De aller-aller-allerbeste uiensoep

Aanschouw. Dé meest fantastische uiensoep, van ik durf wel te zeggen, Nederland. Goed afgekruide pittige soep met een 'shitload' gesmolten kaas en als extra traktatie een duo gefrituurde uienring. Superlekker.
In een gehucht in Zuid-Limburg, in Gastvrij A Gen Kirk (Oude Baan 24, Wahlwiller; geopend di tm zo vanaf 11.00u) kun je deze soep bestellen. Onder andere. Een eerlijke keuken met ruime porties voor een eerlijke prijs (menu). Met passie gerund (nog) door Margo en Jos.

't Amsterdammertje

Van de raarste kanten krijg je soms goede tips. En dan bedoel ik niet die van je moeder: "ruim je kamer eens op" (of misschien die ook wel). Ik bedoel de tussen-neus-en-lippen-door opmerkingen van collega's die je aanraden eens bij 't Amsterdammertje (Rijksstraatweg 119) te gaan dineren. Nou kom ik niet zo vaak in Loenen a/d Vecht, maar op de één of andere manier is dit precies waar we belanden na een zondagmiddag in de Zwaluwhoeve (één keer, nooit meer).

Lovende woorden op de eigen website ("passie, eerlijk, gedreven en een snufje gekheid"). Een beetje schuchter stappen we naar binnen in onze wel heel nonchalante kledij (hij op teenslippers, ik op sneakers) met de vraag of we zo welkom zijn. De vriendelijke gastheer toont zijn eigen sneakers en lacht "natuurlijk". Langs de open keuken lopend worden we begroet "hallo, welkom" door de kokende brigade en we vinden een heerlijke stoel in het prachtige interieur (lunch di tm vrij 12-14u; diner di tm za 18-22u; driegangenmenu €40). Chefkok en eigenaar André Gerrits komt persoonlijk iedere gast een hand geven en begroeten. Dat heb ik nog nooit meegemaakt. 'En passant' laat hij Spaanse olijven en een knapperig hapje op tafel achter. En we zijn om! Nog los van het diner dat meeslepend en verrukkelijk blijkt. We gaan helemaal los met het zes-gangen-verrassingsmenu (à €72,50) dat feitelijk uit liefst acht gangen inclusief amuses blijkt te bestaan :)

"De keuken van André Gerrits laat zich moeilijk in één woord vatten. Er wordt modern gekookt met de klassieke basis in het oog." Aangesloten bij Jeunes Restaurateurs d'Europe.

Voordat het verrassingsmenu van start gaat, wordt een assortiment (van een viertal) amuses gebracht: een gepocheerd ei in zijn eigen dop, met appelstroopschuim en kaviaar - zoetzure wortelrol met Thaise garnaal, geserveerd op een ijsbol (foto) - 'pizza lagere' met konfijte ui, ansjovis en zwarte olijf - en Antilliaanse 'trucki pan'. Het is al meteen één groot feestje (niet in de laatste plaats door het verrúkkelijke brood Van Menno, gebakken volgens de (Franse) regels der kunst "comme il faut").

De Noordzeekrab die volgt (met diverse bereidingen van komkommer en asperge) smaakt al even bijzonder. Terwijl mijn tafelgenoot M. zich vooral verbaast over het begeleidende Parmezaanse kaasijs ;)

We eten huisgerookte zalm op zacht spek met erwtenmousse. Kreeft met rode biet in vele uitvoeringen (dit blijkt M's favoriete gang, terwijl hij een paar dagen geleden thuis nog uitriep dat hij niet van biet houdt omdat het naar grond smaakt). Schol met couscous citroen munt en spinazie yoghurtschuim.

M: "ik ben meer dan aan het eten; ik ben echt aan het proeven" En zo is het ook; het is een culinaire verleiding pur sang die ons enthousiast en verrukt doet glimmen van genot.

Het heerlijke brood (dat geserveerd werd met 'vloeibaar goud' en échte roomboter; en trouwens werd aangevuld elke keer dat het (weer) op was "geen zorgen, wat overblijft is voor de vogeltjes") verdwijnt van tafel terwijl de kundige bediening de vele kruimels (we maken er een troep van, want we genieten) met een schuier verwijderd. Dan komt het hoofdgerecht: melkkoe in rode wijnsaus met huisgemaakte hollandaise en dragon. Mjam.

Het dessert (een lemon curd taartje met Italiaans schuim, cacaobonen en bramensorbet) wordt voorafgegaan door zijn eigen dessertamuse (kersengelei met champagnemousse en merengue).

WAUW! Dit was nog eens een belevenis. Nadenken over geld doet bijna afbreuk aan de ervaring, maar we rekenen een meer dan schappelijk bedrag af voor dermate hoogstaand culinair genot. Inclusief (twee keer witte) wijn, (drie flessen) water en acht gangen per persoon komen we in totaal op €164,40. Wat we ruim af-fooien, want we vinden het allebei makkelijk meer waard. Gaat dat beleven!

Loft 88

De warme en zonovergoten avond na het werk doet bij mij de zin om achter het fornuis te gaan staan al snel omslaan naar grote lust om te tuintafelen. Mijn zielige excuus van een achtertuin leent zich daar niet voor, maar ik leer mijn stad steeds beter kennen en ik neem M. dus mee naar Loft 88 (Biltsestraatweg 88, Utrecht). Direct aan de N237 (richting Amersfoort) gelegen, met een parkeerterrein waar je de eerste drie uur gratis parkeert (daarna €0,005 per minuut; hihi). Loft 88 heeft directe buren (Star Lodge Hotel en Groenesteyn Manege), maar door het vele groen en de aanpalende bomen, merk je weinig van. Net als van de grote weg voor de deur overigens. Op het (bij zonnig weer) perfecte tuinterras is het heerlijk vertoeven. Hoewel ik dus beter had kunnen reserveren (030-2717752) want ik ben blijkbaar niet de enige met briljante ideeën... voor ons is er 'slechts' plek op een loungebank. Je kunt hier terecht voor lunch en diner; alle dagen geopend (behalve maandag) vanaf 12.00u.

Terwijl hij brood met dips weghapt (vier heerlijke verse 'Broodjes van Menno' met Lindenhoff boerenboter en tomatentapenade; €4,50), ga ik bikinitechnisch voor koolhydraatarmer. Hij kiest voor de Loftburger (gasconne beefburger geserveerd met friet en huisgemaakte mayonaise, €14,50), ik de (grote) gerookte makreelsalade met avocado en appel (€13,50). We hoeven, ondanks de drukte, niet lang op ons diner te wachten.

Mijn salade is afgeladen met gerookte vis. Maar ik verbaas me wel een beetje over het feit dat het verder alleen sla en stukjes avocado is. Net als ik besloten heb wat zout erbij te vragen, komt het meisje al naar mij toe om te zeggen dat ze van 'de keuken' de salade niet zo snel mee had mogen nemen. Aha. Ik geef mijn bord tijdelijk af. Mijn maaltijd komt gepimpt terug, nu mét de sud n' sol en de limoenmayonaise. Beter. En erg lekker. De beefburger wordt door M. "wat flauw" gevonden, maar hij is zo sappig dat hij eigenlijk alleen hier buiten netjes te eten is.

De dagelijks wisselende desserts worden door de bediening geserveerd vanaf het dessertplateau. Per stuk €5. Voor de kinderen en (vandaag) bewuste eters als ik, is er ook een raketje (€1,50).

Leuk hoor, hier. Na de maaltijd maken we een wandelingetje door de aangrenzende groenoase De Voorveldse Polder. Maar we hadden ook de doorgaande weg kunnen oversteken naar De Kromme Rijn of Park Bloeyendael. En zo tank je dus bij!

