Gentse Waterzooi

Nou heb ik toch drie-en-een-half jaar in Gent gewoond (met veel, héél veel plezier) en volgens mij heb ik er in die tijd echt geen Waterzooi gegeten. De remigratie was in 2008 en dat is alweer een tijdje geleden. En omdat mijn geheugen nou niet bekend staat om zijn uitstekende werkzaamheid, kàn ik me vergissen. Maar anders zou ik zweren dat ik nog nooit Gentse waterzooi heb gegeten. Nu denk ik: "waar slaat dat eigenlijk op? dat kan toch niet" en dus ga ik het maar eens zelf maken. Met het recept uit De Keuken van Ons Moeder.

Feitelijk is waterzooi: kip in groenteroomsaus. De naam is afgeleid van 'zode', 'zieden': kooksel. Het begint met een zelfgemaakte bouillon. Ik hak daarvoor een hele (biologische) kip in grove stukken. Want dat is hoe ik met dat bijltje hak. De kip wordt in een weinig olie aangebraden in een ruime (soep)pan. Daar gaan grof gesneden uien, bleekselderij, wortelen, preigroen, peper, zout en een kruidenbuil bij. En ik wijk van het recept af, door ook water toe te voegen ;) Gelukkig maar, want god wat is zelfgemaakte bouillon toch lekker! Je zou er spontaan ziek voor worden... Ondertussen bereid ik de mise-en-place voor de waterzooi:

In bruisende boter wordt de gesnipperde sjalot gefruit. Daar gaan het fijngesneden hart van een bleekselderijstronk (of is het een -bos?!), een kwart fijngesneden knolselder (wat rúikt dat lekker!!) en jonge wortel bij. De groenten dan net onder zetten met kippenbouillon en garen. Ondertussen het kippenvlees van de botten plukken (of hoe noem je dat?).

Het nat van de afgegoten groenten wordt met room doorgekookt. Dan (en dit is een nieuwe techniek voor mij) met behulp van losgeklopte eierdooiers tot een gebonden saus ingedikt. De saus wordt niet zo dik als met een roux (of maïzena), maar wel erg smeuïg. Smakelijk was 'ie al! Hoewel het volgens mij wel uitmaakt of je je eigen bouillon hebt lopen trekken, of dat je een blokje gebruikt.

Waterzooi wordt geserveerd als kip met "groentjes", gekookte krieltjes en een flinke schep saus. Groen gegarneerd met verse peterselie. Alleen heb ik de krieltjes lekker bruin gebakken in plaats van gekookt. En ik serveer mijn waterzooi met meer groenten en minder saus. Wat mij de opmerking "minder water meer zooi" oplevert. Ja, dat is zo. Nu je het zegt, inderdaad. Maar dan nog is dit héérlijke, troostende comfort food. M. zegt dat het gerecht recht doet aan de Engelse uitspraak "as peas and carrots", omdat het allemaal zo goed bij elkaar past (de erwten heb ik er 'pas comme il faut' bijgegooid). Het was een heel karwei om de waterzooi zoals het hoort te maken (je kunt deze uitspraak herkaderen door het te zien als 'een dagje kokkerellen') maar het heeft dan wel de uitstraling en de smaak van iets ongelooflijk fijn huiselijks.

Daging besengek

Het lief houdt van stamppot. Maar dat gaat me nèt even te ver. Want ik heb kerstvakantie met een hoofdletter V en dus is er wel meer tijd nu om te kokkerellen dan voor een stamppotje nodig is (hoewel voor al die aardappels schillen ook behoorlijk wat tijd vereist is, maar dat is niet wat ik bedoel met kokkerellen). Dus ik pak Lonny erbij...

... en stoof 'daging besengek' in elkaar. Van biologische runderlappen met ui, sambal, kurkuma (koenjit), sereh, kemirinoten, trasi, koriander en santen. Die laatste ga ik natuurlijk niet zelf zitten maken (hoewel Lonny uitgebreid beschrijft hoe je dat zou moeten aanpakken); ik trek santen met kokend water van een blok.

