Gecondenseerde Melktaartjes

Eén cakeje is geen cakeje. Zéker niet met Pasen. Twee cakejes is een half cakeje (en drie cake is een Paascake). Dus behalve yoghurtcakejes maak ik ook 'gecondenseerde melk cakejes' voor het GoLive Weekend van M.

Recept

Klop 50g boter zacht en romig. Voeg hier 4 eieren en 1 blikje (397g) gecondenseerde melk aan toe en klop dit door elkaar. Meng tenslotte 150g bloem en ½tl bakpoeder door het beslag. Verdeel de massa over cupcakevormpjes of een grote (ingevette) vorm en bak de taart(jes) in het midden van een voorverwarmde oven van 175°C tot een erin gestoken satéprikker er schoon weer uit komt. Laat op een rooster afkoelen en serveer met jam of bv dulce de leche.

De bereiding van dit recept is een mákkie! Feitelijk is het een kwestie van alle ingrediënten in een bak doen en goed door elkaar mengen. Alleen merk ik dat de boter eerst even moet worden losgeroerd om klontjes te voorkomen. De cakejes rijzen mooi op maar zakken ook weer in.

De kuipjes met (Abedul) dulce de leche heeft M. zelf uit Zuid-Amerika meegenomen. En voor de liefhebber blijkt dit een goede begeleider van de lichtzoete cakejes die een beetje naar zoete eierkoek (of Indische roti kukus) smaken. Ik denk dat ze ook lekker zullen zijn met een plak kaas (want zo heb ik roti kukus ooit leren eten!) Eindconclusie: echt héél erg makkelijk te maken en lekker genoeg om dat nog eens te doen.

Yoghurtcakejes

Gisteren was het 'Go Live' weekend. Niet voor mij, maar voor mijn liefste M. Dat is natuurlijk zielig, dat al die mannen op Eerste Paasdag moesten werken aan het overzetten van een software systeem. Of iets (ik heb niet ècht goed opgelet wat hij precies moest gaan doen). Maar wat ik wél had bedacht, dat het voor mij weer een gelegenheid was om een (te? gek) recept uit te proberen. Van een cake zonder boter. Hmmm; interessant...

Ik volg de video tot de letter. Behalve dat ik met ruime hand piment door het beslag meng (ik denk wel een volle eetlepel). En wanneer ik als laatste de bloem door het deeg heb gemengd, ziet dit er uit als dik oliebollenbeslag.

De cakejes komen als zoete broodjes uit de oven. Letterlijk. Want niks aan deze cake is luchtig. De cakejes ogen droog maar blijken door het opengebarsten fruit (blauwe bessen en frambozen) toch  lekker sappig van binnen. Wat gek; in de video zag het er wél lekker 'cakerig' uit... (of ze hebben er een flinke spotlight op gezet). Deze textuur doet me een beetje denken aan de visvlagen waar mijn broertje (zeer) korte tijd door bevangen werd. Dan kneedde hij bolletjes witbroodkruim en gebruikte die als visaas. Dáár lijkt deze 'cake' op ;) En in de verte doet het aan (ongerezen) bapao denken zonder vulling. De smaak is subtiel zoet met friszuur fruit en lekkere piment. Hee; dat is nog best lekker. Maar het deeg klopt niet.

Paarse Paaseieren

Dit is té leuk om niet te doen. En omdat zíjn familie op visite komt (en het bijna Pasen is, blablabla, lente, eieren) mag het beetje meer zijn. Bij het standaard kopje koffie mag een koekje (of twee) geserveerd worden. Maar ik zou mezelf niet zijn, als ik dat standaard zou doen. Al is koffie hier sowieso niet in huis. Dus bij de ruime selectie theëen of het kopje oploswienermelange serveer ik 'een gekookt eitje'. En wijselijk bied ik schoonbroertje de eerste aan. Die pakt zonder blikken of blozen een ei uit de eierdoos. En dus volgen stiefschoonvader, schoonmoeder en schoontante. "Waar is dit gat voor" vragen ze nog, waarna al snel blijkt dat ín het ei een perfect paarsgroen cakeje zit. Hihihi!

Om het mezelf makkelijk te maken gebruik ik voor de verandering eens een cakemix (Honig blijkt beter dan Koopmans of huismerk AH). Veel sneller heb je dan een cakebeslag dat heel ermee door kan. De helft van het beslag kleuren we paars en de andere helft groen. Want M. en ik maken de cakejes samen!

Er komen vier mensen op bezoek. Plus wij twee maakt zes. Omdat het wel even een werkje is een gat onderin elk ei te prikken (kan best wat groter) en het ei leeg te schudden (lamme! arm!). De eieren worden goed uit-en afgespoeld en mogen even weken in heet water. Er is geen tijd om de eierschalen aan de lucht te drogen. Maar zo gebruik ik mijn föhn ook weer eens ;) Een klein (!) scheutje zonnebloemolie in elk ei moet ervoor zorgen dat de schaal niet aan het cakeje plakt (en ook de uitgebakken cake niet aan de schaal). Met behulp van twee spuitzakjes verdelen we het cakebeslag over de schalen; hij spuit groen, ik paars. En bakken maar.

Het gekleurde cakeje is qua smaak niets bijzonders (voor erg verwende eters zoals wij). Maar het grote wow-effect komt natuurlijk dan ook van de bijzondere verpakking. Vooral door het cakeje te serveren alsof het een daadwerkelijk gewoon ei is, in een eierdoos (of in een eierdopje), maakt de verrassing compleet. En het formaat bevalt me ook; niet zo'n cupcake met een belachelijk hoge toef botercrème; maar gewoon een klein cakeje. Wat is Pasen opeens weer leuk!

Muffins met blauwe bessen

"Zondag, zondag. Vandaag blijf ik de hele dag dicht bij je." Die Rob de Nijs is zo gek nog niet. Want wát is er fijner dan zondagochtend ontbijt op bed met een dvd'tje erbij (Teenwolf) ter vermaeck ende vertier?! Ik ben toch niet zo heel erg goed in uitslapen, dus terwijl hij dat wél doet, waag ik me in de keuken aan een copieus ontbijt. Uit mijn goedgevulde voorraadkasten en koelkasten weet ik een aardig plateau lekkere dingetjes tevoorschijn te toveren (verse dadels, een kaasje met fenegriek, kelek, komkommer, tomaatjes, bramen, yoghurt, gekookt eitje) en daar mag best ook een kleine zonde bij. Laat ik to die for blueberry muffins maken. Zo van "oh ja, die heb ik even in elkaar geflanst" lalalalala.

Recept

Meng 225g bloem (ik gebruik 75g rogge-en 150g patentbloem) in een kom met 110g suiker, 2tl bakpoeder, 1tl natriumbicarbonaat, ½tl fijn keukenzout, 80ml (zonnebloem)olie, 1 losgeklopt ei (L) en 120ml melk tot een homogeen beslag. Spatel hier voorzichtig 150 tot 200g blauwe bessen doorheen en verdeel het hele beslag over papieren cakevormpjes in een muffinvorm. Kruimel in een andere kom 50g bloem met 100g (riet)suiker, 60g (koude) roomboter, 1tl gemalen kaneel en ½tl 5spice tot het nèt samenkomt en verdeel de deegkruimels over het muffinbeslag. Bak de muffins in een oven van 175°C in 20 tot 25 minuten gaar.

Rijkgevulde muffin (ik was een beetje te scheutig met besjes) die erg luchtig en zacht van smaak is. De blauwe bessen zijn sappig opengebarsten en geven een licht zurige smaak. De kruimels er bovenop zijn een beetje in elkaar uitgelopen, maar hebben een zoetkorrelige en lekker knapperige textuur. Let wel, een muffin is géén cupcake (maar wat het verschil precies is?!). Versgebakken muffinachtige cakejes doen het natuurlijk goed als indrukwekkend ontbijt annex brunch. Hoewel ik niet weet of ik hier daadwerkelijk voor zou 'sterven'..

Bosbessencakejes met bramencrème

We gingen samen een leuk weekend hebben en ik had daartoe twee mogelijke idee-concepten aan hem voorgeschoteld: 'over de top' en 'bottoms up'. Leuk; hij koos voor 'over de top' en dus sleepte ik hem mee naar waar mijn (figuurlijke) wortels liggen. En omdat je daar natuurlijk niet de eerste keer kan aankomen met lege handen, werden er de avond tevoren cakejes gebakken. Wat hij ook al niet wist, totdat het te laat was. Hihi.

De bramen-en bessenpuree had ik bij zijn aankomst al ready to go in de koelkast staan. Hij mocht het cakebeslag maken door boter met suiker romig te kloppen en daar eieren, melk, bessenpuree en bloem doorheen te mengen. En terwijl de cakejes bakten (onder mijn toeziend oog - ik ben toch net iets meer een bakkenner, zei zij zeer bescheiden) legde ik hem uit hoe hij de bramerige botercrème moest maken.

En ik kan niet anders zeggen. Zoals wel vaker, liet hij zich weer van zijn beste kant zien. En na een eerste poging, spoot hij kundig de bramencrème waarachtig in prachtige rozetten op de afgekoelde cakejes. Aan mij niets anders dan de illustere taak om ze dan ook maar nóg meer 'over de top' (girly) te maken door wat glitterende paarse suiker erover te strooien (uit de discount bak bij de Xenos, à €0,10 per buisje). Gelukkig had ik nog een klein taartdoosje in de kast (want hoe moet je die cupcakes anders vervoeren?). Nee, we gingen zeker niet over één nacht ijs en toen was het op weg naar Zutphen.

Mooi hè, hoe zowel de cakejes als de toef crème erbovenop, van nature gekleurd zijn door het paarsblauwe zachtfruit. Hoewel de bramencrème op deze manier niet meer is dan opgeklopte boter met (te veel) poedersuiker en wat bessenpuree. Ondanks mijn spontane toevoeging van citroensap, was de crème nóg te zoet (naar mijn smaak dan). En wie houdt er nou écht van een hele rozet boter? Ik heb liever een meer professionele botercrème zoals van Holtkamp of Rudolph. Dit hele cakeje is eigenlijk beter (van smaak) zonder de botercrème: compact en toch luchtig (een beetje als een 'poundcake') met een kruimige volle botersmaak.

Helaas helaas mis ik een beetje de overdonderende (over de top) bessen-en bramensmaak. Stiekem vind ik het zonde van die mooie bramen. Een mooi cakeje als dit had meer gehad aan een spiegel van bessengelei, met misschien de bramen in z'n geheel door de cake heen. Maar móói; ja, dat is 'ie wel! En op die manier was het toch een beetje de spreekwoordelijke kers op een verder geslaagde dag.

Chocoladekaramel cupcakes met dulce de leche

Joepie, het is weer maart. Tijd voor de Grote Jaarlijkse Taartenbak Onewomanshow. Aangezien ik op de bewuste 11e uit principe al niet ga werken maar er natuurlijk nooit de godganse dag gefêteerd kan worden, is de therapeutische taartentraktatiebak (voor mij) dé manier om een verjaar-dag genoeglijk door te brengen. Met de radio hárd. En wat dat betreft heb ik dit jaar bijzonder veel geluk, want op Radio 10 Gold is het de hele week de Top 810 van de jaren '80.

Uit de vele mogelijkheden (een kast met vele véle kookboeken en een heel internet vol ideeën) kies ik als traktatie nummer één deze 'caramel cupcakes' (van How To Cook That), die gemaakt zijn met witte chocolade en basterdsuiker. Daarop moet dan een toef dulce de leche botercrème komen. Ohh, mjam, klinkt nú al goed! I heart dulce de leche. 'Hi, I'm Ann Reardon' maakt haar eigen (zo), maar ik verkies het simpele kook-een-gesloten-blikje-gecondenseerde- melk-drie-uur-in-(nietdroog-)kokend-water (op deze manier).

Recept

Smelt 300g grofgehakte witte chocolade met 200g boter op laag vuur au-bain-marie in een grote (metalen) kom. Meng hier (van het vuur af) 165g bruine basterdsuiker, 250ml melk en 2tl vanille-extract doorheen. Roer één voor één twee eieren door het beslag. En vervolgens 110g zelfrijzend bakmeel en 165g bloem. Vul dan cakevormpjes (in een muffinvorm) voor tweederde met het deeg en bak de cakejes in een voorverwarmde oven van 160°C tot ze gaar zijn, en terugveren bij indrukken.

Volgens de video zou het recept een dun vloeibaar beslag geven, maar in mijn kom met deeg blijft een lepel zonder moeite rechtop staan. Ik heb tijdens bereiding even gewacht tot de witte chocola en boter minder warm waren, misschien wel iets te lang, maar mij is het op zich prima zo. Het deeg laat zich opscheppen als zacht mokkaroomijs van Roberto's. Verder heb ik 120g palmsuiker en 45g donkere basterd gebruikt, in plaats van alleen basterdsuiker. Ik zeg: 'meer palmsuiker in gebak'; hemel, zó lekker.

Sowieso heb ik de lekkerheidsfactor van dit cakedeeg zwaar zwáár onderschat. Grote griebels; dit deeg is héérlijk!! Alleen kleuren de cakejes wel érg donker'goud' in de oven. En zijn ze na 20 minuten nog niet gaar, trouwens, terwijl de bovenkant al superknapperig is. De cakejes blijken erg luchtig van binnen, bijna als sponsjes, en ze storten al afkoelend alleen "een beetje" in. Misschien doet dit deeg het beter als een grote cake dan als cupcakejes.

Eigenwijs als ik dan schijnbaar ben, vermeng ik zo'n blikje (380g) zelfingekookte dulce de leche 2:1 met Holtkamp botercrème. Maar de prachtige rozetten die ik daarvan op de (uiteraard afgekoelde) cupcakes spuit (ik heb veel geoefend en ik ben inmiddels best wel goed in het opspuiten van rozen ;), lopen dun uit. En ondanks de smaak (mjam-mjam, hoe! ongelooflijk! lekker!) en de decoratieve 'sneeuwamandel', vind ik dit er eigenlijk niet uitzien (niet dat de cakejes niet worden getrakteerd, maar toch). Dus gebruik ik ook het restje koffiebotercrème (gluten-en lactosevrij) dat ik nog over had van de koffie petit fourtjes die ik voor een gluten-en lactose-intolerante vriend maakte.

Gemaakt van zabaglione (au-bain-marie opgeklopte eieren met suiker), oploskoffie, crisco en een flinke scheut Tia Maria. Dat oogt beter. En ik vind dat die sneeuwamandel nu ook meer tot zijn recht komt:

De dulce de leche 'crème' wordt ondanks de plakkerige knoeiboel erg lekker gevonden: "bijna nog beter dan de cake". En ik ontvang hartelijke felicitaties en gelukwensen "dat je maar vaak jarig mag zijn dit jaar", wat volgens mij ook een beetje eigenbelang van mijn collega's is. En dus het grootste compliment!

Snoep verstandig, eet een appel(cupcake)

De inspiratie (van internet):

Niet dat er ook maar iets klopt van die reclameslogan uit de jaren '80 (zie titel; ik herinner me Danny de Munk op een driewieler....), tenminste niet in dentaal opzicht. Want suikers zijn suikers en alle monosacchariden veroorzaken cariës. En daarbij zijn appels ook nog zuur, id est tanderosie. Maar als je dan toch een appel snoept, snoep dan goed. Of doe zoals ik schijnbaar doe: wanneer-je-dan-toch-cakejes-als-ontbijt-serveert-dan-maar-zo-erg-over-de-top- indrukwekkend-dat-dit-ze-doet-vergeten-dat-ze-cake-als-ontbijt-eten-:)

De 'how to' (ook van internet):

De appelstokjes vind ik zomaar bij de Action in de vorm van een silo MaxiMix van Chio. De andere 75% van deze zoute knabbels gooi ik als de wiedeweerga in de prullenbak; anders ga ik die nog opeten ook. De appelpitjes maak ik door zonnebloempitten van een laagje gesmolten pure chocolade te voorzien (priegelwerkje wat we dan maar wegschrijven als 'therapeutisch'). Hoewel ze bij Xenos (voor €1,39 per 80g) bakjes 'chocolade strooisel' verkopen die nog het meest lijken op bruine mini-smarties. Die hadden ook gekund.

In een uitzonderlijk staaltje strakke planning heb ik nog een halve bak cakebeslag over van de red velvet cupcakes en croûte die ik gemaakt heb voor het kerstbuffet op mijn werk. Ik bak de cupcakes die appels moeten worden, ton-sur-ton in rode cakepapiertjes. De afgekoelde cakejes worden voorzien van een koepel botercrème (90g zachte roomboter, 140g poedersuiker, 100g Philadelphia naturel roomkaas en vanille-extract). Na een gedwongen afkoeling in de koelkast zijn de cakejes prima door zelfgekleurde rode suiker te rollen. En dan mogen ze weer afkoelen.

Verder is het zo mogelijk nóg makkelijker. Twee blaadjes verse munt 'bevestigen' met een MaxiMix-stokje. En er tenslotte bij een aantal 'appels' letterlijk een hap uitlepelen. En daar kriskras wat pitjes in duwen. Een leeg mandarijnenkistje doet de rest. Ik kan je zeggen: niemand heeft geklaagd over cake als ontbijt ;)

Nerdy Nummies

Zoals al eerder gezegd, ik vermaak me laat op de avond meer dan uitstekend met mijn smartphone en draadloos internet, liggend in mijn bed. Mijn favoriete nog-even-voor-het-slapen entertainment is Nerdy Nummies. In deze prijswinnende "geeky cooking show" bakt de Amerikaanse Rosanna Pansino op verzoek bizarre koekjes, cakes en taarten die geïnspireerd zijn op diverse (teken)films en computerspelletjes.

Je zou bijna opstaan om zelf te gaan bakken (bijna..). Maar wat zou ik dan eerst maken? Een regenboogtaart met eenhoorn, de Indiana Jones 'monkey brain' cake, een heuse schaakbord taart (inclusief zelfgemaakte chocolade schaakstukken), Breaking Bad snoepglas, Teenage Mutant Ninja Turtles cakepops, wookiee cookies (of een onmogelijke Star Wars taart), legocakes of 3d brilkoekjes? Zó leuk!

Elke dinsdag komt een nieuwe aflevering uit en er zijn er inmiddels 97.

Overigens vind ik het idee van de Kolonisten van Catan Cupcakes bríljant! En je zou ze nog écht kunnen gebruiken om mee te spelen ook.

Red velvet cupcakes 'en croûte'

Voor het post-vergadering kerstbuffet wat door de medewerkers zelf wordt samengesteld, breng ik cakejes mee. Omdat iedereen op de hartige toer gaat (pastasalades, börek, zuurkooltaart, wraps met zalm) en ik nou eenmaal vind dat er nooit, maar dan ook nóóit een toetje mag ontbreken. Ik haal het oude vertrouwde recept voor red velvet cake van stal en herhaal deze truc om de smeuïge cake in een krokant jasje te bakken

Bovenop een friszure dot van (2 delen) MonChou (in dit geval dus 200g), (1 deel) roomboter, (1 deel) poedersuiker, de zest van twee limoenen en het sap van één. Fingerlickinglicious. Collega's vragen mij dagen later om het recept. Tja. Daarvoor heb ik nou een blog.

Schoenen en handtassen

Als ik vandaag niet hard aan het werk moest voor mijn opleiding ('any time now'), zou ik misschien wel deze over-de-top cupcakes maken, gewoon omdat dat dan zou kunnen. De hoge hakken zijn gemaakt van een cakeje met botercrème en gekleurde suikerdip, waarin een met gesmolten witte chocolade bestreken wafeltje is gestoken, dat is vastgeplakt op een koekrolletje. De handtassen zijn twee cakejes op elkaar, bekleed met fondant en gedecoreerd met (uitgerolde!) drop en suikerparels.

Er is een internet vol veel te veel ideëen! Vaak blijkt de decoratie vooral een kwestie van anders denken over bestaand snoep. Want een rolletje drop is natuurlijk een prima handvat op een tas. En fijn kokosrasp geeft natuurlijk het perfecte uiterlijk van bont.

Meneer Aardappelhoofd

Een uurtje dwalen door de Action (WC Kanaleneiland, Beneluxlaan 21 te Utrecht) en je komt thuis met enkele sinterklaascadeautjes (tegen een spotprijs overigens; we vragen ons niet af hoe dat kan; we maken er opportunistisch gebruik van). En er is ook veel leuks te vinden voor de enthousiaste thuisbakker, vooral op het gebied van taartdecoratie. Voor €0,98 per stuk koop je bijvoorbeeld deze grappige deco candy waarmee je koekjes omtovert tot gezichtjes: 'mens', 'olifant', 'konijn' of 'vogel'.

32 cakejes voor 4 mensen... haha

Ik ga lieve collega's in den vreemde een hele dag op de lip zitten!! En daar mag wel wat tegenover staan. Zoals deze kleine, 'indische' carrot cupcakes (van dit recept) met limoen-monchou rozet. De helft van de cakejes krijgt een dot lemon curd mee. Het cakebeslag werd gemaakt met (kant-en-klaar gemalen) palmsuiker, geweekte rozijnen, walnoten en additionele specerijen (5spice en kaneel). En mijn creaties blijken (per 16) precies te passen in de taartdozen die ik bij de Jumbo op hun bakafdeling heb weten te scoren.

May the Force be with you

Een weekendlange filmmarathon waarin we álle (6) StarWars films gaan kijken; van episode I naar episode VI. En is dit het perfecte presentje voor de gastheer (die zich overigens te buiten is gegaan aan versnaperingen en 'tidbits'), of wat?! Gekocht bij de Kaufland in Kleve.

Bak'benodigdheden'

Vanwege de 'cupcake/cakepop' trend die door Nederland raast, zijn bij detailhandel en supermarkt allerhande eetbare decoraties te koop. Xenos bijvoorbeeld is dé aangewezen plek voor kleurrijk marsepein, rolfondant en suikerstrooisel. En deze eetbare oogjes worden schijnbaar bij Wibra verkocht (€1,19). Cookie monster?

Lekker poolen

Daar waar sommige anderen als een berg tegenop zien, zie ik vaak mogelijkheden om mijn grenzen te verleggen en om, als het ware, over de top te gaan. En wanneer ik dat in het dagelijks leven niet altijd heb, heb ik het in ieder geval in de keuken. Dus op die zondag bakdag nu alweer twee weken geleden (ik fabriceerde drievoudige chocoladetaart, witte chocoladecake met kardemom en batatataart), liet de klok zelfs nog tijd over om (31) cakejes te bakken. Dat wil zeggen: vrijdagavond na het werk cakejes bakken van dit recept en zondagochtend decoreren naar bovenstaand voorbeeld.

Ik had bedacht dat cakejes als poolballen zo rond zijn en aangezien de cukcake trend als een insectenplaag over Nederland trekt, is het niet moeilijk om aan (gekleurd) marsepein en/of rolfondant te komen. Voor 200 tot 250g betaal je tussen de €1,99 en €2,79 bij Xenos, V&D en Jamin. Hier en daar wat levensmiddelenkleurstof bijkneden (denk aan de rubberen handschoenen) en je hebt alle benodigde kleuren. Behalve dan paars, maar daarvoor volstond een bezoekje aan De Tafel van 18.

Acht cakejes werden bekleed met wit rolfondant om daarvan de 'halve ballen' te maken (zie foto). De 'hele ballen' waren helemaal makkelijk. Wit rondje fondant op alle ballen (behalve de witte) en met de donkerste chocoladestift (uit een pakje van drie, Dr.Oetker, supermarkt o.a. Jumbo) de juiste cijfers op de juiste ballen. Het was nog leuk werk ook.

Met, al zeg ik het zelf, zéér indrukwekkend resultaat.

Een ware verrassing voor de verrukte jarige. Velletje groen karton eronder (de dag ervoor door de toen nog niets vermoedende job gekocht, aangezien mijn over-de-top bakactiviteiten mijn gang naar buiten verhinderden) en met de (eigen) keu erbij niet meer van echt te onderscheiden. We hadden schertsend afgesproken dat we een foto zouden maken van elke verjaardagsgast die de keu ter hand zou nemen om de ballen quasi af te stoten, wat heel wat foto's heeft opgeleverd!

En de krijtblokjes? Je zou het niet zeggen, maar óók fijn eetbaar! Daarvoor simpele kubusjes blauw suikergoed met dun uitgerold rode marsepein bekleden. Holletje in maken, klaar.

Cookiemonster Cupcakes

En het begon hiermee:

Of nee, feitelijk begon het hiermee; met de taart die D. koos voor zijn verjaardag. Hoewel hij eigenlijk eigenlijk ei-gen-lijk het aller-allerliefste cookiemonster cupcakes wilde. Die hij had gezien op het internet. Plaatje zie boven. Of dat ook kon? Please! Appeltje, eitje (toch?)

Na enig speurwerk had ik besloten gewoon cakejes te bakken (van dit supercakerecept, maar dan met blauwe kleurstof), deze te be- smeren met blauwe botercrème en ze dan door de blauwe kokos te wentelen. Oogjes erop, koekje erin, makkie (toch?).

Maar oogjes heb je schijnbaar niet zomaar. Toen wist ik nog niet dat ze bij de V&D (dure) witte chocoladepaletjes verkopen, dus ik maakte mijn eigen oogjes door dotjes gesmolten witte chocolade tussen twee vellen bakpapier hard te laten worden, om daar dan vervolgens met gesmolten melkchocolade pupillen op te maken. Niet te veel in het midden natuurlijk, want cookiemonster kijkt scheel!

En botercrème, dat weet ik al (van deze en deze poging) heb je ook niet zomaar. Gelukkig heb ik dit keer het boek van Cees Holtkamp bij de hand en ik volg zijn recept. Daarvoor boter en suiker door dooiergele, smeuïge banketbakkersroom kloppen. Lukt wonder- wel. Nog een flesje blauwe levensmiddelenkleurstof erdoorheen (knoei) en dat is dat.

Kokosrasp (100g) laat zich blijkbaar het best met veel vloeibare kleurstof kleuren (twee hele flesjes blauw uit de toko gaan er in totaal doorheen). Het stappenplan is dan als volgt: de rand van de blauwe cakejes afsnijden (cookiemonster eet wel veel koekjes maar heeft -nog- geen onderkin); de cakejes besmeren met blauwe botercrème; en bedekken met blauwe kokosrasp; een diepe snee voor de mond maken; en daar een chocolate chip cookie (een kleintje!) of een mini-stroopwafeltje in stoppen; twee oogjes op hun plek en tadáá:

Cookiemonster doet het goed. Ziet er goed uit en smaakt héérlijk.

Cookiemonsters nemen en masse de koelkast over!

En wat helemáál grappig is, is dat cookiemonster gemaakt is met flink blauwe kleurstof. Dat betekent dat vanaf hap één tong, mond én tanden blauw tot donkerblauw zijn. Genoeg om mijn collegae met tongschrapers in de weer te doen gaan. Hahaha. Maar de vriendjes van D. kan dat weinig schelen. Gróte hit!!