Bar Beton

De naam klinkt, tja, nogal kaal. Ik stel me er een verlaten fabriekspand bij voor. Met een quasi hippe, industriële look die feitelijk niets anders dan verval is. Hoe zouden ze op die naam gekomen zijn, 'Bar Beton'? Maar goed, het is aan de Adriaen van Ostadelaan (nummer 22), tussen Galgenwaard en het (chique) Wilhelminapark (te Utrecht). Dus het zal wel geen verlaten fabriekspand zijn. En inderdaad. Deze Bar Beton ('De Bank'; er is er ook één in het centrum) is alles behalve dat. Misschien daarom dat we zo blij verrast en verrukt zijn..

Maar prettig zitten is het hier, op de prachtige stoelen met het uiterlijk van onverkapt Deens design. Ze hebben daarin leuk gevarieerd: er zijn houten stoelen met groene skai en groene lederlook, met of zonder armleuningen en de hoge krukken zijn uit dezelfde serie. Fijne grote tafels. Wij weten er één aan het raam te bemachtigen (want verder zit iedereen buiten op de loungezetels). Aan de muur een leuke kaart van Utrecht (klik hier om binnen te kijken). Verder zie ik mooie koperen bollampen, een zithoekje met tv en koeienkleed, een zwart plafond op witte pilaren, veel (en goede) tijdschriften (Quest!) en daadwerkelijke kamerplanten zonder dat deze oubollig zijn. De bediening loopt met een vlinderstrikje. Wat is het leuk hier! En de thee die geserveerd wordt (€3,00-€3,25) is een verrukking.

Ik ga voor een lunchsalade van gegrilde groenten (klein €8,75, groot €13,75). Er wordt fantastisch brood bij geserveerd, van het superverse soort met een knapperige korst en zacht kruim. Het roombotertje is niet, zoals elders, keihard en koud, maar op kamertemperatuur en dus smeerbaar. Mijn tafelgenoot wordt getrakteerd op een Twaalfuurtje (€10,25) met een VanDobben kroket en een heerlijke makreelsalade. Ongelooflijk maar waar; er past nog een worteltaart (carrot cake XXL) in. Mjam; óók lekker! Ik kom hier graag nog eens terug. Fijn om te zitten en heel goed van eten (lunch vanaf 11.30u). Bij de volgende keer neem ik als diner waarschijnlijk de 'proeverij'.

Proeverij 717 te Vreeswijk

Nieuwegein oogt behoorlijk troosteloos. Het is een aaneenschakeling van nieuwbouw met een weinig inspirerende uitstraling. Maar het in 1971 'door Nieuwegein geannexeerde Vreeswijk' daarentegen, is een lust voor het oog. De geschiedenis van dit voormalige dorp aan de Lek gaat terug tot de 9e eeuw, waarbij Vreeswijk vanaf de 14e eeuw ging fungeren als voorhaven van Utrecht. Toen werd ook de (eerst houten) sluis gebouwd in de Vaartsche Rijn, die later deze vaart met de Lek zou verbinden, maar toen de verbinding naar de Rijn herstelde.

Na WOII werd besloten Vreeswijk met Jutphaas samen te voegen tot de nieuwe groeikern 'Nieuwegein' (en ja, er bestond al een Oudegein). De wijk Vreeswijk biedt een beschermd dorpsgezicht, waar een wandeling over de dijk of langs sluizencomplex, fort en vestingwerken een prettig tijdverdrijf is. En de hongerige mens kan daarna kiezen uit één van de vele etablissementen die hier gevestigd zijn: een Chinees restaurant, een pizzeria, Zott, een pannenkoekrestaurant, een Turkse specialiteiten en grillroom of bijvoorbeeld Proeverij 717. Waarna je bij Luigi's in de rij kunt staan voor een klein (of groter) ijsje (€1,10 per bol).

Deze proeverij is gevestigd in de Oude Sint-Jan, voormalige pastorie waarna zalencentrum waarna restaurant. Het concept is eenvoudig: voor €24,50 p.p. (kinderen tot 10jr €10) kun je gedurende 2,5 uur onbeperkt gerechten van de menukaart proeven. Je mag één gerecht tegelijk bestellen; de keuken is geopend van 17.00-21.30u. De keuze is groot, de frietjes zijn knapperig en bruin, maar vooral: het interieur van dit monumentale pand is al even indrukwekkend als het historische buiten.

Hét Hema ontbijt

Het €1 ontbijt bij Ikea blijft een heuse attractie. Je kijkt je ogen uit. Het restaurant van de Zweedse gigant vult zich met vaste (ontbijt)gasten en ander pluimage, dat daarmee al ruim voor 10.30u in de winkel is. Wat natuurlijk überhaupt de bedoeling is van de goedkope ochtendmaaltijd. Even lijkt Ikea wel een buurtsoos. En niet alleen Ikea, maar ook Hema biedt een ontbijtje voor de vroege vogels. Die daarvoor eveneens slechts één euro hoeven neer te tellen.

Bij de Hema krijg je voor je harde pegel een flink stuk (wit) stokbrood met een (lauwe) omelet van scharrelei; een croissant; een kuipje jam en een kopje thee (of koffie). Bij de Ikea was de omelet een gekookt ei en het stokbrood een kaiserbroodje; maar kreeg je er ook nog een kuipje halvarine en een plakje kaas bij. Voordeel van de Hema is dat er niet zo afgeladen belachelijk druk is. Én het uitzicht is veel mooier (zo midden in de stad Utrecht).

Overigens deed Kassa februari 2013 met de hulp van Pierre Wind een ontbijttest. Want goedkoop ontbijten kan tegenwoordig niet alleen bij Ikea en Hema, maar ook bij Bakker Bart (€2,50), LaPlace (die als beste wordt getest: €2,95 voor 5 items; €3,95 voor 7) en Intratuin (€2,95).

Deze test beschrijft volgens mij prima het ontbijtverschil tussen Ikea, Hema en LaPlace. Bij Ikea kan ontbijten elke dag behalve zondag, van 9.00-10.30u; de navullingen koffie/thee zijn gratis. Bij Hema kun je tot 10.00u terecht maar alleen in filialen met een restaurant. En LaPlace adverteert minder duidelijk met het ontbijt, maar komt wel steeds weg met de beste testresultaten.

Het kopje thee bij de Hema is best groot; groter dan bij Ikea in ieder geval waar er net drie slokken in zitten. Bovendien kun je hier je ontbijt upgraden met (ook goedkope) addities zoals (2) plakjes uitgebakken bacon (samen voor €0,25), een glaasje jus (€0,50), (2) kleine pancakes (samen voor €0,50) of verse fruitsalade (hoewel ze die bij de Ikea ook hebben). Een goede start van je ochtend als je toch in de stad moet zijn. En trouwens, de Hema zuurkoolmaaltijd voor weinig geld (met wel een halve rookworst) heeft eveneens een goede reputatie... Voor als je in de stad bent geweest, bijvoorbeeld ;)

VR

Ontdekking van het jaar (niet dít jaar, dat nu pas enkele dagen oud is; maar vorig jaar, 2014) in de categorie 'restaurants' was voor mij dus: Vaartsche Rijn (Westerkade 27 te Utrecht). Een huiskamerrestaurant waar met passie en veel kundigheid gekookt wordt met duurzame en lokale producten. De Koningshof verbouwt voor het restaurant "de lekkerste seizoensgroenten" in nauwe samenwerking. En dat het lekker mag zijn, zul je weten. Want mijn hemel, hier wordt eten van niveau geserveerd. Nou had ik afgelopen mei het genot en de luxe om in Noma te mogen dineren (jawel, dé Noma, in Kopenhagen). En steeds als ik dit soort culinaire goedheid mis, steven ik af op VR. Een prima alternatief. Want dit is niet eten; dit is proeven. Zelfs wanneer je uit hetzelfde bord twee keer schept, is elke hap nog weer anders.

Vaartsche Rijn serveert een 4-gangen verrassingsmenu dat elke drie weken wordt veranderd. Prijs inclusief amuses en brood: €42 p.p. Met speciale wensen wordt absoluut rekening gehouden; zelfs wanneer dat gluten-én lactosevrij is. En dat het begeleidend wijnarrangement ook prima is; dáár zorgt VR wel voor.

Vegetarisch eten kan bij VR altijd, maar op de laatste woensdag van de maand improviseren ze met zaden, knollen, bonen, groenten, etcetera tijdens GroenteJAM. Dat zijn veel kleine gerechten na elkaar waarbij het keukenpersoneel los gaat met "veggies".

Ter verduidelijking(e) het menu wat wij hier in oktober genoten:

Amuse 1 topinamboer met duindoorn, een as van prei, mascarpone en amandel. En amuse 2 een oester met kalfsjus. Vóór een zacht gegaarde koolvis in dille roomsaus met mosterdzaad (koud geserveerd). Waarbij een verrukkelijke Muscadet. Daarna "een gepocheerd dagvers eitje van een blijde kip" met pied de mouton, gepofte bulgur en suikermaïs in peterseliebotersaus. Hoofd: een gebakken varkensfilet gemarineerd op Cantonese wijze waarbij wontons met garnalen en knolselder, gebak- ken komkommer en witte kool met gepofte mihoen. De begeleidende Pacherenc du Vic-Bilh Château Barréjat zal ik niet snel vergeten. Toe kaasjes met PX (of naar keuze witte port). En een desser van gember rabarber ijs op een cakeje met gekonfijte wortel, meringue, gel van selderij en walnoten. En dan heb ik feitelijk het heerlijke zachtkruimige brood met knapperige korst nog niet eens genoemd, want dát is zo zó! lekker dat het ook 'gangwaardig' werd bevonden (door mij). Het kopje espresso na de maaltijd wordt geserveerd met heet water zodat je zelf kunt bijgieten naar smaak. Met daar bij een (uiteraard zelfgemaakte) pistachenougat met maanzaad en karameltruffel met een vleugje zout.

Dat je bij Vaartsche Rijn een onbezorgde avond lang in de watten wordt gelegd, moge duidelijk zijn. Op het (dames)toilet bijvoorbeeld vind je tampons en maandverband voor als het nodig is. Je handen kun je na het wassen netjes drogen met echte handdoekjes, ordentelijk per stuk opgerold. De inrichting is stijlvol industrieel. De wijn komt in mooie glazen. En het potje thee toe (van De Eenhoorn in Kampen) is op zich ook al een beleving. Kortom; ik vind het genieten met grote letters bij dit Utrechtse restaurant en ik raad het je van harte, van hárte, aan!!

SOIA

Terug van (drie jaar) weggeweest, is het 'Strand Oog in Al' (SOIA, afgekort) op 'de kop van West', waar het Merwedekanaal en het Amsterdam-Rijnkanaal samenkomen. Met je voetjes in het (daar niet van nature aanwezige) zand, heb je leuk zicht op de gele brug, de Douwe Egberts Fabriek én de binnenvaart. Geen saai moment. Zéker niet op weg naar het etablissement, want nadat je het Marco van Basten Sportpark bent gepasseerd, moet je wel nog even langs 'het kamp'..

In de jaren '60 kregen Utrechtse kindjes hier schijnbaar zwemles, waarbij ze op en neer moesten naar de overkant. Dat is nu wel een beetje ondenkbaar, maar de geïnteresseerden zouden (stiekem?) een duik in het kanaalwater kunnen wagen. Verder vermaakt men zich hier met de luxe van heerlijk 'hangen', wat vooral een volle (zand)bak geeft op de zonovergoten dagen. Er is een dakterras. Er staan picknicktafels en kuipstoelen. En er liggen fatboys. Voor de kleintjes (of de groteren) zijn schepjes, emmertjes en kiepwagens in het zand te vinden. En een schaakbord op een (gele) olieton.

SOIA is geopend op dinsdag tot en met zondag vanaf 12u. Je kunt er natuurlijk allerhande drankjes krijgen of iets eten. Er worden regelmatig leuke activiteiten georganiseerd, zoals yogalessen (op zaterdagmorgen), een barbecue of feestjes (vaak met een dj).

Papatya

Gisteren met een heel stel collega's heerlijk uit eten geweest na het werk. Wij streken neer bij Turks restaurant Papatya (wat 'kamille' betekent), waar door de chefkok, Mahmut, autenthiek Turks wordt gekookt (Buiten Brouwerstraat 19, Amsterdam; dicht bij het CS in de Haarlemmerbuurt).

'Papatya' is een kleinschalig familiebedrijf met kwaliteit en service hoog in het vaandel. Het restaurant dat al gedurende 25 jaar in bedrijf is, zetelt maximaal zo'n dertig gasten tegelijk. Zij worden in de watten gelegd alsof ze bij familie op bezoek zijn. En dan bedoel ik familiebezoek op z'n Turks: qua eten van alles wel wat, in net te overdadige porties zodat je je bord niet leeg krijgt. Want zo hoort het.

Wij eten 'meze' (Turkse tapas), de huisspecialiteit. Waarvan ik drie keer ruim opschep, want dit is écht lekker! Vooral de fijne köfte, kayserili (Turkse pastrami) en ispanak salatasi (spinaziesalade: oh oh oh mjam). Maar wat ik de absolute topper van de avond vind (naast het gezelschap), is de humus!! Die alleen al is een bezoek waard. En als je het héél vriendelijk vraagt, en er is tijd, is de chef soms te porren voor koffiedikkijken :)

Geopend vanaf 17u; zondag en maandag gesloten. Voor groepen en catering zijn alle dagen mogelijk. Bekijk de recensies op Iens (beoordeeld met een gemiddelde 8,2).

Genroku

Heel goed idee van een enthousiasmerende vriendin om te gaan 'sushidineren' in het Amsterdamse. Zij heeft Genroku op het oog (Nieuwezijds Voorburgwal 115, 020-4288809), waar van zondag t/m woensdag voor slechts €29,95 p.p. genoten kan worden van onbeperkt frisdrank, koffie en thee (met 50% korting op huiswijn, bier en sake) én ayce (all you can eat) sushi. Met naast keuze uit meer dan 120 gerechten van de standaard dinerkaart, nu ook onbeperkt zalmsashimi en vijf speciale maki's uit de 'special order' selectie. Nou is 'AYCE' onze nieuwe beiderzijds favoriete hobby, dus dat is dan de perfecte bonus op een fijn dagje in de hoofdstad met bijzonder gezelschap.

De vermaarde dhr. Johannes van Dam recenseerde restaurant in kwestie met een niet mis te verstane 8,5. Zodat we met een gerust hart kunnen aanschuiven om onze eigen ervaring op te doen. Aan tafel wordt wasibi plús rode chilisaus en ketchup geserveerd. Gari is via de aankruislijst te bestellen; dat is anders dan anders maar eigenlijk ook wel weer handig voor diegenen die veel zure gember wensen. Ze zijn hier in ieder geval bepaald niet (niet!) zuinig met de porties (of sausjes). Nadat ik blij vier van de vijf special orders heb laten aanrukken (die elk per zes stuks blijken te komen à 2,5- 3cm dikte), zit ik eigenlijk al wel vol. En stiekem zijn de sushi's net iets te grof en te groot.

In dit restaurant een beneden-en een bovenverdieping (vide) met goedzittende stoelen. De toiletten zijn in de kelder en hebben elk een grappige schuifsluitdeur (en sommige daarbij een losliggende toiletbril). Fijn dat er sashimi van SintJakobsschelp op het menu staat (3 stuks voor €2), al is het niet de beste (als in meest verse) die ik ooit heb gegeten. In het assortiment verder vele bijzondere sushicreaties die je niet snel ergens anders ziet. De meeste andere restaurants uit dit genre voeren toch allemaal zo'n beetje dezelfde kaart. Genoeg keuze hier dus, en ook wel goed bereid.

Past helemaal in de huidige trend van 'Chinees Indisch Restaurant wordt Wokrestaurant wordt Sushi All-You-Can-Eat'. En hier kan ik het alleszins eens zijn met meneer van Dam: "de prijzen zijn laag, de kwaliteit is heel redelijk en de mogelijkheid zijn eindeloos; mij hoor je niet klagen".

Mytilini

Mijn voorliefde voor buffetten is schijnbaar groot genoeg om mijn weerstand tegen gevulde wijnbladeren (dolmadakia) makkelijk te overwinnen.... Hoewel ik natuurlijk nog veel liever (terug) naar Lesbos ga om in het daadwerkelijke Mytilini te eten, maar grill-en buffetrestaurant Mytilini (cq. hotel; Willemsplein 18 te Arnhem) is óók goed. Twee uur onbeperkt eten kost €25,50 per persoon. En dan kún je die dolma's uiteraard best links laten liggen!

 

Er zijn in ieder geval genoeg zitplaatsen. En het interieur is, laten we zeggen, stemmig ingericht. Het opschepgedeelte bestaat uit twee eilanden met meer dan dertig bakken gevuld met warme en koude gerechten. Er is meer dan genoeg keus, en als dat nog niet genoeg is, staan er langs de rand ook nog tafels met daarop fruit, yoghurt, overige zoetigheden en garnituren als olijven, croutons, feta, sauzen en pepertjes. Een medewerker grillt op verzoek tong, lamskotelet, kipfilet, ossenhaas, scampies of zalm.

Regelmatig worden er zogeheten 'Griekse avonden' georganiseerd met live muziek en een danseres. De ligging van het restaurant, feitelijk pal naast Arnhems Centraal Station, is zowel een groot pluspunt als een nadeel. Je kunt de auto kwijt, maar alleen in de betaalde parking.

Voor mij een leuke afwisseling met de meer gebruikelijke all-you-can-eat sushirestaurants. En als je wil, net zo gelardeerd met vis. Vriendelijke bediening, ruime toiletten en meestal plek genoeg (dus reserveren niet vereist).

Belevinge(n) bij Yamazato

Kerstbonus oh kerstbonus, wat zal ik eens met u doen? Of eigenlijk had ik de kerstbonus al uitgegeven aan een (bijna) nieuwe auto, maar zoals dat dan gaat met kerstbonussen (want het waren er daadwerkelijk twéé, aangezien ik twee banen heb) vond ik dat ik er ook nog "iets leuks mee moest doen". Alsof een nieuwe (blauwe!) auto niet leuk is. Haha ;) In een opwelling vroeg ik een vriend mee naar hét (enige) traditioneel Japanse sterrenrestaurant in Neder- land en reserveerde een tafel voor twee online. "Hartelijk dank voor uw reservering bij Yamazato Restaurant. Dit restaurant is het eerste traditionele Japanse restaurant dat met een Michelinster bekroond werd. In Europa. U kunt bij ons kennis maken met de echte, eeuwenoude haute cuisine kaiseki ryōri."

Daags van tevoren kreeg ik dan een SMS van Yamazato: "Yamazato Restaurant verheugt zich op uw bezoek. Om uw reservering te bevestigen verzoeken wij u om dit bericht te beantwoorden met de tekst CONFIRM." Nou heb ik waarschijnlijk te veel tellsell gekeken, maar ik was toch een beetje huiverig om inderdaad met 'bevestig' terug te SMSen. Maar toen dacht ik, is het nou echt zo vreselijk om belaagd te worden door een heus Japans sterrenrestaurant? Nee, eigenlijk niet. Belaagd worden door een Japans sterrenrestaurant lijkt me zelfs wel wat en bovendien, ik wil er tafelen dus dan moet ik wel bevestigen (tussen haakjes: ik werd nadien niet telefonisch belaagd)!

Yamazato is te vinden in het prestigieuze Okura Hotel (Ferdinand Bolstraat 333) Amsterdam; door de draaideuren, langs de hotel- meneertjes en doorlopen naar achterin de lobby. De belevenis begint al met een vluchtige blik op de menukaart bij de deur, met overeenkomstige prijzen. Hartverzakking! Maar goed, we hebben het over "culinaire poëzie". Waarna mijn hart weer een sprongetje maakt, maar schijnbaar heb ik als calvinistische Nederlander altijd even zo'n 'oh help wat duur' momentje alvorens me volledig over te geven.

En dat ik me over geef, blijkt de rest van de avond wel. Vanaf het moment dat onze jassen worden opgehangen (in zo'n gek Japans hightech scan-het-kaartje-en-het-jassenrek-draait-automatisch-rond-totdat-de-juiste-jas-voor-hangt systeem) totdat we voldaan weer naar buiten strompelen en dàn pas de enorme collectie sake opmerken; Fan-Tas-Tisch!

De bediening loopt in kimono (met een kurkentrekker en watniet in de 'otaiko musubi' van de obi) en spreekt Engels (onverstaan, helaas, met sterk Japans accent). En 'comme il faut' zijn de dames nauwelijks aanwezig tot ze opeens aan je tafel staan. Groene thee en water (Evian) zijn à volonté en kost één keer €6. We kiezen het seizoensmenu Zensai. We worden steeds bediend door dezelfde twee meisjes en zij leggen tot in de allerkleinste details uit waar de gerechten uit bestaan; en dat geldt zelfs voor het decoratieve witte bloempje met rode stip ("little flower of daikon with a dot of plum sauce").

Je kunt schijnbaar zelf het tempo bepalen, want steeds zodra we het ene gerecht op hebben, komt direct de volgende gang. Met een totaal overbodig, verontschuldigend "thank you for waiting"... Het interieur ontbeert moderne schoonheid, maar is desondanks stijl- vol. Maar wat mij vooral in hoge mate bevalt is de heersende sfeer. Ik waan me terug in Japan en krijg weer spontane buigneigingen. En dat eten! Je zou buigen voor minder!!

Na gang drie gaan de vele thee en water hun onverbiddelijke tol eisen, maar wanneer moet je nou naar de wc? Tijdens het eten is niet netjes en na een gerecht komt direct de volgende. De smaken zijn verfijnd subtiel en alles, werkelijk álles heeft smaak. Zelfs het streepje wortel is niet gewoon een wortel. Hoe lekker! De gegrilde zeebaars met yuzu miso is goddelijk, en het begeleidende zoete pruimpje ook! Het tempurabeslag is erg dun en indrukwekkend luchtig. Mijn tafelgenoot raakt eveneens in hogere sferen: "Het debiele van groene thee is dat het met vertraging smaakt; je proeft niks en opeens is het er". Die rauwe vis, mmmm. De coquille met 'bottarga': héérlijk! M-m-m!!

De bediening dient "mango" aan. Huh, mango? Oh, "main course" (ik moet steeds even schakelen naar haar frequentie voordat ik versta wat ze zegt). Sukinabe van dunne plakjes Wagyu rundvlees en groenten in zoetige teriyaki-bouillon met begeleidende sukiyaki saus. Het lijkt hier alleen wel steeds warmer, of komt dat omdat ik aan het verteren ben geslagen? A: "Nee, hoor, het ís warm; ze zijn hiernaast aan het shabu shabu'en geslagen.."

En dan het Dessert (terecht met hoofdletter). V.l.n.r.: geknoopte groene theegelei, pruimenmarshmallows met zoetebonenvulling, groene thee mousse, yuzu ijs op een sesamcracker, yuzu macaron en gekonfijte yuzu. We zijn dik drie uur verder en ik heb zelden zo fantastisch gegeten. De rekening is €236 en dan zit er niet veel anders op dan €14 te fooien. Maar het moet gezegd worden: ik ga met liefde en plezier elke vrijdag terug, als ik maar genoeg kerst- bonussen kreeg.