpoeder bepoederd (nog een heel gepruts om het echt mooi glad te krijgen; uiteindelijk lukte dat het best met een fondantstrijker - en dus niet met een kwastje, een mes, een stokje of mijn vingers). Daaruit stak ik sterren van divers formaat (al dan niet op een stokje geprikt - hoewel ik beter droge spaghetti had moeten nemen dan zou de fondant misschien wat minder gescheurd zijn). En die sterren plakte ik vanochtend (eerst met water maar daarna toch met tylose) op mijn zwarte 'hoed'.

Het kerstige taartje liet zich in een lege ovenschaal prima met de auto vervoeren. En zonder beschadigingen werd het aan schoon'memke' afgeleverd. Die verbaasd vroeg of ik dat dan zelf had gemaakt.... Ze kent me nog niet zo goed, natuurlijk :)

Tweekleuren rozen van botercrème

Tweekleuren rozen ('two toned') van botercrème, inderdaad. 

Mooi! Of tenminste, dat moeten ze uiteindelijk gaan worden, op de bruidstaart. Om te oefenen maak ik ze precies volgens deze video

maar dan van luchtige meringue in plaats van botercrème. Ik stop mijn Wilton 2D spuittip in een spuitzak en besmeer de wanden van de zak met gekleurd (paars) eiwitschuim om vervolgens de kern op te vullen met wit.

Natuurlijk lukt het niet helemaal precies zoals in het filmpje, maar over het algemeen kan ik heel prima met het resultaat leven. Dit gaat lukken...

Een roosje m'n roosje

Ik heb nu de juiste tip: Wilton 2D. En dat slaat dan op de correcte spuittip (of spuitmond), omdat je anders dus mooi geen rozen kunt spuiten (van meringue bijvoorbeeld). En rozen spuiten is wat het moet zijn; voor op de inmiddels infameuze bruidstaart die ik voor mijn broer ga maken eind april :) en :o

En dan probeer ik meteen maar de witte chocolade botercrème van Rudolph uit (Rudolph's Bakery: 'rode bessen cupcakes met witte chocolade'), want zo'n 'botercrème' van alleen roomboter en poedersuiker vind ik te karig en niet smakelijk genoeg voor een delicieuze bruidstaart. Déze blijkt te lijken op de botercrème van Holtkamp, waarbij een (uiteraard) zelfgemaakte banketbakkers- room wordt verrijkt met een karrenvracht zachte roomboter. Rudolph voegt er nog gesmolten chocola aan toe. En dan heb je fluwelig zachte crème met een verfijnde textuur die de op het internet vaak gebruikte botercrème van alleen boter en suiker (en soms roomkaas) simpel en bij verre overtreft!

De rozen gaan bovenop verse chocoladecakejes. En in een (gratis) gebaksdoosje (van de Jumbo - op te vragen bij de bakkersafdeling in de winkel) vormen zij aldus het verjaardagscadeau voor een goede vriendin die niets hoefde te hebben. Met de nieuwe Quest Psychologie, waar toepasselijk "Hoe ouder, hoe leuker - het beste deel van je leven komt nog" op de voorkant staat.

Dát is hoe ik rol... "taking care of business"!

Welnietwelnietwelnietwelnietwelnietwelnietwelnietwelnietwelniet Ik besluit uiteindelijk van wel. Ik hoor al mijn hele leven dat ik anders ben (heel vroeger zei men: 'raar'), wat ik inmiddels vol trots als 'authentiek' interpreteer. En laat ik dat woord maar (weer) eens bij de daad voegen (zei ik dood??), zoals ik tot anderhalf jaar gele- den zo fervent en zo briljant deed. Met hem. Toen het concept van over-de-top-gaan bijna een automatisme was, wat waarachtig tot de meest bijzondere momenten van mijn leven heeft geleid. Waar ik hem dankbaar voor ben. Bovendien had ik hem elk jaar voor zijn verjaardag een taart beloofd. En omdat ik mijn fijnedecomotoriek aan het oefenen ben, heb ik een bakproject nodig. Dus.

Helemaal hé(e)t op het internet nu, naar mijn bescheiden mening, is een gepersonaliseerde rolcake met ingebakken kleurenontwerp. Ik heb er zoveel YouTube filmpjes over gezien (zoek op "patterned roll cake"), dat ik de naar overtuiging neigende illusie heb, dat ik dat ook wel ga kunnen...

Het juiste recept decodeer ik uit 2 filmpjes van Nerdy Nummies: 'heartstone roll cake' en 'pikachu chocolate roll cake'. Met dank aan het internet om de verschrikkelijk onnauwkeurige 'cups' om te kunnen zetten naar ons metrische 'gram'systeem. Het blijft mij een raadsel waarom Amerikanen niet een weegschaal leren inzetten. Ik dacht dat les nummer één in patisserie 'precieze hoeveelheden' was!

Mijn ontwerp is een beetje aan de morbide kant voor een vrolijke verjaardagsviering, maar het is dan ook een aubade aan de Diva en de Caretaker die we ooit waren. Dus dat mag een wanstaltig kantje hebben!

Ik maak het decoratiebeslag. Ik verdeel dat over (6) kleine bakjes en breng elk op kleur (met RD ProGel Concentrated Colour Cream of Americolor). Wegwerkspuitzakken met losse spuitmond (nr.2) blijken te fungeren als hét middel om de kleuren netjes op het bak- papier aan te brengen. Tip nr.1 is te smal en raakt steeds verstopt; bij de 'stevige diepvrieszakken' scheurt de spuitmond er onderuit; de afgeknipte Ziploc zakjes blijken niet nauwkeurig genoeg en de Ziploc zakjes met spuitmond vertonen tijdens het opspuiten meer en meer haarscheurtjes die gaandeweg verder openbarsten. Eén (misschien twee) keer ruïneert een deeguitbarsting bijna al mijn noeste arbeid, wanneer een plastic zakje open knapt. Zucht. Uit de verpakking van tien verbruik ik uiteindelijk zes spuitzakken. Maar tóch is het erg leuk werk; dit 'schilderen met deeg'. Als tekenles voor thuisbakkers.

Volgens de instructies moet het decoratiedeeg (op de bakplaat!) dan de diepvries in. Zodat het niet met het biscuitdeeg zal mengen. Ehm. Oké. Maar dat past niet. Althans niet in míjn diepvries. Of toch, het past half: als ik de diepvrieslade eruit neem en de vriezer open laat staan. Zou het niet veel handiger zijn het patroon kort (enkele minuten) voor te bakken?!

Over het (laten we zeggen 'bevroren') decoratiedeeg komt het brui- ne chocoladebeslag. Wat ik bijna niet durf glad te strijken, want ik weet natuurlijk helemaal niet of dat met pijn en moeite opgespoten patroon eronder wel intact blijft. De bakplaat mag circa 7 minuten de hete oven in. Of 8. Of 9? Wannéér is dat ding gaar?? Het mag niet té gaar, want dan zal de cake scheuren bij oprollen. Maar ongaar kan natuurlijk ook niet. Dus ik gok maar wat. Had ik ook maar niet voor een pistool moeten kiezen, hè: 'russisch roulette'... Overigens is het allerleukste moment het afpellen van bakpapier: WAUW!

Goed. Dus de cake is klaar. Nou moet er nog wat in. Aangezien de rolcake met de post verstuurd zal worden, kan ik niet echt voor slagroom gaan. De vulling moet tegen een stootje en liefst ook nog tegen temperatuursverschillen kunnen. En bij chocolade passen.

Botercrème met nutella en frambozen (hè, ik had eigenlijk banaan moeten gebruiken). Minder suiker (200 ipv 250g) en meer nutella (200-250 ipv 150g) was achteraf beter geweest, maar zo is het ook lekker. Smeren en rollen. En chips: scheuren. Te dun? Toch te lang gebakken? Of omdat ik geen suikersiroopje heb aangebracht (of in- kepingen heb gesneden) aan de binnenzijde?

Nou heb ik het precies zo gedaan als mijn voorgangers en het leek zo veelbelovend, maar dan blijkt het eindresultaat getekend door kreukels in het bakpapier (dat ik met wat boter op de bakplaat had vastgeplakt - níet doen!); te snel afpellen van het bakpapier; en een te dunne laag biscuitdeeg. Maar nadat ik mijn eigen overmatige en onnodige perfectionisme heb losgelaten, kan ik alleen maar breed glimlachend naar die maffe 'taart' kijken. Hihihi. Hoe geinig is dát! Ik ben er in totaal bijna vier uur mee bezig geweest en het is een waar kunstwerk geworden.

Cool! Ookal heb ik geen idee hoe 'ie smaakt.. :) Nou nog voorzichtig inpakken (in een overdaad aan noppenfolie) en zorgen dat de cake daar aankomt waar het is; op de juiste 'scene of the crime'. Pief Paf: rolcake cadeau. Gefeliciteerd. "Een zoete verrassing op de verjaar- dagsstoep".

Gameboy koek'jes'

"Can playing the computer game Tetris® reduce the build-up of flashbacks for trauma?" is doorgaans de vraag die mij op de meeste werkdagen bezig houdt. Wanneer ik met mijn onderzoek bezig ben. En 's avonds thuis. Wanneer ik met mijn onderzoek bezig ben. En schijnbaar nu ook in het weekend. Wanneer ik onderzoek of ik ook anders met Tetris bezig kan zijn.

Want met die bestelling (van WarpzonePrints) kan ik me helemaal op Tetris gebied laten gaan. Ik maak Gameboys (met een steker uit een Amerikaanse 3d printer)! Achteraf was het ook prima geweest om rechthoeken (van ongeveer 10x6cm) te snijden, als er maar één hoekje afgerond zou worden. De dikke laag glazuur over de koek laat toch niks zichtbaar van de mooie reliëflijnen.

Voor de koekjes gebruik ik hetzelfde deeg als voor de New Year's Rocking Eve Confetti Cookies. Wat ik als bij toverslag uit de vriezer tevoorschijn haal (want daar had ik het restje deeg ingestopt; het recept voor 'the best sugar cookies ever' leverde nogal veel deeg op). Dit recept is trouwens hetzelfde als wat met de bestelling werd meegeleverd. Wel belangrijk om het deeg dik uit te rollen. Zodat, één, alle lijnen ordentelijk worden afgedrukt. En twee, omdat de koekjes toch niet pefect vormvast blijken. Misschien als ik geen bakpoeder had toegevoegd?!

En dan is het weer tijd voor geklieder met royal icing. Dat heb ik al eens gedaan en ik kan je zeggen, het is niet iets waar je na één keer goed in bent ;) En omdat ik mijn fijne glazuurmotoriek wel moet trainen, bij deze poging twee. Er zijn (op internet) zoveel recepten voor royal icing te vinden, maar ik laat me dit keer verleiden door een Spaanse versie. Omdat er een handig filmpje bij zit. Dit glazuur blijkt prima te werken; de juiste kleur vinden is een ander verhaal, maar ik ben dan ook geen Rembrandt.

Royal Icing (zie: 'como hacer el royal icing o glasa real')

Houd een kom met 2 eiwitten een beetje schuin, met de kloppers van een elektrische mixer er statisch kloppend in. Als er enige lucht in de eiwitten geklopt is, de kom recht zetten en al heen en weer bewegend verder kloppen. Voeg 2el (vers) citroensap toe. Al kloppend beetje bij beetje 375g poedersuiker toevoegen. Op- kloppen tot het glazuur niet meer van de kloppers loopt.

In een apart kommetje een gedeelte van de royal icing op kleur brengen met levensmiddelkleurstof (pasta of gel). Daar steeds één lepeltje water doorheen roeren, en testen tot een consistentie is verkregen waarbij de royal icing na 5 seconden weer vervloeit tot een glad oppervlak. De icing overdoen in een spuitzak met tip of een Ziploc zakje waar daarna een punt vanaf wordt geknipt. De icing opspuiten; eerst eerst outline trekken (met een wat dikkere icing) en dan opvullen (met de vloeiende icing). Geduld! Véél oefenen en niet opgeven.

Ik spuit eerst de grijze rand van het beeldscherm (met meteen een dotje zwart voor het powerlampje) en vul dit in met groenige icing (veel geel, druppeltje groen, druppeltje zwart). De gameboy wordt 'beige' (minidruppeltje blauw en druppel geel). De koekjessteker gebruik ik om zwarte kruisjes uit fondant te steken, die ik op het nog natte glazuur druk. De A-, B-, select- en start-knoppen spuit ik met gekleurde royal icing, maar had ik net zo goed ook uit fondant kunnen steken. De geplande letters en gedetailleerdere streepjes moet ik achterwege laten, omdat mijn kleinste spuittip (nummer 1) steeds verstopt raakt. En bij gebrek aan een zogenaamde 'scribble tool', gebruik ik bijna een heel potje tandenstokers op. Achteraf is het makkelijk vertellen, maar ik ben er werkelijk een eeuwigheid mee bezig geweest en de keuken was één grote rotzooi. 1-2-3-curve, 1-2-3-curve! Op elk koekje gaat natuurlijk wel iets mis; er is niet één exemplaar perfect gelukt.

Maar WAUW!! Heb ík die gemaakt? Toch wel heel echt gaaf. Samen met de Nintendo Controller Cake sieren mijn Gameboys een leuke nieuwjaarsborrel op. Waar zowel volwassenen (om overduidelijke jeugdsentimentele redenen) als kinderen (spelen! fijn spelen!) fel enthousiast op de versierde koekjes reageren. De gameboys ruiken lekker naar boter en smaken knapperig als een zoet biscuitje, naar natuurlijk veel te veel suikerglazuur. Ik heb alleen flashforwards over mezelf bedekt met royal icing. Dus de opbouw van trauma's is voorlopig nog niet gereduceerd.

New Year's Rocking Eve Confetti Cookies

Een tijdje geleden kwam ik op internet deze zogenaamde 'piñata' koekjes tegen, die qua leukigheid wel redelijk aan het oneindige grenzen. Dus stopte ik onderstaande foto in mijn ideeënmapje. Voor - je weet wel - later; veel later; ooit een keer.

Maar ergens was het concept blijkbaar in mijn achterhoofd blijven hangen, want vanuit het niets kwam opeens een vlaag van een idee om iets soortgelijks voor oudjaar te maken. En dit idee nam al heel snel concrete vormen aan nadat ik 'cookies clock' had opgezocht op Google. De inspiratie zijnde:

Dus: '5-voor-12 Oudjaarskoekjes', gevuld met (eetbare) confetti. Leuk, leuk, leuk. En je moet de lat een beetje hoog leggen. Toch (of juist niet)?

Het recept voor de koekjes komt mee met een levering koekste- kers van WarpzonePrints. Dit is het uitdehandgelopen bedrijf van een echtpaar met een 3d-printer thuis. Zéker leuk om eens een kijkje op hun site te nemen. Deze informatie heb ik trouwens ook weer gejat, van NerdyNummies. Maar dat mag, als je maar naar de bron linkt:

Dit koekjesdeeg blijkt fantastisch. Er is wel even paniek tijdens het kneden, of dit niet te veel bloem gaat zijn (stomme amerikaanse 'cups'systeem; zo onnauwkeurig), maar het komt goed. En het deeg blijkt onscheurbaar uitrolbaar, herhaaldelijk. In de oven lopen de koekjes nauwelijks uit, waardoor ze goed hun vorm behouden (en bijvoorbeeld ook ingedrukt reliëf behouden blijft). Ook de smaak is goed. Ik heb de mijne ìets minder zoet gemaakt, omdat er nog een hele laag glazuur overheen gaat. Maar ze zijn knapperig en licht kruimelig van smeuïg boterdeeg.

Ik steek met behulp van serveerringen die ik ooit bij de Xenos heb gekocht, ronde koeken van 7cm doorsnede met een gecentreerd gat van 5,5cm doorsnede. Het idee is om op één rond koekje een koekjesring te plakken en daar weer een rond koekje op. Met spul ertussen.

Omdat ik al wel verwacht had dat het maken van deze blikvangers enig werk zou vereisen - en omdat ik weinig ervaring heb met het decoreren van koekjes - dacht ik 'gebaksglazuur' (van Dr.Oetker) te kunnen gebruiken voor het witte uurwerk. Dit fabrieksspul bleek niet meer dan nat suikerglazuur dat zich niet fraai over de koekjes liet verdelen en ook nog doorschijnend mat opdroogde. Dan maar 'royal icing' maken.

Recept 'royal icing'

Klop 1 eiwit met 1tl citroensap schuimig en voeg, al kloppend, in gedeeltes 230g poedersuiker toe. Klop tot een stevig glazuur. Als de icing te stijf is, een paar theelepels (warm) water toevoegen. Eventueel kleuren met enkele druppels levensmiddelenkleurstof (pasta). De icing overdoen in een plastic (wegwerp)spuitzak met een spuitmond met ronde tip (nr.2) en naar wens opspuiten. Deze icing is ook prima te gebruiken als 'lijm', bijvoorbeeld om koekjes op elkaar te plakken.

