Bálen!!

Geen KPN meneertje, geen ISRA punt, geen internet en sinds van- daag óók geen stick meer. Geen tv, geen functionerende keuken (want de koelkast past er niet in en schijnbaar is monteren níet hetzelfde als ínstalleren!); maar wél een héél huis vol rotzooi en stof. Ik zal waarschijnlijk even niet meer bloggen....

Aha. Chips.

Nieuwe chips bij Albert Heijn. Interessant. En natuurlijk ook meteen 'in de Bonus' (1+1 gratis). De 'Temptations' is schijnbaar niet aan te slepen, want die vind ik noch in display noch in het vak. De 'Rijstchips' en 'AH light chips' laat ik even voor wat het is; misschien voor een meer zelfbewustere periode, zoals januari. Van de 'Excellent Homecooked' gaan een zak 'peper&zout' en een zak 'sweet chili' mee.

Iets dikkere, krokante chips. Met schil. De stevige kruidenmix (lees: overmatige hoeveelheid gemalen zwarte peper) heeft zich schijnbaar vooral onderin de zak opgehoopt. In mijn ogen niet echt een topper.

Pastasalade revisited

Wat moeten we nou weer eten (want om eerlijk te zijn komt de couscous me een beetje de neus uit)? De buren zijn zo vriendelijk om mij op hun gasfornuis een pak pasta (orechiette, 500g) gaar te laten koken, waarna ik er thuis een gróte pan pastasalade van maak. Blikje maïskorrels, zilveruitjes, komkommertje, augurkjes, cherrytomaten en artisjokbodems. Op het bord gerookte zalm, avocado en (wat anders?) joppieyoghurt erbij; met twee personen goed voor dríe dagen diner!

Tyrrell's

Wat kan een verpakking (nutteloos) mooi zijn. En in het geval van deze chips kon ik de zak zelfs niet laten liggen. Ookal omdat kaas-ui (of cheddar en bieslook) mijn favoriete smaak is. Inderdaad, geïm- porteerd uit Engeland en dus mocht ik er bij de GB aan de Dampoort in Gent €2,09 voor neertellen. Een beetje overdreven, maar vooruit, voor de terugreis dan...

De chips is knapperig en taai tegelijk. Vreemd. Ik ontwaar zelfs kleine groene stukjes op de schijfjes aardappel, maar dat zal dan de bieslook zijn. Érg zout wel; mijn lief zegt dat hij daardoor geen kaas meer proeft. Ik vind het zelf juist erg kazig.

Chips dus om te kopen in een 'ik móet chips bui' om vervolgens de foto van de voorkant in te lijsten. Is er bij de GB trouwens in nog drie foto's (lees: smaken): lightly sea salted, sea salt & black pepper en sweet chili & red pepper; maar op de officiële website staan nog veel meer producten.

Croque monsieur vs Mineur

Het is weekend en dat mag gevierd worden. Bovendien is het 12 december en dan zou het KPN meneertje komen om ons ISRApunt te fixen. Helaas. Er kwam niemand; en het Grote Internet Probleem zal tot eind van deze maand niet opgelost raken. Hoog tijd voor troostvoedsel en dat kwam, voor ons keukenlozen, in de vorm van een groots tosti evenement.

Tosti apparaat uit de doos en prominent op tafel, geflankeerd door diverse kazen, ham, chorizo, plakjes tomaat, uiringen, sla, walnoten, wit en bruin brood (van het vierkante soort). Met ketchup, honing (voor de onontbeerlijke tosti met brie, honing, walnoten) en joppiesaus (ik hang van joppiesaus aan elkaar deze dagen) alvast in de aanslag en dan smeren maar. Naar eigen inzicht sneetjes brood beleggen (à la TostiWorld: brood, beleg, brood, beleg, brood; buitenste zijden licht met boter besmeren) en de hele handel goudbruin toasten (want zwárt heeft niet de voorkeur). Een wáár feestje. Of moet ik zeggen: waarlijk een feestje...

Maar zou dat ook "1e prijs beste frites van België" zijn?

Middenin de binnenstad van Utrecht zijn (schijnbaar) Vlaamse frites te bekomen... Alleen is de mayonaise uiteraard níet de standaard Belgische zure, maar de gewone Nederlandse Calvé variant. Ik ben zéér benieuwd wat mijn vrienden uit België over dit friet'kot' te zeggen hebben! Interessante naam... niet direct mijn eerste associatie met frites (en weet: 'patat' is Vlaams voor een aardappel!)

Proef, een feestje

Het "Arnhems Proeflokaal" (Spijkerstraat 2, Arnhem) staat bij mij vooral bekend om de maaltijdsalade. Het eetcafé biedt nog wel meer lekkers en geeft vooral rúime porties (!), maar genoemde salade is favoriet. Een berg rauwkost en sla, met pasta en allerhande gesneden groenten (tomaat, komkommer, olijven, wortel) en daarbij een keur aan proteïnekeuze: tonijn (uit blik), gerookte zalm (mmm), gerookte kip (óók mmm!), gekruide gebakken kip, blauwschimmelkaas, een gekookt eitje en noten. Feitelijk krijg ik het bord nooit leeg, en dat voor maar €10,50!! Ik snap alleen de garnering van Japanse rijstcrackers niet zo...

Groenten met joppieyoghurt

Geen keuken betekent zéker niet armoe troef met de maaltijd. Afgezien van afhaal, een boterham, bij vrienden gaan eten en op restaurant gaan; valt er onverwacht tòch nog heel wat te koken.

Zoals de nu al klassieker (bij ons dan) "Turkse coleslaw met Joppiesaus". Uiteraard is de precieze samenstelling afhankelijk van de eigen smaak maar bij ons wordt fijngesneden witte kool met verse peterselie, stukjes (rode) paprika, schijfjes geschrapte wortel (bospeen) en gehalveerde kerstomaatjes. Daar moet dan natuurlijk nog wel iets proteïne-achtigs doorheen: verkruimelde fetakaas of stukjes worst of gerookte kipfilet. Da's handig, want allemaal kant-en-klaar te koop. Stukje pide erbij, of couscous (met dank aan, wéér, de waterkoker) en natuurlijk joppieyoghurt. Turkse yoghurt is zó dik dat je er gewoon quenelles van kunt scheppen, kneep Joppiesaus eroverheen (voor de lekker) en voilà; alwéér lekker gegeten. Misschien is die keuken helemaal niet nodig... ?!

Couscous is dé redding

Geen keuken, geen oven, geen maaltijden? Tijdens de verbouwing is de waterkoker in combinatie met een pak couscous dé oplossing! De droge couscous in pan of pot schudden, vermengen met gedroogde kruiden naar wens (of bouillonpoeder), gekookt water opgieten tot de couscous ca. 1cm onderstaat, pan of pot afdekken, even laten staan en tenslotte gare couscous luchtig doorroeren.

Nou wordt het natuurlijk pas een mááltijd met toevoeging van de andere ingrediënten. Naar eigen inzicht kunnen gehakte koriander, fijngesneden (wilde) spinazie, gesneden tomaten, paprika, bosui of zuidvruchten worden toegevoegd. Proteïne wordt geleverd door een verkruimeld feta kaasje (Piknik Börek Peyniri 40%) of in stukken gesneden gerookte worst. Ekmek (lees: brood) erbij en je hebt een avondmaaltijd een klusser waardig. Dadels en avocado dienen dan nog enkel de échte lekkerbekken:

Libanese voeding

Het ziet er van buitenaf zo veelbelovend uit, maar van binnen is deze 'Alwafa Libanese Voeding' vooral een internet-belwinkel (Hoogstraat 35, Gent, nabij de kruising NieuweWandeling - Bagijnhoflaan). Er is exotisch snoepgoed en achterin vind je een keur aan blikken bonen (Libanees gekruid, Iraans gekruid), drie voor €2, maar de wáre attractie is de eigenaar zelf, al spelend met zoontje.

