Café Ekberg is de oudste lunchroom van Helsinki. Er is een 'café' met deze naam sinds 1861.
Ekberg (Bulevardi 9, ma-vr 7.30-19u, za 8.30-17u, zo 9-17u) is echt een klassiek koffiehuis waar oudere dames 's middags koffie met gebak nuttigen en waar ook in alle rust te ontbijten valt. Weliswaar heeft men een populair ontbijtbuffet (koffie inbegrepen €18 p.p.) en een per dag wisselend lunchmenu, maar de gasten komen vooral voor taart en zoete delicatessen; zoals het traditionele gebak 'Napoleon' (wat een ordinaire tompoes blijkt, maar dan uitgevoerd als sjieke tompouce). Ekberg staat op nummer 101 van dé 259 dingen om te doen in Helsinki (volgens Lonely Planet reizigers) en de lunchroom draagt 'het certificaat van uitmuntendheid' ;-)
Het terras van Ekberg is er één van 'zien en gezien worden' (of 'näe ja näy' in het Fins). De heuse lekkerbekken stappen rechts de ban- ketbakkerij binnen om patisserie voor thuis te kopen. En zij die nú zoet moeten, gaan links Ekberg in. "Tarvitsen välttämättä lääkäriä" ('ik heb dringend een arts nodig'), want het aanbod van de vitrine verlokkingen is overweldigend. Rijkelijke gebakvarianten waaruit het onmogelijk kiezen is. Dat blijkt wel wanneer wij aan een tafeltje plaatsnemen en een vriendelijke bediende ("we noemen haar maar mäthilda, want zo heet ze") onze bestelling komt brengen: én een Sachertorte én Tuhatlehti (een karamel-bladerdeeg-laagjesblok) én de intrigerende (en prijswinnende samppanjakorkista, oftewel:) 'Champagnekurk'. Die net niet zo interessant is als de verleidelijke serveerster met bloswangen en deels-geblondeerd 'rihanna'haar; die zonder haar medeweten verder als Rihännää door het leven gaat.
Over het interieur van Ekberg valt weinig anders te zeggen dan: oude luister. Grote raampartijen met gebloemde gordijnen, rotan stoelen aan groenmarmeren tafeltjes en spiegels met goudkleurige lijsten. Het is maar goed dat mijn hersenen al hun aandacht bij de smaakpapillen moeten houden, zodat mijn ogen niet op hun volle sterkte functioneren.. Thee komt in een grote pot en de koffie is à volonté; zelf even inschenken aan het soepbuffet (vandaag verse tomatensoep €9,30).
De Champagnekurk (met rum ?!) oogt als een grote champignon maar heeft daar natuurlijk niks mee te maken, want het is een kurk. Het blijkt een plakkerige brioche met (weinig) sukade die volledig doordrenkt is (in de ware zin van het woord) met een zoetgeurige alcoholsiroop. Het smaakt zacht boterig en superzoet. En hoewel het een hele nieuwe en dus interessante ervaring is, is deze 'kurk' eigenlijk niet zo heel erg lekker, omdat het is alsof je cake drinkt en tegelijkertijd een fles rum soldaat maakt. Bij verre het raarste uit de vitrine (dat wij weten). Rihännää komt ondertussen glaasjes water brengen voor de tussendoorspoel; hoe attent.
De Sachertorte is gemaakt van fijne chocoladesponscake met een vleugje alcohol en kersen. Ongetwijfeld 'comme il faut'. De taart eet fijnig weg en is overgoten met mooi glimglazuur "waar je meer van zou willen terugzien alsmede proeven".
Als een tompoes de kroket van de gebakjes is, dan geldt dat níet voor deze bruine Tuhatlehti. Knapperig want compact gebakken bladerdeeg met kruimelige vulling en smeltkarameltoffeesmaak. De punt is moeilijk af te vorken (zoals altijd met tompoezen, maar nu dan zonder de gebruikelijke puddinguitstulp). H-é-é-r-l-i-j-k-!! Als ik niet bommetje vol zou zitten, zou ik misschien ook nog zo'n Napoleon verorberen, maar een mens moet wat te wensen over- houden toch?