Stroopwafels en -koeken plus

Bij AH spot ik van het eigen merk een hele nieuwe reeks aan bijzondere stroopwafels en -koeken: met gember, met speculaas, met rozemarijn, met mango-chili, natuurlijk met karamel/zeezout, met aardbei en zelfs met lavendel/peper. Voor een 'schamele' €1,99 per pak ;)

Niet te verwarren met speculoos

Hasseltse speculaas is destijds geboren uit de berg restproducten die bleven liggen bij de vele jeneverstokerijen in deze leuke Vlaamse stad: verbrande suiker. Bakkers voegden hier bloem, specerijen en vetstof aan toe en zo ontstond deze koek. In de loop der jaren werden er steeds meer andere ingrediënten toegevoegd en dus kwamen er verschillende varianten. Dé echte Hasseltse speculaas is nog te vinden bij 'Hasselts speculaasatelier' dePaifve aan de Demerstraat nummer 47. Of zo zegt men. NB: speculaas is géén speculoos

De speculaas is van origine een rechthoekig stuk. Waar inmiddels op gevarieerd wordt met stukjes noot. Of stukjes chocolade (wit of melk). Maar misschien de beste variant is de ronde speculaas waarbij het deeg is opgerold met marsepein. Een 'zakje gemengd' met alle soorten koop je bij dePaifve voor €10 (serieus?!)

Deze Hasseltse speculaas is heel anders dan de speculaas(brokken) en (amandel)speculaasjes die in Nederland bekend zijn. Deze speculaas is dikker, bevat minder specerijen en is duidelijk droger. Om heel eerlijk te zijn, vind ikzelf hem stiekem niet zo heel erg bijzonder. En om nóg eerlijker te zijn, vind ik tien euro voor een zak koekjes belachelijk. Maar de stad houdt zelfs speculaasfeesten (én jeneverfeest) en dan moet je het toch op z'n minst geprobeerd hebben. Of probeer het zelf, met het authentieke recept...

Crêpes Dentelles

Dunne wafelkoekjes die 'crêpes dentelles' worden genoemd en waarvan het recept, volgens Byron Talbott (chefkok, vader en youtuber), niet op internet te vinden zou zijn (wat natuurlijk niet helemaal waar is; google het maar eens :) Zoals de naam al doet vermoeden, zijn de fijne crêpes dentelles een Frans koekje, van oorsprong uit Bretagne wel te verstaan. Een andere naam is 'paillets feuilletines' en ze worden in de winkel ook wel verkocht als 'gavottes' (de Quimper). Lekker krokant in ieder geval, gemaakt van een verrijkt (boter)deeg en dan superdun gebakken en mooi opgerold.

Recept

Plaats een bakplaat (ondersteboven) in het midden van de oven en verwarm de oven voor op 180°C.

Roer met een garde 115g roomboter op kamertemperatuur met een mespunt zout en 100g (fijne) kristalsuiker crèmig. Roer eerst 65g bloem en dan 1 eiwit toe door het botermengsel tot een homogene pasta ontstaat. Smeer met een spatel gelijkmatig (zeer) dunne lagen deeg naast elkaar op een siliconen bakmat (Silpat®). Leg de bakmat op de bakplaat in de hete oven en bak ca. 4 minuten tot de koekjes goudbruin zijn. Rol op met behulp van een cilindervorm, direct uit de oven. Serveer (gevuld met slagroom).

Enkele minuutjes in de oven is (natuurlijk) al genoeg. En,oh, trouwens, flinterdun uitsmeren van het deeg geeft koeklapjes die dan weer té dun zijn om op te rollen. Vers uit de oven zijn de crêpes loeiheet maar ze koelen snel af tot een krokant koekje en stel dat je een daadwerkelijk rolletje wil, dan moet je snel! zijn. En een beetje door de warmte heen bikkelen.

Het koekje heeft de textuur van een dunner kniepertje maar dan nóg knapperiger. De volle pure botersmaak zorgt ervoor dat het koekje bijna naar (Zeeuwse) boterbabbelaars smaakt. Belangrijk dus om écht goede boter te gebruiken. Ik kan alleen niet voorkomen dat mijn crêpes dentelles vocht (uit de lucht) opnemen en iets minder krokant zijn (een half uurtje na bakken). Meteen in een trommel doen waarschijnlijk.

Pindahavermoutkoekjes (GV)

Voor het jarige jobje kan ik niet alleen maar hartelijk met hartigheid aankomen. De man moet ook iets zoets. Want ik ken hem goed genoeg om te weten dat de dagelijkse (pure) chocolade verleiding slecht kan worden weerstaan. Maar omdat hij noch lactose noch gluten verdraagt, moet ik wel even struinen naar het juiste recept. Dat lekker is, mij geen bakken met werk oplevert en vrij probleemloos door hem verteerd kan worden. Uiteindelijk worden het deze pinda-havermout koekjes die met een beetje havermoutmeel makkelijk zat te maken zijn. Nou kost havermoutmeel (400g) €2,69 (Jumbo bv) maar ik lees op internet dat je het zelf kunt maken, feitelijk door havermout (500g €0,89) fijn te malen in een blender. Nee, ik krijg het niet zo fijn gemalen als in de fabriek maar ik bespaar wel bijna twee euro!

Recept

Maal 220g havermout zo fijn mogelijk en voeg hier 1½tl baking soda (natriumbicarbonaat) en een mespunt zout aan toe. Meng in een kom 200g pindakaas met 1tl vanille-extract, 110g honing (of ahornsiroop) en 80g appelmoes. Kneed hier de havermout doorheen en vorm deeg kleine balletjes. Druk deze op een met bakpapier beklede bakplaat plat (met een geolied glad oppervlak zoals de onderkant van een glas) en bak de koekjes ca. 10 minuten in het midden van een voorverwarmde oven op 175°C gaar. Laat afkoelen op een rooster. Smelt ondertussen 100g pure chocolade met 2tl kokosolie. Dip de afgekoelde koekjes in de chocolade en garneer eventueel met fijngehakte (zoute) pinda's.

NB gebruik geen bakpoeder want dit bevat tarwebloem en dus gluten

Mijn koekjes moeten naast gluten-ook lactosevrij zijn en dus gebruik ik Maître Mathis rijstmelk chocotablet dat (bijna echt) smaakt naar melk- chocolade maar geen melkbestanddelen bevat. Maar pure chocolade had ook gekund.

Het is handig dat dit deeg geen gluten bevat, want dan hoeft het ook niet te rusten. De grove structuur zorgt ervoor dat het deeg er een beetje uitziet als falafeldeeg. Maar zo smaakt het zeker niet. Dit zijn lekker taaie havermout pindakoekjes die het inderdaad goed blijken te doen als andersomtraktatie.

Beloningskoekjes

M. wordt "helemaal tureluurs" van de naderende deadline op zijn werk. Iets met software, programmeurs die bezweren dat het helemaal goed gaat komen en tussentijdse testen die verre van de gewenste uitslag geven. Als meelevende partner besluit ik hem te steunen op de beste manier dat ik kan. En omdat mijn eigen werk vroeger gedaan is dan gebruikelijk op een dinsdag, kan ik nog even langs Kookpunt om 'X' en 'V' koekstekers te zoeken. Voor €1,40 per stuk vind ik een iks en een zeven.

En daarmee bak ik koekjes die gebruikt kunnen worden ter operante conditionering (à la Skinner). De koekjes met een groen vinkje kan M. uitdelen aan iemand die een goede actie heeft uitgevoerd of anderszins beloond mag worden. De rode kruiskoekjes (die niets te maken hebben met gezondheidszorg) kunnen door M. worden gegeven aan degene die niet helemaal doet wat de bedoeling is. Een kleine afstraffing, ja, maar omdat het 'niet goed' koekje tóch nog steeds ook een koekje is, is het geen echte afstraffing. Eerlijkheidshalve zijn de 'goed'koekjes wel nèt een slagje groter in diameter.

Ik gebruikte voor de koekjes 'the best sugar cookies recipe ever' maar dat levert in dit geval niet zulke goede resultaten op als bijvoorbeeld dit koekjesdeeg van de kiesmedailles. De uitgestoken koekjes 'krompen' en bakten niet mooi in elkaar. En het extra kneden dat nodig was om alle kleurstof goed door het deeg te verdelen, maakte uiteindelijk de koekjes een beetje droog en te hard (kauwspierpijn!) Op zich was de smaak best lekker maar het koekje kon niet tippen aan het (al zeg ik het zelf: briljante) idee.

Kiesmedailles (aka nijntjekoekjes)

Maandagavond vergadering. Ik werk thuis vandaag en zal dus na mijn diner afreizen naar Amsterdam voor werkoverleg. Maar tegen half vier krijg ik de kriebels. De 'keukenkriebels' welteverstaan en ik besluit daar en dan dat collega's die zo betrokken zijn om des avonds naar hun werk te gaan om te vergaderen over de prangende zaken ten behoeve van continuïteit en ontwikkeling, wel een kleine beloning verdienen. Wat voor mij dus een perfect excuus is om iets te bakken, want natuurlijk vormen mijn keukenkriebels de reden voor de beloning die ik heb bedacht. Koekjes zullen het worden; "ik kies koekjes". Kiezenkoekjes :)

Als uitgangspunt neem ik het concept (en óók het recept) van Jemma Wilson's hartkoekjes. Zij maakt fijn suikerdeeg, deelt dat vervolgens in drieën, kleurt twee delen roze en rood en steekt hartjes uit die zij vervolgens in elkaar alterneert. Dat idee kan uiteraard met nog meer dan drie kleuren én met nog meer dan twee vormen in elkaar, maar voor nu houd ik me even aan het basisconcept. Maar ik neem andere vormen.

Recept

Klop 125g zachte ongezouten boter met 160g kristalsuiker in ongeveer 5 minuten crèmig en zeer luchtig. Klop gedurende 2 minuten 1 ei (L) en 1tl vanille-extract door het botermengsel. Zeef er 240g patentbloem boven en vouw dit er doorheen. Als je het deeg te veel kneedt, worden de koekjes (agv de gluten) taai. Weeg de hoeveelheid deeg en deel dit door drie. Vermeng twee delen deeg elk met een andere kleur (gebruik handschoenen), maar kneed niet te lang. Rol elke kleur deeg uit tot een lap van gelijke dikte (5mm) en steek koekjes uit het deeg. Leg deze op een met bakpapier beklede bakplaat en steek kleinere koekjes uit de koekjes. Mix&Match. Bak de koekjes in een voorverwarmde oven van 175°C 10 (tot 12) minuten maar bak ze niet te bruin. Laat afkoelen op een rooster.

Deze hoeveelheid deeg geeft ruim 35 koekjes met een diameter van 7cm. Het deeg smaakte al erg lekker en het knapperige koekje is een prima suikerkoekje. Maar het leukste is: de variaties zijn natuurlijk eindeloos. Meerdere kleuren van verschillende vormen in (of naast) elkaar in één koekje. En omdat het recept zelf best makkelijk is kun je helemaal los qua creativiteit. Hoewel ik onbedoeld schijnbaar ben los gegaan...

Want nadat ik mijn schaal met kiezenkoekjes op de vergadertafel neer heb gezet, komt direct de uitroep "ah, nijntje koekjes". Nijntje? Huh?! Ja, ja, inderdaad. Mijn kiezen zijn Nijntjes. Het is schijnbaar maar net op welke manier je beroepsgedeformeerd bent!

Javaantjes

Boter kan rans worden. Want uiteindelijk worden de vetten in boter door oxidatie afgebroken waarbij onder andere boterzuur vrijkomt. En dat ruikt (en smaakt) ranzig. Het restje boter dat in mijn koelkast ligt is dan ook mijn excuus voor een kleine avondlijke koekjesbakkerij. Ik blijk precies 80g boter te hebben en dat opent de deuren naar een klein experiment. In Cees Holtkamp's recept voor 'javaantjes' (Koekjes) is 40g precies eenvijfde van de voorgeschreven receptuele hoeveelheid. Ik bak één recept met (bruine) basterdsuiker en één met palmsuiker.

De beide degen gaan ruim de koelkast in om te rusten. En vreemd genoeg blijken ze verschillend op meerdere manieren. Het deeg met palmsuiker is lichter van kleur. Het is droger en scheurt makkelijk bij uitrollen. Dat lost zich op wanneer ik het deeg uit de koelkast met vochtige handen doorkneed.

Na het bakken zijn de koekjes redelijk plat van boven maar met een holle bodem. Overigens blijk je van 40g boter, 30g suiker, 65g bloem, zout en wat oploskoffie in melk gewoon zo'n 30-35 koekjes te kunnen maken.

Dit zijn erg lekkere knapperige koekjes. Waarbij die met basterdsuiker knisperiger brosser zijn met een meer gelaagde structuur. De javaantjes met palmsuiker (wat ik véél meer java vind) zijn minder 'flaky' maar hebben meer diepte qua smaak. En die hebben dan ook mijn voorkeur.

Koekjes-Kerstboom

Oh oh oh (in plaats van 'ho ho ho'); ik heb dringend afleiding nodig. En daar waar normale mensen een avondje banken achter de tv verkiezen, opteer ik voor de keuken. Ik ga een kerstboom maken!

Dus ik maak een kerstboom van koekjes. Vooral omdat ik bij de Albert Heijn (voor €4,99 met ook nog €2 bonuskorting) een serie sterstekers in verschillende grootte vond. Dus toen was het makkelijk (kerstgroen!) koekjesdeeg maken en veel sterren uitsteken. Ik 'steek' al het deeg op en heb alle sterren dubbel, driedubbel, vierdubbel. Dat maakt niet uit; het mag een hoge toren worden.

