Regenboogcake

Als ik dan op mijn ene werk een reputatie heb als het op taarten bakken aankomt (2013, 2012, 2011, 2010, 2009), wat houdt me dan tegen om dat ook op mijn andere werk voor elkaar te krijgen? Niets, zeg ik je, helemaal niets! En ik heb op het internet (want waar anders?) de pèrfecte inspiratie gevonden: een 'Rainbow Cake':

 

Hoe moeilijk kan het zijn? Niet zo moeilijk, lijkt me. Met het juiste cakerecept, diverse flesjes levensmiddelenkleurstof en genoeg botercrème moet het toch lukken. Jammer dat ik de avond van tevoren een flesje rood laat sneuvelen op het composiet aanrecht, waarbij muren et al spetterend onder komen te zitten. Naïef grijp ik het eerste wat binnen mijn bereik is om de witte muur te redden. Die muur is snel schoon, pfew, maar de gegrepen blauwe theedoek niet. Gelukkig blijkt de wasmachine waar het ding direct in wordt gedeponeerd, zijn magische uitwerking niet te missen. De kleurstof was natuurlijk op waterbasis, dus achteraf was er helemaal geen reden tot paniek (is die er ooit?).

En na een aantal uurtjes met de electrische mixer, worden boter, suiker, eieren, karnemelk en bloem in drie keer de hoeveelheid van het recept, getransformeerd tot zes bakken kleurenbeslag in paars (met blauw en rood), blauw, groen, geel, oranje en rood :)

In mijn vierkante springvorm en rechthoekige siliconenbakvorm (beide van de Xenos) bak ik twee keer zes lagen kleurencake. Die niet té bruin mogen worden, maar dat ongegeneerd tóch doen. Keuken en woonkamer liggen daarna vol met plakken gekleurde cake die op roosters en bakpapier alom liggen af te koelen. Het is kwart over elf ('s avonds!) als ik de laatste cakes gaar uit de hete oven haal. En terwijl ik alles gewoon laat liggen, mijn bebloemde kleren uittrek en in mijn bed duik, hoop ik maar dat ik geen muizen in huis heb...

De botercrème maak ik naar authentiek Holtkamp recept, waar- voor ik bijna vier (!) pakjes roomboter nodig heb. Door de crème doe ik naar eigen idee het sap van 2 citroenen, want ik wil eigenlijk niet dat het geheel té zoet wordt; een klein zuurtje mag best. En dan is het slechts een kwestie van smeren en stapelen. Alleen wél even opletten dat ik de volgorde van de kleurencakes in de gaten houd. De bestreken lagentaart bekleed ik met (wit) rolfondant (ook weer dankzij de Xenos). En omdat één pakje te weinig blijkt, ben ik voor de zijkanten aangewezen op restjes marsepein:

De luchtige karnemelkcakes blijken eenmaal aangesneden een heus visueel spektakel. En óók nog erg lekker met die smeuïge botercrème. Natuurlijk is de regenboogtaart machtig, maar wel érg lekker. En mijn naam is gevestigd!

Wie zegt dat het niet elke dag feest kan zijn?!

Overigens blijkt regenboogcake nummer twee (wat bedoel je met 'over de top'?) die ik, bekleed met (grijs en zwart) rolfondant en al, tot mijn vader's verjaardag in de vriezer heb bewaard, absoluut niet te ontdooien zoals ik had verwacht. Sterker nog; de fondant smelt volledig van de taart af. Aan de andere kant van de Veluwe weet mijn moeder de taart nog enigszins te redden door al het suikergoed eraf te snijden, maar ik kijk wel uit voor een volgende (vries)keer deze actie te herhalen.