Dusss. Op een rond koekje met royal icing een koekring plakken. Daar suikerparels of suikermuisjes indoen (er gaat nog best veel in) en met wederom royal icing een tweede rond koekje bovenop de ring plakken. Laten drogen. Bovenop elke koekjesstapel een cirkel van witte icing spuiten. Laten drogen. Met gekleurde royal icing een sierlijke rand langs het uurwerk spuiten (bolletjes naast elkaar bleek het best haalbare). Mijn recent aangekochte Wilton set decoratieglazuur (zwart) werd ingezet (met een spuittip nr.2) om eerst een '12' te schrijven, dan de grote en vervolgens de kleine wijzer, en tenslotte drie welgeplaatste stippen voor de '3', '6' en '9'.

De koekjes zijn natuurlijk ware 'eye catchers'. En worden spontaan even voor twaalf rondgedeeld, want "ze hebben een tijdcode". Ik maak nog het (flauwe) grapje dat het 'self destruct' koekjes zijn die om vijf voor twaalf zullen ontploffen, waarna iemand denkt dat "de confetti er dan uit zal springen'. Je kunt trouwens niet bepaald van koekjès spreken; door hun formaat en driedubbele gelaagdheid zijn het eerder koekén! Maar ze rammelen wel geinig (als een nog ingepakt doosje playmobil) en de zichtbare plak-icing langs de opstaande randen stoort niet eens.

Het is wel een kunst om de koek rechtop te houden en voorzichtig te happen, zodat de glitterende vulling niet knoeit over de gehele (dans)vloer. De koekjes zijn zoet, uiteraard; die fraaie toplaag doet niet veel voor de verfijnde smaak. En de planning (deeg maken - laten rusten - koekjes bakken - afkoelen - op elkaar plakken - laten drogen - in fases decoreren inclusief tussentijdse wachttijd) zorgt ervoor dat het niet de meest verse koekjes allertijden zijn (ik hoor: "een beetje taai"). Maar who cares. Deze eet je niet voor de lekker (hoewel best goed eetbaar), maar voor de gelegenheid. En omdat het kan! Feitelijk zijn het nauwelijks nog koekjes; het zijn decora- tiestukken, klaar voor de verkoop ;).

Decoratieglazuur

Goed gereedschap is het halve werk. Dus om geknoei en gedoe met het zelf maken van (gekleurde) glazuur, zakjes waar de punt vanaf is geknipt, spuitzakken en te grote spuittips te voorkomen, heb ik me een NerdyNummieswaardig setje decorating icing aangeschaft. Bij de Tafel van 18 (Burgemeester Reigerstraat 33 te Utrecht) waar ze tubes Wilton gekleurde ready-to-use icing verkopen in diverse kleuren (à €3,50), tips nummer 1 en 2 (€1,50) en, fijn, de passende schroefdopjes (€0,50).

Gekleurde suiker

Als je geen pap meer kunt zeggen 's avonds en je dan maar gestrekt gaat (in je eigen warme bed), wat is het dán fijn dat in het hele huis draadloos internet aanwezig is en er zoiets bestaat als een je-hoeft-alleen-maar-te-liggen-kijken grootschermige smartphone. Waar je YouTube filmpjes op kan kijken. Die dan weer inspireren om zelf gekleurde suiker te maken ('coloured sanding sugar'). Morgen. Of een andere dag.

Dus: In een stevig plastic (ziploc!) zakje doe je het-maakt-eigenlijk-niet-uit-hoeveel kristalsuiker en enkele druppels (geen pasta dus) levensmiddelenkleurstof. Zakje sluiten en alle kleurstof goed door de suiker mengen. De gekleurde, nu natte suiker op een bakplaat met bakpapier uitspreiden in een zo gelijkmatige mogelijke dunne laag. Even kort, zeg tien minuten, in de warme oven (60°C) om de suiker te drogen. Terug in een (ander, schoon, ook weer vooral stevig) plastic zakje en net zolang met een deegroller bewerken tot alle korrels los zijn, zonder stukjes. De gekleurde suiker tot nader gebruik in een afsluitbaar potje bewaren. Hoppa.

