Avocado-ijs

Toen ik voor het eerst ijs van 'Professor Grünschnabel' (spreek uit op je állerduitst) zag liggen, dacht ik: "hoe kan dat nou?" Én plantaardig én halal én koosjer én geschikt voor veganisten én glutenvrij én sojavrij én lactosevrij? Dat kàn niet meer lekker zijn. Inmiddels weet ik dat het op basis van kokos is en dat dat dan wel kan. Maar kan ik het zelf ook??? Dus toen ik deze onderstaande video zag, móest ik het uitproberen. Of met andere woorden: hoe maak je je eigen Professor Grünschnabel?!

Het is om te beginnen al heel makkelijk om dit ijs te maken. Je pureert het vruchtvlees van één avocado (ca. 150g) met een vork. Het hoeft niet heel fijn, meer om alvast 'een beginnetje' te hebben. Daar roer je dan 40ml kokosmelk en 30g honing door. Het komt niet eens zozeer op de hoeveelheden aan; het mag ook naar smaak. Officieel zegt men in de video: 250g avocado met 60ml kokosmelk en 60-80ml honing. Het mengsel vervolgens met de staafmixer bewerken tot een gladde massa, dit in een afsluitbaar bakje scheppen en in de vriezer zetten. Het is een kwestie van prak-mix-diepvries.

Het is niet (echt) nodig om het avocadomengsel tussentijds even door te roeren om ijskristallen te voorkomen. Redelijk vanzelf bevriest het tot een mooi smeuïg ijs. Met een van nature stemmige groene kleur. En ondanks de avocado, 'oxideert' dit ijs bij blootstelling aan de lucht niet tot een naargeestig bruin kleurtje. Ook al omdat het ijs voordat dat kan gebeuren, al weg en opgegeten is.

Het is een rómig (nee, dat mag best met een hoofdletter: Romig) ijs. Natuurlijk smaakt het wel wat naar avocado en als je daar niet van houdt, hou je waarschijnlijk ook niet van dit ijs. Maar het is vooral romig en het smaakt ook naar kokos en óók naar honing. Ik geef het aan mijn liefste met de woorden dat het niet echt naar avocado smaakt en dat vind ik dan ook met volle overtuiging. Maar hij houdt niet van avocado en hij zegt het ijs niet te lusten. Dus dat van die "je proeft de avocado niet" is schijnbaar niet waar. Maar ik vind het een prachtige pure smaak in mijn mond en als ik me niet vergis bevat het een boel essentiële vetten en goede onverzadigde vetzuren. Dus als voedsel komt dit redelijk in de buurt van perfectie. Nu alleen ook nog: fairtrade, van lokale producenten, biologisch en in het seizoen.

Paleo avocado/ei

"This is awesome; such a good healthy breakfast"

Tja. Met zulke woorden móet ik het wel uitproberen. En omdat het feitelijk zo makkelijk te maken is, tik ik deze ochtend een eitje. In een avocado! (hoewel ik niet weet te voorkomen dat het wit overstroomt, maar dát blijkt dan ook de grootste uitdaging van dit recept)

De dooier komt boven 'drijven' en droogt uit in de hete oven terwijl het eiwit nog niet gestold is. Klopt die oventemperatuur (van 220°C) wel?! Maar bij open lepelen blijkt de dooier van binnen nog vloeibaar en is het net alsof er een gepocheerd ei in de avocado nestelt. Het blijkt nogal mee te vallen met hoe uitgedroogd die dooier is.

De avocado smaakt nagenoeg hetzelfde als een rauwe, alleen misschien iets romiger. Het geheel is zeer smeuïg en inderdaad, best smakelijk. Het vleugje gemalen peper vind ik onontbeerlijk. Waarschijnlijk ga ik het (ooit) nog wel een keer maken.

Groentechips DIY

'Het meneertje van Bondi Harvest' (youtube), die ook een restaurant heeft of iets doet in een restaurant dus hij zal het wel weten, maakt groentechips. En ik vind groentechips (eigenlijk alle chips) érg lekker. Nou heb ik begrepen dat je het beste een dehydrateermachine kunt gebruiken, maar misschien heeft meneertje wel gelijk en kan een oven ook fungeren als zulks..

Sowieso al lekker: biet (ik gebruik gele) en zoete aardappel. Tijdens het bekijken van het filmpje valt me het gebruik van superlatieven door het meneertje wel op. Stoort me zelfs. Het is allemaal 'epic' en 'sexy' en hij overdrijft wel een beetje. Afvallen van chips; dát is 'epic'.

Bij gebrek aan een mandoline, gebruik ik eerst een kaasschaaf en dan toch maar een rasp om zo gelijkmatig mogelijke dunne plakken van de geschilde groente te kunnen snijden. Wat overigens niet helemaal lukt. Met de handen een beetje (gesmolten) kokosolie en een beetje (beetje beetje) zout over de plakjes verdelen en dan gaan ze de oven in. Op een bakplaat.

Heel heel knapperig zijn mijn groentechippies niet. Misschien zijn mijn plakjes te dik, en waarschijnlijk heeft de oventemperatuur nog wel wat finetuning nodig. Sommige chipjes dreigen naar bruinaangebrand te gaan; dat dan weer wel. Maar deze bieten en batata zijn van zichzelf al zó lekker, dat het niethelemaalknapperige niet eens stoort. Het beetje gedroogde tijm heeft ook nog een boel smaak afgegeven. En ik heb geen aardappelchips (met toevoegingen uit de fabriek) zitten wegkanen. Dát is ook wat waard. Lekker dus. Maar is nog voor verbetering vatbaar!

Bietensoep (met kokos en gember)

Soep is wat mij betreft de ideale 'opmaker' (van restjes groente uit de koelkast) én 'opkikker' (van jezelf). Wanneer je de tijd neemt om zelf een héle goede bouillon te maken (waarvan de restanten gemakkelijk de diepvries in kunnen ten behoeve van een toekomstig soepje), kan er feitelijk niets misgaan. En eigenlijk maakt het weinig uit wat je in de soep mikt, zo'n kom dampende groentegoedheid werkt lavend. Dit is een best lekkere in ieder geval:

Deze bietensoep is een zelfgemaakte bouillon en soep ineen. De uien, knoflook, wortelen en bleekselder worden kort gesmoort in olijfolie, met komijn en koriander. Water (of bouillon) erbij. Dan (rode) bieten (zelfgegaarde bieten die je dan nog wel moet schillen zijn het verst, maar bieten uit zo'n vacuümpak zijn makkelijker) en kokosmelk (uit een blik) erbij. Op smaak brengen met citroensap en gembersiroop. Serveren met lente-ui (of bieslook).

AH Quinoasalade (met groene groenten, noten en zaden)

Albert Heijn (en AH-to-go) verkopen een bak "rauwkostsalade op basis van quinoa" (205g €2,99). De quinoa met sojaboontjes, tuinerwten, (zeer zéér fijngesneden) broccoli, pompoenpitten, hennepzaad en wortel komt met een zakje amandelen en pistachenoten. Het bakje dressing (soja-gember) maakt de vezelrijke superfood snack éxtra lekker. Bevat per bakje: 420kcal, 10g eiwit, 32g koolhydraten, 26g vet (waarvan 3g verzadigde vetten).

Nāk(e)d

Pas ontdekt bij De Tuinen: de 'mueslirepen' van Nākd! Ze kosten er normaliter €1,19 per stuk, maar de winkelketen heeft vaak genoeg "voor het gehele assortiment 50% korting op elk 2e artikel" acties. Waarbij de repen dus voor €1,80 per twee over de toonbank gaan (i.e. à €0,90).

Deze ik-moet-nú-écht-iets-eten-repen zijn gluten-en lactosevrij, bevatten geen ei en passen in een rauw (raw) of veganistisch dieet. Omdat ze zijn gemaakt van gedroogde vruchten (dadels met name) met als enige andere toevoeging noten, cacao, andere gedroogde vruchten of specerijen. Echte pure smaken dus zonder chemische toevoegingen. De 'ginger bread' vind ik alvast fantástisch lekker! Deze reep ruikt sterk naar gemberkoek en heeft een fijne korrelige textuur. De reep is smeuïg met een heerlijk subtiele zoetheid. En dadels zijn niet voor niets godenspijs, blijkt. De enige valkuil van het bedrijf is dat voor €1,19 zo'n reep nog best goed thuis te maken is.

