Zélf ricotta maken!!

Wat doe je als je na een lange dag hard werken 's avonds tegen een uur of half elf uitgeput tegen het naar bed gaan aan zit te hikken? Als je wéét dat je te moe bent om nog écht aan iets te beginnen, maar je vindt het te vroeg om onder de dekens te kruipen, omdat je dan werkelijk zou toegeven aan het feit dat je het niet meer trekt? Wat doe je dan?! Meestal: een beetje tv kijken of wat compu- teren. Gisteren: kaas maken.

HUH?? I know!! Maar inderdaad: ík heb kaas gemaakt. Verse kaas à la ricotta, die direct te gebruiken is en zo vers is als vers kan zijn. Benodigdheden: melk, zout, citroensap. Duur: kleine 30 minuten. Resultaat: pure trots.

Wat je moet doen is het volgende (en serieus, je móet dit echt gaan doen; het is zó cool en zó makkelijk):

Doe 0,5l melk met een snufje zout in een steelpan en zet op middelhoog vuur. Laat de melk níet koken, maar gewoon opwarmen. Zodra er stoom van de melk afkomt, het sap van 2 citroenen toevoegen en de vloeistoffen met elkaar vermengen door met de pan rond te draaien; liever níet roeren. Het brouwsel op laag vuur ca. 10 minuten laten warmen, maar zéker niet laten koken. De melk gaat splitsen en er ontstaat wrongelvlokjes: níet roeren. Je kan wél om je jeukende vingers wat te doen te geven, om de zoveel tijd even met de pan draaien, maar het is wenselijker om er alleen met je neus boven te hangen en te kijken. Wanneer het 'melk'oppervlak bubbelig, schuimig, vlokkerig is en je de onderliggende transparante wei door de 'wrongel' heen kunt zien, de pan van het vuur halen en nog eens 10 minuten laten staan. Ondertussen een zeef boven een diepe kom bekleden met kaasdoek, mousseline of zelfs een schone theedoek.
Het kaasmengsel in de doek in de zeef gieten, laten uitlekken en naar wens uitknijpen (voor drogere vs. nattere ricotta). Klaar!! En had ik al gezegd: direct eetbaar!!

Eén van de betere dingen aan dit recept, afgezien van het voor de hand liggende, is dat je niet eens citroensap hóeft te gebruiken. Élke zurige vloeistof is mogelijk: naturel yoghurt, karne- melk, zelfs azijn. Dit heeft wel enige invloed op de smaak, maar het meerendeel van het zuur komt toch in de weggezeefde wei terecht. Je hebt schijnbaar gewoon genoeg zuur nodig om de melk te doen stremmen. Na toevoeging van meer zuur stremt de melk vooral sneller, maar dit maakt de kaas niet persé veel zuurder. Hoewel de ware vraag natuurlijk is: zou je van de achtergebleven wei 'Rivella' kunnen maken?!?

Uiteraard heb ik al deze wijsheid niet van mezelf (helaas). Ik heb het schaamteloos geplagialiseerd van een Engelse blog, maar doe dan wel weer eerlijkheidshalve aan bronvermelding (hier).