Bee-O-Local: imkerhoning

Honing. Ik houd ervan. Ik rem ervoor. Altijd al.

En dan bedoel ik niet de honing uit de supermarkt (n pot zogenaamde "gemengde bloemenhoning uit EU en niet-EU landen"), maar het pure authentieke product van de imker. Vaak lastig te vinden. Want beperkt in oplage. Je moet je adresjes kennen. En dan nog: omdat honing een seizoensproduct is, wil de voorraad thuis nog wel eens slinken. Zeker omdat er hier feitelijk een pot honing per één à twee weken doorheen gaat. Trouwens, wat voor soort andere honing is er eigenlijk dan 'bloemen'honing?

Al vaker bedacht ik me, dat ik eens zou moeten bijhouden waar imker- honing door mij gevonden is. Inderdaad, een fijn lijstje. Misschien zou ik dan zelfs een soort Google map kunnen creëren zoals de handige Wildplukwijzer (ik ben fan). Maar gelukkig; zoiets bestaat al: Beeolocal "Koop pure honing bij een imker in de buurt". Het internet is toch een gewéldige uitvinding!

Deze imker staat er niet op, maar is er toch één om te onthouden: J. van Heerebeek, Bestseweg 4, Liempde (€4,50 per pot, vier soorten honing). Ik spotte de honingkraam vanaf de snelweg (A2) richting Maastricht en dacht "ik koop op de terugweg een paar potjes". Het navigatiesysteem stuurde mij toen nogal door een oerwoud van bossige weggetjes, eer ik op de desbetreffende ventweg zat. Het was inmiddels al avond en de kraam bleek leeg. Ik stapte uit, wilde aanbellen. Maar een blaffende springende herder belette mij om het hek te naderen. Gelukkig kwam de imker zelf naar buiten, gealarmeerd door zijn hond, en we wisselden van geld/honing. Een beetje een omweg, maar bij gelegenheid is dit zéker een aanrader: de honing is fantástisch.

De béste Brabantse worstenbroodjes komen uit Maastricht!

Sinds ik een Maastrichtse familie heb, heb ik de smakelijke geneugten van het verre zuiden mogen leren kennen en omarmen. De Flammkuchen van Tapijn Kazerne is favoriete snack en daarvoor maak ik een pitstop wanneer maar mogelijk. En ik heb dus sinds een aantal jaar een favoriete 'vla'bakker: Bakkerij Mathieu Hermans.

Hier sta je in de rij. En hier kom je soms (aan het eind van de dag) voor noppes, want de serie versgebakken Limburgse vlaaien gaan gewoon óp. En dat wil wat zeggen, want op zaterdag bijvoorbeeld is de speciale plankenkast over de hele achterwand van de bakkerij gevuld met vlaaien klein middel en groot in een overmaat aan smaken. Ze zijn wel duur (vergeleken met zo'n kartonnen gebakgeval uit de supermarkt). Ze zijn ook verrukkelijk. Niet te weerstaan. De 'krummele' (kruimel) met pudding koop ik hier gewoon niet, want die zou ik zó helemaal in mijn eentje opeten.
En alsof dat nog niet erg genoeg is... niet alleen de vlaaien zijn heerlijk. Ook de (mini)suikerbroodjes,  de roomboter en brioche broodjes en de - oh mijn god - worstenbroodjes. "Nostalgie is het sleutelwoord"

Ik heb in mijn eigen buurt nog niet zo'n bakker weten te vinden. Nee, ik zou er niet voor naar Maastricht verhuizen. Maar ja, ik rijd er wel voor om (openingstijden)
Ze bestaan (met groot succes) sinds 1936. Gaat dat zien!

Slagerij van der Zon

Zomaar zijn we op een zaterdag in Leiden. Omdat we daar allebei láng niet zijn geweest, het best zonnig is en we zin hebben in een leuke dag elders. Leiden blijkt een gelukkige gok, want alleen al de zaterdagmarkt van Leiden is er één om érg blij van te worden. Vanaf de V&D staat de gracht (Nieuwe Rijn) vol kramen uitgestald en overal is ook genoeg te proeven. Er zijn ongeveer dertig groente-en fruitkramen, ik tel bijna tien kramen met olijven en Oriëntaalse specialiteiten en ook het deel met verse vis is al een bezoek aan de markt waard. Waarlijk één van de beste (zaterdag)markten die ik ken (van 8.00 tot 17.00u). "Maar wat van Leiden echt een interessante winkelstad maakt, zijn de speciaal- zaken die (vaak) in kleine straatjes en steegjes te vinden zijn." Onze ontdekking van de dag is Slagerij van der Zon (Haarlemmerstraat 78); een familieslagerij anno 1945.

De eerste aandacht wordt getrokken door de buitenkraam waar warme worstenbroodjes worden verkocht. Die zien er zó appetijtelijk uit, dat we onder de mooie rooie luifel door naar binnen lopen om daar eens rond te kijken. Direct worden we welkom geheten door de slager zelf, die een heuse onemanshow opvoert voor zijn publiek. We zijn zeker niet de enigen in de winkel, maar er wordt hier hard doorgewerkt en we zijn snel aan de beurt.

Op de achtergrond gaat de vleesverwerking gewoon door. Je krijgt een heerlijk kijkje in de keuken. Via de website blijkt het goed mogelijk een bestelling te plaatsen (die je kunt komen ophalen in de winkel of die desgewenst thuis, op kantoor, op het kinderdagverblijf (omgeving Leiden) wordt bezorgd). Verder staat het assortiment (incl de prijzen) online; plus een aantal handige recepten voor vleesgerechten, zoals fijn draadjesvlees.

Onze aandacht wordt direct getrokken door de droge worsten. We gaan uiteindelijk naar huis met chorizo, mosterdworst, een viertal saucijzen, een verse rookworst en een stuk smeuïge grillworst (die door de slager in plakken wordt gesneden, omdat die bedoeld is voor 'onderweg', lees: voor de eerste tien minuten vanaf dat we buiten de slagerij staan).

Er zijn genoeg superlatieven te bedenken, maar laat ik het zeggen in de eigen woorden van Van der Zon: "Door onze ambachtelijke werkwijze (het verwerken van hele varkens en hele runderen), kunnen wij elke week 5 à 6 varkens en 1 à 2 koeien in de winkel verwerken. Want zo wordt het grootste deel van onze producten door onszelf gemaakt. Door de jarenlange samenwerking met bestaande veeboeren in de omgeving weten zij precies wat onze wensen en eisen zijn met betrekking tot de kwaliteit van het vlees. De slagerij ademt tot op de dag van vandaag een ambachtelijke, authentieke sfeer uit. Het vlees wordt voor de ogen van de klant aan het hakblok gesneden en de originele weegschalen zijn nog in gebruik."

Landgoed Heerdeberg Streekmarkt

"Iedere eerste zondag van de maand organiseert landgoed Heerdeberg een streekmarkt" Nou, niet íedere zondag, want in de wintermaanden (die ruim genomen van oktober tm maart lopen) is er geen markt. Dan kun je ook prima langskomen. Want Heerdeberg (Pater Kustersweg 20, Cadier en Keer) is een groene plek aan de rand van Maastricht, met een uitgestrekt (wandel)bos inclusief uitzicht over de Limburgse hoofdstad, een hertenpark en het landgoed heeft naast een café en boerenwinkel ook een eigen (goedgevulde) beeldentuin (in een oude mergelgroeve). En van april tot en met september is er dus ook een markt(je) op de eerste zondag van elke maand.

Lokale producten kunnen hier geproefd en gekocht worden. Voor echte Randstedelingen (Randstatters?) is het de reis niet waard, die hebben de heerlijkheid van de PureMarkt. En daar is de streekmarkt van Heerdeberg maar een slap aftreksel van; met zijn kraam of tien.

Maar toch wel leuk. Al is het maar vanwege de ('s middags gehouden) biggenrace. En vaak zal in de aangrenzende beeldentuin live muziek worden gespeeld. Bovendien - en dat is een héle belangrijke - serveert men hier verse vlaai. De markt is van 11-15u. Verder zijn er vier wandelingen én een kruidenwandeling die langs het landgoed komen.

Townhouse Design Hotel

Geheel onverwacht maar niet tegen mijn zin word ik meegenomen naar Maastricht. De langgerekte namiddag borrel verpozen we op het terras van de oude Tapijnkazerne (grenzend aan stadspark en stadsmuur). De brasserie hier is sinds eind maart jl. geopend. En mocht je in de buurt zijn: ga hier dan de Flammkuche (met truffel) verorberen: werkelijk ver-ruk-kel-ijk! 

Daarna checken we in bij het hotel. Zodat we de verdere avond (met zonder spullen) door de binnenstad kunnen wandelen. En tot onze (maar vooral mijn) grote vreugde staat er een grote LeCreuset pan soep voor hongerige gasten klaar. Je mag een kopje pakken (of twee; daar doen ze ook niet moeilijk over). De soep vandaag is romige mosterd, zoals altijd van de hand van (traiteur) Saveurs. Dit hotel bevalt me wel. Ook al omdat er diverse gezelschapsspellen klaar voor gebruik liggen (en een paar 1000-stukjes-puzzles). Op de tafeltjes staan ('s avonds) doppinda's en bakjes borrelnoten. Op de bar staan waterkannen klaar waar je naar goesting van mag pakken. Het water is op verschillende manieren op smaak gebracht: met komkommer en verse munt; met citrusvruchten; en met kaneel en rode peper. Als dit 'bourgondisch' is, dan past Limburg mij als een handschoen ;)

Het ontbijt de volgende ochtend is goed. Wél bijzonder is het krijtbord dat ik naast de oven met versgebakken chocoladebroodjes ontwaar: "Don't forget to take your glass of bubbles here!" Hoe attent. En als je het trouwens nóg huiselijker wilt, kun je voor €3,50 een goudvis op je kamer krijgen. In een vissenkom, neem ik aan (natuurlijk). Leuk hier! Townhouse Design Hotel Maastricht (St.Maartenslaan 5). Next stay 10% discount, book your stay on www.townhousehotels.nl using code 'town'.

Niet te verwarren met speculoos

Hasseltse speculaas is destijds geboren uit de berg restproducten die bleven liggen bij de vele jeneverstokerijen in deze leuke Vlaamse stad: verbrande suiker. Bakkers voegden hier bloem, specerijen en vetstof aan toe en zo ontstond deze koek. In de loop der jaren werden er steeds meer andere ingrediënten toegevoegd en dus kwamen er verschillende varianten. Dé echte Hasseltse speculaas is nog te vinden bij 'Hasselts speculaasatelier' dePaifve aan de Demerstraat nummer 47. Of zo zegt men. NB: speculaas is géén speculoos

De speculaas is van origine een rechthoekig stuk. Waar inmiddels op gevarieerd wordt met stukjes noot. Of stukjes chocolade (wit of melk). Maar misschien de beste variant is de ronde speculaas waarbij het deeg is opgerold met marsepein. Een 'zakje gemengd' met alle soorten koop je bij dePaifve voor €10 (serieus?!)

Deze Hasseltse speculaas is heel anders dan de speculaas(brokken) en (amandel)speculaasjes die in Nederland bekend zijn. Deze speculaas is dikker, bevat minder specerijen en is duidelijk droger. Om heel eerlijk te zijn, vind ikzelf hem stiekem niet zo heel erg bijzonder. En om nóg eerlijker te zijn, vind ik tien euro voor een zak koekjes belachelijk. Maar de stad houdt zelfs speculaasfeesten (én jeneverfeest) en dan moet je het toch op z'n minst geprobeerd hebben. Of probeer het zelf, met het authentieke recept...

Route Duitsland: Schokogalerie

En dan loop je dus zomaar door Berlijn. Omdat het kan (en omdat je ouders hun huwelijksjubileum vieren met een midweek vakantie voor het hele gezin). Terwijl we rond de Hackescher Höfe onze tijd prettig spenderen, stuurt een goede vriend een berichtje dat we ook écht naar "die chocoladewinkel" moeten gaan. Na enig zoekwerk (van zijn kant) blijkt het te gaan om Schokogalerie. En laat die nou in de buurt zitten (Große Hamburger Straße 35, Berlin). Tja, dan stappen we er op af ook:

Het blijkt een winkel te zijn (één ruimte, vele stellingkasten) met "ein erlesenes Sortiment feinster Schokoladenkreationen"; een onvervalste chocoladerepenspecialiteitenwinkel dus. Niet goedkoop, maar wel vol pareltjes die ik nog nooit ergens anders heb gezien. Zoals een reep witte chocola met maanzaad (die ik meeneem voor W.), melk met kaneel, en een reep puur met in port gemarineerde, gekonfijte olijven (wat de flip? díe neem ik mee voor mezelf). Verder chocola uit verschillende landen, van verschillende merken en in verschillende percentages cacaogehalte.

Een feestje om hier verlekkerd rond te kijken. Zelfs als je maar één reep koopt (of geeneen), heb je nog het gevoel in een Willy Wonka wereld te zijn binnengestapt. Je gaat vanzelf hopen op de gouden wikkel... Maar zoals de opa uit het boek ook al zei: "zelfs zonder wikkel, is de chocola de moeite waard".

Route Nederland: Pure Markt!

Met een volle portemonnee heen. En met een volle boodschappentas terug. Of tenminste, had ik maar mijn fijne boodschappentas (lees: mandje) meegenomen, want ik ging (te) zwaar bepakt en gezakt weer weg. Portemonnee leeg, inderdaad, maar dat was alleen maar omdat je nergens in de buurt geld kon opnemen... anders had ik waarschijnlijk nog wel meer voorraad aangelegd. @Pure Markt

Voor wie ooit wel eens in (Zuid)Frankrijk is geweest en heimwee heeft. Of voor wie op culinaire strooptocht wil (zonder nou een hele provincie door te moeten). En sowieso voor iedereen die van lekker eten houdt, zeker als het artisanale streekproducten betreft, van het verrukkelijke soort. Puur eten. Met liefde gemaakt en gevonden; verkocht door de producenten zelf. Niet alleen kunnen zij je (gepassioneerd) informeren over de ingrediënten, hun herkomst en het gehele productieproces; zij enthousiasmeren. En dat maakt de sfeer heel bijzonder. Hier wordt een soort van eetfeestje gevierd! Inclusief vele proeverijen (en drinkerijen). Ook voor diegenen die geen gluten mogen. Zoals de cocosballs (5 voor €5) die vers uit de oven komen.

De Pure Markt werd anno 2008 te Amsterdam geboren, als een klein onderdeel van de zondagsmarkt in de Dapperstraat. Van lieverlee werd de Pure Markt wat hij nu is: een reizende ambachtelijke zondagsmarkt die in ieder geval elke tweede zondag van de maand (m.u.v. november, januari, februari en maart) van 11-18u neerstrijkt in het Amstelpark (of het Beatrixpark). En verder is de Pure Markt op locatie te vinden: waar en wanneer, zie website.

We gingen om eindelijk eens de ciders (en ongefilterde appelazijn) van Het Ciderhuis in te slaan. En stuitten daarbij op oesters; de olijfolie van Finca Forata (€6,95 per 750ml); de potten honing van Hortensius (bv phaeceliahoning en eucalyptushoning €6 à 450g; koolzaadhoning met gemalen amandel €5 300g); meerdere kramen met worst (en pistou en gerookte knoflook en rillettes en confit de canard); en kaasjes. Zoals heuse Blaarkop (biologische roodschimmel uit de Gelderse vallei, 100g €1).

Bij de kraam van Fudgepartners vind ik anijstjoepkes (10 voor €3,50). En slechts met heel veel moeite kan ik de heerlijke pata negra van de Spaanse Schuur weerstaan. Maar ik koop wel een stukje geitenkaas met gerookte paprikakorst. Er is hertenvlees. En Hongaarse zuurwaren. Er wordt aloë vera verkocht. Maar de grootste klapper van vandaag is een vol kistje (met tien verschillende) pompoenen voor €6! Samen met het kippetje dat vers van de grill komt (€15 voor een hele maïskip; niet zo fantastisch als de Gentse zondagsmarkt kip, maar toch ook erg lekker), is pompoen uit de oven thuis ons diner. En dan kunnen we geen pap meer zeggen. GENOTEN!

(update 07-12-2014)
De streekmarkt die elke eerste zondag van de maand op de Mariaplaats te Utrecht wordt gehouden, heeft verdacht veel weg van deze Pure Markt. Met enkele van dezelfde deelnemers ook (cocosballs!)

Route (Zuid!)Frankrijk: streekmarkt

Van tevoren had D. mij nog opgebeld: "we gaan naar de hemel". Ik vond toen nog dat hij rijkelijk overdreef. Het was maar een vakantie. Maar wel in Zuid-Frankrijk en daar was ik nog nooit geweest. Eenmaal daar waande ik me in de hemel: aan de kassa van E.Leclercq stond ik eendenpâté in mijn mond te proppen. Ik dronk cider, wijn en sap; allemaal van lokale makelij. Het brood was goddelijk; ook dat van de supermarkt. Alles alles wat ik mijn mond stopte even heerlijk. Dus D. had gelijk. En één van de hoogtepunten was de avondmarkt (met lokale streekprodukten). Volgens mij in de zomermaanden doorheen heel (Zuid)Frankrijk. Het is meer een kwestie van uitvogelen waar en wanneer de markt is, dan óf er een markt is.

Op de markt waar wij op bezoek waren, stond onder andere Olivier Buisine (Place des Arcades 47, Monflanquin) met eaux de vie en apéritifs artisanaux. Bij hem kocht ik 'vin de noix'. We aten verse vleeswaren, inclusief foie gras. We propten worst, dronken wijn. Werden vermaakt door de plaatselijke volksdansgroep :) En er was een heuse honingverleiding. Naast diverse zelfgeslingerde honingen (bv. tournesol van plaatselijke zonnebloemvelden) verkocht de familie Auzeral (Pont du Casse) ook deze pâte à tartiner. Een dikke honing verrijkt met gemalen hazelnoten en cacao; naar een eigen creatie van Monsieur Auzeral. Verrukkelijk!! (en waarschijnlijk zelf thuis na te maken, ook al heb je hier geen verse hazelnoten).

Route Nederland: Land en Boschzigt

Land en Boschzigt is de oudste biologisch-dynamische tuinderij van ons land. Op slechts een half uurtje van Utrecht (met de auto althans), verscholen tussen de bossen, worden hier sinds 1947 verschillende groenten, fruit en kruiden geteeld. Aanpalend aan een Hilversumse villawijk liggen de uitgestrekte gronden van L&B. Op het smalle zandpad, net niet breed genoeg voor twee auto's (zeker niet de Gooische 4x4 vehikels), is het even zoeken naar een parkeerplek. De eerste is vol, maar even rechtdoor blijkt nog een tweede gelegenheid om de auto achter te laten. Ik loop langs de mestvaalt, waar bovenop een enorme plant met gele courgettes welig tiert. Daarachter liggen de (zelfpluk)velden. Het is zaterdag en het is druk.