Jippie: Joppiesaus

Tja, ik loop blijkbaar altijd wat achter met dat soort dingen, maar ik kom dan ook niet zo vaak in een snackbar. En ik denk dat ik 'de België kaart' ga spelen, want dààr hebben ze nog nooit van ' joppie' gehoord; en ik dus ook niet.

Het Eureka-moment was in de Jumbo, toen ik mijn tandjes wilde zetten in een half plakje grillworst (óók lekker!) en een bakje met gele brokkenpap in de vorm van een sausje naast de worstjes ontwaarde. Dippen, natuurlijk, waarna ik een klein kreetje van verrukking nauwelijks kon onderdrukken. De tweede klodder beves- tigde mijn vermoeden: smulsaus! Smulsaus zoals de slager in Voorst die bij zijn kippeling serveert en waar menigeen op een feestje bij mijn ouders zijn buikje mee vol eet. Ik word doorverwezen naar de (schijnbaar) welbekende kanariegele fles (€3,89) en heb het gevoel dat ik dat èigenlijk wel had kunnen weten. De revelatie die joppiesaus is was ergens wel doorgekomen, maar tot nu had ik het nooit bewust geregistreerd. Het geheim is ontrafeld, het mysterie doorbroken. Verlekkerd laven wij ons nu (bijna) dagelijks aan het prettige spul, we mogen zelfs échte fans genoemd worden; maar laat ik alsjeblieft geen tweede fles kopen, want er zit (natuurlijk) een ontstellend aantal calorieën in (306Kcal/100g) met welgeteld 24,1g vet per 100g.

Op reis voor spijs

Een prachtige verse héle paling. Voor maar €4,95. Niet gerookt, echter, maar van marsepein. Elk jaar stalt banketbakker Van Opdorp (Stationsstraat 1 te Middelburg, en Korte Kerkstraat 15 in Goes) zijn met passie hándgemaakte marsepeinen creaties in de etalage uit.

Worsten, spekken, maatjes compleet met gehakte uitjes, groente en fruit en allerhande kaasjes (is het nu een echte Rambol, of niet?); ze doen mij het water in de mond lopen. En zijn een lust voor het oog! Maar ook de ambachtelijk bereide chocoladeletters en met amandelspijs gevulde banketstaven zouden zó in mijn tas mogen verdwijnen. Of in mijn mondje... Daar zijn de met peulvruchtenbrij gevulde speculaasblokken uit de supermarkt toch niet tegen opgewassen! En waarom heet dàt nou juist banketbakkersspijs, terwijl er meestal geen amandel in terug te vinden is?!

DB: Caramel Cake & Golden Caramels

Bij gebrek aan volledige keuken, deze maand absolúút géén bak- mogelijkheden helaas. Kijk hier voor diegenen die wél de karamel- cake van hosts Dolores, Jenny en 'Brownie' maakten, (à la Shuna).

Unfortunately, this month no challenge in my house. I have a very good reason though, I don't have an oven. Heck, I don't even have a cooker or kitchen. The latter has been stripped down right to the very core and all I see when I enter the room formerly known as 'cooking area' is red brick and some workers. And this will last well into December... it may even be 2009 before we can get back to some cooking, let alone baking. Alas...

Lieblich und süftig

Bij gourmetten of fonduën hoort van oudsher een witte moezelwijn. Deze Zeller 'Schwarze Katz' is gelardeerd met jeugdsentiment, maar inmiddels niet meer in de supermarkt te vinden. Nou zijn er heus wel meer Duitse wijnen, hoofdkleur wit, te vinden uit Mosel-Saar-Ruwer met een alcoholpercentage van 9%, maar deze uit weinkellerei E. Ph. Deforth (Framersheim) is voor mij speciaal, want het is de eerste witte wijn die ik weg kon krijgen; ik ben meer van de hoofdkleur rood. Mijn vader wist altijd in zijn eentje een hele fles soldaat te maken.

Gour-zonder

Vorig weekend was ik met moeder, broertje en respectievelijke aanhang in Zeeland. Omdat mijn ouders zoveel jaar getrouwd waren en omdat ze mij en mijn lief uit de huiselijke verbouwing wilden wegrukken om noodgedwongen te ontspannen (wat? gespannen?). Met z'n zessen in een huisje zitten is normaliter niet echt mijn ding. Eigenlijk is het niemand z'n ding en je zit altijd ook veel te veel bovenop elkaar (zei ik huisje? ik bedoelde stacaravan van 'De Roompot'!), maar de hoop op verdieping van onderlinge betrekkingen en de zekerheid van lekker eten maken een boel goed. Bovendien had mijn vader het schattige plan opgevat enkele foto's van weleer (met daarop zijn twee kinderen, met een zakje frites op een bankje in Oostkapelle) te willen namaken. Achteraf bleek dat we alledrie (ik, mijn broertje en mijn moeder) een geheime lading Sinterklaascadeautjes hadden meegesmokkeld die we alledrie van zaterdag op zondagnacht in het best wel gehorige huisje wilden uitstallen. Lol, dus.

Maar wat te eten? Feitelijk maar één mogelijkheid: groente- gourmet. Omdat mijn vader het gourmetstel zou meenemen plus verlengsnoer; we bij de Jumbo in Middelburg boodschappen konden doen (we zijn allemaal dól op de Jumbo); omdat we dan lekker lang konden tafelen zonder àl te veel calorieën binnen te happen en omdat bakjes doorgeven en ideëen delen een goede bodem is voor een avondje 'pesten om geld' (met kaarten). Jammer, alleen, pap, dat je de electrische barbecue had mee- genomen (maar gelukkig was voor €5,00 in het bijbehorende supermarktje een gourmetset te huren) ....

Échte Zeeuwsche Roomboterbabbelaars

Maar dan ook écht de échte: uit Middelburg!!

Waar middenop de markt (nr. 23) het winkeltje van de familie J.B. Diesch zit, die al sinds 1898 volgens echt oud Zeeuws(ch) recept, het bekende snoepje ver- vaardigen uit versgekarnde roomboter, zui- vere kristalsuiker (van Zeeuwse suikerbieten, hoop ik) en plantaardige glucose. Mét de initi- alen 'J.D.' erop. Enige andere toevoeging is een beetje zout als smaakversterker; niks rotzooi, niks geur-en smaakstoffen. Dat zou ook niet no- dig zijn, want de roomboterbabbelaar smaakt van zichzelf al naar roomboterbabbelaar (lees: boterige harde karamel) en heeft niks anders nodig dan de nostalgische blauwe verpakking (€1,95). Uiteraard liggen de fameuze blikjes er ook.

Met Mw. Diesch houd ik een praatje over het in stand houden van mooie tradities als kleine snoepwinkeltjes en, geheel terecht, complimenteer ik haar en haar familie uitvóerig met de prachtige winkel, die door de jaren heen in niks veranderd lijkt. Prachtig detail is de manier waarop de winkeldeur open moet worden gemaakt. Jammer alleen, dat er niet meer zoveel "mooie dames" (d.w.z. in klederdracht) als vijftien jaar geleden op Walcheren rondlopen, maar ik kan het ze niet kwalijk nemen; het lijkt me geen doen met al die kanten kappen.

Mihoenmaaltijd: 5 minuten bereidingstijd

We hebben slechts een waterkoker en een tosti-ijzer om onze dagelijkse maaltijden te bereiden. De magnetron werd voorheen als bloem-en meelopslag gebruikt en ook een electrisch oventje ontbreekt in de collectie. Het is dus niets minder dan een sterk staaltje creativiteit waarmee mijn lief (in recordtijd, overigens) het vrijdagavonddiner bereidt:

In een pan, worden mihoen (alias Chinese rijstnoedels) en diepvrieserwten overgoten met kokend water. Ondertussen worden peulen en (rode) paprika aan stukken gesneden. De mihoen wordt afgegoten; het geheel gemengd en vervolgens gelardeerd met reepjes gerookte zalm. Beetje sojasaus als smaakmaker. Id est: diner. Trouwens, die gele sambal? Zéker niet voor mij!

Suri (níet Cruise!)

De eerste avond 'geen keuken' hebben we gevierd met afhaaldiner! Nou zitten hier een Chinees (mét afhaalrestaurant) en een pizzeria om de hoek, maar het is zéker niet de bedoeling om veel geld uit te geven aan weinig groente met een overdaad aan vet (en vetsin). Dat wil echter niet zeggen dat de Surináámse take-away ons niet kan verleiden, dus slaan we (ook voor afgekomen bezoek) moksi meti (€8), mamoesa (€9) en roti (€6) in van afhaalcentrum De Waterval (Vleutenseweg 232, open di tm zo 15-22).

De rotiplaten zijn in ieder geval zélf gebakken en het hele gerecht krijgt van onze visite een dikke acht. Ook de moksi meti bevalt (als altijd) en bestaat uit één bak nasi (mmm) met wat zoutzure komkommer en één bak kouseband/kool met gekruid roodvlees en gebakken kip. De mamoesa valt licht tegen door afwezigheid van groente. Wat dan weer ruimschoots wordt goedgemaakt door drie (!) bakjes héle hete gele sambal.

Koken zonder keuken!

Na bijna twee maanden koken zonder zout of kruiden (in welke doos zat dat ook alweer?), zijn we hier nu klaar voor de volgende uitdaging: koken zonder keuken. Sinds enkele dagen is de ruimte voorheen bekend als 'de keuken' tot op de baksteen gestript door kundige sloopmeneertjes van de aannemer en onszelf. Geen aanrecht, geen vloer, geen water, geen gas. Het enige wat je er nu nog kan doen is koukleumen. En de levering van de níeuwe keuken staat gepland voor week 51! En dàt is het nog niet. Niet gezegd, overigens, dat er dan een wérkende keuken staat, dus het zal nog tot begin 2009 zijn eer daadwerkelijk iets opwarmen mogelijk is. Dat betekent geen koffie meer voor mijn liefste (hij gebruikt uit principe alleen een percolator) en geen Daring Bakers meer voor mij. We kunnen op de keper beschouwd überhaupt niet koken. Maar hebben wél honger....

Speculaas duikt alom op

De Hema weet ons steeds op eetbare lekkernijen te trakteren
Waardoor je het wel afleert om voor de lunch suffe boterhammen te smeren
Eet geen wafels met karamel, maar koeken met speculaas
Lekker bros en kruidig; was het maar altíjd Sinterklaas!

Lokale reünie

Waag je door sneeuwstormen en over ijzige (spoor)wegen naar de Domstad. Loop langs grachten en monumenten en bezichtig de prachtige historische binnenstad. En als je bent uitgewandeld, zak dan neer in een stoel van Lokaal De Reünie ('t Wed 3a, Utrecht) voor de tamelijk goedkope formule van hun 'Soup&Sandwich': een broodje of panini naar keuze met daarbij een soepje (tomaat-basilicum-, wortelkoriander-of uiensoep) voor één euro.

En daarbij graai je dan naar wens zoveel kruid(!)noten als je wilt bij elkaar, uit de gróte bak die bij de ingang staat. De verzameling sappigzoete mandarijntjes op de bar zijn eveneens service van de zaak. En dat doen ze elk jaar in de aanloop naar Sinterklaasavond, omdat hun motto is: "een vleugje grandeur uit vroeger tijden"!! Goed toeven.

