New Year's Rocking Eve Confetti Cookies

Een tijdje geleden kwam ik op internet deze zogenaamde 'piñata' koekjes tegen, die qua leukigheid wel redelijk aan het oneindige grenzen. Dus stopte ik onderstaande foto in mijn ideeënmapje. Voor - je weet wel - later; veel later; ooit een keer.

Maar ergens was het concept blijkbaar in mijn achterhoofd blijven hangen, want vanuit het niets kwam opeens een vlaag van een idee om iets soortgelijks voor oudjaar te maken. En dit idee nam al heel snel concrete vormen aan nadat ik 'cookies clock' had opgezocht op Google. De inspiratie zijnde:

Dus: '5-voor-12 Oudjaarskoekjes', gevuld met (eetbare) confetti. Leuk, leuk, leuk. En je moet de lat een beetje hoog leggen. Toch (of juist niet)?

Het recept voor de koekjes komt mee met een levering koekste- kers van WarpzonePrints. Dit is het uitdehandgelopen bedrijf van een echtpaar met een 3d-printer thuis. Zéker leuk om eens een kijkje op hun site te nemen. Deze informatie heb ik trouwens ook weer gejat, van NerdyNummies. Maar dat mag, als je maar naar de bron linkt:

Dit koekjesdeeg blijkt fantastisch. Er is wel even paniek tijdens het kneden, of dit niet te veel bloem gaat zijn (stomme amerikaanse 'cups'systeem; zo onnauwkeurig), maar het komt goed. En het deeg blijkt onscheurbaar uitrolbaar, herhaaldelijk. In de oven lopen de koekjes nauwelijks uit, waardoor ze goed hun vorm behouden (en bijvoorbeeld ook ingedrukt reliëf behouden blijft). Ook de smaak is goed. Ik heb de mijne ìets minder zoet gemaakt, omdat er nog een hele laag glazuur overheen gaat. Maar ze zijn knapperig en licht kruimelig van smeuïg boterdeeg.

Ik steek met behulp van serveerringen die ik ooit bij de Xenos heb gekocht, ronde koeken van 7cm doorsnede met een gecentreerd gat van 5,5cm doorsnede. Het idee is om op één rond koekje een koekjesring te plakken en daar weer een rond koekje op. Met spul ertussen.

Omdat ik al wel verwacht had dat het maken van deze blikvangers enig werk zou vereisen - en omdat ik weinig ervaring heb met het decoreren van koekjes - dacht ik 'gebaksglazuur' (van Dr.Oetker) te kunnen gebruiken voor het witte uurwerk. Dit fabrieksspul bleek niet meer dan nat suikerglazuur dat zich niet fraai over de koekjes liet verdelen en ook nog doorschijnend mat opdroogde. Dan maar 'royal icing' maken.

Recept 'royal icing'

Klop 1 eiwit met 1tl citroensap schuimig en voeg, al kloppend, in gedeeltes 230g poedersuiker toe. Klop tot een stevig glazuur. Als de icing te stijf is, een paar theelepels (warm) water toevoegen. Eventueel kleuren met enkele druppels levensmiddelenkleurstof (pasta). De icing overdoen in een plastic (wegwerp)spuitzak met een spuitmond met ronde tip (nr.2) en naar wens opspuiten. Deze icing is ook prima te gebruiken als 'lijm', bijvoorbeeld om koekjes op elkaar te plakken.

Dusss. Op een rond koekje met royal icing een koekring plakken. Daar suikerparels of suikermuisjes indoen (er gaat nog best veel in) en met wederom royal icing een tweede rond koekje bovenop de ring plakken. Laten drogen. Bovenop elke koekjesstapel een cirkel van witte icing spuiten. Laten drogen. Met gekleurde royal icing een sierlijke rand langs het uurwerk spuiten (bolletjes naast elkaar bleek het best haalbare). Mijn recent aangekochte Wilton set decoratieglazuur (zwart) werd ingezet (met een spuittip nr.2) om eerst een '12' te schrijven, dan de grote en vervolgens de kleine wijzer, en tenslotte drie welgeplaatste stippen voor de '3', '6' en '9'.

De koekjes zijn natuurlijk ware 'eye catchers'. En worden spontaan even voor twaalf rondgedeeld, want "ze hebben een tijdcode". Ik maak nog het (flauwe) grapje dat het 'self destruct' koekjes zijn die om vijf voor twaalf zullen ontploffen, waarna iemand denkt dat "de confetti er dan uit zal springen'. Je kunt trouwens niet bepaald van koekjès spreken; door hun formaat en driedubbele gelaagdheid zijn het eerder koekén! Maar ze rammelen wel geinig (als een nog ingepakt doosje playmobil) en de zichtbare plak-icing langs de opstaande randen stoort niet eens.

Het is wel een kunst om de koek rechtop te houden en voorzichtig te happen, zodat de glitterende vulling niet knoeit over de gehele (dans)vloer. De koekjes zijn zoet, uiteraard; die fraaie toplaag doet niet veel voor de verfijnde smaak. En de planning (deeg maken - laten rusten - koekjes bakken - afkoelen - op elkaar plakken - laten drogen - in fases decoreren inclusief tussentijdse wachttijd) zorgt ervoor dat het niet de meest verse koekjes allertijden zijn (ik hoor: "een beetje taai"). Maar who cares. Deze eet je niet voor de lekker (hoewel best goed eetbaar), maar voor de gelegenheid. En omdat het kan! Feitelijk zijn het nauwelijks nog koekjes; het zijn decora- tiestukken, klaar voor de verkoop ;).