VOOR ÍEDEREEN
EEN FANTASTISCH
en
HEEL GELUKKIG
2010!!

Gelukkig nieuwjaar!

Slakkenhuizen met ahornkoffieglazuur

Niet ik, maar mijn "ik háát deeg" partner had het op zich genomen om voor zijn laatste werkdag gebak te maken. Mijn suggestie van deze cinnamon rolls werd daarbij al snel geadopteerd als het beste idee, met als enig probleem dat er wel rond 14u begonnen moest worden met gistdeeg voorbereiden. En omdat mijn liefste dan nog aan het werken is (was), was díe taak voor mij en daarom mag ik er tóch over bloggen!

En ze zijn inderdaad súperlekker worden. Vier (!!) lasagneschalen vol 'cinnamon rolls' van luchtig zoet gistdeeg met in elke rol een kern van plakkerig suikerkaneel met een hint van roomboter en over het geheel een poedersuikerglazuur, aangemaakt met koffie en ahornsiroop. Makkelijk per stuk afbreekbaar en enkele dagen houdbaar.

Het recept? HIER (in 't originele Engels, compleet met stap-voor- stap foto's maar met nare Amerikaanse meeteenheden) of in mijn aangepaste (metrische) versie:

Recept
Meng 1l (volle) melk met 250ml zonnebloemolie en 200g suiker in een grote pan (met rechtopstaande wanden) en verwarm deze al roerend op middelhoog vuur tot nèt voor het kookpunt. Van het vuur afnemen en 45 tot 60 minuten laten afkoelen.
Als het mengsel handwarm is, 15g droge gist toevoegen en 't ge- heel enkele minuten laten rusten zodat de gist zich kan ontwikke- len. Roer 1,3kg bloem door de gistmelk, dek de pan af met dit of plasticfolie en laat het deeg 1 uur op een enigszins warme plaats rijzen.
Voeg nogmaals 165g bloem toe, plus 1 volle theelepel bakpoeder, 4/5tl dubbelkoolzure soda en 1tl (volle) fijn keukenzout; en kneed het deeg gedurende minstens 10 minuten goed door voor een fijn luchtig eindresultaat. Rol de helft van het deeg op een bebloemd aanrecht uit tot een lange rechthoek en giet hier 150g gesmolten boter over uit. Besprenkel met 200g suiker en vervolgens rúim kaneel (ca. 15-20g) met evt. andere kruiden naar smaak (5spice, gemalen kruidnagel). De deeglap oprollen, dichtplakken en in plakken snijden. Precies hetzelfde doen met de andere helft deeg.
De kaneelplakken over beboterde bakvormen verdelen en op eni- ge afstand van elkaar in bloemvorm schikken. Laat nog een half uur staan op een warme plaats om te rijzen. Bak de slakkenhuizen daarna in 15 tot 20 minuten gaar en goudbruin in een voorver- warmde oven van 175°C.
Maak ondertussen het zondig lekkere ahornkoffieglazuur.
Zeef 500g poedersuiker boven een grote kom en meng hier 1el ahornsiroop, 50g gesmolten boter, 60ml sterkgezette koffie en een mespunt zout doorheen. Voeg zoveel melk toe (in gedeeltes) tot een dik, maar vloeibaar glazuur ontstaat. Voeg meer poeder- suiker of melk toe om de juiste consistentie te krijgen. Schenk het glazuur royaal uit over de warme slakkenhuizen en laat af- koelen (of doe je direct tegoed aan het lekkers).

Ground Organic Vanilla Powder

Ach shit, nee hè. Mijn kleine potje gemalen bourbonvanille, zomer 2007 gekocht op vakantie in Scandinavië, was leeg (aanvankelijke inhoud 10 gram) en op mijn emailvraag aan Zuidafrikaanse produ- cent Khoisan Tea "Waar is het dichtstbijzijnde verkooppunt" (en ja, ik was idd bereid voor het verrukkelijke aromatische gebakadditief naar een andere stad af te reizen) kreeg ik 't eenduidige antwoord "Zweden". En ik was juist zo gehecht geraakt aan de eenvoudige manier om een fijn vanille-accent toe te voegen aan eender wat.... Blijken ze bij de natuurvoedingswinkel aka bioshop ook gemalen vanille te verkopen (€2,49 per zakje van 3 gram)!

Kipragout

Soms blijken sommige dingen zó belachelijk makkelijk zelf te ver- vaardigen, dat je je afvraagt waaròm je het eigenlijk altijd alleen maar uit blik hebt gegeten. Dat was zo voor rode bietjes (die ik nu niet eens meer uit pot lúst, omdat ze dan veel te -kunstmatig- zoet zijn) en sinds vandaag geldt dat dus ook voor ragout. En misschien is een blikje opentrekken dan veel makkelijker en hoef je niet tien keer te proeven voor je de juiste kruiding te pakken hebt (nog wat peper? meer zout! scheutje maggi? nóg meer zout?), maar dan mis je wél mooi die gelukzalige ervaring van tevreden roeren door je eigen fluweelzachte roux:

Het hele lange recept in een notendop (voor iedereen die het nou tòch niet meer ziet zitten): bouillon trekken en daar een kipfiletje in garen; roux maken met die bouillon plus een scheutje slagroom voor het fluweelzachte effect; fijngesneden kippetje door de roux en afkruiden. Ondertussen heb je natuurlijk al de kant-en-klare (of zelfgemaakte) pasteibakjes opgewarmd en daar gaat het hele prut- je dan in.

Míj leek een bakje ragout het ideale hapje voor arriverende gasten die hun maag verder leeg moeten houden voor alle oliebollen (en andere fijne vettigheden) die er de rest van Oudjaarsavond inge- stopt gaan worden. Maar uiteraard is gewoon ragout (ookal is het mijn allereerste zelfgemaakte) ook maar zo gewoon ragout en dus maak ik kipkerrieragout.
Waarvoor 1el kerriepoeder en ½tl gemalen fenegriek tegelijk met de (50g) bloem door de voor de roux smeltende (50g) boter gaan. Met 250ml gezeefde bouillon en 100ml kokosmelk wordt van het gebakken bloemmengsel een gebonden saus gemaakt (zoals deze bechamelsaus). Verse koriander in plaats van verse peterselie en dan garneren met gebakken shiitake en kokosrasp.
En zo varieer je eindeloos:
Arabische kipragout (met abrikozen, kaneel, gemalen koriander en komijn); Griekse kipragout (met oregano, honing en citroen); Itali- aanse kipragout (met zongedroogde tomaatjes, mozzarella en basi- licum); Mexicaanse kipragout; herfstragout (met tamme kastanjes en uitgebakken spekjes)....

Mjammie!

Eiwitglazuur

Stevig zoet eiwitglazuur om allerhande snoepjes en peperkoeksterren vast te plakken aan een ginger bread house of om bijvoorbeeld marsepein te decoreren.

Ik maakte mijn glazuur door 13g eiwitpoeder met 1 eiwit M te mengen (klonterig, maar dat gaat goed komen) en daar twee bussen poedersuiker (à 250g) en enkele druppels amandelextract doorheen te kloppen. Blijven kloppen tot stijve pieken ontstaan en het glazuur met een mesje te bewerken is (cf. dunne stopverf), evt enkele druppels water toevoegen.
Deze hoeveelheid was genoeg voor een heel huisje en het glazuur bleek een wondergoede lijm te zijn. Dat zou met poedersuikergla- zuur nooit gelukt zijn.

Hèt KerstDessèrt (met hoofdletters!!)

Kerstmis. Tijd van geforceerd leukdoen en quasi gezelligheid. Of: tijd van nostalgisch stilstaan bij familie en tradities!? Na al die tijd ben ik er nog steeds niet uit. Wat vínd ik er nou van? Hoewel er fei- telijk niet bijster veel van te vinden is, omdat 25 en 26 december toch wel komen en dan valt er gewoonweg niet onderuit te komen. Dat het kerstmis is.
Dit jaar is me in dat opzicht overigens bijzonder goed bevallen; veel sjoelen en hints spelen; en zowel bij Familie1 als Familie2 een kerstdiner samengesteld uit de afzonderlijk bereide gangen (ieder één gang). Van mijn hand dag2 een heerlijke rollade met veel fijne bijgerechten en dag1 het 'toetje': een authentiek peperkoekhuisje, met dank aan de DaringBakers voor deze showstopper...

Christmas is such a time of forced happiness and acted cosiness. Or is it a time of nostalgia, traditions and family warmth? After all these years I still don't know what to make of it. Not that I'll have any say in it. For not the one, but twó Days of Christmas will come anyway. Although thís year I had a showstopping dessert (we each did a course for the dinner): a authentic homemade ginger bread house, courtesy of the DaringBakers!

The December 2009 Daring Bakers’ challenge was brought to you by Anna of Very Small Anna and Y of Lemonpi. They've chosen to challenge Daring Bakers’ everywhere to bake and assemble a real ginger bread house from scratch. They chose recipes from "Good Housekeeping" and from "The Great Scandinavian Baking Book" as the challenge recipes.

Een peperkoekhuisje. Wat een werk zal dat zijn. Eigenlijk zie ik het niet zo zitten om er zó veel tijd in te stoppen, maar goed; voor Het Kerstdessert.. Het deeg is in ieder geval snel genoeg geprepareerd, maar melasse (of treacle) gebruik ik mooi níet (want de smaak van dat stroperige spul blief ik niet). Nee, ik gebruik een Oudhollandse gele pot keukenstroop; waardoor míjn deeg in ieder geval súper- lekker is. Met een bijna dubbele hoeveelheid gemberpoeder, want het moet ook niet té zoet worden (bovendien laat ik me er bijna toe verleiden ook wat gemalen kruidnagel en kaneel door het deeg te kneden, maar ik besluit dat de weglating van melasse al genoeg aan authenticiteit doet inboeten).

I don't like molasses. Actually, I dislike the taste of it very much. I think I'm not going to use that, I'll take ordinary (dutch) kitchen sugarsirop instead. It's as thick as molasses but sweet tasting. And I wanted to add maybe some cinnamon or grinded cloves to the dough, but figured leaving out the molasses was losing enough authenticity...

Ik heb alleen bloem over. Want ik weet zeker dat als ik álle bloem uit het recept door het deeg probeer te kneden, ik 'n veel te droog, korrelig, scheurend geheel krijg. Dus dat doe ik mooi niet.
Though I have some flower left over. My dough would definitely have been too dry if I'd added all 1,6kg so I just didn't. Which was probably for the best.

RECEPT (pdf.bestand) voor gingerbread en/of pepparkakstuga.

Deeg uitrollen dan. Alle delen uitsnijden. Bakken. In de oven bol- len de diverse onderdelen overigens vervaarlijk op, maar tegen het einde van de baktijd (in totaal 25 tot 30 minuten) blijkt dit gelukkig weer grotendeels weggetrokken. Ik vreesde al voor een soort Michelinhuisje...

Making the templates was maybe the most time consuming task. Which was surprising enough, for I thought it would take me dáys to assemble such a lovely Victorian house on my own. It didn't. And it was fun. It actually was a LOT of fun and we instantly made it a New Family Tradition, swearing solemnly to start in time next year (instead of cutting patterns late at night Christmas Eve and traveling to family with a roofless ginger bread house, glueing the whole thing together in mother-in-law's kitchen).

Goede gastvrouwen hoor, voor deze uitdaging. Ze hebben behalve het recept, nog diverse links toegevoegd voor ons peperkoekhuis- maagden. Zoals deze met een complete beschrijving van het feno- meen. En deze, waarop ook nog eens verschillende huissjablonen (voor de begaafde zoeker zijn veel meer patronen en stencils op 't internet te vinden).
Such good hosts this challenge, providing explicate drawings and lots of useful links. I myself made good use of these blueprints for a 'little' Victorian house (although I even considered doing the chapel....)

De (hierboven afgebeelde) gebakken koekdelen zullen het Victoriaanse huis vormen, waarvan ik de blauwdruk op laatstgenoemde link vond. Het was lang en hard twijfelen tussen dit huis en het pretentieuze project van een kapelletje (compleet met glas-in-lood ramen (i.e. stained glass cookies) van gesmolten snoepjes?), maar dat het zéker geen oneroomhouse zou worden, stond sowieso al vast! Het geheel werd met ROYAL ICING (eiwitglazuur, recept volgt) in elkaar geplakt. Wat wonderlijk wel werkte; even vasthouden en - letterlijk - múúrvast.