Oudhollandsch Sinterklaassnoepgoed

Ergens tussen Utrecht en Gent, vlak voorbij (of vlak vóór; het is maar van welke kant je komt) de grens ligt Brecht. En in Brecht zit een supermarkt(je) op de Lessiusstraat (nr.2; kruising met de Nollekensweg). Deze 'Prima' van Fam. de Bruyn is een échte buurtsuper waar de kassierster nog tijd heeft voor een praatje (in plàt dialect) en waar de verse groente en fruit (beperkte selectie) waarschijnlijk nog door de handelaar zélf bij de lokale teler zijn opgehaald. Of dat is in ieder geval de sfeer die er heerst.

En bij een buurtsuper als deze - smalle gangpaden, kleine displays, volgepropt winkeltje - verwacht je dan ook authentiek snoepgoed. Althans, dát was waarvoor ik stopte onderweg. Ik had niet verwacht zó op mijn wenken bediend te zullen worden:

- speculaaspop, volgens grootmoeder's recept (Narda BV, Zonhoven - Hasselt): beetje taaie maar dan tòch knapperige, minder kruidige speculaas met enkel 'kaneel' als toegevoegde specerij; de smaak houdt een beetje het midden tussen peperkoek en kandij (maar dan zonder de peper) 2st. 450g 25cm hoog €1,65

- suikersigaar, een ouderwetse klassieker maar véél te zoet naar mijn volwassen insteek; mijn moeder zei dat ze deze vroeger altijd (lees: één keer per jaar) in haar schoen kreeg en het smaakt naar versuikerde naturel borstplaat met een klein bittertje van de pure chocolade; groot €0,95 (op foto), klein €0,50

- wit fondantschuim in Sinterklaasvorm, overtrokken met een dunne laag donkere chocolade; hóóg 'Ot&Sien' gehalte €0,40

- roze Sintspek (Etna NV, Anderlecht) die precíes zo smaakt als de bekende schuimpjes €0,23

Sentimentele snoeppret dus. Aanrader!!

Hét Ikea ontbijt

Eigenlijk, éigenlijk wist ik wel van het bestaan af, maar ik had het nog nooit meegemaakt. Hoewel ik wel eens gelezen heb dat hele groepen mensen er (dagelijks!) gebruik van maken en zelfs elkaar hier hebben leren kennen, is het in principe natuurlijk dàt wat het is: lokkage!

Ik had er dan ook niet aan gedacht en stapte nietsvermoedend van mijn fietsje (lees: auto) en dacht nog op de parkeerplaats nog "lekker rustig". Normaal probeer ik langs de kassa's direct bij de stellingafdeling te komen, want ik heb er geen zin in om de hele Ikea door te lopen, maar vandaag zo vroeg zat de tussendeur dicht, dus de trap maar op. KEIdruk was het boven. Allemaal mensen, van divers pluimage, voor het €1 ontbijt (vanaf medio december 9.00-11.00u, nu nog tot 11.30u). Nou ben ik niet iemand om een lege maag te negeren, dus sloot ik braaf aan in de rij achter een hele troep scholieren (VMBO t.o. Ikea) om een croissant, een mini pistoletje, een (hard)gekookt ei, een botertje en een jammetje én een plakje kaas op mijn dienblad te positioneren. De kassamevrouw (die natuurlijk zelf óók met haar neus in de boter valt met zulk leuk kassawerk: "één euro alstublieft", "één euro alstublieft") vroeg inderdaad één euro.

