Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

24 november 2013

Tarte Tatin

Ik heb nog een paar mooie handappels van De Olmenhorst liggen. En ik vind dat ik wel een kleine traktatie heb verdiend. Nou vind ik dat laatste eigenlijk altijd wel (!), en een mens moet daar niet al te vaak aan toegeven. Maar nu moeten die appels op en dat lijkt míj het perfecte excuus. En dan beloof ik plechtig deze week twee keer te gaan fitnessen. Of in ieder geval te proberen te gaan fitnessen :)




Een klassieke tarte tatin lijkt mij een fijne uitdaging. Want hoewel het originele recept (per ongeluk ontstaan in 1889) simpel is, zijn er tegenwoordig veel varianten. Dat blijkt nog maar weer eens als ik denk op YouTube wel even hét filmpje met dé instructies voor een èchte klassieke tarte tatin te vinden. Maar er blijken zóveel recepten:






De mooiste eindresultaten zijn in mijn ogen díe taarten waarbij de suiker vooraf in de (vuurvaste) vorm tot karamel is gebubbeld. Dan kunnen de de appelparten worden toegevoegd en facultatief eerst worden verwarmd. Sommigen lakken de appeltoppen af met gesmolten boter. Het deeg is bladerdeeg of een pâte sucrée. En dan mis ik waarschijnlijk nog diverse variaties. Maar omdat één ding (na twee mislukte pogingen, zie foto hieronder met poging twee linksboven op de achtergrond), één ding heel duidelijk is - ik kan geen karamel maken - verkies ik met grote kiezen het recept van Meester Holtkamp.

Daarvoor hoef ik alleen suiker en gesmolten boter (1:1) in de vorm te doen en verder niks. Appels erop, deeglap instoppen en klein half uurtje bakken.

Ik laat de taart eerst helemaal door-en-door afkoelen voordat ik de vorm verwijder ('omdraaien op een bord'). En met het deeg van Holtkamp krijg je dan niet zo'n doorweekte bodem; deze korst is nog enigszins krokant (hoewel de sappen door de prikgaatjes in de onderkant weglekken). De zoetzure appels zijn zacht als quenelles appelmoes. De karamel is wat minder plakkerig dan wanneer ze eerst zou zijn ingekookt en ik heb mooiere resultaten op internet gezien. Eigenlijk is een tarte tatin stiekem niet de állerbeste taart allertijden, maar hij is best lekker. Ik zou trouwens zweren dat ik een taartje had gebakken. Waar is 'ie nou heen?! (lees: misselijk)

Meneer Aardappelhoofd

Een uurtje dwalen door de Action (WC Kanaleneiland, Beneluxlaan 21 te Utrecht) en je komt thuis met enkele sinterklaascadeautjes (tegen een spotprijs overigens; we vragen ons niet af hoe dat kan; we maken er opportunistisch gebruik van). En er is ook veel leuks te vinden voor de enthousiaste thuisbakker, vooral op het gebied van taartdecoratie. Voor €0,98 per stuk koop je bijvoorbeeld deze grappige deco candy waarmee je koekjes omtovert tot gezichtjes: 'mens', 'olifant', 'konijn' of 'vogel'.

23 november 2013

Parijse streepjeskoekjes (Pinwheel Cookies)

Koekjes! Koekjes! Koekjes! M-m-m!! Soms heb ik een plotselinge vlaag van koekjesdrift en dan loop ik langs diverse opties in het supermarktschap. Gelukkig is er de informatie op de achterkant van de verpakking die mij meestal weerhoudt van aankoop. De meeste koekjes tikken af op een voedingswaarde ruim boven de 400 (kcal) - en vaker richting de 500 - met een ingrediëntenlijst die weinig goeds bevat. Daar kun je ook chips voor eten, denk ik dan. Wat ik dan vaak ook niet doe (maar soms wel).

Maar nu komt er visite (♪ visite, een huis vol vi-si-te ♪; eh, nee, één iemand). En visite drinkt. Bier weliswaar, maar daar kunnen best koekjes bij gegeten worden. Dus laat ik maar aan het bakken slaan. Want dat is mijn favoriete tijdverdrijf op de zaterdagmiddag.
Het recept zegt dat ik een soort cakedeeg achtig iets moet maken, maar dan in andere verhoudingen. Door de ene helft deeg gaat dan cacaopoeder. Maar niet die ene theelepel zoals aangegeven staat; ik heb er eerder vier nodig voordat het deeg egaal donkerbruin is. Trouwens, lekker deegje hoor. Oók de (bitterdere) bruine. Het is alleen helemáál niet uitrolbaar (en ja, ik heb het laten rusten in de koelkast). Beide deeglappen, vol scheuren, leg ik zo goed en kwaad als het kan op elkaar. Niet uit te rollen en niet óp te rollen, tot nu toe nog niet echt een doorslaand succes.

Al bakkend lopen de koekjes nog iets uit, maar ze komen beter uit de oven tevoorschijn dan ik bij bereiding had kunnen denken. Kijk nou, nu zijn ze feitelijk toch nog gelukt; mijn 'spiraaltjes' :)

Een boterig kruimig maar niet echt krokant koekje met een prettig cacaobittertje. Koekkruim vult bij eten alle hoeken van de mond (en kiezen). Versgebakken koekjes, altijd goed. Een dag of wat later blijken ze minder. Tenminste, dat zegt de visite achteraf, want ik kon het me natuurlijk niet permitteren een hele stapel koekjes in huis te hebben. Dus ik had ze meegegeven.

17 november 2013

Smakkelijke smikkelsmullers

Indrinkavond bij mij thuis dus, want we gaan uit dansen! 
Natuurlijk, een mens kan gewoon kaasjes en toastjes gaan kopen en deze al dan niet netjes uitstallen, klaar. Maar dat is niet zo mijn stijl; ik duik liever zelf de keuken in. En alles aan dat proces vind ik leuk: door mijn kookboeken bladeren en een (of meer) recept(en) uitzoeken; boodschappen doen; snijden/hakken/bakken/koken; en opeten. Bij voorkeur maak ik bij gelegenheid iets wat ik nog niet eerder gemaakt heb, om te blijven leren zeg maar.

Ik ga de "smakkelijke smikkelsmullers" uit Roald's Griezelkookboek (deel 2) maken. Want frituren is niet mijn sterkste punt; dus daar is training in nodig. Het zijn gefrituurde kippengehaktballetjes met wilde rijst (heb ik; uit de Kaufland in Kleve), maïs, lente-ui, verse gember, kerriepoeder, knoflook en verse koriander. Klinkt goed. Alleen die maïs.. Maïs met koriander en gember? Maar het zal wel. Ik neem de helft aan hoeveelheden (want ik maak natuurlijk nog andere hapjes) en vorm het deeg. Maar dat blijkt niet echt (als in: écht niet!) tot balletjes te rollen. Het wordt een gevalletje van de met lepels gepakte grijphoopjes in hete olie laten vallen. Tijdens het frituurproces blijkt de maïs uit de balletjes te verdwijnen en het ruikt hier wel heel erg naar Vietnamese loempiakraam.

Zóveel gember, koriander en kerrie en nóg smaken de balletjes een beetje flauw. Waardoor de zoute sojasaus de perfecte dipper is. Op zich zijn de smikkelsmullers wel smaakvol (en ook belangrijk voor deze avond: glutenvrij!) maar het frituren van kipgehakt is volgens mij niet zo'n goed idee: dróóg! Misschien toch beter bakken dan frituren? Of anders eerst paneren?! En waarom zijn die van meneer Dahl zo mooi glanzend bruin (en de mijne niet)?

16 november 2013

Tuinbonendip

Voor een recente avond met vrienden en (teveel) mojito's, moest een ordentelijke bodem aanwezig gaan zijn. Anders ben ik na twee glazen (rode) wijn al aangeschoten; en daar heeft niemand wat aan. Bovendien vind ik bijna niets zo fijn als op een anderszins verloren zaterdagmiddag de keuken induiken. Het therapeutisch hakken en roeren werkt ontspannend en prettige bijkomstigheid van zoiets is de overvloed aan hapjes die daarna klaar staan, zodat je met z'n allen kan blijven zitten praten. 

Uit HomeMade maak ik "tuinbonen-muntdip" (van dubbelgedopte diepvriestuinbonen, knoflook, verse munt, parmezaan en olijfolie - en naar eigen idee ook grofgehakte walnoten), die ik in handzame witlofschuitjes serveer.

