Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

26 februari 2013

Tati

"Tattie" was een vroeger veelgebruikt woord in mijn studenten- vriendengroep (toegegeven; één vriend zei het wel eens) en betekende zoveel als "smurrie, derrie". Zoals de "tattie in het gootsteenputje". Maar sinds vandaag heeft 'Tati' een heel andere connotatie voor mij. Want "the owls are not what they seem"...

Mijn vrije dag wordt opgemaakt aan heen en neer pendelen naar Nijmegen, waar meer dan uitmuntend gezelschap mij meeneemt voor lunch bij Tati (Koolemans Beynenstraat 80). Waar de locale ambiance direct een zeer huiselijke sfeer oproept, zeker voor mij als rommelmarktfan. Dit lunchcafé is lekker gezellig volgepakt met vintage stoeltjes, jaren '50 lampjes, oma's serviesgoed.. en ze doen hier ook aan in-en verkoop. De prachtige houten vitrinekast met de kassa, waarin zelfgebakken taarten pronken (pecanvlaai €3, citroencake €2, veganistische banaan-kokoscake €2,50, blueberry crumble €3 en carrotcake), valt direct op bij binnenkomst. En dan is er ook het stijlvolle (zelfontworpen) behang met de eigen naam. Wat leuk hier!

Er worden (biologische) broodjes, pannenkoeken, taart, soep en andere lekkernijen geserveerd. Je kan hier terecht voor een fijn ontbijtje (brood, croissantje, eitje, boter, kaas, jam, verse jus en thee of koffie; €9,50) of voor lunch. Elke maandag t/m vrijdag 8.00-17.00u en in het weekend 10.00-17.00u. Behalve een kop thee (€2) kun je je hier ook laven aan een hele pot (€5), inclusief knoeidekseltje, op een sfeervol waxinelichtje. De bijbehorende zakjes worden natuurlijk in een mooi blik geserveerd en zijn van Mr.Jones. Muziek komt uit de jukebox!

Qua lunch schiet er één gerecht met kop en schouders boven de rest uit: Ta-Tea (onbeperkt thee en schalen met huisgemaakt zoet en hartig, €14 p.p.). Laat maar aanrukken die hap! Uitermate snel worden we voorzien van twee (inklapbare) etagères met stukken bosbessentaart, citroencake (of hoe iets cake lijkt maar citroen is!), royaal carrotcake en lekker plakkerige karamelpecanvlaai. Etagère nummer twee herbergt vers wit en volkoren brood van Bakker Arend met humus en gegrilde groenten, geprakte avocado met een gekookt eitje en zoete tomaat, rucolapesto met geitenkaas en tomatentapenade met boerenkaas. Natuurlijk kunnen we dat met z'n tweeën allemaal niet op, zelfs niet wanneer we het naarstig met drie kannen thee trachten weg te spoelen. Geheel content kan er vier uur lang bijgepraat worden. En al die tijd detoneert alleen het 'Bueno sero oh Marie' van André Hazes.

(update 02-03-2013)
Na een uitgebreide luistersessie met het voltallig team, meldt Tati een jukebox vól nieuwe liedjes te hebben!

Woonde ik (nog) in Nijmegen, dan zou ik hier zéker vaker komen. Voor nu moet ik het doen met de wat schaarsere gelegenheden die zich voor zullen doen. Maar ik denk wel dat ik die vriend die hier om de hoek woont, opeens wat vaker zal zien..

21 februari 2013

De Firma

Ik kwam er een paar maanden geleden al eens langs en werd toen gegrepen door het prachtige gebouw en het zomerse terras langs de Waal, maar omdat er toen geen plek meer vrij was voor twee hongerige festivalgangers (Pikpop), zal deze reprise (met broertje en schoonzus) de keukenkwaliteiten van De Firma (Lage Markt 47, Nijmegen) moeten onthullen. Hier zeggen ze van "huisgemaakt, seizoensgebonden en duurzaam" te houden en dat klinkt ons goed in de oren. En dit keer kunnen we wél zonder reservering terecht, op de vide.

Vanwaar we rijkelijk uitzicht hebben op de monumentale houten trap, de rest van de bovenverdieping en de volledig volgekalkte schoolbordmuur. Op elk tafeltje een kaarsje, een blik met bestek en een stapel borden. De papieren placemats zijn meteen ook het menu en het blijkt een beetje te werken volgens het tapasconcept. De porties zijn geschikt als hapje en voor onze drieën wordt sterk aangeraden zeven tot acht gerechtjes te bestellen (dat zal wel ja, of tien, of vijftien zeker?). Wij laten bietensalade (geroosterde bietjes met crispy amandelkruim en zoete aardappelchips €7), gamba's (roergebakken pili pili gamba's met katenspek, munt en Turkse yoghurt met basilicumolie €7,50), kip&appelmoes (vrije uitloop kip met een dry rub van mosterd, gegrilde brown sugar en grove appel-peren-compôte €7), lamsworstjes (gekarameliseerd met aceto balsamico en karwijzaad €8,50), Marokkaanse wortelsalade (zoetzure wortels met dadels en munt €3,50), couscous (incluis bleekselderij, venkel en gedroogde abrikoos €3,50) en zgn. fancy frieten (met tijm-gerookte knoflook-zout, raz el hanout en eigen mayonaise €3,50) aanrukken voor ronde één.

De serveerster (in haar eigen hippe vrijetijdskleding en met neus- piercing en enkele tatoeages) tutoyeert zonder schroom en blíjft vragen of onze drankjes bijgevuld moeten worden, maar is erg vriendelijk. De kip&appelmoes blijkt dé topper; de rest van de gerechten is lekker maar mist de smaakexplosie waar we ons na het lezen van de kaart zo op hadden verheugd. Wel erg creatief in elkaar gekokkereld.

Na ronde één bestellen wij nogmaals gamba's, meer van die fancy frieten; plus spicy kip&bacon (met frisse crème fraîche dip €6,75) en makreelrilette (met sinaasappel-uienmarmelade, kruidnagel en zoetzure gele wortel €7). Die 'spicy kip' is inderdaad erg pittig. De gamba's gaan als eerste op. Gezellig kletsen is het hier wel, ookal zijn de stoeltjes niet zo bevorderlijk voor mijn ooithernia-rug. De sanitaire voorziening blijkt van boven tot onder behangen met 3d kaarten en een bijbehorend rood/blauw brilletje is eveneens aan- wezig. Geinig.
Geen van de desserts kan mij na deze maaltijdprop nog voldoende verleiden (chocoladecake met witte chocoladelaag, vanille-ijs en karamelsaus €5,75; assortiment kaasjes €8,25; trifle met yoghurt en vlierbloesem €6 of omelet sibérienne €6) maar een glas thee (ze serveren hier Mister Jones) met een koektrommeltje voor één (gevuld met zes kleine huisgemaakte koekjes en stukjes brownie; €1,50) kan er nog wel in. Lekker gegeten met super gezelschap in fantastischmooi pand, maar ik ben niet lyrisch. Waarschijnlijk ben ik te verwend.

Mueslikoeken met een Strikje

Oh nee. NEE! Ik dacht even één van mijn favoriete lunchsnacks te gaan halen (mueslikoek) en heb daar met graagte amandelbroodje en kaascroissant voor in de andere winkels laten liggen. Maar als ik op de hoek van de Ziekerstraat met de Tweede Walstraat sta (Nij- megen), blijkt enkel de leegte van voorheen Bakkerij De Postduif. Over het plakkaat van bedrijfsmakelaars Strijbosch&Thunnissen is een sticker 'verkocht' aangebracht en met een snik die ik naarstig tracht te verdringen, SMS ik naar mijn grote mede-mueslikoeken- fanaat dat we ze nóóit meer gaan eten...

Bijna stap ik ontdaan het tegenoverliggende Multivlaai binnen, maar ik weet van tevoren eigenlijk al dat geen Limburgse kruimel gaat helpen in dit rouwproces. En ik besluit dat het beter is hier even doorheen te bikkelen zonder inferieur troostvoedsel (wat geen kwaad woord over vlaai is, hoor). En toch.. Laat ik toch maar twee deuren verderop bij Patisserie Strik (Ziekerstraat 124) gaan informeren. Als bakkers onder elkaar weten zij misschien meer; mogelijk is het recept vrijgegeven ofzo, want ik ben vast niet de enige liefhebber van de volgens mij vermaarde mueslikoeken. Dus ik vraag daar hoe het zit met Bakkerij De Postduif en het eerste wat de dame in kwestie mij antwoordt is: "Zoek je mueslikoeken?" Eh, ja. Nou, die verkopen ze nu bij Strik. Het pand op de hoek staat al een jaar leeg en de bakker is met pensioen, maar hij heeft nog wel een tijd parttime bij zijn bakburen meegedraaid, gewoon, voor de leuk. En het recept van zijn mueslikoeken (à €1,50) heeft hij over- gedragen aan de patisserie die nu 75 jaar in Nijmegen resideert. Dus die gaan voorlopig niet weg!!

