Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

31 januari 2010

Rijstkoekjes

Restjes rijst van de vorige dag; daar kun je (voor het ontbijt) rijst- koeken van bakken. En nee, het zijn niet gewoon pannenkoekjes met rijst erin, hoewel het deeg uiteraard wel veel weg heeft van die andere ei-met-melk-en-bloem versie.
De koeken zijn sowieso al lekker vullend, maar met de megamach- tige butterscotchsaus* die ík erbij verzonnen heb, is dit nogal een ontbijt. Het feit dat ik de eerste uren na inname niets anders kan eten, komt vooral omdat ik de saus met de rijstflappen heb lopen oplikken! Ik weet dus niet of het zo'n slim idee is om deze nog een keer te maken, fitnesstechnisch.

* Smelt in een steelpannetje gelijke hoeveelheden roomboter en suiker tot de korrels helemaal gesmolten zijn en voeg een scheut slagroom toe. Laat de saus opkoken en serveer.

Gula kelapa

En zo kom ik er achter dat de ene palmsuiker de andere niet is: de zoutige gula djawa (van de Borassus) is, anders dan de keiharde consistentie, niet te vergelijken met deze zoetige donkere gula kelapa, oftewel klappersuiker (van de kokospalm). Theoretisch zouden er bijna 4000 verschillende soorten palmsuiker kunnen zijn, conform het aantal verschillende soorten palmbomen op de wereld! Link.

30 januari 2010

Donald Duck Kookboek

De bibliotheek van Utrecht heeft een belachelijk aantal kookboe- ken in de rekken staan (véél, dus) en dan zijn er in de kelder nog méér kookboeken te vinden op de kinderafdeling. Daar pluk ik dit, in samenwerking met het inmiddels ter ziele TIPCulinair samenge- stelde, Donald Duck Kookboek uit. Een nogal dikke en grote (25x 25cm) blauwe hardcover.
Sowieso is dit boek heerlijk leesvoer (letterlijk), want tussen de 50 recepten, opgedeeld in vijf hoofdstukken (voorafjes; hoofdgerech- ten; toetjes; koekjes en taart; drankjes), zitten ook een aantal korte en langere DDstrips, speciaal over eten.

De gerechten zijn duidelijk bedoeld voor beginnende koks, maar de diversiteit is groot en bovendien wordt in de meeste recepten een behoorlijk aantal groente voorgeschreven. Geen stap-voor- stap plaatjes. Wél complete beschrijvingen en natúúrlijk heel erg aantrekkelijke titels: Willie Worteltjestaart; Guus Gelukkoekjes; Torteltaart; Vrekkenfriet; Goofy's Superpuree; Heksenhapjes en mijn persoonlijke favoriet: Kwik, Kwek en Kwakworsten.

Leuk om zo af en toe inderdaad uit de bieb te lenen, maar voor dit kinderloos huishouden niet echt een boek om thuis in de kast te hebben staan (ik heb de stripjes namelijk al uit).

Perfect voor bouillon

Nog behoorlijk grote viskoppen (zalm) van de markt: €0,50 p.st.

Worstenbroodjes

De enige echte zaterdag(na)middag worstenbroodjes (met geslo- ten uiteindes), enkel compleet mits gloeiendheet gewikkeld in een servetje (en tegenwoordig met een likje mayo paraat).

Ach, natuurlijk!

Varkensbouillonblokjes (níet lang naar de ingrediënten kijken)! Zó logisch dat het bijna belachelijk is dat je traditionele erwtensoep (snert) staat te maken met runderbouillonblokjes. Te koop in de meeste toko's, maar zéker bij Centraal (€0,40 per pakje van twee tabletten). Van... eh... Knorr!

29 januari 2010

Theezakjes

Het lijkt wel alsof ik tegenwoordig alles uit de toko haal, want ook deze filterzakjes komen daar weer vandaan (de Chinese toko dit keer)... Héél handig te gebruiken voor een makkelijk verwijder- baar bouquet garni in soepen en sauzen, maar bij mij thuis hele- maal ontdekt als theezakje (want praktisch dicht te vouwen met een dubbelgestikt flapje)!

Amandelzaad

Amandelzaden; volgens de verkoper achter de kassa (van toko Oriental) zijn dit géén nootjes (nee? zo zien ze er anders wél uit! ach, nu heb ik ze toch al gekocht..). In China zouden ze gebruikt worden bij het maken van bouillon en soep.
Internet zegt het volgende: "Dit zijn eigenlijk helemaal geen aman- delen, maar abrikozenpitten en ze smaken bijna net zoals bittere amandelen, met hun rijk hemels amandelaroma. Rauw gegeten echter zijn deze hang yen mild giftig; altijd roosteren of blanche- ren voor gebruik, dus. Amandelzaad kan gebruikt worden om bittere amandelen te vervangen."

Kijk, dan wordt het wél weer interessant, want bittere amandelen (noodzakelijk bij het ambachtelijk zelfbereiden van marsepein en spijs) zijn hier níet verkrijgbaar. Oh, en dat heeft álles te maken met het feit dat deze rauw óók toxisch zijn: ze bevatten 4 tot 9mg waterstofcyanide (blauwzuur) per stuk. De dodelijke dosis daarvan is 3,8mg per kg lichaamsgewicht! Maar ach, ik heb ze nu toch al gekocht...

27 januari 2010

DB: Canadese Nanaimo bars

Koude gure wintermaanden doen verlangen naar verbroedering en warme gezelligheid. En vrees niet; dat zit er aan te komen. Over vijftien dagen (vanaf nú) zullen de 2010Winterspelen beginnen, in Vancouver, Canada. (De wekker zetten om 2.00u en dan slaapmoe en dus chagerijnig het fluitketelschuiven kijken, leidt tot verbroe- dering?) Eén van de twee redenen waarom de DB uitdaging van deze maand (uitgedokterd door host Lauren) het maken van een Canadese lekkernij is. Of meer specifiek: de beroemde chocolade- kokosrepen naar eeuwen, nee, vijfendertig jaar oud recept. Toen bedacht door een huisvrouw die meedeed aan een kookwedstrijd. Zij kwam uit Nanaimo en vernoemde haar repen naar de stad.


The January 2010 Daring Bakers' challenge was hosted by Lauren of Celiacteen. And as we're all enjoying the new year, our host has challenged us Daring Bakers to make something gluten free. I think this will absolutely broaden my horizon and I am game!! Talking about game; the Winter Olympics will hit Vancouver in a fortnight and to welcome everyone to Canada: Lauren chose gluten free Graham Wafers and Nanaimo Bars as the challenge for the month. The sources she based her recipe on are www.nanaimo.ca and "101 Cookbooks".

De Nanaimorepen bestaan uit een laag van boter, suiker, cacao, koekkruimels, kokos en noten (een soort arretjescake dus); een laag van boterroomcustard; en een toplaag van pure chocolade. De koeken voor de kruimels gaan we óók zelf maken: glutenvrije Grahamplaten. Knapperig, zoet en wafeldun; gemaakt van plakke- rig kandijdeeg. Zonder tarwebloem dus. In plaats daarvan wordt ketanmeel (glutinous rice flour, kleefrijstmeel), tapiocameel en kafferkorenmeel voorgesteld. Die eerste twee haal ik probleemloos uit het rek bij Oriental, maar van kafferkoren hebben ze zelfs daar nog nooit gehoord. Misschien is het een graan wat je bij Erica of DeTuinen zou kunnen vinden, maar dan zie ik al een zakje 'millet' oftewel gierst liggen. Daarmee kan ik het kafferkoren vervangen; ik hoef alleen maar 30g gierst tot meel te vijzelen, en dàt is nog wel te doen!

Tijdens het bakproces is het wél even opletten (met het aanzien- lijke suikerpercentage is aanbranden gebeurd in een onfortuin- lijke handomdraai), maar het resultaat mag er wezen: héérlijke dunne en uiterst knapperige koekjes, met een smaak die van vol volkoren transformeert naar zoete rijst. Bijna zonde om te ver- kruimelen. Maar dat moet.

Because using regular flour is out, I am obliged to visit the local Asian shop to obtain rice flour, tapioca starch and sorghum flour. The first two can be picked out of the shelves easily, but the latter is nowhere to be found. Luckily I spot a bag of millet and I decide to grind it myself. I will just be needing 1/4 cup, so that is doable.
I really (!) like these cookies. They are waferthin, very crunchy and tasty; transforming in your mouth from almost wholewheat to sugary rice (if you know what I mean). They are crumbled to make the bars.

De Nanaimo Bars worden volgens recept gemaakt. (Ookal had de hoeveelheid poedersuiker in de middelste roomcustardlaag best met honderd gram verminderd mogen worden. En já, blijf na de toevoeging van het ei aan de warme botercacaomassa, ondanks schijnbare schifting, gewoon stug doorroeren!) Het eindproduct is een soort Canadese bounty. De vette maar smakelijke mezenbollen voor mensen neem ik maar meteen naar mijn werk mee; daar zijn ze tegen de tijd dat het middagpauze is, compleet verorberd. Of ik het recept wil geven, vragen collega's. Bij deze!

The result is a somewhat fatty Canadian 'Bounty'. It's good, but the ressemblance to bird seed balls is hard to shake and so I take it to work. Around noon the whole thing is devoured, which is really saying something! Colleagues kept asking me for the recipe that day.... well, consider it done!

The recipe used is to be found HERE.

26 januari 2010

heeT

Tot mijn grote verrukking kom ik erachter dat ons nieuwe kruiden- walhalla tevens een zeer uitgebreide theebar is! Natuurlijk! Al wat ik verder nodig had waren theefilterzakjes en die zijn nu aanwezig! Yogi Classic? Kaneel, (groene) kardemom, gember, kruidnagel en zwarte peper! Yogi Chai? Anijszaad, venkelzaad, zoethout, karde- mom, zwarte peper, kaneel, gember en kruidnagel. Yogi à l'Anzj? Zoethout, kardemom, cassia, eucalyptusblad, kruidnagel, piment.

LEF

Er zit verder nog helemaal niemand als wij binnenkomen bij LEF (Dommer van Poldersveldtweg 71, Nijmegen), maar dat drukt de pret allerminst; aangezien de huiselijke sfeervol verlichte 'eetka- mer' en het goedlachse personeel ons welkom heten. Sowieso fijn dat er een restaurant ópen is op maandag (dinsdag wel gesloten), want daar schort het in Nijmegen nog wel eens aan...

Op de LEFmenukaart geen al te buitenissige creaties en de verrassende twist blijkt hier sowieso in de bijgerechten te zitten: romige gegratineerde pu op warme rilette van eend (groot voorgerecht €8,50) en verrukkelijk gekarameliseerde witlof onder 6 zachte coquilles (hoofd €17,50). Leuk dat je, op de juiste plek gesitueerd, récht de keuken in kunt kijken. Maar alle houten stoelen lijken lekker te zitten en zijn prachtig gemaakt.

De aangeboden amuse bestaat uit vers brood, huisgemaakte chips, grote olijven en Mexicaanse aïoli. Voor het nagerecht is er keuze uit evenzoveel desserts (vier). Dat is míj wat aan de magere kant, maar gelukkig vormt het bord friandises (€2,50) bij de kop hete Rituals thee een prettig 'grand' dessert (praline van witte chocola- de; jasmijnmousse met meringue; roomboterkletskop; crumble en een hazelnoottruffel). Alleen op de wc is het (te!) koud.

Coop

Wat vreemd dat de winkels van supermarktketen Coop (spreek uit: Ko-op) met verschillende logo's naar voren komen: oranje versus blauw-rood. Dit lijkt stelselmatig te gebeuren. Zegt dat iets over de winkel?

