Belevinge(n) bij Yamazato

Kerstbonus oh kerstbonus, wat zal ik eens met u doen? Of eigenlijk had ik de kerstbonus al uitgegeven aan een (bijna) nieuwe auto, maar zoals dat dan gaat met kerstbonussen (want het waren er daadwerkelijk twéé, aangezien ik twee banen heb) vond ik dat ik er ook nog "iets leuks mee moest doen". Alsof een nieuwe (blauwe!) auto niet leuk is. Haha ;) In een opwelling vroeg ik een vriend mee naar hét (enige) traditioneel Japanse sterrenrestaurant in Neder- land en reserveerde een tafel voor twee online. "Hartelijk dank voor uw reservering bij Yamazato Restaurant. Dit restaurant is het eerste traditionele Japanse restaurant dat met een Michelinster bekroond werd. In Europa. U kunt bij ons kennis maken met de echte, eeuwenoude haute cuisine kaiseki ryōri."

Daags van tevoren kreeg ik dan een SMS van Yamazato: "Yamazato Restaurant verheugt zich op uw bezoek. Om uw reservering te bevestigen verzoeken wij u om dit bericht te beantwoorden met de tekst CONFIRM." Nou heb ik waarschijnlijk te veel tellsell gekeken, maar ik was toch een beetje huiverig om inderdaad met 'bevestig' terug te SMSen. Maar toen dacht ik, is het nou echt zo vreselijk om belaagd te worden door een heus Japans sterrenrestaurant? Nee, eigenlijk niet. Belaagd worden door een Japans sterrenrestaurant lijkt me zelfs wel wat en bovendien, ik wil er tafelen dus dan moet ik wel bevestigen (tussen haakjes: ik werd nadien niet telefonisch belaagd)!

Yamazato is te vinden in het prestigieuze Okura Hotel (Ferdinand Bolstraat 333) Amsterdam; door de draaideuren, langs de hotel- meneertjes en doorlopen naar achterin de lobby. De belevenis begint al met een vluchtige blik op de menukaart bij de deur, met overeenkomstige prijzen. Hartverzakking! Maar goed, we hebben het over "culinaire poëzie". Waarna mijn hart weer een sprongetje maakt, maar schijnbaar heb ik als calvinistische Nederlander altijd even zo'n 'oh help wat duur' momentje alvorens me volledig over te geven.

En dat ik me over geef, blijkt de rest van de avond wel. Vanaf het moment dat onze jassen worden opgehangen (in zo'n gek Japans hightech scan-het-kaartje-en-het-jassenrek-draait-automatisch-rond-totdat-de-juiste-jas-voor-hangt systeem) totdat we voldaan weer naar buiten strompelen en dàn pas de enorme collectie sake opmerken; Fan-Tas-Tisch!

De bediening loopt in kimono (met een kurkentrekker en watniet in de 'otaiko musubi' van de obi) en spreekt Engels (onverstaan, helaas, met sterk Japans accent). En 'comme il faut' zijn de dames nauwelijks aanwezig tot ze opeens aan je tafel staan. Groene thee en water (Evian) zijn à volonté en kost één keer €6. We kiezen het seizoensmenu Zensai. We worden steeds bediend door dezelfde twee meisjes en zij leggen tot in de allerkleinste details uit waar de gerechten uit bestaan; en dat geldt zelfs voor het decoratieve witte bloempje met rode stip ("little flower of daikon with a dot of plum sauce").

Je kunt schijnbaar zelf het tempo bepalen, want steeds zodra we het ene gerecht op hebben, komt direct de volgende gang. Met een totaal overbodig, verontschuldigend "thank you for waiting"... Het interieur ontbeert moderne schoonheid, maar is desondanks stijl- vol. Maar wat mij vooral in hoge mate bevalt is de heersende sfeer. Ik waan me terug in Japan en krijg weer spontane buigneigingen. En dat eten! Je zou buigen voor minder!!

Na gang drie gaan de vele thee en water hun onverbiddelijke tol eisen, maar wanneer moet je nou naar de wc? Tijdens het eten is niet netjes en na een gerecht komt direct de volgende. De smaken zijn verfijnd subtiel en alles, werkelijk álles heeft smaak. Zelfs het streepje wortel is niet gewoon een wortel. Hoe lekker! De gegrilde zeebaars met yuzu miso is goddelijk, en het begeleidende zoete pruimpje ook! Het tempurabeslag is erg dun en indrukwekkend luchtig. Mijn tafelgenoot raakt eveneens in hogere sferen: "Het debiele van groene thee is dat het met vertraging smaakt; je proeft niks en opeens is het er". Die rauwe vis, mmmm. De coquille met 'bottarga': héérlijk! M-m-m!!

De bediening dient "mango" aan. Huh, mango? Oh, "main course" (ik moet steeds even schakelen naar haar frequentie voordat ik versta wat ze zegt). Sukinabe van dunne plakjes Wagyu rundvlees en groenten in zoetige teriyaki-bouillon met begeleidende sukiyaki saus. Het lijkt hier alleen wel steeds warmer, of komt dat omdat ik aan het verteren ben geslagen? A: "Nee, hoor, het ís warm; ze zijn hiernaast aan het shabu shabu'en geslagen.."

En dan het Dessert (terecht met hoofdletter). V.l.n.r.: geknoopte groene theegelei, pruimenmarshmallows met zoetebonenvulling, groene thee mousse, yuzu ijs op een sesamcracker, yuzu macaron en gekonfijte yuzu. We zijn dik drie uur verder en ik heb zelden zo fantastisch gegeten. De rekening is €236 en dan zit er niet veel anders op dan €14 te fooien. Maar het moet gezegd worden: ik ga met liefde en plezier elke vrijdag terug, als ik maar genoeg kerst- bonussen kreeg.