De inspiratie (van internet):
Niet dat er ook maar iets klopt van die reclameslogan uit de jaren '80 (zie titel; ik herinner me Danny de Munk op een driewieler....), tenminste niet in dentaal opzicht. Want suikers zijn suikers en alle monosacchariden veroorzaken cariës. En daarbij zijn appels ook nog zuur, id est tanderosie. Maar als je dan toch een appel snoept, snoep dan goed. Of doe zoals ik schijnbaar doe: wanneer-je-dan-toch-cakejes-als-ontbijt-serveert-dan-maar-zo-erg-over-de-top- indrukwekkend-dat-dit-ze-doet-vergeten-dat-ze-cake-als-ontbijt-eten-:)
De 'how to' (ook van internet):
De appelstokjes vind ik zomaar bij de Action in de vorm van een silo MaxiMix van Chio. De andere 75% van deze zoute knabbels gooi ik als de wiedeweerga in de prullenbak; anders ga ik die nog opeten ook. De appelpitjes maak ik door zonnebloempitten van een laagje gesmolten pure chocolade te voorzien (priegelwerkje wat we dan maar wegschrijven als 'therapeutisch'). Hoewel ze bij Xenos (voor €1,39 per 80g) bakjes 'chocolade strooisel' verkopen die nog het meest lijken op bruine mini-smarties. Die hadden ook gekund.
In een uitzonderlijk staaltje strakke planning heb ik nog een halve bak cakebeslag over van de red velvet cupcakes en croûte die ik gemaakt heb voor het kerstbuffet op mijn werk. Ik bak de cupcakes die appels moeten worden, ton-sur-ton in rode cakepapiertjes. De afgekoelde cakejes worden voorzien van een koepel botercrème (90g zachte roomboter, 140g poedersuiker, 100g Philadelphia naturel roomkaas en vanille-extract). Na een gedwongen afkoeling in de koelkast zijn de cakejes prima door zelfgekleurde rode suiker te rollen. En dan mogen ze weer afkoelen.
Verder is het zo mogelijk nóg makkelijker. Twee blaadjes verse munt 'bevestigen' met een MaxiMix-stokje. En er tenslotte bij een aantal 'appels' letterlijk een hap uitlepelen. En daar kriskras wat pitjes in duwen. Een leeg mandarijnenkistje doet de rest. Ik kan je zeggen: niemand heeft geklaagd over cake als ontbijt ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten