Gentse Waterzooi

Nou heb ik toch drie-en-een-half jaar in Gent gewoond (met veel, héél veel plezier) en volgens mij heb ik er in die tijd echt geen Waterzooi gegeten. De remigratie was in 2008 en dat is alweer een tijdje geleden. En omdat mijn geheugen nou niet bekend staat om zijn uitstekende werkzaamheid, kàn ik me vergissen. Maar anders zou ik zweren dat ik nog nooit Gentse waterzooi heb gegeten. Nu denk ik: "waar slaat dat eigenlijk op? dat kan toch niet" en dus ga ik het maar eens zelf maken. Met het recept uit De Keuken van Ons Moeder.

Feitelijk is waterzooi: kip in groenteroomsaus. De naam is afgeleid van 'zode', 'zieden': kooksel. Het begint met een zelfgemaakte bouillon. Ik hak daarvoor een hele (biologische) kip in grove stukken. Want dat is hoe ik met dat bijltje hak. De kip wordt in een weinig olie aangebraden in een ruime (soep)pan. Daar gaan grof gesneden uien, bleekselderij, wortelen, preigroen, peper, zout en een kruidenbuil bij. En ik wijk van het recept af, door ook water toe te voegen ;) Gelukkig maar, want god wat is zelfgemaakte bouillon toch lekker! Je zou er spontaan ziek voor worden... Ondertussen bereid ik de mise-en-place voor de waterzooi:

In bruisende boter wordt de gesnipperde sjalot gefruit. Daar gaan het fijngesneden hart van een bleekselderijstronk (of is het een -bos?!), een kwart fijngesneden knolselder (wat rúikt dat lekker!!) en jonge wortel bij. De groenten dan net onder zetten met kippenbouillon en garen. Ondertussen het kippenvlees van de botten plukken (of hoe noem je dat?).

Het nat van de afgegoten groenten wordt met room doorgekookt. Dan (en dit is een nieuwe techniek voor mij) met behulp van losgeklopte eierdooiers tot een gebonden saus ingedikt. De saus wordt niet zo dik als met een roux (of maïzena), maar wel erg smeuïg. Smakelijk was 'ie al! Hoewel het volgens mij wel uitmaakt of je je eigen bouillon hebt lopen trekken, of dat je een blokje gebruikt.

Waterzooi wordt geserveerd als kip met "groentjes", gekookte krieltjes en een flinke schep saus. Groen gegarneerd met verse peterselie. Alleen heb ik de krieltjes lekker bruin gebakken in plaats van gekookt. En ik serveer mijn waterzooi met meer groenten en minder saus. Wat mij de opmerking "minder water meer zooi" oplevert. Ja, dat is zo. Nu je het zegt, inderdaad. Maar dan nog is dit héérlijke, troostende comfort food. M. zegt dat het gerecht recht doet aan de Engelse uitspraak "as peas and carrots", omdat het allemaal zo goed bij elkaar past (de erwten heb ik er 'pas comme il faut' bijgegooid). Het was een heel karwei om de waterzooi zoals het hoort te maken (je kunt deze uitspraak herkaderen door het te zien als 'een dagje kokkerellen') maar het heeft dan wel de uitstraling en de smaak van iets ongelooflijk fijn huiselijks.