Koekjes! Koekjes! Koekjes! M-m-m!! Soms heb ik een plotselinge vlaag van koekjesdrift en dan loop ik langs diverse opties in het supermarktschap. Gelukkig is er de informatie op de achterkant van de verpakking die mij meestal weerhoudt van aankoop. De meeste koekjes tikken af op een voedingswaarde ruim boven de 400 (kcal) - en vaker richting de 500 - met een ingrediëntenlijst die weinig goeds bevat. Daar kun je ook chips voor eten, denk ik dan. Wat ik dan vaak ook niet doe (maar soms wel).
Maar nu komt er visite (♪ visite, een huis vol vi-si-te ♪; eh, nee, één iemand). En visite drinkt. Bier weliswaar, maar daar kunnen best koekjes bij gegeten worden. Dus laat ik maar aan het bakken slaan. Want dat is mijn favoriete tijdverdrijf op de zaterdagmiddag.
Het recept zegt dat ik een soort cakedeeg achtig iets moet maken, maar dan in andere verhoudingen. Door de ene helft deeg gaat dan cacaopoeder. Maar niet die ene theelepel zoals aangegeven staat; ik heb er eerder vier nodig voordat het deeg egaal donkerbruin is. Trouwens, lekker deegje hoor. Oók de (bitterdere) bruine. Het is alleen helemáál niet uitrolbaar (en ja, ik heb het laten rusten in de koelkast). Beide deeglappen, vol scheuren, leg ik zo goed en kwaad als het kan op elkaar. Niet uit te rollen en niet óp te rollen, tot nu toe nog niet echt een doorslaand succes.
Al bakkend lopen de koekjes nog iets uit, maar ze komen beter uit de oven tevoorschijn dan ik bij bereiding had kunnen denken. Kijk nou, nu zijn ze feitelijk toch nog gelukt; mijn 'spiraaltjes' :)
Een boterig kruimig maar niet echt krokant koekje met een prettig cacaobittertje. Koekkruim vult bij eten alle hoeken van de mond (en kiezen). Versgebakken koekjes, altijd goed. Een dag of wat later blijken ze minder. Tenminste, dat zegt de visite achteraf, want ik kon het me natuurlijk niet permitteren een hele stapel koekjes in huis te hebben. Dus ik had ze meegegeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten