Het restant van de melkpudding van gisteren had ik in een bakje in de koelkast gezet en vandaag besloten dit als lunch op te eten. Geen grote verrassing natuurlijk dat de pudding behoorlijk stijf was geworden. En het bleek dus ook veel makkelijker bakbaar als kazandibi, dan de verse, nog iets vochtige pudding van gister. De volgende keer dat ik kazandibi maak, zet ik de pudding koel weg om er de volgende dag met (natte) lepels quenelles van te vormen en dán pas te bakken. Heel wat handelbaarder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten