Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

30 augustus 2007

Potdicht

Zo'n pot augurken (of wat er dan ook in zit) kan behoorlijk vast dicht geschroefd zitten. Er zijn allerlei hulpmiddelen in de handel om dit euvel te verhelpen, maar in mijn optiek bestaat er maar één goed gereedschap (zie boven). Ik weet niet eens hoe een dergelijk apparaat heet, maar mijn moeder had 'm al (in het oranje natuurlijk; dat ding stamt nog uit de jaren '70) en op een rommelmarkt (waar anders?) vond ik dan eindelijk mijn eigen 'pottenopener'. En je kan er ook goed potten mee slúiten!

29 augustus 2007

Delhaize

Gezien het grote aantal boute supermarkten in België (GB, Spar, Smatch), ben ik verguld met de Delhaize (Delhaize Watersportbaan, Jubileumlaan 15, Gent). Direct na binnenkomst een ruime selectie verse groente en fruit (volgens onderzoek moet elke goede supermarkt beginnen met g&f, omdat het een zeker 'markt'gevoel schept en het een warme, persoonlijke sfeer geeft).
Dan veel vis (zelfs levende kreeften te koop) een grote afdeling wijnen en sterke drank, niet te vergeten een hele fijne broodafdeling (wel met de gekke Belgische do-it-yourself broodsnijdmachine) en verder gewoon goed geordende schappen. Oké, de frisdranken en limonades zitten een beetje in het verdommenishoekje, maar voor verslavende suikertroep als 'cola' (zuurder dan azijn!!) is dat eigenlijk nog niet eens een slecht idee..

Ideetje

Spelfout

Oké, dus Engels wordt meer en meer geïntegreerd in de Nederlandse taal en ik geef grif toe dat ook ik niet gespeend ben van dit nieuwe taalgebruik. Maar om nou ons hele erfgoed te grabbel te gooien, daar ben ik dan weer sterk op tegen.
Zoals het ingeburgerde "enigste" daar waar "enige" bedoeld wordt; "gerolen" zeggen als je "geruild" bedoelt; of "jou huis" schrijven terwijl 'jou' een bezittelijk voornaamwoord is en dus met een -w geschreven moet worden. En dan heb ik het nog niet eens over het 'at random' gebruik van "kennen" en "kunnen", bijvoorbeeld (wanneer iemand een góede vertaling heeft voor 'at random', reageer gerust!).
Maar spelfouten, daar heb ik hélémaal een broertje dood aan. Hoe bestaat het, dat afgestudeerde intellectuelen zoveel tijd besteden aan marktonderzoek, logo-ontwerp en lay-out (wederom, vertaling?) van een produkt en dan niet eens de toch kleine moeite nemen om de verpakking op eventuele taalfouten na te kijken...

Japáánse tuin?? Het is toch ook geen Japaan?? What's next?
"Van Nederlaandse bodem?"

Albino wortelen!

IE, witte bospeen. Bij "Van Landschoot" gevonden, natuurlijk, die hebben altijd allerlei gekke nieuwe groenten en vruchten liggen. Hoewel ze trouwens in een kist zaten van 'The Greenery' en dus uit Nederland komen. Esthetisch fraai, maar de prachtige wortelen smaken eigenlijk gewoon naar radijs.
Ik probeer maar steeds te bedenken hoe de verkoper ze noemde: "ijskegel" geloof ik. Maar op google vind ik dit niet terug...

Het aller-aller-allerfijnste mes

Écht, het allerfijnste mes aller tijden koop je gewoon bij de Hema. Voor maar €3,50 heb je een klein koksmes, van zichzelf al vlijmscherp! Het formaat houdt het midden tussen een koksmes en een aardappelschilmesje: precies perfect dus voor de meeste snijklussen. Het heft is stijlvol zwart en heeft een bakelieten uitstraling, vind ik, maar boven alles ligt het prettig in de hand.
Ik moet me tot nu toe altijd nog inhouden om niet een 'reserve' klein koksmes te kopen, voor als de Hema het ooit zover laat komen dat dit prachtige kleinood uit hun assortiment verdwijnt. Maar voorals-
nog ga ik uit van de gewoonlijk duurzame kwaliteit die de Hema biedt.
Kopen!! (én cadeau doen!!)

Porcini ai funghi

Italiaanse paddestoelenbouillonblokjes die elke soep, maar vooral saus een heerlijk kruidig smaakje geven. Ik gebruik de blokjes met name voor een bouillon om couscous mee aan te maken. Deze 'porcini ai funghi' is niet heel moeilijk te vinden (Italiaanse traitteur) en als je ze ziet liggen, direct inslaan!!

28 augustus 2007

Mix voor Kruidcake

Het feit dat de onlangs gebakken butterscotchtaart al ras in de afvalbak belandde, heeft het probleem gecreëerd dat wij zin hebben gekregen in zoetigheid maar dit niet voor handen is. Dus aan het eind van de dag ontstond de noodzaak om een dessert te vervaardigen en ik had zowaar nog een pak 'alleen-water-toevoegen-kruidcakemix' in de kast staan.

Aangezien ik al wéét dat deze kruidcake heel goed te eten is, maar met enkele toevoegingen een hele lekkere kruidkoék maakt; doorzoek ik onze voorraadkasten op additieven: ik vind een doosje Terschellinger cranberry's en een aangebroken zakje pompoenpitten.
De cranberry's week ik (cranberry's in een bakje, kokendheet water erop gieten, even laten staan en afgieten, goed uit laten lekken).
Een kind kan de was doen:
Pak met 'mix voor kruidcake' openen en het droge mengsel in een kom overdoen. Lauw water afmeten (225ml op één pak mix) en hiermee het beslag aanmaken. Uitgelekte cranberry's door het deeg scheppen.
Een cakevorm beboteren (let op, want de kruidcake gaat nog behoorlijk rijzen) en op de bodem een laag pompoenpitten. Hierop het deeg gieten.
Even laten staan, zodat het deeg mooi in alle hoeken van de vorm uitloopt (hoef je ook niet meer moeilijk te doen met gladstrijken enzo) en dan 55-65 minuten in een voorverwarmde oven van 160 graden Celsius. Tot een satéprikker of vork weer schoon uit de kruidcake tevoorschijn komt. Afgekoeld het lekkerst en ideaal als: ontbijt (met boter), tussendoortje (bij de thee), in de broodtrommel (vier-uurtje op het werk), voor op een picknick en als broodbeleg (jawel! vooral op maïsbrood). En deze mix van "HomeMade" kost ook nog eens een keer geen fluit, want het betreft een B-merk (maar dat proef je absoluut niet terug!!)

Voetbal urinoir

Score!! (en ja, inderdaad, het oranje balletje verkleurt bij voldoen- de 'warmte').

Treffer

Wij hebben thuis een keramische kookplaat; ben ik níet blij mee, want ik kook veel liever op gas, maar ja, inbouw (goddank is het in ieder geval geen electrische kookplaat, want daar kan ik hélémáál niks mee; wie wel?!).
Aangezien er natuurlijk altijd van alles overkookt en mijn lief het bovendien nodig acht zijn koffie met een percolator te zetten (die ook overkookt), wordt die plaat behoorlijk ranzig. Het aangekoekte spul op de gasplaat kún je er wel afkrabben (daarvoor levert de fabrikant er meteen maar een speciaal krabbertje bij), maar wanneer je net als ik niet houdt van uren krabben (tenzij aan jezelf...), is er de handige vet-weg-spray van "Treffer" (Kruidvat, 2€nogwat). Sprayen, in laten trekken en met een doekje afvegen. Wordt niet helemaal brandschoon, maar in ieder geval schoon genoeg om weer op te koken.

5-stappen-plan voor "appelbollen"

Lekkere smeuïge appelbollen zijn niet moeilijk te maken en alles wat je er voor nodig hebt is: bladerdeeg, appels (hoeven niet al te rijp te zijn, maar liever niet zulke grote nemen), suiker, kaneel en een beetje losgeklopt ei.

Stap 1: Je hebt voor elke appelbol die je wilt maken natuurlijk één appel en één plakje (diepvries) bladerdeeg nodig. Terwijl het gewenst aantal plakjes bladerdeeg op hun plasticje op het aanrecht liggen te ontdooien, de appels schillen en van het klokhuis ontdoen (met een appelboor).
Stap 2: Een plakje bladerdeeg met de vingers een beetje uittrekken en in de linkerhand nemen (als je rechts bent); plaats in het midden een appel, met de tunnel (waar het klokhuis zat) op het deeg.
Stap 3: Schep de appel vol met een suikerkaneelmengsel. De precieze hoeveelheden voor dit mengsel komen niet zó nauw, maar ik gebruik ongeveer 2el suiker met 1½tl kaneel per appel (een deel van het kaneelpoeder kan natuurlijk vervangen worden door iets 'pittigers', zoals 5spice powder of koekkruiden of kardemom of...)
Stap 4: Vouw met beleid het bladerdeeg om de appel heen, zonder suikermengsel te knoeien of scheuren in het bladerdeeg te veroorzaken. Let op dat de appel volledig in bladerdeeg is ingepakt. Zet de bol in een aluminiumbakje (NIET van papier) en bestrijk rondom met wat losgeklopt ei (en bestrooi licht met suiker).
Stap 5: De appelbollen goudbruin en gaar bakken in 15-20 minuten in een voorverwarmde oven van 175 graden Celsius.

Fijn aan appelbollen is het krokant-luchtige korstje bladerdeeg in combinatie met de sappig-sompige gegaarde appel erin. Maar het állerlekkerst aan appelbollen, vind ik zelf het karamelstroopje (ontstaat zonder enige verdere moeite vanzelf uit appelsap, gesmolten suiker en kaneel) op de bladerdeegbodem (die net wel net niet gare deegbodem).

27 augustus 2007

Vegetarische lasagne met pompoen en tomaatjes

Het is de eerste werkdag van mijn lief, sinds de zomervakantie. En omdat ik zelf een vrije dag heb, besluit ik eens flink uit te pakken met het diner. Ik kies voor een lasagne, want dat hebben we al lang niet meer gegeten, en vind het recept voor deze vegetarische variant die me aanspreekt door het gebruik van pompoen en tomaat, favoriete groenten van ons beiden (is pompoen eigenlijk wel een groente?).
Het is eind augustus en pompoen blijkt nog niet zo eenvoudig te vinden. Tevergeefs klop ik aan bij de lokale supermarkt en ook de BIOplanet blijkt pompoenloos. Gelukkig weet ik een mooie oranje pompoen op de kop te tikken bij VanLandschoot. Daar verkopen ze ook verse oregano en fijne gele cherrytomaatjes. In de koelkast staat nog een restje ricotta en ik kom thuis met biologische hüttenkäse en lasagnebladen, dus ik kan aan de slag.

Pompoen schillen (lekker werkje, maar niet heus) en in blokken snijden (ben ik in totaal bijna een half uur mee bezig). Cajunkruiden, zoals in het recept staat, heb ik niet, maar ik vind wel couscouskruiden achterin de kast, dus vermeng ik mijn pompoenblokken met ruim olijfolie en dit kruidenmengsel. Half uurtje in een niet te hete oven, samen met een bakplaat halve tomaatjes, ook besprenkeld met olijfolie en wat gedroogde oregano.
Ondertussen klop ik het halve bakje ricotta met het hele bakje hüttenkäse en een scheutje water luchtig door elkaar; zeezout, vers gemalen vierseizoenen peper en twee teentjes fijngehakte knoflook erbij. Bij de BIOplanet heb ik een stukje biologische Pecorino gekocht, maar de Oude IJsselkaas die we nog in de koelkast hebben, vind ik eigenlijk veel lekkerder, dus rasp ik de helft van de Pecorina met een net zo groot stuk Oude IJsselkaas. En dan leuk de lasagne 'bouwen':

ricotta / pompoen / beetje kaas - lasagnebladen - ricotta / tomaatjes / kaas - lasagnebladen - plakjes gewone tomaat / verse oregano / kaas - lasagnebladen - ricotta / pompoen / kaas - lasagnebladen - plakjes gewone tomaat /tomaatjes /mini-mozzarella / kaas / olijfolie

Zo'n lasagne is eigenlijk best makkelijk van te voren te maken. Wanneer de schaal eenmaal 'gebouwd' is, kun je volgens mij zo'n lasagne ook nog best invriezen en op een latere datum in de oven afbakken. Mijn lief komt rond 18.00u thuis, dus laat ik de lasagne op het aanrecht staan. Kunnen de smaken meteen een beetje intrekken.
Een half uurtje in een oven van 200 graden Celsius blijkt voldoende voor een (iets donkerdere dan) goudbruine lasagne, waarvan de zoete smaak van gekruide pompoen de tong streelt. Mijn lasagne van vandaag is heerlijk kazig (en dus machtig), maar ook groenterijk door een absolute overdaad aan tomaten.
Bovenstaand recept is voldoende voor vier ruime porties.

Ik besluit 'all out' te gaan en óók de gefrituurde oregano te maken. In een klein pannetje verhit ik een flinke scheut olijfolie, tot ik het zelfs hoor sissen. Het lijkt mij zo dat de olie goed heet moet zijn, want de oregano moet direct dichtgeschroeid worden en zo het meeste van zijn smaak behouden. Maar ik wist niet dat oregano nog zoveel water bevatte, want jemig, dat spettert!
Mijn lief vindt deze gefrituurde oregano hélémaal géwéldig, maar ik kan zelf nou niet echt zeggen dat ik door geur en smaak nou zo onder de indruk ben.

Kastanjemeel

Als je tamme kastanjes pelt, droogt en maalt, krijg je deze verrukkelijke kastanjemeel, die ik met veel plezier gebruik in plaats van gewone tarwebloem, in recepten waar een extra bite gewenst is. Het nootachtige smaakje krijg je al door een kleine hoeveelheid van het totaal aan bloem te vervangen door kastanjemeel. Mmm.
(te koop o.a. bij de biologische detailhandel, zoals de BIOplanet)

BIOplanet

Wanneer je toevallig in Gent bent en vanaf de ring de Drongensesteenweg oprijdt (nr. 134), moet je absoluut een bezoekje gaan brengen aan de biologische heerlijkheid: BIOplanet. Deze supermarkt is behoorlijk groot en heeft van alle denkbare boodschappen de biologische en ecologisch verantwoorde variant in huis. Food en non-food zijn goed vertegenwoordigd en er is ook een versafdeling met (quasi) vlees, (quasi) vleeswaren en kaas.
Maar, niet alleen interessant voor de bewuste medemens. Ook de creatieve koker vindt zijn gading in culinair opzicht. Zoals vele soorten bloem (spelt-, gierst-, kokos-, rijst-, ...), diverse soorten zoetstof (agavesiroop, maïs-, melasse, rietsuikers), sterk aanbod noten, zaden en gedroogde vruchten, meerdere rijstsoorten, zuivelprodukten van koe, geit en schaap en groot aanbod groente en fruit. Alles biologisch!! Maar vaak ook suikerarm, glutenvrij of zonder conserveringsmiddelen (deze laatste m.n. de cosmetische produkten). Milieubewuste schoenen, die er ook nog eens leuk uitzien, en 100% biologisch afbreekbare wasmiddelen (een must in de wereld van vandaag!)
Aangezien het brood meest zuurdesem is en ik daar niet van houd, ben ik geen groot afnemer van gebakken waren, maar het restaurant bezoek ik vaak, omdat je er voor een tientje een ruime gezonde maaltijd krijgt die meestal ook echt lekker is (werk-BIOplanet-fitness).
Op de website kun je je bestelling plaatsen, omdat de vier filialen die BIOplanet rijk is (Dilbeek, Gent, Kortrijk en Eindhoven,NL) wellicht niet in de buurt zijn. De bestelling wordt dan binnen vier werkdagen bij een Colruyt naar wens afgeleverd.

26 augustus 2007

Butterscotchtaart

Zondagmiddag, bakmiddag. Zeker als je al een tijdje van deeg en oven bent weggebleven, zoals ik. Maar... geen eieren in huis en omdat het weer te wensen overlaat, heb ik ook duidelijk geen zin om een tocht naar de avondwinkel te ondernemen, om eieren van dubieuze versheid te gaan kopen. Op zoek dus naar een recept waarvoor geen eieren nodig zijn en dan stuit ik zowaar op een heerlijk uitziende 'butterscotchtaart'. Meteen een goed excuus om de zo lang gezochte en uiteindelijk in de Bioplanet (biosupermarkt) gevonden ruwe melasse uit te proberen:

Het deeg voor de korst bestaat volgens het recept enkel uit bloem en boter. Nou, dat lijkt mij een beetje 'droog'. In plaats van bloem kies ik voor kastanjemeel (gemalen tamme kastanjes) en de boter smelt ik, hoor, ik heb geen zin in moeilijk geknoei met harde koude boter. Met wel iets meer dan de voorgeschreven 2-3 eetlepels water, vorm ik uiteindelijk inderdaad een homogeen deeg, wat ik zowaar kan uitrollen. Ik bekleed een ingevette taartvorm.
FOUT 1: de springvorm in onze keukenkast (en ja, ik heb er maar 1) heeft een doorsnede van 28cm en is dus nogal groter dan de 20cm die is gewenst. Van dat formaat heb ik wel een boterkoekvorm liggen, en dus strijk ik mijn boter in deze laatste vorm uit.
Een kwartiertje blind bakken in een voorverwarmde oven. So far so good.
Mijn kapotte handmixer is nog altijd niet vervangen, maar dapper pak ik garde en kom en begin met het afwegen van 175g melasse. Niet dat dat eenvoudig is, want het stroperige suikerspul plakt aan ALLES en het komt natuurlijk niet gewoon in een pot van 175 gram. In de weegschaal plaats ik een plastic boterhamzakje en daarin giet ik de melasse tot iets meer dan de aangegeven hoeveelheid (ik reken op enig verlies bij overbrengen naar de mengkom). Zakje vervolgens uitknijpen boven de mengkom (gaat goed) en vermengen met een klein blikje gecondenseerde melk. Gecondenseerde melk is overigens hetzelfde als geconcentreerde melk!
FOUT 2: de ene melasse is schijnbaar de andere niet en bij openen van mijn pot ruik ik een aangebrande, licht zoute (?) stroopgeur. Moeilijk te omschrijven hoe het precies smaakt, maar ik weet zeker dat ik de geproefde melasse aan mijn vingertop niet lekker vindt, want bitter!!
Vijf minuten moet ik kloppen met een electrische mixer, tot melasse en gecondenseerde melk samen beginnen te verdikken. Ik schakel mijn lief in om mij af te lossen, hem in het vooruitzicht stellend van een verrukkelijke butterscotchtaart als beloning.
De nog warme, gebakken taartbodem vul ik met het melassemengsel. Het moet nog tien minuten de oven in, waarna een prachtige gerezen pudding tevoorschijn komt. De geur schrijf ik weg als ondefinieerbaar...
FOUT 3: mijn lief geloven als hij zegt dat het mengsel misschien nu bitter smaakt, maar eenmaal gebakken waarschijnlijk wel lekker zal zijn.

Oh nee, ik krijg de taart helemaal niet uit de vorm!! Hoopvol zet ik een bord op de bovenkant en draai vorm en bord gelijktijdig om. Mislukt! Zo goed en kwaad als het gaat, schep ik de restanten uit de taartvorm en 'plak' ze op de delen butterscotchtaart. Het poedersuiker wat ik erover heen strooi zorgt gelukkig weer voor voldoende esthetisch effect.
Mijn lief wacht op zijn beloning en snijdt 'een elegant stuk' op een bordje. Al na de eerste hap besluit hij dat hij dit niet lust. Reden: bitter (zeg maar gewoon: vies). Ik heb de hele taart weg gegooid, al moet ik zeggen dat het kastanjemeeldeeg wel goed te eten was...


Tomatenspread

In een vegetariërsstad als Gent, kun je zelfs bij de supermarkt de meest vleesloze creaties vinden. En dan natuurlijk ook voor op brood!!
Bij de Bioplanet kocht ik deze tomatenspread, die heel erg smaakt naar zongedroogde tomaatjes en prachtig rood van kleur is. Daarmee maak je dan natuurlijk ook mooie boterhammen; zoals deze twee sneetjes geroosterd brood, belegd met tomatenspread/tuinkers en gesmolten pestokaas/wortelrasp.

Kaas 2

Thuis in Gent hebben we ook een aantal hele goede kaasboeren. Hele interessante maar helaas ook dure, is de combinatie-winkel in sokken/kaas van vader op zoon Peeters (Hoornstraat 9) die artisanale kazen in zijn assortiment heeft van met name kleinschalige kaasmakerijen. En natuurlijk is daar het winkeltje van "Petit Normandie" (Donkersteeg 21).
Deze laatste heeft wel niet zo'n enorm ruim aanbod kaas als sommige kaashuizen, maar de gepassioneerde mannen reizen heel het land op en neer voor de beste kaas. En niet alleen kaas, maar ook verse hoeveboter en echte karnemelk (dus geen aangezuurde melk, maar het feitelijke bijprodukt!), wijn en zelfgebakken brood kan men hier bekomen. Mijn favoriet is 'Shropshire', een Britse blauwschimmelkaas, gekleurd met wortelsap.

Kaas

Tijdens een recente tocht door Zeeuws-Vlaanderen kwamen mijn lief en ik door het plaatsje Sluis, welbekend van het gelauwerde restaurant "Oud-Sluis". Nu wel niet te zeggen dat we daar ons diner gingen genieten, want een reservering dient maanden vantevoren ingediend te worden aldaar. Maar we wilden toch even kijken op de 'Beestenmarkt'.
Naast het restaurant een kaaswinkel (De Grote Kaasboer, Beestenmarkt 3), die qua aanbod al even veelbelovend bleek als de buitenkant deed vermoeden! Het begon er al mee dat de verkopers duidelijk enthousiaste kaasliefhebbers waren en met hun grijzende haren een zekere ervaring in kaasjaren impliceerden.
Interessante kaas lag er ook en het zijn dan ook deze soorten die uiteindelijk in mijn boodschappentas terecht kwamen: groene pestokaas (inmiddels ook bij Jumbo te koop), schapenpolderkaas (waaruit door mijn lief en mij direct een hap werd genomen) en donkergele Oude IJsselkaas.
Maar ook voor de liefhebbers van een meer reguliere kaas of een zogenaamd 'kaassouvenir' (mijn favoriet: een kaasklomp) een goed adresje:

22 augustus 2007

Secondenlijm

Tijdens de studie gebruikten we 'Loctite' om alles wat vast moest zitten, maar los zat, op z'n plek te lijmen. Worked like a charm! Sindsdien is deze secondenlijm mijn favoriete kleefstof om afgebroken dingen snel weer aan elkaar te lijmen. Wel even oppassen dat je jezelf niet onder smeert, maar verder heel goed spul.

Zo brak laatst het klepje van mijn autovuilnisbakje. Waardeloos, want de afvalbak was direct onbruikbaar omdat ik 'm zonder klepje niet meer open kreeg. Loctite to the rescue (en de afvalbak vervult zijn gebruikelijke functie weer).

Magneettape

Ik vind de Hema een hele goede winkel. Creatief en inventief in assortiment, niet duur én duurzame produkten. Vooral sterk in ondergoed, sokken, snoep en bureau-artikelen. Zoals oud-Hollands snoepgoed (bv. dropwater).
En zoals deze magneettape: plakband waarvan de achterkant magnetisch is. Een eenvoudige manier om van je favoriete foto's en plaatjes magneetjes voor op bijvoorbeeld de koelkast te maken.

Zeeuwse zonnekers

Vreselijk duur, maar orgastisch lekker: grote sappige kersen uit Zeeland (bij de Jumbo, in het kersenseizoen).
Raar vind ik het van mezelf dat ik van kersen als deze bijna oneindig kan eten, terwijl ik van dingen als kersenjam, kersenyoghurt, kersenbonbons (bah), kersentaart, kersensaus, etc. helemáál niet hou! Kersen; ik lust alleen verse!

21 augustus 2007

Musk

Favoriete geur sinds ongeveer een jaar of twintig (aaahh; zo lang al?!) is 'White Musk' van The Body Shop. Er is inmiddels een hele produktlijn van, maar ik heb het over de eau de parfum (30ml €28). Deze 'quasi berenzweet' parfumolie ruikt bijzonder aangenaam en blijft lekker lang geur afgeven. Fantastische klassieker die ik koester (en die gelukkig ook zeer succesvol is bij anderen; zodat white musk voorlopig niet uit het assortiment zal verdwijnen). De 'hit of musk' deospray van Impulse viel een beetje in het niet erbij en over de versie van Boots ga ik het niet eens hebben.

20 augustus 2007

Goedkope onbezwete oksels

De Duitse drogist (bv. DM: Drogeriemarkt) is de plek voor alle aankopen van cosmetische aard. Haarverf koop je er voor een schamele €3,- en deze favoriete deodorant van Rexona mocht ik meenemen voor slechts €1,49 per stuk. Dat de Duitsers niet het schoonste, mooiste volk op aarde zijn, mag een wonder heten.

Op de markt in Hamburg

De Isemarkt in Hamburg (op dinsdag en vrijdag) is te vinden tussen metrostation 'Eppendorfer Baum' en 'Klosterstern'. Onder het viaduct dat de middenstrook van de Isenstraße overspant, prijkt een ware keur aan fruit, vlees, bloemen en kaas op deze bijna dorpse markt.

Deens ijs

Belachelijk, wat een rij voor deze ijswinkel. En dat terwijl ze met fleece dekens op hun benen op het terras er tegenover zaten. In veel gelaterias in Denemarken worden ter plekke verse ijshoorntjes gemaakt, met behulp van een 'wafelijzer-carrousel'.

En natuurlijk dropsaus voor over het ijs (en dropijs: moeten ze hier ook eens in gaan voeren)!!

Zelfzorg in den vreemden

Kopenhagen is een belevenis. Zowel architectonisch, als culinair (amongst others). Buffetrestaurants, waar je (vooral als je komt lunchen) voor ongeveer €8-12 kunt aanschuiven voor het typisch Amerikaanse all-you-can-eat, zijn aan de orde van de dag (mijns inziens veranderden ze dat trouwens beter in all-you-want-to-eat, want dat dwangmatige overconsumeren moet maar eens ophouden...)

Een fijne bakker is de Gjaestgiveriet aan het eind van de Vesterbrogade (148) (mijn lief verlangt nog altijd naar hun 'kaneelstang') en pauzeren met koffie (thee) en lekkers doe je in de ruime stoelen van Robert's Coffee (Larsbjørnsstræde 17). Denemarken duur? Niet als je je ogen open houdt!

De beste restaurants van deze vakantie:
"Zur Poste" (Rose 7, Travemunde, D)
Met modern oog voor detail wordt traditioneel Duits voedsel in ruime hoeveelheid naar de gasten gebracht. Voor werkelijk een schijntje zit je te genieten van klassiekers als 'Wiener Schnitzel' en 'Bratwurst', natuurlijk met salade en een 'spezi' (half cola, half sinas). De bediening weet van wanten.

Thai Cowboy's (Susannenstr. 18, Hamburg, D)
Een thais eethuisje zoals je die verder alleen in Thailand vindt. Verse groenten en vlees worden naar wens met een curry of noedels ter plekke gewokt en voor €5-6 (!!) heb je een gigantisch bord gekruid diner. En vol met studenten, backpackers en andere openminded Hamburgers die weten waar het te halen valt. Het soort eettentje waar een Thai zelf ook gaat eten.