Met alle 28 verschillende
Wereldgerechten van Knorr zou je je "even ergens anders wanen", zegt de fabrikant. Nou wil ik me na een lange werkdag best even ergens anders wanen, en dus besluit ik met alle wereldgerechten de proef op de som te nemen. Oók, omdat sommige van deze pakken mij en mijn huisgenoten tijdens de studententijd door diverse 'wat moeten we nou eten' discussies heen hebben gesleept. En dus is dit meteen het antwoord op de vraag of mijn smaak na een decennium veranderd is. Deel één!
Kip Siam (
nr.5): Met alleen lente-ui is het wel een beetje karig qua groenten; ikzelf voeg rode ui en courgette toe maar volgens mij zou het gesuggereerde bijgerecht van Chinese kool met kokosrasp standaard in het pak erbij moeten zitten. En wát is dat voor een gekke geleisaus (die gelukkig niet zó zout is)? Dit is niet bepaald indrukwekkend, hoewel ook niet persé vies. Enige pluspunt is die delicaat gekruide rijst, maar om nou speciaal daarvoor dit WG te kopen... Conclusie: afgeserveerd.
Lasagnette (
nr.4): Een overduidelijke variant op die populaire klassieker, met als enige verschil: versneden pastavellen en de toevoeging van een fantasieloze komkommersalade. Met een additionele béchamelsaus van eigen makelij en veel véél kaas er- overheen is dit gerecht nog wel oké, maar ikzelf maak dan liever gewoon lasagne. En méér groente aub! Conclusie: afgeserveerd.
Beef Chimichurri: Het geheel is bijna interessant over-de-top van smaak, op een manier die je alleen bereikt met grote hoeveelheden zout. Dat extra sausje bijvoorbeeld, koud, is niet te eten en wàt is precies de toegevoegde waarde ervan? En tja, die rijst, die is dus bijzonder vreemd; daar kun je beter géén crème fraîche doorheen doen! En zie ik daar alwéér fantasieloze komkommersalade? Con- clusie: zonde van de biefstuk!
Taco's (
nr.7): Taco Bell thuis! Voeg zelf geraspte kaas, guacamole, (
frijoles,) maïs en crème fraîche toe en vier mensen hebben een fééstmaaltijd. Die kruidenmix voor het gehakt is érg lekker en dan is er nog het (chemische) mirakel van de indikkende koude salsa. Hoewel de gevulde taco op zich oneetbaar is, want te breekbaar. Maar zoals mijn tafelgenoot zegt, is dat een truc van de Mexicanen om hun eetcultuur te pimpen; dus daar kan Knorr ook niks aan doen. Dus bord volladen, taco's eroverheen breken en smullen. Conclusie: die acht op de doos is dan zeker het rappportcijfer?!
Kofta: Tussen de kruiding van het gehakt en de kruiding van de saus is maar weinig verschil te proeven en het is allemaal weer erg zout. Er zitten wél veel groenten in de schotel, maar die heb ik er zelf aan toegevoegd. Het is bijna een zonde om dit met de Griekse keuken te associëren. Conclusie: afgeserveerd.
Lasagne (
nr.1): Geen béchamelsaus? Minpunt. De tomatensaus is, hoewel op zich best te pruimen, verder niet heel speciaal en de grote plús van dit maaltijdpakket zou 'm dan moeten zitten in de balsamicoazijn voor de salade; maar of dát nou een echte plus is?! Volgens mij staat het gerecht 'lasagne' als concèpt op één, want van deze uitvoering moeten we het niet persé hebben. Conclusie: beter losse lasagnebladen kopen en
zelf iets fabriceren!
Chappati: De salade is in ieder geval al volledig doordrenkt met balsamico en die dressing kan überhaupt beter maar helemaal worden weggelaten. De tandoori zelf is met extra groenten zéér oké en datzelfde geldt voor de ruime hoeveelheid broodjes (#9). Het zure yoghurtsausje met zijn kruidige piripiri kick is helemaal super. Conclusie: dóen!
Bobotie: Volgens mij heeft dit niks met
traditionele bobotie te ma- ken, maar wel alles met gehaktschotel met bonen en appel. De saus heeft een milde kerriesmaak en komt vloeibaarder de oven uit dan 'ie erin ging. Bovendien klontert de te smeuïge poedersaus niet aan het gehakt en dan wéét je dat je met E-nummers te maken hebt. De rijst kookt wel heel mooi droog. Maar het knappe van Knorr is dat dit alles toch een snel en makkelijk te maken, smakelijk en daarbij kindvriendelijk diner oplevert. En het ruikt lekker in huis! Conclu- sie: lekker eten, maar verwacht geen authentiek spektakel.
Gehaktbullar: Het is toch wel weer opvallend hoe subliem die saus binnen twee minuutjes klontervrij gebonden is. Maar kruidige ge- haktballetjes in vette saus zijn altijd lekker en die vlieger gaat dus ook nu op. De romige saus is erg lekker, maar de overmatig roze aardappelpuree (met briljante eigen toevoeging van hazelnoten!) is slapjes met een onprettig zuurtje en heeft veel eerder zout en boter nodig dan rode bietjes. Die kunnen er beter apart bij gegeten worden (en dan misschien een flinke lepel cranberrycompôte door de puree?). De frisheid van de begeleidende komkommersalade (alweer?!) is wel nodig om die dikke machtige smaak van de saus te doorbreken. Conclusie: de Ikea thuis.
Stroganoff: De komkommersalade had een scheut gembersiroop kunnen gebruiken om ècht goed te worden. De puree is op zich oké, hoewel een tikkie droog en die "groenten" vallen volledig weg. De saus is wel lekker, wanneer je de chemische samenstelling voor lief neemt. Maar de algehele balans tussen droge pu, smeuïge saus en frisse salade maakt veel goed. Conclusie: op zich wel oké; maar is dit stiekem geen goulash?
Van alle bovenstaande
Wereldgerechten zijn de
Taco's tot nu toe mijn onbetwiste nummer één, zeer in tegenspraak met de rest van Nederland die schijnbaar lasagne prefereert. Verrassend oké zijn
gehaktbullar en
chappati; en
lasagne en
bobotie kan ik beter zelf maken. De rest is afgeserveerd. Tenminste, qua verfijnde smaak. Als je geen aanstoot neemt aan E-nummers, een scheutige hand in zout, een tekort aan groenten (die je natuurlijk makkelijk zelf meer kunt toevoegen) en de eeuwige begeleider 'komkommersalade', dan kun je met Knorr Wereldgerechten snel, makkelijk en relatief lekker uit de voeten. Voor avontuurlijke koks, zeg maar, die niet zo van zelf nadenken houden.
(update 22.08.2011:
deel twéé)
(update 06.05.2013:
slotdeel drie)
Er is een nationale WG (Wereldgerechten)
Top 10 gemaakt.
De overige top tieners: 2. Kip Tandoori; 3. Burritos; 6. Kip Madras; 8. Teriyaki; 9. Paëlla; 10. Dürüm