In studentenstad Nijmegen (waar er, naar ik heb begrepen, per 4 studenten 1 café in de stad aanwezig is) ligt de Coop op een strate- gische plek in een winkelcentrum midden tussen de Molenstraat en de Ziekerstraat (Passage Molenpoort 28). Dit is dan ook bij uit- stek een plek om je studentikoze avondmaal bij elkaar te komen scharrelen, maar biedt de Coop misschien ook meer?
Persoonlijk ben ik al bij binnenkomst compleet overweldigd door het schijnbaar eindeloze aanbod op de broodafdeling; hoewel in tweede instantie opvalt dat naast de verse broden tevens de luxe koeken, afbakproducten en het gebak hier uitgestald liggen. Daar- na volgen een aantal verrijdbare koelbakken met pittige kortings- acties: drie Goedemorgen! halen, twee euro betalen; vier pizza's van Wagner voor €5 en kipfilet in de actie (€4/kg).


De hele winkel is voorzien van veelal ruime wandelpaden en biedt de klant een heerlijk uitgebreid assortiment. Exoten en import zijn goed vertegenwoordigd en daarbij esthetisch fraai uitgestald in de hoek tussen de (ookal flink gevulde maar evenwel overzichtelijke) kaas-en vleesversafdeling. Het aanbod bio is doorgegroeid naar 'n compleet eigen gangpad, waar behalve ahornsiroop (voorheen en- kel vindbaar in de natuurvoedingswinkel) ook lijnzaadolie, muesli- koeken van BakkerBolhuis en babybioproducten te koop liggen. Tussen de zakken chips van Lays liggen alle vier de varianten van concurrent Croky. Er is hier keus te over. De winkel is schoon. Het personeel hulpvaardig. De aanbiedingen zijn aanlokkelijk. Ja, fijne supermarkt!
Jammer alleen, dat ik voor de pakjes drinkontbijt bij de kassa toch drie keer de gewone prijs moet afrekenen...

25 januari 2010

De herontdekking van de slavink

Diner van gebakken slavink (láng niet gegeten; lekker wel) met restje hachee, de laatste hutspot, rode kool, gekookte blokjes knol- selder en sperziebonen uit de diepvries: groenterijk!

24 januari 2010

Een Javaans meisje op Utrechts Neude

Pal tegenover de punteninruilcadeauwinkel van Douwe Egberts (Koffie&Kado, Vinkenburgstraat 19, Utrecht) staat de lichtgeel beschilderde kiosk van Rinia Djoewan-Gobardhan. Zij nam bijna twee decennia geleden bij toeval de hotdogstal over die toen ook al op deze 'windhoek' stond, en verving met groot succes gaande- weg alle fastfood door authentiek Javaans-Surinaamse broodjes, wraps en roti (zoals broodje kipkerrie, broodje sateh, broodje kip- lever, broodje zoutvlees, broodje bakkeljauw, bara, roti gehakt, wrap tahoe).
Maar vooral dat broodje pom (wit of bruin, €3,20) staat mij levendig bij. Een bij doorbijten knapperig verse pistolet, waarna je tanden vervolgens in smeuïg gekruide kip wegzakken. De zoetige smaak van geraspte taher en komkommer wordt na doorslikken, in je mond vervangen door het pittig scherpe van sambal en chili. Met frisse ijsbergsla. Héérlijk. Én vullend!
Lezat lezat.

AH aardappelcrisps

In zonnebloemolie gefrituurde schijfjes aardappel, zeer smaakvol en uiterst decoratief. Van vitelotte noir (paarszwarte chips), lady Rosetta (met schil), agria en zoete aardappel (lekker!) Hoewel de groentechips van hetzelfde huismerk verrassender is.

23 januari 2010

Hach(ikid)ee

Wàt geef je aan de moeder die alles heeft? Die als je vraagt wat ze voor haar verjaardag wil, steevast zegt: "Ik vind het al leuk als jullie komen." Nou, 'tuurlijk komen we; maar wat wil je nou hébben? Want na al die jaren dat je ouders (en vooral je moeder natuurlijk) voor je gezorgd hebben, wil je nu wel eens wat terugdoen. Om die nare puberteit goed te maken bijvoorbeeld (heb je die feitelijk ooit al aan jezelf goedgemaakt?!) Maar ze weet niks. Hoeft niks. Heeft alles al...
En dan opper ik het plan te komen eten. Moeder biedt aan wel een soepje te maken. Want ze heeft niet veel tijd. Ware het leven een tekenfilm, dan was dít het moment waarop er zo'n lichtgevend lampje boven mijn hoofd zou verschijnen, want ik weet het: "Mam, ík maak omdat jij jarig bent jóuw lievelingseten. Omdat je op je verjaardag altijd mag zeggen wat je wil eten. Dus; wat wil je eten?" Moeder is enthousiast. En wil wel hachee met hutspot. Voor hutspot heeft ze alles al in huis, maar als ik hachee wil maken?! Top! Hachee zal er zijn:

Ik heb alleen geen flauw idee hóe je hachee maakt. Nog nooit gedaan. Maar ik heb een huis vol kookboeken en een internet vol recepten. In het allereerste boek wat ik pak (Favorieten uit de vaderlandse keuken) staan al meteen de juiste aanwijzingen en nadat ik na het werk nog even boodschappen heb opgepikt bij de supermarkt op HoogCatharijne, kan ik het weekend thuis starten met de volgende culinaire uitdaging (lees: de schepping van de zoveelste verrukkelijke stoofschotel)!

Mama maakt op zaterdag de hutspot (en heeft de tafel gedekt met het bijbehorend oudhollandsch tafel- kleed). De rode glazen borden die ik nog zo goed van vroeger herken, worden rijkelijk volgeschept met de oranje worteluienstamppot, waarna de kuil in het midden kan worden gevuld met mijn zoetige jusrijke hachee (ik kan een lach nauwelijks onderdrukken wanneer ik me realiseer dat dit er precíes zou uitziet als die oranje stenen asbak die mijn ouders vroeger op tafel hadden staan). Vanzelfsprekend worden de borden leeggeschraapt, want wie kan een dergelijke liefdevol gemaakte maaltijd weerstaan? Alleen had het lief liever meer uien in zijn hachee gezien; zeg maar, zoals zíjn moeder het vroeger maakte...

22 januari 2010

Rode kool met appel én peer

Recept uit Favorieten uit de vaderlandse keuken:
Als ik heél eerlijk ben, vind ik de geprepareerde fabrieksvariant van rode kool met appeltjes (uit zo'n vacuümzak) lekkerder dan deze zelfgestoofde biologische versie. Die van mij heeft namelijk 'n ongewenst bittertje in de nasmaak, wat ik er noch met kruidnagel, noch met steranijs, honing, rietsuiker, bramenazijn of kaneel uit heb gekregen. De creatieve twist van rode kool met péér (dat wil zeggen: twee peren en 1 appel op één hele kool, in plaats van drie appels) is bovendien níet terug te proeven.

Wél weer voor vier dagen eten in de koelkast...

Simsesamlabim

Ongelooflijk en wie hàd het gedacht, maar dit kant-en-klare sesam- dessert, wat er uitziet als droppudding (mmmm.. droppudding!) is feitelijk héél goed te eten. Ach ja, je probeert eens wat uit de toko (Oriental, €1,45) en soms is het daadwerkelijk een blijvertje!
Het product bestaat uit suiker, zwarte sesam, gemodificeerd zet- meel, druivesuiker, zout en pinda en je hoeft er alleen nog kokend water bij te doen. De geleverde vier zakjes zijn genoeg voor acht porties.

Versie één werd gemaakt met water. De fraai gekleurde pudding smaakte vol naar sesam. Smeuïg, maar niet romig en op zich ook geen diepgang in de smaak. Voor versie twee wil ik het nog eens proberen met warme melk...