Slim & Fijn

Vrijdag eindvandeweek propavond. Zaterdag balansdag. Of zoiets. In ieder geval wilde ik de nieuwe pasta wel eens uitproberen waar mijn (vrouwelijke) collega's het steeds over hebben. Een gluten-, suiker-en vetvrije 'pasta', gemaakt van een plantaardige vezel. Met 21kcal per honderd gram. En bij de Jumbo (A12 afslag 12) ligt zo'n pakje: 200g €2,95. Dure pasta, vind ik, maar dat ga ik natuurlijk uiteindelijk besparen op medische kosten ;) Weet je wat, dan mag het nog wel een tandje extra en eet ik er ook geen vlees bij:

Nepspaghetti met nepgehakt (Quorn haché). Maar wel met échte Gruyère, want nepkáás? Nee, dát gaat te ver!! De saus is een pure sugo (tomaten)saus met ui, spinazie, gerookt paprikapoeder en gemalen peper. En over alles gaat een scheutje héle goede olijfolie. Dus mijn diner smaakt vooral naar olijfolie en kaas. De 'spaghetti' is net voorbij al dente, maar smaakt best wel naar spaghetti soort van. Dat het 'gehakt' mycoproteïne is, proef je niet. Ìk heb een prima en gezonde maaltijd. Maar Italianen zullen zich rotlachen.

Sneeuwpoppen (van gekookte eieren)

Vorige week had ik met vrienden een Sinterkerstdobbelspelavond gepland, gelardeerd met alcohol. Dûh. Door dat laatste, én omdat iedereen uit een andere windstreek tevoorschijn komt; draaide dit logischerwijs uit op een gezamenlijke logeerpartij. Uiteraard werd het geheel opgeleukt met erg lekker eten. De gastvrouw zou zorg dragen voor het avondlijke driegangen diner, iemand verzorgde de alcoholische versnaperingen, een ander was verantwoordelijk voor de zoete en zoute snacks. En ik had aangeboden het ontbijt te doen. Can you say: 'over the top'?

De inspiratie vond ik op, uiteraard, internet:

Gekookte eieren. Prima ontbijt. Iedereen lust het (naar ik weet) en het vult goed. Maar wel een beetje saai. Dus natuurlijk sta je dan 's ochtends in andervrouws keuken sneeuwpoppen te knutselen. Van eieren die je thuis al had gekookt. Ik gebruikte 'kanjers' (XL) met henne-eitjes (S, Jumbo).

Twee gestapelde plakjes wortel vormden het perfecte hoedje (op een onzichtbaar verstopt satéprikkertje wat meteen ook de twee eieren op elkaar hield). Gitzwarte peperkorrels waren de ogen en knopen. Takjes verse tijm en een ruitje wortel (puntig aan de ene kant om makkelijk in het ei te kunnen steken; en puntig aan de andere kant om overduidelijke esthetische redenen) maakten de sneeuwpop af. Ik had nog een sjaal kunnen verzinnen, maar kwam niet verder dan een in de lengte doorgesneden 'zuur matje' en dat vieze snoepje vond ik nou niet echt bij een eierpop passen.

Elke pop stond op zijn eigen podium van zalmmedaillon, omringd door een het-is-negen-graden-buiten! groen veld van rucola. Een dressinkje erbij (van uit andervrouws keukenkasten gegapte witte wijnazijn, olijfolie, gembersiroop en mosterd) en verder helemaal goed. Het leek wel Pasen. Maar dan anders.

Mosselen!!

Omdat ik nieuwe ondermijnwerkkleding witte shirtjes nodig heb, sta ik 's maandagochtends voor 12u in de Hema. Die dan gelukkig al open is. En zo'n basisshirt (€4,50) blijkt daar even duur als 2kg verse mosselen. Die neem ik dan dus ook maar mee, want heb ik eigenlijk ooit al zelf de mosselklassieker klaargemaakt? Ik geloof het niet, nee. Het was toch iets met mosselen, soepgroenten en witte wijn in een pan stoven?! Eens kijken...

