Bananenbrood, een gezondere versie

Met twee kleintjes in huis, moeten er eigenlijk ook altijd bananen zijn. Die zijn snel (geprakt en) opgegeten. Echter, in een aankoopbevlieging van mezelf ('dan heb ik er maar genoeg') liggen er nu toch drie bananen te verbruinen op de fruitschaal. Dát wordt dan dus bananen'brood'. Ik google een gezondere versie (zonder boter en zonder suiker) en sla weer eens aan het (sporadische) bakken.

Recept
Maal 50g havermout fijn in een keukenmachine tot 'meel'. Pureer 3 (over)rijpe bananen met 50g ontpitte dadels in een keukenmachine (of met een staafmixer). Klop hier 3 eieren en een snufje zout doorheen. Voeg 100g amandelmeel (of tarwebloem) en 1,5tl bakpoeder toe en meng tot een homogeen beslag. Voeg een handjevol ongebrande noten (of rozijnen of chipzaad of...) toe en giet het mengsel in een ingevette bakvorm. Bak in een voorverwarmde oven van 175 C in ca 30 tot 45 minuten gaar. Controleer of het bananenbrood gaar is, door een er een satéprikker in te prikken. Laat afkoelen en ontvorm.

In het recept staat ruim 45 minuten in de oven, maar dat is met de harde brander van ons niet nodig. Binnen een klein half uur komt mijn satéprikker er al droog en schoon uit. Het brood is dan niet echt smeuïg meer; ik zou zelfs zeggen aan de droge kant. Maar verder wel heel goed. Niet te zoet. Of is dat, niet zoet genoeg? Zelfs met (ongezoete) slagroom erop, wil kind 1 (S.) het niet opeten. Werk in wording dus. Ik weet nog niet zeker of dat laatste voor het kind of het bananenbrood geldt...

Jasmijn&Ik Picknick

Een tweepersoons picknickbox (feitelijke doos) van übercool Aziatisch restaurant Jasmijn&Ik. Inclusief lepels, servetten, stokjes en schaaltjes €39,50. Nee, niet per persoon; in totaal. De picknick is een dag van te voren (online) te bestellen in een vlees/vis of een vegetarische variant. En van zichzelf is de gehele maaltijd lactose-en glutenvrij! Hoe goed is dát! Ik vind het zó'n briljant initiatief, dat ik eigenlijk alleen nog een zonnige nawerkse zomeravond nodig heb. En jawel, die dient zich aan. Het picknickkleed lag al klaar ;)

Ik hoef de picknick alleen maar op te halen bij Jasmijn&Ik op het door mij voorgestelde tijdstip. De wachttijd: 5 minuten. En dan ben ik weer weg, op de fiets op weg naar het park. De doos past prima onder mijn snelbinders. In het park tref ik M. op het picknickkleed.

De picknickdoos blijkt rijk gevuld met vier (twee grote, twee kleine) verrassingsdoosjes, twee bedekselde bakken en een halve liter flesje met een stengel erin. Plus bestek (twee grote lepels, twee lepeltjes, twee prikvorkjes, twee paar eetstokjes), servetten, twee grote 'bordjes', twee kleine 'bordjes' en twee bekertjes. Leuk hoor. Alsof je een cadeautje uitpakt.

We starten met de kokosgazpacho (koude zomersoep van kokos, met laos, chili, zoete meloenblokjes en fris komkommersap). En hebben dus elk een eigen bak! Álles aan de soep bevalt mij. De kokossmaak is niet te kokos. Het is verrukkelijk romig zonder zwaar te zijn. De meloen is fris en knapperig en het licht kruidige geeft een warme nasmaak. Heerlijk, heerlijk. Dat belooft wat!

Uit verrassingsdoos één vissen we auberginesalade met glasnoedels, gamba's, pinda, munt en koriander in een smaakvolle dressing van vissaus, knoflook, chili en limoen. Het is wel pittig, maar vooral ook weer érg lekker. Met veel groenten. Verrassingsdoos twee blijkt nóg beter: volkoren sushirijst met plakjes varkensvlees in stroperige gekaramelliseerde vissaus, gember en chili. Oh man, wat héérlijk!! Zoet, plakkerig, kruidig: anders. De citroengraslimonade (met citroen en ongeraffineerde palmsuiker) is minder citroenerig dan ik had gehoopt, maar gelukkig niet zo verschrikkelijk zoet. Het is alleen een beetje weinig vocht voor een hele maaltijd. Dus een volgende keer mag een eigen (liter)fles (koud) water mee.

En dan zijn er ook nog twee toetjes: een chocoladetaartje van pure chocolade en kokosolie met kokoskaramelsaus en lekker krokante spekkoekkruimels met pinda en kokos plús een verse fruitsalade in komkommer-Thaise basilicumsiroop. En daarna zit je echt wel vol genoeg hoor. Het was werkelijk genieten! Snel nog een keer doen, want na een werkdag kan ik zelf niet zo koken, hoor.

En nee, geen van de doosjes lekt.

Magische repen

Deze ultieme zoete verleiding had ik eigenlijk voor hij-die-noch-gluten-noch-lactose-mag willen maken. Maar vlak voordat ik wilde beginnen aan de keukenlijke bereiding ervan, bedacht ik me (nog net op tijd) dat 'gecondenseerde melk' natuurlijk óók lactose bevat. Potverdorie. En je weet hoe dat gaat, wanneer je eenmaal iets in je hoofd hebt gehaald. In plaats van het vergeten, verzin je gewoon een andere gelegenheid om het plan tóch doorgang te laten hebben. Tenminste, zo werkt dat bij mij dan. Dus maakte ik de 'magic cookie bars' gewoon voor mijn eigen verjaring.

Recept

Klop 2 eieren (L) met 400g suiker los. Roer dit met 500g pindakaas tot een homogene massa. Verdeel dit mengsel over de bodem van een met bakpapier beklede ovenschaal. Bak deze koek 8 tot 10 minuten in een voorverwarmde oven van 175°C. Laat wat afkoelen. 

Verdeel 200g grofgehakte pure en 250g grofgehakte melkchocolade (of chocolade 'chips', bv bakingrediënt Jumbo) plus 100g grofgehakte (pecan-of wal)noten, 100g lichtbruin geroosterd amandelschaafsel en 75g (grove) kokosrasp over de pindakaasbodem. Open een blik (397g) gecondenseerde melk en giet de hele inhoud erover uit. Bak deze reep circa 30 minuten in de nog hete oven, tot de kokosnootrasp lichtbruin kleurt. Laat volledig afkoelen en snijd in blokjes.

Overigens is het 'over de vorm verdelen' van het pindakaasmengsel een onhachlijke plakklus. Maar voor de rest is dit een erg simpel recept. De gecondenseerde melk bakt tot een soort toffee-achtige zachte karamel die eenmaal afgekoeld wel zijn vorm behoudt en toch snijdbaar is (met een scherp mes). De bodem smaakt erg lekker naar pindakaas maar is niet krokant. Een machtig hapje, uiteraard, maar je hapt een soort bountysnickersnuts in één.

Een dag of wat later zie ik bij een Aziatische toko  (tegenover Tivoli Vredenburg) 'sweetened condensed coconut milk'. Dát zou deze reep dus wel lactosevrij hebben gemaakt. Hè, wat jammer dat ik daar nu te laat achter kom. Ik koop meteen vast een paar blikjes voor de volgende keer. En vraag me af of je zo'n blikje gecondenseerde kokosmelk ook kan inkoken tot dulce de cocoleche?!

Pindahavermoutkoekjes (GV)

Voor het jarige jobje kan ik niet alleen maar hartelijk met hartigheid aankomen. De man moet ook iets zoets. Want ik ken hem goed genoeg om te weten dat de dagelijkse (pure) chocolade verleiding slecht kan worden weerstaan. Maar omdat hij noch lactose noch gluten verdraagt, moet ik wel even struinen naar het juiste recept. Dat lekker is, mij geen bakken met werk oplevert en vrij probleemloos door hem verteerd kan worden. Uiteindelijk worden het deze pinda-havermout koekjes die met een beetje havermoutmeel makkelijk zat te maken zijn. Nou kost havermoutmeel (400g) €2,69 (Jumbo bv) maar ik lees op internet dat je het zelf kunt maken, feitelijk door havermout (500g €0,89) fijn te malen in een blender. Nee, ik krijg het niet zo fijn gemalen als in de fabriek maar ik bespaar wel bijna twee euro!

Recept

Maal 220g havermout zo fijn mogelijk en voeg hier 1½tl baking soda (natriumbicarbonaat) en een mespunt zout aan toe. Meng in een kom 200g pindakaas met 1tl vanille-extract, 110g honing (of ahornsiroop) en 80g appelmoes. Kneed hier de havermout doorheen en vorm deeg kleine balletjes. Druk deze op een met bakpapier beklede bakplaat plat (met een geolied glad oppervlak zoals de onderkant van een glas) en bak de koekjes ca. 10 minuten in het midden van een voorverwarmde oven op 175°C gaar. Laat afkoelen op een rooster. Smelt ondertussen 100g pure chocolade met 2tl kokosolie. Dip de afgekoelde koekjes in de chocolade en garneer eventueel met fijngehakte (zoute) pinda's.

NB gebruik geen bakpoeder want dit bevat tarwebloem en dus gluten

Mijn koekjes moeten naast gluten-ook lactosevrij zijn en dus gebruik ik Maître Mathis rijstmelk chocotablet dat (bijna echt) smaakt naar melk- chocolade maar geen melkbestanddelen bevat. Maar pure chocolade had ook gekund.

Het is handig dat dit deeg geen gluten bevat, want dan hoeft het ook niet te rusten. De grove structuur zorgt ervoor dat het deeg er een beetje uitziet als falafeldeeg. Maar zo smaakt het zeker niet. Dit zijn lekker taaie havermout pindakoekjes die het inderdaad goed blijken te doen als andersomtraktatie.

GV en LV lasagne

"Er is er één jarig, hoera hoera, en hij eet alles alleen glutenvrij. Dus kook ik voor hem veel lasagne, ja ja, en er mag ook geen lactose bij. Hij leve lang hoera hoera. Hij leve la-ang hoera hoera" En hij leve vooral lang dankzij voedzame groenterijke maaltijden die bij wijze van ultiem verjaardagscadeau, van mijn vriezer recht zijn vriezer in gaan. Deze kan hij er naar eigen goesting uit halen op drukke werkdagen. Want deze kant-en-klare éénpersoonslasagnes hoeven (ontdooid) alleen nog een half uurtje de oven in.

Voor de lasagne heb ik de juiste (wegwerp)schaaltjes gekocht. Ik maak een killing goede ragù van goed vlees, wortel, bleekselder, tomaten en rode wijn (en toch ook maar véél verse kruiden maar dus geen melk). Ik heb glutenvrije lasagnebladen in huis (die liggen tegenwoordig in elke supermarkt, maar zéker bij Jumbo). Verder blijkt dat harde kaas lactosevrij is, dus ik rasp een groot stuk pittige parmezaanse. En dan heb ik alleen nog gluten-en lactosevrije béchamelsaus nodig. Ehm....

Ik maak doorgaans een kaassaus met behulp van een roux. Maar dat is én melk én bloem, dus dat kan niet. Ergens heb ik gelezen dat maïzena bloem kan vervangen, dus ik maak impulsief een 'roux' met kokosolie, maïzena en (houdbare) lactosevrije melk (AH). Tja. Dat werkt dus níet! Gelukkig lees ik op de achterkant van de verpakking dat er wél een saus verkregen kan worden door melk te koken en daar een maïzenapapje aan toe te voegen. Je hebt niet veel maïzena nodig om de melk goed te binden. En er wordt nog ruim (diezelfde lactosevrije) kaas doorheen gesmolten dus dat maakt de saus ook nog dikker. Lekker alles in de bakjes stapelen, deksel erop en klaar.

Tiroler maanzaadtaart (met appel)

In een wilde opruimbui vond ik in mijn kast ook een heel klein boekje met specialiteiten uit de Tiroler keuken. Het zag er danig verouderd uit, zowel letterlijk als figuurlijk. En nadat ik het even doorgebladerd had, besloot ik dat het mijn huis moest verlaten. Maar niet nadat ik deze maanzaadtaart zou hebben gemaakt. Want maanzaad, dát vind ik heel erg lekker. En wie weet wat voor een klassieker het zou kunnen zijn, naar authentiek Oostenrijks recept:

Ik had (van de bruidstaart) nog zo'n 65g gemalen maanzaad liggen. En omdat bij de AH (XL) geen maanzaad te vinden was ("nou moe!"), heb ik dit dan maar met chiazaad aangevuld tot 75 gram. Dus bakte ik deze taart met gehalveerde hoeveelheden. Als extraatje vond ik geroosterde pijnboompitten wel geschikt, dus gingen er ook mooi in. Met cointreau in plaats van rum. En met grofgeraspte goudreinettes. Verder was het niet zo heel moeilijk: eieren splitsen en los van elkaar opkloppen. En dan voorzichtig mengen met elkaar en met een mengsel van appelrasp, citroensap, amandelmeel en maanzaad.

Het resultaat is een wat losmazige cake, bijna een biscuit. Ik ben denk ik wat te enthousiast geweest met het citroensap, want de cake is iets te nat naar mijn goesting. Maar je zou ook kunnen zeggen: lekker smeuïg ;) De combinatie van maanzaad met citroen blijkt wederom een héle goede te zijn (lemon poppyseed). Het glazuur van poedersuiker is een juiste tegenhanger van het zuur in de taart. En kijk nou, deze taart is van zichzelf gluten-en lactosevrij!! Dan denk ik dat ik 'm maar eens als verrassing naar Doesburg ga brengen...

Professor Grunschnabel

Bijzonder ijs van Professor Grunschnabel gekocht bij (Surinaamse) supermarkt De Waag (Prins Bernardplein 54, Utrecht) voor €2,50 per kleine beker à 150ml (er waren ook grotere bekers). Dit ijs is: 100% plantaardig én halal én kosjer én geschikt voor veganisten én gluten- soja-en lactosevrij én vooral tóch interessant voor iedereen die daar allemaal geen boodschap aan heeft. Want erg lekker in erg bijzondere smaaksamenstellingen. Deze 'Indian Winter' van kokosmelkijs met verse gember, nootmuskaat, kruidnagel, kardemom en korianderzaad smaakt in ieder naar kruidige chai. De door mij gezochte 'salmiacoco' vond ik niet, maar dat heeft de pret niet gedrukt. Mjammmm (met klinker)!

Garbanzocake, oftewel: hoe je van kikkererwten glutenvrij gebak maakt

Gedroogde kikkererwten zijn goedkoop en, zoals alle gedroogde bonen, láng houdbaar. Ze worden werkzaam door ze dik een half uur te koken in ruim water en zijn dan te verwerken tot humus, falafel; of gewoon uit het vuistje te eten als gezonde borrelnoot. En met dit opvallende recept kun je schijnbaar zelfs een cake bakken van kikkererwten. Ik vind het altijd spannend als een ogenschijnlijk hartig ingrediënt (ui, rode biet, gorgonzola, knoflook, wortel) verwerkt wordt in een zoet gerecht, maar deze combinatie kende ik nog niet.

Dus eerst maar eens kikkererwten koken en 275g van de gare exemplaren pureren. Eieren, bakpoeder, suiker (ik gebruik iets minder dan het aangegeven totaal van 275g), kaneelpoeder en rasp+sap van één sinaasappel erdoor mengen (ik heb nog wat sukade liggen, dus ook dat gaat er in blokjes gesneden bij) en bakken in een voorverwarmde oven. Het deeg rijst nog behoorlijk. Geurig! De verse cakejes smaken nog het meest naar zoete kikkererwtenspijs en zijn zeer smakelijk. Zou je er niet ook gewoon kikkererwtenmeel voor kunnen gebruiken?!