Recept

Klop 225g boter op kamertemperatuur met 150g poedersuiker tot een romige crème. Roer 1 ei (M) in een apart kommetje met 2tl amandel- of vanille-extract los (en in dit geval 1tl groene levensmiddelkleurstof in gelvorm, bv Americolor of 'gewoon dat spul wat bij Xenos wordt verkocht'). Voeg het ei aan het botermengsel toe en vermeng tot het volledig is opgenomen. Voeg 320g bloem met een snuf zout toe, en meng tot het deeg bij elkaar begint te komen. Vorm het deeg tot een ronde schijf en laat deze verpakt in plasticfolie zo'n 30 minuten in de koelkast rusten. Rol het deeg uit op een bebloemd werkvlak en steek koekjes. Bak de koekjes op een met bakpapier beklede bakplaat in het midden van een voorverwarmde oven op 180°C circa 8 minuten tot de randen net beginnen te kleuren. Laat op een rooster afkoelen.

Dit koekjesrecept gebruikte ik al eerder voor coole kiezenkoekjes. Voor deze kerstboomkoekjes voegde ik tegelijk met de bloem ook nog 2tl gemalen gember, 1tl kaneel, ¾tl steranijs-en ½tl kruidnagelpoeder toe. Het zijn kerstkoekjes immers!

Nou was er eigenlijk niks mis met het idee om de groene sterkoekjes op elkaar te plakken (met gesmolten chocolade). Maar terwijl ik daarvoor de boodschappen deed, zag ik 'Lange Nekken' (Verkade Kids&Co) in het koekjesschap. En twee van die 'nekken' tegen elkaar geplakt (ook weer met gesmolten chocolade) leken mij de perfecte boomstam voor een koekjeskerstboom. Dus ging ik moeilijk doen met ronde gaten uit de koekjes steken. Allemaal erg onnodig, want uiteindelijk zag je niet veel van die hele boomstam. En omdat een aantal koekjes braken, had ik er ook niet genoeg. Dus moesten de laatste sterren rechtop op de stapel. Bijna had ik het ding toen weggegooid, maar gelukkig zag het er na versieren met 'kerstballen' (chocolade lentilles groen rood zilver, 175g €2,69 Jumbo), 'slingers' (Haribo Brazil zuur in groen blauw en geel) en 'een piek' (in een metalen stervorm gesmolten Schuttelaar roomboterwafeltjes, zie video hierboven) toch wel weer erg geinig uit.

Een klein chocolade Kerstmannetje mocht niet ontbreken natuurlijk (of twee of drie). Plus mini LED lampjes als 'kerstverlichting'. En sneeuw van kokosrasp. Ik had de boom op een zilver kartonnen bordje geplakt, zodat 'ie veilig meekon naar het werk (zonder te sneuvelen onderweg). Collega's deden zelfs de lampen uit, zodat de koekjesboom in al zijn sereniteit de personeelsruimte met kerstlicht kon vullen ;) Misschien volgend jaar nog een keer maar dan met een kerststalletje van koek erbij?! Haha.

Wat leuk dat ik twee dagen later nog een whatsapp kreeg van een lieve collega die zei "nog even te willen laten weten onder de indruk te zijn van mijn spectaculaire boom" (ysc). En mogelijk heb ik twee anderen aangezet tot het maken van óók zo'n boom thuis. Leuk idee! Tip: laat die boomstam maar gewoon zitten ;)

Homemade Ambacht

Homemade bakmixen (mij vooral bekend van de kruidcake (kostte ongeveer 1 euro) waar ik vroeger met toevoeging van rozijnen of een zakje elitehaver, een 'ontbijtkoek' van bakte) heeft bij de Jumbo een aantal interessante zaken aan het assortiment toegevoegd: mix voor eierkoeken (€1,59) en pakket voor Hollandse stroopkoeken (inclusief deegsteker en ambachtelijke stroop €1,99). Gemaakt van (h)eerlijke grondstoffen.

Berenpootkoekjes

(wat jammer dat chocola temperen toch moeilijker is dan gedacht)

Geweldige 'bear paw cookies' die gemaakt werden door de lekkere cashewnootkoekjes in gesmolten chocolade onder te dompelen en er per koekje vier klauwen van cashews aan te bevestigen (voordat de chocola hard is). Smaakt naar luxe chocoprince!! De chocolade overheerst natuurlijk wel enigszins over de subtiel nootachtige smaak van cashewnoten en het koekje zelf is eenmaal omhuld met chocolade niet zo knapperig meer. Maar mjam-mjam-mjam-mjam. Hadden berenpoten maar vijftien nagels in plaats van vier. Hoewel je dan feitelijk dus zonnebloemen kunt maken...

Pindakaaskoekjes (maar dan van cashewnoten)

Ik bak teveel. In mijn hoofd tenminste, want irl valt het nogal mee (of liever: tegen). Ik bak teveel; omdat wanneer ik boodschappen doe en ik voorbij de zuivelkoeling loop, ik de roomboter zie liggen en alleen maar denk "ah, mmm, koekjes". Want geen koekje als een zelfgebakken koekje. Met het juiste recept dan welteverstaan.

