Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

21 september 2009

DB: vol-au-vents

Deze maand doe ik níet mee met de Daring Bakers Challenge. De uitdaging bevalt me eigenlijk niet zo: met veel tijd en een hoop gedoe zou ik iets moeten bakken wat ik voor weinig geld al in de kast heb staan en daarbij heb ik het al eens gedaan in een vorige uitdaging! Bovendien (en nog veel belangrijker) ben ik twee weken op vakantie vanaf vanmiddag. Helaas.

I'm going to let this month's challenge pass me by. This just isn't my cup of tea and besides, starting today we will be gone on vaca- tion for a week or two. But good luck to everyone! Sorry, Steph.

Inmaakmania: groene tomaten

Onze (na)zomervakantie staat voor de deur, maar in de 'tuin' groeien nog volop tomaten. Superzonde als die over twee weken een beetje aan de plant hangen weg te kwijnen, maar wat moet je nou in vredes- naam met groene tomaten? Hugh heb ik er ooit chutney mee zien maken, maar in het kader van het foodblogevent, laat ik er míjn favoriete inmaakrecept op los en kook:

Pel 3 uien en snijd deze in ringetjes. Snijd de tomaten doormidden (prik in hèle kleine exemplaren een aantal gaatjes met een speld) en bestrooi de vruchten laagsgewijs met ca. 100g keukenzout. Laat de tomaten en uien zeker 2 uur dehydrateren.
Kook een siroop van 250ml appelazijn, (evt.) 50ml tomatenazijn, 400g suiker, 5tl kurkuma, 3tl gele mosterdzaadjes, 2tl bruine mosterdzaadjes, 1tl gemalen fenegriek en 'n handvol fijngesneden selderieblad. Laat een aantal minuten doorkoken. Spoel de uien en tomaten góed af en voeg toe aan de siroop. Het geheel mini- maal een nacht laten staan.
Kook de siroop mét vruchten op en laat 5 minuten doorkoken. Doe de tomaten over in gesteriliseerde (jam)potjes, vul af met hete siroop en sluit de potten hermetisch. Laat ondersteboven afkoelen (de inhoud trekt dan vacuüm).

Zoetzuur van groene (en gele) tomaten!
Ik kan je vast zeggen dat mijn aanvulling van winkelgekochte rijpe rode geen goede was; uiteraard kookten deze kapot. De groene to- maatjes echter blijken een feest op de tong: kleine smaakbommet- jes van zoet en zuur. De kleine exemplaren die ik niet had doorgesneden (maar 'geperforeerd') hebben een bittertje. Lekker! Deze inmaakactie werkt in ieder geval óók prima met courgettes!! De kurkuma geeft een aromatisch aards aroma (en een geel kleur- tje); de mosterdzaadjes en uienslierten zien er gewoon mooi uit (en geven diepte in smaak).

Kletskoppen incognito

Dat koekjes bakken bevalt me wel en dus maak ik voor 'n vriendin met serieus liefdesverdriet zoete koekjes om op te knabbelen tij- dens een goed gesprek. Met honing en zachte boter. Uit Koekje.

Nou is honing afmeten niet mijn sterkste punt (van wie wel?) en helemaal lastig wordt het als je eerst de boter met overmatig veel poedersuiker romig moet roeren om dáár dan die 75g honing bij te doen. Er zit niks anders op dan de hele bak op de weegschaal en dan maar goed mikken. Beetje zout en amandelpoeder erbij (in plaats van gemalen hazel- noten; noten zijn noten in dit geval) plus bloem en uurtje in de koelkast. So far so easy.
Op een flink bebloemd aanrecht is de suikerige lap makkelijk uit te rollen en ik steek hier volgens recept koekjes uit die tien minuutjes de warme oven ingaan. Er komt één aaneengesmolten stuk korrel- karamel uit. Het ruikt héérlijk, dat wel, maar het resultaat (honingkoekbrokken) is toch niet helemaal wat ik voor ogen had. Lichting twee gaat verder uit elkaar op de bakplaat, maar wat mij betreft is dit een balletjes-deeg-op-de- plaat-kwak-recept en dat laatste blijkt het beste te werken. Met een half hazel- nootje erop blijken de honingkoekjes nog het meest te lijken op kletskoppen. Ze smaken ook héél erg krokant en zoet zoals kletskoppen (niet met een duide- lijke honingsmaak, helaas). Dus dit zijn gewoon kletskoppen! Leuk om te zien hoe de deegbolletjes in de oven transformeren van deeg naar bubbelend suikerspul om vervolgens op het koele aanrecht te veranderen van slappe suikerbubbels naar knapperige kletskop! Een heus kinderkoekjesbakrecept. lijkt mij.

(update 11-10-2009)
Kinderen van 4 en 6 hebben schijnbaar helemaal niet het geduld om voor de oven te kijken naar de transformatie van deeg naar koekje. En schijnbaar moeten enthousiaste tantes ook géén ka- rakteristieke heidehoning voor het deeg gebruiken, want dan smaken de koekjes véél te veel naar honing en niet alle kindjes lusten dat... Kindjes willen gewoon lekker kliederen!

19 september 2009

Jodenkoeken

Er is geen specifieke reden; ik ga gewoon koekjes bakken. Of koé- ken, liever, want ik kies een recept voor jodenkoeken uit Koekje. Gekke naam en gekke koek. Vroeger aten we thuis jodenkoeken uit de bekende paarse verpakking, waarin de heerlijke koeken liggen opgestapeld (Enkhuizer Jodenkoeken). Concurrent Davelaar bakt de koeken schijnbaar al sinds 1883 (historie) en verkoopt ze in een nostalgisch blik. Over de oorsprong en de naam van het gebak wordt nog altijd gespeculeerd, maar íets met een Joodse bakker...

Heerlijk zacht soepel boterig deeg laat zich na een uurtje in de koelkast eenvoudig uitrollen op een flink met bloem bestoven aanrecht. Jodenkoeken horen een diameter te hebben rond de 10cm en dus steek ik dergelijke grote rondes uit de deeglap. En kleine hartjes. Kleine scheurtjes en inkepingen smelten in de hitte uit de koeken weg en er komen na een klein kwartiertje egale ronde brosse koeken uit de oven. Een beetje vettig zijn ze wel.
De toevoeging van kaneel (en een scheutje melk) aan het deeg heeft me verbaasd, want eigenlijk proef je niet aan de fabrieksjodenkoeken dat dit er in zit. In mijn eigen baksels is het evenmin duidelijk terug te vinden, maar het geeft wél net een beetje meer diepte in smaak. De koeken zijn verder krokant en èrg lekker. En bijna bìjna hetzelfde als die uit de paarse bus.

16 september 2009

Peter-Paul van de molen

Sinds 1996 zit biologische slagerij De Molen in Europa's grootste korenmolen (die eigendom is van de gemeente Utrecht). Dit indrukwekkende bouwwerk is te vinden in de gezellige Vogelbuurt en dan natuurlijk op de Adelaarstraaat (nr.30A). Dus als je hier toch bent, kun je meteen doorstomen naar RiodeBio (nr48) voor groente en fruit enzo.

Vandaag koop ik bakbloedworst bij de bioslager. Er zitten wat míj betreft nog lang niet genoeg 'griebeltjes' in, maar voor ca. €0,90 per dikke plak heb je een heerlijke voedzame boterham met worst. De knakworstjes gaan voor €15 p.kg. over de toonbank (wat is hier binnen toch sfeervol ingericht) en smaken precies goed sappig en rokerig. En bio! Ik ben góed bezig!!
Overigens verkopen Peter-Paul et al hier overigens óók belegde broodjes, soepen, eigengemaakte saucijzen- broodjes (met biobladerdeeg, neem ik aan) en maaltijden als lasagnes. Het broodje van de week (deze week Italiaanse salami op een pistoletje) wordt meestal onder de twee euro verkocht.

15 september 2009

Karnemelkvla

Karnemelk is lekker (want zurig en fris) op een lome zomeravond, als de zon na een dag hard gewerkt te hebben in de schemering wegzakt en het zoveelste ijsje geen verkoe- ling meer geeft. Maar wat moet je met een aangebroken literpak na een experiment met karnemelk- pudding (maar géén zin in een tweede portie hiervan)? Ik ben er de persoon niet naar om dan maar een glas karnemelk bij het ontbijt te nuttigen plus een glas karnemelk bij de lunch, dus schrob ik het gasfornuis schoon voor experiment nummer twee: karnemelkvla.

Recept
Meng 2el maïzena (fijn maïsmeel) met 3el (of minder) suiker in een steelpan met dikke bodem en klop hier 0,25l halfvolle melk door. Snijd 1 vanillepeul overlangs doormidden, doe dit in de pan melk en breng het mengsel aan de kook. Laat 1 minuut al roerend doorkoken (níet laten aankoeken). Neem dan de pan van het vuur, verwijder de vanillepeul en roer 0,25l karnemelk door de melkpap. Blijf even kloppen terwijl de vla afkoelt. Schraap het merg uit de vanillepeul en werk dit door de vla. Doe de karnemelkvla over in een kom en laat in de koelkast door en door koud worden.

Met bramendiksap een héérlijk toetje en precies genoeg voor twee ruime porties (of vier schrale). Het is niet echt vla zoals die dik en romig uit een fabriekspak komt blubberen, maar het smaakt des te puurder. Was hier in de buurt nou maar een melktap....

(update 19-09-2009)
Lekker, maar moet absoluut vérs gegeten worden. De vla is in de koelkast niet meer dan een paar uur houdbaar.

HolleBolleGijs

Deze week in de aanbieding: 100 gram pastinaakchips (van €1,70 voor €1,20). Van het merk Gijs, dat exclusief voor Plus sinds kort ambachtelijke streekproducten in het schap zet. Op zich een plau- sibel initiatief. Deze in zonnebloemolie gebakken pastinaakschijf- jes komen bijvoorbeeld uit de Noord- oostpolder; van Marinus van de Weerd om precies te zijn. Uit Tollebeek. Ze hebben nog nèt zijn telefoonnummer niet op de verpakking gezet, maar dat is niks wat een beetje Google niet op kan lossen (Google: een Marinus van de Weerd is in Tollebeek en omgeving reeds lang een welbekende en gewaardeerde organist en koorleider; bovendien verhuurt een Marinus van de Weerd samen met vrouw Anny kampeer- wagens in Tollebeek).
Oh, en de chips? Lekker hoor. Krokant en zoet, waar volgens mij niet eens honing voor nodig was. Het vleugje peper geeft een pittige nasmaak en de schijfjes zijn óók uiterst geschikt voor maaltijdgarnering. Overigens staat Marinus nog niet bij Gijs op de site, maar dat heeft Marinus ook niet nodig om vindbaar te zijn.

Overigens kwam de AH in juni al met een eigen lijn groentechips.

14 september 2009

Het beste onder de zon

Fabrikant Riedel zette in augustus 2003 de merknamen Goudap- peltje, Fruitdruifje, Pompelmoentje, Tomatientje en Zontomaatje aan de dijk. Om ze allemaal te herintroduceren onder de noemer Appelsientje. Punten voor diegene die de andere sappen van wel- eer nog weet (hier niet onder kijken).

Citroen-karnemelkcustard

Uit van die dunne kookboekjes die je voor €1 bij DeSlegte koopt, diep ik een recept op voor karnemelkcustard met citroen. En laat ik nou nèt op zoek zijn naar een interessant toetje bij het diner dat anderszins enkel uit een pakje komt. Het boek in kwestie is "Heer- lijke Nagerechten" uit de serie Koken Thuis van Time Life Boeken, anno 1994 (een oudje dus).

Er moet een custard worden gemaakt van eieren, suiker, bloem en karnemelk en dat zou moeten lukken door genoemde ingrediënten gewoon maar een beetje door elkaar te roeren. Uhhmm... Aangezien ik twijfel over de correctheid van dit recept (moet ik geen (karne)melk verwarmen en dan door losgeklopt ei roeren om terug in de pan te laten indikken?!?), deel ik de hoeveelheden door twee en klop 1 ei met 65g suiker en 23g bloem tot een homogene massa om er vervolgens het sap van een halve citroen aangevuld tot 375ml met karnemelk, doorheen te roeren. Dit nogal vloeibare meng- sel giet ik in 'n (met zonnebloemolie) ingevette muffinvorm en ik hou nog over om de bodem van een glazen cakevorm te vullen. In de oven.
Prachtig gerezen puddinkjes zijn het resultaat (wie had dát gedacht?), die úit de oven direct instorten en waar geen redden meer aan is. Uit de muffinvorm krijg ik de krengen ook al niet, dus mag mijn lief voorproeven. De custard uit de cakevorm (bijna driekwartier in een middelwarme oven) laat ik ín de oven afkoelen tot de bovenkant kurkdroog is. Tot nu toe lijkt dit dessert niet zo succesvol, maar wát schetst mijn verbazing: de custard is te eten. En is zelfs érg smakelijk. Friszurig citroen met een romige plakkerigheid die naar meer doet verlangen. Ik krijg de plak zowaar uit de cakevorm en leg er blij een schijfje gekonfijte citroen op (en banaan en pecannoten). Lekker, zéker, maar een bizarre ervaring om te maken.

Die gekonfijte citroen (zie recept) vind ík niet zo lekker (want bit- ter), maar kan de goedkeuring van mijn mede-eter wél wegdragen. Door de overgebleven siroop aan te vullen met het sap van de res- terende halve citroen en dit geheel over twee glazen te verdelen en aan te vullen met (spuit)water, hebben we in ieder geval lekkere zoetzure citroenlimonade bij het eten.

12 september 2009

Bramenazijn, medio aug '09

En met het restant van deze bramen, maakte ik simpel maar lekker zelf: bramenazijn. Weliswaar met behulp van een bestaande azijn- moer, in de vorm van een gekochte fles ongekruide azijn. Je kunt het leven maar vereenvoudigen! Beter in ieder geval dan eerst zelf bramenlikeur stoken en van een deel daarvan dan azijn proberen te maken. Bereidingstijd nu: ca. 2 minuten! Wachten: één maand.

Recept
Vul een gesteriliseerde fles (uitkoken in heet water; of heet wassen in de afwasmachine) met daarin één deel (niet te zure) bramen plus facultatief enkele takjes lievevrouwebedstro af met drie delen ongekruide azijn. Sluit de fles hermetisch af en laat vier weken op een koele, donkere plaats rijpen. Schud de inhoud één keer per dag goed om.
Na de rijpingstijd de azijn zeven (met behulp van een linnen lap) en in een goed afsluitbare schone pot of fles overdoen.

Nou mag azijn eigenlijk alleen azijn heten wanneer het vloeibare gedeelte ten minste 4g azijnzuur per 100ml azijn bevat; anders noemt het edik. Lekker fris voor over een salade in ieder geval en weer eens wat anders dan altijd maar frambozenazijn. Mooi etiket- je erop en je hebt een geinig cadeautje (voor moederdag. Zal ze blij mee zijn; dit jaar gèèn handafdruk in gips...)

09 september 2009

Perentaart

Omdat vriendenbezoek gretig moet kunnen aanvallen op het toetje:
Smeuïge perentaart van verse sappige peertjes op een bodem van kruidige bastognekoeken met daar bovenop een dikke laag romige kaasvulling en een topping van gesuikerde gember. Dát klonk mij verrukkelijk in de oren. Beter in ieder geval dan de droge koekbo- dem van beschuit met drie eetlepeltjes poedersuiker die men in het recept had bedacht (en dat was ook zo). Het feit dat het stijfgeklopte eiwit (met extra suiker erdoor op mijn eigen initiatief) door de roomkaas met eierdooiers ge- spateld moet worden, zorgt voor een bijzonder luchtige kaastaart. Jammer alleen dat dit deel van de taart, ondanks de toevoeging van citroenzest en -sap niet ècht super smaakt. Het aandeel zure room had naar beneden gemogen. De peer daarentegen inte- greert dan weer wél bijzonder goed in het geheel en fijngehakte gemberbolletjes maken de taart wat mij betreft helemaal áf. Bastognekoeken zijn altíjd lekker. Na een dagje in de koelkast werd de taart overigens wel nog beter; maar toen was het bezoek al weg...

06 september 2009

Semur bola daging

Lekkere rundergehaktballetjes in pittigzoete kecapsaus; dát was de bedoeling. Feitelijk wilde ik proberen de ballen van tante Lien na te maken, maar ik had moeten weten dat je voor de ballen van tante Lien gewoon naar tante Lien moet! Nee, ík plukte een recept van internet en ging aan de slag met gehakt en aardappelpuree.


Op zich krijg je een práchtig mengsel als je 1kilo rundergehakt met verse aardappelpuree van 500g geschilde aardappelen, ½tl noot- muskaat en 1tl gemalen witte peper mengt. Aanvankelijk vind ik dan ook dat ik zo lek- ker authentiek Indisch bezig ben, met mijn aardappelgehakt. Een bak vol veelbeloven- de luchtige heerlijkheid. Balletjes draaien gaat fantástisch, tot ik deze bruin probeer te bakken in een pan met bruisende boter. Want ze vallen subiet uit elkaar. Ellende! Ik draai weer balletjes en rol deze eerst door bloem: zelfde probleem. Ik draai opnieuw balletjes (ja, ook van het halfgebakken gehakt) en leg deze op bakpapier in een hete oven: zelfde probleem. Uiteindelijk krijg ik het voor elkaar (soort van); als ik de ballen één voor één eerst helemaal bruin en krokant laat worden alvorens ze in de pan te keren. Dit was de laatste keer dat ik aardappelpuree toevoegde, dus!
De ketjapsaus is dan weer wél zeer geslaagd:

Recept
Fruit 6 sjalotten in plakjes met 5 fijngehakte tenen knoflook aan in een weinig warme zon- nebloemolie. Voeg 500ml wa- ter, 6el kecap manis, 1 salamblad (of laurier), 1tl zout, zeven kruidnagelen, 1 gekneusde stengel sereh en 2 tomaten in partjes toe (ik neem de vrije hand en voeg daar nog 2tl vloeibare gula djawa, 1tl kerriepoeder, ½tl kaneel, 1 volle tl geroosterde en fijngemalen korianderzaad en 1tl idem komijn). Laat de saus op middelhoog vuur inkoken gedurende een minuut of tien, tot een dikke saus ontstaat. Warm de gehaktballetjes de laatste minuten mee in de saus en serveer.

De balletjes werden gegeten met snijbonenstamppot.

Huizense hazelnoten

Het werkt! Ik was vanochtend in de buurt van Huizen en ik had van tevoren op de Wildplukwijzer gezien dat daar diverse okkernoten en enkele hazelaars te vinden waren. En inderdaad; precies op de aangegeven plek kon ik de bosjes induiken om met twee jaszakken vol hazelnoten er weer uit te kruipen (de walnoten waren nog niet rijp)! Want ik had het dan wel goed voorbereid, maar een handig bakje was ik mooi vergeten...

05 september 2009

Wat Nederlanders eten en drinken

Sinds vanmiddag zit ik met mijn neus in één boek, gekocht op het Boekenfestijn voor €6,95 (is wat betreft vermaak ende vertier dus nú al zijn geld waard)! Het boek is een bijna 320 pagina's tellend dik naslagwerk over wat Nederlanders eten en drinken (cq. aten en dronken): onze smaak. Beschreven door de top van de Nederlandse culinaire journalis- tiek, gelardeerd met familierecepten en jeugdherinneringen.
"Onze Smaak" is een verrukking om te lezen en heerlijk overzichtelijk samen- gesteld met fantasieprikkelende pren- ten. Daarbij met gevoel voor humor geschreven en dus uiterst interessant om door te bladeren. Àlles staat er in, compleet met vermelding van historie: gehaktballen, koetjesreep, Saroma, hagelslag, flipje, krentenbrood, muisjes, rookworst, stroopsoldaatjes, (schapen) kaas... je noemt het maar.
Plús: de vertelling over de honderdjarige strijd tussen Nieuwer- kerk en Rademaker over de benaming 'eenige echte Haagsche hopjes' (die nu overigens in Sneek worden gefabriceerd); de twaalf (!) uur die nodig zijn om vers roggebrood te bakken;

hoe uit suikerbieten suiker wordt gewonnen; de strijd om de titel Koning van de Metworst in de Boxmeerse paardenrace en bv. hoe men vroeger zijn eigen koekendeeg tegen betaling door een bakker liet afbakken. Dit boek is een AANrader!