Paardenl-l

Toegegeven; het ziet er niet uit, maar deze bloedworst van Amar International (Kanaalstraat 60, Utrecht) is een échte aanrader. Sappig, voedzaam, lekker pittig (lees: behoorlijk pittig), warm én huisgemaakt volgens Surinaamse traditie (€2). Het vlees zit in een echte darm; niet in zo'n synthetisch eetbaar velletje.

.

(update 09-05-2009)
Amar staat te huur en de eigenaar zegt dat hij er na 27 jaar mee op gaat houden!

DB: Abbey's Infamous Cheesecake

The April 2009 challenge is hosted by Jenny from JennyBakes. She has chosen Abbey's Infamous Cheesecake as the challenge.

Abbey is de 'cheery cheese cake baker' vriendin van host Jenny. Waar ik het over heb? Daring Bakers natuurlijk! Het is weer de 27e en dus mag ik de bakuitdaging van deze maand onthullen: een cheese cake. Een showstopper, centerpiece cheesecake. Wij, uitgedaagde bakkers united (1000+), mochten geheel zelf invul- ling geven aan smaak, sauzen, decoraties en watniet; als we maar (enigszins) trouw bleven aan het oorspronkelijke recept waarbij een roomkaasmengsel op koekkruimelbodem au-bain-marie in de oven gebakken werd.

Ik werd geïnspireerd door Tartes Françoise en bakte een kaastaart met witte chocolade en blauwe bessen op speculoosbodem. Wer- kelijk belachelijk smeuïg en romig: héérlijk! Daarbij twee verschil- lende sausjes: blauwe bessen ahornsaus en mangosaus. Voor als het nog niet zoet en sappig genoeg was... De taart werd gebakken zonder enige gelegenheid en dus geheel en al door mijn lief en mij verorberd. Gedurende vier dagen bleef de cheesecake vers en lek- ker genoeg om steeds een stuk van als dessert op te eten, waar we beide ondanks de forse hoeveelheid calorieën, gezien de sublieme smaak tot op heden nog geen moment spijt van hebben gehad. Ik zou er zelfs zó weer één bakken, ware het niet dat ik momenteel aan het bloggen ben.

I was terribly inspired by a little cake baking shop in Gent (Belgium) and made a white chocolate cheese cake with blue berries on a crust of spiced cookies. To top it all of with even more deliciousness I made a blue berry maple syrup sauce (bring blue berries to a boil in a splash of maple syrup and cook it down) and also a mango dressing (one peeled mango cooked in sugar syrup and then pureed). This cake was just the most amazing thing ever. I baked it and had nó event for it what so ever, so me and my love ate the whole thing as desserts over the next couple of days. It stayed fresh and creamy for about five days and although it was evidently packed with calories, we haven't regretted stuffing our faces for a moment. 'Cause it just tasted só GOOD!

Maar is het kaastaart of kwarktaart of zullen we gewoon cheese cake blijven zeggen? In ieder geval is het een recept voor de map met alltime klassiekers!! Kom maar op met die verjaardagen; ik ben er klaar voor.

This recipe will go in my alltime favourites folder and I'm pretty sure I can now handle whatever birthday will come. I'll just bake another awesome cheese cake and will probably look for inspira- tion in the Daring Bakers Blogroll!!

Nonno, il mondo gelato

België is schijnbaar víertalig, want behalve Nederlands, Frans en Duits wordt er ook een aardig mondje Italiaans gesproken. Nou ja, in Gent tenminste, en dan eigenlijk nog alleen in de Kortedagsteeg (nr. 24-38), waar Nonno zijn Italiaanse ijsjes aan de man brengt. Met welklinkende smaken als: panna cotta, cranberry (lekker fris zurig ijs met een zoetje van kersen), pistacchio, fragole, limone, passione, speculoos (mmm), caffe croc, vaniglia, cioccolato en rocher (geïnspireerd op de bekende praline van Ferrero!).

Nonno is een echte gelateria, maar dan zonder de traditionele glazen ijscoupes en óók zonder bistrotafeltjes en dito stoelen. Je kunt er überhaupt niet zitten; je kunt er alleen een ijsje kopen (€1,80 per bol, maar dan krijg je wél een gróte bol). Een écht hit-and-run ijsje dus; inclusief over- bodig antilekpapiertje.
Open mei tot sept.: ma-vr 13.00-22.00uur, za 13.00-18.00 uur. Open okt tot apr: di-za 13.00-18.00 uur.

KTA: Kom Tuinplanten Afhalen!

Als je zelf geen leerling bent op de KTA Tuinbouwschool te Melle, België (Brusselsesteenweg 165), wat heb je er dan te zoeken? Be- halve de rustige groene sfeer die er hangt? Dàn kom je er jaarlijks op de laatste zondag van april voor de gróte plantverkoop tegen wel héél schappelijke prijzen! Vooral perkplanten, maar ook spul voor de groentetuin (bloemkool-, paprika-en tomatenplanten à €0,40), sierplanten in pot, kruiden en bloeiende éénjarigen zijn te koop. Er kunnen fruitbomen voor de herfst besteld worden (een vijgenboompje kan voor €4,50 direct worden meegenomen) en men doet zich te goed aan appelsap - in eigen beheer uitgegeven van appelen uit eigen boomgaard (€1,50 per fles). Een inspireren- de plek waar je met een kruiwagen of winkelkar doorheen kan cruisen, onderwijl jezelf inhoudend niet al té veel plantjes in te laden. Voor de prijzen (€0,25 tot €1,00 per plant) hoef je het alvast niet te laten! En je kan met een beetje geluk in één ruk doorrijden naar DeNieuweTuin voor interessant zaaigoed.

.

Wij gaan weg met volgroeide aardbeienplanten, die met z'n tweeën in een emmer voor €1,00 werkelijk worden wég- gegeven. "Wat koop je tegen- woordig nog voor één euro?" Nou, zéker géén bigmac!

.

(walhalla: op de bovenste foto ongeveer een kwart van het totale assortiment)

Badhuus

In 2003 werd het oude badhuis aan het Willem van Noortplein (nr. 19, Utrecht) nog gebruikt door de lokale seniorenvereniging en schaakclub, maar tegenwoordig huisvest überhip Arabisch restaurant Badhü hier. Trouwens, Badhü is óók een hotel (met acht 2p-kamers) en eind dit jaar een eigen hamam.
De prachtige locatie komt vol tot zijn recht aan het met bomen omzoomde plein. Het terras is magertjes -drie tafels- maar binnen is wel plek genoeg. De eetruimtes (vooraan links en recht) bestaan uit zitbanken langs de muur met grote eetbladen ertussen en de kleuren spatten van de muur: groen, paars, turquoize. Het hele restaurant is sowieso met aandacht ingericht, maar doet bij te veel daglicht wel een beetje pijn aan je ogen.

Héle interessante kaart met allerhande exotische hapjes zoals halloumi, met hangop gevulde vijgen, gamba's met sumak, da- delbriouats, kermoes en couscous. Voor het diner kan een eigen keuze worden gemaakt uit de diverse mezzes (en tahines), maar ook de drie verschillende soorten ontbijt lokken: Libanees ontbijt (grote kruidenomelet met geitenkaas en asperges op pide), Jemenitisch ontbijt (yoghurt met muesli, dadels, vijgen, honing en noten plus fruitsalade van kweepeer, granaatappel en ananas) of Egyptisch (gerookte zalm met hangop, Arabische worst, brood met hummus en babaganoush).

Lekker. Maar pas op dat je niet te veel gaat bestellen, want met vijf, zes euro per mezze tikt het hard aan. De hapjes zijn verfijnd en smaakvol, maar ruime porties zijn het niet. Bij grotere honger een tahine laten aanrukken (voedt ruim twee, krap drie personen) met couscous (€2 p.p.). Een potje muntthee kost €2,50 (gewone thee €1,90), maar er wordt ook Arabisch bier en Marokkaanse wijn geserveerd (los van het gebruikelijke arsenaal drank).

.

Élke dag open vanaf 11.00u.

Couscous-worstdiner

De ware couscousbereider is een kunstenaar. Of in ieder geval een geduldenaar. Want authentiek bereide couscous is minstens drie, vier keer gestoomd en perfect op smaak gebracht met olie en boter. Duurt ongeveer vier uur...

Zo gaat dat niet bij ons thuis. Wij flikkeren de couscous in een diepe kom en gieten er +1cm water op, vers gekookt uit de waterkoker, dekken de kom af met een deksel (of een snijplank of wat er maar voor handen is waar- mee je af kan dekken) en laten het daarbij. Dat is hoe moderne, fulltime werkende cultuurkokers dat doen. Integratie heet dat dan; want integratie werkt alleen indien twéérichtingsverkeer (ik zou zóóó zakken voor het couscousinburgeringsexamen, maar cous- cous maken doe ik wél)!
En terwijl de couscous staat te garen, maak je een snel (en lekker; laat dat duidelijk zijn: wél lekker) prutje door een gekruid (droog) worstje van goede kwaliteit, in stukken gesneden, in een koeken- pannetje (of miniwok) uit te bakken, er een gesnipperd uitje en wat voor groente cq. gare bonen je maar kan vinden (paprikaatje, tomaatje, sperziebonen uit de diepvries) doorheen te fruiten en dit met de couscous te serveren als avondmaaltijd. Olijven erbij; oh zó middenoosters. Duurt nog geen kwartier. En als je het doormekaar heen mengt, is het bijna stamppot. Kijk; dat kent de boer wel!

CSM suiker(s)

In de oude verpakking.

Zalmbonbons

Wat krijg je als je een geschilde (halve? onhandig!) mango in suikersiroop kookt, pureert en mengt met mascarpone. Als je bosvruchtenjam vermengt met mascarpone. En als je plakjes zalm vult met theelepels van deze mengsels om er 'bonbons' van te vouwen?In beginsel een creatief idee. Zalmbonbons. En dan geserveerd in van die pralinepapiertjes. Mooi! Plus; vis en fruit: very cutting edge. Met romige mascarpone. Klinkt smeuïg. Ziet er leuk uit. Top! Top? Nè. Het is allemaal net iets te veel van het fruitige en bovendien is het allemaal net iets te veel van het mascarponige. Volgens mij was het helemaal niet nodig om die heerlijke mango- puree te vermengen met mascarpone en is het nou werkelijk nodig om bijna een halve kilo fruitkaas te produceren? Hoeveel bonbons denken ze dat ik van die zalm ga vouwen? Ik dacht een stuk of tien, ècht niet meer! Bovendien, wie heeft er ooit gehoord van perfecte plakjes zalm?! Dat spul scheurt uit elkaar (druip druip) en is nogal vettig om te vouwen (knoei smeer). Ik had zelf al snel genoeg van het miniscule scheppen en heb de mangomas- carpone er maar apart bij geserveerd.
Van rechts naar links: de eerste en de laatste vouwpogingen:

Dadelgoed

Het lekkerste snoepje tussendoor is een dadel. Lekker met je vingers erin peuteren om de pit eruit te halen of klooien met een (aardappelschil)mesje - dat daarna van alle kanten aan je handen plakt. Een dadel is vlezig, zoet, eetbaar met velletje en al (maar súperfantastisch zonder velletjes tot spijs gemalen) en heerlijk. Bovendien zijn dadels perfect te combineren (en vullen) met amandelen, kaas, mascarpone en spek. Moet je dat maar eens met een dropsleutel proberen.

Èchte Medjoul (!) dadels uit Israël, 1kg voor slechts €4,50 (in seizoen, bij de toko). Tegen dat soort prijzen heb ik me schijtziek gegeten in de dadels! Bij Appie kost 250g (ca. 14 stuks) €3,49 - maar dan krijg je er wel sjieke papiertjes omheen..

Adez

Nu de Grote Adez Hype wat getemperd is (een jaar geleden ofzo had werkelijk iedereen het over Adez, €2,39 bij AH), lijkt het mij veilig om te zeggen dat het gewoon een Milk&Fruit spinoff betreft, met sojamelk in plaats van het gebruikelijke lactosespul. Maar wat Adez voor mij met kop en schouders boven M&F doet uitsteken, zijn de smaken en fruitcombinaties: golden kiwi (=zespri)-witte druif; ananas-passievrucht; mango-abrikoos; maar voorál de per- soonlijke favoriet: guanabana-appel!! Gewoon heel érg lekker, sojamelk of niet. En de nieuwe limoen-witte druif staat in de koel- kast te wachten op Paasochtend.. oh, dat is nú!

Dat is 'krak'

Bijna 40 minuten lagen ze in de heteluchtoven, op een bakplaat met bakpapier, terwijl dit volgens de verpakking 'maar' 25 minu- ten hoeft te zijn voor - gegarandeerd succes - súperknapperige ovenfrites... Tja. Knapperig waren ze op zich wel, deze Aviko Supercrunchjes, maar op een enigszins uitgedroogde manier. Het aardappelige binnenste nog steeds weeïg en muffig, zoals frietjes dat soms kunnen hebben (waardoor ìk meer van rasfriet houd!).

Op papier echter een onverdeeld succes (knapperig bruine frietjes zonder viezige vette frituurpan- perikelen met dito lucht), maar ik ga het bij deze ene uitprobeerpoging laten. Er is ook nog een SuperCrunch voor de frituur; misschien dat die (iemand anders) wél overtuigt..

Where dreams become heart attacks

Waarom we zo dik zijn? Omdat we troep eten. En ik moet tot mijn schande toegeven dat ik er ècht zin in krijg, bij het zien van bv. deep fried black pudding, ookal zien deze en andere afbeeldingen er vét uit.

Kijk en huiver op de site van This is why you're fat en vergaap je aan de Elvis donut (donut met pindakaasglazuur, plakjes banaan en gebakken baconsnippers), een Egg'n'HamSammich (een hamkaas tosti met daarop een uitsmijter met 11 dooiers), de Munchy Box, allerhande stapels vlees-kaas combinaties al dan niet met 'brood' en de McNuggetini (dat is een chocolade milkshake van McDonald's met wodka, in een cocktailglas met een rand van barbecuesaus en een kip McNugget ter decoratie!?). Zoek naar de gefrituurde coca cola en de vreemde mengsels zoet-hartig (appeltaart met gesmolten kaas, bacon ijs, donut cheddar cheeseburger). LOL

Thanx E.

Route Nederland: Gouden wafels

Het (tijdelijk) werken in Gouda heeft zo zijn voordelen. Het is de stad van kaas en stroopwafels immers... En zo kan het zomaar zijn, dat je je in een verloren uurtje (rond de lunchpauze) of ná gedane arbeid (hongerig) in de binnenstad op de markt begeeft. Daar zit een allerschattigst Albert Heijntje en bovendien vind je hier banketbakkerij De Vlaam (Markt 69). Ma tm vrij 8.30-18.00u; do tot 21.00u; za 8.00-17.00u.

 

Voor €1,50 koop je hier vijf heuse Kamphuisensiroopwafels, zoals oorspronkelijk gebakken door de gebroeders Kamphuisen aan de Hoge Gouwe 19. Gerard Kamphuisen was waarschijnlijk degene die ergens rond 1840 dé stroopwafel bedacht. Hij verwerkte restjes koekdeeg en ook kruimels in een wafel en vulde deze met siroop (lees hier meer). En hij won er in 1896 en 1912 zelfs prijzen mee. Banketbakkerij De Vlaam zegt in ieder geval eigenaar te zijn van het echte originele recept van de wereldberoemde Kamphuisen siroopwafel uit Gouda (met nogal een stukje geschiedenis). Dat het eigenlijk een 'armenkoek' is, daar merk je tegenwoordig maar weinig van (afgezien van de prijs), want de knapperige harde wafel met zoete karamelstroop doet het ook goed bij de rijkeluisthee. Helemáál dankzij de nostalgische retroverpakking.

.

Ik bakte zelf ook wel eens stroopwafels, maar die zijn -uiteraard- van geen vergelijk.

(update 04-02-2013)

Terugkeer naar De Vlaam (5 wafels kosten inmiddels €1,65; maar ze zijn nu ook per 2 te koop). In de vitrine echter trekken vooral de 'hazelnootbollen' de aandacht (€2,20 per stuk); wat een joekels! Op verzoek wordt één aangekochte bol keurig in tweeën gesneden en zittend op de markt blijkt het een luchtige meringueverrassing met stukken hele hazelnoot, overtrokken met fijne melkchocolade. Nogal verleidelijk en een behoorlijke (bekoorlijke) aanrader:

In de winkel vallen overigens twee enorme decoratie walrussen op. Die bij klanten zoals wij de vraag doet rijzen wat walrussen dan met banketbakkers te maken hebben? Het antwoord luidt, bij navraag: "Gewoon, vanwege de winter, enzo." Oh ja, natuurlijk.

Route Nederland: Utrechtse IJs 'hot'spot

Het kwik in de thermometer is vandaag voor het eerst dit jaar weer lekker boven de 20 graden Celsius uitgekomen en aangezien het een vrijdagavond is én ik (nog) niet helemaal ben ingestort, fietsen mijn lief en ik -net als de rest van Utrecht- na het diner naar de Poortstraat in Wittevrouwen. Alwaar het chaos is op straat: een dikke rij tot op het asfalt, overal geparkeerde fietsen en een heel stel uitbundige kinderen. Maar toch is de sfeer prettig. Iedereen verheugt zich op een ijsje en naarmate men dichter de ijsbakken in de vitrine binnen nadert, worden de mensen alleen maar uitgelatener. Dit is dé place to be voor Italiaans roomijs en sorbet. In Nederland!

Want hier wordt elke dag vers belachelijk lekker, ambachtelijk Italiaans ijs gedraaid. In zoveel sma- ken dat je niet meer kiezen kunt; van de állerbeste ingrediënten (Roberto gaat in India zelf de Alfonso Mango's halen en hij reist voor zijn citroenen af naar Sicilië); desgewenst suiker-, lactose- en/of glutenvrij én hij maakt élke week een volledig nieuwe, gekke smaak van de week (bv. bierijs, kruisbessenijs, risotto alla milanese, lychee, FC Utreg, witte chocolade met kardemom, pompoen, mascarpone met bosaardbeien, aloë vera, groene thee, kwark met vijgen). Gelukkig is het ijs helemaal niet zo belachelijk duur: 1bol €0,80 - 2bollen €1,50 - 3bollen €2,20 - 4bollen €2,90 - ½l €5,20 - ¾l €7,30 - 1l €8,95. En omdat men van Roberto's vindt dat ijs eten een feestje moet blijven, zijn ook dit jaar de prijzen weer níet verhoogd!! Ondanks de economische misère.

Na de opening in 2002 was Roberto's (Poortstraat 93) al na vijf weken een begrip in Utrecht! De man is dan ook (samen met zijn zakenpartner en nicht Carlina) een kleinkind van de Italiaan die in 1928 de eerste ijssalon in Nederland op poten zette. De zoon van deze opa (de vader van Carlina) hield decennia lang een ijssalon open aan de Oudegracht en al deze jarenlange ervaring proef je dírect terug in het ijs. En daarmee is het ijs van Roberto Coletti een perfecte mix van ambachtelijke passie en een modern pers- pectief.

Bij Roberto's kun je ook een (kleine of grote) ijskar huren. Op de website kun je bovendien je eigen suggestie voor een nieuwe smaak doorgeven (dropijs! maak dropijs!!) en de salon is van begin maart tot oktober élke dag open van 12.00u tot 22.00u. De ijshoorntjes zijn alleen iets te smal om al die bollen ijs op te stapelen, maar dat vergt dan gewoon enig doorlikken... Grote klassiekers: Capriccio zacht roomijs met zelfgemaakte karamelsaus en gekarameliseerde pinda's Sicilia amandelijs met vijgen Wittevrouwen (lekker zurig) kwarkijs met honing en krokante sesam.

Hoe zeg je in het Italiaans "Méér dan de moeite waard!"?

(update 13-08-2009)
De roze ijscokar die 's zomers onder de rook van de Dom staat, daar waar de Zadelstraat overgaat in de Servetstraat (bij de brug), is óók van Roberto. En alleen hier wordt domijs verkocht: friszuur yoghurtijs met vijgen. De prijs is wel wat toeristischer, nl. €1 per bol.

Als een vis in het water, eh, op de tafel

La pièce de résistance: vissalade. In optima forma. In vis forma. Dit uit de kluiten gewassen guppie stond zijn mannetje op de buf- fettafel tijdens de housewarming (B: de inbranding) afgelopen weekend. En werd door niemand gegeten.... Reden: te mooi om aan te snijden. Ik moest er echt op aandringen dat ik niet met een heel dienblad vissalade wilde blijven zitten, vooraleer mensen de opscheplepel in de salade durfden te zetten. Dat was een nadeel. Makkelijk te maken en zwáár imponerend. Bovendien zo bont te maken (letterlijk) als je zelf wilt!
In het geval van deze vis werd aluminiumfo- lie om een grote snijplank gewikkeld, waarop uit de losse pols een vis werd geboetseerd van een mengsel van 2/3 huzaren-en 1/3 tonijnsalade (met daaraan toegevoegd wat garnaaltjes, stukjes gerookte paling en verse dille). Blaadjes lollo bionde onder de staart voor extra frivoliteit, dunne plakjes radijs als schudden en een selectie van groente ter decoratie. Een plakje olijf deed dienst als oog. Totale bereidingstijd: ca. 30 minuten.

(Alleen die komkommerwaaiers waren niet makkelijk.)
.

Citroen-witte-chocolade-walnotentaart

Hét gerecht van het meest recente feestbuffet waren de kleine cups die ik vulde met een mengsel van chocolade, citroen en mascarpone op een bodem van walnotenkruim. Niet dat ze makkelijk eetbaar waren, want je had duidelijk een lepeltje nodig om de hele massa uit het cupje te krijgen (of een zekere hoeveelheid alcohol waardoor een heleboel overmoed zodat het je gewoon geen bal meer kon schelen wie je ongegeneerd je complete gezicht in een binnenstebuiten gedraaid cupje zag stoppen en dan maar doen alsof je niet doorhebt dat er hele smeer witte mascarponechoco- lade aan je neus is blijven hangen); maar LEKKER zeker! Romig (door de mascarpone). Zoetig (witte chocolade), maar niet tè (door de citroen). Notig (walnotenbodem). Verboden (machtig en calorierijk). En bovendien erg schattig (net een klein bonbonnetje in dat koperkleurige aluminiumbakje).

Het recept is eigenlijk bedoeld als grote taart, maar dat serveert zo onhandig op een feestje (vandaar die cupjes), maar met het teveel aan mengsel kon er nog best een klein taartje voor onszelf vanaf. Overigens ook niet ècht goed hanteerbaar, doordat de chocolademascarpone niet ferm opstijft en dus smeer- baar blijft. En bovendien veel en véél te machtig om een hele punt (zelfs een puntjè) van op te eten, maar MJAM. Goed toetje, ook.

Gevulde eieren, the triquel

Bij een feestje horen gevulde eieren, vind ik. Ze zijn relatief snel en eenvoudig te maken; er zijn ontelbare variaties te verzinnen; je maakt er ongelooflijk de blits mee omdat ze zo heerlijk oubollig zijn; veel mensen lusten ze én ze vullen op niet-baksteenachtige wijze. Oh, en ze kosten weinig. Dat heet, afgezien van deze versie, die ik maakte met ingekookte witte wijn (in plaats van mayonaise), asperges en beenham (en stiekem tòch een likje mayonaise voor de smeuïg). Dat hele geklieder met het mooi opspuiten van toefjes dooier heb ik maar weer eens achterwege gelaten (lui? me dunkt!), maar ik kan je zeggen dat het pureren van ham met gekookt eigeel een dermate vaste 'eiklei' geeft dat er eenvoudig balletjes van kunnen worden gedraaid..