Eindoordeel: handig ochtendritueel voor de laat opgestane mens op een vrije dag, met krakendvers smakelijk croissantje en evenzogoed eetbare kaas. De boter is écht, de jam is het niet. Tip: koop in de foodshop een potje Ikea kruisbessenjam (€1,50) als je dan toch nood hebt aan zoet beleg. Diverse additionele aankopen zijn bij het ontbijt mogelijk (chocoladebroodje, ham, etc) en gaan vanaf €0,15 erbij op het dienblad, maar van fruit heeft de Ikea nog nóóit gehoord... Ware topattractie is de zelftap voor koffie en thee, die trouwens géén belemmering vormt voor het gewenste 'tweede kopje'. En zowaar keuze uit zwarte thee, groene thee en rooibos. Dus vrije dag? Ontbijtje Ikea (meteen goed voor de 10.000 stappen) maar wél zelf mandarijntjes meenemen en daarna snèl de winkel weer uit.

DB: Pizza

Dankzij de heerlijkheid die 'Telenet' heet, hadden wij prematuur geen internet meer in huis en aangezien ik niet in één of ander internetcafé ga zitten updaten (dat heeft dan toch nèt iets té com- pulsiefs... dit in tegenstelling tot compulsief dagelijks updaten in de warmte van je eigen huis...) komt het verhaal van mijn pizza-gooi-actie nu welgeteld zes dagen ná de officiële postdatum van 29 oktober.

Bedenker van de uitdaging van deze maand is Rosa van Rosa's Yummy Yums en zij had het zó voor zich gezien dat iedereen lek- ker met zijn eigen pizzagistdeeg ging gooien. Sterker nog; dat was verplicht.

Voor het pizzadeeg was een nogal uitgebreid recept bedacht, in- clusief gekóelde bloem en laten rijzen in de koelkast. Het hele proces zou een dag of twee, drie moeten duren; maar daar heb ik voor deze ene keer vriendelijk voor gepast. Een nieuw, te verbou- wen huis geeft mij dergelijke priviléges vind ikzelf. Tijdens het inpakken had ik de benodigde ingrediënten voor de pizza apart gehouden, zodat er verder niks meer mis kon gaan. Dus gewoon bloem, gist, zonnebloemolie, water en suiker vermengd met elkaar; enkel om er achter te komen dat ik het cruciale zout niet voorhanden had (ergens - in - een - doos - maar - welke?) Na kneden, rijzen, deegballen vormen en deze laten rijzen; werden de ballen tot rondjes uitgeduwd op het aanrecht en deze moesten vervolgens worden getossd (wat natuurlijk het allerleukste deel van de uitdaging was).

Eenmaal op gewenste grootte, het deeg op een omgekeerde bebloemde bakplaat leggen en be- leggen met pizzatopping naar eigen inzicht (de plaat moest overigens bebloemd worden met griesmeel of maïsmeel). Eerst dus een flinke schep saus over de bodem uit- spreiden (ik doe niet moeilijk, ik neem gewoon SugoCasa uit een potje) en hier beleg over verdelen. In mijn geval een due stagioni met

1. spinazie (deelblokjes)/brie/walnoot

en 2. broccoli, gedroogde tomaatjes en gerookte zalm

Daar dan geraspte kaas overheen en 10 minuten de hete oven in.

.

Na mijn edele pogingen zag mijn lief zijn kans schoon om ook met een bolletje pizzadeeg aan de haal te gaan en dit in de lucht te tossen. En dat terwijl mijn vriend normaal helemáál niets heeft met deeg. Geinig, maar hij was bij lange niet zo goed als deze jongen; wat díe met pizzadeeg doet is bizar! Maar goed, die man kan dan weer niet wat míjn man kan... (pizza's opeten).

Leren gelatine geleren!