Recept

Klop 115g boter met 100g pindakaas (of een andere smeuïge notenpasta*), 100g (fijne) kristalsuiker en 110g (licht)bruine basterdsuiker zacht en luchtig. Roer hier 1 ei doorheen tot het volledig is opgenomen. Zeef er 160g bloem, ½tl bakpoeder, ¼tl fijn keukenzout en ¾tl natriumbicarbonaat boven en meng tot een homogeen deeg. Laat het deeg (verpakt in plasticfolie) 1 uur in de koelkast rusten. Rol balletjes van het deeg, schik deze op geruime afstand van elkaar op een met bakpapier beklede bak- plaat en bak de koekjes ca. 12 minuten gaar en goudbruin in het midden van een voorverwarmde oven op 175°C. Laat afkoelen op een rooster.

* diverse notenpasta's verkrijgbaar bij de natuurvoedingswinkel

De bolletjes deeg bakken tot perfecte knapperige koekjes die van binnen nog een beetje zacht 'chewy' zijn. Als de deegbolletjes op de bakplaat worden afgeplat, bakken de koekjes door-en-door knapperig en krokant.

Het is simpel te maken deeg. Én makkelijk te onthouden: op één ei, vier keer honderd gram vet en suiker, plus 160g bloem. En hoewel het deeg al heerlijk smaakt (ja, ik eet rauw ei, ja) en dan bedoel ik hééérlijk. Zijn de gebakken koekjes pas écht verrukkelijk. Liefst vers opeten, wanneer ze net tot kamertemperatuur zijn afgekoeld. Absoluut onweerstaanbaar lekker, ookal zit ik na vier koekjes (al) wel vol.

De koekjes smaken onmiskenbaar naar noten. Al zijn cashewnoten misschien niet uitgesproken genoeg qua smaak. Er zou werkelijk niks mis zijn geweest met pindakaas, maar hij voor wie de koekjes zijn is nou eenmaal verzot op cashewnoten. 

En zo worden dit perfecte berenpootkoekjes...

Citroenboterkoekjes

Broer en schoonzus kwamen de bruidsfoto's laten zien. Tijdens het eten; wat zoveel betekent als dat ze graag een vorkje mee prikken. Dat is des te beter voor mij, want niet alleen krijg ik dan foto's van mezelf te zien die gemaakt zijn door een professionele fotograaf (misschien sta ik er wel leuk op...), maar ik mag ook de keuken in. En het aanrecht zie ik als een voorrecht. Ik weet ook al precies wat het 'toetje' zal zijn: smeltende boterkoekjes met citroen ("melt in your mouth lemon cookies"). Perfect voor de zoete hap nadien. En zeer geschikt voor bij de koffie (lees: thee).

Recept

Klop 60g zachte boter luchtig met 40g poedersuiker. Roer de zest van 1 citroen (en 1 limoen), 3tl citroensap en 1tl vanille-extract door het botermengsel en klop er vervolgens 80g bloem, een snuf zout en 2tl maïzena doorheen. Vorm een lange rol van het deeg en verpak deze strak in plasticfolie. Laat een uur in de koelkast rusten. Pak de deegrol uit en snijd in plakken. Bak de koekjes in het midden van een voorverwarmde oven ca. 12-14 minuten op 175°C. Bestuif de afgekoelde koekjes ruim met poedersuiker.

Natuurlijk moet er wel een biologische citroen gebruikt worden (en waarom zijn die altijd zo moeilijk te verkrijgen in de winkel?!), anders smaken de koekjes bitter. Of ligt dat nou aan mij dat ik die onpestige was nooit helemáál van een citrusvrucht afgeschrobd krijg?

Dit blijkt een lekker makkelijk 'mix en meng' deeg dat snel klaar is, weinig afwas geeft (een kom, een garde en een mes) en een relatief kleine hoeveelheid koekjes maakt (dat scheelt weer fitness). Die toch genoeg is voor vier personen.

Vier personen? Uhm, ja. Vier inderdaad. Broer had de bruidsfoto's een heel klein beetje thuis laten liggen. Ik dacht eerst dat hij een soort van grapje maakte, maar hun bezoek had vooral een andere reden, zo bleek. Ik word tante! Van een nichtje. Want ik mocht kiezen ;) Ik zal haar te zijner tijd leren hoe ze deze werkelijk hele lekkere koekjes moet maken. Inderdaad wegsmeltend, met een subtiele en toch duidelijk aanwezige citroentoets. Ze zijn niet per se krokant, maar ook niet droog (zoals ze wel ogen, volgens broer) en boterig zonder de boter nasmaak (omdat het uiteindelijk toch meer naar citroen smaakt). De 'afstoffing' met poedersuiker is een hele goede toevoeging en geeft meteen een lekker feestelijk effect, op een erg geconditioneerde oudjaar-achtige manier.

Kwarkkoekjes

De door Kees Raat bedachte 'kwarkkoekjes' in Koekje, zijn de zoete tegenhangers geworden van de pittige telor kecap (eieren) die als picknick meegingen naar het strand afgelopen weekend. De eerder gemaakte strandkoekjes hadden natuurlijk ook gekund, voor het dubieuze effect dat je niet weet of je nou daadwérkelijk zand in je mond hebt ;) Maar het woord 'kwark' en het appetijtelijke plaatje van een goudbruin bolrond koekje deden mij overstag gaan in de keuze voor deze niethartige versnapering.

De bijbehorende aardbeiensaus ging ik niet maken; dat geeft alleen maar geknoei in de tas. Ik heb nog even een kant-en-klaar flesje uit de supermarkt overwogen, maar één blik op de ingrediënten deed mij dat weer terugzetten.

De kwark mocht uitlekken tot een hangop. Wat ik altijd een beetje wonderlijk proces vind. Én een interessante aanblik in de koelkast, zo'n lekkend stuk kaasdoek. De kwark werd door opgeklopte eier- dooiers gespateld; met ook de toevoeging van (poeder)suiker (en vanille-extract). Waar vervolgens eiwitschuim en bloem doorheen gevouwen werden.

Eenmaal gebakken blijken de koekjes zachte mini cakejes die nog het meest naar eierkoeken smaken. Een beetje saai en een tikkie droog. Om eerlijk te zijn, niet een geweldig koekje. Maar met een vulling van chocoladeganache (en een dubbelgebakken topping van geraspte kaas) best oké. Vooral wanneer je legende maag en je 'sweet tooth' om een hapje roepen terwijl je al lezend op het zand ligt te verbranden.

De ganache is gemaakt met Tony Chocolonely Melk Koffie Krunch en dat vleugje koffie doet het 'm. Feitelijk overstemt de smeltende chocola dat hele bizarre kwark-maar-stiekem-eierkoekje. Meneer Raat had in ieder geval gelijk dat er een sausje bij de koekjes hoort. En dan ook echt een sausje, want de koekjes met kaas waren alsnog droog. Maar verder blijkt telkenmale dat de recepten van collega en banketbakmeester Cees Holtkamp (in hetzelfde boekje) koekjes opleveren die in één keer kloppen en dat 'die van Raat' vooral erg leuk bedacht zijn maar als recept duidelijk minder perfect.

Nintendo 'mushroom' en 'star' koekjes

Het voor je kiezen krijgen!

Voor een tandheelkundig evenement werd ik 'gesommeerd' te trakteren, soort van. En aangezien je een gegeven tandarts niet in de bek moet kijken (uhhhhh), had ik zoiets van "oké; dan kunnen jullie het uiteraard krijgen ook". Dus ik bedacht en schudde zó uit mijn mouw: de ultíeme traktatie met een sterk dentaal tintje...

Het werkelijk perfecte koekjesdeeg ('sugar cookie recipe') vond ik op Sweetsugarbelle (met daarbij een stap-voor-stap beschrijving, voor zover dat nog nodig is met zo'n makkelijk recept ;). Doordat er geen bakpoeder of andere rijsmiddelen aan het deeg worden toegevoegd, behouden de (uitgestoken) koekjes hun vorm. Het soepele deeg is makkelijk uit te rollen, ja, óók herhaaldelijk. En de smaak is verrukkelijk, niet in de laatste plaats door de toevoeging van amandelextract (in plaats van 'alleen maar' vanille), zodat de keuken zich vult met de geur van amaretti/-o bij het openen van de oven. Mmmmm.

En dan komt 'the fun part'. Want ik heb koekjesstekers in de vorm van een kies én in de vorm van een tang. Ik moet een beetje dikke koekjes hebben (5-6mm) zodat ze tegen een stootje kunnen. Op mijn (gekregen! goed cadeau!!) Silpat® bakmat bak ik ze bruin. De afgekoelde kiezen worden voorzien van (naturel marsepeinen) wortels en een witte (marsepeinen) kroon. Dat gaat doeltreffend en simpel door dezelfde koeksteker te gebruiken voor het uitgerolde marsepein. En omdat de koekjes niet zijn uitgelopen tijdens het bakproces, is de pasvorm zo goed als perfect. Overigens heb ik ontdekt, dat het uitrollen van marsepein (en fondant) beter gaat met behulp van maïzena dan met poedersuiker; maar dat als tip terzijde.

De (nieuwe) pizzaroller snijdt de decoratie veel makkelijker in één soepele beweging doormidden dan een mesje zou doen. Met een beetje royal icing plak ik de marsepein-delen op de koekjes. Hier en daar nog een beetje bijvormen met de vingers (op een vlakke ondergrond zodat ze niet breken) en dan kan ik aan de gang met de zak 'bloedtransfusie'. Hihi.

Enthousiast stuur ik de 'net klaar' foto door via Whatsapp. Waarna ik vooral het woord "eng" terugkrijg. De roodgekleurde royal icing (die de hele nacht heeft gedroogd) is ook wel bijzonder geslaagd als bloed. En mijn kiezenkoekjes krijgen helemaal een realistisch tintje als ik een dagelijks tafereel ensceneer met spiegel en sonde en anesthesie. "Bij een boom van een kerel net tien kiezen moeten verwijderen".

Maar los daarvan zijn ze héérlijk!! Lekkere koekjes met een rijke botersmaak en een krokant kruimige textuur. De subtiele geur van amandel die uit de koekjes opstijgt, complementeert de marsepein bovenop. Wat goed dat ik er geen (zoetzoeterzoetst) suikerfondant op heb gedaan. Het beetje bloed is zoet genoeg. 'Ze' van de foodies YouTubefilmpjes zouden ook eens marsepein moeten gebruiken in plaats van altijd maar weer die fondant en dikke laag icing.

De bruiner gebakken koekjes die langer in de oven hebben doorge- bracht, zijn trouwens iets beter (knapperiger) dan de lichtgouden varianten. Is het overbodig te vermelden dat ik totaal en volledig de blits maakte met deze versnaperingen?! Vooral omdat ik ze met steriele gaasjes en extractieformulieren serveerde. #inmijnnopjes

Don't blink!

Nog niet zo lang geleden (het is een schande, ik weet het), zag ik mijn eerste Dr.Who. Eindelijk snapte ik dat liedje van eind jaren '80 wat ik wél kende: "Doctor Whohoooo, Doctor Who, Doctorin' the Tardis". Ik heb me altijd al afgevraagd wat nou een tardis was. En hoewel ik dus hopeloos achterloop op mijn generatie, ben ik wel vrouws genoeg om een inhaalslagje te maken. Door de doctor naar een nieuw niveau te tillen. Met een beetje hulp van een 3d printer en de post.

Mijn wéldoctorkenner liet mij naar "The weeping angels" kijken. Eng! En meteen een perfecte aanleiding voor mijn eigen weeping angels. Die ik dan weer aan hem kan geven die het nodig heeft:

Natuurlijk ging iemand op internet mij al voor. En daar neem ik helemaal geen aanstoot aan, ookal was het dan míjn idee, nee, ik neem ze schaamteloos over. En gebruik het recept van JustJenn voor steengrijze 'perfecte' koekjes.

Recept 'weeping angels cookies'

Klop 225g (1 cup) roomboter, op kamertemperatuur, met 200g (1 cup) kristalsuiker luchtig en crèmig. Voeg 1 ei en 1tl vanille toe en vermeng. Voeg al kloppend 400g (3 cups) bloem, ½tl bakpoeder en een mespunt zout toe, tot een kruimelig deeg ontstaat. Meng hier enkele druppels zwarte levensmiddelkleurstof doorheen, zo- dat het deeg er gemarmerd uitziet. Verpak het bijna homogene deeg in plasticfolie, vorm tot een platte schijf en laat 1 uur in de koelkast rusten.
Rol het deeg uit op een bebloemd werkvlak en steek koekjes uit de deeglap. Zorg ervoor dat het deeg wat dikker is uitgerold, zodat alle reliëflijnen van de koekjessteker zichtbaar zijn. Doop de vorm desnoods tussendoor in bloem, zodat het deeg er niet te veel aan blijft plakken. Bak de koekjes 10 minuten op een met bakpapier beklede bakplaat in het midden van een voorverwarmde oven op 175°C. Zorg dat ze niet te gaar en te bruin worden. Laat afkoelen op een rooster.

Ik moet eerlijkheidshalve bekennen dat niet al mijn koekjes even goed lukken. Het blijkt oefenen met oventemperatuur en baktijd voordat ik de juiste slag goed te pakken heb. Maar er zijn genoeg geslaagde engelen om mijn doctorliefhebber mee te verrassen. De koekjes hebben een verleidelijke roombotergeur (en dito smaak). En blijken heerlijk krokant. Maar wel opeten met je ogen open natuurlijk! Anders pakken ze je...

Alleen. Hoe die Amerikaanse dame zulke perfecte koekjes (zoals hier boven) voor elkaar heeft gebakken, is mij een raadsel. En ik heb bijna twintig keer zoveel zwart toegevoegd, ook nog.