21 januari 2010

Kruidnagel aan iemand zijn doodkist

Voor de Daring Bakers uitdaging van deze maand (de wàt?!) moest ik op zoek naar di- verse soorten glutenvrij meel en dus was ik weer eens in Oriental op de vermaarde A'damsestraatweg. Behalve tapiocameel en gierstmeel vond ik daar ook gedroogde kruidnagel (€1,79), maar vreemd genoeg helemáál niet als de welbekende 'spijker- tjes', maar als grijsbruine rugbyvormige peulvrucht. De tekst op de verpakking:

Dried Cloves (Cho-Goh) - Gedroogde Kruidnagel - Clavero Seco - Getrocknete Clove - Clous de Girofle Séché
Ingrediënten: kruidnagel (113g)


Je zou verwachten dat diegene die met zoveel toewijding 't woord kruidnagel in zes verschillende talen op de verpakking zet, ook best uit had kunnen zoeken dat dit helemaal geen kruidnagel ís!! Say what?! Ik moest zelf ook even zoeken, maar dit is zwarte karde- mom (en daarom heet het toko-wíjzer)! Hahaha.

Ren dan!

Riblappen in de aanbieding bij de supermarkt om de hoek: voor €3,89 per kilo. Waar een mens al niet warm voor kan lopen (ik had het zelf vroeger ook niet gedacht)! Maar terwijl ik halfwakker ach- ter mijn karretje aan sjok, begint mijn maag te tintelen en krijg ik opeens een heldere oogopslag. Want riblappen staat gelijk aan stoofvlees en dat betekent twee dingen: één. ik ga 'de boel de boel' laten en de middag spenderen aan aanbraden en sudderen; en twee. de komende tijd zal ik me vanaf het eerste moment dat ik naar het werk fiets, al kunnen verheugen op een hartverwarmende avondmaaltijd (want zo'n pan vol stoofvlees gaat wel even mee).

En met mijn nieuwe favoriete kruidenwalhalla binnen handbereik, kan ik bovendien hélemaal los gaan, want we hebben schijnbaar zelfs asem in huis... Dus wanneer je riblappen in de aanbieding+ stoofmiddag+kruidenwalhalla bij elkaar optelt, krijg je: Indische rendang. Daar heb ik de extra fietstocht naar TokoCentraal (verse laos, gember, koenjit en dito salamblaadjes) wel voor over!
Ik volg het recept tot de letter (alleen moet die laos misschien ook gestaafmixerd worden?!) en dus zitten we die avond met een bord heerlijke kruidige rendang op schoot. Zó kun je het niet in de win- kel kopen! Ver-ruk-ke-lijk!! Jammer alleen dat ik tussen alle bood- schappen door, de aankoop van groente een beetje vergeten ben, maar gelukkig was er nog een pak diepvrieserwten tevoorschijn te toveren... Het lief eet er daarnaast (héte) komkommersalade bij.

19 januari 2010

Scherp zoetzuur van komkommer

Als fris (bedoeld) bijgerecht, snijd ik in een opwelling de resterende komkom- mer uit de koelkast, in halve maantjes en kook deze volgens onderstaand re- cept (uit Favorieten uit de vaderlandse keuken) in een mengsel van appelazijn, suiker en geurige blaadjes. Het wordt een pittig zoetzuur, wat zéker niet voor watjes (zoals ik) bedoeld is. En dat terwijl ik de voorgestelde hoe- veelheid sambal oelek minstens gehalveerd heb van vier naar an- derhalve eetlepel. Ik bedoel; víer éétlepels sambal op anderhalve komkommer... Wie overlééft dat?!?

Gelukkig is het dappere lief wél erg blij met de komkommer'verfris- sing'. Omdat hij 1. in één klap weer wakker is en 2. het een smakelij- ke manier vindt om de zilvervliesrijst weg te werken!