Meneer Aardappelhoofd

Een uurtje dwalen door de Action (WC Kanaleneiland, Beneluxlaan 21 te Utrecht) en je komt thuis met enkele sinterklaascadeautjes (tegen een spotprijs overigens; we vragen ons niet af hoe dat kan; we maken er opportunistisch gebruik van). En er is ook veel leuks te vinden voor de enthousiaste thuisbakker, vooral op het gebied van taartdecoratie. Voor €0,98 per stuk koop je bijvoorbeeld deze grappige deco candy waarmee je koekjes omtovert tot gezichtjes: 'mens', 'olifant', 'konijn' of 'vogel'.

Zebratoetje

Wat een grappig idee, om een dessertglaasje aan de binnenkant te 'bekliederen' met gesmolten chocolade, voor een extra decoratief accent.

Vouwdoosje(s)

Kleine (of grotere ;) doosjes zijn best makkelijk zelf te vouwen met deze stap-voor-stap beschrijving. Om bijvoorbeeld zelfgebakken koekjes in cadeau te geven...

Een roosje m'n roosje

Een week na dato, vind ik de perfecte manier om simpel zelf roosjes van marsepein te maken. Voor op een over-de-top-taart, bijvoorbeeld. Als je daar tenminste roosjes op wilt...

AH aardappelcrisps

In zonnebloemolie gefrituurde schijfjes aardappel, zeer smaakvol en uiterst decoratief. Van vitelotte noir (paarszwarte chips), lady Rosetta (met schil), agria en zoete aardappel (lekker!) Hoewel de groentechips van hetzelfde huismerk verrassender is.

Knapperige groentechips, vol van smaak

Koolraap en lof, schorseneren en prei. Of nee: rode biet, wortel, pastinaak en zoete aardappel. Het leek Albert Heijn wel wat om van die laatste vier, chips te bakken en dus liggen er bij 's lands bekendste super- marktketen nu zakken groentechips in de schappen, à €1,69 per zak van honderd gram.
De mooie roodpaarse bietenchipjes zijn lekker zoet en kunnen zó dienst doen als garnering bij een sjiek diner. De chips van wortel smaakt naar milde paprikachips en de zoete aardappel maakt een heerlijke zacht smakende knapperige chips. Topper is de pastinaakchips, met de structuur van aardappelpureechips (conform Pringles) en de zoetigheid van bananenchips maar dan groenteriger. Hartstikke lekker! En omdat het niet zo'n grote zak is krijg je per vreetbui maar maximaal 405kcal binnen!

Wijze limoentjes!

De perfècte decoratie of vissig aperitief komt in de vorm van een gevuld limoentje, met wijngelatine, stukjes nori en zalmkaviaar. En met enkele minuutjes in elkaar gegoten, áls je tenminste de mise-en-place inclusief al uitgelepelde limoenhelften én al lobbige wijngelatine klaar hebt staan (lees: véél werk om halve limoentjes uit te lepelen, plus láng wachten tot gelatine eindelijk eens lobbig wordt, zelfs in koudwaterbad).
Of hoe je met een beetje inzet de show steelt:
Uit een oude "TIP Culinair" 'viste' (haha) ik het recept op voor deze gevulde rakkers. Benodigdheden: visbouillon (van een tablet), rijstazijn, droge witte wijn, blaadjes witte gelatine, limoenen, nori en zalmeitjes. De onbespoten limoenen, goed schoon geboend, moeten ontdaan worden van ál het vruchtvlees; maar dan wel zó dat de schil intact blijft. Geen sinecure! En duidelijk een werkje waarvoor zielige eczeemhandjes handschoenen nodig hebben...
De limoenhelften stabiel op een vlakke ondergrond plaatsen en hier zalmkaviaar over verdelen met een laagje wijngelatine. Terwijl de rest van de vloeistof lobbig wordt, nori weken (of niet) en in kleine reepjes snijden. De limoenschillen stapsgewijs afvullen tot de rand en dan een hele nacht laten opstijven, alvorens (met een bevochtigd scherp mes) in kwarten te snijden.
Pro: WAUWfactor.
Contra: érg vissig, tikkeltje te zout en bij stevig uithappen proef je het bitter van het limoenwit. Maar het is nog eens iets anders dan het standaard schijfje citroen bij het opdienen van vis...

Garneerideeën