Mijn 'gekruide rundvleesstoof' doet het prima bij de nasi goreng djawa. Hoewel het niet mijn favoriete Indische stoof ooit is.

Spaanse kip met chorizo

Recept 2 uit Ik kook stoofschotels is er één met kip en chorizo.

Ingrediënten gebruikt: 3kg kuikenbouten en kipdrumsticks, vier uien, 6 tenen knoflook, 2 rode 1 gele en 1 groene paprika, Spaanse bloedworst (ipv chorizo), 20cl prosecco (ipv sherry), 1 pot (270g) gedroogde tomaten op olie, 1 maggiblokje, 1 blok kippenbouillon, 1 kruidenbuiltje

Zachte, sappige (draadjes)kip met een mediterrane smaak. De overgare paprikakledders zijn helemaal lekker met zoute olijf in een smaakvol sausje. Gelukkig heb ik de worst knapperig gebakken voor een beetje contrast in textuur.

Stoofschotel met rundvlees en uien

Recept 1 uit Ik kook stoofschotels is er één met rundvlees en uien.

Ingrediënten gebruikt: 2el boter (ipv olie), 1,2kg runderlappen, 2 middelgrote uien (grof), 1el bloem, 2el cassonade, 1 kruidenbuiltje voor vleesbouillon, 2 stengels bleekselderij, 1 pijpje Leffe bruin, 1 blokje voor krachtige rundvleesbouillon, 1el rode paprikapuree (ipv tomatenpuree), 3 laurierblaadjes, stukje foelie, 1 steranijs, 5 pimentbessen, 10 jeneverbessen, zout en peper.

Een klassieke stoof. Lekker met rode kool (en appeltjes) en verder is er niks nodig. Mals, kruidig, gewoon lekker vlees in een wat dunne saus.

Ik kook - stoofschotels

Bij een kringloopwinkel vind ik een klein (13,5x20cm) boekje anno 2009 (van Rebo Productions BV) waarin alleen maar recepten voor stoofschotels staan; 21 stuks in totaal. Het is een kookboekje uit de serie 'Ik kook' en ze hebben zich bij Rebo helemaal uitgeleefd in die serie waarin ik zo snel 42 delen tel à €1,99. Verwacht geen culinaire kunstwerkjes, maar alle recepten zijn "uitvoerig getest" (naar de uitslag kunnen we enkel gissen..) en voor iemand die graag allerlei, laten we zeggen, stoofschotels, wil uitproberen (ik dus), kan zo'n handzaam naslagwerkje best interessant zijn.

Er gaan in ieder geval genoeg ingrediënten in de meeste gerechten om een diepe volle smaak te mogen verwachten en ook benodigde tijden (voor voorbereiding en bereiding) en calorieën staan keurig aangegeven. Overzichtelijke werkbeschrijving, mooie kleurenfoto; we gaan maar eens stoven: recept 1, 2,

Kipstoofpot met gedroogd fruit

Een vrije dag kun je prima besteden om te sporten; achterstallige administratie uit de weg te werken; de kriebels voor een grondige (voorjaars)schoonmaak deels in te willigen en deels te negeren; hard te werken aan de buitenwerkse opleiding of, zoals dat dan gaat met procrastinatie, lekker te hakken. In de keuken, dat is.

En als ik nou een geurige stoofpot bereid, heb ik meteen eten voor de komende (werk)dagen. Het is een redelijk recht-toe-recht-aan recept waarbij ik 1,5kg kipcarbo's (van de zaterdagmarkt) in 3el olijfolie aanbraad om vervolgens met een dubbele hoeveelheid kruiden en specerijen (met uitzondering van de knoflook; daarvan neem ik drie tenen) en 750ml kippenbouillon een uur te stoven. Ondertussen kan ik kuisen (lees: internetten, op zoek naar nieuwe recepten).

Vervolgens wordt 1,5kg zuidvruchten (AH: gedroogde abrikozen, pruimen, appeltjes e.d.) toegevoegd en mag de pan nog ruim een half uur op het vuur sudderen. Mijn hemel; wat ruikt dat lekker!

En mjam mjam mjam. Zo lekker als dat smaakt. Kruidigzoet als een Marokkaanse tahine schotel. Helemaal lekker met walnoten, of extra gezond met kiemzaden (en boontjes). Een bord als dit heeft eigenlijk niks meer nodig en ik laat de verplichte rijst/aardappels dan ook achterwege. De rest gaat de diepvries in (ik heb weer een diepvries: joechei!), voor gelukzaligheid op een later moment.

Zoervleis

Ik ben zeer sterk van mening dat 'we' ons culinair erfgoed moeten koesteren. En aangezien ik op 'n goedogend recept voor Limburgs zoervleis stootte, raakte ik 'aan de kook'. Letterlijk dus.

De bereidingswijze werd opgeschreven door de eigenaar van een Maastrichts eetcafé ('Sjiek') en bestond om te beginnen uit het (lang) marineren van in stukken gesneden ribrunderlappen in (Doesburgsche appel)azijn (te koop bij Erica) met water, 5 laurier, 3 kruidnagels, 5 pimentbessen en een stuk foelie.

Het drooggedepte vlees met wat grof gesneden uien aanbraden en afblussen met de gezeefde marinade (lees: azijn). Verse specerijen erbij. Na twee uur stoven 5 plakken ontbijtkoek, 4 volle eetlepels Maestricher stroop en 1el bruine basterdsuiker toevoegen en tot een gladde saus roeren. Het gare vlees viel natuurlijk in draadjes uiteen; ik had wel wat grotere stukken mogen snijden.

Met de pan nog op het vuur prikt het zuur al in mijn ogen. En de eerste hap doet mijn tandvlees samentrekken. Geen verrassing dus om te constateren dat dit gerecht zuur smaakt. En dan bedoel ik zúúr! Zelfs met extra basterdsuiker nog erg zuur. Een verworven smaak dus, die je moet weten te waarderen. Ik proef gekruid vlees en dan dat zuur. Ook de nasmaak is zuur en dat zuur blijft dan zo lekker in je keel hangen. Geen wonder dat ze er in Limburg graag friet bij serveren; dat is de beloning voor als je je bord leeg eet (àls)! Misschien dat ik ooit nog eens minder-zoervleis maak, maar voorlopig richt ik me op overige streekgerechten..

Vlaams stoofvlees

Mmm, lekkere stoofpot! Kan niet? Hoezo? Is het zomer dan?

Nou ja, zo erg is het ook weer niet, qua zomer; maar zo'n stoofpot smaakt mij altijd wel. En de gehoopte rijke, volle rundvleessmaak komt ook in deze schotel weer smaakvol uit de verf, hoewel iets extra's misschien net gemist wordt. Afkruiden deed ik dus met (2) bastognekoeken, een lik mosterd, maggi, zout (en nog meer zout), verse peterselie en (1) geschilde appel in blokjes. De biersmaak is gelukkig niet totaal doordringend, want kan soms een te bittertje geven. Dit smaakt naar peper, laurier en kruidnagel met een zoete ondertoon.

Nou nog even bij de snackbar om de hoek patat halen ('patat', ze zouden het in België niet moeten horen hoe ik mijn frieten noem). Maar nee, hoor, meestal blancheer ik stronkjes broccoli en eet de hele boel zonder additionele koolhydraten op.

Bastognestoof

Bastognestoof: dat klinkt als vol kruidig rundvlees met verfijnde kandijsmaak. Me want! Ach, en zulk zomers weer is het nou ook weer niet, dus een winterse stoofpot kan best.

Laat ik eens stoofpot bereiden op die andere manier. Nadat de in blokken gesneden runderlappen in roomboter bruin zijn gebraden en met bloem bestrooid, nog even bakken met glazige uienringen. Door een thee-ei te vullen met kruiden (laurier en veel verse tijm) en specerijen (kruidnagel, steranijs, foelie, piment) en dit vervol- gens met bier en azijn bij het vlees in de pan te doen, moet het op smaak komen. En dan twee uur lang de 80°C oven in, in plaats van stoven op een laag vuurtje. Binding komt van (7) bastognekoeken en ik ben enthousiast over het feit dat ik geen verlepte takjes tijm (of verdomd moeilijk terug te vinden kruidnagels) uit de stoof hoef te vissen. Slechts één keer thee-ei verwijderen en c'est ça.

Het is opvallend alvast, dat het vlees minder in draadjes uit elkaar is gevallen in de stoof, zoals het dat op een laag vuurtje altijd wél doet. Deze hele stukken blijken echter niet, zoals verwacht en ge- hoopt, botermals, maar nog een tikkie taai. De schotel verspreidt een lekkere rundvleesgeur en heeft een volle stoofsmaak. Maar zelfs na afkruiden met zoete bruine basterdsuiker, zout en verse peterselie, blijft de smaak enigszins bitter (is 1,5 pijpje al te veel bier?) en is helaas niet heel kruidig. Maar meest teleurstellend: wáár is de gedroomde bastognesmaak? Niet mijn beste stoofvlees ooit, dit keer.

Volwassen kalfsblanket

Oh, ik wil iets heel bijzonders koken. Iets bijzonder smaakvols en vooral iets authentieks. Iets puurs. En dan is er eigenlijk maar één kookboek waar mijn gedachten naar uit gaan om zo een gerecht te vinden en dus blader ik door De keuken van ons moeder tot ik de grote winnaar heb gevonden: kalfsblanket. Jááá'!

Niet dat ik kalfsvlees kan vinden. Want ik werk. Veel te veel dagen. Dus ik heb helemaal geen tijd over om verantwoorde slagers af te struinen; ik moet het doen met de supermarkt. En omdat ze daar alleen volwassen kalveren in stukken verkopen, neem ik genoegen met biologisch Iers rundvlees. Dat klinkt immers ook sjiek. En dan volg ik het recept, soort van. Zo is mijn traditionele kruidentuil een samenraapsel van Italiaanse kruiden (omdat die nou eenmaal kant-en-klaar op de versafdeling te koop liggen).

De lekker dikke, gebonden saus is met extra wortelen, zout, peper, limoensap, maggi en wat witte basterdsuiker perfect op smaak. Om de vingers stevig bij af te likken. Licht zurig, prima romig en goed plakkerig in de mond. Het pit komt van vijftien kruidnagels (in de ui gestoken; nadien verwijderd), wat misschien een beetje veel is. Maar het kan nog. Heerlijk mals vlees met een volle smaak die ook fijn blijft hangen. Vreemd genoeg is de overmaat aan (gebakken) champignons helemaal niet overheersend. Vind ik. De tafelgenoot vindt van niet. Met wat sla erbij, heb ik verder helemaal geen rijst meer nodig. Geslaagd (en ik deed niet eens examen)!

Stroopstoof

Zelfs mensen die onlangs geopereerd zijn (moi) zijn met enig door- zettingsvermogen goed in staat een heerlijke pan stoofvlees te ma- ken. Helemaal als er een vlamverdeler of sudderplaatje aanwezig is, zodat aanbranden vrijwel uitgesloten is én een mantelzorger die best wel even wat dingen in stukken wil snijden. Ikzelf kan daarna prima stukken riblappen (750g), met zout en peper bestrooid, in bruisende boter rondom aanbraden om er vervolgens 1 flinke gesnipperde ui, laurierblaadjes, jeneverbessen, foelie, verse tijm, 2el mosterd, 2el Luikse stroop met abrikozen en 250ml runder- bouillon aan toe te voegen. Op genoemd sudderplaatje mag de hele pan twee uur stoven (kan ik mooi rusten), waarna stukken pompoen (butternut squash) worden toegevoegd om nog een half uurtje mee te garen. Goed afkruiden en het hele huis ruikt lekker. Joepie: ik kan weer kóken!!