18 februari 2013

Best of both worlds

Bij toeval ontdekt (zoals dat dan gaat) omdat ik een restje pâte sucrée (à la Gordon Ramsay) uit de diepvries duidelijk op moest maken en net op dat moment nog red velvet cakebeslag overhad. Waarom dan niet de beboterde muffinvorm met deeg bekleden en dáár cakejes in bakken?

Dat bleek meer dan prima te werken, omdat de krokante deegkorst precies is wat de zacht smeuïge karnemelkcake nog nodig had. Als éénpersoonscakeje erg goed en schijnbaar, weet ik uit recentere ervaring, ook erg geslaagd als verjaardagstaartje. De onrust of het deeg niet te bruin zou bakken en de cake dan nog niet gaar, bleek onterecht. De roomkaas(boter)topping maakt het natuurlijk af.

Ochtendritueel

Er is tekstueel weinig verheffends aan, maar favoriet ontbijt 'du jour' (et autre jours) is zo'n bak met bosbessen, bramen en/of frambozen, gebroken lijnzaad, hazel-en/of andere noten, honing en yoghurt. Oh, en tegenwoordig ook: een kaki in stukjes. Erbij gekookte eieren minus de dooier (of soms gerookte zalm); ik ben goed gevuld en Mike kan weer trots zijn. Vijfenzestig kilo - here I come ;)

14 februari 2013

Kiwi carpaccio

Op eerder genoemd dinerfestijn 'Chez Rich' waar ik als sjiek des- sert Crêpes Suzette uit mijn hoge hoed toverde, was op culinair gebied nog veel meer te halen. Zo waren er niet 1 maar 2 voorge- rechten: zijn naamloze wortelcreatie met olijvensalsa en pasham.

En mijn kiwi carpaccio.
Ja, heus, kiwi carpaccio. Want als je niet de beschikking hebt over je eigen keukeninventaris, moet je je flexibel opstellen. Ik had wel andere ideëen, maar daarvoor waren bijvoorbeeld soufflépotjes nodig en die heeft natuurlijk niet iedereen in de kast staan. En het is dan ook weer zoiets om met je halve keuken in de achterbak op sleeptouw te gaan. Wist ik veel dat ik zou mogen kokkerellen in zo'n goed geoutilleerd etablissement?! Maar deze carpaccio leek mij dus relatief veilig (benodigdheden: een mes - desnoods van het aardappelschilsoort en die heeft iedereen wel liggen - borden - heeft ook iedereen, die ìk ken tenminste - en een steelpan) en toch bijzonder:

Recht-toe-recht-aan recept waarin (dun) gesneden plakjes kiwi (groen en geel) worden besprenkeld met siroop. Deze is gemaakt van water en suiker, waar een zakje groene thee (èchte, uit Japan) een kwartiertje in heeft getrokken en dan lichtgeroosterde roze peperkorrels aan toegevoegd zijn. De suikersiroop was hard ge- worden, maar dat was natuurlijk snel opgelost (door weer even te verwarmen). Sprenkel, sprenkel, garneren met fijngehakte verse munt en serveren:

Een fris hapje waarin de authentieke groene thee helaas niet terug te proeven was en de peperkorrels een beetje bitter bleken, maar verder goed. Sowieso een waar kleurenspektakel, en zeker niet te zoet. Prima.

De voorafjes werden gevolgd door zelfgemaakte (!) volkorenpasta met héérlijk mals kruidig stoofvlees 'spezzatino di manzo' (uit "De Zilveren Lepel"). Beide niet van mijn hand. Maar alles zeker voor herhaling vatbaar!

Dasty van de Wibra

Ik kreeg zelfs van de fysiotherapeut onlangs de tip naar de Wibra te gaan om de gele ontvetter van het huismerk Dasty te kopen. Je zou het kunnen gebruiken voor spiegels, ramen, aanrechten, vuile was; voor al dat ik wist was het mogelijk inzetbaar als make-up verwijderaar. Ik wilde dat spul nu dus wel uitproberen, maar denk je dat ik het vinden kon bij voornoemde winkel? Tot ik bij de kassa aankwam, waar stapels en stápels Dasty stonden opgetast. Volgens het meisje zodat ze zicht op de voorraad konden houden, want het liep zo hard (figuurlijk, natuurlijk). Goede tip.