Gameboy koek'jes'

"Can playing the computer game Tetris® reduce the build-up of flashbacks for trauma?" is doorgaans de vraag die mij op de meeste werkdagen bezig houdt. Wanneer ik met mijn onderzoek bezig ben. En 's avonds thuis. Wanneer ik met mijn onderzoek bezig ben. En schijnbaar nu ook in het weekend. Wanneer ik onderzoek of ik ook anders met Tetris bezig kan zijn.

Want met die bestelling (van WarpzonePrints) kan ik me helemaal op Tetris gebied laten gaan. Ik maak Gameboys (met een steker uit een Amerikaanse 3d printer)! Achteraf was het ook prima geweest om rechthoeken (van ongeveer 10x6cm) te snijden, als er maar één hoekje afgerond zou worden. De dikke laag glazuur over de koek laat toch niks zichtbaar van de mooie reliëflijnen.

Voor de koekjes gebruik ik hetzelfde deeg als voor de New Year's Rocking Eve Confetti Cookies. Wat ik als bij toverslag uit de vriezer tevoorschijn haal (want daar had ik het restje deeg ingestopt; het recept voor 'the best sugar cookies ever' leverde nogal veel deeg op). Dit recept is trouwens hetzelfde als wat met de bestelling werd meegeleverd. Wel belangrijk om het deeg dik uit te rollen. Zodat, één, alle lijnen ordentelijk worden afgedrukt. En twee, omdat de koekjes toch niet pefect vormvast blijken. Misschien als ik geen bakpoeder had toegevoegd?!

En dan is het weer tijd voor geklieder met royal icing. Dat heb ik al eens gedaan en ik kan je zeggen, het is niet iets waar je na één keer goed in bent ;) En omdat ik mijn fijne glazuurmotoriek wel moet trainen, bij deze poging twee. Er zijn (op internet) zoveel recepten voor royal icing te vinden, maar ik laat me dit keer verleiden door een Spaanse versie. Omdat er een handig filmpje bij zit. Dit glazuur blijkt prima te werken; de juiste kleur vinden is een ander verhaal, maar ik ben dan ook geen Rembrandt.

Royal Icing (zie: 'como hacer el royal icing o glasa real')

Houd een kom met 2 eiwitten een beetje schuin, met de kloppers van een elektrische mixer er statisch kloppend in. Als er enige lucht in de eiwitten geklopt is, de kom recht zetten en al heen en weer bewegend verder kloppen. Voeg 2el (vers) citroensap toe. Al kloppend beetje bij beetje 375g poedersuiker toevoegen. Op- kloppen tot het glazuur niet meer van de kloppers loopt.

In een apart kommetje een gedeelte van de royal icing op kleur brengen met levensmiddelkleurstof (pasta of gel). Daar steeds één lepeltje water doorheen roeren, en testen tot een consistentie is verkregen waarbij de royal icing na 5 seconden weer vervloeit tot een glad oppervlak. De icing overdoen in een spuitzak met tip of een Ziploc zakje waar daarna een punt vanaf wordt geknipt. De icing opspuiten; eerst eerst outline trekken (met een wat dikkere icing) en dan opvullen (met de vloeiende icing). Geduld! Véél oefenen en niet opgeven.

Ik spuit eerst de grijze rand van het beeldscherm (met meteen een dotje zwart voor het powerlampje) en vul dit in met groenige icing (veel geel, druppeltje groen, druppeltje zwart). De gameboy wordt 'beige' (minidruppeltje blauw en druppel geel). De koekjessteker gebruik ik om zwarte kruisjes uit fondant te steken, die ik op het nog natte glazuur druk. De A-, B-, select- en start-knoppen spuit ik met gekleurde royal icing, maar had ik net zo goed ook uit fondant kunnen steken. De geplande letters en gedetailleerdere streepjes moet ik achterwege laten, omdat mijn kleinste spuittip (nummer 1) steeds verstopt raakt. En bij gebrek aan een zogenaamde 'scribble tool', gebruik ik bijna een heel potje tandenstokers op. Achteraf is het makkelijk vertellen, maar ik ben er werkelijk een eeuwigheid mee bezig geweest en de keuken was één grote rotzooi. 1-2-3-curve, 1-2-3-curve! Op elk koekje gaat natuurlijk wel iets mis; er is niet één exemplaar perfect gelukt.

Maar WAUW!! Heb ík die gemaakt? Toch wel heel echt gaaf. Samen met de Nintendo Controller Cake sieren mijn Gameboys een leuke nieuwjaarsborrel op. Waar zowel volwassenen (om overduidelijke jeugdsentimentele redenen) als kinderen (spelen! fijn spelen!) fel enthousiast op de versierde koekjes reageren. De gameboys ruiken lekker naar boter en smaken knapperig als een zoet biscuitje, naar natuurlijk veel te veel suikerglazuur. Ik heb alleen flashforwards over mezelf bedekt met royal icing. Dus de opbouw van trauma's is voorlopig nog niet gereduceerd.