Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

14 september 2015

(Big) Lebowski

Vorig jaar begin september ging ik met een hele groep vrienden naar Zuid-"we-gaan-naar-de-hemel"-Frankrijk. We konden de pâté en de cider en de wijn en de worst en al het lekkers maar moeilijk loslaten bij terugkomst. En we kwamen na een kleine week dan ook alweer samen om op een terras te verzuchten hoe fijn het daar was geweest. En met de onfortuinlijke woorden "je moet deze app echt eens uitproberen" smeerde D. mij Ingress aan, waarna een hele nieuwe wereld voor mij openging..
In Utrecht is grand café Lebowski (Domplein 17) zo'n beetje het hart van Ingress Enlightened. Met vier tot zes portals 'in range' is het hier (vooral met meer dan zeven L8 spelers) goed toeven (en farmen). Zij die weten waar ik het over heb, weten dat portals binnen bereik een belangrijke meerwaarde zijn. Maar anders is Lebowski nog steeds een zeer goede plek om bij te komen.

Ten eerste is het interieur stijlvol. Met chesterfield banken (en stoelen), een jukebox, een heuse kanarie (levend) en een levensgrote giraf (niet-levend). Ten tweede wordt er bijna altijd goede muziek gedraaid; van jaren '80 rock tot jazz en golden oldies. Verder is er een uitgebreide kaart 'intoxicants': erg veel (speciale) bieren, gedistilleerd binnen-en buitenlands, maar ook bijvoorbeeld verse gemberthee en natuurlijk cassis). En ook de keuken is goed: diverse snacks en hapjes, goede sandwiches, soep ('bowl full of crab') acht verschillende hamburgers en interessante hoofdgerechten (o.a. spareribs).

Hun eigen motto "It's not just a bar, it's a way of life" is er een beetje over. Maar fijn is het hier zeker. Op de agenda staan regelmatig live theater of optredens. Er wordt elke derde woensdag van de maand een popquiz georganiseerd. En op vrijdag en zaterdag draait een dj fijne plaatjes. En oh ja; het is hier gróóót.
Dagelijks open vanaf 11.00u (za 10u) tot 1.00u (vrij,za 2u zo 0u).

Theekan, toekan, cancan, kaneel

Je hoeft echt geen appeltaart te bakken, om toch de heerlijke geur van versgebakken appeltaart door het hele huis heen te ruiken. Zet er een steelpannetje water met (twee) kaneelstokjes voor op, laat het even doorkoken en weer af koelen. De geur van kaneel houdt een paar dagen aan. Weg vieze luchtjes. En anders kook je het kaneelwater weer even.

12 september 2015

Slagerij van der Zon

Zomaar zijn we op een zaterdag in Leiden. Omdat we daar allebei láng niet zijn geweest, het best zonnig is en we zin hebben in een leuke dag elders. Leiden blijkt een gelukkige gok, want alleen al de zaterdagmarkt van Leiden is er één om érg blij van te worden. Vanaf de V&D staat de gracht (Nieuwe Rijn) vol kramen uitgestald en overal is ook genoeg te proeven. Er zijn ongeveer dertig groente-en fruitkramen, ik tel bijna tien kramen met olijven en Oriëntaalse specialiteiten en ook het deel met verse vis is al een bezoek aan de markt waard. Waarlijk één van de beste (zaterdag)markten die ik ken (van 8.00 tot 17.00u). "Maar wat van Leiden echt een interessante winkelstad maakt, zijn de speciaal- zaken die (vaak) in kleine straatjes en steegjes te vinden zijn." Onze ontdekking van de dag is Slagerij van der Zon (Haarlemmerstraat 78); een familieslagerij anno 1945.

De eerste aandacht wordt getrokken door de buitenkraam waar warme worstenbroodjes worden verkocht. Die zien er zó appetijtelijk uit, dat we onder de mooie rooie luifel door naar binnen lopen om daar eens rond te kijken. Direct worden we welkom geheten door de slager zelf, die een heuse onemanshow opvoert voor zijn publiek. We zijn zeker niet de enigen in de winkel, maar er wordt hier hard doorgewerkt en we zijn snel aan de beurt.
Op de achtergrond gaat de vleesverwerking gewoon door. Je krijgt een heerlijk kijkje in de keuken. Via de website blijkt het goed mogelijk een bestelling te plaatsen (die je kunt komen ophalen in de winkel of die desgewenst thuis, op kantoor, op het kinderdagverblijf (omgeving Leiden) wordt bezorgd). Verder staat het assortiment (incl de prijzen) online; plus een aantal handige recepten voor vleesgerechten, zoals fijn draadjesvlees.

Onze aandacht wordt direct getrokken door de droge worsten. We gaan uiteindelijk naar huis met chorizo, mosterdworst, een viertal saucijzen, een verse rookworst en een stuk smeuïge grillworst (die door de slager in plakken wordt gesneden, omdat die bedoeld is voor 'onderweg', lees: voor de eerste tien minuten vanaf dat we buiten de slagerij staan).
Er zijn genoeg superlatieven te bedenken, maar laat ik het zeggen in de eigen woorden van Van der Zon: "Door onze ambachtelijke werkwijze (het verwerken van hele varkens en hele runderen), kunnen wij elke week 5 à 6 varkens en 1 à 2 koeien in de winkel verwerken. Want zo wordt het grootste deel van onze producten door onszelf gemaakt. Door de jarenlange samenwerking met bestaande veeboeren in de omgeving weten zij precies wat onze wensen en eisen zijn met betrekking tot de kwaliteit van het vlees. De slagerij ademt tot op de dag van vandaag een ambachtelijke, authentieke sfeer uit. Het vlees wordt voor de ogen van de klant aan het hakblok gesneden en de originele weegschalen zijn nog in gebruik."

Fruitbedrijf Westeneng

Als je zelf geen tuin hebt - laat staan een boerderij - kun je ook verse oogst gaan kopen bij de (lokale) boer. Voor stadse Utrechters met een neus voor seizoensproducten (zoals ik), is het bijvoorbeeld slechts een klein ommetje om vanaf de Uithof over de smalle plattelandsweggetjes te toeren. Daar, op de grens van gemeente Zeist, De Bilt, Utrecht en Bunnik, vind je op de Tolakkerlaan (nummer 15) het fruitbedrijf van de familie Westeneng. Een echt familie(fruit)bedrijf waar nu de zesde generatie de boel bestiert.

In eigen boomgaard worden tien soorten appels, zes soorten peren en zes soorten pruimen geteeld. En logischerwijs zijn er (dus) ook eigen bijen. Bovendien komen hier de aardbeien 'van eigen bodem' (maar eigenlijk: uit eigen lucht).

De winkel is elke zaterdag geopend van 8.00 tot 17.00u. Hier koop je mooi seizoensfruit, fruitsappen, verse eieren (graag de dozen weer mee terug nemen) en er is ook een kleine selectie groenten. Met enig geluk word je geholpen door de meer dan capabele zoon des huizes, een jonge tiener die zich bij mij al direct onsterfelijk heeft gemaakt met de wijze uitspraak "perensap heb ik in de koeling staan".

06 september 2015

't Amsterdammertje

Van de raarste kanten krijg je soms goede tips. En dan bedoel ik niet die van je moeder: "ruim je kamer eens op" (of misschien die ook wel). Ik bedoel de tussen-neus-en-lippen-door opmerkingen van collega's die je aanraden eens bij 't Amsterdammertje (Rijksstraatweg 119) te gaan dineren. Nou kom ik niet zo vaak in Loenen a/d Vecht, maar op de één of andere manier is dit precies waar we belanden na een zondagmiddag in de Zwaluwhoeve (één keer, nooit meer).

Lovende woorden op de eigen website ("passie, eerlijk, gedreven en een snufje gekheid"). Een beetje schuchter stappen we naar binnen in onze wel heel nonchalante kledij (hij op teenslippers, ik op sneakers) met de vraag of we zo welkom zijn. De vriendelijke gastheer toont zijn eigen sneakers en lacht "natuurlijk". Langs de open keuken lopend worden we begroet "hallo, welkom" door de kokende brigade en we vinden een heerlijke stoel in het prachtige interieur (lunch di tm vrij 12-14u; diner di tm za 18-22u; driegangenmenu €40). Chefkok en eigenaar André Gerrits komt persoonlijk iedere gast een hand geven en begroeten. Dat heb ik nog nooit meegemaakt. 'En passant' laat hij Spaanse olijven en een knapperig hapje op tafel achter. En we zijn om! Nog los van het diner dat meeslepend en verrukkelijk blijkt. We gaan helemaal los met het zes-gangen-verrassingsmenu (à €72,50) dat feitelijk uit liefst acht gangen inclusief amuses blijkt te bestaan :)

"De keuken van André Gerrits laat zich moeilijk in één woord vatten. Er wordt modern gekookt met de klassieke basis in het oog." Aangesloten bij Jeunes Restaurateurs d'Europe.

Voordat het verrassingsmenu van start gaat, wordt een assortiment (van een viertal) amuses gebracht: een gepocheerd ei in zijn eigen dop, met appelstroopschuim en kaviaar - zoetzure wortelrol met Thaise garnaal, geserveerd op een ijsbol (foto) - 'pizza lagere' met konfijte ui, ansjovis en zwarte olijf - en Antilliaanse 'trucki pan'. Het is al meteen één groot feestje (niet in de laatste plaats door het verrúkkelijke brood Van Menno, gebakken volgens de (Franse) regels der kunst "comme il faut").
De Noordzeekrab die volgt (met diverse bereidingen van komkommer en asperge) smaakt al even bijzonder. Terwijl mijn tafelgenoot M. zich vooral verbaast over het begeleidende Parmezaanse kaasijs ;)
We eten huisgerookte zalm op zacht spek met erwtenmousse. Kreeft met rode biet in vele uitvoeringen (dit blijkt M's favoriete gang, terwijl hij een paar dagen geleden thuis nog uitriep dat hij niet van biet houdt omdat het naar grond smaakt). Schol met couscous citroen munt en spinazie yoghurtschuim.
M: "ik ben meer dan aan het eten; ik ben echt aan het proeven" En zo is het ook; het is een culinaire verleiding pur sang die ons enthousiast en verrukt doet glimmen van genot.
Het heerlijke brood (dat geserveerd werd met 'vloeibaar goud' en échte roomboter; en trouwens werd aangevuld elke keer dat het (weer) op was "geen zorgen, wat overblijft is voor de vogeltjes") verdwijnt van tafel terwijl de kundige bediening de vele kruimels (we maken er een troep van, want we genieten) met een schuier verwijderd. Dan komt het hoofdgerecht: melkkoe in rode wijnsaus met huisgemaakte hollandaise en dragon. Mjam.

Het dessert (een lemon curd taartje met Italiaans schuim, cacaobonen en bramensorbet) wordt voorafgegaan door zijn eigen dessertamuse (kersengelei met champagnemousse en merengue).
WAUW! Dit was nog eens een belevenis. Nadenken over geld doet bijna afbreuk aan de ervaring, maar we rekenen een meer dan schappelijk bedrag af voor dermate hoogstaand culinair genot. Inclusief (twee keer witte) wijn, (drie flessen) water en acht gangen per persoon komen we in totaal op €164,40. Wat we ruim af-fooien, want we vinden het allebei makkelijk meer waard. Gaat dat beleven!