Gelatine is eigenlijk een nogal vreemd produkt, wat in verrassend véél levensmiddelen aanwezig is. Uiteraard in puddinkjes en mousses, maar ook in verschillende snoepjes (winegums, pepermunt) en de meeste dropsoorten. Gelatine is een belangrijke component van medicinale capsules, in sommige cosmetica, op fotopapier (!) en synchroonzwemmers gebruiken het zelfs om hun haar in het water strak naar achteren te houden... En hoewel het werken met gelatine (blad of poeder, rood of wit) op het eerste oog ingewikkeld lijkt, valt dat eigenlijk goed mee.
De hoeveelheid gelatine bepalen is nog het moeilijkst, want schijnbaar kúnnen blaadjes in gewicht verschillen en poeder- gelatine op de gram nauwkeurig afwegen is lastig. Per 1dl vocht is 2,5 tot 3g gelatine nodig (poeder of blad), wat neerkomt op ongeveer 6 blaadjes witte gelatine per 0,5 liter waterige substantie (en de hoeveelheid verandert dus bij melk, room, opgeslagen eiwit, etc.). Het handigst en best verkrijgbaar is witte bladgelatine en die moet mooi helder en krakerig zijn (dus níet verhoornd, brokkelig en hard).

De basics:
1. de gewenste hoeveelheid bladgelatine 5-10 minuten weken in ruim koud water
2. góed het vocht uit de verweekte blaadjes knijpen (die zacht en snotterig moeten aanvoelen); elke druppel is eigenlijk teveel
3. de uitgeknepen gelatine van het vuur af oplossen in een (beetje) warme vloeistof en dit daarna níet meer laten koken (anders verkrijg je een lijmsmaak); de gelatinevloeistof toevoegen aan het gewenste gerecht
4. het gerecht lobbig laten worden alvorens in een vorm te gieten (dit kan versneld worden door de bak met vloeistof in een (ijs)koudwaterbad te zetten, liefst nog met ijsklonten erin): in de geleidelijk afkoelende massa zal de gelatine weer vast worden en deze binden, maar gelatine heeft de neiging om tijdens dit proces wat naar beneden te zakken
5. de gelei minstens 8 uur (een nachtje) in de koelkast laten nastijven
6. het gerecht met gelatine kóud eten

Gelatine is een bijkans geur-en smaakloos eiwitrijk produkt, maar wordt gemaakt van slachtafval (meestal huiden en/of beenderen van varkens, soms van runderen, vissen of kippen) Door dit langdurig in heet water te laten trekken, scheidt de gelatine zich af, waarna het vervolgens kan worden ingedikt en gedroogd. Gelatine is dus níet geschikt voor vegetariërs en veganisten of Islamieten (gelatine is haram). Gelatine stolt niet bij tempe- raturen hoger dan 25°C.

Recept
Week 4 blaadjes witte gelatine in ruim koud water. Maak een lichte suikersiroop door 50 tot 100g suiker (naar eigen smaak) op te lossen in 2dl (niet-bruisend mineraal)water. Roer het gezeefde sap van ½ limoen erdoor en voeg desgewenst een essence (smaakmaker) toe. Knijp de gelatine goed uit en los van het vuur af op in de siroop. Laat de vloeistof lobbig worden en ris ondertussen schone rode besjes van de tak en snijd enkele verse muntblaadjes fijn. Smeer een ijsklontjesvorm licht in met neutrale olie en spoel om met koud water. Giet een bodempje lobbige gelei in de vormpjes en laat dit (koud) opstijven. Plaats in elk vormpje een besje en naar wens fijngesneden munt en vul af met lobbige suikergelei (maar niet overvullen). Volledig laten afkoelen en dan in de koelkast een nacht laten nastijven. De gelei ontvormen; gebruik indien nodig een aardappelschilmesje om de randjes los te maken en de geleitjes uit de vorm te wippen.

A bientôt, Auchan

Met pijn in het hart neem ik afscheid van Gent, maar met evenzoveel weemoed besef ik me dat de Franse heerlijkheid die de Auchan hypermarché is, binnenkort óók weer mijlenver van mij verwijderd zal zijn. Een laatste ritje richting Lille leverde mij avocado-olie, kastanjepasta (voor op brood!), citroenbouillon (voor bij vis) én de geliefde Cruesli Cappuchino op: