Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

27 december 2013

Breekbrood van citroenbroodrolletjes

Tegenwoordig wordt je eigen fantasie en creativiteit overspoeld door een kast met kookboeken, een internet vol recepten en een youtube aan inspirerende filmpjes. Het genre 'wil ik nog eens maken gerechten' barst bijna uit zijn voegen. Er is nog zóveel om te koken, te bakken en uit te proberen, dat er nooit genoeg gelegenheden in een jaar zijn. Maar wie heeft er nou gelegenheden nodig?!
Ik maak fluffy sticky lemon rolls (van BakingSoda):

Recept
Verwarm 250ml volle melk met 1tl suiker tot handwarm. Verkruimel 35g verse gist boven de melk, roer door en laat staan tot het begint te bubbelen. Zeef 650g bloem boven een kom en kneed hier 60g zachte boter, 60ml zonnebloemolie, 2tl vanille-extract, ½tl fijn keukenzout, ¼tl versgemalen nootmuskaat, ¼tl kaneelpoeder, de citruszest van 1 citroen en van 1 limoen en 2 losgeklopte eieren (M) doorheen. Zodra alle ingrediënten beginnen samen te komen, de homogene deegbal 10 tot 15 minuten grondig doorkneden op het werkvlak, tot het deeg soepel en zacht is. Laat afgedekt 1 uur op een warme plaats rijzen. Vermeng ondertussen 150g fijne kristalsuiker met ¼tl versgemalen nootmuskaat, ½tl kaneelpoeder, ½tl gemberpoeder, ½tl 5spice en het sap en de zest van 1 citroen. Beboter een grote springvorm (28cm).
Rol het deeg op een bebloemd werkvlak uit tot een rechthoek van circa 25x40cm. Verspreid (met de vingers) ruim zachte boter (op kamer- temperatuur) over de deeglap en spreid hier het suikercitroenmengsel over uit. Laat de randen vrij. Rol de deeglap over de breedte op (de natte vulling zal er enigszins uitlopen) en snijd de rol in plakken. Ver- deel de deegrolletjes over de springvorm en giet overgebleven suiker- citroenmengsel over het deeg. Laat afgedekt nogmaals 45 minuten rijzen tot de rolletjes in volume verdubbeld zijn (of de vorm vullen) en bak het brood in een voorverwarmde oven van 180°C ongeveer een half uur. Zodra de randen goudbruin kleuren is het brood klaar, ookal lijkt het misschien nog niet helemaal gaar. Nèt 'onderbakken' is prima voor een luchtige binnenkant.

Tijdens de tweede rijs is alle verrukkelijke suikercitroen naar de bodem van de vorm gezakt. En het oprollen was ook al zo'n kliederbende (hoe rol je sap op?!) Misschien beter de deeglap alleen bestrijken met boter en suiker; en het citroensap vermengd met de specerijen vlak voor het bakken over het deeg gieten.
Maar los daarvan........ ik heb brood gemaakt!! En wat leuk is het toch altijd om dat te zien rijzen en rijzen! Wat een mooi breekbrood (hoor ik daar paasbrunch?) is het geworden. Volgens Dr.D: "lekker verfrissend".

23 december 2013

Tony's Chocolonely

Ik vind ze er uitzien alsof ze rechtstreeks uit de chocoladefabriek van Willy Wonka komen; deze dubbeldikke (180g) repen chocola van Tony's Chocolonely. In daar-kun-je-nog-eens-een-puntje-aan-zuigen-smaken zoals: 'melk karamel zeezout', 'melk kokos amandel kaneel' 'melk koek en chilipeper' en 'melk noga'. (o.a. bij Morty's Kaas, Kanaalstraat 57, Utrecht à €3,25)

Van oktober tot en met december zijn er jaarlijks drie tijdelijke smaken. Deze repen zijn, net zoals de klassiekers (puur, melk, wit, hazelnoot) ongelijk verdeeld. Omdat het in de chocoladeketen ook ongelijk verdeeld is. Want Tony's Chocolonely strijdt ervoor dat iedereen krijgt waar hij recht op heeft: "crazy about chocolate and serious about people". Zo krijg je fairtrade chocolade die ook echt héél lekker is. En grappig: "deze wikkel is gemaakt van gerecycled, FSC-bestempeld, ongestreken papier - want wie houdt er nou van strijken?"

Decoratieglazuur

Goed gereedschap is het halve werk. Dus om geknoei en gedoe met het zelf maken van (gekleurde) glazuur, zakjes waar de punt vanaf is geknipt, spuitzakken en te grote spuittips te voorkomen, heb ik me een NerdyNummieswaardig setje decorating icing aangeschaft. Bij de Tafel van 18 (Burgemeester Reigerstraat 33 te Utrecht) waar ze tubes Wilton gekleurde ready-to-use icing verkopen in diverse kleuren (à €3,50), tips nummer 1 en 2 (€1,50) en, fijn, de passende schroefdopjes (€0,50).

22 december 2013

Snoep verstandig, eet een appel(cupcake)

De inspiratie (van internet):
Niet dat er ook maar iets klopt van die reclameslogan uit de jaren '80 (zie titel; ik herinner me Danny de Munk op een driewieler....), tenminste niet in dentaal opzicht. Want suikers zijn suikers en alle monosacchariden veroorzaken cariës. En daarbij zijn appels ook nog zuur, id est tanderosie. Maar als je dan toch een appel snoept, snoep dan goed. Of doe zoals ik schijnbaar doe: wanneer-je-dan-toch-cakejes-als-ontbijt-serveert-dan-maar-zo-erg-over-de-top- indrukwekkend-dat-dit-ze-doet-vergeten-dat-ze-cake-als-ontbijt-eten-:)

De 'how to' (ook van internet):


De appelstokjes vind ik zomaar bij de Action in de vorm van een silo MaxiMix van Chio. De andere 75% van deze zoute knabbels gooi ik als de wiedeweerga in de prullenbak; anders ga ik die nog opeten ook. De appelpitjes maak ik door zonnebloempitten van een laagje gesmolten pure chocolade te voorzien (priegelwerkje wat we dan maar wegschrijven als 'therapeutisch'). Hoewel ze bij Xenos (voor €1,39 per 80g) bakjes 'chocolade strooisel' verkopen die nog het meest lijken op bruine mini-smarties. Die hadden ook gekund.

In een uitzonderlijk staaltje strakke planning heb ik nog een halve bak cakebeslag over van de red velvet cupcakes en croûte die ik gemaakt heb voor het kerstbuffet op mijn werk. Ik bak de cupcakes die appels moeten worden, ton-sur-ton in rode cakepapiertjes. De afgekoelde cakejes worden voorzien van een koepel botercrème (90g zachte roomboter, 140g poedersuiker, 100g Philadelphia naturel roomkaas en vanille-extract). Na een gedwongen afkoeling in de koelkast zijn de cakejes prima door zelfgekleurde rode suiker te rollen. En dan mogen ze weer afkoelen.

Verder is het zo mogelijk nóg makkelijker. Twee blaadjes verse munt 'bevestigen' met een MaxiMix-stokje. En er tenslotte bij een aantal 'appels' letterlijk een hap uitlepelen. En daar kriskras wat pitjes in duwen. Een leeg mandarijnenkistje doet de rest. Ik kan je zeggen: niemand heeft geklaagd over cake als ontbijt ;)

21 december 2013

Courgettekoekjes met zalm (ehh, garnalen)

Ik sta zo laat op, dat ontbijten geen zin meer heeft. Niet dat ik niet ga eten, maar dat noemen we dan brunch. En aangezien mijn lijf langer dan wenselijk voedsel heeft moeten ontberen, mag het wel wat substantiëlers zijn. Onder de douche denk ik vooral aan iets warms. Pannenkoeken ofzo. Maar dan anders.

Een beslagje van ei, bloem, garnalen (ik heb dus geen zalm in huis en ben ècht nog niet klaar voor een tochtje naar de supermarkt), fijngehakte verse munt en geraspte courgette wordt in een hete koekenpan tot 'koekjes' gebakken. Ik heb nog hangop over van de taj-mahal en meng daar nog meer gehakte verse munt door.

Dat muntspul met de garnalen is een uitstekende combinatie (zalm zou ook erg goed zijn geweest). Mmmm. De courgettekoeken zijn een beetje zompig. Als in 'best wel zompig'. Ik heb liever krokante, knapperige pannenkoeken en dat zijn dit niet. Maar de motor is aangevuld en de dag kan beginnen.

19 december 2013

Sneeuwpoppen (van gekookte eieren)

Vorige week had ik met vrienden een Sinterkerstdobbelspelavond gepland, gelardeerd met alcohol. Dûh. Door dat laatste, én omdat iedereen uit een andere windstreek tevoorschijn komt; draaide dit logischerwijs uit op een gezamenlijke logeerpartij. Uiteraard werd het geheel opgeleukt met erg lekker eten. De gastvrouw zou zorg dragen voor het avondlijke driegangen diner, iemand verzorgde de alcoholische versnaperingen, een ander was verantwoordelijk voor de zoete en zoute snacks. En ik had aangeboden het ontbijt te doen. Can you say: 'over the top'?
De inspiratie vond ik op, uiteraard, internet:

Gekookte eieren. Prima ontbijt. Iedereen lust het (naar ik weet) en het vult goed. Maar wel een beetje saai. Dus natuurlijk sta je dan 's ochtends in andervrouws keuken sneeuwpoppen te knutselen. Van eieren die je thuis al had gekookt. Ik gebruikte 'kanjers' (XL) met henne-eitjes (S, Jumbo).

Twee gestapelde plakjes wortel vormden het perfecte hoedje (op een onzichtbaar verstopt satéprikkertje wat meteen ook de twee eieren op elkaar hield). Gitzwarte peperkorrels waren de ogen en knopen. Takjes verse tijm en een ruitje wortel (puntig aan de ene kant om makkelijk in het ei te kunnen steken; en puntig aan de andere kant om overduidelijke esthetische redenen) maakten de sneeuwpop af. Ik had nog een sjaal kunnen verzinnen, maar kwam niet verder dan een in de lengte doorgesneden 'zuur matje' en dat vieze snoepje vond ik nou niet echt bij een eierpop passen.

Elke pop stond op zijn eigen podium van zalmmedaillon, omringd door een het-is-negen-graden-buiten! groen veld van rucola. Een dressinkje erbij (van uit andervrouws keukenkasten gegapte witte wijnazijn, olijfolie, gembersiroop en mosterd) en verder helemaal goed. Het leek wel Pasen. Maar dan anders.

Yoghurt Taj-Mahal

Ik heb kaasdoek, ik heb yoghurt en ik heb een interessant recept voor zogenaamde 'Yoghurt Taj-Mahal'. Wat ongetwijfeld weinig met de klassieker uit India te maken heeft, maar het klinkt alvast fijn mysterieus. De yoghurt wordt met behulp van de kaasdoek omgetoverd in hangop (zo). Dat kost wat tijd, maar dat is slechts een kwestie van planning.

Een kleine ons (pecan)nootjes wordt fijngehakt en door hangop geschept met komijn, kaneel, gember en suiker. Wat vervolgens minstens een uur moet intrekken. De bolletje gekruide hangop kunnen geserveerd worden met bolletjes frisse meloen en nog meer noten. Bijvoorbeeld.

Onverwacht blijkt komijn het héél goed te doen in een lekker zoet nagerecht. Zéker in combinatie met geurige kaneel en knapperige stukjes noot. De meloenbolletjes leiden eigenlijk alleen maar af en de gember had nog wat meer gember gemogen. Maar verder: dik romig verrassend en fijn.

Zou daar een miniheksje in wonen?

Een nieuwe trend in bakland is het koekje dat op de rand van je thee-of koffiekop wordt geserveerd. Online (zoals hier) is zelfs een speciale 'elk-koekje-op-de-rand-steker' te koop (voor €1,20 excl. verzendkosten), hoewel een simpel mesje natuurlijk hetzelfde effect kan sorteren. Bij Dille&Kamille koop je voor €2,95 meer complexe uitsteekvormpjes, voor zo'n schattig peperkoekhuisje. Daarvoor moet je dan wel even (met een pincetje) prutsen.

YoyoMax12 bakt minihuisjes voor op een cupcake:

Inclusief kick-ass recept voor 'ginger bread' en 'royal icing'.

16 december 2013

Spookaardbeien

Het is natuurlijk niet voor niets dat 'spookaardbeien' zo geschikt zijn om met Halloween te maken. En niet halverwege december; als er geen aardbeien te krijgen zijn, of in ieder geval geen lekkere aardbeien die enigszins houdbaar zijn. Ik koop ze voor bijna €3 bij de Jumbo, heb nog net tijd om ze (klieder, klieder, gedoe, gedoe!) van gesmolten witte chocolade te voorzien en te beschilderen met een chocoladestift van Dr.Oetker. Maar een dag later blijken ze te lekken en de dag dáárna vind ik de resterende aardbeien beschim- meld in de koelkast. Tja. Het idee was leuk, zullen we maar zeggen.

Maar de killer druivenrupsen lusten er wél pap van. Háp!

Druivenrupsen

De inspiratie:
En deze 'druivenrupsen' blijken een eitje om te maken. Alleen voor de oogjes is het wel even prutsen met gesmolten chocolade en een cocktailprikkertje. Ik ben begonnen met aan de achterkant van een satéprikker een (grote) druif te prikken, zó dat het stokje er niet doorheen komt. Daarna de (steeds kleinere) druiven via het puntje aanrijgen en eindigen met een druif die de hele prikker doet verdwijnen.

Kleine moeite en, eerlijk is eerlijk, relatief klein plezier. Uiteinde- lijk komt het neer op druiven afhappen van een stokje. Maar wel heel leuk als speelse verrassing op de ontbijttafel dit weekend.

Nerdy Nummies

Zoals al eerder gezegd, ik vermaak me laat op de avond meer dan uitstekend met mijn smartphone en draadloos internet, liggend in mijn bed. Mijn favoriete nog-even-voor-het-slapen entertainment is Nerdy Nummies. In deze prijswinnende "geeky cooking show" bakt de Amerikaanse Rosanna Pansino op verzoek bizarre koekjes, cakes en taarten die geïnspireerd zijn op diverse (teken)films en computerspelletjes.




Je zou bijna opstaan om zelf te gaan bakken (bijna..). Maar wat zou ik dan eerst maken? Een regenboogtaart met eenhoorn, de Indiana Jones 'monkey brain' cake, een heuse schaakbord taart (inclusief zelfgemaakte chocolade schaakstukken), Breaking Bad snoepglas, Teenage Mutant Ninja Turtles cakepops, wookiee cookies (of een onmogelijke Star Wars taart), legocakes of 3d brilkoekjes? Zó leuk!

Elke dinsdag komt een nieuwe aflevering uit en er zijn er inmiddels 97.

Overigens vind ik het idee van de Kolonisten van Catan Cupcakes bríljant! En je zou ze nog écht kunnen gebruiken om mee te spelen ook.

Je bent pas jarig met een kandelaar op je taart.

HOE GAAF IS DÍE?! Een verjaardagstaart kándelaar, met kaarsjes. Ik vind 'm helemaal geweldig en wat bijna nóg geweldiger is, is de prijs van 80 of 90 cent (bij de Action; in 'zilver' of  'goud'kleurig).

Andere favoriete winkels van dit moment voor bakspullen: Xenos (voor rolfondant, marsepein, flesjes kleurstof, gekleurde suikers, pareltjes, en goedkoop decoratiegereedschap), Hema (bakvormen spatels en mes), Action dus (decoratiesuikers, seizoensartikelen), Dille&Kamille (koekuitstekers, keukengereedschap, taartvormen - al dan niet met uitneembare bodem) en soms AH (nu crème brulée brander voor €3,74).

15 december 2013

Red velvet cupcakes 'en croûte'

Voor het post-vergadering kerstbuffet wat door de medewerkers zelf wordt samengesteld, breng ik cakejes mee. Omdat iedereen op de hartige toer gaat (pastasalades, börek, zuurkooltaart, wraps met zalm) en ik nou eenmaal vind dat er nooit, maar dan ook nóóit een toetje mag ontbreken. Ik haal het oude vertrouwde recept voor red velvet cake van stal en herhaal deze truc om de smeuïge cake in een krokant jasje te bakken

Bovenop een friszure dot van (2 delen) MonChou (in dit geval dus 200g), (1 deel) roomboter, (1 deel) poedersuiker, de zest van twee limoenen en het sap van één. Fingerlickinglicious. Collega's vragen mij dagen later om het recept. Tja. Daarvoor heb ik nou een blog.

14 december 2013

Gekleurde suiker

Als je geen pap meer kunt zeggen 's avonds en je dan maar gestrekt gaat (in je eigen warme bed), wat is het dán fijn dat in het hele huis draadloos internet aanwezig is en er zoiets bestaat als een je-hoeft-alleen-maar-te-liggen-kijken grootschermige smartphone. Waar je YouTube filmpjes op kan kijken. Die dan weer inspireren om zelf gekleurde suiker te maken ('coloured sanding sugar'). Morgen. Of een andere dag.


Dus: In een stevig plastic (ziploc!) zakje doe je het-maakt-eigenlijk-niet-uit-hoeveel kristalsuiker en enkele druppels (geen pasta dus) levensmiddelenkleurstof. Zakje sluiten en alle kleurstof goed door de suiker mengen. De gekleurde, nu natte suiker op een bakplaat met bakpapier uitspreiden in een zo gelijkmatige mogelijke dunne laag. Even kort, zeg tien minuten, in de warme oven (60°C) om de suiker te drogen. Terug in een (ander, schoon, ook weer vooral stevig) plastic zakje en net zolang met een deegroller bewerken tot alle korrels los zijn, zonder stukjes. De gekleurde suiker tot nader gebruik in een afsluitbaar potje bewaren. Hoppa.


08 december 2013

Schoenen en handtassen

Als ik vandaag niet hard aan het werk moest voor mijn opleiding ('any time now'), zou ik misschien wel deze over-de-top cupcakes maken, gewoon omdat dat dan zou kunnen. De hoge hakken zijn gemaakt van een cakeje met botercrème en gekleurde suikerdip, waarin een met gesmolten witte chocolade bestreken wafeltje is gestoken, dat is vastgeplakt op een koekrolletje. De handtassen zijn twee cakejes op elkaar, bekleed met fondant en gedecoreerd met (uitgerolde!) drop en suikerparels.



Er is een internet vol veel te veel ideëen! Vaak blijkt de decoratie vooral een kwestie van anders denken over bestaand snoep. Want een rolletje drop is natuurlijk een prima handvat op een tas. En fijn kokosrasp geeft natuurlijk het perfecte uiterlijk van bont.

24 november 2013

Tarte Tatin

Ik heb nog een paar mooie handappels van De Olmenhorst liggen. En ik vind dat ik wel een kleine traktatie heb verdiend. Nou vind ik dat laatste eigenlijk altijd wel (!), en een mens moet daar niet al te vaak aan toegeven. Maar nu moeten die appels op en dat lijkt míj het perfecte excuus. En dan beloof ik plechtig deze week twee keer te gaan fitnessen. Of in ieder geval te proberen te gaan fitnessen :)




Een klassieke tarte tatin lijkt mij een fijne uitdaging. Want hoewel het originele recept (per ongeluk ontstaan in 1889) simpel is, zijn er tegenwoordig veel varianten. Dat blijkt nog maar weer eens als ik denk op YouTube wel even hét filmpje met dé instructies voor een èchte klassieke tarte tatin te vinden. Maar er blijken zóveel recepten:






De mooiste eindresultaten zijn in mijn ogen díe taarten waarbij de suiker vooraf in de (vuurvaste) vorm tot karamel is gebubbeld. Dan kunnen de de appelparten worden toegevoegd en facultatief eerst worden verwarmd. Sommigen lakken de appeltoppen af met gesmolten boter. Het deeg is bladerdeeg of een pâte sucrée. En dan mis ik waarschijnlijk nog diverse variaties. Maar omdat één ding (na twee mislukte pogingen, zie foto hieronder met poging twee linksboven op de achtergrond), één ding heel duidelijk is - ik kan geen karamel maken - verkies ik met grote kiezen het recept van Meester Holtkamp.

Daarvoor hoef ik alleen suiker en gesmolten boter (1:1) in de vorm te doen en verder niks. Appels erop, deeglap instoppen en klein half uurtje bakken.

Ik laat de taart eerst helemaal door-en-door afkoelen voordat ik de vorm verwijder ('omdraaien op een bord'). En met het deeg van Holtkamp krijg je dan niet zo'n doorweekte bodem; deze korst is nog enigszins krokant (hoewel de sappen door de prikgaatjes in de onderkant weglekken). De zoetzure appels zijn zacht als quenelles appelmoes. De karamel is wat minder plakkerig dan wanneer ze eerst zou zijn ingekookt en ik heb mooiere resultaten op internet gezien. Eigenlijk is een tarte tatin stiekem niet de állerbeste taart allertijden, maar hij is best lekker. Ik zou trouwens zweren dat ik een taartje had gebakken. Waar is 'ie nou heen?! (lees: misselijk)

Meneer Aardappelhoofd

Een uurtje dwalen door de Action (WC Kanaleneiland, Beneluxlaan 21 te Utrecht) en je komt thuis met enkele sinterklaascadeautjes (tegen een spotprijs overigens; we vragen ons niet af hoe dat kan; we maken er opportunistisch gebruik van). En er is ook veel leuks te vinden voor de enthousiaste thuisbakker, vooral op het gebied van taartdecoratie. Voor €0,98 per stuk koop je bijvoorbeeld deze grappige deco candy waarmee je koekjes omtovert tot gezichtjes: 'mens', 'olifant', 'konijn' of 'vogel'.

23 november 2013

Parijse streepjeskoekjes (Pinwheel Cookies)

Koekjes! Koekjes! Koekjes! M-m-m!! Soms heb ik een plotselinge vlaag van koekjesdrift en dan loop ik langs diverse opties in het supermarktschap. Gelukkig is er de informatie op de achterkant van de verpakking die mij meestal weerhoudt van aankoop. De meeste koekjes tikken af op een voedingswaarde ruim boven de 400 (kcal) - en vaker richting de 500 - met een ingrediëntenlijst die weinig goeds bevat. Daar kun je ook chips voor eten, denk ik dan. Wat ik dan vaak ook niet doe (maar soms wel).

Maar nu komt er visite (♪ visite, een huis vol vi-si-te ♪; eh, nee, één iemand). En visite drinkt. Bier weliswaar, maar daar kunnen best koekjes bij gegeten worden. Dus laat ik maar aan het bakken slaan. Want dat is mijn favoriete tijdverdrijf op de zaterdagmiddag.
Het recept zegt dat ik een soort cakedeeg achtig iets moet maken, maar dan in andere verhoudingen. Door de ene helft deeg gaat dan cacaopoeder. Maar niet die ene theelepel zoals aangegeven staat; ik heb er eerder vier nodig voordat het deeg egaal donkerbruin is. Trouwens, lekker deegje hoor. Oók de (bitterdere) bruine. Het is alleen helemáál niet uitrolbaar (en ja, ik heb het laten rusten in de koelkast). Beide deeglappen, vol scheuren, leg ik zo goed en kwaad als het kan op elkaar. Niet uit te rollen en niet óp te rollen, tot nu toe nog niet echt een doorslaand succes.

Al bakkend lopen de koekjes nog iets uit, maar ze komen beter uit de oven tevoorschijn dan ik bij bereiding had kunnen denken. Kijk nou, nu zijn ze feitelijk toch nog gelukt; mijn 'spiraaltjes' :)

Een boterig kruimig maar niet echt krokant koekje met een prettig cacaobittertje. Koekkruim vult bij eten alle hoeken van de mond (en kiezen). Versgebakken koekjes, altijd goed. Een dag of wat later blijken ze minder. Tenminste, dat zegt de visite achteraf, want ik kon het me natuurlijk niet permitteren een hele stapel koekjes in huis te hebben. Dus ik had ze meegegeven.

17 november 2013

Smakkelijke smikkelsmullers

Indrinkavond bij mij thuis dus, want we gaan uit dansen! 
Natuurlijk, een mens kan gewoon kaasjes en toastjes gaan kopen en deze al dan niet netjes uitstallen, klaar. Maar dat is niet zo mijn stijl; ik duik liever zelf de keuken in. En alles aan dat proces vind ik leuk: door mijn kookboeken bladeren en een (of meer) recept(en) uitzoeken; boodschappen doen; snijden/hakken/bakken/koken; en opeten. Bij voorkeur maak ik bij gelegenheid iets wat ik nog niet eerder gemaakt heb, om te blijven leren zeg maar.

Ik ga de "smakkelijke smikkelsmullers" uit Roald's Griezelkookboek (deel 2) maken. Want frituren is niet mijn sterkste punt; dus daar is training in nodig. Het zijn gefrituurde kippengehaktballetjes met wilde rijst (heb ik; uit de Kaufland in Kleve), maïs, lente-ui, verse gember, kerriepoeder, knoflook en verse koriander. Klinkt goed. Alleen die maïs.. Maïs met koriander en gember? Maar het zal wel. Ik neem de helft aan hoeveelheden (want ik maak natuurlijk nog andere hapjes) en vorm het deeg. Maar dat blijkt niet echt (als in: écht niet!) tot balletjes te rollen. Het wordt een gevalletje van de met lepels gepakte grijphoopjes in hete olie laten vallen. Tijdens het frituurproces blijkt de maïs uit de balletjes te verdwijnen en het ruikt hier wel heel erg naar Vietnamese loempiakraam.

Zóveel gember, koriander en kerrie en nóg smaken de balletjes een beetje flauw. Waardoor de zoute sojasaus de perfecte dipper is. Op zich zijn de smikkelsmullers wel smaakvol (en ook belangrijk voor deze avond: glutenvrij!) maar het frituren van kipgehakt is volgens mij niet zo'n goed idee: dróóg! Misschien toch beter bakken dan frituren? Of anders eerst paneren?! En waarom zijn die van meneer Dahl zo mooi glanzend bruin (en de mijne niet)?

16 november 2013

Tuinbonendip

Voor een recente avond met vrienden en (teveel) mojito's, moest een ordentelijke bodem aanwezig gaan zijn. Anders ben ik na twee glazen (rode) wijn al aangeschoten; en daar heeft niemand wat aan. Bovendien vind ik bijna niets zo fijn als op een anderszins verloren zaterdagmiddag de keuken induiken. Het therapeutisch hakken en roeren werkt ontspannend en prettige bijkomstigheid van zoiets is de overvloed aan hapjes die daarna klaar staan, zodat je met z'n allen kan blijven zitten praten. 

Uit HomeMade maak ik "tuinbonen-muntdip" (van dubbelgedopte diepvriestuinbonen, knoflook, verse munt, parmezaan en olijfolie - en naar eigen idee ook grofgehakte walnoten), die ik in handzame witlofschuitjes serveer.

De dip is lekker smeuïg, erg groen en heeft een subtielzoete smaak conform doperwtjes. Die bittere witlof is even doorbijten, maar met elkaar combineert het oké. Die knapperige walnoot blijkt als toevoeging een must en dat je góede olijfolie gebruikt proef je. Het restant aan tuinbonen-muntdip kan als 'pesto' gebruikt worden, bijvoorbeeld met gekookte pasta.

Dipje?

Leuk idee, zo'n paprika dipbakje. Maar dan moet je niet, net als ik, iets teveel van de onderkant afsnijden. Want dan lekt 'ie natuurlijk!

Zacht & Sterk

Nooit in mijn hele leven wil ik bij toilettage ooit zònder wc-papier zitten! Gelukkig heeft zo goed als elke Kruidvat een draadstalen kar voor de winkeldeur waarin de pakken toiletpapier liggen opgetast. Eén pak 'zacht en sterk' telt acht rollen, met elk 200 vel 3-laags. De naam zegt precies hoe en wat het is: niet zo pagezacht dat het riool verstopt raakt en niet zo budgetschuurpapier dat ik zinkzalf nodig heb. Voor een nergens zo lage prijs van €1,99 per pak (en bij tijd en wijlen drie pakken in de aanbieding voor slechts €5). Zie mij na het werk langs een Kruidvat rijden om zoveel pakken als ik dragen kan (acht tot tien) in de kofferbak te laden. Niet dat de voorraad ooit op is, natuurlijk, zie boven. Goddank leef ik niet pre 20e eeuw!

13 november 2013

De Olmenhorst

Een collega heeft een appelboom. Niet in de eigen hoofdstedelijke achtertuin natuurlijk, maar een geadopteerde boom op landgoed De Olmenhorst (Lisserweg 481, Lisserbroek). Dat kost €23,75 per jaar, plus éénmalig €7,25 inschrijfkosten. Maar er blijken tevens plukdagen te zijn, wanneer enthousiaste appeleters zelf hun fruit mogen komen plukken. Op de website is tijdens de oogstperiode (september, oktober) een schema te vinden. Op zaterdagen loopt 'Jos het trekpaard' met de huifkar rondjes en er zou soms zelfs een heuse champagnelounge zijn. Score! Wij zijn vertrokken.

Maar wie had verwacht dat het zo druk zou zijn? Parkeren is al een hele heisa en er zijn vier heuse parkeervelden (P1-P4). Dat kost geld maar het parkeerbonnetje kan ingeleverd worden voor een consumptie. Het landgoed zelf is gróót! En huisvest onder andere een heuse chocolatier (Urban Cacao), een fotokamer (waar je je dierbare kroost op de foto kan laten zetten) en er staat een bakker speltbroden te verkopen. Het oogt aanvankelijk allemaal vreselijk verantwoord en weinig authentiek, met een flinke snuf commercie. Een ogenschijnlijke plek waar de pretentieuze Amsterdammers ecologisch komen doen, maar dan wel op een 'van alle gemakken voorziene' manier. Dat het stiekem toch met je schoenen in de modder is, blijkt in de boomgaard zelf. Had ik nog tòch maar mijn laarzen aangetrokken.

Wij zijn wat later in het seizoen. Alle plukperen zijn al weg, helaas. Van de verschillende appels hangen er alleen nog Topaz, Santana, Elstar en Jonagored aan de boom. Eerst kom je langs een kraampje waar de verschillende rassen te proeven zijn. En daarna word je keurig bewegwijzerd naar de appels van je plukkeuze. Alle appels worden ter plekke gewogen en rekenen voor €1,99 per kilo af. Het plukken is erg leuk, voor een beperkte duur. Want hoeveel appels heeft één mens nou nodig? Dus na een stuk of vijftien exemplaren af- gedraaid te hebben, is het plukken gedaan. Slenteren door de boomgaarden heeft natuurlijk ook zo zijn charme. En 'ze van De Olmenhorst' doen daar niet moeilijk over. Want het landgoed is sowieso tussen zonsopgang en -ondergang vrij toegankelijk voor publiek. Zelfs honden zijn welkom, mits aangelijnd. Er worden doorheen het jaar diverse activiteiten en interessante workshops georganiseerd. En er is natuurlijk een landgoedwinkel (open ma t/m vrij 10-18; za 9-17; zo (mrt t/m dec) 11-17). Waar producten van eigen makelij en overige natuurvoedingswinkelartikelen te koop zijn. Bovendien kun je hier een gevulde picknickmand of leuke knapzak aanschaffen om ergens mee te verpozen.

Naast mijn appels ga ik uiteindelijk weg met twee flessen perensap (€1,99 per literfles, exclusief €0,30 statiegeld), gerookte knoflook (per bol €2) en een pot 'Olmenhorst Boomgaard honing' (€4,99). Thuis zie ik pas dat deze honing geen appelbloesemhoning is, zoals ik eigenlijk vanuit gegaan was. Maar honing is honing is lekker. En inderdaad, A, op dat hele landgoed geen druppel cider te vinden. Daar moeten ze duidelijk nog aan wat aan doen!