Als variatie op het recept neem ik (5) verse (geschilde) vijgen in plaats van gedroogde, en breng dit met port en suiker aan de kook. En omdat ik zo 'snugger' was om kant-en-klaar geklopte slagroom te kopen (ik weet het: lui) zit het verwarmen van de slagroom met een vanillestokje er dus niet in (kan wel, maar het zou zinloos zijn). Gelukkig heb ik nog een potje vanillepasta van goede kwaliteit in de kast staan, en dat geeft natuurlijk ook vanillesmaak; probleem opgelost. De geweekte gelatine kan net zo goed door het mengsel van vijgen en daar mik ik dan ook maar meteen nog wat suiker bij (75g in totaal), plus de resterende port.
Slagroom, vijgen en hangop (AH, in plaats van reguliere yoghurt) gaan door elkaar om in met walnootolie bestreken vormpjes ver- volgens in de koelkast op te stijven.
De romige panna cottas blijken lekker korrelig in de mond, met dank aan de vijgenpulp. En de smaak heeft daadwerkelijk een zeer prettige port'afdronk'. Tot twee keer toe, los van elkaar, krijg ik de opmerking dat het een professioneel toetje is. Een echt dessert, zou je dus kunnen zeggen.