13 februari 2013

Crêpes Suzette

Diner Chez Rich, als in grote cookoff. Jeuj! Mijn wilde voorstel om de middag te spenderen aan gezamenlijk koken en de avond aan 't opeten van deze brouwsels is zonder slag of stoot aangenomen en dus maken we elk een voorgerecht, hij het hoofdgerecht en ik het nagerecht. Want 'dips' van mijn kant. Maar nou moet ik natuurlijk wel groots uitpakken en aangezien ik prachtige bloedsinaasappels heb gescoord bij Persepolis (Kanaalstraat) lijkt een klassieker uit  Desserts van een Meesterchef (door Gordon Ramsay) me op zijn plaats. Crêpes Suzette zullen het zijn.

En Gordon maakt het me (schijnbaar) makkelijk. In zijn kookboek uit 2001 geeft hij op pagina 107 het basisrecept voor flensjes. De twee bladzijdes daarna omschrijven de manier om de flensjes te bakken, inclusief stap-voor-stap foto's voor dummy's. Maar uit al deze aanwijzingen komt toch een hiaatje naar voren, want het recept voor flensjes schrijft "1 of 2 middelgrote scharreleieren" voor. Huh? Eén? Of twee? Dat maakt nogal verschil op slechts 125g bloem. Het beslag is mooi dun en zonder moeite klontervrij, maar ik knal er toch ook maar dat tweede ei bij. Dat is beslag met twee middelkleine eieren en ik voorvoel dat dat niet helemaal hetzelfde zal zijn als één middelgroot ei..

Het feitelijke recept vraagt om 1 (één) hoeveelheid flensjesbeslag, waarna ik sinaasappelschil en julienne dien te blancheren. Ik maak suikersiroop en voeg daar de drooggedepte schilletjes, Cointreau (bij gebrek aan Grand Marnier, maar sinaasappellikeur is zo goed als sinaasappellikeur) en uitgesneden partjes bloedsinaasappel aan toe. Ik bak flensjes, vouw die naar behoren in vieren op en serveer het dessert op door mijn gastheer verwarmde borden, gegarneerd met verse munt (verse dragon had nog beter gekund, maar dat be- denk ik me pas later).

Er zit iets zurigs en iets zoetigs in dit toetje, wat als fruitig zoetzuur prima in balans is en erg lekker smaakt. Gek genoeg is het dessert als geheel niet té zoet; en dat is toch wel een beetje raar wanneer je suikersiroop heb staan maken. De sinaasappelschil geeft net het beetje benodigde bitter, mét uitstekende smaakkick. Maar er zit duidelijk één ei teveel in het beslag. En daarom zijn de crêpes wat droger "met een verdachte omeletgeur". Van het bloed(sinaasap- pel)aspect zie je (door de bruine basterdsuiker?) weinig terug. Erg lekker verder, dát wel! En een eitje..

04 februari 2013

Goudse siroopwafelen

"De echte Goudse Van Vliet Siroopwafelen worden al meer dan honderd jaar met vakmanschap gebakken, naar een oud geheim gebleven recept." En ze zijn te koop bij Gebackerij Van Den Berg (Lange Groenendaal 32, ma tm vrij 8.00-17.30u za 8.00-17.00u), 10 stuks voor €2,60.
"Smaakmakers sinds 1864." Want "toen stond Cor van den Berg met zijn brood-en banketbakkerij aan de wieg van het familiebedrijf. In 1989 kreeg de onderneming zijn huidige vorm door de overname van Van Vliet's Siroopwafels." Aha!
Naast verpakkingen van 10 of 15 stuks siroopwafelen, verkopen ze bij Van Den Berg ook wafels overtrokken met karamelchocolade (€3,55 per 4st.); siroopwafelliqueur (€2,95 per 40ml; €12,70 0,5l) en siroopwafeltruffels. Daarbij is het mogelijk bij een wafelenbak mee te kijken of, op afspraak, een siroopwafelworkshop te volgen. En voor de juiste prijs komt Van Den Berg op locatie siroopwafelen bakken. Ergo, de partycateraar en banketbakker weet het oneigen familierecept danig uit te buiten en is daar zeer succesvol mee. Ookal hebben ze dan een stevige concurrent in De Vlaam.

De siroopwafelen hebben het geblokte uiterlijk van elke doorsnee stroopwafel. En ze smáken ook als de meeste stroopwafels (kun je nagaan hoe goed de wafels uit de supermarkt zijn!); alleen is de koek zelf wat kruimeliger, de stroop wat dikker en ruimer aanwezig en de smaak wat meer kaneel (dat zit 'm in de vulling). Hij is lekker, maar eigenlijk heb ik 'm liever warm, van de markt bijvoorbeeld.

Ingrediënten: tarwebloem, margarine, suiker, ei, glucosestroop, E322, E500. Vulling (44%): glucosestroop, suiker, roomboter, ka- neel, zout, gemodificeerd zetmeel.

Route Nederland: Goudse specialiteitenroute

Gouda; ik heb je danig onderschat. Als bij schijnbaar toeval geraak in een weekend in de stad met de edelmetaalklank en hoewel ik er ooit gewerkt heb (nu alweer vier jaar geleden), zag ik de gemeente nooit eerder in al haar rijkdom zoals nu. De zaterdagavond wordt met vreugde gedineerd bij Proeven, maar het hoogtepunt vormt in retrospectie de 'Goudse specialiteitenroute' waarvan de folder bij de lokale VVV (De Goudse Waag, Markt 35) gratis te verkrijgen is. Gouda is een hele mooie stad met diverse gebouwen en details uit voorbije jaren en eeuwen, maar er zijn bovendien vele boetieks en eigenzinnige winkeltjes te vinden (legospeciaalzaak!). Én het blijkt de perfecte plek voor een culinaire stroop(haha)tocht:

Want stroop(/siroop)wafels verkopen ze hier bijna allemaal. Zoals de originele Kamphuisen siroopwafels bij van De Vlaam (Markt 69 - vreemd genoeg niet in bovenstaande folder opgenomen), maar bijvoorbeeld ook de meer kruidige wafels van Bakkerij Van Vliet of de "wafels met persoonlijke wensen" bij Bijbelshop Samma (oh?!?). Er worden verder stroopwafellikeur, -ijs en stroopwafeltruffels verkocht. En stroopwafelthee. En er is káás. Bijna overal; een ware veelheid aan kaas zelfs; met interessante regionale specialiteiten zoals oranje Landgoedkaas (€23,80/kg, Lange Tiendeweg 30) of Klaver Roemkaas (€13,90/kg). Bloemenwinkel "De Illusie" wil ook een graantje meepikken en verkoopt miniaturen van het Goudse stadhuis gemaakt van zeep, maar beter had ik op de naam gelet.

Sushi Time (WTC)

Ik heb met verve de wereld afgereisd (een beetje overdreven, als je het 'alleen' over Japan, Londen en Keulen hebt, maar toch) voor de betere sushi. En ik ga, dat weet ik zeker, nog veel meer reizen. Ik ben dol dól op sushi, als in: handenklapblij dol. Nou werk ik al meer dan vier jaar in Amsterdam en wat blijkt? Ik loop dus ook al waarschijnlijk vier jaar elke vrijdag 'afgepeigerd en uitgehongerd' langs één van de twee sushirestaurants aldaar met lopende band. Want, naast Zushi, telt ook het WTC aan Station Amsterdam Zuid, een dergelijk etablissement! Sushi Time. En met dat ik het weet, kan ik het onmogelijk nog negeren natuurlijk, dus gaf ik afgelopen vrijdag dan eindelijk acte de présence.

 
Behalve dat het restaurant pas om 18.00u open gaat (18-21u). Het personeel was al voltallig, de band draaide reeds, mét etenswaar; maar ik mocht er niet in. Huh? Maar oké, ik had besloten en dus dool ik driekwartier door het world trade center. Op donderdag en vrijdag geldt het 'all you can enjoy' sushi fusion concept à €25 p.p. Alleen komt de sashimi (zalm, tonijn, of mix) wel niet wel niet en dan toch wel aan een meerprijs van €5,95 - let wel: deze laatste melding wordt tegelijk met het bordje rauwe vis gebracht - nou, neem dan maar weer mee terug, puur uit principe.
De sushi blijkt hier best lekker, hoewel niet fantastisch. Er worden vrijwel enkel maki's op de band gezet en dan de meeste nog plus mayonaise of een (vet)sausje. Na mijn teruggestuurde sashimimix verschijnen er ook enkele zalm-en tonijnnigiri's ;) De edamame is koud en zonder zout! De quasi hippe, harde lounge/dance muziek stoort me mateloos en natuurlijk wordt mij na afloop gevraagd of ik een (btw)bonnetje wil... Ik ga duidelijk liever weer naar Londen.