Henna 'n' Placenta

In de nieuwe Aziatische toko (zo ongeveer naast Oriental) aan de Amsterdamsestraatweg te Utrecht, stap ik naar binnen om een nieuwsgierig kijkje te nemen. Mijn oog wordt vooral getrokken door de vele cosmetica-producten die (veelal buiten mijn bereik) achter de lange toonbank staan uitgestald. En in het bijzonder kijk ik naar een haarmasker met de tekst "Henna 'n' Placenta". Ik durf het niet op te pakken ;) En loop linea recta de winkel weer uit. Brrr.

Wasabi rucola

Nieuw bij de Albert Heijn is een vrij pittige nieuwe 'sla': rucola met de extra scherpe smaak van wasabi. Niet dat er nou daadwerkelijk wasabi aan de kweek van deze rucola te pas is gekomen. "Er is niet gekruist", zegt dhr Fausto Caserio, productmanager bij Alphacom Italia, de kweker die wasabi-rucola ontwikkelde en in Nederland exclusief aan Albert Heijn verkoopt. Deze rucolasoort heeft iets bredere, minder gekartelde blaadjes die kleiner van formaat zijn en meer vertakt aan elkaar vast zitten nog. De smaak is écht wel pittig. Maar anders dan wasabi níet scherp in de neus.

Cuberdon pasta

En dan zie ik opeens potjes 'CuboSpread' bij de Xenos (€0,99 per pot), zogenaamd gemaakt van Vlaamse tjoepkes. Gelukkig bedenk ik me net op tijd dat dit met aan zekerheid grenzende waarschijn- lijkheid gewoon mierzoete pasta is, à la marshmallowfluff, en dat ik helemaal geen boterhammen meer eet ;)

Persepolis

De ingang van winkel Persepolis [spreek uit: pèr-SEH-pô-liss] op Kanaalstraat 82 (te Utrecht) is weinig opvallend in de veelheid aan uitgestalde groenten en fruit in de rest van de straat. Tussen de andere toko's valt het niet op dat je hier verse sinaasappelsap en stukken verse ananas kunt aanschaffen, maar de kenners, de ware foodies en thuiskoks, wéten dat je binnen bijna alles van je gading vindt. Behalve dan marsepein en amandelspijs, maar die zou je best zelf kunnen maken want amandelpoeder (300g à €2,95) en bittere amandelen (!) verkopen ze hier dan weer wél.

Bij binnenkomst links open koelvitrines met verse kruiden (een uitgebreid standaard aanbod en soms rariteiten als verse lavendel 75g €2,25), verschillende pepertjes, exotisch fruit (als erg verse vijgen), een keur aan paddenstoelen (shiitake, oesterzwammen, cantharellen, portobello's en king bolette!) en afhankelijk van het seizoen: asperges, roodlof, etc. Op twee plaatsen in de winkel kun je zelf noten tappen (hier links en achterin de winkel) en daarmee is er eigenlijk een compleet assortiment. Alleen pecannoten kan ik (nog) nergens vinden.

In een hoekje staan bijna alle varianten Barilla pasta, waarnaast alle denkbare specerijen (ook La Chinata pimentón de lavera). En wat rúikt dat! Een verdekt opgesteld schapje openbaart gedroogde zuidvruchten, vier soorten rozijnen (groen, zwart, geel en jumbo), gojibessen (200g €3,50) en nog meer noten. Dan een gangpad met Aziatische en Mediterrane aromaten, sauzen, conserven, sambals, boemboe's en Italiaanse import. TRS is ruim vertegenwoordigd met linzen en diverse gedroogde bonen. En als je verder langs de wijnrankbladeren, wijnen en het granaatappelbier loopt, kom je achterin in de Iraanse hoek.

Hier ligt thee van Ahmad, zoals die vroeger bij Marks&Spencer te krijgen was: Special Blend, Aromatic Earl Grey (echt héle goede!), Ceylan of Cardamom Tea en Green Tea (100 zakjes à €3,95). Pal naast de worteljam, appelazijn, dadelsiroop en brokken (dus niet op een stokje) kandijsuiker wit of geel. Aan de achterwand de vele schepbakken en tapsilo's met het bulkassortiment van ID Organics, inclusief geïntegreerde zelfbedieningskoffiemolen. Wel even met een gekleurde stift het nummer op je zakje schrijven. Ik ben nogal fan van de (eko) kaneelamandelen (€18,50/kg); die zijn echt heer- lijk. Maar wat zijn nou die 'tamari amandelen'? De blinkende vaten oliën en (balsamico)azijn, ook zelftap, zijn evenmin te missen. Met walnootolie (€9,95/l) hazelnootolie (€17,95/l) en pompoenpitolie (€22,50/l). De opsomming gaat stug door met Kurukahveci koffie, gedroogde paddenstoelen (als porcini, id est eekhoorntjesbrood), ingelegde citroenen, geschenkverpakkingen met luxe chocolades, ovaltine (ahá, dus híer zou ik dat spul kunnen kopen; ik had het ooit nodig voor dit recept van Jamie voor STP, maar kon het toen nergens vinden). 

Bijna uitgewinkeld? Nee, want de ogen krijgen nog flink te kost op de groente&fruit afdeling (truffelaardappelen, topinamboer, zoete citroenen, rettich, gele tomaatjes...), door de glazen deuren van de diepvries (sereh, saffraanijs, de knapperige, heerlijk vette en dus onweerstaanbare roti paratha en -yak- petehbonen), bij de diverse versbakken (ik zeg "twáálf soorten olijven") en niet te vergeten; bij de kassa (arganolie!)

Hoe fijn, hoe fijn. Stel je zou ergens wonen, waar een dergelijk fan- tastische toko níet voorhanden is, wat moet je dan? Waar vind je je broodnodige culiosa? Verse knoflook heeft de Appie soms ook wel, maar verse naan; lekker dikke, huisgemaakte tzaziki (ook goed zelf te maken); ongezouten macademia's (per kilo €19,50); dadelazijn of bloedsinaasappelen; daar kùn je toch niet zonder? Ik in ieder geval niet en dus mag ik op z'n tijd los bij Persepolis. En wil je wel geloven dat ik nog elke keer nieuwe producten ontdek?!

Rauwe cacao(bonen)

Na dit recent gelezen artikel in de ochtendSp!ts, ben ik opnieuw geïntrigeerd door de zogenaamde 'superfoods'. Wat de natuur nog allemaal voor ons herbergt. Of beter nog: wat wij moderne mensen allemaal al weer vergeten zijn (en nu herontdekken).

Met stevige 'toetjeszin' kom ik bij een Plus (Voorstraat 61a te Utrecht) terecht, waar ik al twijfelend over pannenkoeken met sesamijs of tiramisu, door de winkel dool. Oh ja, ik was vergeten dat er hier een heel gangpad gewijd is aan bio. Leuk. Maar die producten van de bovenste plank zijn mij nieuw. Ah: score! Er zijn er een paar op (aloe vera sap, duindoornsap, vlier-en gojibessen) maar incabessen (250g €9,95), hennepzaad (€4,95), moerbeien (250g €4,49), macapoeder (175g €5,95), henneppoeder, cacao- poeder (100g €5,95) en rauwe cacaobonen (250g €4,95) zijn wél te koop. Superfoods. Weer thuis zie ik dat er op internet genoeg geschreven is over rauwe cacao. Het proberen waard!

Alleen, je moet deze rauwe cacaobonen dus écht wel nog 'even' pellen. Het vliesje dat er omheen zit (de dop is dus wel verwijderd) lijkt nog het meest op het velletje rond een amandel, en het laat zich met de punt van een aardappelschilmesje als oud behang strippen. Echter slechts stukje bij beetje; dus je bent er wel even mee bezig... Typisch een werkje voor op de bank, bij een filmpje. Weken en pellen zoals amandelen gaat bij cacaobonen niet goed, want de bonen vallen in 'nibs' uiteen. Je vraagt je af of ze dat pellen niet even met een machine hadden kunnen doen. Zó ongeraffi- neerd hoeft het voor mij nou ook weer niet.

De rauwe boon voelt glad, vettig aan en valt als vanzelf in gelobde stukjes uiteen. Nu dat pelletje eraf is, steek ik er één in mijn mond. Hard! Aanvankelijk smaakloos, dan stevig bitter (oei, mijn gezicht vertrekt) met een ongekende cacao nasmaak. Je moet dit niet met chocolade verwarren; er is immers geen suiker aan toegevoegd, maar ergens is het zelfs wel lekker. Even wennen, misschien. Mét vlies eten kan ook, dan is de nasmaak eveneens bitter (zoals slecht gepelde tamme kastanjes).

Plantje met sterk 'after eight' gehalte

Ik werd meegenomen voor een middagje 'vertier ende vermaeck'. Om te beginnen al een zeer welkome afleiding van opleidingsstress en werkdruk(te). Dán bleek de bestemming (Schloß Moyland) een erg interessant stemmig museum en ook nog eens een waar klim- en klauterparadijs (de galmkamer, de torentop, de stempelzaal en vooral de zwemgang naar de 'totally naked' room)! En als kers op de spreekwoordelijke taart stonden een aantal interessante pot- kruiden in de verkoop. Recht gestekt uit de slottuin: snij-knoflook, ananasmunt, sinaasappelmunt en jawel: chocomunt (€2,90).

Chocomunt; dat connoteerd in mijn gehoor sterk aan 'after eight'. En dan is het natuurlijk maar een kleine stap naar daadwerkelijk (stérk) munt en (in de verte) chocolade ruiken wanneer ik mijn reukorgaan tussen de groene blaadjes van de plant steek. De takjes waar al dat groen uit ontspringt hebben alvast een chocobruine kleur, waarmee het in ieder geval een móói plantje is. De smaak is tintelfris, veel meer mentholmint dan de gebruikelijke munt. Erg intrigerend! Nou eens kijken hoe lang ik deze plant in leven weet te houden, met mijn ongroene vingers.

Bijna-wijlen de Yucca moest ook al gered worden, immers...

"Geen koffie meer nodig"

"Moeder Natuur heeft haar 'cadeautjes', ook wel superfoods, lang verborgen gehouden in onder meer de Himalaya en de Andes. Maar tegenwoordig zijn açai en goji bessen, maca en rauwe cacao te vinden in de natuurwinkel om de hoek. Waarbij de grote vraag dan is: wat doen ze nou eigenlijk voor je? Sp!ts probeert er zelf een paar uit en krijgt reacties van enkele voedingsdeskundigen."

Bron: Sp!ts, woensdag 10 april 2013.

Tof hee!

Ik bewaarde mijn Japanse toffees voor de juiste gelegenheid, maar wat blijkt - toffees hebben geen 'de juiste gelegenheid'. En omdat ze nu al bijna een jaar niet meer houdbaar zijn, moet ik ze hoognodig opeten ;)

V.l.n.r.: Morinaga's kokutou caramel (met melasse): een romige karamel met een donkere bitterzoete smaak - een beetje als bruine basterdsuiker waar het meeste zoet uit is gehaald: 8+. Morinaga's satsumaimo caramel: heerlijke karamel met de weinig subtiele smaak van zoete aardappel: 9-. Morinaga's milk caramel: deze klassieke melkkaramel heeft een gecondenseerde melksmaak die lekker lang blijft hangen: 8. En wat een prachtige doosjes! Glico matcha: de toffee zelf is wat korrelig en minder romig, maar de volle smaak van groene thee maakt dit meer dan goed: 8-. Ik had het kunnen weten; er was sowieso maar weinig wat ik in Japan heb gegeten wat niet (hoewel vaak héél anders) héél lekker was!