De tuinderij draait om groenten, bloemen, boomgaard, winkel, serre, kas, terras en dat alles omzoomd door een singel van oude bomen. Het is hier uiterst sfeervol. En als je het leuk vindt; L&B zoekt altijd vrijwilligers om een biologisch handje mee te helpen: "speciale vaardigheden zijn niet nodig, alleen een zekere mate van waterdichtheid". In het restaurant (de oude kas) is één keer per maand een zaterdagavonddiner, waarvoor gereserveerd dient te worden. Het menu staat vast en je wordt voor €39,95 vier gangen lang gefêteerd. Maar los daarvan kun je van maart tot Kerst (woe tm zo 10-17u) terecht in de Serre voor koffie, thee, taart en lunch (pizza uit de houtoven op reservering).

Het grindterras van de Serre wordt geflankeerd door appelbomen met rijpend fruit. Wat een heerlijkheid om hier rond te struinen. Maar goed, daar kwam ik niet voor. Ik kom winkelen (het is niet voor niks 't Gooij, toch?!). De uitgebreide natuurvoedingswinkel (di tm za 9-17u) is gevestigd in de sfeervolle tuinschuur. De grote trekpleisters zijn de vers van het land geoogste groenten. En ook zonnebloemen, want die zijn schijnbaar in seizoen. Buiten staan palletbakken met verse kruiden. Die zijn ook te koop (de prijs is onduidelijk, maar ik betaal €0,75 voor een klein bosje citroen- melisse en een tiental takjes van twee soorten tijm); je hoeft alleen even een schaar te vragen bij de kassa.

De landwinkel heeft hetzelfde uitgebreide assortiment als een goed gesorteerde andere natuurvoedingswinkel. Je kunt hier voor alle boodschappen terecht (binnen het genre 'bio-dynamisch' dan): pasta's, oliën, specerijen, granen, noten, thee, snoep, reiniging, brood, eieren, wijn, frisdrank en 35 soorten kaas. Ik ben verrukt over de aanwezigheid van fenegriekkaas, zowel koe als geit. In de diepvries wildvlees (en zalm). Verder zie ik cranberryproducten van Terschelling (gedroogde bessen en sap, thee, jam, compôte) en potten van de Heerlijkheid Mariënwaerdt (die kom ik overal tegen; misschien moet ik daar ook eens naartoe).

Ik koop ongelooflijke komkommers van L&B land (€1,25 per stuk), die tot de langste en kromste behoren die ik ooit heb gezien. Maar ze zijn heerlijk, smaakvol en knapperig, zoals ik al meteen ontdek in de auto terug. Verder ga ik weg met kaasjes en suikermaïs (in blad). Omdat de boer himself (of zo kwam hij op mij over) zei dat hij érg blij was met de suikermaïs dit jaar. En nee, ik vroeg niet waarom. Tevens koop ik ook de kleinste en duurste bloemkool ooit (€2,95), maar ik eet zo'n ding rauw en eigenlijk is het belachelijk dat ik goedkope maar bespoten bloemkool bij de buurtsuper haal. Buiten de winkel word ik aangenaam verrast door de zandbak en driewielertjes voor de kleintjes. Te klein voor mij, helaas, maar het is hier desondanks genieten. En mocht je door willen 'oogsten'... als je twintig minuutjes doorrijdt (wel de goede kant op), ben je zo bij de Lindenhoff, waar je je zuurverdiende geld verder op kunt maken aan heerlijkheden!

