Pindakersentaart met kardemom

Joepie: een taartenbakgelegenheid! Altijd leuk om te trakteren, maar wat ik nog véél leuker vind is het bakken! En ik heb (inmid- dels) genoeg kookboeken om door te bladeren, op zoek naar een geschikte taart. Liefst ook één waarmee ik in één klap de voorraadkasten wat opruim, want die lijken ook nooit leeg te raken...
Van de plank pak ik deze bak- encyclopedie. Uiteindelijk kies ik een abrikozen-amandeltaart met dien verstande dat mijn taart met gemalen pinda's in plaats van amandelpoeder wordt gebak- ken. En omdat abrikozen op pindafrangipane me niet ècht een geslaagde combi lijkt, gaat er een laag van kersenvlaaivulling overheen (want ook daarvan staat nog een blikje in de kast):

De taart bestaat uit een bodem van knapperig zanddeeg (die blind gebakken moet worden, hoewel dat niet in het recept staat!) met een vulling van frangipane op basis van pindameel. Door de vulling meng ik 2tl gemalen kardemom, voor een kruidige touch. Het blikje kersenvlaaivulling met aan- vullend nóg een uitgelekte pot kersen (op si- roop) erdoor, komt daar overheen. Decoratie van geschaafde witte chocolade en hostieblaadjes. Klaar.
Het blijkt een beetje een aparte taart te zijn geworden. Stevig en goed snijdbaar, maar wel bijzonder van smaak. De frangipanelaag bevalt míj uitstekend, hoewel er natuurlijk een reden voor is dat van oudsher de klassieker bestaat uit amándelfrangipane. De kersen zijn smeuïg en tillen het geheel naar een zoeter niveau. Niet slecht, maar ik weet niet helemaal zeker of iedereen dit zo'n succes vindt. Maar móói ziet het er wél uit!

Kwarkbroodjes

Eén van mijn gróte favorieten is het quarkbrötchen van Bäckerie Derks, maar anders dan toen ik nog in Nijmegen woonde, heb ik daar hier in Utrecht geen toegang meer tot. En tenzij ik een uurtje wil omrijden (plus een uurtje terug) voor broodjes, moet ik het zelf maar eens proberen. Misschien dat het recept voor kwarkbrood- jes uit één mijner bakencyclopedieën (deze) wat is:

Plákdeeg!! Ik krijg sterk de indruk dat 500 gram bloem niet genoeg is, want hoe meer ik kneed hoe minder ik een homogeen deeg krijg en hoe meer mijn vingers aan elkaar zitten geplakt. Ik blíjf het aan- recht bestuiven en dat kan niet goed zijn... Verder gaat het redelijk van een leien dakje, tot ik mijn tanden zet in een vers warm kwark- broodje: te veel gist. In het, in het recept genoemde, "1 zakje gist" zaten bij mij 11 gram droge gistkorrels... ik vond al dat het zo lek- ker rees! Bovendien mogen de broodjes zoeter, maar verder wel voor herhaling vatbaar. Ik zie het als een eerste poging.

Super de Boer

Gisteren kwam het nieuws dat de Super de Boer keten met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid door Jumbo zal worden overgenomen (lees). Dat betekent waarschijnlijk dat de Super- markten zoals die nu staan, gaan moeten worden omgebouwd naar de Jumbo-formule. Nou lijkt er op zich weinig mis met dit concept (dunkt mij); dus zal het een gemis zijn als Super de Boer 'verloren' gaat? Tijd voor een proef op de som.

Utrecht telt vijf Supers (en twee Jumbo's). Ik kies het filiaal op de Biltstraat (nr. 74) om eens een kijkje te nemen. Het betreft 'n op- vallend schone, overzichtelijke winkel waar groente en fruit van goede kwaliteit ligt te wachten op hongerige klanten (nog met bon- nenplakweegsysteem). Er staat een pers voor verse jus (nog nooit gezien in een supermarkt, maar is weer eens wat anders dan die geijkte koffiedrab) en een schepbar met (maar liefst vijf) verse salades. Kijk, een winkel met humor: "appeltje eitje" salade. Een man die eruitziet als de filiaalmanager staat zelf ook vakken te vullen.
In het vak valt het grote assortiment bioproducten op, en verder is er ruimte (gemaakt) voor streekproducten: duindoornbessen- wijn, Betuwse appelstroop met kaneel, gedroogde cranberry's van Terschelling, macademia-olie en Achterhoekse kaneelbeschuit. Ook internationalere artikelen (uit Groot-Brittanië, Verenigde Staten, Suriname, Polen en Turkije) zijn netjes vertegenwoordigd. In het versvak vijftien verschillende soorten vis; vanuit een oog- hoek zie ik halal chocolade in de aanbieding, maar het allergrootste pluspunt is de afdeling met vers brood. Ze verkopen hier notenvruchtenbollen!! De vaste (lokale!) versbrood- leverancier Painpadour (uit Amersfoort) lijkt ook aardig wat lekkers uit de mouw te kunnen schudden.

En over Super gesproken: in tegenstelling tot de AH wordt de korting hier wél direct op het kassadisplay getoond (zodat je niet neurotisch je bon hoeft na te kijken)! Feitelijk bevalt deze winkel me wel en ik denk zelfs dat ik er nog wel vaker voor om ga rijden. Nou ja, fietsen dan, want als de supermarkt zó biologisch denkt, kan ik natuurlijk niet achterblijven.

(Overigens zitten naast deze Super de Boer een ruimgesorteerde bioslagerij én een allercharmantste biologische eetwinkel!)

Dat zou Baukje nooit hebben gedaan

Schijnbaar valt er nog meer geld uit ons achteloze consumenten te persen met de hele Sinterklaas-merchandise, hoewel er toch dui- delijk op het pak speculaasmix vermeld staat dat je er óók kruid- noten mee kunt bakken.

Rosa's Kitchen

Je hoopt altijd op een goed restaurant op loop-danwel fietsafstand van huis en aangezien de meeste beste adressen tòch uit het cen- trum liggen, ga je wel eens op expeditie. En zo gebeurt het dat we op vrijdagavond terecht komen bij Rosa's Kitchen (E.Meijsterlaan 32, Utrecht).

Een restaurantje met een gezellige huiskamersfeer (op mijn lief komt het té gelikt over) en stijlvolle inrichting (afgezien van de vele hartschilderijen). Hier zitten buurtbewoners alleen of met gezin te eten (Oog-in-Al-yuppen) en naar ware Utrechtse aard bestel je een aantal kleinere gerechtjes (à €8,75). Het heerlijke knapperige verse meergranenbroodje met aïoli is van het huis, zodat we niet met lege maag hoeven te bladeren in de menukaart. Vriendelijke maar niet persé hoffelijke bediening, met een naar míjn smaak te individualistische aanpak. Een perfect héte (!) thee daarentegen (dat tref je tegenwoordig maar zelden), stemt mij zielsgelukkig (€1,90).

Na de amuse (gevuld pepertje) komt voor mij een verrúkkelijke pastinaaksoep: vol, romig en goed op smaak. Lekkere gegrilde St.Jacobsschelp erbij: tóp! Zo één had ik feitelijk nog een keer kunnen laten komen, maar daar staat de gerookte eendenborst al; óók lekker. Aan de overkant wordt gesmuld van gevulde vijg en een kruidig wildstoofpotje.
Na de uitermate creatieve dinerkaart blijken de dessertopties een grote desillusie: appeltaartje, crème brûlée en kaasplankje. De ti- ramisu die we delen is elastisch (hûh??) en smaakt naar bavarois met koffie-aroma. Duídelijk een puntje aftrek. Door glazen wijn aan €4,75 per stuk blijkt de eindrekening nogal aan de hoge kant te zijn uitgevallen. Perfecte plek dus voor even snel een avondhapje, maar naar de nieuwe locatie voor uitgebreid tafelen zoek ik nog even verder.

Overigens blijkt de website van het restaurant niet te kloppen met de werkelijkheid; het digitale menu is níet geüpdatet en de vermel -de prijs moet ook €0,25 naar boven bijgesteld worden.

Boterbiesjes

Er waren afgelopen week kinderen hier in huis en dan móeten er natuurlijk koekjes versierd worden! Geen probleem om daarvoor zelf even koekjes te bakken, want ik heb er helemaal hét juiste boek voor (deze). Al snel blijkt echter dat de boterbiesjes die ik voor de gelegenheid heb gekozen wél héle lekkere koekjes zijn, maar niet persé handig voor vingertjes van 4-en 6-jari- gen (het deeg is té lekker).

Het koekdeeg is snel gemaakt, maar moet een uurtje in de koelkast rusten. Dus maken we in de tussentijd nog maar een tweede deegje (voor honingkletskoppen), want een úúr wachten; dát is natuurlijk drie keer niks. Het deeg uitrollen doe voor de snel steeds even zelf en dan mogen de kinderen er koekjes uitsteken. Helaas dat dit deeg het na een keer of vier uitrollen laat afweten in samenhang; teveel bloem opgenomen, maar ja, hóe zorg je er ànders voor dat de ster- ren en letters niet aan het aanrecht blijven plakken? Eigenlijk zijn de boterige koekjes (in de winkel te koop als allerhande) ook nèt te chique voor de kinderkeuken. Meer iets voor tijdens het Tkransje van dames uit de gegoede burgerij.

Een onleesbare S

Slimme ingeving van de Hema, om Arabische (melk)chocolade- letters in het schap te zetten. Voor €2,95 koop je een 'S' of een 'M'. Handig, voor Mohammed die zijn schoen zet!

De Bakencyclopedie

Welgeteld 475 pagina's vol smakelijke recepten van dingen die de oven in moeten (zonder al te veel geneuzel over kooktechnieken e.d.) Het begint al goed op de eerste honderdtien bladzijdes met taarten die je zó zou willen eten (de foto's zijn een beetje ouwelijk, maar er zijn wel heel véél plaatjes en bovendien zien de taarten er bijzonder kunstig uit): makronen- taart, Kaiserin-Friedrich-taart, Spaanse vanilletaart, Emdentaart, boomringentaart, mignontaart.
Verder recepten voor koekjes (zoals: stroophapjes en cashew- daalders met kardemom), petit-fours, roerdeeg (pindacake), kneeddeeg, biscuitdeeg (cognactaartjes, keizerskoek), gistdeeg, kwark-oliedeeg, kookdeeg, volkoren gebak (kersenmaïskoek, boekweittaart), brood, broodjes en hartig gebak. In dit bakboek enkele grote klassiekers, maar vooral héél veel aparte creaties die je zelf nóóit zou kunnen verzinnen (of in andere standaardwerken zou vinden). Bijna elk recept is voorzien van het bijbehorende plaatje. Écht een boek voor bakfanaten die soms inspiratie missen.

Vertaald uit het Duits, jaar van uitgifte 1995 (12e druk 2006).
(update 22-10-2009)
Zitten er foutjes in de recepten?

Cointreautaart (p.45)
Kwarkbroodjes (p.436)
Amandelnogataart (p.68)
Abrikozen-amandeltaart (wordt pindakersentaart) (p.14)
Mozarttaart (p.26-27)
Walnoottaart (p.32)

TIP: Proef de Winter

Érg toepasselijk in deze tijd van het jaar (het is net een krap maandje herfst en de meeste bladeren hangen nog aan de boom, maar het is koud als je je bed uit stapt en buiten heb ik-koukleum mijn handschoenen soms al aan), maar eigenlijk al een ouwetje van een jaar of drie geleden: "Proef de Winter" van wijlen culinair tijdschrift TIP. Aangezien ik zeer te spreken ben over a. het voormalige tijdschrift zelf (véél beter dan de gelikte vervanger 'Delicious') en b. de TIP boe- ken die ik al in de kast heb staan (deze), komt het niet eens in me op om dit boek níet te kopen. Bovendien zie ik het voor €2,50 (!) liggen op het boekenfestijn (maar is ook hier te koop).

Een boek boordevol echte najaarsgerechten zoals geurige soepen en ouderwets lekkere suddergerechten. Buitenlandse klassiekers met en zónder Nederlands tintje (pistachesoufflé; maanzaadspag- hetti; bread and spicepudding; stoofpeertjes) in zes handige hoofd- stukken (vooraf, snel, slow, feest, toe, tussendoor) die elk eindigen met een interview, plús adressen voor magisch lekkers. Geen boek voor grootse culinaire creaties of ware kookgenieën, maar wél een handig naslagwerk met enthousiasmerende foto's.

De ene 'pepper' is de andere niet

De paprikaplant uit de tuin heeft dapper zijn best gedaan en had er een hele zomer voor nodig om uiteindelijk een negental groene paprikaatjes te produceren. Die hadden misschien nog wat groter kunnen groeien en ze waren misschien nog rood geworden, maar ik vond het wel mooi geweest; en ik had er duídelijk geen zin meer in om steeds met gietertjes water op en neer te lopen.

Retro reclame: Raider

Zomer-en heidehoning

Honing. Dat is één van die dingen die ècht goed moeten zijn. Niet van die met suiker- water aangelengde rotzooi en óók niet een mengeling van verschillende soorten (hoe verleidelijk ook, koop níet de goedkopere budgetpot!) Omdat échte púre honing van zichzelf goddelijk lekker is. En dus moet je zo je adresjes hebben...
Je kan natuurlijk naar de supermarkt gaan voor dure merkhoning (Langnese), maar als je geluk hebt zie je soms zo'n zelfgeknutseld bordje langs de weg staan: "Honing te koop". Ik koop mijn honing (als ik in de gelegenheid ben)bij nummer 42 op de Zutphenseweg, tussen Laren en Almen. Voor €3 heb je een potje zomer- honing (fris) en voor 2 euro meer loop je weg met een pot verrukkelijke, kruidige heidehoning.

Wist je trouwens dat honing alléén door bijen gemaakt kan worden en níet door mensen. En dat honing níet vergaat of beschimmelt; het kristalliseert alleen. Au-bain-marie verwarmen lost dit laatste probleem overigens zó weer op!

Solruta

De nieuwe knäckebrød van Wasa, "Solruta" (€2,59), ziet er lekker dik en ongelooflijk luchtig uit. In een verpakking van 270g zitten 2x10 crackers, die inderdaad érg krokant en luchtig zijn maar ver- der gewoon naar granen smaken. Met 8% vezels (en wat er níet met grote letters opstaat: met 7,5% vet). In de smaken spelt (dinkel) of sesam. Lekker, maar wel een beetje duur. En of het nou écht zo veel smakelijker is dan die andere soorten knäckebrød?

Pickwick KruidenWellness

Pickwick heeft nieuwe thee in 't assortiment (€1,63 per pakje). En dat terwijl Neerlands groot- ste theemaker al aardig wat T varianten op de markt bracht. Maar naast FruitWellness is er nu dus ook KruidenWellness ("caffeïnevrij en 100% natuurlijk"), in drie verschillende variaties: munt, aloe vera & limoen; verveine, oranjebloesem & sinaasappel en brandnetel, citroengras & cranberry. En die laatste ben ik nu aan het uitproberen.
Deze thee is samengesteld uit groene rooibos (contradictio in ter- minis), bramenblad, citroengras, brandnetel, natuurlijke aroma's, appel, cranberry. Dus eigenlijk hebben we het over rooibosbraam- thee met citroengras, maar dàt terzijde. De kleur van de thee is die van helder goudbruin bier zonder schuim, en het smaakt heel licht naar citroen. Fris, maar niet echt met een uitgesproken smaak. Wat veel mensen waarschijnlijk júist aan zal spreken (maar míj persoonlijk wat minder).

De aller-aller-allerfijnste vakantiesouvenirs

Nieuwe aanwinsten voor de keuken: Marokkaanse koekjesvormen. Van porselein en metaal. Nu kan ik zelf wafeltjes maken door koek- jesdeeg uit te rollen en hier mijn wafelvormpje in te duwen... eh.. handig?! Deze vier samen kostten bij bovenstaande kraam (Jemaa-el-Fna, Marrakech) 22MAD. Ík ben er blij mee!

Kookworkshop in Marrakech

Mijn lief had voor ons in Marrakech, nu alweer dik een week gele- den, een ééndaagse kookworkshop geregeld bij SoukCuisine. Wát een goed idee bleek dat; voor slechts €40 p.p. gingen we met een hele groep culitoeristen (min.2 - max.12) eerst met z'n allen zelf boodschappen doen in de souks (mét begeleiding), om de aanko- pen daarna op de patio van riad Chambres d'Amis naar aanwijzing te hakken en fijn te snijden. Met thee en water voor de pak; het was allemaal hartstikke goed verzorgd. En na afloop alles fijn opeten, natuurlijk!
De recepten die we kregen uitgereikt zijn authentieke Marokkaanse familierecepten en omvatten salades (salade met courgette; zoete wortelsalade; salade van gegrilde paprika; zaahlouk), briouates, tajines (met 'boulettes de sardines'; met kip en ingemaakte citroen) én ghribas. En het deeg voor die ghribas (koekjes) mocht ík kneden (hoewel ik het natuurlijk niet deed zoals het had gemoeten). De Marokkaanse keuken blijkt een tijdrovende te zijn [aubergines in de lengte om en om half schillen; in plakken snijden; plakje voor plakje frituren; de gefrituurde aubergine pureren en vermengen met ontvelde van zaadlijsten ontdane met kruiden ingekookte tomaten], maar ik heb er wel wat mee. Het voedsel spreekt mij meer aan dan bijvoorbeeld het Spaanse eten (aardappels, ei en ui).

Recept Ghribas
Zeef 500g bloem en 100g poedersuiker in een grote schaal. Voeg 2el sesamzaadjes, ¼tl fijn zout, 50g boter op kamertemperatuur, 3,5g bakpoeder en 2el oranjebloesemwater toe. Meng alle ingre- diënten door elkaar en voeg al knedend 375ml plantaardige olie toe, beetje bij beetje, tot een zacht en soepel, (enigszins) coherent deeg ontstaat. Rol kleine balletjes van het deeg (let er voor op niet te hard te drukken want dan vallen ze snel uit elkaar) en druk die tussen de handpalmen een beetje plat (terwijl je rolt). Leg de deeg- balletjes op de bolle kanten van een speciale bakplaat. Plaats de ghribas in een voorverwarmde oven (180°C) en bak in ca. 1 uur goudbruin en hard.

Sqala

Onderaan bij de parkeerplaats staan valetparkers de dikke merce- dessen weg te werken. En met een opgang die schrééuwt om een rode loper, zou je je af gaan vragen waarom je hier als gepeupel eigenlijk komt eten?! Maar er is ons bezworen (door de Trottergids weliswaar) dat Café Maure de Sqala (Boulevard des Almohades, Casablanca) één van de best bewaarde geheimen van de stad is. Ondanks het pretentieuze uiterlijk worden we inderdaad allerhartelijkst ontvangen, waarna we ons in de koelte van de sinaasappelbomen naast een murmelende fontein neer mogen vleien.
Hier worden verse sapcocktails (tevens in een proeferijtje met vier kleine glaasjes), vijf verschillende soorten muntthee (ze hebben óók gewone ongesuikerde kruidenthee!) en érg lekkere typisch Marokkaanse gerechten geserveerd. Plattelandsklassiekers zoals een tajine met geitenvlees gaan hier moeiteloos samen met mo- derne lekkernijen.

Toevallig is er recht voor onze neus een jongen jarig. Blijkt dat het voltallig personeel er zijn hand niet voor omdraait om ál het werk te laten liggen en driestemmig felicitaties te komen zingen.
Dát zegt ook meteen alles over de sfeer hier. Een hele ontspannen omgeving waar de bediening bijzonder hoffelijk is en je heerlijk in de openlucht kan eten. Zoals deze 'Caeser's Salad' (98MAD) die he- lemaal níets met Caeser heeft te maken, maar wél alles met vis. Zo rijkelijk gevuld dat ik met moeite slechts enkele blaadjes sla kon ontdekken tussen de gamba's, stukken paling en makreel. Ik had er niet eens een menukaart voor nodig, want bij de buurman zag ik al dat dít ook mijn lunch moest worden. En de vrouw die even later aan het tafeltje naast ons aanschoof, had ook maar één blik op mijn eten nodig om te weten wat ze wilde.

Le Tanjia

Vanaf de onderliggende straat hadden we het aanlokkelijke met donkerhout omzoomde dakterras van restaurant Le Tanjia (14, Derb J'Didi-Hay Essalam, Marrakech) heus al wel gezien, maar het is pas als je uitgeput tussen de ruïnes van het uitgestrekte Paleis El-Badi in de brandende zon ligt te verdorsten, dat je de tranquille oase die in deze brasserie wordt geboden pas écht op waarde gaat weten te kunnen schatten.

Want het restaurant is wel duur. Zéker voor Marokkaanse begrip- pen, want hier worden Europese prijzen gehanteerd. Onze lunch inclusief drankjes (wél een uitgebreide lunch!) kostte bijna €100, maar ik zou zonder aarzelen zo wéér binnenstappen voor een precieze herhaling ervan.
Het restaurant imponeert al op de begane grond; waar je het half- duister binnenstapt, enkel doorbroken door blikgeslagen lampen. Wát is het hier MOOI. Zeer smaakvol Oriëntaals modern design. Je waant je werkelijk in '1001 nacht'. De wc is een verademing van hy- giëne na alle smog en rotzooi van de stad. Weggezakt in de dikke kussens heb je bijna je eigen koelie in de meer dan gedienstige bediening 'waiting on you hand and foot'. En laat de goodness dan maar komen:

Hier serveert men de veelgeprezen pastilla au lait (ktefa, 60MAD); een verrukkelijke opeenstapeling van Marokkaanse room, geplette amandelen en blaadjes ouarka, geparfumeerd met oranjebloesem, vlak voor het opdienen met afgekoelde melk overgoten. Ook een heerlijke pastilla paloma (130MAD) kan op tafel komen; 'n ronde pastei van filodeeg met gekruid duivenvlees en ei en bestrooid met een dikke laag poedersuiker en kaneel. Zoet en hartig in harmonie!

Maar de absolute tópper op tafel was mijn om-je-vingers-bij-af-te -likken-kon-ik-zoiets-thuis-maar-maken tajine met kip en honing (170MAD, €16). Zoete, stroperige honingkip met saffraan en geka- rameliseerde uien: een delicatesse in zichzelf. Ben je in Marrakech, loop dan voor je eerste avondmaaltijd line recta naar LeTanjia voor dit gerecht!! En bestel daarbij dan het assortiment van Ma- rokkaanse salades (110MAD): twaalf kleine bakjes met in elk een beetje van twaalf verschillende traditionele groentesalades en chutneys. Mjam, Mjam, Mjam!!

Marokkaanse supermarkten

Een ongewenst gevalletje 'turistica' belette mij de laatste dag in Casa- blanca ervan om (met de taxi) een tripje richting hypermarché (Métro achter Ibis Hotel Sidi Maarouf; of Marjane Californie daar in de buurt) te ondernemen. Had ik geweten dat ik mijn laatste dirhams níet op het vliegveld weg kon taxfreeshoppen (omdat je daar alleen met euro's kan betalen; beláchelijk!), had ik mijn zieke zelf misschien met wat ge- veinsde bravoure tóch in een voertuig gezet. Maar een supermarkt in den vreemde ben ik uiteraard wel in geweest. Al was de eerste ervaring in een filiaal van Acima (Av. Mohammed-Abdelkarim-el- Khattabi, Gueliz) er één om niet te vergeten: geen onbeschimmel- de tomaat te vinden in een stelling van driehoog. Wat dat betreft kom je voor het eten van 'vers' groente en fruit niet veel verder dan de ingepakte veiligheid van een banaan. Over de vleesafdeling zal ik het maar helemaal niet hebben.

De Aswak Assalam aan de Blvd.du11Janvier (Marrakech) was een pak beter gesorteerd. Hier kon ik zelfs avocado's en abrikozen van goede kwaliteit kopen. Suiker hadden ze natuurlijk ook; in 2kg pak- ken, in kegelvorm, grote brokken kandij in plastic boterhamzakjes en suikerklonten (lingots) - acht normale klontjes groot. Overigens was het überhaupt geen probleem om iets van suiker (of met zoet erin) te kopen in de Marokkaanse supermarkt: snoepjes, chocola en frisdrank in legio aanwezig. Verder veel cosmetica en muk in pot. Plus yoghurt in éénpersoonszakverpak- king. Kun je er thuis lekker zelf nog wat extra suiker doorheen doen...

Melk&Fruit, Marokkaanse stijl:

OMG! Zó verrukkelijk dat ik me ernstig afvraag hoe ik dit ooit weer moet proeven (zonder er direct terug naar Marokko voor te gaan): verse amandelmelk in een milkshakerige romige melkschuimvari- ant met fijne stukjes échte amandel en 'n wegsmeltende bol aman- delijs ("Pâtisserie des Princes" in Marrakech heeft dé beste, voor 23MAD=€2,20).
En dan mijn favoriete dagelijkse on-the-go-drankje: (amandel) avocado yoghurtdrink. Een stemmig chemischgroene vloeistof in verpakking met altijdknoeien-opentreksysteem, maar zó lekker (en bizar). In de supermarkt voor nog geen 5 dirham (€0,40) per halve liter; bij de kiosks lichtelijk duurder (maar dáár hadden ze er dan wél weer vers brood bij).

Royal Air Maroc

We zijn terug uit Marokko en het was een ware ervaring. Aange- naam weer en genoeg culiositeiten om me mee te vermaken. Dat begon uiteraard al met het eten op de vliegreis heen, waarvan eigenlijk alleen het gesuikerde yoghurtje (van Chergui) er met smaak in ging (het ontbijt op de vliegreis terug was opmerkelijk goed).
En álles tijdens deze reis zou gesuikerd blijven; grote lof voor de Marokkaanse patisserie (de uitmúntende honingmillefeuille én verse amandelmelk van "Pâtisserie des Princes", Rue Bab-Agnaou, Marrakech; of de verschrikkelijk lekkere amandelspijsmuffin met lemoncurd van "Café Glacier Le Taxi", Avenue Prince Mohammed Abdelah, Marrakech). Het sponspannenkoekje dat elke ochtend werd geserveerd met vijgenjam zou ik er bijna voor hebben laten staan. En anders wel voor de vele dadelkramen, waarin gedroogde vruchten hoog opgetast lagen. Verder olijven en kruiden te kust en te keur. Maar ook openrioolmarkten (vonden ze zelf niet erg, maar ìk kon op een gegeven moment geen vliegen meer zien!), veel suikervettroep (voorverpakte fabriekscakejes) en 'spaghetti boula- nase' (het klonk slecht en zo smaakte het ook).

Verdere tips in Marrakech: "Vegan Earth Café" (Derb Zouak no.2, Riad Zitoun el Kedim) voor een groenterijke vegetarische maaltijd met verse jonge geitenkaas, de vriendelijkste bediening en héér- lijke verse sapjes (bietengembersap of komkommersinaasappel); "Mama Afrika" (Rue Oum Errabia) verrassend goede, belachelijk goedkope 'reggae'keuken met veel vis en salades, een relaxte sfeer en ook híer verse sapjes (avocadojus).