Terechte opmerking van tafelgenoot, meer dan losjes geïnspireerd op de Keuringsdienst van Waarde, dat 'bospaddenstoelen' net zo'n onzinterm is als 'bosvruchten'. "Welk bos dan?" Het is zo, maar 'ze' zitten er wél mooi in, in de pasteitjes die ik hem voorschotel:
Het recept komt uit Homemade Winter en omvat deeg, vulling en uiencompôte. Die laatste laat ik weg; ik heb ook weer geen bakken met tijd over. En een potje pompoen-appelchutney uit de kast kan volgens mij prima dienst doen als alternatief (hoewel ik dit bij het uiteindelijke diner vergeet op te lepelen; het is geen groot gemis). Het deeg is een kruimig korstdeeg van één deel boter op twee de- len bloem met wat zout en druppels water: op zich wel goed uit te rollen maar bijzonder scheurbaar.
Maar deze pastei draait om de vulling: een smeuïge roux met diverse champignons, shiitake, oesterzwammen, (bos)ui, cognac en knolselderij. Behalve dat knolselder niet echt meer in het seizoen is en ik dan maar kies voor bloemkool en pastinaak. De (weinige) rozemarijn vervang ik door (veel) rozemarijn+: oregano, salie, tijm. En vooruit, ik maak ook wel sterren voor bovenop...
Het resultaat is een niet-uit-de-vorm-te-krijgen (want brokkelende korst) pie met een goed afgekruide inhoud en een aardse, romige smaak. Een halfje blijkt meer dan genoeg om als bodem te dienen voor meerdere glazen rood. Al wat deze pastei verder nodig heeft is een frisse salade (witlof, veldsla, mandarijntjes (uit blik), pecan- noten (van de markt), granaatappelpitjes (AH) en de vinaigrette van Douwe).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten