Batatataart

Op de website van Martha Stewart vond ik al eens eerder echt een werkelijk fantástisch (!!) recept voor feestelijke kijk-je-ogen-en-vooral-smaakpapillen-uit taart, aka dé verjaardagstaart, maar het zou zomaar kunnen dat deze door G. voor zijn verjaardag gekozen creatie in datzelfde toptaartgenre terecht gaat komen. In de maak: een zoete aardappel lagentaart met noten en ganache van witte chocolade:

Zeg wat? Zoete aardappel (= batata)? Ik raak geïntrigeerd. Dus ik rooster braaf gehalveerde, ongeschilde zoete aardappelen met wat olie in de oven tot ze zacht (en heerlijk!) zijn. Schil verwijderen en de rest simpel fijnprakken.
Het deeg begint met het luchtig opkloppen van eieren (5 eieren M i.p.v. 4 eieren L) en rietsuiker, waar daarna geen boter maar zonnebloemolie; de batatapu, cakemeel, specerijen en marsala doorheen gaan. Een heel bijzonder (bijzonder vreemd) beslag, maar wel al erg lekker. Ik bak twee ronde cakes met behulp van twee springvormen (die helaas niet tegelijk in de oven passen à 28cm) en verkrijg zo een soort elastische cakepannenkoeken die tijdens afkoelen opvallend ineen krimpen.

Zoals beschreven in het recept "slagroom aan de kook brengen en dan over stukjes chocolade gieten", dát ga ik niet meer doen. De chocola smelt vrij onregelmatig en daar waar sommige stukjes nog niet gesmolten zijn zijn andere stukjes al te heet. Gewoon dus 450g fijngehakte witte chocolade au-bain-marie smelten en vermengen met 200ml vloeibare slagroom. Daar dan 250ml (kant-en-klare!) slagroom doorheen vouwen en deze moussige ganache gebruiken om de inmiddels doormidden gesneden cakehelften te bestrijken. Er is wat gekunstel met glaasjes en snijplanken voor nodig, maar ik laat de vier bestreken batatataarten in de koelkast opstijven alvorens ze te stapelen.

De taart wordt vervolgens ook langs de buitenkant voorzien van een laagje ganache (ik heb nèt genoeg) en ondertussen rooster ik op laag vuur macademianoten en cashewnoten (die ik natuurlijk licht aan laat branden, dus gaat er een flinke eetlepel honing bij - wat later een gouden zet blijkt).

De gekarameliseerde notenmix decoreert in volle glorie de top van de taart. De in mijn voorraadkast verstopte gehakte pistachenoten vormen met hun geinig groen een mooi kleurcontrast en ze vullen meteen de hiaten op. De taart is daarmee een ware showstopper!

De mysterieuze wat bizarre batatacake met de textuur van dikke pannenkoeken heeft een duidelijke kaneelsmaak en is daarnaast bijzonder kruidig en zoetig. De smeuïge chocoladeganache past er perféct bij en de combinatie zorgt ervoor dat het geheel niet te machtig wordt. De gekarameliseerde notenmix óp de taart (en niet erin) is helemaal lekker; plakkerig, knapperig, notig. Mmm. Een werkelijk pronkstuk voor oog en mond. Wanneer ben je weer jarig, G.?