Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

21 juli 2013

Gooise Matrassen

De schilder heeft mijn deurbel, die ik op de bovenverdieping niet hoorde, verbeterd. Soort van; nu hoor ik de bel boven net niet. In ruil waarvoor ik zelfgebakken koekjes had beloofd (ik grijp inder- daad elke gelegenheid aan!) en dus kies ik daarvoor de door Kees Raat bedachte 'gooise matrassen' uit het bijkans onfeilbare Koekje.


Want koekjes van ahornsiroop en kastanjemeel; die klinken goed. Ik heb alleen slechts 125g boter in huis, dus vul ik het tekort aan met zonnebloemolie. Ja, ik had natuurlijk veel beter de hoeveel- heden kunnen halveren, maar ik dacht foutief dat '1' het minimum voor een eierdooier was. Loskloppen en afwegen om tot 'een halve' te komen, was achteraf beter geweest. Want olie blijft natuurlijk vloeibaar en tovert de geknede massa om tot vochtig plakdeeg. Meer kastanjemeel toevoegen lost dit, blijkt, niet op ;) Maar goed.

De (te dikke?) deegschijfjes bakken in die korte tijd op tot krokante kruimelkoeken met een frisse limoen en een donkerzoete ahorn smaak. In de nasmaak iets van gepofte kastanjes; alleen jammer dat de onderkant zo snel aanbrandt (met bijbehorend ongewenst smaakaccent).

Genroku

Heel goed idee van een enthousiasmerende vriendin om te gaan 'sushidineren' in het Amsterdamse. Zij heeft Genroku op het oog (Nieuwezijds Voorburgwal 115, 020-4288809), waar van zondag t/m woensdag voor slechts €29,95 p.p. genoten kan worden van onbeperkt frisdrank, koffie en thee (met 50% korting op huiswijn, bier en sake) én ayce (all you can eat) sushi. Met naast keuze uit meer dan 120 gerechten van de standaard dinerkaart, nu ook onbeperkt zalmsashimi en vijf speciale maki's uit de 'special order' selectie. Nou is 'AYCE' onze nieuwe beiderzijds favoriete hobby, dus dat is dan de perfecte bonus op een fijn dagje in de hoofdstad met bijzonder gezelschap.

De vermaarde dhr. Johannes van Dam recenseerde restaurant in kwestie met een niet mis te verstane 8,5. Zodat we met een gerust hart kunnen aanschuiven om onze eigen ervaring op te doen. Aan tafel wordt wasibi plús rode chilisaus en ketchup geserveerd. Gari is via de aankruislijst te bestellen; dat is anders dan anders maar eigenlijk ook wel weer handig voor diegenen die veel zure gember wensen. Ze zijn hier in ieder geval bepaald niet (niet!) zuinig met de porties (of sausjes). Nadat ik blij vier van de vijf special orders heb laten aanrukken (die elk per zes stuks blijken te komen à 2,5- 3cm dikte), zit ik eigenlijk al wel vol. En stiekem zijn de sushi's net iets te grof en te groot.

In dit restaurant een beneden-en een bovenverdieping (vide) met goedzittende stoelen. De toiletten zijn in de kelder en hebben elk een grappige schuifsluitdeur (en sommige daarbij een losliggende toiletbril). Fijn dat er sashimi van SintJakobsschelp op het menu staat (3 stuks voor €2), al is het niet de beste (als in meest verse) die ik ooit heb gegeten. In het assortiment verder vele bijzondere sushicreaties die je niet snel ergens anders ziet. De meeste andere restaurants uit dit genre voeren toch allemaal zo'n beetje dezelfde kaart. Genoeg keuze hier dus, en ook wel goed bereid.

Past helemaal in de huidige trend van 'Chinees Indisch Restaurant wordt Wokrestaurant wordt Sushi All-You-Can-Eat'. En hier kan ik het alleszins eens zijn met meneer van Dam: "de prijzen zijn laag, de kwaliteit is heel redelijk en de mogelijkheid zijn eindeloos; mij hoor je niet klagen".

Pickwick Wellbeing

Zes nieuwe rijke theemélanges in de winkel: Wellbeing Moments van Pickwick, "geïnspireerd op wellbeing rituelen vanuit de hele wereld" (€1,89 per stuk, Jumbo). Volgens de maker onderscheiden deze theeën zich als karaktervolle combinaties van fruit, kruiden, grove theeblaadjes en specerijen. Rooibos Reflection bijvoorbeeld (wie heeft de topbaan om dergelijke productnamen te bedenken?) bevat rooibos, kaneel, steranijs (10%) en kamille (5%); 15 zakjes à 30g. Green Hammam is samengesteld uit groene thee, pepermunt (5%), korenbloem en eucalyptus (2%); 15 zakjes à 27g.

Op de binnenflappen van elke verpakking staat quasi meeslepende tekst, volledig in het Engels, die de gepaste sfeer moet oproepen voor het specifieke stukje ontspanning dat juist deze thee zou zijn. De zakjes zwellen in gekookt water op tot ware theekussentjes en geven genoeg van hun verfijnde smaak af aan een flink glas (0,5l) thee. Trouwens; anders dan de vroegere papieren zakjes zijn deze nieuwerwetse 'nylonachtige theepanty's' van kunststof gemaakt, waardoor ze niet biologisch afbreekbaar zijn en dus ook niet bij het gft-afval kunnen. Maar de fabrikant doet het toch zo, omdat dit de theeblaadjes verser zou houden. Alles voor het "wellbeing" van de consument schijnbaar, jammer dan van diens habitat.

20 juli 2013

Zelf mayonaise gemaakt

Ik kijk nog maar weinig tv (zeker sinds mijn hele huis is veranderd in één grote (ver)bouwput), maar inventieve programma's als de Keuringsdienst van Waarde kunnen mij desondanks verleiden. Én alle afleveringen staan nu ook online, dus dat is lekker makkelijk wanneer je televisie letterlijk onder zeil is. In de uitzending van 16 mei jl. werd het patatje met besproken, en om preciezer te zijn: hét verschil tussen mayonaise en fritessaus. De bevlogen Pierre Wind onthulde daarin zijn recept voor mayonaise. En laat dat nou ook al tijden op mijn te-doen-lijst staan: zelf mayonaise maken. Zoals dat dan gaat, dient de gelegenheid zich korte tijd later al aan, wanneer iemand die dól op mayonaise zegt te zijn, komt eten. En aangezien hij voor de vorige sameneterij buiten zijn grenzen is gegaan door zelf pannenkoeken te bakken (☺), zal ik dit keer de grenzen van mijn huidig kunnen verleggen en is aldus besloten dat ik voor hem mayonaise ga maken.

Recept voor mayonaise à la Pierre Wind
Voor de succesvolle bereiding van mayonaise is het noodzakelijk dat alle ingrediënten op kamertemperatuur zijn. Weeg in een kom 20g vérse! (gepasteuriseerde) eierdooier, 1el (8g) azijn en 1el (7g) mosterd af. Roer het eimengsel met een garde los. Voeg peper en (best veel) zout toe. Dan langzaam druppelend ¼ l zonnebloem- olie toevoegen, onderwijl al roerend met de garde (of elektrische mixer op lage stand). Als de mayonaise te dik is, kan deze worden afgeslapt met water, azijn of citroensap. Bewaar de mayonaise op kamertemperatuur in een afgesloten pot; dit kan niet langer dan 7 dagen. Wanneer de mayonaise met een verse eierdooier is bereid, is de mayonaise nog korter houdbaar.

Bij zulke mayonaise hóórt natuurlijk (ras)friet. Dus dat halen we. De geëmulgeerde saus is, uiteraard, vettig, maar ook dik en romig van smaak. Er is behoorlijk wat zout nodig om de mayo echt goed op smaak te brengen, en voor mij is het geheel net iets te zuur. Ik heb grove mosterd gebruikt, wat attractieve mosterdzaadjes in de mayonaise oplevert en weinig effect op de smaak lijkt te hebben. Maar wat is het toch leuk om zelf iets te maken waarvan je tot dan toe alleen de gekochte (supermarkt)versie kent. Ik ben er bijzon- der mee in mijn nopjes!

Wereldse smaken

Yante Wereld Yoghurt van de buurtsuper (Vleutenseweg 355 te Utrecht), "gebaseerd op authentieke Turkse yoghurt met uitslui- tend natuurlijke ingrediënten". De frisse vijgen smaakt romig met een hint van vijgig fruit; de granaatappel en framboos is een niet te zoete, zurigfrisse volromige fruityoghurt met fliedeltjes (maar geen stukjes) 'fruit' (en helaas niet de gehoopte granaatappelpit- ten). Maar op zich wel prima (€1,49 per stuk). En als je zelf nog een interessante smaakcombinatie weet, mag je dat Yante laten we- ten..

17 juli 2013

Zéker niet Hel-stinki

Na een zeer geslaagd lang weekend in Helsinki, laat de Finse hoofd- stad zijn unieke indrukken achter. Zoals culinaire hoogstandjes in visrestaurant Havis (Eteläranta 16); vers gebakken vendaces op Kauppatori (en zelfs visverkoop vanuit een boot); 'poro' (rendier) pasteitjes; bessengalore; keukenpapier met halve vellen; zoete verleidingen (zoals de 'omena possu', een soort gatloze donut met appelvulling); Bulevardi; en surimi in de vorm van krabklauwen. En meest bizarre vondst (afgezien van rendeer beef jerky snack): 'blauwe bessen bloem' (gedroogde bessenpoeder).

16 juli 2013

Rimi Hüpermarket (Tallinn)

Een slimme meid is op haar buitenlandreis voorbereid. Dûh. Want als er een tochtje naar Tallinn op de agenda staat, dan moet je wel al weten waar daar de grootste supermarkt zit. En dan ben ik heus in Estland, ik bedoel ESTLAND! en ik ga naar een (b)Estse hyper- market; joechei!! (officieel zeg je natuurlijk estische - maar met de 'b' van bEst combineert dat minder leuk)
De hypermarkt heet Rimi (dagelijks geopend van 8 tot 22u) en zit in Estland's grootste winkelcentrum Ülemiste (Suur-Sòjamäe 4, Tallinn), anno 2004. Goed bereikbaar met de bus, maar nog beter met een taxi. En geen zorgen; voor de terugtocht staan er enkele taxi's op de parkeerplaats klaar (€5,80 heen, €12,90 terug; afgezet much?).

In Estland betaal je met de euro. En die euro is hier een daalder waard. Zeker voor zij die roken, want sloffen sigaretten gaan nog voor oost-europese prijzen over de toonbank. Maar vooral is dit een zeer moderne supermarkt, waar het uitgebreide assortiment opvallend veel overeenkomsten met die van onze eigen grotere boodschappenwalhalla's vertoont, maar dan met een fijne Estische twist. De afdeling brood&gebak voert Estische bakspecialiteiten en op de versafdeling veel regionale worsten en kazen, zoals de mij tot dan toe onbekende hertensalami.

Maar helaas blijkt in deze Estse hüpermarket de voertaal wel een onoverkomelijk obstakel; de meeste producten zijn onherkenbaar ondergedompeld in onbegrijpelijk Estische productinformatie. Al wordt 'berenvlees in blik' zelfs door mij nog wel herkend aan het veelzeggende plaatje. Zelfs zonder enig begrip van Russisch ziet iedereen dat in dit land weinig, als in géén, dropjes zijn. Wel een eclectisch aanbod chocolade, koeken en overig snoepspul. En ik heb het dit keer keurig gevraagd bij binnenkomst: ik krijg geen toestemming tot fotograferen. Maar de aanwezige bewaking faalt opzichtig. Misschien dat de bewaakmeneertjes alleen letten op alcoholjatters en niet op enthousiaste boodschaptoeristen?

Meest opvallende aankoop is een kwarkvanillekaas blok waar ik buiten al direct in hap, want honger. Het smaakt prima, maar geeft wel een natte knoeiboel. Gedroogde rozenknopjes heb ik eveneens weten te scoren, in het theevak. In verband met vliegreis heb ik (helaas) mijn impulsaankopen moeten bedwingen, maar mijn ogen uitgekeken heb ik wel!

Route Estland: Tallinn

Vanuit Helsinki, kun je zó, hop, met de veerboot naar Estland. Een heuse partyboot (vooral op de terugtocht) omdat veel Finnen zich graag laten vervoeren naar (en door) het land van de goedkopere alcohol. Een tochtje van 2,5 uur en dan sta je zomaar in voormalig Rusland (hoewel Finland, op de keper beschouwd, ook voormalig Rusland is). En op loopafstand van de haven ligt hoofdstad Tallinn, met als grootste trekpleister zijn sprookjesachtige, middeleeuwse stadscentrum Vanalinn (dat in zijn geheel op de werelderfgoedlijst van Unesco staat); inclusief kasseien, 'pik jalg', 11e tot 14e eeuwse huizen in diverse pasteltinten, religieuze gebouwen van uiteenlo- pend allooi en doorheen heel de stad de héérlijke geur van vers gebrande amandelen.

Met kaneel, sinaasappel en overige specerijen. Of hartig. Mmm.

13 juli 2013

Route Finland: Ekberg

Café Ekberg is de oudste lunchroom van Helsinki. Er is een 'café' met deze naam sinds 1861. Ekberg (Bulevardi 9, ma-vr 7.30-19u, za 8.30-17u, zo 9-17u) is echt een klassiek koffiehuis waar oudere dames 's middags koffie met gebak nuttigen en waar ook in alle rust te ontbijten valt. Weliswaar heeft men een populair ontbijtbuffet (koffie inbegrepen €18 p.p.) en een per dag wisselend lunchmenu, maar de gasten komen vooral voor taart en zoete delicatessen; zoals het traditionele gebak 'Napoleon' (wat een ordinaire tompoes blijkt, maar dan uitgevoerd als sjieke tompouce). Ekberg staat op nummer 101 van dé 259 dingen om te doen in Helsinki (volgens Lonely Planet reizigers) en de lunchroom draagt 'het certificaat van uitmuntendheid' ;-)

Het terras van Ekberg is er één van 'zien en gezien worden' (of 'näe ja näy' in het Fins). De heuse lekkerbekken stappen rechts de ban- ketbakkerij binnen om patisserie voor thuis te kopen. En zij die nú zoet moeten, gaan links Ekberg in. "Tarvitsen välttämättä lääkäriä" ('ik heb dringend een arts nodig'), want het aanbod van de vitrine verlokkingen is overweldigend. Rijkelijke gebakvarianten waaruit het onmogelijk kiezen is. Dat blijkt wel wanneer wij aan een tafeltje plaatsnemen en een vriendelijke bediende ("we noemen haar maar mäthilda, want zo heet ze") onze bestelling komt brengen: én een Sachertorte én Tuhatlehti (een karamel-bladerdeeg-laagjesblok) én de intrigerende (en prijswinnende samppanjakorkista, oftewel:) 'Champagnekurk'. Die net niet zo interessant is als de verleidelijke serveerster met bloswangen en deels-geblondeerd 'rihanna'haar; die zonder haar medeweten verder als Rihännää door het leven gaat.

Over het interieur van Ekberg valt weinig anders te zeggen dan: oude luister. Grote raampartijen met gebloemde gordijnen, rotan stoelen aan groenmarmeren tafeltjes en spiegels met goudkleurige lijsten. Het is maar goed dat mijn hersenen al hun aandacht bij de smaakpapillen moeten houden, zodat mijn ogen niet op hun volle sterkte functioneren.. Thee komt in een grote pot en de koffie is à volonté; zelf even inschenken aan het soepbuffet (vandaag verse tomatensoep €9,30).

De Champagnekurk (met rum ?!) oogt als een grote champignon maar heeft daar natuurlijk niks mee te maken, want het is een kurk. Het blijkt een plakkerige brioche met (weinig) sukade die volledig doordrenkt is (in de ware zin van het woord) met een zoetgeurige alcoholsiroop. Het smaakt zacht boterig en superzoet. En hoewel het een hele nieuwe en dus interessante ervaring is, is deze 'kurk' eigenlijk niet zo heel erg lekker, omdat het is alsof je cake drinkt en tegelijkertijd een fles rum soldaat maakt. Bij verre het raarste uit de vitrine (dat wij weten). Rihännää komt ondertussen glaasjes water brengen voor de tussendoorspoel; hoe attent.
De Sachertorte is gemaakt van fijne chocoladesponscake met een vleugje alcohol en kersen. Ongetwijfeld 'comme il faut'. De taart eet fijnig weg en is overgoten met mooi glimglazuur "waar je meer van zou willen terugzien alsmede proeven".

Als een tompoes de kroket van de gebakjes is, dan geldt dat níet voor deze bruine Tuhatlehti. Knapperig want compact gebakken bladerdeeg met kruimelige vulling en smeltkarameltoffeesmaak. De punt is moeilijk af te vorken (zoals altijd met tompoezen, maar nu dan zonder de gebruikelijke puddinguitstulp). H-é-é-r-l-i-j-k-!! Als ik niet bommetje vol zou zitten, zou ik misschien ook nog zo'n Napoleon verorberen, maar een mens moet wat te wensen over- houden toch?

Route Helsinki: Ingman

Ieieieie!! Een ijsje met bloed, in het park! Of moet dit volgens de bewoners van Helsinki aardbeiensaus voorstellen? Want dat zou niet echt míjn eerste associatie zijn.. De bijbehorende kiosk met Ingman ijs verkoopt dure ijsjes (kleine bol €3; grote bol €4) in erg interessante smaken als mascarpone-limoen, salmiak, citroendrop en 'päärynä' (peer).

08 juli 2013

Route Finland: Kauppatori

Het Marktplein aan de haven van Helsinki, feitelijk direct gelegen aan de Baltische Zee, is één van de belangrijkste pleinen in de stad. Het is een centraal punt waar men komt om gezien (of gevonden) te worden, waar een koffietje gedronken kan worden of vers fruit aangekocht (alsmede toeristische relikwieën en ambachtelijke kleinkunst zoals rendiermemorabilia, vossenhuiden en Laplandse messen) én de meeste excursie-en veerboten vertrekken vanaf hier.
Hier op de markt zijn genoeg kramen waar aardbeien en blauwe bessen (geïmporteerd uit Spanje) worden verkocht; zoals er ook doorheen het stadscentrum enkele te vinden zijn. Maar hier ligt het zachtfruit net iets hoger opgetast en ruikt het allemaal net iets fruitiger. De beroemde lingonberries zijn niet in seizoen; dat komt in augustus/september weer. Vanzelfsprekend is deze Kauppatori in de winter minder turbulent, maar verleidelijkheid kan ze nooit ontzegd worden. Al decennia niet.

Maar wat sowieso niet te weerstaan valt zijn de kramen met vers van de plaat gebakken vis. Zalm, witvis, maar nog veel vaker de lokale specialiteit vendace (kleine marene). De zoetwatervisjes die geen ansjovis of sardientjes zijn, maar wél erg lekker, worden met kop, graat en staart in het vet gegaard en dan op de hete bakplaat afgebakken. Geserveerd met groenten en al dan niet gebakken aardappeltjes, is een plastic vorkje alles wat je nodig hebt. Op de tafels staan sauzen klaar (sinappi blijkt mosterd te zijn), maar die zijn obsoleet bij zo'n smakelijk middag(-of ochtend)maal.

"Wanneer je normaal, thuis, aan het werk bent, is visjes eten in de zon, op de markt van Helsinki wel alles wat je wil!"

De markt is bedrijvig op maandag tot en met zaterdag van 6.30 tot 14u en 's zomers ook op zondagochtend. In de zomer houdt men na een korte middagpauze dagelijks een toeristenmarkt, die vaak geopend blijft tot 20u. Wél belangrijk om te weten: meeuwbeesten zijn hier 24 uur per dag in legio aanwezig en mag ik de ultieme tip geven: vooral níet voeren!

01 juli 2013

Prisma

Het adres valt nauwelijks uit te spreken (Kantelettarentie 1), dus wat je het beste kan doen op de heenweg is zo snel mogelijk een taxi aanhouden en je erheen laten (ver)voeren. Maar dan sta je ook in de grootste supermarkt die de Agglomeratie Helsinki (waar een kwart van de gehele Finse bevolking woont) heeft: Prisma Hypermarket. Geopend op 'ma/ti/ke/to/pe' van 8-21u, op 'la' van 8-18u en 'su' 12-18u. 
Terug naar het centrum kun je de bus (lijn 43) naar 'Elielinaukio' nemen. De vriendelijke dames van de informatiebalie printen desgewenst alle benodigde gegevens uit en de bushalte is aan de overkant van de straat, maar ikzelf neem toch liever ook een taxi terug. Godmagweten waar ik anders weer uit kom; ik verdwaal in Nederland al. En daar spreek ik nog de taal (gelukkig kunnen de Finnen uitstékend Engels).

Het uitzicht van buiten is niet al te indrukwekkend. En waar is de grote parkeerplaats? Niet buiten in ieder geval; onder het complex misschien? Eenmaal binnen blijkt het toch een grote supermarkt; vele vele kassa's en 42 gangen met 'spul'. Waaronder typisch Finse benodigdheden als: ski's, fietsen, hockeysticks, hengels, rugzakken en natuurlijk Iittala. Dat laatste wordt hier verkocht alsof het zoete broodjes zijn. Wat in 1881 begon als een glasfabriek in de streek met dezelfde naam, is nu een zeer goedlopend (export)bedrijf in design.

Het is maandagochtend 8.15u (dus nu net na openingstijd). En er is meer personeel op de vloer dan dat er klanten zijn. Uit de speakers komt muziek van Röyksopp (Eple) en ik kijk echt mijn ogen uit. Het is bijna alsof ik weer in Japan ben, want veel van de productinfor- matie is in een onbegrijpelijke taal. Wat is 'suklaave hnärennkait'? Het lijkt wel een soort hondenvoer cornflakes. En wat te denken van: riistafondi (geconcentreerde hertenbouillon), kurkku salaatti (relish), mannasuurimo (griesmeel) en ströbröd (paneermeel).
Rijkelijk aanwezig is brood, vooral van dat voorverpakte fabrieks- brood. Een hele gang vol. Koekjes zijn ook legio aanwezig (naast de traditionele 'pepparkakor' en 'blue berry cookies' liggen de dozen van Jules deStrooper), evenals noten en gedroogde vruchten. En dan moet je ook denken aan allerhande gedroogde bessen, zelfs vermalen tot poeder. De thee die verkocht wordt is vooral losse thee, ik zie een XL verpakking rice krispies (700g) en interessante bakartikelen als blåbærsirup (250ml €2,45), diverse fijn papieren bakvormen en tumma siirappi (donkere basterdsuikersiroop). Van het merk Aamu Hetki zijn er 18 soorten 'brinta' en kaasjes lusten ze hier schijnbaar ook wel.

De groente&fruit afdeling is wat mij betreft een aanfluiting. Blau- we bessen (€2,35/125g) zijn hier duurder dan aan de kraampjes in de stad en de broccoli kleurt al geel. Maar de grootste verrassing is de snoepafdeling. Want Finland blijkt een waar dropwalhalla! Ik sla (voor familie en vrienden en thuis) bijna 12 kilo in. Belachelijk, en de caissière vraagt verbaasd of ik "een snoepdag" heb!

Places to picknick (3)

Vanaf Helsinki (markt) met de veerboot naar Suomenlinna, een voorheen vestingeiland in de haven van de Finse hoofdstad. Waar het prachtig (heuvelachtig) fietsen en wandelen is; en waar groene velden wachten op gevulde picknickmanden. Op een vrij zonnige zaterdag misschien een beetje te druk qua toeristen, maar als dat de 850 permanente bewoners niet stoort mag ik ook niet klagen. Retourkosten voor twee personen inclusief twee fietsen: €26.