Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

26 juli 2012

Indiaase "dahl"

Ik heb soep nodig. Vegetarische soep met veel gezonde dingen, die prettig vullend zal zijn. Linzensoep dus. Met meer rode pepertjes dan aangeraden.

Citaat van de mede-eter: "Een zachte zoete zoep (:)) die makkelijk weghapt. De combi van zoet (pompoen?) pittig (peper) en kruidig (koriander) maakt dat elke hap naar de volgende doet verlangen (ik heb het nog steeds over de soep). De verschillende smaken komen om beurten naar boven om zo een waar zoetheetkruid- concert te vormen. Het had nòg iets pittiger gemogen, maar dat is persoonlijk."

23 juli 2012

Kikkererwtensoep met spinazie

Warm zomerweer (na weken met regen), geen honger maar toch genoeg (maag)vulling nodig want anders vallen die wijntjes op het terras zo hard. Dat lijken mij de perfecte uitgangspunten voor 'een soepje':

In goede olijfolie (vragen ze in recepten niet altíjd om "olijfolie van goede kwaliteit"?!) sjalotjes, bospeen, knoflook, wat peterselie, een rood pepertje (die staat niet op de werkbeschrijving) en (gerookt) paprikapoeder fruiten. Afblussen met bouillon en dan een half blik uitgelekte kikkererwten erbij doen. Laten doorkoken met laurier en kruidnagels en de soep vervolgens pureren. De rest van de kik- kererwten en een geslonken zak verse spinazie erdoor roeren. Met een dot zure room serveren (zeggen 'ze').

De soep blijkt meer 'brokkenpap' dan het homogene spul op het plaatje, maar dit is een prima soepje. En die zure room is eigenlijk niet nodig. Ik heb er wel nog wat rozijnen doorheen gedaan, als zoetekauw zijnde.

22 juli 2012

Zonnebloemen

"De banketbakker van Bakkerij van Schaik leerde het vak in 1860 te Parijs. Hij moest daar onder andere het zogenaamde 'Franse goed' maken. Opa Jan Holtkamp werkte in de jaren twintig als bediende bij deze banketbakker en leerde op zijn beurt van hem dit koekje maken." En dus heeft kleinzoon Cees Holtkamp (inmiddels zelf opa) het opgenomen in zijn Koekje.

Het deeg wordt gekneed van zachte (room)boter, witte basterd, vanillesuiker, zout, wat melk en patentbloem. Geen ei? Nee, geen ei! Geschikt dus voor.. nou ja.. voor mensen die geen ei in hun koekjesdeeg willen/mogen (niet voor veganisten in ieder geval, gezien boter en melk, hoewel ook daarvoor alternatieven te be- denken zijn, lees: margarine en sojamelk).

Meneer Holtkamp schrijft voor dat dit deeg op de bakplaat wordt opgespoten, maar helaas; dát blijkt geen haalbare kaart. Hoe zacht soepel het deeg ook is. De plastic spuit heeft geen handvaten en dus geen grip. Maar is de zon niet rond en zijn dus zonne(bloem) koekjes niet ook rond? Ik dacht het wel!

Het resultaat is een kruimig boterig koekje met een licht zuurtje van de (rozenbottel)jam. De smaak is op zich niet spectaculair (of opzienbarend), maar de knapperige textuur is tóp. En de koekjes happen vrolijk weg. Toch nog een beetje 'route du soleil'...

Paddenstoelensalade

Zondag is de uitgelezen dag (na een ochtendje in bed luieren met een boekje..) voor het afstruinen van één of meer rommelmarkten. Helemaal als de zon daarbij schijnt en het dakraam van de wagen dus open kan. Met een klapkrat in de achterbak voor de nieuwe aanwinsten en  een pint thee binnen handbereik, waag ik me 'en route'.
Afgezien van de lange slenteringe(n) langs kramen en kleedjes en de duidelijke bicepstraining van het sjouwen, is zo'n dag een dag van relatieve inactiviteit en dus wil ik me niet ook nog eens laven aan hamburgers en overige vette hap. Ik eet picknick, zoals (in een eerder geval) deze paddenstoelensalade:

Op p.58 van Plenty staat het recept voor een wel heel bijzonder gerecht. Rauwe (!) paddenstoelen, gemarineerd in citroensap en olijfolie, in een saus van tahin en yoghurt met tuinbonen, komijn, walnoten, oregano en ahornsiroop. Ik marineer de paddenstoelen langer dan aangegeven (een nacht in plaats van 1 uur) maar dan nog zijn ze een beetje eng om weg te happen. Lafjes dan toch maar even aanbakken. Verder houd ik me 'natuurlijk' braaf aan de letter (schraapt keel), behalve dat ik bv. sesamzaad toevoeg. En erwtjes overweeg. En meer tahin gebruik. En veel meer tuinbonen (een diepvrieszak van 400g). En 1 citroen achterwege laat.

Een smeuïge zeer romige 'chunky' salade met een aardse smaak. Naar mijn bescheiden mening beter met meer ahornsiroop en minder citroensap, maar verder vind ik 'm goed! Ik begin dit kookboek steeds meer te waarderen.. Doen.

17 juli 2012

Torta de pasa

Het toetje van een aantal dagen geleden was een gevuld broodje, naar een recept (helaas staan alle ingrediënten in 'cupmaten' aangegeven) uit De Zuid-en Midden-Amerikaanse Keuken. 'Torta de pasas' heeft niets met Pasen te maken, maar laat zich vertalen als 'rozijnencake':

Dit cakeje bestaat uit een deeglaag, een vulling van gekaramelli- seerde noten en rozijnen, afgedekt met weer deeg. Daarvoor wordt maïzena met (125ml) water tot een papje geroerd en met 120g suiker op laag vuur ingekookt. Toegevoegd worden dan (140g) rozijnen en (75g) noten. Ahh, behangplaksel... 
Voor het beslag wordt (100g) boter met (net zoveel: 100g) bruine basterdsuiker en (30g) kristalsuiker crèmig geroerd, waarna de (2) eieren, (300g) bloem, wijnsteenzuur, dubbelkoolzure soda en ook (120ml) melk erbij gaan. En vanille. Met dit beslag (het is dus géén gistdeeg, maar zal letterlijk de pan uit rijzen) wordt de bodem van een ingevette springvorm bedekt (nog niet zo gemakkelijk met dit elastische deeg). Daar het rozijnenmengsel op (proberen) uit te spreiden, bedekken met het resterende beslag en afbakken.

Wat een grappig ding komt er uit de vorm. Net een grote paddestoel:
Het toetje blijkt behoorlijk aan de zoete kant, maar heeft ook iets kruidigs (zou dat allemaal komen van dat beetje kaneel dat ik aan het rozijnenmengsel heb toegevoegd, want er zit verder echt niks kruidigs in..). Een gelaagd taartje, zowel in textuur als in smaak: sponsachtige koekcake met een stroperige vulling en knapperige noten. Fijn wel. Die noten blijken een goede tegenhanger van het overige zoet. Het deeg is niet zo luchtig gebakken en een tikkeltje aan de droge kant, maar als je deze 'torta' warm eet en als je van rozijnen houdt, dan is dit een lekker machtig toetje. Net een soort van zoetbrood.

Gevulde uien

Een illuster recept uit de archieven. Inmiddels in de annalen (uit de analen) bijgeschreven:

Gevulde uien, oftewel: hoe hol je een glibberige uit elkaar vallende ui uit? Lees: niet. Zo gekookt, zijn het net bovenmaatse zilveruien. Ik besluit de krengen eerst volledig af te laten koelen, waarna ze nog steeds uit elkaar vallen overigens.

Zoals verwacht heb ik veel te veel vulling (van pesto, gedroogde tomaten, pijnboompitten en slagroom) en helaas moet ik conclu- deren dat de (goedkope, gekochte) pesto eigenlijk veel te zurig is voor mijn smaak. De gevulde uien worden in een ovenschaal afgetopt met mozzarella en geraspte kaas. Vraag is of je ooit te scheutig kunt zijn met kaas, natuurlijk.

De zachte (nog steeds uit elkaar vallende) uien zijn uit de oven slecht snijdbaar. De vulling druipt er uit en blijkt qua smaak te overheersen. De uien zelf hebben op zich een prettige zoetigheid en het gerecht is (dankzij de veelheid aan kaas) lekker vullend. Maar meer ui (of courgette) en minder vulling had best gemogen.

Kleur zelf je eigen Tjolk


Ratatouille

Ratatouille. Zo'n mooi woord. En volgens 100 Calorieën (waar ik bovenstaand recept uit pluk) ongeveer 92kcal per portie. Dat is dan mooi meegenomen. Het koken ervan blijkt ook niet zo gek veel tijd in beslag te nemen; het is een kwestie van vele groenten in één grote pan mikken. De mise-en-place (al het snijwerk) duurt nog het langst.

Maar die moeite wordt ruimschoots goed gemaakt door de romige licht zoete, licht zure smaak. Een schotel met lekker veel bite. De verse basilicum maakt het af. En dat beetje (Parmezaanse) kaas is zowaar toegestaan.

Marokkaanse wortelsalade

Maar op groene pannenkoekjes alleen kun je niet leven, ookal zijn ze dan nog zo lekker met limoenboter besmeerd. Meer groenten graag, en ook voor het 'bijgerecht' leverde Plenty de inspiratie:
.
 
In een hete pan (wok) met olijfolie gaan gesnipperde ui en een hele vrachtlading specerijen (ik verdubbel de aangegeven hoeveelhe- den, met succes blijkt later). Plús een snufje cayennepeper, want de gewone peper blijkt op. Daarbij geblancheerde wortelreepjes, bosui, zest en sap van een citroen en als de hele boel verwarmd en weer afgekoeld is, wordt de schotel smeuïg dankzij 250ml yoghurt van het dikke soort (Bulgaarse). Verse koriander toevoegen en in een picknickbakje scheppen. Voor onderweg.

Het blijkt een zeer geslaagde salade die zoet is (van de worteltjes), pittig (dûh), kruidig, romig en zacht van textuur. Die koriander smaakt er prima bij. Toppertje!

Groene pannenkoekjes met limoenboter

De picknick die we gepland hadden des zondags viel duidelijk in het (regen)water; maar aangezien we die dag van rommelmarkt naar rommelmarkt reden in de ruimste zin van dat woord, konden we ook best 'picknicken' onderweg. Hij reed en ik verzorgde de ravitaillering.

 
Ik maakte al eens eerder spinaziepannenkoeken (en at die, toeval bestaat niet, óók in de auto op), maar nu gebruikte ik een recept uit Plenty. Daarvoor een hele zak verse spinazie (300g) met wat knoflook in olijfolie laten slinken, afkoelen en afgieten. Het vocht gebruikte ik weer voor het pannenkoekbeslag, waar naar eigen inzicht aanvullend 1el honing, zemelen en Provençaalse kruiden doorheen gingen. De limoenboter was de dag tevoren gemaakt met roomboter, sap en zest van 1 limoen, verse koriander, zout, peper en knoflook ('gelukkig' was het niet warm in de auto; de boter smolt niet).

Wij vonden zo'n pannenkoekje eerder een plak groentebrood dan een daadwerkelijke pannenkoek. De friszure kruidige limoenboter paste daarom misschien wel des te beter bij de zoetige koekjes. 'n Plakje zalm had er ook niet op misstaan, trouwens.

09 juli 2012

Tedlietee

Dit zakje van Tetley uit Groot-Brittanië blijkt een vernuftig stukje theedesign. Het kartonnetje aan de bovenkant kan doormidden gebroken worden, waarna aan elk stuk een lang touwtje zit dat uit het zakje moet worden getrokken. Zodat het zakje niet in het glas valt en makkelijk verwijderd kan worden. Plus leuk om te doen (want anders).

02 juli 2012

Amandeldroom

Ik was ooit in Marokko (geen onverdeeld genoegen) en dronk daar de heerlijkste amandelmelk (en avocadosmoothies). Soms droom ik daar nog wel eens over. En dat moeten ze geweten hebben, want opeens tref ik in een tijdschrift de aankondiging aan voor 'Almond Dream' (ingrediënten: water, maïssiroop, 2,5% amandel, rijstzet- meel, calciumcarbonaat, gellangom, zeezout, vitamines E-D2-B12, emulgator). Voor mij dus een zgn. 'must try':

Ik schenk een beker vol en kan niet anders dan concluderen dat deze waterige substantie sprekend lijkt op de inhoud van een bak kwastenreiniger waar je je witte latexrollers in uitspoelt. Het smaakt naar gesmolten rice krispies. Naar rijst dus. En nauwelijks naar amandel. Het is wel even wat anders dan wat ik van melk en aanverwanten gewoon ben en deze AlmondDream vergt wat gewenning. Maar een ware amandeldroom is het (voor mij) niet. Qua smaak dan, want de drank zou "een heerlijk alternatief voor melk en soja, licht verteerbaar, rijk aan vezels en onverzadigde vetten, 100% natuurlijk en geschikt voor vegetariërs en veganis- ten" zijn.

01 juli 2012

Vegetarische chili (sin carne, dus)

Omdat iedereen natuurlijk wel weet hoe een bordje chili eruit ziet (als 'brokkenpap', nietwaar), dit keer geen fotootje. Maar natuurlijk wél de recensie van de 97kcal-tellende vegetarische chili uit 100 calorieën, in een notendop: "al die gezondheid op het bord snakt naar nacho's en kaasgratin". Het fijne van een pan chili is dat je alle restjes groenten erin kwijt kunt. En als de groenten in huis op zijn, dan móet ik morgen wel kaasfondue eten ;)

Ananasmeloen?

Bij de Real in Rees (hoe kom ik daar?) verkopen ze ook water- meloenen met daarop de tekst 'gele watermeloen'. En warempel; nadat thuis het mes in de vrucht is gezet blijkt het vruchtvlees zonnig geel. De meloen is iets minder knapperig en wat zachter, vleziger dan zijn bekendere rode familielid. Maar het is een lekker sappig toetje, een beetje met de smaak van een (zeer) waterige ananas. Zoet en weinig pitjes. Leuk!

Nou, hoe duur was dat ding ook alweer? €5?

Schwip Schwap

Vanaf het midden van het land, bij Arnhem rechtdoor rijden over de A12 (die overgaat in de Duitse E35). Dan afslag 4 richting Rees nemen en net zolang de weg volgen tot aan de rechterhand de Real gloort. Vanaf de Gelderse hoofdstad een half uurtje rijden, voor een waar boodschappenfeestje. Zoals de vondst van 'spezi', onder naam Schwip Schwap te koop in onder andere 2l fles. Gefabriceerd in Isenburg (D), met de smaak van gesmolten cola-waterijsjes. Het is geen cola, en het is geen sinas (maar het is wél veel prik en nog veel belangrijker: het is nostalgie!)

Tomaat-snappelsmoothie

Een tintelend fris drankje waarvoor rijpe rode tomaten met bos- uitjes volledig tot 'moes' worden gedraaid in de keukenmachine. Daar gaan vers (bloed)sinaasappelsap, verse basilicum en tabasco naar smaak bij: 83kcal per persoon. Tenzij je zoals ik de hoeveel- heden verdrievoudigd voor in totaal twee personen; dat kom je theoretisch uit op 125kcal p.p.

Drinkt als limonade, maar dan gezond. Dit is er eentje voor vaker!
Uit: 100 calorieën

Maaltijd zonder koken



Cola lipgloss

De verpakking van deze lipgloss heeft zo'n hoog "leuk"gehalte dat het bijna onmogelijk is om in de winkel te laten liggen. Dus reken ik ongeveer €2,50 af (bij de Kruidvat) en lees op de achterkant dat er inderdaad geen suikers in verwerkt zijn (want je weet maar nooit).

Sterke colageur, zoals colasnoepjes quasi naar cola ruiken. Nogal compacte gloss die zich niet simpel uit zijn potje laat smeren, maar dus de lippen ook niet erg plakkerig maakt. Geeft een licht kleurtje; smaakt naar vet.