Route Nederland: Park Hoge Veluwe Honing

Voor €8,70 per persoon (kinderen tot zes jaar gratis) verkrijg je voor één dag toegang tot Nationaal Park De Hoge Veluwe. Laat je niet verleiden de auto mee het park in te nemen (ookal is het van ingang Schaarsbergen naar het Kröller Müller ruim 11km), maar parkeer buiten de poort (€3) en pak één van de gratis witte fietsen (die in legio klaar staan door het park). Wie niet zo ver (heen en terug) wil/kan fietsen, begint beter vanaf ingang Ede of ingang Hoenderloo... Er is een reden dat dit natuurgebied in de Lonely Planet staat (en er dus zoveel toeristen zijn): het is hier práchtig. En hoe heerlijk, om zelfs met bewolkt augustusweer (wij regenden niet één keer nat) door bos en over heide te fietsen.

Wat een mens óók goed doet, is een kort bezoekje aan de winkel in het Bezoekerscentrum. Waar potjes jam en (met name) parkhoning te koop staan. Pure, koudgeslingerde klaverhoning (€6,50), échte heidehoning (€10,75) en lokale specialiteiten zoals lamsoorhoning (€7,50) en springbalsemienhoning (€6,25) in een glazen potje met blauw etiket (à 450g). Aan de honing wordt niets toegevoegd; het wordt verkocht zoals de Veluwse bijen het produceren (je ziet de bijenkassen onderweg langs het fietspad staan). En dat is heel iets anders dan de "honing van gemengde niet-EU honing" zoals die in de supermarkt staat!

Ik koop mijn honing sowieso aan de deur, maar deze parkhoning is een onverwacht buitenkansje. De heidehoning blijkt een dikschep- bare, amberkleurige honing die heerlijk zoet en kruidig van smaak is. Echt een rijke honing met karakter. De vele luchtbelletjes in de honing geven een glinsterend effect. De crèmige klaverhoning met zijn homogene beige kleur is veel zoeter. Deze honing smelt weg op de tong. De met zwarte stift op het etiket geschreven naam, doet mij vermoeden dat klaverhoning een seizoensproduct is. Mmmm. Honing staat écht wel in mijn voedseltop5.

Rochester Dark Ginger

Bij Mad&Vin (Kongens Nytorv 13, Kopenhagen) schaf ik voor mijn dorstige zelf een flesje Rochester Dark Ginger aan (voor ruim €4, maar goed). Een 'prikloze' frisdrank, gemaakt naar oud Jamaicaans recept (zeggen ze). Dit artisanale drankje met zijn prachtige etiket, ziet er uit als cola en smaakt naar zoete hoestdrank. Maar lekkere hoestdrank dan, met een volle bruine basterdsmaak en heerlijk scherp gember in de nasmaak (die prettig richting keel kriebelt). Gemaakt door een Brits familiebedrijf (link).

Føtex

Tijdens een paar dagen in Kopenhagen (en ja, ik was daar omdat er bij Noma!!! gegeten ging worden), moet uiteraard een supermarkt bezocht worden. Of hopelijk meerdere. Aan de b&b-eigenaar vraag ik naar de aller-allergrootste hypermarket van de stad. En hij zegt, tot mijn grote teleurstelling: "die is er eigenlijk niet". Hij raadt wel zéker 'Mad&Vin' aan in de kelder van Europa's oudste warenhuis 'Magasin du Nord'. En het toeval wil dat ons tijdelijk logeeradres gehuisvest is tegenover een toch best wel grote Føtex (Lyngbyvej 11).

Het is niet ècht een supermarkt om enthousiast over naar huis te schrijven, maar wél een supermarkt waar ik enthousiast van word. Want gevuld met interessant (want erg anders) Deens assortiment. Deze Føtex is een beetje rommelig. Qua groente en fruit liggen hier slechts de basics (geen bijzondere bes te vinden, helaas), maar in het zuivelvak vind ik bijvoorbeeld diverse pakken Arla die ik ook wel in Nederland zou willen zien (o.a. vlierbloesemyoghurt). En wat slim dat deze pakken van achter het vak worden bijgevuld. Het meneertje dat (met handschoenen aan) net daarmee bezig is, zegt gelukkig niks van mijn illegale fototrekkerij..

Grootste trekpleister hier, zijn voor mij de Deense dropjes. Er zijn repen chocola met stukjes salmiak, en het gamma Haribo is héél anders dan bij ons. Veel meer zoute drop met veel meer salmiak. Leuk!

De Olmenhorst

Een collega heeft een appelboom. Niet in de eigen hoofdstedelijke achtertuin natuurlijk, maar een geadopteerde boom op landgoed De Olmenhorst (Lisserweg 481, Lisserbroek). Dat kost €23,75 per jaar, plus éénmalig €7,25 inschrijfkosten. Maar er blijken tevens plukdagen te zijn, wanneer enthousiaste appeleters zelf hun fruit mogen komen plukken. Op de website is tijdens de oogstperiode (september, oktober) een schema te vinden. Op zaterdagen loopt 'Jos het trekpaard' met de huifkar rondjes en er zou soms zelfs een heuse champagnelounge zijn. Score! Wij zijn vertrokken.

Maar wie had verwacht dat het zo druk zou zijn? Parkeren is al een hele heisa en er zijn vier heuse parkeervelden (P1-P4). Dat kost geld maar het parkeerbonnetje kan ingeleverd worden voor een consumptie. Het landgoed zelf is gróót! En huisvest onder andere een heuse chocolatier (Urban Cacao), een fotokamer (waar je je dierbare kroost op de foto kan laten zetten) en er staat een bakker speltbroden te verkopen. Het oogt aanvankelijk allemaal vreselijk verantwoord en weinig authentiek, met een flinke snuf commercie. Een ogenschijnlijke plek waar de pretentieuze Amsterdammers ecologisch komen doen, maar dan wel op een 'van alle gemakken voorziene' manier. Dat het stiekem toch met je schoenen in de modder is, blijkt in de boomgaard zelf. Had ik nog tòch maar mijn laarzen aangetrokken.

Wij zijn wat later in het seizoen. Alle plukperen zijn al weg, helaas. Van de verschillende appels hangen er alleen nog Topaz, Santana, Elstar en Jonagored aan de boom. Eerst kom je langs een kraampje waar de verschillende rassen te proeven zijn. En daarna word je keurig bewegwijzerd naar de appels van je plukkeuze. Alle appels worden ter plekke gewogen en rekenen voor €1,99 per kilo af. Het plukken is erg leuk, voor een beperkte duur. Want hoeveel appels heeft één mens nou nodig? Dus na een stuk of vijftien exemplaren af- gedraaid te hebben, is het plukken gedaan. Slenteren door de boomgaarden heeft natuurlijk ook zo zijn charme. En 'ze van De Olmenhorst' doen daar niet moeilijk over. Want het landgoed is sowieso tussen zonsopgang en -ondergang vrij toegankelijk voor publiek. Zelfs honden zijn welkom, mits aangelijnd. Er worden doorheen het jaar diverse activiteiten en interessante workshops georganiseerd. En er is natuurlijk een landgoedwinkel (open ma t/m vrij 10-18; za 9-17; zo (mrt t/m dec) 11-17). Waar producten van eigen makelij en overige natuurvoedingswinkelartikelen te koop zijn. Bovendien kun je hier een gevulde picknickmand of leuke knapzak aanschaffen om ergens mee te verpozen.

Naast mijn appels ga ik uiteindelijk weg met twee flessen perensap (€1,99 per literfles, exclusief €0,30 statiegeld), gerookte knoflook (per bol €2) en een pot 'Olmenhorst Boomgaard honing' (€4,99). Thuis zie ik pas dat deze honing geen appelbloesemhoning is, zoals ik eigenlijk vanuit gegaan was. Maar honing is honing is lekker. En inderdaad, A, op dat hele landgoed geen druppel cider te vinden. Daar moeten ze duidelijk nog aan wat aan doen!