Citroen-karnemelkcustard

Uit van die dunne kookboekjes die je voor €1 bij DeSlegte koopt, diep ik een recept op voor karnemelkcustard met citroen. En laat ik nou nèt op zoek zijn naar een interessant toetje bij het diner dat anderszins enkel uit een pakje komt. Het boek in kwestie is "Heer- lijke Nagerechten" uit de serie Koken Thuis van Time Life Boeken, anno 1994 (een oudje dus).

Er moet een custard worden gemaakt van eieren, suiker, bloem en karnemelk en dat zou moeten lukken door genoemde ingrediënten gewoon maar een beetje door elkaar te roeren. Uhhmm... Aangezien ik twijfel over de correctheid van dit recept (moet ik geen (karne)melk verwarmen en dan door losgeklopt ei roeren om terug in de pan te laten indikken?!?), deel ik de hoeveelheden door twee en klop 1 ei met 65g suiker en 23g bloem tot een homogene massa om er vervolgens het sap van een halve citroen aangevuld tot 375ml met karnemelk, doorheen te roeren. Dit nogal vloeibare meng- sel giet ik in 'n (met zonnebloemolie) ingevette muffinvorm en ik hou nog over om de bodem van een glazen cakevorm te vullen. In de oven.
Prachtig gerezen puddinkjes zijn het resultaat (wie had dát gedacht?), die úit de oven direct instorten en waar geen redden meer aan is. Uit de muffinvorm krijg ik de krengen ook al niet, dus mag mijn lief voorproeven. De custard uit de cakevorm (bijna driekwartier in een middelwarme oven) laat ik ín de oven afkoelen tot de bovenkant kurkdroog is. Tot nu toe lijkt dit dessert niet zo succesvol, maar wát schetst mijn verbazing: de custard is te eten. En is zelfs érg smakelijk. Friszurig citroen met een romige plakkerigheid die naar meer doet verlangen. Ik krijg de plak zowaar uit de cakevorm en leg er blij een schijfje gekonfijte citroen op (en banaan en pecannoten). Lekker, zéker, maar een bizarre ervaring om te maken.

Die gekonfijte citroen (zie recept) vind ík niet zo lekker (want bit- ter), maar kan de goedkeuring van mijn mede-eter wél wegdragen. Door de overgebleven siroop aan te vullen met het sap van de res- terende halve citroen en dit geheel over twee glazen te verdelen en aan te vullen met (spuit)water, hebben we in ieder geval lekkere zoetzure citroenlimonade bij het eten.