De krachtige volle smaak van rundvlees combineert zó goed met zachte zoete pompoen. De stoofschotel is pittig, kruidig en mals en eigenlijk smaakt het naar hele volle extra sterke zeer rijk gevulde (maar stevig ingekookte) rundvleesbouillon. Een hap is troostend als warme chocomel met slagroom en evenzo maagverwarmend. Mjam, mjam, tóprecept.

Konijnenstoof

In de Franse Auchan heb ik een konijn gescoord! Een 'lapin entier' gevild en wel, maar met de kop (hoewel zonder oren) er nog aan. De tong van het beest hangt nog lusteloos uit zijn betande bek, en het dier komt met ingewanden en al (lever, nieren, hart) keurig verpakt in plastic op schaal. Voor acht euro nog wat mag ik het konijn meenemen naar de keuken van een vriendin waar het in een stoofpot gaat verdwijnen:

In plaats van oerbier (Us Heit) heb ik De Koninck 'speciale Belge' gekocht en verder is het een kwestie van sudderen. Lijkt het. Want een stoofpot kook je traditioneel van botloze stukken vlees en om nou te zeggen dat mijn konijn botloos is, nee, dàt niet. Ik besluit zoveel mogelijk vlees van de botten af te snijden en de restanten om en om bruin aan te bakken. Dus zit ik een konijn uit te benen. Met een aardappelschilmesje (want een ander mes is er hier niet...) En ik twijfel nog even of ik de konijnenkop aan de kat zal voeren, of anders in een schoenendoos zal begraven, maar de groenbak blijkt de simpelste oplossing. En wèg zijn de starende oogjes.

De konijnstukken worden met plakken ontbijtspek aangebraden in boter, waarna twee grofgesneden uien en twee fijngehakte teentjes knoflook erbij gaan, samen met vijf laurierblaadjes, fijngesneden verse salie, tien takjes verse tijm, zes eetlepels zilveruitjes (en een eetlepel zoetzuur vocht), enkele zwarte peperkorrels, ruim tien jeneverbessen en ten slotte het botloze konijnvlees in stukjes. Na toevoeging van 190ml wildfond (Delhaize), 2dl water, één middel- grote geschilde pastinaak in stukjes en 1 pijpje De Koninck mag het geheel drie uur stoven op laag vuur.
Vervolgens haal ik de botten uit de pot en schraap al het vlees er af. Dit gaat met een flinke zure appel (Jonagold) in stukjes, twee met mosterd bestreken plakken honingkoek en nóg een flesje De Koninck terug in de pan en mag nog een half uurtje pruttelen. De stoofschotel wordt geserveerd met gestoomde sperziebonen en smaakt naar 'een lange boswandeling' (waarbij ik me een jachthut voorstel waar we tijdens een beginnende plensbui binnenstappen, de bemodderde schoenen uitkloppen, een boswachter nog net het rokende jachtgeweer zien wegzetten en vervolgens aanschuiven naast het knappend haardvuur, voor de 'plat du jour'). Het blijkt het soort avondeten waar de door herfstvirus gevelde tafelgenote direct van opkikkert.

Ik krijg alleen dat zielige liedje niet meer uit mijn hoofd: "Bright eyes, burning like fire. How can the light that burnt so brightly suddenly burn so pale, bright eyes." Misschien toch maar een doosje gaan zoeken?!

Draadjesvlees

Uit het "Het Boer zoekt Vrouw Kookboek" pluk ik een recept voor zogeheten draadjesvlees. Op de foto ziet het er in ieder geval heer- lijk uit; met uien, jeneverbessen en rozemarijn rijkelijk op smaak gebracht boterzacht rundvlees. 'Draadjesvlees' is natuurlijk van zichzelf al een héérlijk woord, maar het doet míj direct denken aan verhalen van mijn moeder, dat ze urenlang aan de eettafel moest blijven zitten tot haar bord leeg was, onderwijl de prop niet-weg-te-krijgen vlees in haar mond van de ene terug naar de andere kant kauwend. Hopelijk is dit toe te schrijven aan kinderlijke eigenwijs- heid van mijn moeders kant; ik richt me liever op 't onderstaande plaatje en waag een poging!

Wie wist dat er zelfs een draadjesvleesgenootschap bestaat (link HIER, bijvoorbeeld als je recepten zoekt)? Mensen die drie keer per maand bij elkaar komen om te genieten van een stoofmaaltijd. Nou, dat snap ik inmiddels helemáál. Ik verbaas me er elke keer weer over hoe relatief weinig tijd je hoeft te investeren in zo'n van smaken doortrokken pan vol eten, waarmee je dan ook nog eens drie tot meer dagen toekomt. In dit geval gaat de hele boel in een gietijzeren pan op een laag suddervuurtje en komt er zo'n twee uur later, na af en toe doorroeren, weer af. Nou moet ik wel zeggen dat mijn hand wat guller is met jeneverbessen, laurier en uien dan het recept voorschrijft, maar dit ruikt góed!

Af laten koelen en dan tweekeertwee porties de diepvries in, twee- keertwee porties weggezet voor twee volgende dagen in de week en éénkeertwee porties voor morgen klaar. Waarmee de aankoop van goede riblappen in één klap is terugverdiend! De dag daarna ontdek ik dat een royale scheut ketchup (tomatenpuree of iets, kan vast ook) de smaak nog eens extra optilt. Ver-ruk-kel-lijk!!

Hach(ikid)ee

Wàt geef je aan de moeder die alles heeft? Die als je vraagt wat ze voor haar verjaardag wil, steevast zegt: "Ik vind het al leuk als jullie komen." Nou, 'tuurlijk komen we; maar wat wil je nou hébben? Want na al die jaren dat je ouders (en vooral je moeder natuurlijk) voor je gezorgd hebben, wil je nu wel eens wat terugdoen. Om die nare puberteit goed te maken bijvoorbeeld (heb je die feitelijk ooit al aan jezelf goedgemaakt?!) Maar ze weet niks. Hoeft niks. Heeft alles al...
En dan opper ik het plan te komen eten. Moeder biedt aan wel een soepje te maken. Want ze heeft niet veel tijd. Ware het leven een tekenfilm, dan was dít het moment waarop er zo'n lichtgevend lampje boven mijn hoofd zou verschijnen, want ik weet het: "Mam, ík maak omdat jij jarig bent jóuw lievelingseten. Omdat je op je verjaardag altijd mag zeggen wat je wil eten. Dus; wat wil je eten?" Moeder is enthousiast. En wil wel hachee met hutspot. Voor hutspot heeft ze alles al in huis, maar als ik hachee wil maken?! Top! Hachee zal er zijn:

Ik heb alleen geen flauw idee hóe je hachee maakt. Nog nooit gedaan. Maar ik heb een huis vol kookboeken en een internet vol recepten. In het allereerste boek wat ik pak (Favorieten uit de vaderlandse keuken) staan al meteen de juiste aanwijzingen en nadat ik na het werk nog even boodschappen heb opgepikt bij de supermarkt op HoogCatharijne, kan ik het weekend thuis starten met de volgende culinaire uitdaging (lees: de schepping van de zoveelste verrukkelijke stoofschotel)!

Mama maakt op zaterdag de hutspot (en heeft de tafel gedekt met het bijbehorend oudhollandsch tafel- kleed). De rode glazen borden die ik nog zo goed van vroeger herken, worden rijkelijk volgeschept met de oranje worteluienstamppot, waarna de kuil in het midden kan worden gevuld met mijn zoetige jusrijke hachee (ik kan een lach nauwelijks onderdrukken wanneer ik me realiseer dat dit er precíes zou uitziet als die oranje stenen asbak die mijn ouders vroeger op tafel hadden staan). Vanzelfsprekend worden de borden leeggeschraapt, want wie kan een dergelijke liefdevol gemaakte maaltijd weerstaan? Alleen had het lief liever meer uien in zijn hachee gezien; zeg maar, zoals zíjn moeder het vroeger maakte...

Ren dan!

Riblappen in de aanbieding bij de supermarkt om de hoek: voor €3,89 per kilo. Waar een mens al niet warm voor kan lopen (ik had het zelf vroeger ook niet gedacht)! Maar terwijl ik halfwakker ach- ter mijn karretje aan sjok, begint mijn maag te tintelen en krijg ik opeens een heldere oogopslag. Want riblappen staat gelijk aan stoofvlees en dat betekent twee dingen: één. ik ga 'de boel de boel' laten en de middag spenderen aan aanbraden en sudderen; en twee. de komende tijd zal ik me vanaf het eerste moment dat ik naar het werk fiets, al kunnen verheugen op een hartverwarmende avondmaaltijd (want zo'n pan vol stoofvlees gaat wel even mee).

En met mijn nieuwe favoriete kruidenwalhalla binnen handbereik, kan ik bovendien hélemaal los gaan, want we hebben schijnbaar zelfs asem in huis... Dus wanneer je riblappen in de aanbieding+ stoofmiddag+kruidenwalhalla bij elkaar optelt, krijg je: Indische rendang. Daar heb ik de extra fietstocht naar TokoCentraal (verse laos, gember, koenjit en dito salamblaadjes) wel voor over!
Ik volg het recept tot de letter (alleen moet die laos misschien ook gestaafmixerd worden?!) en dus zitten we die avond met een bord heerlijke kruidige rendang op schoot. Zó kun je het niet in de win- kel kopen! Ver-ruk-ke-lijk!! Jammer alleen dat ik tussen alle bood- schappen door, de aankoop van groente een beetje vergeten ben, maar gelukkig was er nog een pak diepvrieserwten tevoorschijn te toveren... Het lief eet er daarnaast (héte) komkommersalade bij.

Kalkoenmole (maar dan met kip)

Fusion cooking. Betekent dat spinazie door de pannenkoeken, ro- de bieten in de chocoladecake en chocolade in de vleessaus? Want dán ben ik een fan! Die laatste combinatie impliceert in ieder geval een typisch Mexicaans mole (spreek uit: molé), die misschien niet zo fantástisch gelukt is als die van KlaryKoopmans (ik heb dan ook geen poblano's voorhanden maar moet noodgedwongen mijn toevlucht nemen tot 'gewone' rode pepers uit de supermarkt), maar desalniettemin verrúkkelijk smaakt. Mole is een rijke kruidige saus op bouillonbasis, met als ultieme toevoeging: (pure) chocolade! Precíes dat wat je zoekt voor een sneeuwwitte dag als deze. Alleen zou ik de chocolade volgende keer pas op het laatst toevoegen.

Heerlijk bewerkelijk recept, wat (dus?) garant staat voor een volle kruidengeur in de keuken. Kijk, dan heb je geen geurkaarsjes en/of kruidnagels in citrusvruchten nodig om het huis naar Kerstmis te laten ruiken.
De hoeveelheid saus (op basis van één hele kip) is genoeg voor acht personen en doet het ook goed in een tortilla. Lekker nog wat chocola over het gerecht raspen, zodat dit er smakelijk overheen uitsmelt en opeten (niet alles)! Ookal ziet het er dan uit als katten- voer...

Ajam kecap

Sinds ik bij Tante Lien heb gegeten, ben ik weer helemaal fan van de Indonesische keuken. En hoe moeilijk zou het zijn om de basics hiervan uit te vogelen? Om te beginnen vlees in kruidige ketjap- saus; dat moet toch te doen zijn? Blijkt overigens dat de Indische standaard begint met korian- der, komijn en gember. Ui, knoflook en uiteraard (goede!) ketjap. Geheim ingrediënt (elk goed recept heeft er één): to- matenpuree. Zo heb je op een vrije middag snel een pan vol lekkere babi kecap. Of ajam kecap; dàt kan natuurlijk ook.
Met sojabonen (toko), wilde spinazie (AH) en bimi.

Goulash

Ik hoef er geen andere woorden aan vuil te maken, dan: heerlijk, heerlijk, heerlijk(e geur).