De andere DB bakcollega's gingen zich te buiten aan nóg veel crea- tievere ideeën. Of deden nog beter hun best. Zo maakte iemand 'n peperkoekkerststal en ik zag ook een Noah's peperkoekark!
Geweldig!! Verder een gingerbread barn en veel kleurrijke huisjes, met tumtumnok, met amandelschaafseldak (dat idee had ik ook), met niet-na-te-maken suikergoedbalkon (!), in stemmig groen en rood (met reliëfdak), of alleen met groen, een Sims2 huis, met tic tac kerstkrans of zelfs een peperkoekiglo met grappige pinguïns; in ieder geval een écht samendoen project (leden van de DBfamilie kunnen in het forum van dec09 bij de 'completed challenges' kij- ken naar alle bijzondere eindresultaten). Oh, ik heb nog een prách- tige boerderij gevonden (compleet met kruidentuin).

Hooray for all DB colleagues doing an EXCELLENT job!!

'Mijn' Victoriaanse huis mét uitbouw en serre. Ruiten van witte ge- latineblaadjes, luiken van discomatten. Een lekker grote plas keu- kenstroop om de (hier) smeltende sneeuw cq. pekelsmurrie uit te beelden en verder een pad van CurlyWurly. Ik wilde niet 'n super- markt aan snoepjes kopen en heb het verder bij koekdakpannen en witte hagelslag'sneeuw' gehouden. Wat ik een volgende keer zéker niet zal herhalen, want wat leuk was dit! Enthousiast werd het zelf bakken en versieren van een eigen peperkoekhuisje door mijn lief en mij als Nieuwe Traditie omgedoopt. Met de plechtige afspraak volgend jaar zéker op tijd te beginnen (dus rond 15 december). Zodat we met méér tijd en overgave in alle rust het huis kunnen decoreren en ik niet op Eerste Kerstdag met een onaf huis naar de familie hoef af te zakken (het dak zat er nog niet op en dat heb ik in schoonmoeder's keuken in elkaar moeten plakken).

Look; there's Mary. Out of nowhere. It's a miracle...

Ach kijk, een wonder: er verschijnt een Maria van suikergoed. Vanuit het niks...

Gebraden ananas in toffeesaus

Als je ananas al lekker vindt, dan zul je helemáál smullen van deze dampendwarme smaakvolle versie uit de oven. Hoewel de eerlijk- heid mij gebiedt te zeggen dat drie vanillepeulen en vijftien kruid- nagels slechts een subtiel kruidig accent geven. Nee, dé topper van dit dessert is de toffeesaus van boter, vanillesuiker, slagroom en ananassap.

Alleen zal ik de volgende keer de saus niet mee de oven in laten gaan, maar na het aanbraden van de ananas apart houden en de sappige vrucht lekker in zijn eigen sap gaar laten koken. Gedeco- reerd met Treets een klein zoet kerstdessertje voor ons volwas- senen; want zeg nou zelf, feitelijk zit je toch al vol (let wel; dit was dus niet Hèt Kerstdessert!)

Hallo, katje

Bij toko Dun Yong in Amsterdam vond ik in de kelder plastic pud- dingvormpjes (€1) in de vorm van Hello Kitty. En aangezien dit hét favoriete onderwerp is van mijn 4-jarige nichtje, kreeg zij dit als kersttoetje. Van jello met aardbeiensmaak (óók te koop bij de/een toko) en gegarneerd met snoepjes.

Niet dat ze het op at, overigens, maar dát terzijde...

Stoofpeertjes

Derde Kerstdag betekent voor mij: de hele dag binnen hangen, in pyjama met een dikke trui erover. Radio2 zendt de Top2000 uit en er is tijd genoeg om de foto's van de afgelopen dagen te orde- nen. En te bloggen. Met een bord restjes voor mijn neus. Waarop ook twee overgebleven stoofpeertjes prijken.

Iedereen heeft wel een eigen familierecept voor peertjes en zo ik ook natuurlijk (hier). De draai hieraan, bestaat dit jaar uit een fles glühwein in plaats van 'gewone rooie' en bovendien maak ik stoof- peren in een jasje (waarbij het bovenste 1/3 niet is geschild). In conclaaf kan ik melden dat die glühwein voor herhaling vatbaar is en dat de peren voortaan weer als vanouds ontkleed op een schaal mogen pronken..

Voor alle apen en hun afstammelingen!

Is het een cake? Is het een brood? Nee, het is een... Tja, wat is het eigenlijk? Officieel is het een zogenaamd banana bread, maar - en misschien komt het wel door de toplaag van greinsuiker - ik vind het veel meer een bananenontbijtkoek. Met de rijke smaak van honing en de smeuïgheid van banaan. Ècht superhéérlijk (voor het Kerstontbijt) en óók belangrijk: gemaakt met een snel en simpel deeg:

Recept
Wrijf 100g záchte roomboter met de vingertoppen door 225g cakemeel (of: 225g bloem) met 1tl bakpoeder (of: 225g zelfrijzend bakmeel) tot het geheel er uitziet als broodkruimels. Rasp ¼ tot ½tl nootmuskaat boven het kruim en vermeng.
Prak 225g (over)rijpe banaan (dat zijn er ongeveer drie van mid- delgroot formaat) en meng dit met 100g (licht)bruine basterd- suiker (of fijne kristalsuiker), de geraspte schil van 1 biologische citroen, 2 losgeklopte eieren L en 6el dikke honing door de bloem tot een homogeen deeg. Giet dit in een beboterde cakevorm van 1l en bak ca. 75 minuten in een voorverwarmde oven van 180 graden Celsius. Bedek de bovenkant van de koek met alumi- niumfolie als ze tegen het eind van de baktijd te bruin kleur.
Laat uit de oven enigszins afkoelen, ontvorm en laat door en door koud worden. Verwarm dan 2el honing en strijk dit uit over de bovenkant van de koek. Garneer met greinsuiker.

Overrijpe bananen vind je overigens vaak met kortingssticker en al, in de supermarkt of op de dagmarkt, in de 'niet meer geschikt voor de verkoop' bak (ik kreeg er 11 voor €0,50). Belachelijk, want de bruine zachte bananen (mits niet té paperig) zijn véél beter ver- teerbaar dan de harde groene. En bovendien perféct geschikt voor recepten als deze. Van de bruine papperigheid proef je echt níets meer terug.

Met dank aan NotQuiteNigella voor het plausibele initiatief om een ultiem bananenbroodrecept bake off te houden, zodat ik stuitte op de bovenstaande klassieker van Ushka!

Zure citruspeer

En óók in de natuurbio- winkel gevonden (en wel Rio de Bio, Adelaarstraat 48, Utrecht): bergamot. Verantwoordelijk voor de kenmerkende geur en smaak van EarlGrey thee. Nou; dát belooft wat voor een citrusvrucht.
Voor deze biologische kanjer van bijna drie ons, betaalde ik €1,13 (€3,90 per kg). De schil (barstensvol karakteristieke bergamotolie) gaat in ieder geval in de soeppan met stoofpeertjes!

Capsicum frutescens - heel en half

Nadat de cayennepeper van Het Blauwe Huis (vorig jaar, na de citroensapkuur) opraakte, kocht ik dus capsicum frutescens in de reguliere supermarkt. En dat smaakte bij lánge na niet hetzelfde. Miste pit, daar waar het aan muffigheid nìet ontbrak! Gelukkig vandaag bij de natuurvoedingswinkel weer nieuwe peper gevon- den. En kijk, ze verkopen daar ook héle cayennepepertjes (€1,80 per zakje)

Glamorgan worstjes

Voor kaasliefhebbers die wel eens wat anders willen dan het geijk- te kaasplankje met een brietje en een roodschimmel. Voor mensen die van worst houden maar óók vinden dat al die vleesconsumptie in ecologisch opzicht eigenlijk niet kan (zoals ik). Voor verstokte vegetariërs wier tahoe hun uit de neus komt: Glamorgan worstjes. In ieder geval datgene dat ík zou maken als hoofdgerecht voor het vegetarisch kerstmenu; ware het niet dat ons kerstmenu helemaal niet vegetarisch zal zijn...

Voor de onoplettende lezer; het betreft worstjes zonder vlees. Met véél kaas. En inderdaad, dan zou je in principe een soort kaaskro- ketten verwachten, maar in míjn bescheiden mening zijn het dat dan toch ook weer niet. Omdat de hete kaas bij doorsnijden niet uit de worstjes loopt en omdat het niet alleen kaas is wat je proeft. Een heerlijk gekruid (veel peterselie en verse tijm) zeer handelbaar deeg waar ik enthousiast worstjes van rol die in de pan uiteindelijk allemaal tot staven bruin krokant bakken.

Glamorgan, waar de worstjes de naam van dragen, ligt parodoxaal genoeg in Bacons National Park (niet helemaal hoor, feitelijk heet het Beacons NP, maar dat heeft toch niet diezelfde humor als wan- neer ik een e weglaat). In Wales, dus.

Sorry... wat?!

Echt Surinaams vruchtenbrood! Echt Surinaams vruchtenbrood? Was Suriname niet ooit één van Nederlands' overzeese gebiedsde- len? Dacht het wel! Zou dit vruchtenbrood dan soms geïnspireerd zijn op de door ons van Duitsland gejatte kerststol? Wellicht, ja. In ieder geval vormt het hét cadeau voor onze gastvrouw van Eerste Kerstdag. Nou maar hopen dat er geen sambal in zit, want dat vind ík dus echt Surinaams...

(nee, grapje; dit brood ruikt héérlijk; naar gekruid suikerbrood)
€3,85 bij Oriental
Gebakken in Breukelen door ZainabFoods(.nl)

(update 27-12-2009)
Het vruchtenbrood bevat noch spijs noch noten, maar wél een wa- re overdaad aan zoete zachte rozijntjes. Je zou het als een kruidig kaneelbrood of een dagoude brioche kunnen omschrijven, maar in ieder geval houd ik het persoonlijk voortaan weer bij de Hollandse kerststol...

Gestoomde toffeepudding

De zoektocht naar Hèt KerstDèssèrt duurt voort en op aandringen van 't lief waag ik me aan een probeersel van Mr. Gordon Ramsay:

steamed sticky toffee pudding with bananas and pecan

Dat belooft veel goeds, want Gordon kan Kóken en bovendien ben ik in het blijde bezit van een afsluitbare puddingvorm (die ik tot op heden nog nooit had gebruikt, maar die een absoluut onmisbaar stukje keukengereedschap blijkt te zijn; voor €12,95 bij Dille& Kamille)!

De bijbehorende toffeesaus maak ik nog maar even niet; dat kan ik over een paar dagen altijd nog doen als dit inderdaad Hèt Dèssèrt blijkt te zijn. Wel baart al dat voorproeven en uitproberen me zor- gen in de calorieënafdeling en met al die sneeuw buiten kan ik ook al niet gaan joggen...
Het deeg is plakkerig cakedeeg, gemaakt met oa zachte roomboter, fijne rietsuiker, geprakte rijpe bananen, gemalen cashewnoten, ci- troensap, Marokkaanse kaneel en wit broodkruim. De vorm wordt, op advies van Gordon, van binnen (uiteraard) dik ingesmeerd met een botersuikermengsel. Deeg erin, vorm op een stoomdingetje in een grote soeppan met een bodem kokend water en 1,5 uur 't dek- sel op de pan (wel tussendoor controleren dat er steeds water in de pan aanwezig blijft).

Het blijkt geen enkel probleem om de 'pudding' uit de vorm te krij- gen en op een bord te laten glijden. De hete kruidige geur van gare banaan vult de keuken. En terwijl het mes door de toplaag van ge- karamelliseerde suiker kraakt, slaakt mijn lief kleine kreetjes van verrukking. Dit is inderdaad een héle lekkere taart. Luchtig, zoetig, klein zuurtje erin en toch niet al té zwaar (dat zal mét saus wel an- ders zijn). Maar of ik hier nou 'n verpletterende indruk mee maak? Ik zoek nog even verder!

Lauwwarme currysalade (met kikkererwten)

Tussen alle klussen door, die in en uit het huis te doen zijn, flans ik snel een voedzame salade in elkaar. Met nou eens een keer geen 'slaatjes bla' maar met lekker knapperige kikkererwten (ik eet mijn gekookte bonen en peulvruchten het liefst al dente: de gedroogde kikkererwten een uurtje voorweken in gekookt water, dan aan de kook brengen en op zacht vuur laten doorkoken - ergens tussen de 30 en 60 minuten - tot een geproefd exemplaar de gewenste beet heeft).
Verder hoef ik voor deze maaltijd niet veel te doen: wat kruiden roosteren en vijzelen; poeders erbij; chilipepertje, verse koriander en dito munt fijnhakken; citroensapje; scheut olijfolie (of ghee) en dan met het bord op schoot even rust nemen. Óók belangrijk!

Speciaal voor de Feestdagen

De afgelopen jaren had de Albert Heijn deze heerlijke cruesli met veel noten en toffeesmaak in het assortiment rond kerstmis. Maar nu loop ik er helaas tevergeefs naar te zoeken. Moet ik dus iets an- ders verzinnen om mijn vrije ochtenden op te fleuren. Overigens wel opvallend dat de producten 'speciaal voor de feestdagen' bij andere supermarkten, diezelfde violetpaarse kleur hebben als het gamma AH Excellent heeft...

Suikergoed-op-sneeuw

Eerlijk gezegd ben ik een échte maz- zelaar. Ik hoef me vandaag niet op mijn werk te vertonen en zit nu heerlijk vanuit mijn warme huisje naar de prachtige sneeuw buiten te kijken. Vanaf de radio klinkt het be- richt toch vooral binnen te blijven en wederom, net als gisteren, wordt een negatief reisadvies afgegeven. Overal zitten mensen vast; te balen; te koukleumen. Maar zo niet ik. Ík hoef enkel te bedenken hoe ik me vandaag eens bezig ga houden (want de voorbereidingen voor het werkoverleg van vanavond, 35km verderop, heb ik maar even van me afgeschoven). En aange- zien al die sneeuw niet plakt en er dus nauwelijks een sneeuwpop valt te rollen, heb ik hét alternatief gevonden. Ik schep drie oven- schalen (mijn lief zegt altijd al dat ik teveel keukenspullen heb) in de tuin vol maagdelijk witte sneeuw en sprokkel keukenstroop en suiker bij elkaar. Al wat ik dan nog nodig heb is een steelpannetje:

Mijn ingeving(e) komt uit het Kleine Huis Kookboek. Van stroop en suiker wordt volgens oud recept een karamel gekookt, wat ver- volgens op verse sneeuw wordt gegoten. "Rondjes en krulletjes en wriemeldingetje en die werden meteen hard en dat was suiker- goed." Klinkt leuk en dat wil ik ook.

In het recept wordt uiteraard donkere melasse gebruikt en voor de gelegenheid zal ik me met mijn pot 'treacle' aan deze authen- ticiteit houden. Hoewel ik helemáál niet van deze bittere stroop houd (met de smaak van die vieze licoricestaafjes uit een zak Engelse drop) en véél vééél liever keukenstroop of - nog beter- ahornsiroop zou gebruiken. Voor de suiker neem ik lichtbruine basterdsuiker, maar rietsuiker of kristalsuiker kan natuurlijk ook.
De stroop (5/8 cup) met suiker (1/3 cup) in een steelpan onder continue roeren laten smelten, op relatief hoog vuur aan de kook brengen en zodra het borrelt op matig vuur verhitten. Blijf roeren; de smaak van aangebrande suiker is níet lekker. Na een minuut of vijf een druppel suikersiroop in een glas koud water laten vallen. De siroop wordt meteen hard, maar mag a. niet aan de bodem van het glas blijven plakken en b. moet tussen de kiezen kapotkraken. Blijf testen, steeds in een schoon glas koud water, tot dit stadium is bereikt.

De bakken met sneeuw op het aanrecht klaar zetten en de suiker- siroop op de sneeuw gieten. Nou moet je niet denken dat je met dit plakkerige spul daadwerkelijk prachtige kerstbomen kunt gieten, maar dat maakt de lol er niet minder om. Grappig om te zien hoe de suikersiroop ín de sneeuw wegzakt en het prachtige wit bruin kleurt. En hártstikke leuk om met z'n allen te doen.

De hand van mijn lief heeft net even wat langer nodig dan de rest om hard te worden, maar is bij verre het grootste pronkstuk van onze collectie suikergoed. Ideaal om je meteen helemaal misselijk in te eten, maar ook goed te bewaren voor Kerstmis. Alleen; hoé krijg je die sneeuw er weer af (want nat smelt het suikergoed weer enigszins weg)?