Daar was laatst een meisje loos...

Wat een bizarre dag vandaag: in een vreemd bed wakker geworden, sleuteloverdracht nieuwe huis, veel te lang naar een nieuw en beter bed gezocht, lief in leeg pand achtergelaten, lang in file gestaan (idd; bij Noordeloos), lek gereden (en nee, níet fiets: auto!!), zowaar krik gevonden achterin maar niet de correcte sleutel om de wieldoppen los te krijgen, 1,2km achteruit gereden over de vluchtstrook (foei!) en bij 2e benzinestation wiel los gekregen om er achter te komen dat je met reserveband niet de nodige 100+km naar huis kunt halen, in andermans auto thuisgekomen. Tel daar werken bij op en ik zal al blij zijn als ik de komende dagen überhaupt eet (het zullen wel AH maaltijdsalades worden)...

Kellogg's Toppas

Ik probeer al een tijdje uit te vogelen wat "Toppas, gebündelter Vollkornweizen mit köstlichem Topping" precies zijn. Kijk, dat er een suikerlaagje met toegevoegde vitaminen (B1, B2, B6, B12 en ijzer) op zit; dát is duidelijk. Maar wat zijn nou die "geschroteter Vollkornweizen"? Lekker, in ieder geval, dat wel!

Vis moet schijnbaar tóch zwemmen

Een visje (zalmforel) was makkelijk genoeg gevonden op de versafdeling van de supermarkt (of in de 'verpakt maar tòch ook vers, ookal zie je de vrieskristallen zitten' koeling) en het was de bedoeling dat deze nou eens níet ging zwemmen, maar met een hele partij geurige kruiden een paar uur zou 'trekken'. Ware het niet dat ik mijn verse visje een beetje vergeten was en dat er na een aantal dagen een minder appetijtelijke geur vanaf kwam. Dus volgde ik de aloude methode voor Middeleeuwse vis (ook bekend als Indiase vis): kruiden tot de aanzet van bederf overstemd wordt. Dus was er meer nodig dan een handje droge kruiden en ging mijn vis uiteindelijk dan toch kopje onder in kruiden mét olie, waarna de oven zijn lot bestempelde.
En hoewel mijn liefste 'beleefd' wachtte tot ik de eerste hap had doorgeslikt, waren de vissen heerlijk. En dat mag ook wel want ik ontpopte me in de keuken tot een waar kruidenvrouwtje: anijs- zaad, venkelzaad, kurkuma, kerriepoeder, gemalen kardemom, kummel, pimentpoeder, gemberpoeder en ik geloof zelfs een vleugje cayennepeper. Erbij aten we geblancheerde boterbonen en de "volkorenpu" van mijn lief: puree van mét schil gestampte gekookte aardappelen (voor de écht luie kok die uit principe niet gezien wil worden met een pakje 'enkel water toevoegen' puree).

Ik heb de minder geliefde maar goedkope (€1,39 per 4 stuks) gerookte haring van de Match de volgende dag aan eenzelfde kruidenbehandeling onderworpen; waarna zelfs A ze lustte.

Gerookte kipfilet

Ooh, mjamm. Eén van mijn gróte favorieten: gerookte kipfilet. Goedkoop (ca. €13,50 per kg), handig (want al gaar), mager en echt érg érg lekker (ookal ruikt het in eerste instantie naar rookworst, dûh). Ik heb het geloof ik nog nooit voor elkaar gekregen om gerookte kipfilet te snijden zonder een stukje 'voor te proeven'...

Winterromantiek met amandelen

Interessante honing uit Duitsland (van een tijdje geleden): "Klee Honig mit Mandeln" van Langnese. Hele donkere (bijna 'poepie- bruine') heftige honing met, het mag gezegd worden, inderdaad een prettige -bijna- winterse kerstsfeer. Je weet wel; de geur van kruidnagelen en de warme gloed van een haardvuur zijn bijna voelbaar in deze honing. Ookal vermeldt de verpakking als ingrediënten 'Klee (=klaver) Honing en Mandelmark (geröstet) 9%'.

Boerderijwinkel: De Woerdt (Ressen)

Diep verscholen tussen de uitgestrekte weilanden achter Lent, is de grote schuur te vinden die hoort bij het fruitbedrijf en die men heeft omgedoopt tot landwinkel "De Woerdt" (ma tm vr 8.30-18; za 8-17u). Versgeplukte appels uit eigen boomgaard, honing van de imker die zijn bijen van de fruitbloesem laat snoepen en allerhande streekprodukten van telers uit de omgeving, naast verse groente (van bijvoorbeeld De Historische Tuin) en fruit. Hier wordt naarstig gekocht en ik loop zelf weg met verse geitenkaas van geitenkaasboerderij Het Achtereind (Herveld) en boeren- smeerkaas van De Natuurhoeve en voel me de koning te rijk.

Torta della Nonna

Hét recept om een overschot aan eierdooiers op te maken: 9 (!) zijn er in totaal nodig voor deze supersmeuïge puddingtaart, Italiaanse stijl:

De puddingvulling is feitelijk een 'crème anglaise', die verkregen wordt door hete melk bij opgeklopte dooiers te gieten. Daartoe de melk met citruszest en een doorgesneden vanillestokje aan de kook brengen en ondertussen het meerendeel van de eierdooiers met suiker opkloppen tot zo schuimig mogelijk (duurt een minuut of tien!) Wat bloem door het schuim spatelen en hier in gedeeltes de melk, nèt van de kook af, doorheen kloppen. Blíjven kloppen is essentieel, anders zit je met een hele vloeibare omelet. Een beetje maïzena erdoor en het hele mengsel terug in de pan verwarmen tot het indikt. Laten afkoelen.
Het geknede deeg ligt dan al in plasticfolie in de koelkast te rusten en hiermee wordt een ingevette springvorm bekleed; wat niet heel makkelijk gaat, want dit deeg is zacht en een beetje kruimelig (maar ruikt heerlijk). De koude pudding ín de deegbodem gieten en langs de rand versieren met deeguitsteeksels.

Een flinke handvol geroosterde pijnboompitten in het midden, bovenop de pudding strooien en de taart afbakken in een voor- verwarmde oven.

De 'Torta della Nonna' (id est: Oma's Taart) is een sensatie voor de smaakpapillen, maar kan beter een dagje staan alvorens aan te snijden. Na een uurtje of 24 brokkelt het deeg bijna niet meer af, is de pudding een stuk steviger en dus überhaupt snijdbaar en is bovendien een aanzienlijke 'taartgoesting' ontstaan. Mjammjam! Feitelijk een puddingbroodje getransformeerd naar fulltime taart.

Ba-ra-vois

'Nieuw' van Mona in de zomer van 1991 en destijds voor f4,60 te koop in de supermarkt: bavarois in twee verschillende smaken. Tóen vond ik alleen die met 'cappuccino' (lees: koffiesmaak) een optie, maar nú ben ik al zo ver dat ik me afvraag waarom ik die 'citroen-ananas' ook alweer niet lustte. Is inmiddels niet meer verkrijgbaar en dus zoals zoveel produkten in de schappen, na een daverende reclamecampagne ("Bara-vois") een stille dood gestorven.

Tosti World

In 2003 opende de pilotstore van TostiWorld zijn deuren in de Ziekerstraat (nr 98) te Nijmegen, nadat bleek dat er geen markt was voor de geplande Mexicaanse snackcorner. Wat geen gemis is voor ons, want de dubbeldikke tosti's (met dríe sneetjes wit-of bruinbrood) komen heet en krokant uit de ijzers rollen, na precies 2'29 minuten. Bovendien is er een ware keur aan tosti- ingrediënten (naast de voorspelbare ham, kaas, ananas, tomaat; ook zalm, brie, honing, walnoten, appel, kruidenkaas, hete kip, paprika, ui, pesto, salami,...). Alleen de foccacia's tikken af voor meer dan €3,00 en het zakje curry (of ketchup) krijg je er dan nog gratis bij.

Chocodroom

Na lange tijd (Gent is niet om de hoek) keer ik, met een vriendin, terug naar Kleve en in de late avonduren (open tot 22u) leven we ons uit in de Heerlijkheid die de Kaufland is. En, zorgwekkend genoeg, trekt met name de afdeling 'chocolade en cacaowaren' mijn aandacht, nou, misschien afgezien van de Palmolive douchegels à €0,85 en 3,825kg WitteReus voor €5,55!!
De interessantste nieuwigheden gaan mee de boodschappentas in: Sarotti '60% pure chocolade met gedroogde vijgen' (200g €1,99); Rittersport Bio 'druiven-cashew' (65g €0,99); Milka Zart&Dunkel '50% cacao met zwarte peper' (100g €1,45); Côte d'Or Spécialités 'Vollmilchschokolade gefüllt mit einer Feigen-und Mandel-Trüffel- Crème' (150g €2,15) en Sarotti Grand Chocolat '35% cacao met walnoot-ahornsiroop' (200g €1,99). Hoor je mij al watertanden?!

Dat Smact naar.. eh... meer?

Iew; persham in een blikje. Wel een geinig blikje waar aan de onderkant een 'sleuteltje' geplakt zit waarmee je het blik van het 'vlees' af kan wikkelen. En jeugdsentiment; púúr jeugd- sentiment van Smacaroni (elleboogjes macaroni, blokjes Smac, gesnipperd uitje, Heinz ketchup en geraspte jonge kaas). Ik kan me inderdaad ook nog vaag herinneren dat mijn vader plakken gebakken Smac op brood at. En dito met (bak)bloedworst, maar dát smaakt mij altijd nog goed...

Ik gis(t)

Een zakje droge gist (7g) komt overeen met 20 tot 25g verse gist.
Gistcellen worden gedood bij een temperatuur hoger dan 40°C; maar veel lager mag de vloeistof waarin de (verse) gist wordt opgelost ook niet zijn, anders worden de cellen niet actief. Suiker helpt de gist actief te worden, maar zout en vet remmen juist het rijsvermogen.

Lekkers van bij ons (hun)

In Vlaanderen zijn er 52 erkende streekprodukten en dit label helpt producenten om hun produkt in de kijker te zetten in eigen land, maar het kan ook een opstapje zijn voor Europese erkenning: www.streekproduct.be. Op de site niet alleen Belgische heerlijkhe- den; er kan ook per land gezocht worden.

Pizza Service

Het was me al zó vaak aangeraden, dat het bijna een belediging zou worden als ik er niet een keer zou gaan eten; en aangezien we vorige week tóch op Walcheren waren, zakten we af naar de uithoek die Vlissingen heet (en nee, je kan niet meer met de auto op de pont tussen Vlissingen-Breskens, er mogen alleen nog fietsers en voetgangers op). Op het Bellamypark (nr 10) vind je PizzaService, een werkelijk onooglijk vervallen restaurantje met de werkelijk meest verrukkelijke pizza's. Typisch zo'n restaurant waar de gepassioneerde eigenaar (die met al die oorknoppen) zélf ook in de keuken meehelpt en waar de bediening ongedwongen en amicaal is.
Ik hap verlekkerd weg van mijn samengestelde pizza (gorgonzola, zalm, spinazie en ui €10,40) terwijl mijn lief de vlam in de pijp laat slaan met de 'hothothot' Vesuvio. Zó rijk gevuld dat ik na de helft al vol zit, maar dat is niets wat een beetje pizzadoos niet op kan lossen. En ook daar doen ze niet moeilijk over, want de naam zegt het al....

Lavendelcake(jes)

Onder het mom 'Wie goed doet, goed ontmoet' toog ik met een doos vól cakejes naar diegenen die werktechnisch goed waren geweest voor mij; als bedankje. Nou vallen bedankjes altijd het beste als ze onverwachts zijn, maar wat mij betreft vallen ze nóg beter indien smakelijk.

Gedroogde lavendel hebben we nog in de kast liggen en aangezien die léég moeten (máánden ben ik daar nou al mee bezig; waarom lùkt dat niet?! ...), worden er lavendelmuffins gebakken. Maar ik hekel het woord 'muffin' voor alles wat in een éénpersoons cakepapiertje zit en dus bak ik 'lavendelcakejes', ookal ziet dat woord er elke keer weer incorrect uit (níet phonetisch uitspreken!)
Bijna 2dl melk word met een flinke lepel gedroogde lavendelknopjes aan de kook gebracht en dit mag daarna een hele tijd staan trekken. Het cakebeslag, met aan het botersuiker- eiermengsel toegevoegde bloem én lavendelmelk, lijkt bijzonder veel op dat van de súpercake.
Uit de oven worden de cakejes bedekt met een glazuur van gezeefde poedersuiker en lavendelsiroop, waarna gegarneerd met gedroogde lavendel. Wát een opvallend verschil in 'opkomst' trouwens; of je de cakevormpjes met deeg zo op de bakplaat zet (r) óf in de holletjes van een onder- steunende muffinvorm zet (l).

Kikkererwten van eigen kweek?

Buiten verwachting, groeien de tomatenplantjes op onze zéker níet zonovergoten vensterbank, waar beton en baksteen de boventoon voeren. En tegen de voorspelling van de professionele kweker in glimmen vele groene tomaatjes hun lot in de pan tegemoet, áls ze tenminste ooit rood willen worden (of geeloranje; ben ik ook al tevreden mee!) Reeds vier rode tomaten gingen hun groene broertjes voor en ik wacht geduldig op wat komen gaat.
En wat hélèmáál mijn verbazing schetst, is het heuse kikkererwtenplantje wat uit een geweekte droge kikkererwt ontsproot. Het overmoedige plantje maakte tot op heden één kikkererwtenpeul(tje) aan en doet vermoede pogingen om middels een bloempje een tweede peul op te starten. Nou, aan voldoende water zal het hem hier in het druilerige Gent niet ontbreken....

(update 13-08-2008)
Nadat hij zo dapper heeft gestreden tegen de afwezigheid van zonlicht en tóch nog zes nakomelingen heeft afgeworpen, is Tiny Tim de Tomatenplant gisteravond door een hevige stormvlaag geveld en op de benedengrond stuk gevallen. We zullen je nooit vergeten, Tim.

Hét versproduktendorp

JOEPIE, het is weer díe tijd van het jaar, wanneer de verse groenten van het land komen rollen en de rijpe vruchten van de bomen kunnen worden geplukt. Weliswaar niet míjn land en bomen, want wij hebben alleen een betonnen vensterbank zonder direct zonlicht. Maar gelukkig zijn er diverse enthousiastelingen met groene vingers die het overschot van hun oogst aan de weg leggen, zodat ik die tegen mijn euromuntjes in kan ruilen. En Serooskerke (Zeeland, NL) is, blijkt, hét dorp bij uitstek om verse moestuinwaren in te slaan, met maar liefst een negental standjes (de onbruikbare kalebassen níet meegerekend).
Rond Oostkapelle (Grijpskerkseweg) en Middelburg (Landwinkel Weststrate, Sandberglaan 10, met boerenyoghurt en -hangop (van Boerenzuivel Fam. VanEenennaam Hogelandseweg4 Grijpskerke), honing, streekbieren, verse groente en fruit, appels en peren uit eigen boomgaard) valt ook nog genoeg te scoren. En wil je wel geloven dat ik ná ons dagje Walcheren er pas achter kwam dat er een heuse pluktuin is in Aagtekerke (Hof Hazenberg), waar ik bonen, pruimen en (klein)fruit ben misgelopen... Gelukkig is het binnenkort (za 13 september) landelijke appelplukdag.

Speciale aanrader: het boerenijs van IJsboerderij De Koehoorn (Oostkapelle), wij likten na lang twijfelen tussen pistache-en babbelaarijs, aan een bolusijsje en dat beviel méér dan een beetje (€1,25 per éénpersoonsbekertje): verrukkelijk!!

De Bostent

Al sinds ik in verband met bronchitis en allergieën, op doktersadvies, door mijn ouders elke zomer (het broertje mocht ook mee) naar Oostkapelle werd meegesleept; en óók sinds ik met dientengevolge ontstaan nostalgisch sentiment bij gelegenheid alleen (of met vriend) naar Oostkapelle en omstreken afreis, heb ik een jubelgevoel bij het oprijden van de Duinweg in voornoemd dorp. Vanaf dat ik bij de Zionskerk de bocht omga en dus slechts nog enkele meters van vroeger bungalowpark en de Noordzee verwijderd ben, tintelt de zilte zeelucht in mijn neus en prikkelt in mijn hoofd herinneringen wakker aan tijden van bolderkar en strandschepjes.

Friettent "De Bostent" (Duinweg 115) is daarbij het summum van jeugdsentiment en hoewel de patatjes natuurlijk nooit zó goed smaken als 'toen het was', hapt ook vandaag het bruinknapperige frituurgoed lekker weg, mede dankzij mayonaise én satésaus (in de zomermaanden open van ma t/m zo 11-21u).
De viskraam even verderop (waar ooit de meest fantastische visfriet zijn weg naar onze magen vond) staat deze dagen ter overname te koop, maar bij café-bar-midgetgolf "Boschhoek" (Vroonweg 1) aan de overkant van de weg, kun je als vanouds een balletje slaan op de 18-holes tellende baan, heerlijk door het groene bladerdak beschut.

Zeeuwse broodbakkers bakken koekrakkers

Interessante nieuwigheden (nieuwig voor míj, dan) op de brood- afdeling van supermarkt Golff (Dorpsstraat 20) te Oostkapelle:
bolus-eierkoeken met een suikerige kaneelsmaak (hoewel mij is beweerd dat in de originele ZeeuwseBolus helemáál geen kaneel zit, maar enkel bruine basterdsuiker), 4 voor €1,89;
en peperkoek, niet in de gebruikelijke uitgerekte baksteenvorm, maar in halve boomstammodel. Vreemd genoeg wekt dat bij mij de suggestie dat het ook een van de standaard afwijkende smaaksensatie zal geven, en hoewel dit niet zo blijkt te zijn en de plakjes gewoon naar ontbijtkoek smaken, vind ik het tóch een decoratief (en dus goed) bestede €2,99 (voor twee).

Koude zalmkomkommersoep

Op een zonnige woensdagochtend ben ik zoals gewoonlijk eigenlijk weer (te) vroeg wakker en dus sta ik, terwijl de grote wijzer naar acht uur doortikt, in de keuken te koken. Omdat de lucht nú al strakblauw is en je af en toe uit je dagelijkse ritme (lees: sleur) moet wegbreken. Dus kan ik mijn liefste best een dagje ontvoeren naar Walcheren; waar strand, trampolines, midgetgolf en pittoreske dorpjes ons wachten. En hoewel ik vast van plan ben om bij De Bostent een frietje te kopen (zoals we vroeger altijd al deden), vind ik de aftocht incompleet zonder picknickmand (lees: koelbox).

Voor de koude zalmsoep wordt gerookte zalm kort in melk gekookt (ie; kàn dat?) en dan met ringetjes lente-ui, tomatenstukjes en komkommer gepureerd. Aan het mengsel wordt visbouillon en yoghurt toegevoegd (en dille) en dat was het eigenlijk al wel zo'n beetje. Sneller kan eigenlijk niet voor een 'ik-ga-tòch-op-vakantie-en-ik-moet-nog-iets-mee'.
De blokjes komkommer, resterende lente-ui en snippers zalm die ter garnering in de soep zouden moeten, worden nog even apart in een zakje naar de plaats van consumptie vervoerd. En met de diepgevroren koelelementen (lees: flesjes water uit de diepvries) zou deze zalmsoep precies op temperatuur moeten zijn tegen de tijd dat we onze voetjes in het zand nestelen.
Verder in de picknickbox: ovengegaarde suikermaïs, kersen, reepjes rode paprika, (zelf)geschrapte bospeen, mandarijnen en broodrolletjes.

Ík vind het trouwens een lekker soepje, hoewel een beetje apart (vooral voor mij dan, want ik weet dat ik zalm heb gekookt in melk) en ook een beetje zuur. Maar dat laatste komt natuurlijk van de yoghurt en zou verholpen moeten kunnen worden in een keuken waar je meer tot je beschikking hebt dan zonnebrand en schelpen.

Bessensoufflé

Inderdaad waren we enkele dagen geleden bij Purfruit om verse bessen te plukken (€6,99 per kilo, zelfpluk) en behalve gewoon in je mond stoppen om van te genieten, en genietklassiekers als 'door de yoghurt met een scheutje ahornsiroop' werd er ook een dessertje van gefabriceerd en wel in de vorm van een soufflé. Een luchtig en volgens mij zwaar overschat nagerecht, dat menigeen al bloed zweet en tranen heeft gekost om te maken vanwege inzakgevaar. Maar deze zou niet kunnen mislukken:

De bessen werden gepureerd en ik liet ze daarna in een zeef uitlekken, zodat er geen velletjes en schilletjes meer in de bessenbrij zaten (waarmee een aanzienlijk percentage bessen werd weggenomen, dus is het eigenlijk ècht nodig?!). Meteen bleek ook trouwens dat bessen bestaan uit een waterigheid en een vastere stof en dat deze twee zich van elkaar scheiden; in de zeefuitlek, in het soufflébeslag en ook uit de oven (veel vocht onderin het soufflébakje; dat zie je bij serveren niet, maar je gaat je toch afvragen of het bessenvocht is of ordinair ongebakken eiwit).
Verder een 'straightforward' recept: eiwitten stijf slaan met suiker tot meringue consistentie en daar vruchtenpuree doorheen spatelen. Dit beslag in beboterde, besuikerde bakjes doen en in de oven bakken. Wél heerlijk luchtig en fruitig, maar zoals gezegd, ik ben eigenlijk niet zo'n grote souffléfan.

Je maakt 't lekker nóg 'zelfer'...

In 1992 had je voor een hartige taart uit eigen oven schijnbaar nog een pakje nodig; daar waar tegenwoordig diepvries- bladerdeeg al volstaat (bakfanaten maken uiteraard hun eigen deeg; maar dat terzijde). Wijlen Baukje is inmiddels door Koopmans overge- nomen.

Chocorijst

Met een pak dessertrijst in de kast, kun je in een handomdraai een heel stel toetjes op tafel toveren en zo geschiede. Op het pak (Lassie) staat de droge rijst in melk gaar te koken en daar kan naar wens een in de lengte doorgesneden vanillestokje of gewoon zakje vanillesuiker aan toegevoegd worden.
Ik sudder enkel de rijst gaar en verdeel de brij daarna in tweeën. Door de ene helft meng ik gevijzelde anijsblokjes (al zoet genoeg van zichzelf) en de andere helft giet ik op fijngehakte chocolade (in een metalen kom), die daardoor in de rijst smelt. In kleine glaasjes om-en-om chocoladerijst, aardbeien en anijsrijst scheppen. Hopsakee, toetje klaar! En het is maar goed ook dat er kleine glaasjes zijn gebruikt, want máchtig (gôh, verrassing).

Gevulde kalfsborst... eh... lapjes

Vrij naïef stapte ik op donderdagavond na het werk een willekeurige (grotere) supermarkt in, omdat ik wel even kalfsborst ging kopen. Dan zou ik best aan de supermarktslager kunnen vragen of hij die kalfsborst even 'envelop' in wilde snijden, zoals het door mij uitgekozen recept dicteerde. Ik had namelijk bedacht dat ik mijn zieke moedertje ging verrassen met een heerlijk lapje mals kalfsvlees, 'kant-en-klaar' door mij voorgebraden en uiteraard gevuld met een smakelijke cantharellenvulling.

Gróót was dan ook mijn verbazing toen ik überhaupt geen kalfsvlees in de desbetreffende supermarkt aantrof, laat staan kalfsbórst. En ook de daaropvolgende supermarkt kon mij niet uit de brand helpen. Belgische supermarkten, Nederlandse slagers, Belgische slagers, enfin, een hele dag bellen en zoeken later (toen duidelijk werd dat het een stuk vlees betreft wat dúidelijk van tevoren besteld dient te worden bij een getrouwe leverancier) slaagde mijn lief erin bij Aula (nota bene!) lapjes kalfsvlees te bemachtigen (aan een steigerende €22,00 per kilo) en kon -alweer na het werk- met het grote braadfestijn worden aangevangen:

Gehakt werd vermengd met gebakken cantharellen, uitje en knoflook; een eitje, broodkruim (lees: paneermeel), oester- zwammen en verse salie. Mmm, ruikt al goed. Van dit mengsel worstjes gekneed en die in lapjes kalfsvlees gerold. De rolletjes (de eerste twee heb ik ingebonden, maar van dat concept ben ik al snel afgestapt) aangebakken in zacht ganzenvet en daarna met behulp van kalfsfond, nóg een gesnipperd uitje en in plakjes gesneden kastanjechampignons van het achtergebleven bakvet een smakelijk justje (sjuutje?) getoverd. Uiteraard zoals het hoort tot krachtige smaakintensiteit ingekookt en gebonden met een aardappelzetmeelpapje en misschien een klein scheutje room.

De restanten gehaktvulling werden tot balletjes gedraaid en die gingen ook de hete pan in. Waardoor ik een Kookado verkreeg van een zestal kalfsrolletjes én een bakje saus cq. gehaktballetjes. Daar kun je toch mee aankomen, dunkt mij. En gelukkig waren er nog twee rolletjes over voor ons eigen diner de volgende dag (met wilde rijst en verse spekbonen): de gekoelde rolletjes opnieuw even bruin aanbakken, afblussen met wat kalfsfond en water, flinke lepel saus en gesneden paddenstoelen erbij en door-en-door warm laten worden. Érg lekker!!

Smokey Al's gerookte knoflookbol

Bij Den 4Akker verkochten ze gerookte knoflook (€1,65 per bol) en die ruikt inderdaad heerlijk rokerig. Die ruikt zelfs zó rokerig, dat 'ie zelfs helemaal níet meer naar knoflook ruikt. Überhaupt niet meer naar knoflook ruikt. Maar omdat deze bol 'koudgerookt' en dus níet gegaard is, zou de binnenkant normale knoflooktenen moeten bevatten.
De trotse rokers van Smokey Al beweren dat de gerookte knoflook "ongewoon lang houdbaar" is, zonder te schimmelen of aan kwaliteit in te boeten, en is volgens hen "dé manier voor vegetariërs om een rookaroma aan hun gerechten toe te voegen". We shall see. Te bestellen via de website van S.A.

Eierkoeken

Even eierkoeken bakken is hartstikke snel gedaan, niet moeilijk en bovendien een stúk boterlozer (namelijk compleet boterloos) dan eender welk ander gebak maken. Niet zo heel lang geleden heb ik mijn eierkoekprimeur mogen beleven, maar vreemd genoeg waren díe koeken heel anders dan deze van vandaag. Mijns insziens is de enige verandering de toevoeging van maïzena (lees: aard- appelzetmeel bij gebrek aan maïzena) aan het beslag (en misschien de verhoudingen een beetje), maar dat dit zo'n groot verschil zou maken.... ?! Nou zijn deze ook érg lekker, hoor, maar het is nou eenmaal niet hoe ik wil dat mijn eierkoeken eruit zien. Ze zijn hélèmáál níet plakkerig en bovendien te knapperig - voor eierkoeken dan.

(update 04-08-2008)
Ik zit maar steeds te denken waar die eerste lichting (te lang in de oven gebakken en dus knapperige edoch enigszins droge) 'eier'koeken mij aan doet denken en dan vanmiddag weet ik het opeens: LIGA. Ik neem nóg een hap en, ja, inderdaad. Smaakt naar een eierige Liga. Hihi, ik heb zelf Liga gebakken. Nou nog kinderen en een dagje Efteling, en ik ben vertrokken....