Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

24 september 2012

Yoghurt panna cotta met vijgen

Als variatie op het recept neem ik (5) verse (geschilde) vijgen in plaats van gedroogde, en breng dit met port en suiker aan de kook. En omdat ik zo 'snugger' was om kant-en-klaar geklopte slagroom te kopen (ik weet het: lui) zit het verwarmen van de slagroom met een vanillestokje er dus niet in (kan wel, maar het zou zinloos zijn). Gelukkig heb ik nog een potje vanillepasta van goede kwaliteit in de kast staan, en dat geeft natuurlijk ook vanillesmaak; probleem opgelost. De geweekte gelatine kan net zo goed door het mengsel van vijgen en daar mik ik dan ook maar meteen nog wat suiker bij (75g in totaal), plus de resterende port.

Slagroom, vijgen en hangop (AH, in plaats van reguliere yoghurt) gaan door elkaar om in met walnootolie bestreken vormpjes ver- volgens in de koelkast op te stijven.

De romige panna cottas blijken lekker korrelig in de mond, met dank aan de vijgenpulp. En de smaak heeft daadwerkelijk een zeer prettige port'afdronk'. Tot twee keer toe, los van elkaar, krijg ik de opmerking dat het een professioneel toetje is. Een echt dessert, zou je dus kunnen zeggen.

20 september 2012

Amandelmelk

Je komt thuis van je werk, uitgeput natuurlijk (of inge-stort). Je propt je diner naar binnen, met respect, maar toch, al proppend. Dan zit je op de bank en je hebt nog zo'n twee uurtjes voordat het weer bedtijd is. Kostbare tijd, te besteden naar eigen goeddunken. Wat doe je dan? Nou, de eerste avond zit je wat op internet weg te klikken, nadat tv, je facebook-account en je emailbox (tot de nok gevuld met moet-ik-nog-beantwoorden-berichten) je niet langer kunnen vermaken. En dan raak je geïntrigeerd door een filmpje: DIY. En dan heb je meteen een besteding voor de avond daarop:

Maak je eigen amandelmelk, dus. OMG, hoe cool is dát?!?! (dit is retorisch bedoeld). Eén deel amandelen, gekocht bij Persepolis (€7,95 per kg) wordt langdurig geweekt, gepeld en vervolgens met een paar (3) ontpitte Medjoul dadels en anderhalf tot twee delen koel kraanwater volledig kapot geblenderd. Zeven door een stukje kaasdoek, flink uitknijpen en klaar.

Met de (te) hoge verwachting dat dit gewéldig gaat smaken (nooit de beste manier om aan iets nieuws te beginnen, natuurlijk) neem ik mijn eerste slok zelfgemaakte amandel'melk'. Een beetje waterig. Het smaakt eigenlijk nog het meest naar het vocht uit een verse kokosnoot, met een lichte tot zeer lichte notensmaak. Het had ook nog wel wat zoeter gemogen. En romiger, dikker (maar dan had ik waarschijnlijk beter moeten uitknijpen..) Ik had eerder vloeibare marsepein verwacht, haha. Of: hoe een mens zichzelf voor de gek houdt. Laten we zeggen dat het idee goed was, en het eindresultaat een ervaring.

Amen

Bij een toko (op de Kanaalstraat) koop ik zogenaamde Jerusalem artichokes (Jeruzalemartisjokken). Voor weinig, dat wel. Maar wat moet ik er eigenlijk mee? Schillen, koken en opeten, zou je zeggen..

Uit een oude Goodfood (anno 2007) scheur ik een 'recept' waarin geblancheerde J.artisjokken worden gebakken met walnoten, een teentje knoflook, verse peterselie (ik heb gedroogde oregano in de kast staan; dat lijkt mij ook groen genoeg) en vooruit, een rood uitje.

De knollen zijn met hun geribbelde uiterlijk erg lastig te schillen; mijn gebruikelijke schilmethode met de kaasschaaf lukt in ieder geval niet zo best. De 'artisjokken' hebben een stevige textuur, bijna als een aardappel, en vormen een erg goede combi met de walnoten (maar alles combineert goed met walnoten). Ze hebben een beetje de smaak van batata, maar dan wat minder zoet. Een groente (ik gok dat het een groente is) met potentie dus.

16 september 2012

Citroenkip met gebakken groenten

Mijn avondeten pluk ik dit keer uit de Foodies van juli 2012. Of eigenlijk vind ik in dit tijdschrift (ik had drie proefnummers, leuke woordspeling, besteld voor €7,50 maar zat voor ik het wist aan een jaarabonnement vast wat inmiddels als de wiede weerga is afgezegd) een recept dat ingrediënten gebruikt die bij mij in de koelkast liggen. Dus wordt het citroenkip met groenten:

Kip (oftewel mijn kalkoen) in een pan aanbakken, kip (ik bedoel dus kalkoen) eruit, groenten bakken, plakjes citroen erin, kip (kalkoen) daar op en afblussen met citroensap en groentebouillon. Dat zou het moeten zijn. Broccoli heb ik en uien ook. Maar worteltjes niet (meer). Kouseband, asperges en kastanjecham- pignons heb ik wél en dat lijkt mij net zo smakelijk.

De kalkoen is een tikkeltje droog van binnen, het sausje is zurig en enigszins bitter (van de citroenschil) en ik vind het geen (prettige) citroensmaak zo. Te, tja, vettig, op de één of andere manier. Maar de veelheid aan groenten is precies wat mijn lege maag nodig heeft en daarmee is de kous(eband) af. Nu weet ik wel weer waarom ik dat abonnement op Foodies heb opgezegd.

Kaneel roomijs (AH)

Voor €2,19 koop je bij een AH winkel 1l roomijs met kaneelsmaak en stukjes gesuikerde kaneel. En, oh mjám, het is héérlijk smeuïg zacht ijs met een vanaf de eerste hap intrigerende kruidige smaak die doet denken aan koekjes, kaneel, kerstmis?

Of nee, het ijs smaakt nog het meest naar kaneelstokken van de kermis; maar dan zonder het mierzoete. Dit kaneelijs roept, nee schrééuwt om een knapperig koekje, met een warm dekentje op de bank hangen en een romantisch kostuumdrama (of andere film). Je zou er bijna je hart voor breken.

Voor bij de film op zondagavond

Een zak tuinbonen uit de diepvries, gaar gekookt (geblancheerd) dient als prima vervanging van pelpinda's. Het dubbeldoppen van de bonen is een nagenoeg zelfde karweitje als het ouderwetse pel- len van pinda's en de felgroene tuinbonen zijn zonder hun bittere harde vliesjes zeer goed te pruimen.

'Eindeloos variëren' noemden ze dat:

Heerlijke hapjes met MonChou, uit de jaren tachtig. Of: heerlijk die jaren tachtig, hapjes met MonChou. Ik geloof niet dat Melkunie nu nog met een dergelijke advertentie aan hoeft te komen zetten.

15 september 2012

Gevulde appeltaart

Een bezoek aan broer en schoonzus noopte tot het overbodig ma- ken van een toetje. Niet omdat genoemd duo zelf niet voorzienig zou zijn, maar omdat het gewoon zo leuk is (voor mij) om met de oogst uit eigen keuken aan te komen zetten. Dat dit welhaast een belediging voor de gastheer en -vrouw zou kunnen zijn, laat ik gemakshalve buiten beschouwing.
Bij de (destijds) minnaar duikel ik het recept voor Julia's gevulde appeltaart uit "Het Beste Vegetarische Kookboek voor het gezin", geschreven onder redactie van Ria van Eijndhoven. Hoogdravend staat op de achterzijde vermeldt dat "de 240 recepten nakomen wat de prachtige kleurenfoto's beloven: een onvervalste, natuur- lijke smaak; de levensmiddelen worden behoedzaam verwerkt, zodat iedereen enthousiast raakt over volwaardige voeding". Oké. Oftewel: recept voor taart:

 
Een ingevette bakvorm bekleed met fijn deeg (pâte sucrée), wordt bestrooid met wat paneermeel (om het vocht op te vangen) en ge- vuld met appelschijfjes. Terwijl dit kort voorbakt, worden eiwitten en honing stijfgeklopt en vermengd met een gelijke hoeveelheid dooiers, citroenzest en wat bloem. Dit honingschuim wordt gelijk verdeeld over de appelschijfjes en de taart mag terug de oven in om goudbruin en gaar te bakken.

Vele met honing geroosterde zonnebloempitjes (pijnboompitten hadden ook gekund) erover verdelen en dan de afkoelende taart ontvormen (om hopelijk zonder kleerscheuren vervolgens mee te zeulen naar etentje). Het recept zegt nog de appeltaart te serveren met kaneelslagroom, maar ik vind het zo wel vet genoeg. Anders wordt het wel een bijzónder "volwaardige voeding".

De appeltaart laat zich prima, zonder kruimels, in punten snijden en de slagroomsoesjes die schoonzus als dessert had geleverd, vervangen ruimschoots de afwezige kaneelroom uit het recept. Jammer genoeg is de honingsmaak volledig uit het eierschuim verdwenen en die plakkerige pitten bovenop zijn eigenlijk nogal overbodig. Maar de taartkorst is (ook zonder blind voorbakken) lekker knapperig en de gebruikte Braeburn blijkt een geschikte en sappige appel voor dit project.

Oudbakken

Doordat het vocht uit het zetmeel verdwijnt, wordt oud(er) brood hard en droog. Opnieuw bakken (toasten) helpt, maar dan moet je het wel opeten voordat het weer afkoelt, anders is het nog droger dan daarvoor. Maar omdat oud brood logischerwijs de eigenschap heeft vocht en daarmee smaak op te nemen, is het uitstekend ge- schikt voor allerlei culinaire toepassingen. Niet de eendjes ermee voeren dus (ookal omdat dit alleen maar ratten aantrekt..).