DIY grillworst

Doe-het-helemaal-zelf-pakket van de Hema, om leuk zelf thuis worst te grillen met de bijgeleverde "speciale bekende Hema kruidenmélange".

Groentechips DIY

'Het meneertje van Bondi Harvest' (youtube), die ook een restaurant heeft of iets doet in een restaurant dus hij zal het wel weten, maakt groentechips. En ik vind groentechips (eigenlijk alle chips) érg lekker. Nou heb ik begrepen dat je het beste een dehydrateermachine kunt gebruiken, maar misschien heeft meneertje wel gelijk en kan een oven ook fungeren als zulks..

Sowieso al lekker: biet (ik gebruik gele) en zoete aardappel. Tijdens het bekijken van het filmpje valt me het gebruik van superlatieven door het meneertje wel op. Stoort me zelfs. Het is allemaal 'epic' en 'sexy' en hij overdrijft wel een beetje. Afvallen van chips; dát is 'epic'.

Bij gebrek aan een mandoline, gebruik ik eerst een kaasschaaf en dan toch maar een rasp om zo gelijkmatig mogelijke dunne plakken van de geschilde groente te kunnen snijden. Wat overigens niet helemaal lukt. Met de handen een beetje (gesmolten) kokosolie en een beetje (beetje beetje) zout over de plakjes verdelen en dan gaan ze de oven in. Op een bakplaat.

Heel heel knapperig zijn mijn groentechippies niet. Misschien zijn mijn plakjes te dik, en waarschijnlijk heeft de oventemperatuur nog wel wat finetuning nodig. Sommige chipjes dreigen naar bruinaangebrand te gaan; dat dan weer wel. Maar deze bieten en batata zijn van zichzelf al zó lekker, dat het niethelemaalknapperige niet eens stoort. Het beetje gedroogde tijm heeft ook nog een boel smaak afgegeven. En ik heb geen aardappelchips (met toevoegingen uit de fabriek) zitten wegkanen. Dát is ook wat waard. Lekker dus. Maar is nog voor verbetering vatbaar!

Warm op de Worst

Wij zijn pas in Berlijn geweest en wat je natuurlijk sowieso doet als je daar bent, is een authentieke currywurst eten: een in stukjes gesneden braadworst overgoten met warme currygewürzsauce en gegarneerd met kerriepoeder. Wij aten héle lekkere! De currysaus is nèt even anders dan de klassieker uit de knijpfles. Al was het maar omdat de saus bij de worst warm geserveerd behoord te worden.

Dus toen ik laatst (over de Nachtegaalstraat) van UMCU lekker terug naar huis fietste en ik bij delicatessenwinkel Peek&VanBeurden een groot uitklapbord zag met de tekst "Knakworst en Curryworst van Brandt&Levie worstmakers", ja, toen stopte ik natuurlijk. Ik bedoel, Brandt&Levie. Curryworst. Daar kan weinig mis mee gaan. Vooral niet als je je eigen "selbstgemachter currysauce" erbij gaat serveren. Een klein vergelijkend onderzoekje op YouTube leverde de volgende makkelijk te maken saus op:

Recept Curry(gewürz)saus

Giet 2 potjes Aarts pruimen (santa clara) op siroop (à 370ml) af maar vang 250ml sap op. Ontpit de pruimen als dat nog nodig is. Vul het sap aan met 250ml cola en kook dit (in een kleine 30 minuten) in tot éénvijfde van het volume. Let op, want het brandt gemakkelijk aan. Zodra het ingedikte vocht op de bodem begint aan te koeken (en dus vóórdat het aanbrandt.. ;), het vuur laag draaien. Dan 500ml (Heinz) tomatenketchup, 2el milde currypoeder en 1el scherpe currypoeder (of 1el milde met ½tl cayennepeper) toevoegen. Roer 3el worcestersauce en het sap van ½ limoen door de saus. De currysaus glad pureren met een staafmixer en eventueel afkruiden met (weinig) zout. Warm serveren.

Zoals de Duitsers zeggen: "Die Currysauce muß scharf sein, muß fruchtig sein, muß tomatig sein. Und muß vor allem wárm auf die Wurst kommen."  Dus een goede saus heeft een uitgekiende zoetzuur balans, is een beetje scherp maar niet al te pittig en smaakt vol naar tomaten. En natuurlijk komt de saus warm op de worst, want een koude saus op een versgebraden worst, ehm, nee!

En dit is werkelijk héél erg lekker. En wat blijkt? Niet de worst maar de saus máákt de curryworst. Ik heb 'Vadouvan' kerriepoeder van Jonnie Boer gebruikt. Maar noch de fantastische Brandt&Levie worst, noch de dure Boer kruiding zorgen voor de smaaksensatie. Het is mijn eigen zojuist zelfgemaakte currysaus, die de show steelt. Met een saus als dit kan ik met recht zeggen "Ich bin ein Berliner" :) MJAM!

(hét perfecte cadeau voor papa!)

Kroepoek

Kroepoek is een bijgerecht uit de Indische keuken en heet in Indonesië 'kerupuk'. Men kent daar circa 30 verschillende soorten kroepoek met verschillende ingrediënten per soort. Hier in Nederland is de bekendste soort degene die is gemaakt van meel en garnalen (kroepoek oedang) en deze wordt veelal als 'naturel' aangegeven ;)

Voor de bereiding van kerupuk worden garnalen schoongemaakt, zodat alleen het vlees overblijft. Dat wordt gemalen en vermengd met meel. Dit wordt tot een deeg gekneed en dan in de vorm van een brood of rol bijna twee uur gestoomd. Vervolgens worden er plakken van gesneden en deze worden kort gefrituurd. 

De gedroogde (ongebakken) kroepoek (rondjes of visjes of kleurige vormpjes of kronkeltjes) worden verkocht bij Aziatische toko's (zoals Oriental). Thuis hoef je dan alleen een half pannetje (zonnebloem-of arachide)olie te verwarmen op laag vuur tot de olie heet is. Om daar dan de gedroogde kroepoek in af te bakken. Dat is overigens hartstikke leuk, want de plakjes bruisen in de hete olie en ontvouwen zich tot ze bijna in volume verdubbeld zijn. Zodra de randjes lichtbruin kleuren de kroepoek eruit vissen en uit laten lekken op een stuk keukenpapier.

Vet ja. Maar lekker ook. En vers, dus knapperig. En omdat er zoveel keus is in verschillende soorten ongebakken kroepoek (bv 1kg cassave crackers €4,50) kun je nog eens experimenteren. Met olie op de juiste temperatuur kan een kind de was doen. En absoluut leuk voor die kids om naar het hele proces te kijken. Mijn ene zakje 'krupuk udang sido- ardjo' (250g €1,99) voedt zes hongerige houthakkers en drie toekijkers.

Vanille-extract maken

Wie vaak bakt, heeft (veel) vanille-extract nodig. Die kun je kopen als (enigszins inferieur) vanille-essence van bijvoorbeeld Oetker (in het supermarktschap) of als (superieur maar duurder) 'organic madagascar bourbon pure vanilla extract' bij de natuurvoedings- winkel. Nou moet je op sommige dingen gewoon niet bezuinigen. En vanille-extract is zo iets. Je hebt er steeds maar een beetje van nodig en het verschil in kwaliteit zal een groot verschil in smaak maken. Maar wist je dat het heel erg makkelijk is om zelf vanille-extract te maken? Zó belachelijk makkelijk zelfs, dat ik me bijna afvraag hoe het kan dat ik nooit eerder heb gedaan.

Al wat je hoeft te doen is (zachte, verse) goede vanille-stokjes in de lengte doormidden snijden en ze met een paar tegelijk in een goed afsluitbaar, glazen flesje doen. Dit vervolgens aanvullen met goede wodka (minstens 35% alcohol) en zeker twaalf weken laten trekken op een liefst donkere plek. Occasioneel schudden. Ik vond zelf de vanille-stokjes van Jumbo (€0,99 per stuk) meer dan goed genoeg en ik heb er acht in een fles Smirnoff van 500ml gepropt. Nou weet ik niet of dit nou echt goedkoper is, dan de dure versie uit de winkel aanschaffen; maar het joepie-effect is wel véél groter!

Nu, ruim vier maanden later, is de 'triple distilled vodka' prachtig donkerbruin gekleurd en heeft zich een fijn (alcoholisch) vanille- aroma ontwikkeld. Het zal wel een aantal baksels duren voordat dit zelfgemaakt vanille-aftreksel op is. Tenzij ik natuurlijk kleine flesjes weg blijf geven; want zelfgemaakt vanille-extract blijkt ook nog eens een heel leuk kookkado!

Zelfgemaakte 'kersen'(lees: aardbeien)bonbons

We gaan stappen! En zoals dat dan hoort, eerst thuis indrinken. Ik mag dan wel 40min zijn, de lol is er niet minder om. Of misschien is de lol zelfs wel meer. Omdat ik nu de (financiële) mogelijkheden én de onmis(ken)bare capaciteiten heb om daadwerkelijk met iets beters aan te komen dan een fles bessen. Dus ik maak mijn eigen 'jello shots', in (ook zelfgemaakte) cups van getemperde (jawel!!) chocolade. Hoppa!

Recept

Hak (of rasp) 200g pure chocolade fijn. Smelt 150g daarvan in 'n metalen kom au-bain-marie. Roer van het vuur af de resterende 50g door de gesmolten chocolade (hierdoor zal de temperatuur dalen, zodat de chocolade feitelijk zo goed als getemperd is en dus mooi glanzend uit zichzelf opdroogt zonder naderhand van die witte (smelt)vlekken op de chocolade - deze manier van temperen heb ik van Rudolph). Bestrijk een (siliconen) vorm met een laag gesmolten chocolade; dit lukt het best met een schone penseel. Als deze laag hard is geworden, nóg een laag chocolade aanbrengen. De chocolade hard laten worden.

Breng 150ml water in een steelpannetje aan de kook en voeg 1/2 pakje Dr.Oetker Jelly puddingpoeder toe. Roer dit van het vuur af door, tot het poeder is opgelost, en laat al roerend tot handwarm afkoelen. Voeg een flinke scheut (50ml) bourbon of wodka toe, vermeng en verdeel het mengsel over de chocoladecups. Laat (in de koelkast) opstijven. Druk de cups voorzichtig uit de vorm en serveer.

Laat één ding heel duidelijk zijn: alcohol laat zich moeilijk geleren. Liever had ik minder water en meer alcohol gebruikt, maar de eerste poging daartoe was weinig succesvol. Toen voegde ik er uit de losse pols extra gelatine aan toe, wat niet het gewenste effect gaf. Hoe dat wel zou kunnen zijn gelukt:

De puddingpoeder die ik kon vinden (bij Jumbo) was er alleen in aardbeiensmaak. Ik vond het nogal sterk ruiken naar de gelpennen van vroeger, maar dat viel in het eindresultaat wel mee. Thuis heb ik er één voorgeproefd. Ik vond mijn mooie 'kersenbonbons' best wel weinig kersenbonbon en erg veel alcohol. Wat een goed ding is. Alleen houd ik niet zo van chocolade met een vloeibare fruit- vulling. Had ik al gezegd dat ik al fietsend naar de preparty (ik was toen nogal in mijn nopjes met de glanzende chocoladecups), even met één hand ging controleren of mijn licht het wel deed. Daarbij vergetend dat ik juist in die hand mijn schaal met chocoladeshots droeg. Ik kwam dus op het indrinkfestijn met twee overgebleven chocolaatjes; de andere tien lagen ergens op het fietspad. Maar zelfs toen was het nog een geslaagde party gimmick ☺