Soms zijn er van die momenten. Zoals toen ik laatst op een nogal gek nieuw recept stuitte, besloot dat ik dit wilde gaan maken en er toen achterkwam dat ik alle ingrediënten ervoor stiekem al in huis had. Toeval? Of kosmisch gestuurd? Of toch gewoon toeval?
Mooie lange pijnboompitten (uit deze Duitse supermarkt) rooster ik lichtbruin (nee, ècht niet weglopen; erbij blijven!). Een romig geitenkaasje 'bettine blanc' (met honing) wordt losgeroerd en ver- mengd met fijngesneden gedroogde tomaten op olie (potje bij de Nettorama kost slechts een schamele €1,09), verse peterselie en koriander (toko; meestal nog geen €0,50 per bosje), ansjovisfilets, citroenrasp, knoflook en de geurige pijnboompitten. Bij gebrek aan een kropje little gem rol ik het mengsel in ijsbergslablaadjes. Die vervolgens in de oven gebakken worden. Want dat is natuurlijk het logische ding om te doen met sla..
De vulling is lekker zoutig (voor ècht vegetarisch grof zeezout in plaats van ansjovis), tomatig crèmig. De geitenkaas is letterlijk nogal weggesmolten. Lekkere vulling die ook niet zou misstaan in een uitgeholde courgette ofzo. Gebakken sla is trouwens iets raars. Enigszins knapperig, ja, maar langs de
randen net verbrand papier. De dunne uiteinden zijn verkoold en zodra
een zuchtje wind er vat op krijgt (lees: ik blaas om te kijken wat er
gebeurt) dwarrelen de flinters van het bord af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten