Oliebollen!

In de toonaangevende AD oliebollentest 2012 heeft bakkerij Olink veelvoudig kampioen Richard Visser's Gebakkraam van de eerste plaats verdrongen (2011: nr. 26, 2010: nr.8). "Olink schiet raak met topbol. Alleen maar complimenten van de jury. Superlatieven schieten te kort. Een oliebol waar je van blijft eten. Sterker nog, je neemt een tweede. Eindoordeel: 10." Potdorie, dat betekent dat Nederlands' beste oliebollenbakker feitelijk bij mij om de hoek zit! Zal ik (denk ik zo ongeveer de hele zaterdag) op de fiets springen? Kom maandag zie ik mezelf dan toch het (auto)stuur omdraaien richting Maarssen. Huppel, huppel, huppel. Tot ik de bakkerij zie (op de foto de helft van die rij):

Een vrouw met tassen vol verse oliebollen loopt voorbij als ik net achter aansluit en zij antwoordt op mijn en mijn medestanders vraag, dat ze twee uur in de rij heeft gestaan. Wáblief? Maar ik ga het nu natuurlijk niet opgeven. Dûh. Ik heb dan wel geen goede voornemens, maar ik ga het oude jaar ook niet afsluiten met een slappe actie. Staan zal ik blijven! Daarbij regent het niet, dus ik heb geen excuus. Natuurlijk is er continue twijfel of de bollen niet op zullen zijn tegen de tijd dat ík bij de kassa aankom, maar met twee uur wachttijd zijn de verse oliebollen zelfs klaar als meneer Olink nu nog nieuw deeg gaat maken.

Tijdens de totale wachttijd van 1 uur 50 minuten (van staart tot kop), worden we door het Olink-personeel tot vier maal toe van sneetjes krentenbrood en plakken amandelstaaf voorzien. Vlak voor de laatste bocht staat een stoel met chocoladebrioche en als ik de ingang kan zien komt een vrouw met stapels halve 'kwarkini' langs. Wat attent. Alle medewerkers van de bakkerij (geen brood- verkoop vandaag) dragen bedrukte shirts met achterop de tekst "Olink is de beste". Die onbekende kwarkini's (€0,55 p.st.) zijn trouwens gefrituurde vullingloze oliebolletjes op basis van gegist kwarkdeeg, afgepoederd met een laagje kaneel-fijne kristalsuiker; de zachte, luchtige textuur en frisse heerlijke kwarksmaak maken dit tot een ware proeverij die het wachten waard is!

Ik koop tien oliebollen en vijf kwarkini's (want die bevielen goed - honger maakt rauwe bonen zoet?) En ben trouwens de enige die enthousiast juicht bij overhandiging van 'de medailles'. Men 'ze' kijken mij aan alsof ik niet helemaal fris onder het petje ben. Tja, je gaat toch ook niet na twee uur marathon over de finish zonder de armen in de lucht? Of ligt dat aan mij?

De oliebollen zijn nog warm als ik ze eenmaal buiten uit de zak haal en hebben (daarom?) naar mijn bescheiden mening wel duidelijk poedersuiker nodig. De korst is krokant en zeer knapperig (plus), de bollen zijn relatief groot (plus) maar bevatten weinig sukade (minnetje). Afgekoeld op het oudjaarsbuffet vind ik ze eigenlijk nóg beter en ook de dag(en) daarna smaken ze prima. En in ieder geval véél beter dan mijn ooit zelfgebakken eigen... (hoewel, dare I say, ik me de oliebollen van wijlen Bakkerij Uyterwaal als nóg perfecter herinner).