De dip is lekker smeuïg, erg groen en heeft een subtielzoete smaak conform doperwtjes. Die bittere witlof is even doorbijten, maar met elkaar combineert het oké. Die knapperige walnoot blijkt als toevoeging een must en dat je góede olijfolie gebruikt proef je. Het restant aan tuinbonen-muntdip kan als 'pesto' gebruikt worden, bijvoorbeeld met gekookte pasta.

Dipje?

Leuk idee, zo'n paprika dipbakje. Maar dan moet je niet, net als ik, iets teveel van de onderkant afsnijden. Want dan lekt 'ie natuurlijk!

Zacht & Sterk

Nooit in mijn hele leven wil ik bij toilettage ooit zònder wc-papier zitten! Gelukkig heeft zo goed als elke Kruidvat een draadstalen kar voor de winkeldeur waarin de pakken toiletpapier liggen opgetast. Eén pak 'zacht en sterk' telt acht rollen, met elk 200 vel 3-laags. De naam zegt precies hoe en wat het is: niet zo pagezacht dat het riool verstopt raakt en niet zo budgetschuurpapier dat ik zinkzalf nodig heb. Voor een nergens zo lage prijs van €1,99 per pak (en bij tijd en wijlen drie pakken in de aanbieding voor slechts €5). Zie mij na het werk langs een Kruidvat rijden om zoveel pakken als ik dragen kan (acht tot tien) in de kofferbak te laden. Niet dat de voorraad ooit op is, natuurlijk, zie boven. Goddank leef ik niet pre 20e eeuw!

13 november 2013

De Olmenhorst

Een collega heeft een appelboom. Niet in de eigen hoofdstedelijke achtertuin natuurlijk, maar een geadopteerde boom op landgoed De Olmenhorst (Lisserweg 481, Lisserbroek). Dat kost €23,75 per jaar, plus éénmalig €7,25 inschrijfkosten. Maar er blijken tevens plukdagen te zijn, wanneer enthousiaste appeleters zelf hun fruit mogen komen plukken. Op de website is tijdens de oogstperiode (september, oktober) een schema te vinden. Op zaterdagen loopt 'Jos het trekpaard' met de huifkar rondjes en er zou soms zelfs een heuse champagnelounge zijn. Score! Wij zijn vertrokken.

Maar wie had verwacht dat het zo druk zou zijn? Parkeren is al een hele heisa en er zijn vier heuse parkeervelden (P1-P4). Dat kost geld maar het parkeerbonnetje kan ingeleverd worden voor een consumptie. Het landgoed zelf is gróót! En huisvest onder andere een heuse chocolatier (Urban Cacao), een fotokamer (waar je je dierbare kroost op de foto kan laten zetten) en er staat een bakker speltbroden te verkopen. Het oogt aanvankelijk allemaal vreselijk verantwoord en weinig authentiek, met een flinke snuf commercie. Een ogenschijnlijke plek waar de pretentieuze Amsterdammers ecologisch komen doen, maar dan wel op een 'van alle gemakken voorziene' manier. Dat het stiekem toch met je schoenen in de modder is, blijkt in de boomgaard zelf. Had ik nog tòch maar mijn laarzen aangetrokken.

Wij zijn wat later in het seizoen. Alle plukperen zijn al weg, helaas. Van de verschillende appels hangen er alleen nog Topaz, Santana, Elstar en Jonagored aan de boom. Eerst kom je langs een kraampje waar de verschillende rassen te proeven zijn. En daarna word je keurig bewegwijzerd naar de appels van je plukkeuze. Alle appels worden ter plekke gewogen en rekenen voor €1,99 per kilo af. Het plukken is erg leuk, voor een beperkte duur. Want hoeveel appels heeft één mens nou nodig? Dus na een stuk of vijftien exemplaren af- gedraaid te hebben, is het plukken gedaan. Slenteren door de boomgaarden heeft natuurlijk ook zo zijn charme. En 'ze van De Olmenhorst' doen daar niet moeilijk over. Want het landgoed is sowieso tussen zonsopgang en -ondergang vrij toegankelijk voor publiek. Zelfs honden zijn welkom, mits aangelijnd. Er worden doorheen het jaar diverse activiteiten en interessante workshops georganiseerd. En er is natuurlijk een landgoedwinkel (open ma t/m vrij 10-18; za 9-17; zo (mrt t/m dec) 11-17). Waar producten van eigen makelij en overige natuurvoedingswinkelartikelen te koop zijn. Bovendien kun je hier een gevulde picknickmand of leuke knapzak aanschaffen om ergens mee te verpozen.

Naast mijn appels ga ik uiteindelijk weg met twee flessen perensap (€1,99 per literfles, exclusief €0,30 statiegeld), gerookte knoflook (per bol €2) en een pot 'Olmenhorst Boomgaard honing' (€4,99). Thuis zie ik pas dat deze honing geen appelbloesemhoning is, zoals ik eigenlijk vanuit gegaan was. Maar honing is honing is lekker. En inderdaad, A, op dat hele landgoed geen druppel cider te vinden. Daar moeten ze duidelijk nog aan wat aan doen!

04 november 2013

Bizon-der

Bizonvlees op de (zaterdag)markt in Aalst, België. Ik heb maar niet gevraagd waar de bizons vandaan komen, maar het vlees is "mals, mager, cholesterolarm, rijk aan vitaminen en 100% natuurlijk". En los daarvan ook leuk om zomaar eens te proberen: bizonburgers, bizonsteak, bizongehakt. Sowieso is dit een hele fijne markt; voor bijvoorbeeld groente&fruit (grote vuistnoten €6/kg) en kaasjes (er is een kraam met alleen kleine ronde Brusselse kaasjes à €3). En de 'kleine' trek stil je met een versgebakken wafel of een stuk Aalsterse vlaai.

Wieringer Jodenkoeken

Voor de visafslag waren we 's ochtends vroeg op pad gegaan, maar toen we 'uitgevist' waren, bleek er op en rond Wieringen nog meer interessants te halen. 

Zoals de 'Wieringer Jode(n)koeken', die bij Bakker Ben Idema (Den Oever) voor €3,50 per acht middelgrote; en even verderop bij Bakker Edwin Bellis (Hippolytushoef) ook in een zilverkleurig blik verkocht worden (of tien grote koeken in een zakje voor €4,95). Hoewel daarbij gezegd wordt dat beide bakkers hun eigen geheime recept gebruiken, want op ex-eiland Wieringen bestaat van nature natuurlijk competitie tussen oost en west. Hoewel 'hiepo' met de handen op de rug wint van 'noever' als het op kaas aankomt..

De naam van de Wieringer Jodenkoek komt alvast erg gejat over. Want hoeveel joden zouden er nou zijn geweest op dit voormalige eiland. En als ze het maar steeds weer over de Vikingen hebben die hier ooit waren, waarom heet de koek dan niet gewoon 'wieringer vikingkoek' ofzo? Zoals ze op Wieringen ook al de vikingolie en de vikingsigaar hebben. Wat trouwens geschiedkundig ook wel raar is, dat je eeuwen nadien jezelf verloochent door een streekproduct te vernoemen naar de moordende woestelingen die ooit je eiland kwamen plunderen.
De koek zelf is als speculaas, maar dan zonder die lekkere typische specerijensmaak. In mijn ogen heeft deze koek zelfs een beetje een ranzige boter nasmaak, hoewel de zoete suikerkorrels in sommige happen dit wel goedmaken. Mwâh. Misschien had ik me bij Bakker Bellis beter kunnen laten verleiden door (5 voor €5) 'trollenbollen, heksenkeutels of bofkonten'.

En dan nu de grote vraag. Zullen we even over de Afsluitdijk op en neer?!

03 november 2013

Route Nederland: Visafslag Hollands Noorden

Wieringen, "het geheime waddeneiland" (zoals de eilanders - niet te verwarren met de wieringers - zelf zeggen); daar kom je normaal gesproken niet. Tenzij een goede vriend van je daar toevallig werkt ("kicking and screaming") en dan dus weet heeft van de ZeeVerse Vismarkt die elke zaterdag van april t/m december in Den Oever gehouden wordt (voor de goede orde: dat is waar de Afsluitdijk ontspringt). En dat wil je dan wel meemaken; dus sta je vroeg(!) op om tegen 9.00u in Noord Noord-Holland te zijn. Omdat de vis rechtstreeks van de vissersboten komt. De visafslag, die overigens geen veiling is, adverteert ook in het Duits: "jeden Samstag frische Fisch". Maar is Duitsland niet een beetje erg ver weg? Sterker nog, Engeland is bijna dichterbij. Maar dat terzijde.

De visafslag is simpel gevonden en er is ruim parkeergelegenheid zowel voor als achter de enorme loods. Het eerste wat echt opvalt, naast de vele boten, zijn de twee rookkasten naast de ingang waar juist rekken met gerookte poon uit gehaald worden (6 voor €5). Bij de eerste kraam wil je natuurlijk ei-gen-lijk de nog warmdampende gerookte paling kopen, maar aangezien deze bedreigde diersoort alleen voor €18 per pond ingepakt wordt...

We lopen langs de grote bak met vers ijsschaafsel (waar kopers die slim hun eigen koelbox hebben meegenomen, gratis ijs uit mogen scheppen) en krijgen spontaan gekookte kokkels aangeboden om te proeven. De grote (en, ehh, enige) viskraam heeft een aanbod verse vis om u tegen te zeggen. Oesters (€1 per stuk), kabeljauw, tongschar, zeeduivel (€9,90/kg), zeebaars (€12,50/kg), dorade, garnalen en langoustines. Voorbij de viskraam worden vissen (met een indrukwekkende machine) op letterlijk spetterende wijze ont- veld. En kunnen bestellingen worden afgehaald (die online via het bestelformulier zijn geplaatst).

En dat was het wel zo'n beetje. Er worden ook nog wijnen verkocht, er is een groentekraam (met stapels verse boerenkool ervoor op de grond) en een bakker die speltcake, glutenvrij brood en verse oliebollen heeft liggen. Kom je om vis te kopen, dan ben je op het goede adres. Als je komt om te kijken, heb je het na een halfuurtje wel gezien. Wij vertrekken met gerookte rode poon op zak. Die een beetje te zout smaakt, maar verder een zacht subtiele vis blijkt met wit en donkerrood gemêleerd 'vlees'. Dat het staartje er nog aan zit is bijna te vis voor deze koploze poon. En na de poonlunch op de dijk, maak je er maar een culinaire strooptocht van: de Slijterij van Tante Pietje, wieringenjodenkoeken en óp naar Hippolytushoef.

32 cakejes voor 4 mensen... haha

Ik ga lieve collega's in den vreemde een hele dag op de lip zitten!! En daar mag wel wat tegenover staan. Zoals deze kleine, 'indische' carrot cupcakes (van dit recept) met limoen-monchou rozet. De helft van de cakejes krijgt een dot lemon curd mee. Het cakebeslag werd gemaakt met (kant-en-klaar gemalen) palmsuiker, geweekte rozijnen, walnoten en additionele specerijen (5spice en kaneel). En mijn creaties blijken (per 16) precies te passen in de taartdozen die ik bij de Jumbo op hun bakafdeling heb weten te scoren.

01 november 2013

Route Nederland: Hippolytushoef

In de oostelijke kop van Noord-Holland Noord ligt het pittoreske Hippolytushoef. Wát een naam voor een dorp; kan het nog meer paard (ja, dat kan: hippolytuspaardenhoef ;). Maar anders dan paard, vind je hier goed eten. Vooral op zaterdag, als er markt is (twee kramen maar liefst). Bij de kaaskraam wordt bijvoorbeeld heerlijke oude geitenkaas verkocht. Van een gesneden stuk kaas mag je het gewicht raden; en als je het tot op de gram nauwkeurig goed hebt, krijg je het gratis mee!

Maar we zijn hier naar toe gestuurd vanuit Den Oever, omdat er "bij de kaaswinkel op de hoek" (meer aanwijzingen krijgen we niet; en blijken ook niet nodig) Wierings bier zou worden verkocht. Dat blijkt helaas niet zo, bij gebrek aan verkoop. Maar goede kazen en andere delicatessen worden bij Bocado (Hoofdstraat 41) fijn wél verkocht. Zoals mooie (olijf)oliën, worsten, pasta's, versgebrande noten, Wieringer vikingolie en vacuümverpakte proefstukjes kaas à €0,75 (drie voor €2). In de vitrine zijn zachte (blauw)schimmels, (leccina)olijven en (paddenstoelen)tapenades te vinden.

Ik schaf voor de overcomplete picknick zo'n saltuffo aan (à €4,95): een salamibolletje met zomertruffel, omhuld met fijngeraspte Par- mezaanse kaas. Een heerlijk kwaliteitsworstje van goed afgekruid vlees met sappige vetstukjes en lekkere griebeltjes pittige kaas. Proef ik die zomertruffel? Nou, misschien dat ik een erg licht aards accent ontwaar in de verte? Maar die zwarte stukjes zie ik zitten. Ik zie überhaupt dit soort eten zitten!