Ananas aardbeien

En dan liggen er opeens vreemde aardbeien op de versafdeling bij Albert Heijn (€2,99 per 100g); lichtgele 'koninkjes' met rode pitjes. "Ananas aardbei" staat op het bakje: "smaakt als aardbei met een vleugje frisheid van een ananas". Nou, zeer decoratief zijn deze vruchtjes in ieder geval. Aansnijden maar. Smaakt inderdaad als aardbei, als een onrijpe aardbei dat is, met een grondse bittere nasmaak en veel later, ruim na doorslikken, heel in de verte het idee van ananas. Mwah. Maar wél decoratief.

Gebakken kikkererwten als pinda-alternatief

De kikkererwt is een eetbare peulvrucht en zij bevat per 100g ongeveer: 55g koolhydraten, 20g eiwit, 15g voedingsvezels, 5g vet, 127kcal en verder o.a. veel lysine (belangrijk in de strijd tegen stomme koortslippen). Een willekeurige pindasnack (een pinda is eveneens een peulvrucht), laten we zeggen Duyvis Ovenroasted (30% minder vet) bevat zo'n 11g koolhydraten, 25g eiwit, 7g voedingsvezels, 52g vet (wat de flip?) en 620kcal per honderd gram. 

Dus als ik bij de (Turkse) toko geroosterde kikkererwten zie, al dan niet (maar liever niet) licht gezouten, zoals de bovenstaande van Persepolis, dan neem ik graag op de koop toe dat deze snack wat droger is in de mond. Want verder zijn ze net zo knapperig, net zo snacktrekstillend en om heel eerlijk te zijn, doordat ze ook niet zó overweldigend lekker zijn eet je niet in één ruk de hele zak leeg. Voordeel, voordeel en voordeel.

Ananasmeloen?

Bij de Real in Rees (hoe kom ik daar?) verkopen ze ook water- meloenen met daarop de tekst 'gele watermeloen'. En warempel; nadat thuis het mes in de vrucht is gezet blijkt het vruchtvlees zonnig geel. De meloen is iets minder knapperig en wat zachter, vleziger dan zijn bekendere rode familielid. Maar het is een lekker sappig toetje, een beetje met de smaak van een (zeer) waterige ananas. Zoet en weinig pitjes. Leuk!

Nou, hoe duur was dat ding ook alweer? €5?

Aardbeibloem

En zo kreeg ik onverwacht een 'bloemetje' van de aardbeikweker...

Barszcz

Vier uur kopje soep. Of bordje soep, met noodles; dat is ook vaak lekker. Of lekker vullend, in elk geval. In deze winkel met Poolse delicatessen heb ik in dat kader wel iets heel aparts van het schap geplukt: instant borsjt. Met noodles vreemd genoeg, want ik snap even niet wat er nou Pools, of Oosteuropees, is aan noodles. Maar goed, ik giet er kokend water op. En verbaas me ten zeerste over de kleur: fuchsiarozerood. Een beetje té kleurig naar mijn smaak, net zoals groene ketchup en blauwgrijze yoghurt ook niet lekker smaken. En dat is nog afgezien van het zout, want zout is het, deze 'soep'. En verder smaakt het eigenlijk niet echt ergens naar. Of jawel. Zurig. Zurig en zout met veel verder smaakloze (droge) noodles. Maar goed, dan weten we dat ook weer. En kan ik deze rariteit afvinken..

Gouden blokjes

Maggi blijkt, ondanks mijn aanvankelijke en schijnbaar onwrikbare scepsis, in de keuken steeds onmisbaarder. En dat geldt óók voor de bekende Maggiblokjes (die ikzelf liever per stuk dan per twee verpakt zie), maar deze blokjes met kruiden uit de Provence (uit de Franse supermarkt Auchan) kende ik nog niet. Het aroma komt je echter bij openen van het doosje al rijkelijk tegemoet..

Witte eierkoeken

De wat?! Wítte eierkoeken? Sorry, wàt?! Ze liggen per vier in het vak bij Jumbo, naast de bakkerspepernoten en de verse broden, en kosten €2,39. De geur ervan doet denken aan kokosmakronen en de onderkant ziet eruit als ouwel (maar is dat niet). Het zijn lekker knaaïerige eierkoeken die zéker naar eieren smaken maar verder volledig aan luchtige bitterkoeken doen denken (maar dan zonder de bittere amandelsmaak)!

(update 29-11-2010)
Deze witte eierkoek (en -koekjes) ligt in Groningen in de bakkerijen als 'pleverkoek' (of 'pleverkouk').

Kiwaï

Kiwaï? Een mini-kiwi met een lengte van circa 2,0 tot 2,5cm lengte en een doorsnede van 1,5cm. De vruchtjes zitten in een doosje van 175 gram dat ik voor een onwaarschijnlijke €3,69 bij de Belgische Delhaize koop. De vruchtjes zijn, behalve bijzonder schattig, zoet als rijpe aardbeien, uit te zuigen als kruisbessen en ze missen het voor de grotere kiwi kenmerkende zuurtje.

Oranje boven

Verse biologische oranje (!) bieten van de markt (die ik voor de ze- kerheid maar met schil en al kook, zodat ze niet 'leegbloeden'), en die geel en zoet de perfecte begeleidende groente blijken te zijn. Héél lekker!

Ke-lekker

Wat is dát nou weer?! Ik ben in ieder geval geïntrigeerd, wanneer ik voor een paar uien bij de toko om de hoek binnenstrompel. De eigenaars hiervan zijn sinds heel kort terug uit Verweggistan en hebben aldaar ongetwijfeld ingeslagen voor de winkel thuis. Even vragen dus:

Het ding heet kelek (Turks voor 'kale') en is een onrijp meloentje. Op het tweede oog zou het inderdaad best een 'piel de sapo' (of paddehuidmeloen) kunnen zijn. Ik koop er twee en snijd er aan de lunchtafel onmiddellijk één aan. Voor de zekerheid worden pitten en schil verwijderd en dan zet ik mijn tanden in het stevige frisse vruchtvlees. Eigenlijk smaakt het nogal naar komkommer. Alleen dan nèt ietsje zoeter, nèt ietsje minder waterig. Ja. Lekker (€3,45 p.kg). Maar heb ik nou eigenlijk wel uien meegenomen?!

Antroe-wadia?

Mijn moeder bracht gisteren, hopelijk geïnspireerd door mijn culi- naire avontuurszin, op haar eigen (plausibele) initiatief, een aantal mij onbekende vruchtjes mee. Wacht. Mijn moeder bracht míj on- bekende vruchtjes mee? Inderdaad. Mijn moeder bracht mij onbe- kende vruchten mee!
Ze komen bij de Zutphense Jumbo vandaan (en liggen aldaar in de verkoop onder de naam antroewa maar dát kan in ieder geval niet kloppen, want volgens wikipedia zijn dát een soort aubergines, uit de nachtschadefamilie). Ze zijn ongeveer net zo groot als lychees, met net zo'n pelbaar huidje, vergelijkbaar (ook wit) vruchtvlees en een eendere pit. Bovendien smaken de vruchten bijna als lychees, maar dan véél zoeter. Ze zijn alleen iets minder sappig. Rara, mam, wat ís dit? Want ik weet het niet (maar vind het wél érg lekker)!

(update)
Maar nú weet ik het wel: longan!

Gifts from the Asian gang

Tijdelijk terug in België, nee, Brussel zelfs; en dus was een kleine omweg richting Kam Yuen supermarkt eigenlijk niet meer te vermijden. De aankopen bestonden met name uit kokos- azijn en maggi-citroen, maar verder was er om eerlijk te zijn niet veel anders te koop dan in de Aziatische supermarkt op twee kilome- ter afstand van mijn huis in Utrecht.