De keuken van ons moeder en De keuken van Nederland en België bieden houvast. Ik blijk nog verse peterselie, selderie en melk te moeten kopen. De mosselen gaan in een volle gootsteen fris water met flink melk (ik drink dat spul toch niet, dus het mag best op als 'wasmiddel'). De Hema blijkt de schelpen werkelijk keurig gekuisd te hebben; ik ontdek slechts een enkel baardje. In mijn megapan voor soep stoof ik de helft van een zakje mosselgroente (Hema €1: prei, peen en uienringen) in kruidenboter, waar ik dan gewassen mosselen, ruim peterselie en selderie, de rest van de groente en de resterende mosselen op stapel. Een halve fles witte wijn, het sap van een limoentje en een half chilipepertje met nog flink peper en wat grof zout erbij en de hele pan gaat 10 minuten op middelhoog vuur. Halverwege schud ik de boel om (dat is nog het moeilijkste van alles) en in geen tijd is mijn diner dan klaar. Dat was nauwelijks werk; sterker nog, je kan het bijna geen koken noemen.

Het eerste lege schelpenduo geldt als 'tang' om de andere mosselen uit hun schelp te scheppen.

Deze mosselen hebben helemaal geen mayo-achtig 'mosselsausje' nodig (tenzij voor meer (maag)vulling). Ik eet de hele berg in mijn eentje smakelijk op. Een heerlijk sappig, licht pittig maaltje. Prima afgekruid met de verschillende smaken van wijn, kruiden, chili en ui goed proefbaar. Én 'Dr.Mike approved'. Toppie! Enige nadeel is dat de mosselen zo snel afkoelen.

Courgette-frittata's

Boodschappen is "al meer dan 20 jaar de vertrouwde culinaire inspiratiebron voor de klanten van supermarkten die aangesloten zijn bij Superunie" (Boni, Deen, Hoogvliet, Nettorama, Jan Linders, Poiesz, Plus, Agrimarkt, Coop, Emté, MCD, Deen, Vomar, Digros, Dirk, Dekamarkt, Spar) en ligt deze maand met een dikke "speciale jubileumuitgave" in genoemde supermarkten.

Op blz.21 staat een simpel receptje voor frittata 'cup cakes'. Een beslag van grofgeraspte courgette met een gefruit uitje, ei en (geiten)kaas wordt in muffinvorms gebakken. Het is een te nat beslag en dat geeft eiwitrijke hapjes die ook na het bakken hun vorm nog maar net behouden.

Het papiertje is er maar met moeite af te peuteren en de mooie kleuren hebben aan het eiermengsel afgegeven. Smaakt naar niets meer dan natte groente-omelet. Ondanks de prachtige foto uit het magazine, niet echt een 'culinaire inspiratiebron'. Voor een goed feest weet ik wel betere hapjes ;)

Als je dan toch (meestal) geen koolhydraten eet

Een verwen-jezelf-doordeweeks-diner van goede dikke biefstuk (à point) met een pán vol bruin gebakken (kastanje)champignons en shiitake (die ik inmiddels lust, ja), verse basilicum, alfalfa en een lik humus. Me likey. En helemaal lekker zijn de korrels grof zeezout op het vlees.

Ahmad Green Tea

Groene thee bevat catechinen en deze stimuleren de zogenaamde 'thermogenese' (het verbrandingsproces dat optreedt als gevolg van het metaboliseren van voedsel) en catechinen verhogen de vetverbranding van het lichaam. Ze hebben een zeer sterke anti- oxidatieve én antibacteriële werking. Groene thee zou verder het kankerrisico doen dalen en hartkwalen kunnen voorkomen; deze drank reguleert de bloedsuikerspiegel, verlaagt cholesterol, be- schermt hersencellen tegen afsterven (en vertraagt ziektes als Alzheimer en Parkinson); én groene thee zou een antidepressieve werking hebben. En-zo-voorts. De gezondheidsvoordelen van deze bijzondere thee lijken door empirisch onderzoek keer op keer be- vestigd te worden (nu.nl).

Er zijn dus vele redenen om groene thee te drinken maar het is wel een 'acquired taste'. Ik zelfs, als ware theeliefhebber, moest mezelf trainen de karakteristieke smaak, die mij in het begin vooral aan gras deed denken, te waarderen. Want ik drink mijn thee natuurlijk puur zonder suiker of zoetstof! Maar zoals uit divers onderzoek is gebleken; je moet iets minstens zeven keer 'proeven'. En voor mij bleek dat waar voor olijven, champignons en groene thee. Deze 'Green Tea' van Ahmad (Persepolis, €3,95 voor een doos met 100 zakjes) bevat goede kwaliteit matcha thee en heeft een delicate smaak die alleen te sterk is als het theezakje te lang in het water hangt. Op de achterkant staan zowel de verpakkingsdatum als de 'best tot' datum.

Chocoladepudding (van avocado!!)

Wat de (vla)flip?

Werkelijk?! Wér-ke-lijk?!?! Een chocolade'mousse' zonder eieren; die niet ongezond vet is en geen geraffineerde suiker of chocolade bevat? Dát moet ik natuurlijk maken. Er is even een ritje naar een natuurvoedingswinkel voor nodig, voor amandelmelk (van merk Provamel, omdat die van relatief veel (7%) amandelen is gemaakt en geen maïssiroop of suiker bevat maar 3,8% agave), ahornsiroop (C) en goede cacaopoeder. Dan onderweg nog eetrijpe avocado's oppikken en het cacao-avontuur kan beginnen:

Laat ik eerst maar eens de hoeveelheden halveren voordat ik mijn kostbare ahornsiroop verspil aan iets met onbekende uitkomst. Dat betekent dat ik 1 avocado, 125ml amandelmelk, 90ml ahorn- siroop, 45g cacaopoeder, ½tl vanille-extract, een flinke snuf ka- neel (meer dan ¼tl) en wat fleur de sel met de staafmixer bewerk tot een homogene massa. Hélemaal glad pureren lukt met de staaf- mixer niet (in het filmpje wordt een blender gebruikt).

Aanvankelijk heeft de puree de consistentie van vla, maar het dikt nog wat in. En voor een nog dikkere mousse zou ik natuurlijk de hoeveelheid amandelmelk kunnen terugschroeven naar 100ml. Het totaal is meer dan genoeg voor 6 tot 8 dessertglaasjes, want een béétje blijkt genoeg. De pudding is mooi egaal van kleur. De avocado proef je écht niet; wel de heerlijkheid van ahornsiroop en kaneel. Mmmmmm (en zó grappig als je weet wat de ingrediënten zijn)!! De volle bitterheid van cacao ijlt lekker in de mond na en een paar rauwe cacaonibs geven net iets meer beet. Ik serveer de 'mousse' aan mijn beide ouders. En wetende dat mijn vader nóóit een avocado zou eten (en mijn moeder er "niet dol" op is), kan ik mijn lachen nauwelijks inhouden. Wat natuurlijk verdacht is. Ze merken wel dat dit niet zomaar chocoladepudding is, maar het wordt met smaak opgegeten. En heftig gevonden. Wat ík er vooral 'heftig' aan vind, is dat het verantwoord toeten is op deze manier. Het moge duidelijk zijn: een Toppertje!

Lang leve zelfzorg!

Een typisch ontbijt op een vrije dag: flinke pint (groene) thee; bak yoghurt met bessen, noten, lijnzaad; wat ik zo snel aan groente kan grijpen (in dit geval komkommer en gekookte gele biet); rauwe cacaobonen; bij voorkeur gerookte zalm en een snappel. Want een goed ontbijt is het halve werk. En ondertussen beantwoord ik mails of update dit soort foto's ;)

Linzensalade met bloemkoolroosjes

Relatief simpel, maar voedzaam en bijzonder gezond diner van (voorgekookte) linzen, geblancheerde bloemkool, rode pepers, citroensap, verse koriander en goede olijfolie. Omhusselen in een grote bak, of de hele muk in een wok mikken en gaar roerbakken.

Een diner met veel kauwwerk, wat tijd kost. Zodat mijn hoofd heeft geregistreerd dat mijn maag erg vol zit, tegen de tijd dat ik het hele bord leeg heb gegeten. Dr. Mike zou trots op me zijn, want er is nog maar ruimte voor een paar stukjes chocola (in plaats van een hele reep)...

Gebakken kikkererwten als pinda-alternatief

De kikkererwt is een eetbare peulvrucht en zij bevat per 100g ongeveer: 55g koolhydraten, 20g eiwit, 15g voedingsvezels, 5g vet, 127kcal en verder o.a. veel lysine (belangrijk in de strijd tegen stomme koortslippen). Een willekeurige pindasnack (een pinda is eveneens een peulvrucht), laten we zeggen Duyvis Ovenroasted (30% minder vet) bevat zo'n 11g koolhydraten, 25g eiwit, 7g voedingsvezels, 52g vet (wat de flip?) en 620kcal per honderd gram. 

Dus als ik bij de (Turkse) toko geroosterde kikkererwten zie, al dan niet (maar liever niet) licht gezouten, zoals de bovenstaande van Persepolis, dan neem ik graag op de koop toe dat deze snack wat droger is in de mond. Want verder zijn ze net zo knapperig, net zo snacktrekstillend en om heel eerlijk te zijn, doordat ze ook niet zó overweldigend lekker zijn eet je niet in één ruk de hele zak leeg. Voordeel, voordeel en voordeel.

Elektrische eierkoker

Sinds Dr.Mike eet ik me scheel aan de gekookte eieren (waarbij ik de cholesterolrijke dooier meestal niet opeet). Omdat ze niet veel kosten, lang houdbaar en erg lekker zijn, nagenoeg geen calorieën bevatten, prima het hongergevoel wegnemen, vullen en makkelijk te bereiden. Hoewel, dat laatste kan misschien nóg makkelijker..

Tijdens een rondje door de stad koop ik voor mezelf zomaar ineens deze eierkoker van Tomado. De rauwe eieren gaan, per maximaal zeven stuks, in een zwarte houder die passend over een elektrisch kookplaatje wordt geplaatst. Met de speciale maatbeker wordt water afgemeten voor hard, middel of zacht gekookte eieren (per aantal eieren afwijkende hoeveelheden water) en dat gaat dan op de kookplaat. Rond deksel erover, aanzetten. En als al het water is opgekookt (en de eieren dus klaar zijn), schakelt het ding zichzelf uit en gaat vervaarlijk piepen. Een eitje, dus.

Een exemplaar als dit is voor €11 (feitelijk €10,95) te koop bij bv. Blokker, en heeft nog twee jaar garantie ook.

(update 03.04.2014)

Na een jaar erg intensief gebruik, blijkt deze elektrische eierkoker onmisbaar. Levert werkelijk perfect gekookte eieren! En hoewel de warmteplaat na elke keer weer behoorlijk viezig is, is inweken met wat schoonmaakazijn genoeg om 'm weer glanzend te krijgen.

Quinoa pilaf

In de "Arts en Auto", het 'clubblad' van de VVAA, las ik een tijdje geleden hoe een zekere Merijn Tol lyrisch verklaarde aan quinoa verslaafd te zijn. En zij gaf er uiteraard ook een recept bij, want dat was feitelijk de reden dat ze überhaupt in het blad stond. Nou had ik quinoa hier ook in de kast liggen en omdat deze groenterijke versie met tomaten en geroosterde venkel me wel aansprak, at ik nog diezelfde avond genoemde quinoapilaf:

Een prima en gezonde maaltijd van smeuïge tomatenpulp met venkel (en groene paprika). Jammer dat de verfijnde smaak van quinoa een beetje wegvalt in een éénpansgerecht als dit. Hoewel het wel heel duidelijk wordt dat je quinoa hebt gegeten, als je het een paar uur later ongeschonden aan de andere kant weer gewoon terugziet..

Zuurkoolsalade met gerookte zalm

Ik heb geen fut om boodschappen te doen en al helemaal niet om te koken. Gelukkig heb ik nogal wat langhoudbare verpakkingen in de koelkast: zuurkool, gerookte zalm, voorgekookte rode bieten. Er zijn nog eieren, ik tref een krop sla aan (de binnenste bladeren kunnen nog nèt voor 'vers' doorgaan)... het is bijna een complete maaltijd:

En nog prima te eten ook. Tadaa!

Ochtendritueel

Er is tekstueel weinig verheffends aan, maar favoriet ontbijt 'du jour' (et autre jours) is zo'n bak met bosbessen, bramen en/of frambozen, gebroken lijnzaad, hazel-en/of andere noten, honing en yoghurt. Oh, en tegenwoordig ook: een kaki in stukjes. Erbij gekookte eieren minus de dooier (of soms gerookte zalm); ik ben goed gevuld en Mike kan weer trots zijn. Vijfenzestig kilo - here I come ;)