Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

27 april 2014

Tweekleuren rozen van botercrème

Tweekleuren rozen ('two toned') van botercrème, inderdaad. 
Mooi! Of tenminste, dat moeten ze uiteindelijk gaan worden, op de bruidstaart. Om te oefenen maak ik ze precies volgens deze video


maar dan van luchtige meringue in plaats van botercrème. Ik stop mijn Wilton 2D spuittip in een spuitzak en besmeer de wanden van de zak met gekleurd (paars) eiwitschuim om vervolgens de kern op te vullen met wit.

Natuurlijk lukt het niet helemaal precies zoals in het filmpje, maar over het algemeen kan ik heel prima met het resultaat leven. Dit gaat lukken...

Nintendo 'mushroom' en 'star' koekjes


13 april 2014

Nāk(e)d

Pas ontdekt bij De Tuinen: de 'mueslirepen' van Nākd! Ze kosten er normaliter €1,19 per stuk, maar de winkelketen heeft vaak genoeg "voor het gehele assortiment 50% korting op elk 2e artikel" acties. Waarbij de repen dus voor €1,80 per twee over de toonbank gaan (i.e. à €0,90).
Deze ik-moet-nú-écht-iets-eten-repen zijn gluten-en lactosevrij, bevatten geen ei en passen in een rauw (raw) of veganistisch dieet. Omdat ze zijn gemaakt van gedroogde vruchten (dadels met name) met als enige andere toevoeging noten, cacao, andere gedroogde vruchten of specerijen. Echte pure smaken dus zonder chemische toevoegingen. De 'ginger bread' vind ik alvast fantástisch lekker! Deze reep ruikt sterk naar gemberkoek en heeft een fijne korrelige textuur. De reep is smeuïg met een heerlijk subtiele zoetheid. En dadels zijn niet voor niets godenspijs, blijkt. De enige valkuil van het bedrijf is dat voor €1,19 zo'n reep nog best goed thuis te maken is.

07 april 2014

Zelfgemaakte 'kersen'(lees: aardbeien)bonbons

We gaan stappen! En zoals dat dan hoort, eerst thuis indrinken. Ik mag dan wel 40min zijn, de lol is er niet minder om. Of misschien is de lol zelfs wel meer. Omdat ik nu de (financiële) mogelijkheden én de onmis(ken)bare capaciteiten heb om daadwerkelijk met iets beters aan te komen dan een fles bessen. Dus ik maak mijn eigen 'jello shots', in (ook zelfgemaakte) cups van getemperde (jawel!!) chocolade. Hoppa!



Recept
Hak (of rasp) 200g pure chocolade fijn. Smelt 150g daarvan in 'n metalen kom au-bain-marie. Roer van het vuur af de resterende 50g door de gesmolten chocolade (hierdoor zal de temperatuur dalen, zodat de chocolade feitelijk zo goed als getemperd is en dus mooi glanzend uit zichzelf opdroogt zonder naderhand van die witte (smelt)vlekken op de chocolade - deze manier van temperen heb ik van Rudolph). Bestrijk een (siliconen) vorm met een laag gesmolten chocolade; dit lukt het best met een schone penseel. Als deze laag hard is geworden, nóg een laag chocolade aanbrengen. De chocolade hard laten worden.
Breng 150ml water in een steelpannetje aan de kook en voeg 1/2 pakje Dr.Oetker Jelly puddingpoeder toe. Roer dit van het vuur af door, tot het poeder is opgelost, en laat al roerend tot handwarm afkoelen. Voeg een flinke scheut (50ml) bourbon of wodka toe, vermeng en verdeel het mengsel over de chocoladecups. Laat (in de koelkast) opstijven. Druk de cups voorzichtig uit de vorm en serveer.

Laat één ding heel duidelijk zijn: alcohol laat zich moeilijk geleren. Liever had ik minder water en meer alcohol gebruikt, maar de eerste poging daartoe was weinig succesvol. Toen voegde ik er uit de losse pols extra gelatine aan toe, wat niet het gewenste effect gaf. Hoe dat wel zou kunnen zijn gelukt:



De puddingpoeder die ik kon vinden (bij Jumbo) was er alleen in aardbeiensmaak. Ik vond het nogal sterk ruiken naar de gelpennen van vroeger, maar dat viel in het eindresultaat wel mee. Thuis heb ik er één voorgeproefd. Ik vond mijn mooie 'kersenbonbons' best wel weinig kersenbonbon en erg veel alcohol. Wat een goed ding is. Alleen houd ik niet zo van chocolade met een vloeibare fruit- vulling. Had ik al gezegd dat ik al fietsend naar de preparty (ik was toen nogal in mijn nopjes met de glanzende chocoladecups), even met één hand ging controleren of mijn licht het wel deed. Daarbij vergetend dat ik juist in die hand mijn schaal met chocoladeshots droeg. Ik kwam dus op het indrinkfestijn met twee overgebleven chocolaatjes; de andere tien lagen ergens op het fietspad. Maar zelfs toen was het nog een geslaagde party gimmick ☺

De aller-aller-allerverzorgendste shampoo

Van die quasi professionele kappersproducten die voor ons, 'de gewone consumenten' bij de lokale drogist in het schap komen. Alsof het een exclusieve deal betreft waar je voor de zogenaamd onwaarschijnlijk lage prijs van €6 per fles gebruik van mág maken. Zoals van die John Frieda shampoos, zeg maar.

Syoss lijkt aanvankelijk in diezelfde categorie te vallen. Gelukkig zijn er bij de Kruidvat vaak genoeg 1+1 acties, zodat de flessen shampoo van Syoss (à 500ml) bijna altijd wel voor €3 per stuk (de DM prijs in Duitsland) te verkrijgen zijn. De roze (shine-sealing shampoo) en de oranje (intensive care oil-shampoo; "reinigt en voedt zonder het haar te verzwaren") heb ik beide met steeds enthousiaster plezier uitgeprobeerd en deze Syoss shampoos hebben zowaar in geen tijd mijn voorheen favorieten vervangen. Ik krijg er glanzend zacht haar van dat springerig golft ("Pam, je haar danst") en lekker ruikt. En geen crèmespoeling meer nodig. Om dus!

05 april 2014

Papatya

Gisteren met een heel stel collega's heerlijk uit eten geweest na het werk. Wij streken neer bij Turks restaurant Papatya (wat 'kamille' betekent), waar door de chefkok, Mahmut, autenthiek Turks wordt gekookt (Buiten Brouwerstraat 19, Amsterdam; dicht bij het CS in de Haarlemmerbuurt).

'Papatya' is een kleinschalig familiebedrijf met kwaliteit en service hoog in het vaandel. Het restaurant dat al gedurende 25 jaar in bedrijf is, zetelt maximaal zo'n dertig gasten tegelijk. Zij worden in de watten gelegd alsof ze bij familie op bezoek zijn. En dan bedoel ik familiebezoek op z'n Turks: qua eten van alles wel wat, in net te overdadige porties zodat je je bord niet leeg krijgt. Want zo hoort het.

Wij eten 'meze' (Turkse tapas), de huisspecialiteit. Waarvan ik drie keer ruim opschep, want dit is écht lekker! Vooral de fijne köfte, kayserili (Turkse pastrami) en ispanak salatasi (spinaziesalade: oh oh oh mjam). Maar wat ik de absolute topper van de avond vind (naast het gezelschap), is de humus!! Die alleen al is een bezoek waard. En als je het héél vriendelijk vraagt, en er is tijd, is de chef soms te porren voor koffiedikkijken :)
Geopend vanaf 17u; zondag en maandag gesloten. Voor groepen en catering zijn alle dagen mogelijk. Bekijk de recensies op Iens (beoordeeld met een gemiddelde 8,2).